Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 6 lipca 2016 r. A. S. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od (...) S.A. z siedzibą w S. kwoty 15.872,88 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 7 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty. Ponadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniach 29 czerwca 2010 r. oraz 25 lutego 2011 r. powódka zawarła z (...) S.A. dwie umowy kredytu, przystępując do grupowego ubezpieczenia od utraty pracy dla kredytobiorców kredytów gotówkowych A./P. udzielonych przez (...) S.A. w wariancie podstawowym. Powódka wskazała, że w dniu 12 czerwca 2014 r. jej pracodawca, w trybie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, rozwiązał z nią umowę o pracę z dnia 1 czerwca 2012 r. zawartą na czas wykonania określonej pracy. W związku z powyższym, w dniu 7 lipca 2014 r. powódka zgłosiła pozwanemu szkodę i wniosła o wypłatę świadczenia ubezpieczeniowego. Powódka podniosła, że pozwany odmówił wypłaty na jej rzecz odszkodowania uznając, że ww. umowa o pracę stanowiła umowę zawartą na czas określony ( pozew k. 1-10).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany wskazał, że umowa o pracę, która łączyła powódkę z jej pracodawcą, była zawarta na czas określony, gdyż okres jej obowiązywania został określony „na czas likwidacji zakładu pracy”. Pozwany podniósł, że nie zachodzą przesłanki jego odpowiedzialności zawarte w Warunkach Grupowego (...) utraty pracy dla kredytobiorców kredytów gotówkowych, albowiem w świetle § 8 ust. 2 odpowiedzialność pozwanego rozpoczynałaby się po upływie 30 dni od daty utraty pracy, a więc od sierpnia 2014 r., a zatem po zakończeniu łączącej powódkę z jej pracodawcą umowy o pracę na czas określony. ( odpowiedź na pozew k. 88-91).

W oświadczeniu dniu 10 listopada 2016 r. zawierającym pogląd istotny dla sprawy Rzecznik (...) wskazał, że w stosunku do powódki doszło do spełnienia się przesłanek utraty pracy z § 2 pkt 18 OWU i jednocześnie nie zachodzą przesłanki wyłączenia odpowiedzialności z § 14 pkt 6 OWU, a tym samym Rzecznik (...) podzielił pogląd powódki, że wraz z rozwiązaniem jej stosunku pracy w dniu 30 czerwca 2014 r. doszło do zajścia w stosunku do niej zdarzenia ubezpieczeniowego objętego zakresem ochrony ( k. 106-107).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 czerwca 2010 r. powódka zawarła z (...) S.A. umowę kredytu gotówkowego A. nr (...) z pakietem ubezpieczeniowym, w kwocie 57.000 zł, przeznaczonego na remont domu, na okres kredytowania wynoszący 72 miesiące. Zgodnie ze stanowiącym załącznik do ww. umowy harmonogramem spłat kredytu, raty miały być płatne w wysokości po 1.032,27 zł miesięcznie, od 28 września 2010 r. do 28 lipca 2016 r., do 28 dnia każdego miesiąca oraz jedna rata w kwocie 1.447,11 zł płatna do dnia 28 sierpnia 2010 r. ( umowa kredytu z załącznikami k. 11-16).

W dniu 25 lutego 2011 r. powódka zawarła z (...) S.A. umowę kredytu gotówkowego A. nr (...) z pakietem ubezpieczeniowym, w kwocie 15.000 zł, przeznaczonego na spłatę zadłużenia w innym banku, na okres kredytowania wynoszący 72 miesiące. Zgodnie ze stanowiącym załącznik do ww. umowy harmonogramem spłat kredytu, raty miały być płatne w wysokości po 290,47 zł miesięcznie, od 1 maja 2011 r. do 1 marca 2017 r., do 1 dnia każdego miesiąca oraz jedna rata w kwocie 309,59 zł płatna do dnia 1 kwietnia 2011 r. ( umowa kredytu z załącznikami k. 18-22).

W ramach obu powyższych umów powódka wyraziła zgodę na objęcie jej ochroną ubezpieczeniową przez (...) S.A. z siedzibą w S. na wypadek utraty pracy. Umowa ubezpieczenia zawarta została na podstawie Warunków grupowego ubezpieczenia utraty pracy przez kredytobiorców kredytów gotówkowych A./P. udzielonych przez (...) S.A. (dalej (...)). Zgodnie z § 3 OWU przedmiotem ubezpieczenia były „następstwa utraty pracy ubezpieczonego powodujące pogorszenie sytuacji finansowej ubezpieczonego”. Zarówno w wariancie podstawowym, jak i rozszerzonym ubezpieczenie obejmowało wypłatę świadczeń w postaci spłaty zobowiązań ubezpieczonego wynikających z umowy kredytu (§ 3 ust. 3). ( deklaracje zgody na objęcie grupowym ubezpieczeniem na życie k. 17, 23v-24, (...) k. 25-32).

Dla celów ww. umów, w § 2 pkt 1 (...) zdefiniowano pojęcie „bezrobotnego”, jako „osoby fizycznej, która uzyskuje status bezrobotnego w rozumieniu odpowiednich przepisów prawa”. W § 2 pkt 3 (...) zdefiniowano pojęcie „daty utraty pracy” jako „dzień wygaśnięcia stosunku pracy lub stosunku służbowego, a także dzień ogłoszenia upadłości lub wyrejestrowania działalności gospodarczej i uzyskania statusu osoby bezrobotnej”. W § 2 pkt 11 (...) zdefiniowano pojęcie „stosunku pracy na czas nieokreślony”, jako „umowę o pracę zawartą na podstawie przepisów polskiego kodeksu pracy lub kontrakt menedżerski, w których nie jest określony termin jej rozwiązania”. W § 2 pkt 12 (...) zawarto definicję pojęcia „stosunku pracy na czas określony”, wskazując, że jest to „umowa o pracę zawarta na podstawie przepisów polskiego kodeksu pracy lub kontrakt menedżerski, w których jest określony termin jej rozwiązania”. W § 2 pkt 18 (...) zdefiniowane zostało pojęcie „utraty pracy” jako „zdarzenie polegające na utracie zatrudnienia przez ubezpieczonego wskutek rozwiązania stosunku pracy zawartego na czas nieokreślony lub na czas określony lub stosunku służbowego, a także ogłoszenie upadłości lub wyrejestrowanie działalności gospodarczej, w wyniku którego ubezpieczony zyskuje status bezrobotnego w rozumieniu odpowiednich przepisów prawa”. ( (...) k. 25-32).

Zgodnie z § 8 ust. 2 (...), świadczenie wypłacane jest miesięcznie lub kwartalnie w wysokości odpowiadającej kwocie każdej kolejnej miesięcznej lub kwartalnej raty kapitałowo-odsetkowej wynikającej z pierwotnego harmonogramu spłaty kredytu, w terminach wymaganej ich płatności przypadających do zapłaty po 30 dniu od daty utraty pracy. W myśl § 8 ust. 7 (...), świadczenie przestaje być wypłacane począwszy od ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego, w którym rozwiązaniu uległby stosunek pracy lub stosunek służbowy zawarte z ubezpieczonym na czas określony. Zgodnie z § 17 ust. 3 pkt 1 i pkt 2 (...), warunkiem wypłaty odszkodowania było dostarczenie przez ubezpieczonego szeregu dokumentów, w tym wypełnionego formularza zgłoszenia roszczenia, oświadczenia pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy, zaświadczenia o uzyskaniu statusu bezrobotnego, ostatniej umowy o pracę, świadectwa pracy z ostatniego miejsca zatrudnienia, a przed każdorazową wypłatą świadczenia miesięcznego - potwierdzenie z Urzędu Pracy o pozostawaniu bezrobotnym lub dowodu pobrania zasiłku dla bezrobotnych za okres, w którym przypada termin płatności raty. Zgodnie z § 19 ust. 2 (...), pierwsza rata przypadająca po dniu zgłoszenia wypadku miała zostać wypłacona w terminie 30 dni, licząc od daty zawiadomienia o wypadku. ( (...) k. 25-32).

W § 20 ust. 1 i 2 (...) wskazano, że świadczenia z tytułu zajścia wypadków objętych ochroną ubezpieczeniową wypłacane są uprawnionemu, którym co do zasady jest ubezpieczający. ( deklaracje zgody na objęcie grupowym ubezpieczeniem na życie k. 17, 23v-24).

W dniu 1 czerwca 2012 r. powódka zawarła z Art-Skór Spółdzielnią (...) w likwidacji z siedzibą w W. umową o pracę na stanowisku główny księgowy, w wymiarze czasu pracy sześć dziesiątych etatu, z datą rozpoczęcia pracy 1 czerwca 2012 r. W umowie wskazano, że została ona zawarta „na czas wykonania określonej pracy”, a w rubryce „rodzaj umówionej pracy” wpisano: „Główny Księgowy”. Nadto w rubryce „inne warunki zatrudnienia” ww. umowy wskazano, że „Strony zastrzegają sobie dopuszczalność wcześniejszego rozwiązania tej umowy za dwutygodniowym wypowiedzeniem Art. 33 kp.”. W ww. umowie o pracę nie oznaczono daty zakończenia tej umowy, gdyż nie było można stwierdzić, ile potrwa likwidacja ww. spółdzielni. ( umowa o pracę k. 33, przesłuchanie powódki k. 119).

Pismem z dnia 12 czerwca 2014 r., skierowanym do powódki, likwidator Art-Skór Spółdzielni (...) w likwidacji z siedzibą w W. oświadczył, że w związku z zakończeniem procesu likwidacji ww. Spółdzielni, z dniem 12 czerwca 2014 r. wypowiada powódce umowę o pracę zawartą w dniu 1 czerwca 2012 r. z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia, który upłynie 30 czerwca 2014 r. W ww. piśmie likwidator wskazał nadto, że rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w ramach zwolnienia z przyczyn niedotyczących pracownika, podstawa prawna - Dz.U z 2003 r. Nr 90 poz. 844. W świadectwie pracy z dnia 30 czerwca 2014 r. wskazano m.in., że stosunek pracy ustał w wyniku likwidacji zakładu pracy, poprzez wypowiedzenie ze strony pracodawcy. ( pismo k. 34, świadectwo pracy k. 35-36).

Decyzją z dnia 4 lipca 2014 r. powódka została uznana z dniem 4 lipca 2014 r. za osobę bezrobotną. ( decyzja k. 41). Powódka była zarejestrowana w Urzędzie Pracy jako bezrobotna w okresie od dnia 4 lipca 2014 r. do dnia 30 listopada 2016 r. ( zaświadczenia k. 48, 130).

W dniu 8 lipca 2014 r. powódka zgłosiła pozwanemu roszczenia o wypłatę świadczeń z ubezpieczenia z uwagi na utratę pracy, załączając m.in.: umowę o pracę, oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę, świadectwo pracy i zaświadczenie o uzyskaniu statusu bezrobotnego z dnia 4.07.2014 r. ( zgłoszenia k. 37-38 i k. 39-40).

Pismem z dnia 16 lipca 2014 r. pozwany wezwał powódkę do złożenia aktualnego zaświadczenia z Urzędu Pracy potwierdzającego status osoby bezrobotnej w sierpniu 2014 r. oraz zaświadczenia od pracodawcy potwierdzające do kiedy miała obowiązywać ostatnia umowa o pracę. ( pismo k. 42).

W dniu 23 lipca 2014 r. powódka skierowała do pozwanego wiadomość e-mail, w której wyjaśniła m.in., że w umowie o pracę nie została wymieniona data jej zakończenia, gdyż likwidator nie mógł określić z góry czasu trwania likwidacji zakładu. Do ww. maila powódka załączyła wystawione przez likwidatora jej byłego pracodawcy zaświadczenie z dnia 30 czerwca 2014 r., w którym likwidator wskazał, że ostatnia umowa z powódką „zawarta była na czas określony (czas likwidacji zakładu pracy) i obowiązywała od dnia 1 czerwca 2012 roku dnia 30 czerwca 2014 roku.”. ( wiadomość e-mail k. 44, zaświadczenie k. 45).

W dniu 1 sierpnia 2014 r. powódka wysłała do pozwanego wiadomość e-mail załączając zaświadczenie z Urzędu Pracy o statusie osoby bezrobotnej w sierpniu 2014 r. ( wiadomość e-mail k. 46, zaświadczenie k. 47).

Pismem z dnia 26 sierpnia 2014 r., pozwany poinformował powódkę, że brak podstaw do przyjęcia odpowiedzialności za roszczenie z tytułu utraty pracy, albowiem na podstawie zgromadzonej dokumentacji ustalono, że umowa o pracę powódki została zawarta na czas określony, tj. do dnia 30 czerwca 2014 r., a zgodnie z § 8 ust. 8 (...), świadczenie przestaje być wypłacane począwszy od ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego, w którym rozwiązaniu uległby stosunek pracy lub stosunek służbowy zawarty z ubezpieczonym na czas określony. ( pismo k. 50).

W odpowiedzi na powyższe pismo powódka wskazała, że jej umowa o pracę obowiązująca do dnia 30 czerwca 2014 r. nie była umową na czas określony, tylko na czas wykonania określonej pracy, tj. obowiązywała przez okres trwania likwidacji pracodawcy i nie określała terminu jej rozwiązania. Powódka wskazała nadto, że zgodnie z przepisami prawa likwidacja spółdzielni to proces, którego dzień zakończenia nie jest z góry oznaczony ani pewny, a termin obowiązywania umowy o pracę powódki był wyznaczony datą zakończenia procesu likwidacji – który był nieokreślony (bezterminowy) zarówno w momencie otwarcia likwidacji, jak również w dacie podpisania przez powódkę przedmiotowej umowy o pracę. ( pismo k. 51-52).

W piśmie z dnia 16 października 2014 r. pozwany podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko. ( pismo k. 56-57). W dniu 19 listopada 2014 r. powódka wystąpiła do Rzecznika Ubezpieczonych ze skargą na odmowę przez pozwanego wypłaty świadczenia z tytułu utraty pracy. Mimo podjęcia przez Rzecznika interwencji u pozwanego w powyższej sprawie, podzielając argumentację powódki, pozwany nie zmienił swojego stanowiska. ( korespondencja k. 58-65).

Art-Skór Spółdzielnia (...) w likwidacji z siedzibą w W. została wykreślona z Rejestru Przedsiębiorców postanowieniem z dnia 25 lipca 2014 r., które stało się prawomocne z dniem 19 sierpnia 2014 r. ( wydruk k. 53-54, wniosek k. 132-135, protokół z ostatniego walnego zgromadzenia spółdzielni k. 135-136).

Umową z dnia 1 lipca 2016 r. (...) S.A. przeniósł na powódkę ogół uprawnień z tytułu umowy ubezpieczenia, jakie nabył wskutek przystąpienia przez powódkę (jako kredytobiorcę) do umowy ubezpieczenia, w ramach ww. umowy kredytu gotówkowego A. z dnia 29 czerwca 2010 r. ( umowa przelewu wierzytelności k. 66-67). Umową z dnia 1 lipca 2016 r. (...) S.A. przeniósł na powódkę ogół uprawnień z tytułu umowy ubezpieczenia, jakie nabył wskutek przystąpienia przez powódkę (jako kredytobiorcę) do umowy ubezpieczenia w ramach ww. umowy kredytu gotówkowego A. z dnia 25 lutego 2011 r. ( umowa przelewu wierzytelności k. 68-69).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów złożonych do akt sprawy oraz w oparciu o dowód z przesłuchania stron, ograniczony do przesłuchania powódki. Sąd uznał powyższe dowody za w pełni wiarygodne.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie, z wyjątkiem części roszczenia odsetkowego.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy było zdeterminowane koniecznością ustalenia, czy umowa o pracę z dnia 1 czerwca 2012 r. zawarta pomiędzy powódką, a Art-Skór Spółdzielnią (...) w likwidacji, stanowiła „stosunek pracy na czas nieokreślony”, czy też „stosunek pracy na czas określony” w rozumieniu postanowień Warunków grupowego ubezpieczenia utraty pracy przez kredytobiorców kredytów gotówkowych A./P. udzielonych przez (...) S.A.

W ocenie Sądu, powyższą umowę o pracę należy zakwalifikować jako przewidziany w § 2 pkt 11 (...)stosunek pracy na czas nieokreślony”. Przedmiotowa umowa spełnia bowiem przewidzianą zawarta w ww. postanowieniu (...) przesłankę w postaci braku określonego terminu rozwiązania tej umowy. Należy podkreślić, że analiza treści ww. umowy nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że nie został w niej określony termin jej rozwiązania ( k. 33).

Odmiennego stanowiska w powyższym zakresie nie uzasadnia w szczególności treść zaświadczenia wystawionego w dniu 30 czerwca 2014 r. przez likwidatora zakładu pracy ( k. 45). Po pierwsze trzeba bowiem zaakcentować, że skoro rodzaj umowy o pracę, w szczególności to, na jaki okres była zawarta, wynika z jej treści, to nie może tego zmienić żadne późniejsze jednostronne oświadczenie pracodawcy, zwłaszcza - jak to miało miejsce w niniejszej sprawie - złożone już po rozwiązaniu tej umowy. Po wtóre, wiarygodność treści ww. zaświadczenia podważa wewnętrzna sprzeczność użytego w nim sformułowania, że umowa „ była zawarta na czas określony (czas likwidacji zakładu pracy)”. W ocenie Sądu, nie ulega bowiem wątpliwości, że sformułowanie „czas likwidacji zakładu pracy” nie określa terminu rozwiązania umowy, co w świetle zapisów (...) jest niezbędną przesłanką uznania stosunku pracy za zawarty na czas określony.

Kolejno należy zaakcentować, że w ocenie Sądu, za „termin” w rozumieniu § 2 pkt 11 i pkt 12 (...) nie sposób uznać użytego w ww. umowie o pracę określenia, że umowa jest zawarta „na czas wykonania określonej pracy”. Zgodnie bowiem z utrwalonym w judykaturze poglądem, który Sąd Rejonowy podziela, termin to zdarzenie przyszłe i pewne, w odróżnieniu od warunku - zdarzenia przyszłego niepewnego.

Trzeba przy tym zaznaczyć, że w ww. umowie o pracę nie wskazano, na czas jakiej „określonej pracy” została ona zawarta. Takiego wskazania nie stanowi w szczególności samo określenie stanowiska pracy: „główny księgowy”, gdyż nie sposób uznać, że praca na tym stanowisku z założenia obejmuje jakiś określony okres. Nie tylko zatem brak podstaw do uznania powyższej umowy za zawartą na czas określony, ale także - wbrew literalnemu brzmieniu umowy - za zawartą na czas wykonania określonej pracy. W konsekwencji, powyższą umowę należy zdaniem Sądu uznać za zawartą na czas nieokreślony.

Nawet jednak przyjmując - wyłącznie hipotetycznie - założenie, że powyższa umowa, jak twierdzi powódka, została zawarta na czas wykonania przez powódkę pracy na stanowisku głównej księgowej do zakończenia likwidacji zakładu pracy, to i tak nie sposób uznać takiego oznaczenia za wskazanie terminu jej zakończenia. Sąd Rejonowy w pełni podziela bowiem wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu pogląd, że oznaczenie terminu przez określone zdarzenie (art. 111 § 2 i art. 116 k.c.) może nastąpić tylko wówczas, gdy nastąpienie tego zdarzenia w przyszłości jest oczywiście pewne, a więc różni się od warunku w rozumieniu art. 89 k.c., będącego zdarzeniem przyszłym i niepewnym ( vide: uzasadnienie wyroku z 14.09.2012 r., sygn. akt I ACa 527/12). W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że zdarzenie w postaci zakończenia likwidacji spółdzielni nie jest terminem, albowiem jest to zdarzenie przyszłe niepewne. Zgodnie bowiem z przepisem art. 116 § 1 ustawy Prawo spółdzielcze, spółdzielnia postawiona w stan likwidacji (…) może przed upływem roku od dnia podjęcia drugiej uchwały walnego zgromadzenia o likwidacji przywrócić swoją działalność na podstawie uchwały walnego zgromadzenia podjętej większością 3/4 głosów. Ponadto, przepis art. 117 Prawa spółdzielczego stanowi, że spółdzielnia w stanie likwidacji może połączyć się z inną spółdzielnią według zasad przewidzianych w art. 96-102. Z powyższych regulacji normatywnych wynika zatem, że postawienie spółdzielni w stan likwidacji nie przesądza jeszcze ostatecznie, że dojdzie do zakończenia tej likwidacji. Wobec powyższego Sąd uznał, że zakończenie likwidacji spółdzielni nie stanowi terminu w rozumieniu przepisów prawa cywilnego ani też w rozumieniu § 2 pkt 11 i pkt 12 (...).

W ocenie Sądu, wbrew stanowisku pozwanego, o tym, że ww. umowa o pracę była zawarta na czas określony, nie świadczy bynajmniej treść ust. 1 pkt 5 tej umowy. Po pierwsze, zapis ten jest nie do pogodzenia z wcześniejszym postanowieniem tej umowy, określającym ją, jako zawartą na czas wykonania określonej pracy (przy tego rodzaju umowie - w świetle przepisów Kodeksu pracy obowiązujących w dacie zawarcia ww. umowy - zastrzeżenie możliwości jej wypowiedzenia było niedopuszczalne, a tym samym - nieważne). Po wtóre, należy podkreślić, że zarówno wypowiedzenie umowy zawartej na czas wykonania określonej pracy (art. 41 ¹ § 2 k.p.), jak i na czas nieokreślony było dopuszczalne w przypadku likwidacji pracodawcy zakładu pracy, a taka właśnie sytuacja zaistniała w okolicznościach rozpoznawanej sprawy. W ocenie Sądu, brak natomiast podstaw do uznania, że samo zamieszczenie w ww. umowie klauzuli dopuszczającej wcześniejsze jej rozwiązanie za dwutygodniowym wypowiedzeniem pozwala na uznanie jej za umowę zawartą na czas określony.

Mając powyższe na względzie, Sąd uznał, że do ww. umowy o pracę nie znajdował zastosowania § 8 ust. 7 (...), stanowiący, że świadczenie przestaje być wypłacane począwszy od ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego, w którym rozwiązaniu uległby stosunek pracy lub stosunek służbowy zawarte z ubezpieczonym na czas określony.

Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z przepisem art. 385 § 2 k.c., wzorzec umowy powinien być sformułowany jednoznacznie i w sposób zrozumiały, zaś postanowienia niejednoznaczne tłumaczy się na korzyść konsumenta. To zakład ubezpieczeniowy ponosi zatem ryzyko tego, że nieprecyzyjne postanowienia zostaną zinterpretowane na korzyść ubezpieczonego. Nawet zatem przyjmując założenie, że ww. umowa o pracę istotnie została zawarta na czas wykonania określonej pracy, to wątpliwości co do klasyfikacji tej umowy do jednego z dwóch przewidzianych w (...) rodzajów umów (tj. na czas nieokreślony lub na czas określony) należy rozstrzygać na korzyść powódki (konsumenta). W rezultacie, powyższą umowę należy zatem uznać za zawartą na czas nieokreślony, albowiem ten rodzaj umowy był dla powódki niewątpliwie bardziej korzystny przy rozpatrywaniu jej roszczeń do ubezpieczyciela o wypłatę świadczenia ubezpieczeniowego z tytułu utraty pracy. ( vide: uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Nowym Sączu z 8.01.2014 r., sygn. akt III Ca 845/13).

Mając powyższe na względzie, Sąd w punkcie 1. wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 15.872,88 zł, jako odszkodowanie z tytułu utraty pracy przez powódkę, odpowiadające sumie 12 rat kredytu objętego umową z dnia 29 czerwca 2010 r. po 1.032,27 zł (12.387,24 zł) oraz 12 rat kredytu objętego umową z dnia 25 lutego 2011 r. po 290,47 (3.485,64 zł), tj. za 12 miesięcy w okresie od dnia 1 sierpnia 2014 r. do dnia 1 lipca 2015 roku.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia w przedmiocie odsetek stanowi przepis art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należną się odsetki ustawowe (art. 481 § 2 zd. 1. k.c.).

Zgodnie z § 19 ust. 2 (...), w ubezpieczeniu spłaty kredytu na wypadek utraty pracy ubezpieczyciel wypłaca świadczenia w terminie wskazanym w § 8 ust. 3, jednakże pierwsza rata przypadająca po dniu zgłoszenia wypadku zostanie wypłacona w terminie 30 dni, licząc od daty zawiadomienia o wypadku ( k. 32).

Mając na względzie, że powódka zawiadomiła pozwanego o utracie pracy, przedstawiając przewidziane w (...) niezbędne dokumenty, w dniu 8 lipca 2014 r. ( k. 38v, 40), Sąd zasądził odsetki ustawowe (a za okres od 1.01.2016 r. - odsetki ustawowe za opóźnienie) od kwoty 1.322,74 zł (stanowiącej sumę odszkodowania za płatne w sierpniu 2014 r. raty ww. kredytów) od dnia 8 sierpnia 2014 r., tj. od dnia następującego po upływie 30 dni od zawiadomienia pozwanego przez powódkę o wypadku do dnia zapłaty.

Należy przypomnieć, że zgodnie z § 17 ust. 3 pkt 2 (...) ( k. 31), przed każdorazową wypłatą przez ubezpieczyciela świadczenia miesięcznego z tytułu utraty pracy, powódka powinna była złożyć do pozwanego potwierdzenie z Urzędu Pracy o pozostawaniu bezrobotną lub dowód pobrania zasiłku dla bezrobotnych za okres, w którym przypada termin płatności raty. Mając na względzie, że powódka nie przedstawiła dowodu doręczenia pozwanemu zaświadczenia o pozostawaniu bezrobotną we wrześniu 2014 r. ( k. 48), Sąd uznał, że doręczenie to nastąpiło dopiero w dniu otrzymania przez pozwanego odpisu pozwu w niniejszej sprawie wraz z załącznikiem w postaci ww. zaświadczenia, co miało miejsce w dniu 2 września 2016 r. ( k. 83). W konsekwencji powyższego, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 1.322,74 zł (stanowiącej sumę odszkodowania za płatne we wrześniu 2014 r. raty ww. kredytów) od dnia 17 września 2016 r., tj. od dnia następującego po upływie 14 dni od doręczenia pozwanemu odpis pozwu w niniejszej sprawie do dnia zapłaty. Zgodnie bowiem z treścią § 19 ust. 4 (...), jeśli w terminie określonym w ust. 1-3 wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości odszkodowania lub świadczenia okazało się niemożliwe, odszkodowanie lub świadczenie powinno być wypłacone w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Sąd uznał bowiem, że do czasu przedstawienia przez powódkę pozwanemu ww. zaświadczenia, niemożliwe było wyjaśnienie okoliczności koniecznej do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela, a mianowicie - tego, czy we wrześniu 2014 r. powódka w pozostawała nadal osobą bezrobotną.

Analogicznie, wobec wpłynięcia do akt sprawy nadesłanego przez powódkę zaświadczenia o pozostawaniu przez nią osobą bezrobotną także w okresie od października 2014 r. do lipca 2015 r. ( k. 130) dopiero w dniu 28 marca 2017 r. ( k. 128), Sąd uznał, że dopiero po upływie kolejnych 14 dni od ww. daty pozwany popadł w opóźnienie z zapłatą na rzecz powódki pozostałej części żądania pozwu (tj. obejmującego raty kredytów za okres październik 2014 r. - lipiec 2015 r.). Dlatego Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki odsetki za opóźnienie w zapłacie kwoty 13.227,40 zł dopiero od dnia 12 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty.

W punkcie 2. wyroku Sąd oddalił powództwo co do pozostałej części roszczenia odsetkowego.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 3. wyroku, zgodnie z przepisem art. 100 zdanie drugie k.p.c., wobec uwzględnienia żądania powódki niemalże w całości. Na koszty procesu poniesione przez powódkę w łącznej kwocie 5.611 zł złożyły się: wynagrodzenie jej pełnomocnika będącego radcą prawnym w kwocie 4.800 zł, ustalone zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, opłata skarbowa od dokumentu pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz opłata sądowa od pozwu w kwocie 794 zł.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.

Dnia 31 maja 2017 roku.