Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 sierpnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2017 r. w Gliwicach

sprawy A. R. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania A. R. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 30 czerwca 2016 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) SSR del. Anna Capik-Pater

Sygn. akt VIII U 1391/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 czerwca 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił ubezpieczonemu A. R. (1) prawa do emerytury w niższym wieku w oparciu o art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, bowiem ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 r. nie wykazał co najmniej 25 letniego okresu składkowego i nieskładkowego na dzień 1 stycznia 1999 r., a jedynie 24 lata, 7 miesięcy i 2 dni.

W odwołaniu od niniejszej decyzji odwołujący A. R. (1), zarzucił organowi rentowemu, iż ten powinien uwzględnić do ogólnego stażu, okres jego pracy w gospodarstwie rolnym rodziców w okresach przerw w nauce tj. od 24 czerwca 1972 r. do 31 sierpnia 1972 r., od 22 grudnia 1972 r. do 1 stycznia 1973 r., od 20 czerwca 1973 r. do 3 września 1973 r., od 22 grudnia 1973 r. do 1 stycznia 1974 r., bowiem wykonywana przez niego praca miała charakter stały i była wykonywana przez co najmniej 4 godziny dziennie.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji. Organ rentowy dodał, iż nie uwzględnił ubezpieczonemu do stażu pracy okres pracy w gospodarstwie rolnym rodziców, gdyż w spornym okresie ubezpieczony uczęszczał do (...) Szkoły Zawodowej w R., a wykonywana przez niego praca miała charakter wyłącznie doraźny.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony A. R. (1) urodził się w dniu (...) Zameldowany był na pobyt stały wspólnie z rodzicami w S. od urodzenia do 13 stycznia 1982 r.

W latach 1971 – 1974 A. R. (1) był uczniem (...) Szkoły Zawodowej w R.. Rok szkolny trwał od 1 września do ok. 20 czerwca. W tym okresie mieszkał w internacie w R.. W okresach wakacyjnych, feriach zimowych oraz innych wolnych od zajęć szkolnych, ubezpieczony przyjeżdżał do domu rodzinnego w miejscowości S.. W latach 1972 - 1974 rodzice ubezpieczonego mieszkali sami. Nie pracowali zawodowo. Prowadzili natomiast gospodarstwo rolne, które obejmowało ponad 7 ha. Gospodarstwo to było rozdrobnione, liczyło wiele kawałków. W jego skład wchodziły zwierzęta gospodarskie tj. 3 krowy, koń, ok. 10 świń, ptactwo, 30 – 50 kur, ok. 10 gęsi. Uprawiali m.in. owies, żyto, pszenicę, ziemniaki oraz tytoń. Na terenie gospodarstwa znajdował się drewniany dom, murowana obora, stodoła oraz szopy. Był również sad z niewielką liczbą drzew.

W okresach wakacyjnych tj. od 24 czerwca 1972 r. do 31 sierpnia 1972 r. oraz od 20 czerwca 1973 r. do 3 września 1973 r., ubezpieczony pomagał rodzicom w pracach polowych niemal przez cały dzień. Czasami pracował nawet po kilkanaście godzin dziennie. Pomagał rodzicom zbierać plony, karmił zwierzęta, wyprowadzał krowy na pastwiska, wyrzucał obornik co najmniej raz w tygodniu, co jakiś czas wywoził go na pole. Wykonywał także inne czynności w postaci orki, spulchniania gleby. Okres wakacyjny był okresem wzmożonych prac w gospodarstwie rodziców ubezpieczonego, głównie ze względu na okres żniw.

Ubezpieczony pomagał rodzicom w pracach w gospodarstwie rolnym także w okresie ferii zimowych tj. w okresach od 22 grudnia 1972 r. do 1 stycznia 1973 r. oraz od 22 grudnia 1973 r. do 1 stycznia 1974 r. Charakter pracy oraz poświęcony na nią czas był nieco inny niż w okresie letnim, bowiem nie tylko było jej mniej, ale i nie była ona tak intensywna jak w okresie letnim. Polegała głównie na pomocy rodzicom w dokarmianiu zwierząt, wywożeniu obornika czy młóceniu zboża. Czynności te wykonywane były również systematycznie przez rodziców ubezpieczonego w pozostałych okresach roku.

Jesienią ubezpieczony nie pomagał rodzicom w pracach na gospodarstwie rolnym, bowiem wówczas samodzielnie wykonywali oni prace związane z wykopkami ziemniaków czy zbieraniem buraków.

Począwszy od dnia 21 czerwca 1999 r. ubezpieczony jest uprawniony do emerytury górniczej.

W dniu 22 czerwca 2016 r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury, w rozpoznaniu którego organ rentowy w dniu 30 czerwca 2016 r. wydał decyzję o numerze (...), w której odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury, ze względu, iż nie osiągnął on 25 – letniego okresu składkowego i nieskładkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. Organ rentowy przyjął za udowodnione okresy składkowe i nieskładkowe ubezpieczonego w wymiarze 24 lat, 7 miesięcy i 2 dni, w tym 23 lat, 9 miesięcy oraz 20 dni pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy nie uwzględnił ubezpieczonemu do stażu pracy okresów pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 24 czerwca 1972 r. do 31 sierpnia 1972 r., od 22 grudnia 1972 r. do 1 stycznia 1973 r., od 20 czerwca 1973 r. do 3 września 1973 r., od 22 grudnia 1973 r. do 1 stycznia 1974 r. Zdaniem ZUS wykonywana przez ubezpieczonego praca miała charakter wyłącznie doraźny, tym bardziej iż w spornym okresie odwołujący pobierał naukę.

Dowody: świadectwo ukończenia przez ubezpieczonego (...) Szkoły Zawodowej z 12 czerwca 1974 r. k.18; zeznania świadka A. W. protokół z rozprawy z dnia 11 kwietnia 2017 r., która odbyła się w Sądzie Rejonowym w Kraśniku k.38; zeznania świadka W. P. protokół z rozprawy z dnia 11 kwietnia 2017 r., która odbyła się w Sądzie Rejonowym w Kraśniku k.38-39; zeznania ubezpieczonego protokół z rozprawy z dnia 4 sierpnia 2017 r. k.46-47; akta organu rentowego.

Przy ocenie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, Sąd kierował się zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażoną w art. 233 § 1 k.p.c. Podejmując rozstrzygnięcie Sąd oparł się przede wszystkim na dowodach z dokumentów, w tym aktach organu rentowego, którym dał wiarę w całości, jako że sporządzone zostały one przez uprawnione podmioty w ramach obowiązków wynikających z charakteru ich działalności.

Sąd dał również wiarę zeznaniom świadkom A. W. i W. P., gdyż w znacznej mierze przedstawiają one rzeczywisty obraz okoliczności zdarzeń będących przedmiotem niniejszego postępowania, a brak jest podstaw do kwestionowania ich wiarygodności. Ich zeznania potwierdzają fakt pracy ubezpieczonego w gospodarstwie rolnym jego rodziców w spornym okresie.

W konsekwencji, Sąd uznał, że zgromadzone dowody są kompletne i pozwalają na czynienie na ich podstawie ustaleń co do stanu faktycznego, a następnie na rozstrzygnięcie sprawy.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego A. R. (2) nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2017.1383 - j.t.) – zwanej dalej ustawą – ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w ust. 1a i 1b, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Zgodnie z 184 ust. 1 ustawy, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy – tj. 1 stycznia 1999 r. – osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zgodnie z art. 184 ust. 2 ustawy emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.1983.8.43 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem – pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z cytowanych norm prawnych wynika, iż odwołujący nabędzie prawo do wcześniejszej emerytury w przypadku łącznego spełnienia przesłanek:

- ukończenia wieku 60 lat,

- legitymowania się okresem ubezpieczenia w wymiarze co najmniej 25 lat, przypadającym na dzień 1 stycznia 1999 r.,

- legitymowania się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, przypadających na dzień 1stycznia 1999 r.,

- nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.

W rozpoznawanej sprawie spór sprowadzał się do ustalenia, czy ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 r. posiada wymagany 25 – letni staż pracy, a konkretnie czy istnieją podstawy do zaliczenia do ogólnego stażu pracy okresu pracy odwołującego w gospodarstwie rolnym rodziców w okresach od 24 czerwca 1972 r. do 31 sierpnia 1972 r., od 22 grudnia 1972 r. do 1 stycznia 1973 r., od 20 czerwca 1973 r. do 3 września 1973 r., od 22 grudnia 1973 r. do 1 stycznia 1974 r. w sytuacji, gdy bezspornym było, iż ubezpieczony spełnił pozostałe przesłanki prawa do świadczenia w postaci ukończenia wieku emerytalnego 60 lat, legitymowania się na dzień 1 stycznia1999 r. co najmniej 15 – letnim okresem pracy w warunkach szczególnych, nie przystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 w/w ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe:

- przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

W tym miejscu podnieść należy, iż o uwzględnieniu przy ustalaniu prawa do świadczeń emerytalnych okresów pracy w gospodarstwie rolnym sprzed objęcia rolników obowiązkiem opłacania składki na rolnicze ubezpieczenie społeczne domowników (tj. przed dniem 1 stycznia 1983 r.) przesądza wystąpienie dwóch okoliczności, a mianowicie: wykonywanie czynności rolniczych powinno odbywać się zgodnie z warunkami określonymi w definicji legalnej "domownika" z art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291 j.t. z zm.) oraz czynności te muszą być wykonywane w wymiarze nie niższym niż połowa ustawowego czasu pracy, tj. minimum 4 godziny dziennie (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 03.07.2014r. sygn. akt III AUa 184/14). Ten ostatni wymóg wywodzony jest z treści art. 10 ustawy emerytalnej nakazującej traktować ów czas pracy w gospodarstwie rolnym jako okres składkowy. Sformułowanie to oznacza, że uwzględnienie jest możliwe jedynie wówczas gdy spełnione są rygory wymagane dla okresów składkowych. Rygor taki ustanawia art. 6 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o emeryturach i rentach z FUS stanowiąc, że za okresy składkowe uważa się okresy, za które opłacono składki na ubezpieczenia społeczne lub za które nie było takiego obowiązku, zatrudnienia po ukończeniu 15 lat życia na obszarze Państwa Polskiego - w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy. Tym samym uzasadnione jest przyjęcie, iż "doliczenie" przedmiotowego czasu jest możliwe tylko wówczas, gdy praca ta była wykonywana w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy pracownika tj. 4 godzin (por. wyrok Sądu Najwyższego z 2001-07-03, II UKN 466/00).

Zgodnie z art. art. 6 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, domownikiem jest osoba bliska rolnikowi, która ukończyła 16 lat, pozostaje z rolnikiem we wspólnym gospodarstwie domowym lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa albo w bliskim sąsiedztwie oraz stale pracuje w tym gospodarstwie rolnym i nie jest związana z rolnikiem stosunkiem pracy.

Wykonywana praca w gospodarstwie rolnym musi mieć charakter stały, ciągły, co oznacza nastawienie ubezpieczonego na stałe świadczenie pracy w gospodarstwie rolnym (gotowość do jej świadczenia, dyspozycyjność) i odpowiadającą temu nastawieniu niezmienną możliwość skorzystania z jego pracy przez rolnika, a negatywną przesłanką staje się doraźna pomoc w wykonywaniu typowych obowiązków domowych, czy wykonywanie w gospodarstwie rolnym prac o charakterze dorywczym, okazjonalnie i w wymiarze niższym od połowy pełnego wymiaru czasu pracy.

Należy wyraźnie podkreślić, że doraźna pomoc w wykonywaniu typowych obowiązków domowych, zwyczajowo wymaganych od dzieci, jako członków rodziny rolnika, nie stanowi stałej pracy w gospodarstwie rolnym, zaliczanej do stażu emerytalnego. W wyroku Sądu Najwyższego z 25 marca 2014 r. (I UK 340/13, Lex nr 1477426) podniesiono, iż "w stażu emerytalnym uwzględnia się - jako okresy składkowe - nie okresy jakiejkolwiek pracy w gospodarstwie rolnym, lecz tylko stałą pracę o istotnym znaczeniu dla prowadzonej działalności rolniczej. Doraźna pomoc w wykonywaniu typowych obowiązków domowych, zwyczajowo wymaganych od dzieci, jako członków rodziny rolnika, nie stanowi stałej pracy w gospodarstwie rolnym, zaliczanej do stażu ubezpieczeniowego". Podobny pogląd zawarty jest również w wyroku Sądu Najwyższego z 17 października 2008 r. (II UK 61/08, Lex nr 741080), gdzie podniesiono, iż jedynie wykonywanie stałej pracy w gospodarstwie rolnym, w którym osoba zainteresowana zamieszkuje lub ma możliwość codziennego wykonywania prac związanych z działalnością rolniczą, w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, pozwala na przyjęcie ziszczenia się przesłanek z przepisu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Tutejszy Sąd przywołał jednocześnie pogląd, zgodnie z którym przepis art. 10 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach, dopuszcza wyjątkowo możliwość traktowania okresów pracy w gospodarstwie rolnym tak jak okresów składkowych w ramach ubezpieczenia pracowniczego, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia okresów składkowych i nieskładkowych. Natomiast niedopuszczalna jest rozszerzająca interpretacja dyspozycji cytowanego wyżej art. 10 ust. 1, zmierzająca do zaliczenia w każdym wypadku okresów pracy w gospodarstwie rolnym, zamiast wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych, w ramach ubezpieczenia innego niż ubezpieczenie rolnicze (por. wyrok Sądu Najwyższego z 3 grudnia 2004 r., II UK 59/04, OSNP 2005/13/195 oraz z 14 października 2013 r., II UK 108/13, Lex Nr 1451523).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, Sąd uznał że praca ubezpieczonego w gospodarstwie rolnym rodziców w okresach wakacyjnych tj. od 24 czerwca 1972 r. do 31 sierpnia 1972 r. oraz od 20 czerwca 1973 r. do 3 września 1973 r. (łącznie 4 miesiące i 21 dni) miała charakter stały i wykonywana była przez co najmniej przez 4 godziny dziennie. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż w okresie tym ubezpieczony wykonywał szereg prac nie tylko związanych z pracami polowymi, ale i dotyczących utrzymania zwierząt inwentarskich. Należy bowiem podkreślić, iż okres letni jest okresem wzmożonych prac w rolnictwie, które niewątpliwie wymagają poświęcenia więcej czasu niż w innych porach roku. Poza pracami codziennymi dochodzą prace dodatkowe, które nie mogą być wykonywane w innych okresach roku. W tym okresie niewątpliwie praca ubezpieczonego miała charakter stały i systematyczny.

Natomiast zdaniem Sądu nie miała charakteru stałego praca wykonywana przez ubezpieczonego w okresie przerwy zimowej tj. od 22 grudnia 1972 r. do 1 stycznia 1973 r. od 22 grudnia 1973 r. do 1 stycznia 1974 r. (łącznie 22 dni), bowiem była to praca mająca charakter doraźny. Jak już wyżej wskazano, za okres pracy w gospodarstwie rolnym nie można bowiem uznać jakiejkolwiek pracy, leczy tylko taką, która ma cechę stałości, jest systematyczna i niezbędna. Okresem pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu cyt. przepisów, nie jest praca wykonywana w okresie kilkudniowego czy kilkunastodniowego pobytu na terenie gospodarstwa rolnego, podczas którego w sposób zwyczajowy pomaga się gospodarzom, lecz praca mająca pewne cechy wymagane przez ustawę. O tyle o ile w okresie letnim występuje znaczne nasilenie prac na gospodarstwie rolnym, m.in. ze względu na okres żniw oraz przygotowania terenu pod kolejne uprawy, które automatycznie skutkuje poświęceniem większej ilości czasu na wykonywanie pracy, to w okresie zimowym nasilenie prac w rolnictwie jest zdecydowanie mniejsze. Ubezpieczony podnosi, że w okresie ferii zimowych młócił zboże, wyrzucał obornik raz w tygodni, przygotowywał żywność dla zwierząt gospodarskich. Domaga się zaliczenia tych okresów do ogólnego stażu pracy. Twierdzi, że czynności te wykonywał stale. Należy jednak podkreślić, że czynności te wykonywane były przez rodziców ubezpieczonego przez cały rok, również w czasie pobytu ubezpieczonego w R.. Rodzice ubezpieczonego prowadzili gospodarstwo rolne samodzielnie, co do zasady nie korzystali z niczyjej pomocy. To na nich spoczywał ciężar prowadzenia gospodarstwa. Co więcej, nie pracowali oni zawodowo, zatem mieli możliwości oraz czas do wykonywania zwykłych, codziennych prac na gospodarstwie. Gospodarze ponad wszelką wątpliwość uczestniczyli w pracach w gospodarstwie, zatem za nielogiczne należy uznać twierdzenie aby czekali ze wszelkimi pracami na powrót odwołującego. Zaznaczyć należy również, iż gospodarstwo rolne rodziców ubezpieczonego liczyło ok. 7,3 ha, a inwentarz żywy wówczas to 3 krowy, koń, ok. 10 świń, oraz drób.

Wskazać należy również, iż okres pracy w gospodarstwie rolnym który ubezpieczony domaga się do wliczenia w ogólny staż pracy jest okresem Świąt Bożego Narodzenia oraz Nowego Roku. Skarżący twierdzi, że zarówno w Wigilie jak i dni kolejne, przez co najmniej 4 godziny każdego dnia stale pracował w gospodarstwie rolnym rodziców. Podnosi, że w tych dniach m.in. młócił zboże. Jednak zasady doświadczenia życiowego wskazują, iż w okresie Świąt Bożego Narodzenia, nie wykonuje się większych prac w gospodarstwie rolnym, tym bardziej prac których wykonanie można odłożyć w czasie lub wykonać wcześniej. Co więcej, nawet jeżeli ubezpieczony faktycznie pomagał rodzicom na gospodarstwie rolnym w okresie świątecznym, to z pewnością nie w wymiarze co najmniej 4 godzin dziennie.

W ocenie Sądu, charakter wykonywanej pracy przez ubezpieczonego w okresach ferii zimowych był co najwyżej doraźny. Jego pomoc nie była niezbędna oraz nie miała istotnego znaczenia dla funkcjonowania gospodarstwa. Sąd podkreśla, że drobne czynności, nawet systematycznie wykonywane w ramach rodzinnego podziału obowiązków oraz inne, ale świadczone okazjonalnie, nie stanowią stałej pracy w gospodarstwie rolnym. O stałej pracy można mówić tylko wtedy, gdy pomoc na rzecz rolnika była świadczona w rozmiarach rzeczywiście istotnych dla funkcjonowania gospodarstwa.

Jednocześnie Sąd nie twierdzi, jakoby ubezpieczony nie pracował w spornych okresach ferii zimowych w gospodarstwie rolnym rodziców. Fakt ten wynika jednoznacznie z zebranego w sprawie materiału dowodowego. Zdaniem Sądu była to zwyczajna pomoc świadczona przez dzieci swoim rodzicom, a wynikająca ze wspólnoty rodzinnej i jako taka nie stanowi podstawy do uwzględnienia jej do stażu ubezpieczeniowego.

Organ rentowy uznał, iż ubezpieczony udowodnił 24 lata, 7 miesięcy i 2 dni stażu ubezpieczeniowego, zatem do 25 lat wymaganego stażu ubezpieczeniowego, A. R. (1) brakuje 4 miesiące i 28 dni. Nawet przy uwzględnieniu przed tutejszy Sąd spornego okresu pracy ubezpieczonego w gospodarstwie rolnym w okresie wakacyjnym tj. łącznie 4 miesiące i 21 dni, skarżącemu w dalszym ciągu brakuje do zmiany decyzji organu rentowego i przyznaniu przedmiotowego świadczenia 7 dni stażu ubezpieczeniowego.

Reasumując ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił wymaganego 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego, tym samym nie spełnił jednej z podstawowych przesłanek do przyznania emerytury w niższym wieku emerytalnym

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 47714§1 k.p.c. oddalił odwołanie ubezpieczonego i orzekł jak w sentencji wyroku.

(-) SSR del. Anna Capik – Pater