Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: stażysta Monika Kucharczyk

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2018 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

przeciwko:

Towarzystwo (...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego Towarzystwo (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwotę 7 355,40 zł (siedem tysięcy trzysta pięćdziesiąt pięć złotych czterdzieści groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 3 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 2 574,39 zł (dwa tysiące pięćset siedemdziesiąt cztery złote trzydzieści dziewięć groszy) od dnia 3 sierpnia 2016 roku do dnia 1 września 2016 roku;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 875,63 zł (dwa tysiące osiemset siedemdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt trzy grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 84/17/3

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 31 października 2016 r. powód (...) sp. z o.o. w K. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 7 356,00 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 3 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi od kwoty 2 574,39 złotych za okres od dnia 3 sierpnia do dnia 1 września 2016 roku. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że wskutek zdarzenia drogowego w dniu 16 czerwca 2016 r. uszkodzony został pojazd marki B. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność J. K.. W dacie zdarzenia pojazd, którym kierował sprawca szkody, łączyła z pozwanym umowa ubezpieczenia OC. Poszkodowany na czas likwidacji szkody wynajął od powoda samochód zastępczy marki B. (...). Powód wyjaśnił, że przedmiotowy pojazd był wynajmowany przez poszkodowanego w okresie od dnia 22 czerwca 2016 r. do dnia 19 lipca 2016 r., tj. przez okres 27 dni. Z tytułu najmu samochodu zastępczego powód wystawił fakturę VAT na kwotę 9 929,79 złotych. Dalej powód podniósł, że dnia 22 czerwca 2016 r. nabył od poszkodowanego wierzytelność z tytułu najmu pojazdu zastępczego wynikającą z rozliczenia w/w szkody komunikacyjnej. Decyzją z dnia 31 sierpnia 2016 roku pozwany uznał w części roszczenie powoda wypłacając odszkodowanie w kwocie 2 574,39 złotych. Pismem z dnia 22 września 2016 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty pozostałej części odszkodowania. W odpowiedzi pozwany podtrzymał swoje stanowisko w sprawie. Powód w niniejszej sprawie dochodzi różnicy pomiędzy kwotą wskazaną na fakturze VAT wystawionej z tytułu najmu pojazdu zastępczego, a kwotą wypłaconą przez pozwanego.

W dniu 23 listopada 2016 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Tychach Wydziale VI Gospodarczym wydał w sprawie o sygn. akt VI GNc 3068/16/5 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W ustawowym terminie pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, że na skutek pisemnego zgłoszenia szkody przez poszkodowanego wszczął i przeprowadził postepowanie likwidacyjne, w wyniku którego uznał swoją odpowiedzialność odszkodowawczą i wypłacił tytułem odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego kwotę 2 574,39 złotych. Pozwany wskazał, że odszkodowanie w w/w wysokości zostało ustalone na podstawie przedstawionej faktury VAT, którą pozwany zweryfikował w zakresie okresu najmu pojazdu zastępczego z 27 dni do 7 dni (5 dniowy technologiczny czas naprawy oraz 2 dni na niezbędne czynności organizacyjne). Zdaniem pozwanego uszkodzenia pojazdu umożliwiały jego normalną eksploatację, a sam poszkodowany miał możliwość zamówienia dogodnego terminu naprawy w warsztacie do czasu pozyskania części zamiennych oraz otrzymania oceny technicznej od pozwanego wobec czego 7 dniowy okres najmu należy uznać za uzasadniony.

Sąd ustalił, co następuję:

Dnia 16 czerwca 2016 r. samochód osobowy marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność J. K. uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia drogowego. Ubezpieczycielem od odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej był pozwany. Poszkodowany dnia 22 czerwca 2016 roku zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego marki B. (...). Przedmiotowy pojazd był wynajmowany przez poszkodowanego w okresie od dnia 22 czerwca 2016 roku do dnia 19 lipca 2016 roku, tj. przez okres 27 dni, celem dojazdów do pracy jak również celów prywatnych. Z tytułu najmu samochodu zastępczego powód wystawił fakturę VAT na kwotę 9 929,79 złotych.

Dowód: umowa najmu pojazdu nr (...) wraz z załącznikami (k. 17-24), oświadczenia (k. 26-28), protokół zdawczo-odbiorczy (k. 29), arkusz naprawy pojazdu (k. 30-32), faktura VAT nr (...) (k. 33-34), faktura VAT nr (...) (k. 35-36), potwierdzenie wykonania przelewu (k. 38),

W dniu 22 czerwca 2016 roku powód w drodze umowy cesji wierzytelności nabył od poszkodowanego J. K. wierzytelność z tytułu najmu pojazdu zastępczego wynikającą z rozliczenia szkody w/w komunikacyjnej z dnia 16 czerwca 2016 roku.

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 25, 37),

Decyzją z dnia 31 sierpnia 2016 roku pozwany uznał w części roszczenie powoda wypłacając odszkodowanie w kwocie 2 574,39 złotych.

Dowód: decyzja pozwanego z dnia 31 sierpnia 2016 r. (k. 39-40), potwierdzenie wykonania przelewu (k. 38).

Pismem z dnia 22 września 2016 roku powód wezwał pozwanego do wypłaty pozostałej części odszkodowania. W odpowiedzi, pismem z dnia 12 października 2016 r. pozwany podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 22 września 2016 roku (k. 42), pismo pozwanego z dnia 12 października 2016 roku (k. 43-44).

Czas i okres najmu pojazdu zastępczego B. (...) w liczbie 27 dni nie przekracza uzasadnionego okresu naprawy uszkodzonego pojazdu, w związku z czym za niezbędny i konieczny czas najmu pojazdu zastępczego przyjąć należy okres 27 dni.

Dowód: opinia biegłego sądowego (k. 105-116), ustna uzupełaniająca opinia biegłego sądowego (k. 144-145).

Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości. Należy podkreślić, że powołana dokumentacja pomimo iż pochodziła z różnych źródeł przedstawiała spójny obraz przebiegu wydarzeń, który był prawdopodobny w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego.

Sąd uznał również za przekonującą i w konsekwencji mającą zasadnicze znaczenie dla definitywnego rozstrzygnięcia sprawy opinię biegłego R. P.. Należy zauważyć, że biegły dysponuje odpowiednią wiedzą dla sporządzenia przedmiotowej opinii, czego strony nie kwestionowały. Sąd nie miał zatem żadnych zastrzeżeń do metody jej opracowania. Przedmiotowa opinia jest rzetelna, fachowa i czyni zadość postawionej tezie dowodowej. Wnioski końcowe wynikające z opinii zostały sformułowane w sposób jednoznaczny, kategoryczny i zostały należycie umotywowane. Wątpliwości strony pozwanej co do rzeczonej opinii zostały wyjaśnione w ustnej opinii uzupełniającej, którą biegły złożył przed sądem.

Ustalenia opinii w zakresie wiadomości specjalnych zgodnie z art. 278 k.p.c. stanowią również podstawę ustaleń faktycznych Sądu w sprawie.

Na rozprawie w dniu 12 września 2017 roku Sąd oddalił wniosek o dowód z zeznań świadka G. M. (k. 95) albowiem jego zeznania nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych.

W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przesłankami odpowiedzialności jest łączne wykazanie trzech przesłanek: zachowanie sprawcy szkody, powstanie szkody w majątku poszkodowanego oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a szkodą.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013.392 ze zm.), umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Na podstawie art. 34 ust. 1 powołanej ustawy można ustalić, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów ubezpieczeń OC, zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Zakład ubezpieczeń zamiast niego naprawia wyrządzone szkody. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Jego wysokość (o ile nie przekracza kwoty sumy gwarancyjnej) winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania. Poszkodowany jest uprawniony do odszkodowania w pełni pokrywającego szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu mechanicznego. Obejmuje ono zarówno straty, jak i korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Nie ma również znaczenia, czy jest to wywołana wypadkiem pojazdu mechanicznego szkoda na osobie (uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć) czy też szkoda na mieniu (utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia).

Podstawą prawną roszczenia powoda jest przy tym art. 509 k.c. zgodnie z którym wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W przedmiotowej sprawie nie było przedmiotem sporu, że doszło do zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową, skutkującego obowiązkiem wypłaty przez pozwaną odszkodowania. Spornym pomiędzy stronami był jedynie okres najmu pojazdu zastępczego.

Na wstępie należy zaznaczyć, że co do zasady utrwalone jest w orzecznictwie oraz w praktyce stanowisko, że normalnym następstwem zniszczenia pojazdu służącego poszkodowanemu jest konieczność wynajęcia pojazdu zastępczego na czas likwidacji szkody, a postulat pełnego odszkodowania przemawia za przyjęciem, że zwrot wydatków koniecznych i potrzebnych na czasowe używanie pojazdu zastępczego pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z kolizją. W ramach odszkodowania poszkodowanemu, albo jak w tym przypadku nabywcy wierzytelności od poszkodowanych, należą się celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na ten cel (por. uchwałę SN z dnia 17.11.2011r., III CZP 5/11; wyrok SN z dnia 8.09.2004r., IV CK 672/03).

Sąd dopuścił w sprawie dowód z pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej na okoliczność ustalenia uzasadnionego czasu najmu pojazdu zastępczego. Biegły sądowy R. P. podzielił stanowisko strony powodowej co do uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego w liczbie 27 dni. Sąd przychyla się do stanowiska biegłego.

Przyjmując za uzasadniony okres najmu w wysokości 27 dni należne odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego powinno wynieść 27 dni x 367,77 zł brutto (299,00 zł netto), co daje 9 929,79 zł. Pozwany uiścił już odszkodowanie w wysokości 2 574,39 zł tym samym należne powodowi odszkodowanie wynosi 7 355,40 zł (9 929,79 zł - 2 574,39 zł).

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powoda roszczenie za zasadne w całości , w związku z tym w punkcie 1 sentencji wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7 355,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 3 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 2 574,39 zł od dnia 3 sierpnia 2016 roku do dnia 1 września 2016 roku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 817 k.c.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 368,00 zł tytułem opłaty od pozwu, 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 1 800,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z §2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1800) oraz 690,63 zł tytułem kosztu wynagrodzenia dla biegłego sadowego, co daje łącznie 2 875,63 zł.

SSR Jolanta Brzęk