Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVI Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu 26 stycznia 2017 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)B.V. z siedzibą w H.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M.

o stwierdzenie nieważności lub uchylenie uchwały

I  oddala powództwo o stwierdzenie nieważności uchwały;

II  oddala powództwo o uchylenie uchwały;

III  zasadza od (...) B.V. z siedzibą w H. na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. kwotę 1.097 zł (tysiąc dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

XXVI GC 668/16

UZASADNIENIE

Powód - (...) B.V. z siedzibą w H., wniósł o stwierdzenie nieważności ewentualnie uchylenie uchwały nr (...)Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. z dnia 15 lipca 2016 r., w sprawie wyrażenia zgody na sprzedaż przez tę spółkę nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr (...) położoną w M., Gmina L., woj. (...), dla której Sąd Rejonowy w Piasecznie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr (...).

W uzasadnieniu powód wskazał, że na Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników pozwanej w dniu 15 lipca 2016 r., większością głosów (...) została podjęta uchwała w sprawie wyrażenia zgody na sprzedaż przez Spółkę nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr (...) o obszarze 0,8320 ha, położoną w M., Gmina L., woj. (...) (KW nr (...)), względnie części wyżej opisanej nieruchomości po wyodrębnieniu jednego do pięciu lokali niemieszkalnych magazynowo-biurowych z budynku i jego urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz upoważnienia Zarządu Spółki do znalezienia nabywcy, ustalenia ceny oraz dokonania wszelkich koniecznych czynności formalno-prawnych w tej sprawie, w tym reprezentowania (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przed notariuszem. Powód dodał, że za uchwałą głosował wyłącznie większościowy wspólnik D. G. ((...) udziałów), natomiast powód ((...) udziałów) głosował przeciwko Uchwale, a po jej podjęciu zażądał zaprotokołowania sprzeciwu. Powód dodał, że w postawionym na przedmiotowej działce budynku znajdują się lokale magazynowo-biurowe i urządzenia potrzebne do wykonywania pracy oraz że nieruchomość ta stanowi główne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej spółki, jak również siedzibę pozwanej. Zdaniem powoda, zbycie nieruchomości będzie równoznaczne z utratą nie tylko większości majątku spółki, ale także znaczącego składnika jej przedsiębiorstwa. Powód dodał, że D. G. (wspólnik większościowy) bez wcześniejszych konsultacji z powodem - drugim wspólnikiem, podjął decyzję o zwołaniu Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników pozwanej na dzień 15 lipca 2016 r., nie konsultując uprzednio zasadności sprzedaży tej nieruchomości. W konsekwencji o zamiarze zbycia de facto przedsiębiorstwa spółki powód dowiedział się z zaproszenia na NZW 15.07.2016, z dnia 30 czerwca 2016 r. Zdaniem powoda, działania większościowego wspólnika są sprzeczne z interesem spółki, zmierzają do wyprowadzenia majątku ze Spółki z rażącym pokrzywdzeniem powoda, a także do utraty ekonomicznego uzasadnienia istnienia Spółki i tym samym faktycznego wyeliminowania pozwanej z obrotu prawnego. Na skutek działań D. G. majątek Spółki będzie tak niski, że uniemożliwi to dalsze prowadzenie działalności Spółki.

Powód dodał, że skarżona uchwała została podjęta w sposób rażąco sprzeczny z ustawą, dobrymi obyczajami, a jej powzięcie godzi w interesy Spółki oraz miało na celu pokrzywdzenie wspólnika - powoda. Jego zdaniem, uchwała dotyczy wyrażenia zgody na zbycie działki nr (...), niezbędnej dla dalszego funkcjonowania Spółki, stanowiącej centrum prowadzonej działalności i jest w niniejszym stanie faktycznym równoznaczne ze zbyciem przedsiębiorstwa Spółki. W konsekwencji powołując się na treść art. 246 §1 k.s.h., powód wywiódł, że sporna nieruchomość stanowi przedsiębiorstwo Spółki, zatem należy przyjąć, że do wyrażenia skutecznej zgody na jej zbycie wymagane jest podjęcie uchwały większością dwóch trzecich głosów. Powód dodał, że wobec braku surowszych wymogów w Umowie Spółki, w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie art. 246 §1 k.s.h. i do skutecznego podjęcia uchwały dotyczącej zbycia przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części wymagana jest większość dwóch trzecich głosów, co przy podejmowaniu kwestionowanej uchwały nie miało miejsca, albowiem za jej podjęciem zostało oddanych jedynie (...) głosów. Wobec tego, że nie został spełniony wymóg ustawowy dotyczący wymaganej większości głosów, istnieje zdaniem powoda uzasadniona podstawa do stwierdzenia nieważności Uchwały na podstawie art. 252 §1 k.s.h. w zw. z art. 246 §1 k.s.h. jako sprzecznej z ustawą.

Ponadto zdaniem powoda skarżona uchwała w sposób rażący godzi w interesy Spółki albowiem w sposób realny zagraża dalszemu funkcjonowaniu pozwanej. Zmierza ona do wyprowadzenia majątku ze Spółki, w rezultacie do utraty ekonomicznego uzasadnienia bytu Spółki i wyeliminowania pozwanej z obrotu prawnego. Nadto zdaniem powoda, podjęcie Uchwały ma na celu pokrzywdzenie wspólnika posiadającego (...) udziałów w Spółce, zbycie przedsiębiorstwa spowoduje bowiem niemożność osiągnięcia gospodarczego celu Spółki oraz brak możliwości osiągania zysków przez powoda jako wspólnika Spółki.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie pozwu w całości oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwana wskazała, że chybiony jest zarzut powoda jakoby D. G. działał na szkodę pozwanej. D. G. w 2001 roku stworzył spółkę (...), określając jej cel biznesowy i ramy działalności. D. G. mieszkając w Polsce, znał tutejszy rynek gospodarczy, rynek nieruchomości oraz wszelkie procedury dotyczące budowy firmy od podstaw. D. G. wskazywał ponadto na źródła finansowania podjętej inwestycji oraz pozyskiwał przyszłych kontrahentów. Drugi ówczesny wspólnik pozwanej O. L. (obywatel I.) nie znał języka (...), przebywał większość czasu za granicą, wobec czego nie uczestniczył we wszystkich czynnościach.

W dalszej części uzasadnienia pozwana wskazała, iż przed terminem wyznaczonego Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników wspólnik mniejszościowy nie skontaktował się z pozwaną, ani większościowym wspólnikiem celem omówienia spraw pozwanej. Na Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników pojawili się prawnicy reprezentujący powoda z zamiarem głosowania przeciw proponowanej uchwale, ale bez znajomości aktualnej sytuacji pozwanej.

Powodem podjęcia przedmiotowej uchwały, jak dalej wyjaśnia pozwana, było po pierwsze wypowiedzenie najmu przez wieloletniego kontrahenta, który korzystał z prawie 40% obiektu, po drugie brak nowych kontrahentów (pomimo kilkumiesięcznych starań zdobycia kontrahentów za pośrednictwem agencji nieruchomości), po trzecie rosnące zadłużenie wobec Gminy L. z tytułu podatku od nieruchomości pozwanej, które na koniec czerwca 2016 r. wynosiło (...) zł, po czwarte zablokowanie zwrotu VAT przez (...) (...) Urząd Skarbowy i niemożność korzystania z należnych pieniędzy, po piąte znaczne koszty związane z obsługą prawną dotyczącą prowadzenia sporów z (...) (...) Urzędem Skarbowym, Izbą Skarbową w W. oraz skargami wniesionymi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. i w końcu po szóste starty za ubiegłe lata, które należy pokryć. Powyższe przesłanki w ocenie pozwanej spowodowały, że działania w celu wyjścia z trudnej sytuacji musiały zostać podjęte, gdyż ich niepodjęcie miałoby niekorzystne skutki dla pozwanej.

Jak podnosi dalej pozwana, zbycie nieruchomości należącej do pozwanej nie jest równoznaczne z utratą jej majątku, gdyż ze sprzedaży pozwana uzyska pieniądze, które można inwestować w kolejne przedsięwzięcia. Celem działalności pozwanej było budowanie, wynajmowanie, a następnie sprzedawanie gotowych obiektów.

Kolejnym chybionym zarzutem w ocenie pozwanej jest zarzut wyprowadzenia majątku z pozwanej spółki. Pieniądze ze sprzedaży jak wyjaśnia pozwana ujawnione zostaną w bilansie i kasie pozwanej spółki.

Odnosząc się do kolejnych zarzutów powoda, pozwana spółka wyjaśniła, że funkcjonowała i prowadziła działalność gospodarczą, nie posiadając działki o numerze (...), a w przeszłości posiadała wiele innych działek. W żaden sposób nie jest przywiązana do miejsca i w każdym momencie może zmienić siedzibę i adres. W przeszłości pozwana spółka posiadała kilka adresów, pod którymi mieściła się jej siedziba. Lokale magazynowo-biurowe w M. służą wyłącznie kontrahentom wynajmującym pomieszczenia, natomiast pozwana korzysta tam z niewielkiej powierzchni biura, którą w każdym momencie można przenieść. W budynku w M. oraz na przynależnej działce nie ma żadnych urządzeń do prowadzenia przedsiębiorstwa. Lokale będące własnością pozwanej przeznaczone są do sprzedaży, gdyż nie ma chętnych na ich wynajem i ponad połowa powierzchni jest nieużywana, a co za tym idzie nie przynosi dochodu i generuje jedynie koszty. W związku z powyższym powstała konieczność podjęcia spornej uchwały.

Co do zarzutu braku kwalifikowanej większości głosów przy podjęciu uchwały, pozwana zaprezentowała, że statut pozwanej spółki nie przewidywał i nie przewiduje dla uchwał odnoszących się do kupna i sprzedaży nieruchomości kwalifikowanej większości głosów. Uchwała zapadła większością bezwzględną (...) kapitału zakładowego. Kodeks spółek handlowych wyraźną większość głosów 2/3 przewiduje jedynie dla zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Jednakże w tym wypadku nie ma do czynienia ani ze zbyciem przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Wybudowane obiekty były przeznaczone na sprzedaż już w fazie realizacji inwestycji. Połowa wybudowanych obiektów została sprzedana już wcześniej, zgodnie z uchwałą podjętą stosownie do statutu pozwanej spółki, podobną do przedmiotowej uchwały. W ewentualnej sprzedaży poszczególnych lokali użytkowych nie ma mowy o wyodrębnieniu organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym i tym samym nie można takiej sprzedaży – w ocenie pozwanej – traktować jako zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Reasumując pozwana wskazała, że sporna uchwała nie jest sprzeczna z umową spółki, dobrymi obyczajami, nie godzi w interesy spółki i nie ma na celu pokrzywdzenia wspólnika. Uchwała podjęta jest w ważnym interesie pozwanej spółki i z korzyścią dla wszystkich wspólników. Ma na celu zapobieżenie kłopotom i zapewnienie spłaty zobowiązań, w tym publiczno-prawnych. W ocenie pozwanej to powodowi można zarzucić działanie wbrew dobrym obyczajom, o czym świadczy brak informacji odnośnie zmiany adresu powoda.

W replice na stanowisko pozwanej, powód wskazał, że sporna nieruchomość stanowi jedyny istotny element przedsiębiorstwa pozwanej spółki i jako centrum prowadzenia działalności spółki nieruchomość ta jest niezbędna dla dalszego funkcjonowania spółki. Spółka pozwana bowiem nie posiada innych istotnych składników przedsiębiorstwa. Powyższe wynika wprost ze sporządzonego przez pozwaną spółkę sprawozdania finansowego za rok finansowy 2015. Powód dodał ponadto, że nieruchomość w M. stanowi przedsiębiorstwo z znaczeniu przedmiotowym w rozumieniu art. 55 ¹k.c. Całkowicie bezpodstawne jak i nietrafne w ocenie powoda są twierdzenia pozwanej, jakoby nieruchomość w M. była wyłącznie produktem wytworzonym przez spółkę pozwaną lub towarem, którym spółka może swobodnie dysponować. Sprzedaż nieruchomości nie jest zgodna z celem działalności pozwanej i wzajemnymi ustaleniami wspólników.

Powód w dalszej kolejności wskazał także, że uchwała jest sprzeczna z dobrymi obyczajami, wskazując jednocześnie na relacje pomiędzy wspólnikami. Powód podniósł, że działanie większościowego wspólnika wobec powoda było nielojalne, gdyż bez uprzedniej konsultacji z powodem D. G. podjął decyzję o zwołaniu Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników na dzień 15 lipca 2016 r., nie konsultując jednocześnie zasadności sprzedaży nieruchomości. Powód dodał również, że treść podjętej uchwały jest sprzeczna z dobrymi obyczajami, gdyż w zaskarżonej uchwale nie ma jakiejkolwiek informacji dotyczącej ceny sprzedaży nieruchomości, przedmiotu zbycia (nie wiadomo ostatecznie, czy będzie to cała nieruchomość, czy jej cześć), warunków sprzedaży, czy osoby nabywcy. Uchwała ponadto godzi w interesy pozwanej spółki, gdyż sprzedaż podstawowego składnika majątku pozwanej (nieruchomości) uniemożliwi dalsze prowadzenie działalności przez pozwaną spółkę, spowoduje znaczne uszczuplenie majątku, a w konsekwencji wyeliminuje ją z obrotu prawnego.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód – (...)B.V. posiada (...) udziałów o łącznej wartości (...) zł w pozwanej spółce – (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. (dalej: (...)). Pozostałe (...) udziałów przysługują D. G., który w ramach zarządu jednoosobowego uprawniony jest do samodzielnej reprezentacji pozwanej.

Dowód: okoliczność bezsporna, ponadto: odpis z KRS pozwanej k. 39-45

Zakres działalności pozwanej spółki obejmuje w szczególności działalność w zakresie robót budowlanych, architektury i inżynierii, najmu oraz zarządzania, kupna i sprzedaży nieruchomości.

Dowód: akt notarialny Rep. Nr (...) k. 47-53

W dniu 15 lipca 2016 r. odbyło się Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników pozwanej spółki. Podczas Zgromadzenia podjęto uchwałę nr(...) w sprawie wyrażenia zgody na sprzedaż przez pozwaną spółkę nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr (...) o obszarze 0,8320 ha, położoną w M., Gmina L., woj. (...), dla której Sąd Rejonowy w Piasecznie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr (...), względnie części wyżej opisanej nieruchomości po wyodrębnieniu jednego do pięciu lokali niemieszkalnych magazynowo-biurowych z budynku i jego urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz upoważnienia Zarządu Spółki do znalezienia nabywcy, ustalenia ceny oraz dokonania wszelkich koniecznych czynności formalno-prawnych w tej sprawie, w tym reprezentowania G. D. przed notariuszem.

Uchwała została podjęta większością (...) głosów. Za uchwałą głosował większościowy wspólnik D. G.. Pełnomocnik powoda zgłosił sprzeciw wobec uchwały i wniósł o zaprotokołowanie sprzeciwu.

Dowód: Protokół Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia 15 lipca 2016 R. wraz z Uchwalą nr (...)Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników pozwanej k. 66-68

Przyczyną podjęcia takiej uchwały była sytuacja finansowa spółki: wypowiedzenie najmu przez wieloletniego kontrahenta, który korzystał z prawie 40% obiektu, brak nowych kontrahentów (pomimo kilkumiesięcznych starań zdobycia kontrahentów za pośrednictwem agencji nieruchomości), zadłużenie wobec Gminy L. z tytułu podatku od nieruchomości, kosztowne spory prawne z (...) (...) Urzędem Skarbowym i niemożność korzystania z należnych pieniędzy z tytułu zwrotu VAT, starty za ubiegłe lata.

Uchwała została podjęta w dość ogólnej formie, bowiem trudno obecnie określić, jaka transakcja będzie najkorzystniejsza – czy sprzedaż całej nieruchomości, czy sprzedaż wyodrębnionych lokali użytkowych. Nie wiadomo też na razie, jakimi transakcjami będą zainteresowani potencjalni nabywcy. Intencją zarządu spółki jest reakcja na potrzebę ranku.

Dowód: zeznania przedstawiciela pozwanej w charakterze strony.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyżej wymienione dokumenty załączone do pozwu i dalszych pism procesowych oraz niekwestionowane twierdzenia stron. Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, ponieważ ich autentyczność nie budzi najmniejszej wątpliwości pod względem wiarygodności. Strony nie kwestionowały ani ich ważności, ani ich treści. Ponadto dokumenty te wzajemnie ze sobą korelowały pozwalając stworzyć chronologiczny i spójny obraz stanu faktycznego sprawy.

Odnośnie do zeznań D. G. w charakterze strony pozwanej, Sąd dał im wiarę w zakresie w jakim dotyczyły one sytuacji finansowej pozwanej spółki oraz przyczyn podjęcia uchwały. D. G. zeznał, że obecnie wynajęte jest poniżej 40% spornego obiektu, a sam podatek od nieruchomości to kwota rzędu (...) zł. Wyjaśnił także, że celem spółki jest budowa i sprzedaż budynków. Ponadto D. G. wskazał, że jest zainteresowany sprzedażą za jak najwyższą cenę. Zarobek ze sprzedaży będzie przeznaczony do dalszej inwestycji w celu rozwijania spółki.

Na rozprawie w dniu 26 stycznia 2017 r. sąd oddalił wnioski dowodowe obu stron o przesłuchanie wnioskowanych świadków, poza D. G., który posiada status strony, jako nie zmierzające do wyjaśnienia istoty sprawy i zbędne dla rozstrzygnięcia.

Sąd odrzucił wniosek pozwanego o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze powoda F. F. C. jako niedopuszczalny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Powództwo podlegało w całości oddaleniu.

Spór w niniejszej sprawie sprowadza się do tego, czy uchwała nr(...) Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia 15 lipca 2016 r. (dalej (...)) została ważnie podjęta w kontekście przedmiotu niniejszej uchwały, mianowicie zgody na sprzedaż przez pozwaną spółkę nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę nr (...) położonej w M., a jeżeli tak – czy zachodzą przesłanki do jej uchylenia.

Powód swoje roszczenie wywodzi z treści art. 252 § 1 Kodeksu spółek handlowych (dalej k.s.h.) ewentualnie z treści art. 249 § 1 k.s.h. Stosownie do treści art. art. 252 § 1 k.s.h. osobom lub organom spółki, wymienionym w art. 250 k.s.h., przysługuje prawo do wytoczenia przeciwko spółce powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały wspólników sprzecznej z ustawą. Natomiast podstawę roszczenia ewentualnego, stanowi treści art. 249 § 1 k.s.h., zgodnie z którym uchwała wspólników sprzeczna z umową spółki bądź dobrymi obyczajami i godząca w interesy spółki lub mająca na celu pokrzywdzenie wspólnika może być zaskarżona w drodze wytoczonego przeciwko spółce powództwa o uchylenie uchwały. Wspólnik obecny na zgromadzeniu aby zaskarżyć uchwałę wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (tak co do jej uchylenia, jak i podnosić jej nieważność), na podstawie art. 250 pkt 2 k.s.h. powinien głosować przeciwko takiej uchwale, zaś po jej powzięciu zażądać zaprotokołowania swojego sprzeciwu. W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że powód zrealizował przesłanki płynące z powyższego przepisu, był zatem legitymowany do wniesienia powództwa – tak na zasadzie art. 249 § 1 k.s.h., jak i 252 § 1 k.s.h.

Na wstępie należy wskazać, że zarzuty podniesione przez pozwanego odnośnie kwestii właścicielskich były nieistotne w kontekście sporu, którego dotyczy niniejsza sprawa.

Wracając natomiast do kwestii kluczowych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, odnosząc się w pierwszej kolejności do roszczenia głównego powoda, którym jest stwierdzenie nieważności Uchwały nr 1 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników pozwanej, Sąd nie znalazł podstaw, by przychylić się do żądania powoda w tym zakresie. Sąd w obecnym składzie nie podziela argumentacji Sądu Okręgowego o należytym uprawdopodobnieniu roszczenia o stwierdzenie nieważności uchwały w sprawie XXVI GCo 97/16 (w przedmiocie wniosku o zabezpieczenie). Sąd podziela w tej kwestii argumentację Sądu Apelacyjnego. Pomimo, iż powód wykazał w sposób należyty, iż głosował przeciwko zaskarżonej Uchwale i zażądał zaprotokołowania swego sprzeciwu, w żaden sposób nie wykazał, aby nieruchomość, na której sprzedaż zgromadzenie wspólników wyraziło zgodę podejmując w dniu 15 lipca 2016 r. stosowną Uchwałę, mogła zostać utożsamiona z przedsiębiorstwem pozwanej spółki w rozumieniu art. 55 ¹ Kodeksu cywilnego, bądź z jego zorganizowaną częścią. Powód nie wskazał przede wszystkim, w jaki sposób ten konkretny składnik majątku pozwanej spółki w postaci wskazanej nieruchomości o wyłącznie materialnym charakterze może posiadać samodzielny potencjał do prowadzenia statutowej działalności spółki, polegającej głównie na wznoszeniu i sprzedaży budynków. Pozwana twierdzi zaś, iż sprzedaż wznoszonych przez nią obiektów stanowi w istocie jeden z przejawów jej zasadniczej działalności operacyjnej, jako spółki deweloperskiej.

Podkreślić również należy, iż nie należy utożsamiać pojęcia przedsiębiorstwa ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. W skład przedsiębiorstwa wchodzą wszystkie składniki niemajątkowe i majątkowe powiązane ze sobą funkcjonalnie i przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej. Wyliczenie zawarte w art. 55 ¹ k.c. ma charakter jedynie przykładowy i nie jest wyczerpujące. Do innych niewskazanych w komentowanym przepisie składników przedsiębiorstwa zalicza się w doktrynie między innymi: korzystne sytuacje faktyczne oraz inne wartości ekonomiczne niebędące prawami podmiotowymi, w szczególności: klientelę, renomę, goodwill, lokalizację, posiadanie rzeczy, ekspektatywy, tajemnicę produkcji, system organizacyjny, informacje dotyczące rynku, doświadczenie produkcyjne i handlowe, dostęp do kredytu, stopień ściągalności wierzytelności, które niejednokrotnie przewyższają wartość składników majątkowych. Niektóre czynniki mogą mieć charakter trudno uchwytny, niewymierny lub niemierzalny (Z. Gawlik, [w:] Kidyba, Komentarz 2009, t. I, s. 277). Za zorganizowaną część przedsiębiorstwa uznaje się jednostkę tego przedsiębiorstwa, która spełnia trzy warunki (uchwała SN z 25.6.2008 r., III CZP 45/08, OSN 2009, Nr 7–8, poz. 97): wchodzi w skład przedsiębiorstwa jako jego wewnętrzna część; stanowi pewien organizacyjnie wyodrębniony kompleks składników o charakterze materialnym i niematerialnym; zachodzi powiązanie tych składników w sposób funkcjonalny, tzn. że mają zdolność do realizacji określonych zadań gospodarczych. W ocenie Sądu podjęta Uchwała nie dotyczyła zbycia przedsiębiorstwa ani jego części - zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, lecz produktu statutowej działalności gospodarczej pozwanej spółki. Zatem w tej konkretnej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 246 § k.s.h. (na który powołuje się powód), w myśl którego uchwały dotyczące zmiany umowy spółki, rozwiązania spółki lub przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części zapadają większością dwóch trzecich głosów. Argumentacja powoda w ocenie Sądu była w tym zakresie chybiona.

Odnosząc się do kolejnego zarzutu powoda dotyczącego celu gospodarczego, dla którego została założona pozwana spółka wskazać należy, iż (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w zakresie swej działalności ma zarówno działalność deweloperską jak i najem. Niewykluczone jednak, że w 2001 roku założenie zawiązujących spółkę było takie, że tak jak wskazywał powód będzie to inwestycja. Jednakże należy mieć na uwadze, że koniunktura na rynku dynamicznie się zmienia, a każdy przedsiębiorca reaguje na bieżąco na zachodzące zmiany. Jeżeli pomieszczenia przez długi czas generują tylko koszty z uwagi na to, że przedsiębiorca nie może uzyskać potencjalnych najemców, stara się szukać innych rozwiązań, nie tworzących jednocześnie jeszcze większych kosztów.

Nie bez znaczenia w tej kwestii pozostają również zobowiązania jakie posiada pozwana spółka. Pomijając w tej kwestii to czy zobowiązania względem Urzędu Skarbowego rzeczywiście istnieją, co się w niedalekiej przyszłości dopiero wyklaruje, spółka bez wątpienia generuje koszty i posiada zaległości względem Gminy, które były spłacane. Być może sprzedaż spornej nieruchomości lub jej części jest obecnie najlepszym rozwiązaniem, patrząc przez pryzmat obecnej sytuacji na rynku.

W ocenie Sądu powód nie wykazał zasadności roszczenia o uchylenie przedmiotowej uchwały. W podobnym tonie wypowiedział się Sąd Apelacyjny w sprawie o zabezpieczenie przedmiotowego roszczenia wskazując, że: „ wnioskodawca nie uprawdopodobnił, że uchwała jest sprzeczna z dobrymi obyczajami lub godzi w interesy spółki, lub ma na celu pokrzywdzenie wspólnika. Poprzestał w tym zakresie na ogólnych sformułowaniach i własnych ocenach, a jego obowiązkiem było przedstawienie konkretnych faktów i ich uprawdopodobnienie dostępnymi środkami, któremu to obowiązkowi nie sprostał”. W niniejszym postępowaniu nie zostały zaoferowane inne dowody poza zeznaniami wspólnika, który w 2001 roku zakładał spółkę razem z D. G.. Jednakże w ocenie Sądu powyższy dowód nie rozwiązałby wątpliwości związanej z niniejszym sporem. Dowód miał wyjaśnić cel założenia spółki i założenia inwestycyjne dla nieruchomości, jednakże nawet jeżeli założenia przy zakładaniu spółki były inne, to nie ma to wpływu na treść rozstrzygnięcia, było to kilkanaście lat temu.

Najpoważniejsze zastrzeżenie powoda odnosiło się do braku wskazania w zaskarżonej uchwale ceny minimalnej sprzedaży. W zaskarżonej uchwale brak jest określenia ceny minimalnej sprzedaży, ale trafna w tym zakresie jest argumentacja pozwanej, że było to niemożliwe do ustalenia, gdyż niewiadomo jaka transakcja będzie najkorzystniejsza dla spółki. W ocenie Sądu jednak nie jest to wystarczająca przesłanka do uchylenia spornej uchwały. Pozwana chciała dokonać transakcji, która będzie najkorzystniejsza z ekonomicznego punktu widzenia, czy to przez wyodrębnienie lokali wraz z udziałem w części wspólnej czy też przez sprzedaż całej nieruchomości. Trudno zatem ustalić w momencie zawierania uchwały cenę dla każdego wariantu. Wcześniejsze określenie ceny mogłoby generować również dodatkowe koszty związane z koniecznością zmiany zaskarżonej uchwały w sytuacji, gdyby pozwana znalazła potencjalnego kontrahenta będącego gotowym dokonać zakupu całej nieruchomości za cenę minimalnie niższą od uprzednio ustalonej.

Na marginesie Sąd pragnie zauważyć, iż niewątpliwie w tle niniejszej sprawy rysuje się jakiś konflikt pomiędzy wspólnikami. Jednakże zarzucanie na tym etapie przez powoda D. G., że chce wykorzystać spółkę nie jest uzasadnione na kanwie tej konkretnej sprawy. Wszystkie dochody ze sprzedaży zostaną ujawnione w bilansie pozwanej spółki. Gdyby sprzedaż faktycznie została dokonana na szkodę spółki, powodowi będą przysługiwać instrumenty prawne do dochodzenia swoich praw, wynikające z przepisów k.s.h. oraz kodeksu karnego. Na obecnym etapie argumentację strony pozwanej, co do przyczyn podjęcia uchwały należy uznać za ekonomicznie rozsądną.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c., obciążając nimi w całości powoda jako stronę przegrywającą sprawę. Na koszty procesu złożyły się: zwrot wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika strony pozwanej reprezentowanej przez adwokata w kwocie 1080 zł zgodnie z § 8 pkt 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz 1800) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego w wysokości 17 zł.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Monika Pawłowska