Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Lidia Grzelak

Protokolant sądowy Lena Konwerska

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2018 r. w Ciechanowie

sprawy z powództwa R. Ł. (1)

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę 2066,40 zł

I zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda R. Ł. (1) kwotę 2066,40 zł ( dwa tysiące sześćdziesiąt sześć złotych czterdzieści groszy ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 marca 2015 r. do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda R. Ł. (1) kwotę 720,00 zł ( siedemset dwadzieścia złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 617,00 zł ( sześćset siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

III nakazuje Skarbowi Państwa wypłacić pozwanemu Towarzystwu (...) S.A. w W. tytułem zwrotu niewykorzystanej części zaliczki kwotę 250,00 zł ( dwieście pięćdziesiąt złotych ) zaksięgowanej pod pozycją U 11- (...), KU (...), (...).

Sygn. akt I C 268/15

UZASADNIENIE

Powód R. Ł. (1) wniósł w dniu 13 marca 2015 r. do Sądu Rejonowego w Ciechanowie pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W., żądając zasądzenia na swoją rzecz kwoty 2066,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 marca 2015 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwany Towarzystwo (...) S.A. w W. wnosił o oddalenie powództwa. Wnosił ponadto o zasądzenie na swoją rzecz od powoda R. Ł. (1) zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 lipca 2012 r. w miejscowości Z. gmina C. doszło do zdarzenia drogowego z udziałem pojazdów: jednego marki S. (...) nr rej. (...) oraz drugiego marki I. nr rej. (...). Właścicielem i kierowcą w dniu 17 lipca 2012 r. samochodu marki S. (...) nr rej. (...) był R. Ł. (1), zaś kierowcą samochodu marki I. nr rej. (...) był M. Ś. (1). Przyczyną zdarzenia drogowego w dniu 17 lipca 2012 r. była jazda z nadmierną prędkością przez kierującego samochodem marki I. nr rej. (...) był M. Ś. (1). Prędkość z jaką poruszał się samochód marki I. (...) km/h nie była dostosowana do ukształtowania przebiegu drogi, panujących warunków atmosferycznych. Padający deszcz powodował zwiększoną śliskość nawierzchni jezdni. M. Ś. (1) kierujący pojazdem marki I., rozpoczął manewr hamowania bezpośrednio przed wjechaniem na łuk drogi w prawo. Doprowadziło to do zarzucenia nieobciążonego tyłu samochodu i utraty przyczepności kół tylnych podczas pokonywania łuku drogi w miejscu o mniejszym promieniu, a w konsekwencji przewrócenia się samochodu I. na dach, poprzecznie do osi jezdni. W wyniku przewrócenia się samochodu marki I. nr rej. (...) lecące spod pojazdu kamienie oraz elementy uszkodzonego ogrodzenia pobliskiej posesji uszkodziły jadący z kierunku przeciwnego samochód marki S. (...) nr rej. (...). Odpryski lakieru na karoserii i szybie w części czołowej samochodu marki S. (...) wskazują na typowy dla uderzeń kamieniami – kruszywem ( tłuczniem ) stosowanym do utwardzania poboczy. Kierujący pojazdem marki S. (...) nr rej. (...) R. Ł. (1) w żaden sposób nie przyczynił się do zdarzenia drogowego ( akta II W 669/12 Sądu Rejonowego w Przasnyszu k. 223 - 274, opinia biegłego sądowego w zakresie analizy wypadków drogowych mgr inż. P. K. k. 325 - 354, opinia biegłego sądowego w zakresie rekonstrukcji i opiniowania wypadków i kolizji drogowych A. S. k. 373 - 380, 396, zeznania powoda R. Ł. (1) k. 169 - 170, 396 ).

Oględziny pojazdu R. Ł. (1) zostały przeprowadzone przez rzeczoznawcę (...) S.A. w W. po sześciu - dziesięciu dniach od zgłoszenia szkody. Samochód najpierw był lakierowany przez kuzyna R. Ł. (1), a następnie naprawiany był w C. w zakładzie (...). Naprawa obejmowała wymianę szyby czołowej ( paragon k. 184, zeznania świadka K. H. k. 285, zeznania powoda R. Ł. (1) k. 285, 396 ).

W okresie od 17 lipca 2012 r. do dnia 30 lipca 2012 r. R. Ł. (1) korzystał z pojazdu zastępczego na podstawie umowy najmu zawartej z Biurem (...) w C.. Przedmiotem umowy był samochód osobowy marki F. (...) nr rej. (...). Cena najmu wynosiła 120,00 zł netto za dobę ( faktura k. 5, zeznania świadka Z. T. k. 192 ).

R. Ł. (1) w lipcu 2012 r. był w posiadaniu tylko jednego samochodu tj. S. (...) nr rej. (...). Samochód wykorzystywany był przez niego przede wszystkim w pracy jako środek dojazdu oraz jako pojazd wykorzystywany w celach służbowych za zgodą pracodawcy. R. Ł. (1) zatrudniony był w lipcu 2012 r. w Urzędzie Dozoru Technicznego, w którym zajmuje się kontrolą urządzeń ciśnieniowych. Ponadto samochód wykorzystywany był w zwykłych sprawach prywatnych np. wizyta u lekarza, zakupy ( ewidencja przebiegu pojazdu prywatnego do celów służbowych k. 216 - 218, zeznania powoda R. Ł. (1) k. 169 - 170, 285, 396 )

R. Ł. (1) otrzymał odszkodowanie za naprawę samochodu z (...) S.A. w W. z tytułu ubezpieczenia autocasco ( bezsporne ).

Pojazd marki I. nr rej. (...) w dniu 17 lipca 2012 r. posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej dla posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego pojazdu w Towarzystwie (...) S.A. w W. ( bezsporne ).

R. Ł. (1) zgłosił szkodę w Towarzystwo (...) S.A. w W. w zakresie najmu pojazdu zastępczego przez okres 14 dni za kwotę 2066,40 zł. Na żądanie zakładu ubezpieczeń wskazał cele do jakich wykorzystuje samochód, uzasadniając potrzebę skorzystania z najmu pojazdu zastępczego w okresie naprawy S. (...) ( korespondencja e - mailowa k. 86, 89 - 93 ).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 10 października 2014 r. Sąd Rejonowy w Przasnyszu w sprawie II W 669/12 przeciwko M. Ś. (2) obwinionemu o to, że w dniu 17 lipca 2012 r. około godz. 12:08 w miejscowości Z. gmina C., kierując samochodem marki I. nr rej. (...) nie dostosował prędkości jazdy do panujących warunków drogowych, w wyniku czego na łuku drogi stracił panowanie nad pojazdem i zjechał do przydrożnego rowu wywracając pojazd tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw, na podstawie art. 5 §1 pkt 4 kpw postępowanie umorzył wskutek przedawnienia ( akta II W 669/12 Sądu Rejonowego w Przasnyszu k. 223 - 274 ).

Pismem z dnia 9 stycznia 2015 r. Towarzystwo (...) S.A. w W. odmówiło R. Ł. (1) zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego wskazując, że drugi uczestnik zdarzenia drogowego M. Ś. (1) nie potwierdził wersji R. Ł. (1) co do przebiegu zdarzenia, zaś postępowanie wykroczeniowe przeciwko M. Ś. (2) zostało umorzone wskutek przedawnienia karania. W piśmie wskazano ponadto, że sporządzona opinia w sprawie II W 669/12 Sądu Rejonowego w Przasnyszu nie dała podstaw do jednoznacznego stwierdzenia, kto i w jakim zakresie ponosi odpowiedzialność za zdarzenie z dnia 17 lipca 2012 r. ( pismo k. 115 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt szkody ( k. 45 – 163 ) oraz akt wykroczeniowych II W 669/12 Sądu Rejonowego w Przasnyszu ( k. 223 - 274, zebranych w sprawie dokumentów, a w szczególności paragonu ( k. 184 ), faktury ( k. 5 ), ewidencji przebiegu pojazdu prywatnego dla celów służbowych ( k. 216 – 218 ), opinii biegłych sądowych w zakresie analizy wypadków drogowych mgr inż. P. K. ( k. 325 – 354 ) oraz w zakresie rekonstrukcji i opiniowania wypadków i kolizji drogowych A. S. ( k. 373 - 380, 396 ),zeznań świadków Z. T. ( k. 192 ) i K. H. ( k. 285 ) oraz zeznań powoda R. Ł. (1) ( k. 169 – 170, 285, 296 ) oraz częściowo zeznań świadka M. Ś. (1) ( k. 317 ).

W ocenie Sądu, powyższe dowody są w pełni wiarygodne, za wyjątkiem zeznań świadka M. Ś. (1) w zakresie przebiegu zdarzenia drogowego z dnia 17 lipca 2012 r. Wskazać należy, że zarówno biegły sądowy w zakresie analizy wypadków drogowych mgr inż. P. K., jak i biegły sądowy w zakresie techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. R. S. sporządzający opinię w sprawie II W 669/12 Sądu Rejonowego w Przasnyszu, wskazali – wbrew twierdzeniom pozwanego zakładu ubezpieczeń – że zdarzenie drogowe w dniu 17 lipca 2012 r. przebiegało w sposób w jaki przedstawił to powód R. Ł. (1), a nie świadek M. Ś. (1). Obaj biegli, wskazali, że przyczyną przedmiotowego zdarzenia drogowego była nieprawidłowa technika kierowania (...) przez świadka M. Ś. (1), która polegała na rozpoczęciu manewru hamowania bezpośrednio przed wjechaniem na łuk drogi w prawo, co spowodowało, że utracił panowanie nad pojazdem i samochód dostawczy zjechał poza jezdnię, gdzie uległ wywróceniu. W wyniku przemieszczania się samochodu ciężarowego poza jezdnię wyrzucone kamienie oraz oderwane z tego samochodu elementy, jak też elementy pobliskiego ogrodzenia uszkodziły jadący z przeciwnego kierunku samochód osobowy marki S. (...) kierowany przez R. Ł. (1). Brak jest natomiast jakichkolwiek dowodów, aby R. Ł. (1) w jakikolwiek sposób przyczynił się do zaistnienia zdarzenia drogowego w dniu 17 lipca 2012 r.

Podkreślić należy, że pozwany zakład ubezpieczeń nie kwestionował natomiast ilości dni korzystania przez poszkodowanego R. Ł. (1) z pojazdu zastępczego, jak też wysokości stawki najmu, kwestionując natomiast konieczność korzystania przez powoda z pojazdu zastępczego. Wskazać należy, że powód R. Ł. (1) wykazał w toku niniejszego procesu, że dysponował zgodą pracodawcy na użycie pojazdu prywatnego dla celów służbowych, co wiąże się z charakterem jego pracy. Przedstawił ewidencję przebiegu pojazdu za okres korzystania z pojazdu zastępczego. Sąd dał wiarę zeznaniom powoda R. Ł. (1) co do faktu, iż w okresie 17 – 30 lipca 2012 r. nie dysponował innym pojazdem, jak również co do sposobu wykorzystywania pojazdu dla celów prywatnych. Zauważyć należy, że powyższe okoliczności powód R. Ł. (1) wskazywał już na żądanie pozwanego zakładu ubezpieczeń na etapie postępowania likwidacyjnego w korespondencji e – mailowej. Pozwany zakład ubezpieczeń nie żądał od niego dodatkowych wyjaśnień w tym zakresie czy też potwierdzenia przez pracodawcę informacji dotyczących wykorzystania pojazdu prywatnego dla celów służbowych.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo R. Ł. (1) zasługuje na uwzględnienie w całości.

Powód R. Ł. (1) domaga się w niniejszym procesie zapłaty na jego rzecz przez ubezpieczyciela sprawcy szkody odszkodowania obejmującego koszt najmu pojazdu zastępczego w związku ze zdarzeniem drogowym z dnia 17 lipca 2012 r. Szkoda w tym zakresie została przez powoda R. Ł. (1) zgłoszona na etapie postępowania likwidacyjnego w zakładzie ubezpieczeń. Podstawą odmowy wypłaty odszkodowania w tym zakresie przez pozwane Towarzystwo (...) S.A. w W. był brak potwierdzenia wersji R. Ł. (1) co do przebiegu zdarzenia przez drugiego uczestnika zdarzenia drogowego M. Ś. (1), jak również umorzenie postępowania wykroczeniowego przeciwko M. Ś. (2) wskutek przedawnienia karania przez Sąd Rejonowy w Przasnyszu w sprawie II W 669/12. Na powyższe okoliczności pozwany zakład ubezpieczeń wskazywał w piśmie z dnia 9 stycznia 2015 r. odmawiającym wypłaty odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego. W piśmie wskazano ponadto, że sporządzona opinia w sprawie II W 669/12 Sądu Rejonowego w Przasnyszu nie dała podstaw do jednoznacznego stwierdzenia, kto i w jakim zakresie ponosi odpowiedzialność za zdarzenie z dnia 17 lipca 2012 r.

Wskazać należy, że – wbrew twierdzeniom pozwanego zakładu ubezpieczeń – opinia sporządzona w sprawie II W 669/12 wskazywała w sposób nie budzący wątpliwości, który z uczestników zdarzenia drogowego w dniu 17 lipca 2012 r. był jego sprawcą i z jakich przyczyn doszło do zdarzenia. Niewątpliwie, postępowanie w sprawie II W 669/12 przeciwko obwinionemu M. Ś. (1) zostało umorzone wskutek przedawnienia karania, jednakże nie zwalnia to zakładu ubezpieczeń od dokonywania własnych ustaleń w zakresie przebiegu zdarzenia i osoby sprawy, czego zakład ubezpieczeń zaniechał na etapie postępowania likwidacyjnego. Trudno bowiem uznać za prowadzenie ustaleń w tym zakresie poprzestanie przez ubezpieczyciela na gołosłownym stwierdzeniu, że M. Ś. (1) jako drugi z uczestników zdarzenia drogowego nie potwierdził przebiegu zdarzenia według wersji powoda R. Ł. (1), przy uwzględnieniu, że ubezpieczycielowi znana była treść opinii biegłego sądowego sporządzonej w sprawie II W 669/12 Sądu Rejonowego w Przasnyszu.

Sąd podkreśla, że pozwany zakład ubezpieczeń nie kwestionował czasu naprawy pojazdu S. (...), zaś konieczność dokonania tej naprawy jak i jej związek ze zdarzeniem drogowym z dnia 17 lipca 2012 r. wynika zarówno z opinii biegłego sądowego P. K., jak i biegłego sądowego A. S.. Pozwany nie kwestionował, również na etapie postępowania likwidacyjnego, okoliczności uzasadniających skorzystanie przez powoda R. Ł. (1) w okresie 17 – 30 lipca 2012 r. z pojazdu zastępczego, wynikających z wykorzystywania przez niego pojazdu prywatnego dla celów służbowych, jak też w życiu prywatnym, w zwykłych, codziennych sprawach, jak też czasu tego najmu i stawek najmu.

Powód R. Ł. (2) dochodzi swego roszczenia na zasadach ogólnych, wynikających z art. 361 - 363 kc. Szkoda objęta odpowiedzialnością ubezpieczyciela podlega bowiem naprawieniu właśnie według tych ogólnych zasad. Wynika to z treści art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Zgodnie zaś z art. 36 ust. 1 cyt. ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Z powyższego wynika, że dla oceny roszczeń odszkodowawczych powoda z tytułu uszkodzenia jego pojazdu, należało określić – według ogólnych zasad prawa cywilnego – do jakich świadczeń byłby zobowiązany posiadacz lub kierowca samochodu, z którego winy nastąpiło zdarzenie drogowe. W niniejszej sprawie, Sąd ustalił, że odpowiedzialnym za zdarzenie drogowe z dnia 17 lipca 2012 r. jest kierowca samochodu marki I. nr rej. (...) M. Ś. (1).

W myśl art. 363 § 1 kc, naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego: bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

Szkodą jest uszczerbek, jakiego doznała określona osoba w swych dobrach lub interesach. W efekcie owo naprawienie szkody ma zmierzać do odwrócenia w dobrach poszkodowanego skutków zdarzenia wyrządzającego mu szkodę i przywrócenia – w znaczeniu prawnym – stanu, jaki by istniał gdyby owo zdarzenie nie nastąpiło ( por. Kodeks Cywilny Tom I „Komentarz do artykułów 1 - 534” pod redakcją prof. E. Gniewka C.H. BECK Warszawa 2004, str. 838 ). Przenosząc te uwagi na grunt niniejszej sprawy, trzeba opowiedzieć się za takim sposobem ustalenia odszkodowania, które zapewni poszkodowanemu pełne odwrócenie skutków zdarzenia z dnia 17 lipca 2012 r., za którą odpowiada ubezpieczyciel w ramach swej odpowiedzialności gwarancyjnej.

Podkreślić należy, że zgodnie z powszechnie przyjętym obecnie poglądem, odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczeni pojazdu mechanicznego obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego ( uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r. w sprawie III CZP 5/11 ). Sąd Najwyższy podkreślił, że utrata możliwości korzystania z pojazdu stanowi negatywne następstwo majątkowe, a wydatki, które służą ograniczeniu ( wyłączeniu tego negatywnego następstwa ) należy kwalifikować jako szkodę majątkową podlagającą naprawieniu w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela wynikającej z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Sąd Najwyższy podkreślił przy tym znaczenie dwóch kryteriów - celowości wydatków oraz ich ekonomicznego uzasadnienia.

Za wydatek niezbędny ( celowy ) należy uznać wydatek poniesiony na korzystanie z innego pojazdu w takim zakresie, w jakim poszkodowany korzystałby ze swojego środka lokomocji, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wydatki ekonomicznie uzasadnione to wydatki na najem pojazdu zasadniczo o podobnej klasie do pojazdu uszkodzonego lub zniszczonego, poniesione w oparciu o stawki czynszu najmu, które obowiązują na danym rynku lokalnym ( ceny rynkowe za tego typu usługi ) i w czasie naprawy pojazdu mechanicznego lub do czasu nabycia nowego pojazdu.

W związku z powyższym Sąd uwzględnił powództwo w całości tj. co do kwoty 2066,40 zł.

Odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 2066,40 zł, Sąd zasądził zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 13 marca 2015 r. tj. od dnia wytoczenia powództwa. Sąd miał na uwadze, że już na etapie postępowania likwidacyjnego pozwany zakład ubezpieczeń dysponował dowodami potwierdzającymi roszczenia powoda R. Ł. (1), zarówno do co zasadności, jak i wysokości roszczenia, które znalazły potwierdzenie w niniejszym procesie. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Stosownie zaś do ust. 2 cyt. artykułu w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

Uznać zatem należy, że pozwany Towarzystwo (...) S.A. w W. powinien spełnić świadczenie najpóźniej w terminie 14 dni licząc od dnia pisma odmawiającego wypłaty świadczenia tj. od dnia 9 stycznia 2015 r., a zatem w terminie do dnia 23 stycznia 2015 r. Żądanie zatem odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa uznać należy w niniejszej sprawie za usprawiedliwione.

Zgodnie z art. 98 kpc, strona przegrywająca proces jest zobowiązana zwrócić stronie przeciwnej koszty procesu. Sąd uwzględnił powództwo w całości, a zatem pozwany Towarzystwo (...) S.A. w W. zobowiązany jest zwrócić powodowi R. Ł. (1) poniesione przez niego koszty procesu. W związku z powyższym w pkt II wyroku Sąd zasądził od pozwanego zakładu ubezpieczeń na rzecz powoda kwotę 720,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 103,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu oraz 617,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, ustalonych stosownie do przepisów , stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, w tym koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Jednocześnie Sąd nakazał wypłacić pozwanemu Towarzystwo (...) S.A. w W. kwotę 250,00 zł tytułem zwrotu niewykorzystanej części zaliczki stosownie do art. 84 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 80 cyt. ustawy.