Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2018 r. w Toruniu

na rozprawie sprawy z powództwa (...) S.A. we W.

przeciwko Towarzystwo (...) S.A. w W.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego Towarzystwo (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) S.A. we W. kwotę 1 515,36 zł (tysiąc pięćset piętnaście złotych trzydzieści sześć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 lutego 2016 roku do dnia zapłaty;

II oddala powództwo w pozostałej części ;

III zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 642,18 zł (sześćset czterdzieści dwa złote osiemnaście groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 591/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 grudnia 2016 roku powód – (...) S.A. we W. wystąpił na drogę sądową przeciwko pozwanemu – Towarzystwu (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 430,50 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 16 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty, oraz kwoty 5 184,00 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 20 lutego 2015 roku do dnia zapłaty. Powód zażądał również zwrotu od pozwanego kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powód twierdził między innymi, że w dniu 20 stycznia 2016 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód V. (...) nr rej. (...). Sprawca szkody ubezpieczony był w zakresie oc w pozwanym. Powód twierdził też, że pozwany uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił odszkodowanie. Powód przyznał, że od poszkodowanego nabył przysługującą mu względem pozwanego wierzytelność z tytułu odszkodowania. Powód twierdził ponadto, że wykonał we własnym zakresie kalkulację odszkodowania i z jego wyliczeń wynika, że pozwany nie uwzględnił w swoim kosztorysie naprawy rynkowego ubytku wartości pojazdu po naprawie w wysokości 3 900,00 złotych. Po złożonym przez powoda wezwaniu do zapłaty pozwany dokonał dopłaty tytułem odszkodowania w kwocie 616,00 złotych. Powód dodał, że poniósł koszty sporządzenia opinii technicznej 430,50 złotych. Kwota ta była przedmiotem roszczenia względem pozwanego.

Nakazem zapłaty wydanym w dniu 10 lutego 2017 roku w postępowaniu upominawczym V GNc 208/17, referendarz sądowy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany – Towarzystwo (...) S.A. w W. zaskarżył skutecznie nakaz zapłaty, wnosząc sprzeciw. Pozwany zażądał oddalenia powództwa w całości i zasądzenia od powoda na jego rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany twierdził między innymi, że bezspornym był fakt zaistnienia szkody powstałej w wyniku kolizji drogowej. Pozwany podał, że kwestią sporną są kwoty objęte żądaniem pozwu. Pozwany zaznaczył, że w związku z tym, że uszkodzony samochód został naprawiony przy użyciu części nowych, oryginalnych nie skutkuje spadkiem wartości pojazdu, bowiem naprawa przywróciła samochód do stanu sprzed szkody. W ten sposób pozwany zakwestionował żądanie zasądzenia kwoty 5 184,00 złotych z odsetkami. W zakresie żądania kwoty 430,50 złotych pozwany twierdził, że kwota ta, jako koszt związany z ekspertyzą nie mieści się w granicach normalnego związku przyczynowego. W ocenie pozwanego wykonana ekspertyza była zbędna i obiektywnie nieuzasadniona. Pozwany zaznaczył, że powód swoje usługi oferuje ogłaszając się jako firma wyspecjalizowana w dochodzeniu roszczeń od firm ubezpieczeniowych, firma ta zatrudnia nie tylko agentów, ale również osoby wyspecjalizowane w dochodzeniu i obliczaniu szkód. W ocenie pozwanego brak było zatem uzasadnienia do zlecenia podmiotowi zewnętrznemu przygotowania opinii dla utraty wartości handlowej pojazdu. Pozwany zakwestionował samą treść faktury VAT (...) opiewającej na kwotę 430,50 złotych, twierdząc, że w fakturze tej nie jest wymieniony uszkodzony samochód, nie wiadomo zatem czy w/w faktura została wystawiona za wykonanie opinii dotyczącej tego pojazdu. Równie dobrze, zdaniem pozwanego, powołana faktura dotyczyć mogła wyceny dokonanej w innej szkodzie. Pozwany twierdził też0, że w niniejszej sprawie nie przedłożono opinii a jedynie wydruk z arkusza, w którym wskazano jedynie, że stanowi załącznik do opinii nr (...). W arkuszu tym nie ma jakiejkolwiek wzmianki, kto go sporządził. Pozwany zauważył również, że faktura została wystawiona w dniu 15 listopada 2016 roku, a arkusz datowany jest na dzień 20 grudnia 2016 roku.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 20 stycznia 2016 roku doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki V. (...) nr rej. (...). Sprawca szkody ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w Towarzystwie (...) S.A. w W..

Pozwany wypłacił odszkodowanie w oparciu o kosztorys naprawy.

W dniu 10 października 2016 roku powód zawarł z poszkodowanym umowę przelewu wierzytelności, na mocy której nabył przysługującą poszkodowanemu wierzytelność z tytułu odszkodowania względem (...).

Powód zażądał od pozwanego dopłaty odszkodowania w kwocie 5 184,00 złotych tytułem utraty wartości handlowej pojazdu oraz kwoty 430,50 złotych tytułem wykonania opinii technicznej, którą ustalono dla powoda utratę wartości handlowej pojazdu.

Pismem z dnia 25 listopada 2016 roku pozwany poinformował powoda o przyznaniu kwoty 616,00 złotych tytułem odszkodowania za utratę handlowej wartości pojazdu.

Rynkowy ubytek wartości pojazdu po naprawie wynosił 2 600,00 złotych brutto.

/okoliczności bezsporne, oraz

dowody: umowa przelewu wierzytelności k. 16-19,

pismo (...) S.A. z dnia 25 listopada 2016 roku k. 22,

opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. S. D. (1) k. 67-78,

zeznania biegłego S. D. k. 106/

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów przedłożonych przez powoda oraz w oparciu o dowód z opinii i zeznań biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. S. D. (1).

Sąd za wiarygodne uznał dowody w postaci dokumentów przedłożonych przez powoda, bowiem nie budziły one wątpliwości Sądu, strona pozwana również nie kwestionowała ich prawdziwości. Zważyć należy, że czym innym jest uznanie przez Sąd dokumentu za prawdziwy, tj. uznanie, że nie został on podrobiony, czy przerobiony, a czym innym jest wyciąganie wniosków jakie z tych dokumentów wynikają.

Sąd przyznał walor wiarygodności również opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. S. D. (1). Podkreślić należy, że biegły S. D. jest wieloletnim biegłym sądowym, z którego specjalistycznej wiedzy tutejszy Sąd korzystał wielokrotnie. Opinia złożona w niniejszej sprawie, tak jak i inne opnie złożone przez biegłego w innych sprawach, charakteryzowała się spójnością, rzetelnością i fachowością. Biegły wyczerpał całość problemu postawionego mu w tezie dowodowej. Sąd nie znalazł powodów, dla których miałby podważać opinię biegłego. Również zeznania biegłego z analogicznych powodów Sąd uznał za wiarygodne. Jedynie na marginesie zauważyć należy, że żadna ze stron nie zdołała, choćby w najmniejszym stopniu, zakwestionować tak opinii biegłego jak i jego zeznań.

Spór w niniejszej sprawie dotyczył kwestii dopłaty do odszkodowania tytułem ubytku wartości handlowej pojazdu po wykonaniu naprawy. Zdaniem powoda ubytek wartości nastąpił o kwotę 5 184,00 złotych, natomiast w ocenie pozwanego jedynie w wysokości 616,00 złotych, którą to kwotę pozwany z resztą wypłacił powodowi. Powód domagał się również zapłaty kwoty 430,50 złotych tytułem opinii technicznej sporządzonej na jego zlecenie, z której wynikało, że pozwany wypłacając odszkodowanie nie uwzględnił ubytku wartości handlowej pojazdu, tj. kwoty 5 184,00 złotych.

W ocenie Sądu roszczenie powoda uzasadnione jest jedynie w części.

Przed przejściem do rozważań prawnych wyjaśnić należy, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (art. 822 § 1 k.c.). Odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych regulują przepisy ustawy z 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2016r., poz. 2060 ze zmianami), w dalszej części uzasadnienia nazywanej ustawą. Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Ustalenie odszkodowania z ubezpieczenia OC następuje według ogólnych zasad, określonych w art. 361-363 k.c., z tym jedynie zastrzeżeniem, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest tylko do świadczenia pieniężnego, ograniczonego do wysokości, ustalonej w umowie, sumy gwarancyjnej (art. 822 § 1 k.c. i art. 36 ust. 1 ustawy).

Dla ustalenia zasadności roszczenia w części, decydujące znaczenie miała opinia biegłego, który ustalił rzeczywistą wysokość ubytku handlowego pojazdu V. (...) o nr rej. (...) na kwotę 2 600,00 złotych brutto. Dodać należy, że taką wartość biegły ustalił w oparciu o wykonany przez siebie kosztorys, który z kolei sporządził w oparciu o specjalistyczne oprogramowanie.

Ustalając wysokość należnego odszkodowania Sąd kierował się również faktem, że pozwany wypłacił powodowi kwotę 616,00 złotych brutto. Tym samym należne odszkodowanie (w kwocie netto) stanowi różnicę między żądanym przez powoda odszkodowaniem w kwocie 5 184,00 złotych brutto, a kwotą wypłaconego dodatkowo przez pozwanego odszkodowania w kwocie 616,00 złotych brutto a kwotą 2 600,00 złotych brutto stanowiącą wysokość ubytku wartości handlowej pojazdu po naprawie.

Mając tym samym na względzie powyższe Sąd na podstawie art. 822 § 1 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 515,36 złotych z odsetkami od dnia 20 lutego 2016 roku, w zakresie których postanowił na podstawie art. 817 § 1 k.c. i art. 481 § 1 k.c. Powyższa kwota została pomniejszona o podatek VAT , z uwagi na fakt, że poszkodowany jest przedsiębiorcą , a zatem był uprawniony do odliczenia tego podatku (akta szkody k.54)

W pozostałym zakresie, tj. co do kwoty 3 668,64 złotych Sąd oddalił powództwo na podstawie art. 822 § 1 k.c. jako pozbawione uzasadnionych podstawa.

Sąd oddalił powództwo na tej samej podstawie również w zakresie żądania kwoty 430,50 złotych tytułem kosztu sporządzenia opinii technicznej, albowiem koszt ten należy się zgodnie z utartym orzecznictwem jedynie poszkodowanemu, a nie podmiotowi, który nabył wierzytelność o odszkodowanie w drodze przelewu wierzytelności, także od poszkodowanego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 września 1975 roku, I CR 505/75, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2004 roku, III CZP 24/04, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 31 stycznia 2013 roku, I ACa 1011/12).

W zakresie kosztów Sąd postanowił na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i art. 100 k.p.c. w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Sąd przyjął, że powód wygrał w wysokości około 30%. Na koszty powoda złożyły się opłata sądowa od pozwu w kwocie 281,00 złotych, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1 200,00 złotych, opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17,00 złotych oraz część wykorzystanej zaliczki tytułem wynagrodzenia biegłego w wysokości 599,15 złotych, łącznie 2 097,15 złotych. Natomiast na koszty pozwanego złożyły się kwota 1 200,00 złotych kosztów zastępstwa procesowego kwota 17,00 złotych opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa oraz kwota 599,15 złotych – części wykorzystanej zaliczki na wynagrodzenie biegłego, łącznie kwota 1 816,15 złotych. Uwzględniając fakt, że powód wygrał w 30%, kwota należnych mu od pozwanego kosztów wyniosła 629,14 złotych, natomiast kwota należnych pozwanemu od powoda kosztów, przy uwzględnieniu wygranej pozwanego w 70%, wyniosła 1 271,32 złotych. Po potrąceniu wzajemnych kosztów, to powód jako strona przegrywająca proces zobowiązany jest do zwrotu pozwanemu kwoty 642,18 złotych.