Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 maja 2014 roku powódka (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) S.A. z siedzibą w Ł. kwoty 1.781,04 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21 marca 2014 roku do dnia zapłaty i kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 28 maja 2014 roku Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie nakazał, aby pozwana zapłaciła powódce kwotę dochodzoną pozwem wraz z kosztami procesu oraz kosztami zastępstwa procesowego w terminie 14 dni od doręczenia nakazu zapłaty albo w tym terminie wniosła sprzeciw.

Sprzeciwem od nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła nakaz w całości i wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 stycznia 2014 roku doszło do kolizji drogowej, w której uszkodzony został pojazd marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność D. B.. Sprawca kolizji był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. z siedzibą w Ł..

(dowód: okoliczność niesporna; oświadczenie o spowodowaniu kolizji – k. 9)

W dniu 15 stycznia 2014 roku przyjęto uszkodzony pojazd do naprawy i dostarczono do serwisu kalkulację naprawy wykonaną przez pozwany zakład ubezpieczeń. W dniu 16 stycznia 2014 roku serwis zgłosił konieczność wykonania dodatkowych oględzin pojazdu i zgłoszono do zatwierdzenia poprawioną kalkulację naprawy wykonaną przez serwis. W dniu 20 stycznia 2014 roku doszło do oględzin przez przedstawiciela zakładu ubezpieczeń i dostarczono do serwisu zatwierdzoną kalkulację naprawy. W dniu 20 stycznia 2014 roku zamówiono części zamienne, które dostarczono w dniu 21 stycznia 2014 roku. W dniu 24 stycznia 2014 roku zakończono naprawę i w tym samym dniu wydano naprawiony pojazd poszkodowanemu.

(dowód: arkusz naprawy pojazdu najemcy – k. 13)

Od dnia 16 stycznia 2014 roku do dnia 24 stycznia 2014 roku D. B. użytkował pojazd zastępczy marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynajęty od (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. na podstawie umowy najmu (...) nr (...) z dnia 16 stycznia 2014 roku. Czynsz najmu wyniósł 1.781,04 złotych brutto.

(dowód: umowa najmu (...) k. 9v-11; pełnomocnictwo – k. 13v; cennik (...) k. 14; (...) k. 16; oświadczenie dla ubezpieczyciela – k. 15; oświadczenie dotyczące czynszu i długości najmu – k. 15v)

Na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 16 stycznia 2014 roku D. B. przelał na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. wierzytelność – prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. pojazdu zastępczego, przysługujące mu w związku z wyżej opisaną szkodą komunikacyjną.

(dowód: umowa cesji wierzytelności – k. 17; pełnomocnictwo – k. 13v; oświadczenie dla ubezpieczyciela – k. 15; oświadczenie dotyczące czynszu i długości najmu – k. 15v)

Poszkodowanemu samochód zastępczy był niezbędny do dojazdu do pracy oraz do załatwiania spraw osobistych. Poszkodowany nie dysponował innym pojazdem oraz nie korzystał z prawa do najmu pojazdu zastępczego z innego tytułu.

(dowód: oświadczenie najemcy – k. 14v)

W dniu 30 stycznia 2014 roku (...) sp. z o.o. wystawiła fakturę VAT nr (...) tytułem wynajmu pojazdu zastępczego marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w okresie od 16 stycznia 2014 roku do 24 stycznia 2014 roku (8 dni) opiewającą na kwotę 1.781,04 złotych brutto.

(dowód: faktura VAT – k. 16v)

Pismem z dnia 13 lutego 2014 roku (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. wezwała (...) S.A. z siedzibą w Ł. do zapłaty kwoty 1.781,04 złotych. Wezwanie do zapłaty zostało doręczone w dniu 18 lutego 2014 roku.

(dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru – k. 17v-19)

Decyzją z dnia 10 marca 2014 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w Ł. odmówiła wypłaty odszkodowania.

(dowód: decyzja z dnia 10 marca 2014 roku – k. 19v)

Technologiczny czas naprawy pojazdu marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...), w celu doprowadzenia go do stanu sprzed szkody z dnia 7 stycznia 2014 roku w realiach niniejszej sprawy nie powinien przekraczać trzech dni roboczych.

Czas faktycznie niezbędny i ekonomicznie uzasadniony do dokonania naprawy wyżej opisanego pojazdu w celu do doprowadzenia go do stanu sprzed szkody z dnia 7 stycznia 2014 roku w realiach niniejszej sprawy nie powinien przekraczać kolejnych 9 dni kalendarzowych.

Uszkodzony pojazd przebywał w serwisie od 15 stycznia 2014 roku do 24 stycznia 2014 roku (9dni), z czego przez wszystkie dni zasadnie.

Stawki rynkowe czynszu najmu pojazdu zastępczego klasy pojazdu marki F. (...) według cen obowiązujących na terenie aglomeracji (...) i okolic w styczniu 2014 roku przy wynajmie 8-dniowym wynosiły:

- w lokalnych firmach: od 90 złotych do 200 złotych netto za dobę (koszt najmu rozliczany bezgotówkowo z polisy OC sprawcy szkody);

- w globalnych firmach: od 156,62 złotych do 182,27 złotych netto za dobę (koszt najmu płatny gotówką).

(dowód: opinia pisemna biegłego sądowego K. W. – k. 69-87)

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na okolicznościach przyznanych przez drugą stronę (okolicznościach niespornych), dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy oraz opinii biegłego sądowego K. W..

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art.3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zgodnie z art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Z kolei, zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Zatem w sytuacji zaistnienia szkody ubezpieczycie odpowiadający z tytułu ubezpieczenia OC z sprawcę szkody obowiązany jest do jej naprawienia w całości. Ta zasada odnosi się również do kosztów wynajmu pojazdu zastępczego, oczywiście w zakresie, w jakim pozostają one w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę, w tym wypadku z kolizją drogową.

W przedmiotowym procesie pozwana nie kwestionowała okoliczności zdarzenia, a także swojej odpowiedzialności (co do zasady) za wyrządzoną szkodę oraz ważności umów najmu samochodu zastępczego i cesji wierzytelności. Pozwana zgłosiła zarzut nie wykazania zasadności najmu samochodu zastępczego oraz zarzuciła zbyt długi czas naprawy i zbyt wysoką stawkę czynszu najmu.

Odnosząc się do zarzutu pozwanej, iż nie zostało wykazane, że normalnym następstwem działania sprawcy jest prawo najmu pojazdu zastępczego, wskazać należy, iż zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 roku (sygn. akt III CZP 5/11) odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki za najem pojazdu zastępczego; nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej.

W ocenie Sądu szkoda, którą poszkodowany poniósł w wyniku kolizji z dnia 7 stycznia 2014 roku obejmowała również koszty najmu pojazdu zastępczego. Oczywistym jest bowiem, że przez okres, kiedy samochód przebywał w warsztacie naprawczym nie mógł korzystać z własnego samochodu, mógł zatem wynająć samochód zastępczy i ponieść koszty tego wynajmu. Poszkodowany wykorzystywał uszkodzony pojazd do dojazdu do pracy i załatwiania spraw osobistych, nie dysponował innym samochodem, a także nie korzystał z prawa do najmu pojazdu zastępczego z innego tytułu (k. 14v). Pozwana nie zgłosiła wniosków dowodowych mających na celu wykazanie, że poszkodowany mógł wykorzystać inny, posiadany pojazd lub zasada proporcjonalności przemawiała za skorzystaniem z innego środka komunikacji.

Pozwana zakwestionowała także zgłoszone w pozwie roszczenie co do wysokości, w szczególności zakwestionowała długość okresu naprawy uszkodzonego pojazdu oraz będący jego odpowiednikiem czas korzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego, a także stawkę czynszu najmu.

Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c. w zw. z art. 223 k.p.c.), w konsekwencji, to na pozwanej spoczywał ciężar wykazania podnoszonych przez nią twierdzeń, że uzasadniony czas naprawy uszkodzeń powstałych w pojeździe poszkodowanego był krótszy niż faktyczny czas naprawy tego pojazdu i pojazd nie musiał przez cały ten okres znajdować się w warsztacie naprawczym, a stawka czynszu była wyższa niż stawki rynkowe. Pozwana celem wykazania powyższego zgłosiła wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia uzasadnionego i niezbędnego czasu naprawy oraz wysokości stawek czynszu występujących na rynku lokalnym. Jak wynika z pisemnej opinii biegłego sądowego K. W., czas faktycznie niezbędny i ekonomicznie uzasadniony do dokonania naprawy wyżej opisanego pojazdu w celu doprowadzenia go do stanu sprzed szkody z dnia 7 stycznia 2014 roku w realiach niniejszej sprawy nie powinien przekraczać kolejnych 9 dni kalendarzowych. Uszkodzony pojazd przebywał w serwisie od 15 stycznia 2014 roku do 24 stycznia 2014 roku (9dni), z czego przez wszystkie dni zasadnie. Stawki rynkowe czynszu najmu pojazdu zastępczego klasy pojazdu marki F. (...) według cen obowiązujących na terenie aglomeracji (...) i okolic w styczniu 2014 roku przy wynajmie 8-dniowym wynosiły:

- w lokalnych firmach: od 90 złotych do 200 złotych netto za dobę (koszt najmu rozliczany bezgotówkowo z polisy OC sprawcy szkody);

- w globalnych firmach: od 156,62 złotych do 182,27 złotych netto za dobę (koszt najmu płatny gotówką).

Opinia biegłego jest opinią jasną, logiczną i przekonującą. Żadna ze stron opinii nie kwestionowała, nie wnosiła o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej lub dowodu z opinii innego biegłego.

W konsekwencji należało przyjąć, że cały okres przebywania pojazdu w serwisie, a tym samym cały okres najmu pojazdu zastępczego był uzasadniony. Również przyjęta przez strony umowy najmu stawka czynszu (181 złotych netto) nie przekraczała stawek rynkowych. Jak wskazał bowiem w swojej opinii biegły maksymalna stawka czynszu najmu wynosiła wówczas 200 złotych netto (w firmach lokalnych) lub 182,27 złotych netto (w firmach globalnych). Brak było podstaw do przyjęcia, że w przedmiotowej sprawie uzasadnione było przyjęcie do porównania najniższej stawki, tj. 90 złotych netto (z uwagi na wiek pojazdu i jego przebieg). W pierwszej kolejności należy wskazać, że przyjęta przez strony stawka czynszu najmu tak długo pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą, dopóki nie przekracza stawek występujących na rynku lokalnym. Zgodnie z wnioskiem strony pozwanej biegły ustalił wysokość stawek rynkowych dla pojazdów porównywalnych do samochodu wynajętego. Pozwana nie podnosiła aby pojazd wynajęty był innej klasy niż uszkodzony (okoliczność ta nie wynika również z opinii biegłego). Biegły podkreślił również, że profesjonalne wypożyczalnie nie oferowały pojazdów 14-letnich, a jedynie 2-3 letnie. W konsekwencji trudno zarzucać poszkodowanemu najem pojazdu młodszego niż uszkodzony, skoro na rynku nie było dostępnych pojazdów starszych niż 3-letnie.

Zgodnie z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Mając na uwadze fakt,
że wezwanie z dnia 13 lutego 2014 roku zostało doręczone pozwanej w dniu 18 lutego 2014 roku (k. 19), uzasadnione było żądanie odsetek ustawowych od dnia 21 marca 2014 roku.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych wyżej przepisów, orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd oparł się na dyspozycji przepisu art. 98 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) i obciążył nimi pozwaną jako stronę przegrywającą proces w całości. Na koszty poniesione przez powódkę składały się: opłata od pozwu (90 złotych), wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej (600 złotych) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 złotych).

W punkcie III wyroku na podstawie art. 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwrócono pozwanej kwotę 16,92 złotych tytułem niewykorzystanej części zaliczki na opinię biegłego.