Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku S. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania S. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 21 marca 2017 r.

oddala odwołanie.

Sygn. akt V U 604/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 marca 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił S. W. prawa do emerytury, z uwagi na brak 15- letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia od dnia 11 maja 1992 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku w (...) w S. podniósł bowiem, że świadectwo pracy w warunkach szczególnych z dnia 11 września 2013 roku oraz z dnia 10 marca 2017 roku nie spełniają wymogów formalnych.

Od powyższej decyzji wnioskodawca złożył odwołanie, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury wskazując, że w okresie od dnia 11 maja 1992 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku w (...) w S. wykonywał pracę w warunkach szczególnych przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym i gazowym.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. W., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 23 lutego 2017 roku wniosek o emeryturę. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-4 akt emerytalnych)

Na dzień 1 stycznia 1999 roku skarżący udowodnił staż pracy wynoszący 25 lat, w tym 15 lat 10 miesięcy i 16 dni okresów składkowych, 2 miesiące i 6 dni okresów nieskładkowych oraz 9 lat 2 miesiące i 10 dni okresów uzupełniających ( rola).

ZUS zaliczył wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych 9 lat 4 miesiące i 29 dni tj. okres zatrudnienia od 2 czerwca 1982 roku do 31 października 1991 roku w (...).

ZUS nie zaliczył wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia od dnia 11 maja 1992 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku w (...) w S..

(dowód: decyzja z 23 marca 2017 roku k. 24 akt ZUS, odpowiedź na odwołanie
k.24)

Wnioskodawca w dniu 3 marca 1989 roku uzyskał uprawnienia spawalnicze.

(dowód: książeczka spawalnicza k.5 akt osobowych)

W dniu 11 maja 1992 roku S. W. zawarł z (...) w S. umowę o pracę do dnia 11 sierpnia 1992 roku na stanowisku spawacza gazowo-elektrycznego w pełnym wymiarze czasu pracy..

W piśmie z dnia 24 lipca 1992 roku Kierownik (...) (...) Z. L. wnioskował o przedłużenie zatrudnienia wnioskodawcy na dalsze 3 miesiące wskazując, że posiada on oprócz spawalniczych dodatkowe umiejętności murarsko-lastrykarskie. Kierownik Z. L. wskazał jednocześnie w w/w piśmie, że wnioskodawca jest wiodącym pracownikiem przy wykonywaniu części betoniarsko- murarskiej ogrodzenia (...) . Jednocześnie podniósł, iż w związku z planami układania płytek w prze pokojach hotelu (...) wnioskodawca wykonywałby prace lastrykarskie.

(dowód: umowa o pracę z dnia 11 maja 1992 roku, k. 2 akt osobowych pismo Kierownika (...) (...) z dnia 24 lipca 1992 roku k.7 akt osobowych,)

W uwzględnieniu wniosku Kierownika (...) (...) Z. L. (...) w S. przedłużył umowę o pracę ze S. W. na stanowisku spawacza gazowo-elektrycznego:

- w dniu 12 sierpnia 1992 roku do dnia 12 listopada 1992 roku;

- w dniu 13 listopada 1992 roku do dnia 28 lutego 1993 roku;

(dowód: umowa o pracę z dnia 12 sierpnia 1992 roku, k. 8 akt osobowych, umowa o pracę z dnia 13 listopada 1992 roku, k. 11 akt osobowych)

W piśmie z dnia 16 lutego 1993 roku Kierownik (...) (...) Z. L. wnioskował o przedłużenie zatrudnienia wnioskodawcy na dalszy okres wskazując, że obecnie zatrudniony jest na stanowisku konserwatora-spawacza w D. (...), a ponadto wykonuje wszelkie prace murarskie i lastrykarskie. Kierownik podniósł, iż po przedłużeniu umowy z wnioskodawcą wykonywałby planowane prace murarskie i lastrykarskie w hotelu oraz kontynuowałby prace przy montażu i wykonaniu ogrodzenia kortów i boiska wielofunkcyjnego.

(dowód, pismo Kierownika (...) (...) z dnia 16 lutego 1993 roku k.12 akt osobowych)

W uwzględnieniu wniosku Kierownika (...) (...) Z. L. (...) w S. przedłużył umowę o pracę ze S. W. od dnia 1 marca 1993r. do dnia 31 maja 1993 roku na stanowisku spawacza gazowo-elektrycznego.

W piśmie z dnia 25 maja 1993 roku Kierownika (...) (...) Z. L. wnioskował o wyrażenie zgody na przedłużenie zatrudnienia wnioskodawcy na dalsze okres wskazując, że obecnie zatrudniony jest na stanowisku konserwatora-spawacza w Dziale (...) i ponadto wykonuje wszelkie prace murarskie i lastrykarskie. Jednocześnie Kierownik podniósł, iż po przedłużeniu umowy z wnioskodawcą wykonywałby zaplanowane prace murarskie przy tynkowaniu pralni z zewnątrz, układaniu płytek w przedpokojach hotelu (...) oraz przy montażu ogrodzenia kortów i boiska wielofunkcyjnego.

(dowód: umowa o pracę z dnia 1 marca 1993 roku, k. 13 akt osobowych, pismo Kierownika (...) (...) z dnia 25 maja 1993 roku k.14 akt osobowych,)

W dniu 1 czerwca 1993 roku S. W. zawarł z (...) w S. kolejną umowę o pracę na czas określony od dnia 1 czerwca 1993r. do dnia 31 lipca 1993 roku na stanowisko spawacza gazowo-elektrycznego.

W piśmie z dnia 22 lipca 1993 roku Kierownika (...) (...) Z. L. wnioskował o wyrażenie zgody na przedłużenie zatrudnienia wnioskodawcy na dalsze okres wskazując, że obecnie zatrudniony jest na stanowisku konserwatora-spawacza w D. (...). Jednocześnie Kierownik podniósł, iż po przedłużeniu umowy z wnioskodawcą planuje wykorzystać go w 30 % do prac konserwacyjnych i w 70% do remontu dachu.

(dowód: umowa o pracę z dnia 1 czerwca 1993 roku, k. 15 akt osobowych, pismo Kierownika (...) (...) z dnia 22 lipca 1993 roku k.17 akt osobowych)

W dniu 1 sierpnia 1993 roku S. W. zawarł z (...) w S. kolejną umowę o pracę na czas określony od dnia 1 sierpnia 1993r. do dnia 30 listopada 1993 roku na stanowisko spawacza gazowo-elektrycznego.

W piśmie z dnia 25 listopada 1993 roku Kierownika (...) (...) Z. L. wnioskował wyrażenie zgody na przedłużenie zatrudnienia wnioskodawcy na dalsze okres wskazując, że obecnie zatrudniony jest na stanowisku konserwatora-spawacza w D. (...). Jednocześnie Kierownik podniósł, iż po przedłużeniu umowy z wnioskodawcą planuje wykorzystać go w 30 % do prac konserwacyjnych na obiektach i w 70% do produkcji dodatkowej przy wykonywaniu ram ogrodzenia (...).

(dowód: umowa o pracę z dnia 1 sierpnia 1993 roku, k. 18 akt osobowych, pismo Kierownika (...) (...) z dnia 25 listopada 1993 roku k.19 akt osobowych)

W dniu 1 grudnia 1993 roku S. W. zawarł z (...) w S. kolejną umowę o pracę na okres od dnia 1 grudnia 1993r. do dnia 28 lutego 1994 roku na stanowisko spawacza gazowo-elektrycznego.

W piśmie z dnia 17 lutego 1994r. roku Kierownika (...) (...) Z. L. wnioskował o wyrażenie zgody na przedłużenie zatrudnienia wnioskodawcy na dalsze okres wskazując, że obecnie zatrudniony jest na stanowisku spawacza w D. (...) i wykonuje prace konserwacyjne w 30% na różnych obiektach oraz w 70% jest angażowany do prac produkcyjnych ( wykonanie 28 sztuk tarcz łuczniczych na zlecenie działu sportu, które są w trakcie realizacji oraz wykonania elementów ogrodzenia (...)).

Jednocześnie Kierownik podniósł, iż po przedłużeniu umowy wnioskodawca wykorzystany byłby do dalszego wykonywania ogrodzenia, późniejszego demontażu starego ogrodzenia, oraz zamontowania i wymurowania nowego ogrodzenia zgodnie ze zleceniem a także prac konserwacyjnych na obiektach (...).

(dowód: umowa o pracę z dnia 1 grudnia 1993 roku, k. 20 akt osobowych, pismo Kierownika (...) (...) z dnia 17 lutego 1994 roku k.22 akt osobowych,)

(...) w S. przedłużył umowę o pracę ze S. W. kolejno:

- w dniu 1 marca 1994 roku do dnia 31 maja 1994 roku na stanowisku konserwatora spawacza gazowo-elektrycznego.

- w dniu 1 czerwca 1994 roku do dnia 30 czerwca 1995 roku na stanowisku konserwatora spawacza gazowo-elektrycznego.

- w dniu 1 lipca 1995 roku do dnia 30 czerwca 1996 roku na stanowisku konserwatora spawacza gazowo-elektrycznego.

- w dniu 1 lipca 1996 roku do dnia 31 lipca 1997 roku na stanowisku starszego rzemieślnika w zawodzie spawacza.

- w dniu 1 sierpnia 1997 roku do dnia 31 lipca 1999 roku na stanowisku konserwatora –spawacza.

(dowód: umowa o pracę z dnia 1 marca 1994 roku, k. 23 akt osobowych, umowa o pracę z dnia 1 czerwca 1994 roku, k. 25 akt osobowych, umowa o pracę z dnia 1 lipca 1995 roku, k. 29 akt osobowych, umowa o pracę z dnia 1 lipca 1996 roku, k. 33 akt osobowych, umowa o pracę z dnia 1 sierpnia 1997 roku, k. 37 akt osobowych)

W całym spornym okresie zatrudnienia w (...) w S. od dnia 11 maja 1992r. do dnia 31 grudnia 1998r. wnioskodawca pracował w dziale(...)w brygadzie, która składała się z 2 hydraulików, 2 stolarzy, dekarza, spawacza, 2 murarzy i brygadzisty. Brygada, w której pracował wnioskodawca, zajmowała się stale pracami remontowo-konserwacyjnymi na terenie całego ośrodka. Dodatkowo, gdy (...) Ośrodek (...) otrzymał zlecenie na wyprodukowanie sprzętu sportowego ( takiego jak wieszaki, tarcze łucznicze, ławeczki sportowe, przeszkody do biegów, trybuny), także produkcją tego sprzętu sportowego oraz pracami przy budowie ogrodzenia (...). Spektrum prac brygady konserwacyjno-remontowej był szeroki. Ośrodek w latach 90-tych składał się z 2 hoteli, pływalni, hali lekkoatletycznej. Ośrodek zajmuje powierzchnię 27 ha.

Wnioskodawca w całym spornym okresie wykonywał prace remontowo-konserwacyjne, które zajmowały mu zawsze nie mniej niż 30% czasu pracy.

Dodatkowo w okresie od 11 maja 1992r. do 31 maja 1993r. pracował przy budowie ogrodzenia. Wnioskodawca spawał słupki i ramy ogrodzeniowe, a nadto zajmował się pracami murarsko-betoniarskimi przy budowie ogrodzenia.

W okresie od 13 listopada 1992r. do 31 lipca 1993r. do obowiązków wnioskodawcy należało także układanie płytek w hotelu (...) oraz wykonywanie innych prac murarskich w hotelu, tynkowanie pralni z zewnątrz (od dnia 1 czerwca 1993r. do dnia 31 lipca 1993 roku)

Od dnia 1 sierpnia 1993r. do dnia 30 listopada 1993 roku wnioskodawca pracował przy remontach dachu.

Od dnia 1 grudnia 1993r. do końca spornego okresu tj. do dnia 31 grudnia 1998r.wnioskodawca pracował w warsztacie przy produkcji ram ogrodzeniowych oraz urządzeń sportowych tj. tarcz łuczniczych. Prace te wykonywał w 70% wymiaru czasu pracy.

(dowód: pismo Kierownika Działu (...) z dnia 24 lipca 1992 roku k.7 akt osobowych, pismo Kierownika (...) (...) z dnia 16 lutego 1993 roku k.12 akt osobowych, pismo Kierownika (...) (...) z dnia 25 maja 1993 roku k.14 akt osobowych, pismo Kierownika (...) (...) z dnia 22 lipca 1993 roku k.17 akt osobowych, pismo Kierownika (...) (...) z dnia 25 listopada 1993 roku k.19 akt osobowych, pismo Kierownika (...) (...) z dnia 17 lutego 1994 roku k.22 akt osobowych, zeznania świadka E. Ś. na rozprawie w dniu 7 września 2017 roku 4;19 20:17k.34-36 akt sprawy, zeznania świadka B. S. na rozprawie w dniu 7 września 2017 roku 20:17-48:25 k.34-36 akt sprawy, zeznania świadka Z. L. na rozprawie w dniu 11 stycznia 2018 roku 2:16-29:13 zeznania wnioskodawcy na rozprawie w dniu 11 stycznia 2018 roku 29:13- 32:23 k.47-49 akt sprawy)

(...) w S. wystawił wnioskodawcy świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, w których wskazał, że wnioskodawca jest zatrudniony w ich zakładzie pracy od dnia 11 maja 1992 roku na czas nieokreślony i w tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał i wykonuje prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym i gazowym na stanowiskach:

- od 11 maja 1992 roku do 28 lutego 1994 roku – spawacz gazowo-elektryczny;

- od 1 marca 1994 roku do 30 czerwca 1996 roku- konserwator spawacz gazowo-elektryczny;

- od 1 lipca 1996 roku do 31 lipca 1997 roku – starszy rzemieślnik w zawodzie spawacz;

- od 1 sierpnia 1997 roku do nadal- konserwator spawacz,

tj. prace wymienione w wykazie A Dział XIV pozycja 12 stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku ( Dz.U. nr 8 poz.43 z późn. zm.) w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze oraz wymienione § 14 ust. 1 oraz ust. 2 w Załączniku nr 3 IV Tabela zaszeregowań pracy w służbach technicznych i usługach pozycja 25 (konserwator), 26 ( starszy rzemieślnik) , 30 (rzemieślnik w zawodzie) oraz w Załączniku 4 zasad przyznawania dodatku za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia ust.1 pkt.5 Zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej Nr 158 z dnia 26 czerwca 1992 roku w sprawie zasad wynagrodzenia pracowników jednostek sfery budżetowej działających w zakresie kultury fizycznej i turystyki przy urzędach organów administracji państwowej i samorządowej.

(dowód: świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 11 września 2013 roku k.15 akt emerytalnych, świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 10 marca 2017 roku akt osobowych)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. 1383 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 r.) osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

-

osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

-

ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, za pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne i otoczenia.

Prawidłowe rozumienie pojęcia pracy w szczególnych warunkach nie jest możliwe bez wnikliwej analizy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Z zestawienia § 1 i 2 tegoż rozporządzenia wynika, że pracą w szczególnych warunkach jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tego aktu. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale, tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Odnośnie oceny dowodów zgromadzonych w postępowaniu zważyć należy, iż okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

Należy jednak wskazać, że z cytowanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach szczególnych miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Brak zatem takiego świadectwa lub jego zakwestionowanie przez organ rentowy, nie wyklucza dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego.

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami pozostawało to, czy wnioskodawca posiada wymagany 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budzi żadnych wątpliwości – wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, w dniu (...) ukończył 60 lat i nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Sam fakt zatrudnienia wnioskodawcy od dnia 11 maja 1992 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku w (...) w S. był niesporny w świetle dokumentów znajdujących się w aktach ZUS i w aktach osobowych. Spornym pozostawał charakter pracy wykonywanej przez wnioskodawcę tj. czy była to praca wykonywana w szczególnych warunkach, czy też nie.

Wnioskodawca dysponował wprawdzie dwoma świadectwami pracy w warunkach szczególnych wystawionymi przez pracodawcę tj. z dnia 11 września 2013 roku oraz z dnia 10 marca 2017 roku, potwierdzającymi że od dnia 11 maja 1992 roku do dnia 31 grudnia wykonywał prace w warunkach szczególnych przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym i gazowym. Organ rentowy zakwestionował prawidłowość tych dokumentów. Świadectwo pracy jest dokumentem prywatnym i jako takie nie korzysta z domniemania prawdziwości, jak to jest w przypadku dokumentów urzędowych. W sytuacji zatem, gdy organ rentowy zaprzeczał prawdziwości tych świadectw, to na wnioskodawcy, jako na stronie chcącej skorzystać z dokumentu prywatnego, spoczywał ciężar wykazania jego prawdziwości.

Skarżący nie sprostał temu obowiązkowi, mimo że przesłuchani na jego wniosek świadkowie oraz sam wnioskodawca pamiętali jedynie, iż wykonywał on prace spawalnicze. Nie pamiętali natomiast, aby wnioskodawca wykonywał inne niż spawalnicze prace. Okoliczność, że świadkowie nie pamiętają pełnego zakresu obowiązków skarżącego w spornym okresie, nie daje asumptu do uznania że skarżący pracował przy spawaniu stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, jak dowodzi. Tym bardziej, że przeczy temu dokumentacja zgromadzona w aktach osobowych skarżącego. Dokumentacja ta jako sporządzona w spornym okresie z pewnością najpełniej odzwierciedla zakres obowiązków pracowniczych skarżącego. Z tych względów Sąd odmówił wiary zeznaniom świadków w części sprzecznej z dokumentacją pracowniczą. Tak samo jak wnioskodawcy, który twierdził, że w całym spornym okresie wykonywał wyłącznie prace spawalnicze. Zeznaniom tym przeczy dokumentacja pracownicza.

I tak, z pism kierownika (...) (...) Z. L. z dnia 22 lipca 1993 roku (k.17 akt osobowych), z dnia 25 listopada 1993 roku (k.19 akt osobowych) oraz z dnia 17 lutego 1994 roku (k.22 akt osobowych) wynika, że wnioskodawca w 30 % wykonywał prace konserwacyjne a 70% prace przy wykonywaniu ogrodzenia, remoncie dachu i prace przy produkcji sprzętu łuczniczego.

Z pisma Kierownika (...) (...) z dnia 24 lipca 1992 roku (k.7 akt osobowych) wynika, że wnioskodawca posiadał umiejętności murarsko-lastrykarskie i był wiodącym pracownikiem przy wykonywaniu prac betoniarsko-murarskich przy wykonywaniu ogrodzenia (...) i w związku z tym będzie wykonywał prace lastrykarskie w hotelu (...). W kolejnym piśmie z dnia 16 lutego 1993 roku (k.12 akt osobowych)i z dnia 25 maja 1993 roku (k.14 akt osobowych) kierownik wskazuje, że wnioskodawca wykonywał wszelkie prace murarskie i lastrykarskie i po przedłużeniu z nim umowy wykonywałby zaplanowane prace murarskie przy tynkowaniu pralni z zewnątrz oraz układaniu płytek w hotelu (...) i przy montażu ogrodzenia kortów i boiska wielofunkcyjnego. Natomiast w piśmie kierownika z dnia 17 lutego 1994 roku (k.22 akt osobowych) wynika, że po przedłużeniu umowy wnioskodawca będzie wykonywał prace przy demontażu starego ogrodzenia oraz zamontowaniu i wmurowaniu nowego ogrodzenia a także prace konserwatorskie na obiektach (...). Powyższe pisma Kierownika (...) (...) były podstawą przedłużenia umów z wnioskodawcą w kolejnych okresach i dokładnie określały jakie obowiązki miał w poszczególnych okresach zatrudnia wnioskodawca.

Bezpośredni przełożony wnioskodawcy E. Ś. (zastępca kierownika działu technicznego ) będąc przesłuchiwany w charakterze świadka wymienił wszystkie czynności spawalnicze, które wykonywał skarżący w spornym okresie (spawanie ogrodzenia, prace spawalnicze przy produkcji ram ogrodzeniowych i sprzętu sportowego wykonywane w warsztacie). Nie był natomiast w stanie racjonalnie wyjaśnić dlaczego jego przełożony kierownik Z. L. w swoich wnioskach o przedłużenie wnioskodawcy pracy na kolejne okresy (bo skarżący był zatrudniany na umowy na czas określony) wskazywał, że oprócz prac spawalniczych wnioskodawca wykonywał także inne prace nie mające takiego charakteru, a mianowicie prace remontowo-konserwacyjne na terenie (...) (30%), prace murarsko-betoniarskie przy budowie ogrodzenia, prace tynkarskie, prace polegające na układaniu płytek w hotelu, prace przy remoncie dachu. Świadek stwierdził ostatecznie, że kierownik Z. L. nie kłamał w sporządzonych przez siebie pismach. Przyznał także, że pracodawca preferował pracowników ,,wielozawodowych”. Wynika z tego, że zawarte w pismach szczegółowe informacje na temat obowiązków skarżącego w poszczególnych okresach zatrudnienia, przedstawiają pełny obraz obowiązków skarżącego, których świadkowie nie pamiętają, bądź nie chcą pamiętać.

Z kolei świadek B. S. zeznał, że nie może szczegółowo powiedzieć co wnioskodawca robił w całym spornym okresie, gdyż nie zawsze z nim pracował. Pracował na pewno z wnioskodawcą w warsztacie przy produkcji sprzętu sportowego. W warsztacie jak wynika z zeznań świadka wnioskodawca zajmował się wyłącznie spawaniem, z tym że nigdy prace spawalnicze przy produkcji sprzętu sportowego nie zajmowały całego 8- godzinnego dnia pracy. Dlatego dodatkowo skarżący poza pracami spawalniczymi w tym okresie zajmował się pracami konserwacyjnymi. Jest to zgodne z wpisami kierownika Z. L.. we wnioskach o przedłużenie umowy o pracę. I tak, we wniosku z dnia 25 listopada 1993 roku napisał, że po przedłużeniu umowy z wnioskodawcą planuje wykorzystać go w 30 % do prac konserwacyjnych na obiektach i w 70% do produkcji dodatkowej przy wykonywaniu ram ogrodzenia (...) . Plany kierownika L. co do dalszego zatrudnienia wnioskodawcy zostały spełnione, co wynika z kolei z pisma z dnia 17 lutego 1994r. W piśmie tym Kierownik (...) (...) Z. L. wnioskując o wyrażenie zgody na przedłużenie zatrudnienia wnioskodawcy na dalsze okres wskazując, że obecnie wykonuje on prace konserwacyjne w 30% na różnych obiektach oraz w 70% jest angażowany do prac produkcyjnych ( wykonanie 28 sztuk tarcz łuczniczych na zlecenie działu sportu, które są w trakcie realizacji oraz wykonania elementów ogrodzenia (...)).

Przesłuchany w charakterze świadka Z. L. potwierdził prawdziwość sporządzonych przez siebie dokumentów co do obowiązków pracowniczych wnioskodawcy, mimo że tak jak inni świadkowie pamiętał generalnie, że wnioskodawca spawał.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało zatem, że skarżący wykonywał prace spawalnicze w całym spornym okresie, ale nie wykonywał tych prac stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Oprócz bowiem prac spawalniczych wnioskodawca wykonywał także inne prace tj. prace konserwatorskie, murarsko-betoniarskie, tynkarskie, przy kładzeniu płytek, które nie miały charakteru szczególnego.

Należy podkreślić, że prawo do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym jest przywilejem w stosunku do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym. Tym samym przepisy regulujące nabywanie prawa do tego szczególnego świadczenia emerytalnego muszą być interpretowane ściśle, a ustalenia dotyczące faktu wykonywania pracy w warunkach szczególnych muszą być precyzyjne i nie budzące wątpliwości. Oznacza to w niniejszej sprawie niedopuszczalność dokonywania rozszerzającej wykładni przepisów dotyczących prac przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowowodrowym (wykaz A dział XIV poz. 12), jak to zrobił pracodawca w wystawionych skarżącemu świadectwach pracy. W judykaturze ugruntowane jest stanowisko, że nie jest dopuszczalne uwzględnianie do okresów - wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu - pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wymaganej do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym - innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 czerwca 2008 r., II UK 306/07, postanowienie Sądu Najwyższego z 16 października 2012r., I UK 287/12).

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie pozwala uznać, że wnioskodawca w spornym okresie wykonywał prace w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Oprócz bowiem prac, które szkodliwie wpływały na jego zdrowie (prace spawalnicze), wykonywał także prace w ramach obowiązującego go 8-godzinnego czasu pracy, które takiego charakteru nie miały ( prace konserwacyjne, murarsko-betoniarskie, prace przy układaniu płytek, tynkowaniu budynku) .

Biorąc pod uwagę, iż wnioskodawca nie spełnił podstawowego warunku, od którego zależy przyznanie prawa do emerytury, a mianowicie nie wykazał 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych, należy uznać że wydana przez organ rentowy decyzja jest prawidłowa, a zatem brak podstaw do uwzględnienia odwołania.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.