Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30-10-2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu IX Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Monika Skibińska

Protokolant:Anna Marczak

po rozpoznaniu w dniu 30-10-2013 r. we W.

sprawy z powództwa L. O.

przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W. na rzecz powoda L. O. kwotę 3664,70 zł ( trzy tysiące sześćset sześćdziesiąt cztery złote siedemdziesiąt groszy ) z ustawowymi odsetkami od dnia 3.06.2011r. do dnia zapłaty;

II.  orzeka, iż koszty procesu w całości ponosi strona pozwana pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt IX C 702 / 12

UZASADNIENIE

Powód L. O. wniósł o zasądzenie od pozwanego Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego kwoty 3.664,70 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3 czerwca 2011 r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania, w tym zastępstwa adwokackiego w kwocie 1.493 zł, (1.200 zł. + VAT + 17 zł).

W uzasadnieniu podał, że dnia 28 stycznia 2011 r. kierujący pojazdem nieznanej marki o nieznanym numerze rejestracyjnym jadąc ulicą (...) od strony ul. (...) w kierunku ul. (...)-S. wykonując manewr skrętu w lewo w ul. (...) nie zachował należytej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa kierującemu pojazdem marki M. o nr rej. (...), chcąc uniknąć zderzenia zjechał na lewą stronę jezdni, gdzie uderzył w jadący w przeciwnym kierunku pojazd marki H. o nrze rej. (...). Winny zdarzeniu nieznany sprawca uciekł z miejsca zdarzenia.

W wyniku powyższego zdarzenia uszkodzeniu uległ samochód powoda H. (...) nr rej. (...). Wartość poniesionej przez powoda szkody wynosi 5.000 zł (wartość pojazdu powoda spadła po wypadku z 6.200 zł na 1.200 zł).

Na skutek wypadku powód L. O. doznał złamania kości skośnej żebra, częściowego odprostowania fizjologicznej lordozy kręgosłupa szyjnego, ogólnych potłuczeń. Po diagnostyce w trybie ostrego dyżuru poszkodowany został zwolniony do domu z usztywnieniem odcinka szyjnego kręgosłupa kołnierzem ortopedycznym, zaleceniem przyjmowania leków, dalszym leczeniem w POZ oraz wskazaniem konsultacji ortopedycznej. Poszkodowany przez wiele miesięcy przebywał na zwolnieniu lekarskim. Do dziś odczuwa negatywne skutki wypadku i kontynuuje leczenie. Rozstrój zdrowia, którego doznał poszkodowany przekracza 14 dni.

Dalej powód wskazał, że zgłosił swoje roszczenie stronie pozwanej, która pismem z dnia 2 czerwca 2011 r. odmówiła wypłaty odszkodowania, powołując się na art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych i wskazując, iż żaden z uczestników zdarzenia nie doznał obrażeń ciała wywołujących rozstrój zdrowia na okres dłuższy niż 14 dni. Pismem z 14 lipca 2011 r. poszkodowany odwołał się od w/w decyzji wskazując, że doznane przez niego wypadku urazy spowodowały rozstrój zdrowia na czas znacznie dłuższy aniżeli 14 dni.

Powód zwrócił uwagę, że pomniejszył doznaną szkodę (5.000 zł.) o 300 Euro według średniego kursu NBP na dzień 23.09.2011 r. tj. dzień wniesienia pozwu.

(k. 2-6)

Nakazem z dnia 13 czerwca 2012 r., IX Nc 936/12 Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda 3.664,70 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3 czerwca 2011 r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania.

(k. 42)

Od tego nakazu pozwany złożył sprzeciw, w którym wniósł o jego uchylenie, o oddalenie powództwa w całości i zasądzone kosztów postępowania.

W uzasadnieniu za bezsporne uznał, że do wypadku drogowego z dnia 28 stycznia 2011 r. doszło z udziałem niezidentyfikowanego sprawcy. Wskazał, że na skutek ugody stron, wypłacił już na rzecz powoda łączną kwotę 13.325 zł: z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (12.000,00 zł) oraz odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów leczenia (1.325,00 zł).

Pozwany, powołując się na art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych…. oraz art. 157 k.k. podniósł, że doznane przez powoda w wyniku wypadku obrażenia ciała trwały krócej niż 14 dni, co ma skutek bezpośredni dla odpowiedzialność UFG za skutki wypadku. Zarzucił, że w przedmiotowej sprawie przesłanka warunkująca uznanie odpowiedzialności pozwanego za szkodę majątkową posiadacza pojazdu odpadła.

Ponadto podniósł, że odsetki za zwłokę winny zostać naliczone od dnia wyrokowania.

(k. 45-46) .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 stycznia 2011 r. kierujący pojazdem nieznanej marki o nieznanym numerze rejestracyjnym, jadąc ulicą (...) od strony ul. (...) w kierunku ul. (...)-S., wykonując manewr skrętu w lewo w ul. (...) nie zachował należytej ostrożności oraz nie ustąpił pierwszeństwa kierującemu pojazdem marki M. o nr rej. (...), który jechał jezdnią ul. (...) od strony ul. (...)-S. w kierunku ul. (...) i, chcąc uniknąć zderzenia, zjechał na lewą stronę jezdni, gdzie uderzył w, jadący w przeciwnym kierunku, prowadzony przez powoda pojazd marki H. (...) o numerze rej. (...).

Winny wypadkowi nieznany sprawca uciekł z miejsca zdarzenia.

Postanowieniem z dnia 16 marca 2011 r. umorzono postępowanie w sprawie w/w wypadku w związku z niewykryciem sprawcy przestępstwa z art. 177 par. 1 k.k. w zw. z art. 178 k.k.

Dowód :

⚫

notatka urzędowa Komendy Miejskiej Policji we W., k. 8;

⚫

postanowienie o umorzeniu dochodzenia, k. 9.

W wyniku zdarzenia powód L. O. doznał urazu głowy (bez utraty przytomności) oraz urazu kręgosłupa i klatki piersiowej. Z miejsca wypadku został zabrany przez pogotowie. Był diagnozowany w ramach ostrego dyżuru w Przychodni (...) we W.. Po wykonaniu badań diagnostycznych stwierdzono: uraz klatki piersiowej, skośne złamanie żebra VIII po stronie prawej klatki piersiowej w części tylnej, odprostowanie fizjologicznej lordozy kręgosłupa szyjnego. Powód nie był hospitalizowany. Zwolniono go do domu z zaleceniem usztywnienia odcinka szyjnego kręgosłupa kołnierzem ortopedycznym, przyjmowania leków, dalszego leczenia w POZ oraz wskazaniem konsultacji ortopedycznej.

Dowód :

⚫

zaświadczenie lekarskie z dnia 28 stycznia 2011 r., k. 10;

⚫

wynik badania RTG z dnia 28 stycznia 2011 r., k. 10;

⚫

notatka urzędowa Komendy Miejskiej Policji we W., k. 8;

⚫

przesłuchanie powoda, k. 93-94.

Nadto uszkodzeniu uległ samochód powoda H. (...) nr rej. (...).

(bezsporne)

Po wypadku w okresie od 28 stycznia 2011 r. do 22 czerwca 2011 r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim. Następnie otrzymywał zasiłek rehabilitacyjny.

Dowód :

⚫

zaświadczenia ZUS ZLA za okres od 28 stycznia 2011 r. do 10 lutego 2011 r., od 11 lutego do 12 marca 2011 r., od 13 marca do 4 kwietnia 2011 r., od 5 kwietnia do 27 kwietnia 2011 r., od 28 kwietnia do 18 maja 2911 r., od 19 maja do 8 czerwca 2011 r., od 9 czerwca do 22 czerwca 2011 r., k. 15-16;

⚫

przesłuchanie powoda, k. 93-94.

Po wypadku powód kontynuował leczenie u ortopedy i neurologa, konsultowany był przez neurochirurga, przebył również leczenie rehabilitacyjne. Przez pierwsze dwa tygodnie musiał korzystać z pomocy żony przy wstawaniu z łóżka. Przez 2 miesiące nosił kołnierz ortopedyczny. Bandażował żebra. W toku leczenia utrzymywały się dolegliwości bólowe głowy okolicy potylicy, bóle kręgosłupa szyjnego, parestezje IV i V palca ręki lewej (z wypadaniem przedmiotów z ręki lewej), bóle klatki piersiowej, nudności. Powód zmuszony był brać środki przeciwbólowe.

Dowód :

⚫

konsultacja neurologiczna z dnia 7 lutego 2011 r.

⚫

RTG klatki piersiowej z dnia 9 lutego 2011 r.

⚫

wyniki badań radiologicznych 9 lutego 2011 r.

⚫

konsultacja ortopedyczna z dnia 9 lutego 2011 r.

⚫

konsultacja ortopedyczna z dnia 16 lutego 2011 r.

⚫

konsultacja neurologiczna z dnia 22 lutego 2011 r.

⚫

konsultacja neurologiczna z dnia 23 lutego 2011 r.

⚫

konsultacja ortopedyczna z dnia 14 marca 2011 r.

⚫

konsultacja ortopedyczna z dnia 4 kwietnia 2011 r.

⚫

konsultacja neurologiczna z dnia 19 kwietnia 2011 r.

⚫

wyniki badań radiologicznych z dnia 27 kwietnia 2011 r.

⚫

konsultacja ortopedyczna z dnia 27 kwietnia 2011 r.

⚫

informacja dla lekarza kierującego z dnia 11 maja 2011 r.

⚫

konsultacja ortopedyczna z dnia 18 maja 2011 r.

⚫

zaświadczenie o stanie zdrowia z dnia 8 czerwca 2011 r.

⚫

konsultacja ortopedyczna z dnia 8 czerwca 2011 r.

⚫

konsultacja neurochirurgiczna z dnia 2 i 13 września 2011 r., k. 114-115;

⚫

przesłuchanie powoda, k. 93-94.

Pozwany Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w W. prowadzi działalność ubezpieczeniową.

(bezsporne)

Poszkodowany zgłosił swoje roszczenie stronie pozwanej.

(bezsporne)

Uznając naprawę za nieopłacalną w dniu 25 lutego 2011 r. powód sprzedał przedmiotowy samochód M. Z. za kwotę 500 zł, jako samochód po wypadku, nadający się tylko na części zamienne.

Dowód :

⚫

umowa kupna-sprzedaży pojazdu, k. 63;

⚫

przesłuchanie powoda, k. 93-94.

Pismem z dnia 25 lutego 2011 r. ubezpieczyciel (...) SA w W., którego rzeczoznawca przeprowadził uprzednio oględziny w miejscu zamieszkania powoda, poinformował powoda, że na podstawie oględzin uszkodzonego pojazdu oraz wyliczenia kosztów jego naprawy ustalono, iż przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku jest ekonomicznie nieuzasadnione, gdyż przewidywane koszty naprawy przekraczają jego wartość. W oparciu o opinię rzeczoznawcy (...) SA stwierdzono, że wartość pojazdu przed wypadkiem wyniosła brutto 6.200 zł, a po wypadku 1.200 zł. Wysokość odszkodowania wyniosła zatem 5.000 zł brutto.

Dowód :

⚫

pismo z dnia 25 lutego 2011 r., k. 11;

⚫

przesłuchanie powoda, k. 93-94.

Strona pozwana wypłaciła powodowi odszkodowanie za szkodę osobową w pełnej wysokości.

(przyznane)

(...) przekazał akta szkodowe stronie pozwanej w dniu 29.04.2011r.

Dowód :

Akta szkodowe dołączone do akt sprawy.

Pismem z dnia 2 czerwca 2011 r. strona pozwana odmówiła wypłaty odszkodowania za pojazd H. (...) nr rej. (...) powołując się na art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych , wskazując, że żaden z uczestników zdarzenia nie doznał obrażeń ciała wywołujących rozstrój zdrowia na okres dłuższy niż 14 dni.

Dowód :

⚫

pismo strony pozwanej z dnia 2 czerwca 2011 r., k. 12.

Pismem z dnia 14 lipca 2011 r. poszkodowany się od przedmiotowej decyzji odwołał wskazując, że doznane przez niego wypadku urazy spowodowały rozstrój zdrowia na czas znacznie dłuższy aniżeli dni 14.

Dowód :

⚫

odwołanie od decyzji UBF wraz z dowodem nadania, k. 13.

Pismem z dnia 17 sierpnia 2011 r. strona pozwana podtrzymała swoje stanowisko w sprawie.

Dowód :

⚫

pismo z dnia 17 sierpnia 2011 r., k 14 .

Powód przed wypadkiem był osobą zdrową. Pracował jako budowlaniec. Obecnie odczuwa negatywne skutki wypadku. Miewa bóle i zawroty głowy, bóle kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej, parastezjami kończyn górnych, szczególnie lewej, w zakresie unerwienia przez nerw łokciowy (palców IV i V). Dolegliwości te szczególnie nasilają się przy zmianach pogodowych, przy niewielkim wysiłku fizycznym i zmuszają go do przyjmowania leków przeciwbólowych oraz w sposób zasadniczy utrudniają czynności życia codziennego, jak i pracę zawodową. Odczuwa ból przy schylaniu się. Nie może nosić ciężarów. W przyszłości wskazana będzie kontynuacja leczenia usprawniającego. Z powodu przebytego urazu mogą pojawić się w przyszłości dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego połączone ze wzmożonym napięciem mięśni karku ograniczające jego ruchomość. W obecnym stanie uszczerbek na zdrowiu badanego L. O. w związku z przedmiotowym wypadkiem wynosi 10%, przy czym zespół nerwicowy pourazowy, z bólami i zawrotami głowy – 1% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu; zespół bólowy szyjny korzeniowy - 5% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu; zespół bólowy piersiowy i lędźwiowo-krzyżowy – 1 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu; stan po urazie klatki piersiowej ze złamaniem żebra VIII po stronie prawej – 3 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Rozstrój zdrowia powoda w związku z obrażeniami odniesionymi w wypadku i Koniecznością ich leczenia trwał dłużej niż 14 dni.

Dowód :

⚫

opinia biegłych sądowych z zakresu neurochirurgii i chirurgii, k. 110-113;

⚫

przesłuchanie powoda, k. 93-94.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód domagał się od Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W. kwoty 3664,70 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Wskazywał przy tym, że kwota ta wynika z pomniejszenia szkody 5.000 zł (ustalonej na podstawie informacji ubezpieczyciela) o 300 euro według średniego kursu NBP na dzień wniesienia pozwu.

Między stronami niesporna była sama zasada odpowiedzialności pozwanego, jako ubezpieczyciela odpowiedzialności. Pozwany nie kwestionował przebiegu samego zdarzenia, jak i swojej odpowiedzialności z tytułu umowy ubezpieczenia OC i przyznał powodowi łączną kwotę 13.325 zł: z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (12.000,00 zł) oraz odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów leczenia (1.325,00 zł). Kwestionował natomiast zasadność wypłacenia odszkodowania za powstałą na skutek wypadku szkodę majątkową zarzucając, że w przedmiotowej sprawie nie została spełniona przesłanka warunkująca uznanie odpowiedzialności pozwanego za szkodę majątkową posiadacza pojazdu odpadła określona w art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych .

Należy zauważyć, że pozwany jest osobą prawną powołaną w/w ustawą jako podmiot uzupełniający system obowiązkowych ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (OC).

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy do zadań Funduszu należy zaspokajanie roszczeń z tytułu w/w ubezpieczeń obowiązkowych:

- na osobie, gdy szkoda została wyrządzona w okolicznościach uzasadniających odpowiedzialność cywilną posiadacza pojazdu mechanicznego lub kierującego pojazdem mechanicznym, a nie ustalono ich tożsamości – pkt 1;

- w mieniu, w przypadku szkody, w której równocześnie u któregokolwiek uczestnika zdarzenia nastąpiła śmierć, naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, trwający dłużej niż 14 dni, a szkoda została wyrządzona w okolicznościach uzasadniających odpowiedzialność cywilną posiadacza pojazdu mechanicznego lub kierującego pojazdem mechanicznym, a nie ustalono ich tożsamości. Naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia powinny zostać stwierdzone orzeczeniem lekarza, posiadającego specjalizację w dziedzinie medycyny odpowiadającej rodzajowi i zakresowi powyższych naruszeń czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia – pkt 2.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie pozwany nie kwestionował ani samego zdarzenia, ani też, co do zasady, swojej odpowiedzialności za wywołane ni, skutki, a jedynie wystąpienie przesłanki wystąpienia naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, trwający dłużej niż 14 dni, do Sądu należało ustalenie, czy owa przesłanka wystąpiła.

Rozstrzygając powyższe Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłych lekarzy sądowych z zakresu neurochirurgii i chirurgii, a posiłkowo na przedłożonych przez powoda dokumentach oraz jego zeznaniach.

Biegli rozpoznali u powoda stan po wypadku komunikacyjnym z dnia 28 stycznia 2011 r. z urazem głowy, kręgosłupa i klatki piersiowej, w tym stan po urazie głowy (bez utraty przytomności) z zespołem nerwicowym pourazowym, z bólami i zawrotami głowy; stan po urazie odcinka szyjnego kręgosłupa z zespołem bólowym szyjnym typu ceгvicalgii, stan po urazie klatki piersiowej ze złamaniem żebra VIII po stronie prawej z niewielkim pobolewaniem; stan po urazie ode. piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa z zespołem bólowym piersiowo-lędźwiowo-krzyżowym typu thoraco-lumbalgii, z rwą kulszową lewostronną. Uszczerbek na zdrowiu powoda w związku z przedmiotowym wypadkiem określili na 10 %, w tym: zespół nerwicowy pourazowy, z bólami i zawrotami głowy na 1%

długotrwałego uszczerbku na zdrowiu; zespół bólowy szyjny korzeniowy – 5% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu; zespół bólowy piersiowy i lędźwiowo-krzyżowy – 1 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu; stan po urazie klatki piersiowej ze złamaniem żebra VIII po stronie prawej – 3 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. W związku z powyższym biegli jednoznacznie stwierdzili, że rozstrój zdrowia powoda w związku z obrażeniami odniesionymi w wypadku i koniecznością ich leczenia trwał dłużej niż 14 dni. Opinia ta nie została zakwestionowana przez żadną ze stron, a jako wyraz wiadomości specjalnych biegłych jest dowodem w pełni wiarygodnym.

W ślad za w/w opinią Sąd przyjął zatem, że przesłanka odpowiedzialności strony pozwanej została spełniona, a co za tym idzie – powództwo było zasadne.

Odnosząc się do kwestii wysokości żądanego odszkodowania w kwocie 5.000 zł należy wskazać, że wysokości ten strona pozwana nie kwestionowała. Kwotę tę, stanowiąca różnicę pomiędzy wartością pojazdu przed wypadkiem i jego wartością po wypadku Sąd uznał za uzasadnioną.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy do zadań Funduszu należy zaspokajanie roszczeń z tytułu w/w ubezpieczeń obowiązkowych w przypadku szkody w pojeździe mechanicznym świadczenie Funduszu podlega zmniejszeniu o kwotę stanowiącą równowartość 300 euro, ustalaną przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu ustalenia odszkodowania.

Ponieważ ustanowiona przez przytoczony przepis tzw. franszyza redukcyjna ogranicza odpowiedzialność ubezpieczyciela o kwotę 300 euro, zasądzając odszkodowanie należało pomniejszyć je o tę właśnie kwotę.

Zgodnie z art. 358 § 2 k.c. wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia wymagalności roszczenia, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe lub czynność prawna stanowi inaczej.

Ustalając dzień wymagalności przedmiotowego roszczenia należy wskazać, że po myśli art. 109 ust. 1 ustawy Fundusz jest obowiązany zaspokoić roszczenie w terminie 30 dni, licząc od dnia otrzymania akt szkody od zakładu ubezpieczeń lub syndyka upadłości.

Otrzymanie akt szkodowych przez stronę pozwaną ( wysłanych przez (...) w dniu 23.04.2011r. ) miało miejsce w dniu 29.04.2011r. Jednocześnie pismem z dnia 2.06.2011r. strony pozwana odmownie rozpatrzyła roszczenia powoda. Sąd uznał zatem, 30 maja 2011 r. roszczenie powoda stało się wymagalne i powód mógł domagać się odsetek ustawowych od dnia 3.06.2011r.

Średni kurs euro ogłaszany przez Narodowy Bank Polski wynosił w tym dniu 3,9626 zł, w związku z czym kwotę odszkodowania 5.000 zł należało pomniejszyć o 300 x 3,9626= 1.188,78 zł.

Wyniosło ono zatem 5.000 – 1188,78 zł = 3.811,22 zł.

Ponieważ powód żądał jednak kwoty mniejszej, bo 3.664,70 zł, a sąd nie może wyrokować ponad żądanie pozwu – Sąd zasądził kwotę 3.664,70 zł.

Powód żądał zasądzenia na jego rzecz ustawowych odsetek od dnia 3 czerwca 2011 r. do dnia zapłaty.

Wobec tego, że dzień wymagalności roszczenia przypadł na 30 maja 2011 r. odsetki należało zasądzić zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 3 czerwca 2011 r. Sąd nie podzielił przy tym argumentacji strony pozwanej, że należne im odsetki winne być zasądzone dopiero za okres od dnia orzekania uznając, że nie znajduje on uzasadnienia w świetle przywołanego art. 109 ustawy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 24 lutego 2012 r., I ACa 83/12).

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. oraz art. 108 k.p.c

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak na wstępie.