Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2018 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa P. K.

przeciwko (...) S.A. w G.

o zapłatę

1.Zasądza od pozwanego (...) S.A. w G. na rzecz powoda P. K. kwotę 3.490,34 zł( trzy tysiące czterysta dziewięćdziesiąt złotych 34/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12.XI.2016 r. do dnia zapłaty.

2.Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

3.Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.038,49 zł tytułem zwrotu kosztów procesu .

SSR Anna Kurzynowska-Drzażdżewska

Sygn. akt I C 1343/17

UZASADNIENIE

Powód P. K. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. w G. kwoty 3.514,37 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14.10.2016 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu podał, że w dniu 7.10.2016 r. doszło do zdarzenia ubezpieczeniowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd, należący do powoda. Wskazał, że sprawca wypadku miał zawartą polisę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ze stroną pozwaną. Pozwany w trakcie postępowania likwidacyjnego zakwalifikował przedmiotową szkodę jako częściową oraz przyznał i wypłacił na rzecz powoda odszkodowanie w łącznej kwocie 1.537,34 zł. Zdaniem powoda zaproponowana przez pozwanego kwota odszkodowania jest rażąco zaniżona, bowiem niezależny rzeczoznawca koszt naprawy pojazdu w celu przywrócenia go do stanu sprzed zdarzenia określił na kwotę 4.831,71 zł, a zatem na kwotę znacznie odbiegającą od ustalonej przez pozwanego ubezpieczyciela. Jednocześnie powód wskazał, że poniósł koszty związane z koniecznością uzyskania prywatnej kalkulacji w wysokości 220 zł (3.514,37 zł -220 zł).

Pozwany (...) S.A. w G. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu według nom przepisanych. Nie kwestionował wprawdzie, że ze sprawcą wypadku łączyła go umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, ale jednocześnie wskazał, że brak jest podstaw do przyznania powodowi odszkodowania ponad kwotę już wypłaconą. Precyzując swoje stanowisko podał, że kwoty dochodzone przez powoda odbiegają znacznie od wartości rynkowych i nie można ich uznać za koszty celowe i ekonomicznie uzasadnione. Zdaniem pozwanego wypłacone powodowi odszkodowanie w całości rekompensuje doznaną szkodę. Bezzasadne wreszcie w ocenie pozwanego jest roszczenie powoda o zwrot kosztów opinii prywatnej sporządzonej na zlecenie powoda i nie może mieć ona żadnego znaczenia dla oceny zasadności dochodzonych roszczeń.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 7.10.2016 r. doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...), nr rej. (...) należący do powoda, powodując jego uszkodzenia. Sprawca zdarzenia nie kwestionował spowodowania szkody.

(dowód: okoliczności bezsporne)

Pojazd sprawcy szkody ubezpieczony był w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) S.A. w G..

(dowód: okoliczności bezsporne)

W toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel, uznając swoją odpowiedzialność co do zasady zakwalifikował szkodę w pojeździe powoda jako częściową i decyzją z dnia 13.10.2016 r. określił wysokość odszkodowania na kwotę 1.309,25 zł. Kwota ta w całości została wypłacona powodowi. Pozwany w ramach owej likwidacji należne odszkodowanie wyliczył metodą kosztorysową, tj. jako symulację kosztu ewentualnej naprawy.

(dowód: kosztorys- k. 21-23, decyzja z dnia 13.10.2016 r.- k. 30-31, dokumentacja fotograficzna- k. 49-55)

Powód, nie zgadzając się z wysokością odszkodowania, uznając wypłacone odszkodowanie za zaniżone, zlecił niezależnemu rzeczoznawcy techniki motoryzacyjnej sporządzenie kalkulacji naprawy pojazdu. Zgodnie ze sporządzoną kalkulacją koszt naprawy pojazdu w celu przywrócenia go do stanu sprzed zdarzenia wynosi 4.831,71 zł. Koszt sporządzenia prywatnej kalkulacji wynosił 220 zł.

Powód powołując się na powyższą wycenę wezwał ubezpieczyciela do pełnej kompensacji doznanej szkody. Pozwany dopłacił powodowi kwotę 228,09 zł, odmawiając dalej idącego odszkodowania.

(dowód: kalkulacja naprawy- k. 15-19, faktura Vat- k. 20)

W toku postępowania stwierdzono, że wysokość kosztów naprawy koniecznych do przywrócenia pojazdu powoda do stanu przed wypadkiem wynosi 4.807,68 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego M. P. - k. 83-95)

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym w sprawie jest ustalony wyżej stan faktyczny w zakresie okoliczności zdarzenia z dnia 7.10.2016 r. oraz poniesionych w jego wyniku szkód w pojeździe, należącym do powoda. Bezspornym był także fakt obowiązującej w dniu zdarzenia ochrony ubezpieczeniowej w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkody związane z ruchem pojazdu sprawcy kolizji, przebieg postępowania likwidacyjnego, przeprowadzonego przez pozwanego po dokonanym przez powoda zgłoszeniu. W szczególności w tym kontekście bezsporną pozostała kwota 1.537,34 zł, stanowiąca wysokość odszkodowania ustalonego przez pozwanego. Bezspornym było wreszcie sporządzenie prywatnej opinii przez rzeczoznawcę B. A. na zlecenie powoda. Powyższe wynika tak z niekwestionowanych przez strony dokumentów, jak i twierdzeń samych stron.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie pozostała wysokość należnego powodowi odszkodowania. Twierdzenia bowiem stron w tym zakresie wzajemnie się wykluczały. O ile bowiem pozwany nie kwestionował prawa powoda do odszkodowania, czego dowodem była zresztą zapłata na rzecz powoda kwoty 1.537,34 zł z tego tytułu, o tyle nie zgodził się już z wysokością odszkodowania, dochodzonego przez powoda ponad wypłaconą kwotę. Sporną w tym kontekście pozostała wysokość kosztów naprawy pojazdu powoda. Sporne nadto pozostało roszczenie powoda w zakresie kosztów sporządzenia prywatnej wyceny rzeczoznawcy.

W powyższym kontekście zauważyć należy, że istota ubezpieczenia OC wyraża się w powstaniu obowiązku świadczenia zakładu ubezpieczeń i możliwości dochodzenia przysługujących poszkodowanym roszczeń bezpośrednio od tego zakładu ubezpieczeń, w którym właściciel pojazdu ubezpieczył swoją odpowiedzialność cywilną.

Aktem prawnym, który kompleksowo reguluje ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z ruchem pojazdu mechanicznego jest ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, U. (...) i P. (...) (tekst jednolity z dnia 8 lutego 2013 r. Dz.U. z 2013 r. poz. 392). Jej przepisy stanowią lex specialis względem art. 822 § 1 kc i mają pierwszeństwo w zastosowaniu, na co wskazuje wyraźnie art. 22 ust. 1 ustawy.

Z kolei zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Analizując zdiagnozowaną wyżej kwestię sporną, dotyczącą wysokości należnego powodowi odszkodowania Sąd dostrzegł, że wysokość kosztów naprawy koniecznych do przywrócenia pojazdu powoda do stanu przed wypadkiem została ustalona na kwotę 4.807,68 zł. Wartość ta wynika wprost z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej M. P.. Opinia ta nie spotkała się z krytyką żadnej ze stron, a zatem uznać można, że strony zaaprobowały płynące z niej konkluzje. Odnosząc się do treści pisma pozwanego z dnia 2.02.2018 r. wskazać należy, że zakreślono pozwanemu termin na zgłoszenie ewentualnych zastrzeżeń, zaś z akt sprawy nie wynika, aby zastrzeżenia takie w wyznaczonym terminie złożono. Nie zasługiwał na uwzględnienie przy tym wniosek o przedłużenie terminu do złożenia zastrzeżeń, bowiem obszerność opinii biegłego, stopień skomplikowania niniejszej sprawy, a przy tym profesjonalizm pełnomocnika pozwanego pozwala, zdaniem tut. Sądu na ustosunkowanie się do opinii biegłego w terminie 7 dni. Pełnomocnik pozwanego nie stawił się również na rozprawie w dniu 14.02.2018 r. i nie podjął czynności zmierzających do zakwestionowania konkluzji biegłego, co oznacza zdaniem tut. Sądu, że pogodził się z wnioskami wynikającymi z opinii. Jedynie na marginesie Sąd dostrzegł, że opinia sporządzona przez M. P. jest niemal tożsama z prywatną kalkulacją sporządzoną na zlecenie powoda. Tym samym uznać należy, że pozwany nie wypłacił powodowi odszkodowania w wysokości kosztów celowych i ekonomicznie uzasadnionych. Wskazać należy przy tym, iż specyfika oceny dowodu z opinii biegłego wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopień stanowczości wyrażonych w nich ocen. Opinia sporządzona w niniejszej sprawie jest – w ocenie Sądu – wnikliwa i wyczerpująca, logiczna i spójna, a wnioski w niej zawarte prawidłowo uzasadnione. Biegły w sposób wyczerpujący i przekonywujący wskazał dlaczego wydał opinię powyższej treści, zatem Sąd nie widzi jakichkolwiek podstaw do podważenia wyprowadzonych przez biegłego wniosków. Sąd wobec powyższego uznał wspomnianą opinię biegłego za fachową, rzetelną i obiektywną, mogącą stanowić opokę dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Powyższe czyni roszczenia powoda usprawiedliwionymi tak co do zasady, jak i co do wysokości. Na marginesie jedynie wskazać należy, że zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego (wyrok z dnia 27.06.1988 r. sygn. akt I CR 151/88) roszczenie o świadczenia należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej (OC) z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została już dokonana, wysokość świadczeń obliczać należy na podstawie ustaleń co do zakresu uszkodzeń i technicznie uzasadnionych sposobów naprawy, przy przyjęciu przewidzianych kosztów niezbędnych materiałów i robocizny według cen z daty ich ustalenia. Naprawa pojazdu przed uzyskaniem świadczeń z ubezpieczenia i jej faktyczny zakres nie ma zasadniczego wpływu na powyższy sposób ustalenia ich wysokości. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż szkodą poniesioną przez poszkodowanego jest sam fakt pogorszenia stanu należącego do niego pojazdu, a wysokość szkody uzależniona jest jedynie od ekonomicznie uzasadnionych kosztów jego naprawy bez względu na to, czy naprawa ta w ogóle nastąpiła lub ma nastąpić.

Do wartości odszkodowania należnego powodowi Sąd doliczył kwotę 220 zł poniesioną przez niego tytułem sporządzonej na jego zlecenie ekspertyzy. Wysokość tej kwoty wynika z rachunku dołączonego do akt sprawy. Sąd uznał w tym kontekście, ze wykonanie takiej ekspertyzy było uzasadnione, albowiem powód nie mógł w inny sposób udokumentować pozwanemu zasadności i wysokości zgłoszonych roszczeń. Kwota ta mieści się w ramach adekwatnego związku przyczynowego ze szkodą (tak też Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18.05.2004 r. III CZP 24/04, publ. OSNC 2004/7-8/117). Jednocześnie wskazać należy, że to na pozwanym ciążył obowiązek ustalenia wysokości odszkodowania we właściwej kwocie, gdyż to pozwany, jako profesjonalista podejmuje postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego spornego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia. Wobec niewywiązania się przez pozwanego z tego obowiązku powód musiał skorzystać z opinii niezależnego rzeczoznawcy. Opinia prywatna posiada walor dowodowy jako dokument prywatny i w tym charakterze mogła zostać zaliczona w poczet materiału postępowania, a wskutek tego mieć znaczenie dla oceny innych dowodów zaoferowanych w sprawie. Wobec tego, że treść tej opinii była kwestionowana, ustalenie okoliczności sprawy wymagało wiadomości specjalnych, konieczne wiec było przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego (por. m.in. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17.11.2010 r., I CSK 57/10, Lex nr 688661). W szczególności dopiero opinia biegłego pozwoliła na stwierdzenie, że pozwany w toku postępowania likwidacyjnego zaniżył wysokość wypłaconego powodowi odszkodowania. Czyni to zarzuty w kontekście w/w wyceny i jej mocy dowodowej całkowicie bezprzedmiotowymi na gruncie rozpoznawanej sprawy.

Biorąc pod uwagę ustalony przez biegłego sądowego koszt naprawy pojazdu powoda na kwotę 4.807,68 zł i wypłacone przez pozwanego odszkodowanie w kwocie 1.537,34 zł, a przy tym także uzasadnione żądanie o zapłatę kwoty 220 zł poniesionej przez powoda w związku z prywatną kalkulacją, roszczenie powoda pozostało zasadne co do kwoty 3.490,34 zł (4.807,68 zł- 1.537,34 zł)+ 220 zł. Z tych względów Sąd orzekł po myśli powołanych przepisów jak w pkt I sentencji. O odsetkach Sąd orzekł po myśli art. 481 k.c. w zw. z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, uwzględniając przy tym zgłoszenie szkody pozwanemu i sporządzenie kosztorysu naprawy pojazdu powoda w dniu 12.10.2016 r.

W pozostałym zakresie powództwo polegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł jak w pkt II sentencji.

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł o treść art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych i celowych kosztów procesu poniesionych przez powoda należało zaliczyć opłatę od pozwu w kwocie 176 zł, kwotę 34 zł tytułem opłat skarbowych od pełnomocnictw, kwotę 928,49 zł tytułem wydatków związanych z opinią biegłego oraz 900 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika. Sąd przy tym wziął pod uwagę, że powództwo zostało oddalone tylko co do kwoty 24,03 zł oraz częściowo w zakresie odsetek, co wykluczało, zdaniem tut. Sądu orzeczenie o kosztach procesu na podstawie art. 100 k.p.c. Mając powyższe na względzie orzeczono jak w pkt III sentencji.