Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 16 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Anna Zuchora

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2018 roku w Ł.

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko Ł. D.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanego Ł. D. na rzecz powoda (...) S.A. w W. kwotę 164,29 zł. (sto sześćdziesiąt cztery złote dwadzieścia dziewięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty,

2. umarza postępowanie w zakresie kwoty 1.060 zł. (jeden tysiąc sześćdziesiąt złotych),

3. zasądza od pozwanego Ł. D. na rzecz powoda (...) S.A. w W. kwotę 150 zł. (sto pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, a w pozostałej części nie obciąża pozwanego kosztami procesu.

Sygn. akt VIII C 2278/17

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2017 roku powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanemu Ł. D. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo o zapłatę kwoty 1.224,29 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty, ponadto wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych oraz kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 25 września 2010 roku zawarł z pozwanym umowę o świadczenie usług. W związku z zawarciem umowy powód zobowiązał się do rozpowszechniania programów telewizyjnych i dostarczenia urządzenia umożliwiającego ich odbiór, pozwany natomiast przyjął na siebie zobowiązanie do terminowego uiszczania opłat abonamentowych. Pozwany nie wywiązał się z postanowień umownych, na skutek czego przedmiotowa umowa została rozwiązana z przyczyn leżących po stronie abonenta w dniu 1 lutego 2017 r. Pismem z dnia 15 lutego 2017 r. pozwany został poinformowany o rozwiązaniu umowy i jednocześnie wezwany do zwrotu urządzenia umożliwiającego odbiór programów. Na dochodzoną pozwem kwotę składa się 59,71 zł tytułem abonamentu, 4,58 zł tytułem odsetek od powyższej kwoty, 100 zł. tytułem kary umownej za brak zwrotu urządzenia umożliwiającego odbiór programów i 1.060 zł tytułem kary umownej stanowiącej równowartość powyższego urządzenia. Powód wskazał ponadto, że w dniu 2 czerwca 2014 r. Canal+ (...) S.A. połączyła się z (...) S.A. w W.

(pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym k. 2- 5)

Postanowieniem z dnia 27 września 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie przedmiotowej sprawy do Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi z uwagi na brak podstaw do wydania nakazu zapłaty

(postanowienie k. 6)

Pozwem złożonym na urzędowym formularzu powód podtrzymał żądanie pozwu wraz z uzasadnieniem jak w pozwie złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

(pozew k. 9- 10)

Nakazem zapłaty wydanym w dniu 8 listopada 2017 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę wraz z kosztami procesu.

(nakaz zapłaty k. 104)

Od powyższego nakazu zapłaty Ł. D. wniósł sprzeciw, zaskarżając orzeczenie w całości. W uzasadnieniu pozwany wskazał, że w dniu 22 października 2017 r. zwrócił urządzenie.

(sprzeciw k. 107- 108)

W piśmie z dnia 28 grudnia 2017 r. strona powodowa cofnęła powództwo w zakresie kwoty 1.060 zł. bez zrzeczenia się roszczenia, wobec dokonanej przez pozwanego zapłaty.

(pismo procesowe powoda k. 114- 115)

Na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2018 r. pozwany nie kwestionował dochodzonego roszczenia w zakresie kwoty 100 zł. tytułem kary za nieterminowy zwrot urządzenia dostępowego, 59,71 zł. tytułem abonamentu oraz skapitalizowanych odsetek. Ponadto Ł. D. zaprzeczył, aby dokonał zapłaty kwoty 1.060 zł. tytułem kary umownej oraz wniósł o nieobciążanie go kosztami procesu.

(protokół rozprawy k. 120- 121)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 sierpnia 2013 r. Ł. D. zawarł z (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług.

(umowa k. 13, regulamin świadczenia usług k. 20- 30, cennik k. 32- 59, zeznania pozwanego k. 121 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami z k. 120)

Pismem z dnia 11 lutego 2017 r. pozwany został poinformowany o rozwiązaniu umowy w dniu 31 stycznia 2017 r. i jednocześnie wezwany do zapłaty kwoty 59,88 zł do dnia 28 lutego 2017 r. oraz zwrotu w terminie 14 dni dekodera wraz z wyposażeniem i kartą dekodującą.

(pismo k. 68)

W dniu 12 marca 2017 r. powód wystawił notę księgową nr (...) na kwotę 100 zł. tytułem kary umownej z tytułu niedotrzymania terminu zwrotu sprzętu, z terminem płatności do 31 marca 2017 r.

(pismo k. 72)

W dniu 22 października 2017 r. Ł. D. zwrócił urządzenie U. B. + i kartę C. w stanie sprawnym.

(formularz zwrotu sprzętu k. 109, zeznania pozwanego k. 121 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami z k. 120)

Ł. D. jest zatrudniony jako kurier- kierowca, z czego otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 2.100 zł. Pozwany wynajmuje mieszkanie za co ponosi koszt w wysokości 600- 700 zł. Ponadto Ł. D. płaci kwotę 500 zł. tytułem alimentów na rzecz swojej córki.

(zeznania pozwanego k. 121)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako niesporny, bądź w oparciu o dowody z powołanych dokumentów, których prawdziwości nie kwestionowała żadna ze stron. Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się również na wyjaśnieniach pozwanego.

Sąd zważył, co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, że w piśmie z dnia 28 grudnia 2017 r. strona powodowa cofnęła powództwo w zakresie kwoty 1.060 zł. bez zrzeczenia się roszczenia, wobec dokonanej przez pozwanego zapłaty. Cofnięcie pozwu w powyższej części bez zrzeczenia się roszczenia przez powoda nie wymagało zgody strony pozwanej z uwagi na złożenie oświadczenia przed rozpoczęciem rozprawy. Uznając, że cofnięcie pozwu nie jest sprzeczne z prawem ani zasadami współżycia społecznego, nie zmierza również do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.), na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. i art. 203 § 1 k.p.c., Sąd umorzył postępowanie w zakresie kwoty 1.060 zł., orzekając jak w punkcie 2 sentencji postanowienia. Okoliczność, że cofniecie pozwu w powyższej części było wynikiem dokonania przez pozwanego zwrotu urządzeń dostępowych, a nie dokonania zapłaty tej kwoty, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w przedmiocie częściowego umorzenia postępowania.

Natomiast w pozostałej części, a mianowicie w zakresie kwoty 100 zł. tytułem kary umownej za nieterminowy zwrot urządzenia dostępowego, 59,71 zł. tytułem abonamentu oraz 4,58 zł tytułem skapitalizowanych odsetek, Ł. D. nie kwestionował dochodzonego roszczenia. W ocenie Sądu powód udowodnił zasadność dochodzonego roszczenia przedkładając umowę o świadczenie usług, regulamin świadczenia usług oraz cennik, a także notę księgową. Skoro zatem pozwany nie wywiązał się z warunków przedmiotowej umowy o świadczenie usług i nie zapłacił na rzecz operatora kwoty 59,71 zł z tytułu abonamentu oraz nie zwrócił w terminie urządzeń dostępowych, powód miał prawo wystąpić z niniejszym powództwem, jak również naliczyć odsetki od niezapłaconych należności głównych w wysokości 4,58 zł. Tym samym żądanie pozwu w zakresie zapłaty kwoty 164,29 zł Sąd uznał za w pełni zasadne. Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda powyższą kwotę, na którą poza opłatą z tytułu abonamentu w wysokości 59,71 zł, skapitalizowanych odsetek w wysokości 4,58 zł, złożyła się również kwota 100 zł z tytułu niezwrócenia urządzeń dostępowych w terminie, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, od dnia 25 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty.

M.-prawną podstawę roszczenia odsetkowego powoda stanowi przepis art. 481 § 1 k.c., zgodnie z treścią którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Wskazany przepis art. 481 k.c. obciąża dłużnika obowiązkiem zapłaty odsetek bez względu na przyczyny uchybienia terminu płatności sumy głównej. Sam fakt opóźnienia przesądza, że wierzycielowi należą się odsetki. Dłużnik jest zobowiązany uiścić je, choćby nie dopuścił się zwłoki w rozumieniu art. 476 k.c., a zatem nawet w przypadku gdy opóźnienie jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności i choćby wierzyciel nie doznał szkody. Odpowiedzialność dłużnika za ustawowe odsetki w terminie płatności ma zatem charakter obiektywny. Do jej powstania jedynym warunkiem niezbędnym jest powstanie opóźnienia w terminie płatności. Zgodnie z treścią § 2 art. 481 k.c. jeżeli strony nie umówiły się co do wysokości odsetek z tytułu opóźnienia lub też wysokość ta nie wynika ze szczególnego przepisu, to wówczas wierzycielowi należą się odsetki ustawowe ogólne (od dnia 1 stycznia 2016 roku odsetki ustawowe za opóźnienie).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., mając na uwadze trudną sytuację majątkową pozwanego. Wymienione okoliczności, zdaniem Sądu, oceniane przez pryzmat zasad współżycia społecznego, uzasadniają odstępstwo od podstawowych zasad decydujących o rozstrzygnięciu w przedmiocie kosztów procesu. Zgodnie z treścią przepisu art. 102 k.p.c., w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. W ocenie Sądu taki właśnie szczególny wypadek zachodzi w stosunku do pozwanego.

Wskazany przepis pozostawia sądowi orzekającemu swobodę oceny, czy fakty związane z przebiegiem procesu, jak i dotyczące sytuacji życiowej strony, stanowią podstawę do nieobciążania jej kosztami procesu. Do kręgu wypadków szczególnie uzasadnionych należą zarówno okoliczności związane z samym przebiegiem procesu, jak i leżące na zewnątrz. Do pierwszych zaliczane są między innymi sytuacje wynikające z charakteru żądania poddanego rozstrzygnięciu, jego znaczenia dla strony, subiektywne przekonanie strony o zasadności roszczeń. Drugie natomiast wyznacza sytuacja majątkowa i życiowa strony. Wskazać przy tym należy, że całokształt okoliczności, które mogłyby uzasadniać zastosowanie tego wyjątku, powinien być oceniony z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego (por. wyrok SA w Łodzi z dnia 2013-11-27, sygn. akt I ACa 725/13; postanowienie SN z dnia 2013-10-24, sygn. akt IV CZ 61/13). Ł. D. jest zatrudniony jako kurier- kierowca, z czego otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 2.100 zł. Pozwany wynajmuje mieszkanie za co ponosi koszt w wysokości 600- 700 zł. Ponadto Ł. D. płaci kwotę 500 zł. tytułem alimentów na rzecz swojej córki. Sąd miał również na uwadze to, że pozwany nie zwrócił urządzeń dostępowych w terminie, gdyż nie mógł odebrać dekodera wraz z kartą z mieszkania zajmowanego przez swoją byłą żonę. Powyższe okoliczności uzasadniają odstępstwo od podstawowych zasad decydujących o rozstrzygnięciu w przedmiocie kosztów procesu i przemawiają za odstąpieniem od obciążenia pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu należnych stronie przeciwnej powyżej kwoty 150 zł. Poniesione przez stronę powodową koszty w łącznej wysokości 317 zl to opłata od pozwu w wysokości 30 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego powoda w stawce minimalnej w wysokości 270 zł. (§ 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych)