Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lipca 2018r.

Sąd Rejonowy w Ostrzeszowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2018r. w Ostrzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. W.

przeciwko U. W.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanej U. W. na rzecz powódki M. W. kwotę 15000,- ( piętnaście tysięcy ) złotych;

2. zasądza od pozwanej U. W. na rzecz powódki M. W. kwotę 5567,- ( pięć tysięcy pięćset sześćdziesiąt siedem ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

3. nakazuje pobrać od pozwanej U. W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Ostrzeszowie kwotę 2387,24 ( dwa tysiące trzysta osiemdziesiąt siedem złotych 24/100 ) tytułem nieuiszczonych kosztów procesu.

/-/ Małgorzata Wierzba-Golicka

Sygn. akt I C 316/16

UZASADNIENIE

Powódka M. W. wniosła pozew przeciwko U. W. domagając się zasądzenia od pozwanej na jej rzecz kwoty 15000,- złotych tytułem zadośćuczynienia oraz kosztów procesu.

Powódka podała, że jej ojciec był zatrudniony u pozwanej i uległ wypadkowi przy pracy na skutek, którego poniósł śmierć. Powódka, jako córka zmarłego, domaga się zadośćuczynienia za krzywdę, którą poniosła w wyniku śmierci ojca.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu podniosła, iż do wypadku doszło z winy poszkodowanego R. W..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Poszkodowany J. W. zatrudniony był przez U. W.. W dniu 24 lipca 2014r. wykonując obowiązki służbowe uległ wypadkowi w wyniku, którego poniósł śmierć.

Okoliczności niesporne

Do wypadku z dnia 24 lipca 2014r. doszło w wyniku stoczenia się naczepy podczas załadunku drewna, który wykonywany był w trudnych warunkach terenowych ( rozmokła leśna droga ). Naczepa ta przygniotła poszkodowanego R. W., co doprowadziło do jego zgonu. Przyczyną wypadku było nieprawidłowe zachowanie poszkodowanego, który dokonywał załadunku z naruszeniem zasad bezpieczeństwa obowiązujących przy wykonywaniu tego rodzaju prac. Poszkodowany nie został odpowiednio przeszkolony, tak aby posiadał wiedzę, w jaki sposób powinien wykonywać powierzone mu obowiązki służbowe. Szkolenia zapewnione przez pracodawcę nie umożliwiały nabycia wiedzy, która była konieczne do bezpiecznego wykonywania prac powierzonych poszkodowanemu w dniu wypadku.

Dowód: opinia biegłego k. 152-172 wraz ustną opinia uzupełniającą.

Powódka była silnie związana emocjonalnie z ojcem, z którym wspólnie zamieszkiwała, mieli także wspólną pasję – jazdę na motocyklu. Powódka bardzo mocno przeżyła śmierć ojca i nadal za nim tęskni. Jej stan psychiczny skutkował wycofaniem się z życia towarzyskiego oraz utrudnił kontynuowanie studiów. Przez rok po śmierci ojca powódka korzystała z terapii psychologicznej i zażywała leki uspokajające. Do dnia dzisiejszego powódka niemalże codziennie odwiedza grób ojca.

Dowód: przesłuchanie powódki e-protokół rozprawy z dnia 26 czerwca 2018r. - 00:23:01-00:35:44, płyta CD k. 208, przesłuchanie świadków: D. W. e-protokół rozprawy z dnia 9 maja 2017r. - 00:07:26-00:18:25, płyta CD k. 105, B. S. e-protokół rozprawy z dnia 9 maja 2017r. - 00:18:25-00:28:58, płyta CD k. 105.

Powódka na mocy decyzji Z. S. z dnia 27 lipca 2016r. otrzymała jednorazowe odszkodowanie w wysokości 27786,- złotych.

Dowód: decyzja o przyznaniu odszkodowania k. 64 akt postępowanie prowadzonego przez ZUS.

Powyższy stan faktyczny, który był częściowo niesporny Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych przez strony w niniejszym postępowaniu, zeznań świadków B. S. i D. W., przesłuchania powódki oraz opinii biegłego Z. A.. Wydana w sprawie opinia biegłego wraz z ustną opinią uzupełniającą jest kompletna i odpowiada na postawione tezy dowodowe, jest jasna i należycie uzasadniona, dlatego też Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania wniosków w niej zawartych. Należy również podnieść, że strony po wygłoszeniu ustnej opinii uzupełniającej nie złożyły dalszych wniosków dowodowych. Sąd nie czynił ustaleń faktycznych na podstawie zeznań świadka J. W., gdyż nie wnosiły one nic do sprawy i okoliczności w nich wskazywane nie miały wpływu na treść rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Przepis art. 207 § 1 kp stanowi, iż pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Zgodnie z art. 207 § 2 pkt 1 i 2 kp pracodawca zobowiązany jest chronić zdrowie i życie pracowników poprzez zapewnienie im bezpiecznych i higienicznych warunków pracy w szczególności pracodawca zobowiązany jest organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne jej wykonanie, zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń. W niniejszej sprawie to na pracodawcy ojca powódki spoczywał obowiązek takiego zorganizowania pracy, aby była ona bezpieczna. Powinien, także kontrolować czy praca wykonywana jest zgodnie z zasadami BHP i reagować w przypadku naruszeń

Zgodnie z art. 435 § 1 kc prowadzący przedsiębiorstwo odpowiada za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Prowadzący przedsiębiorstwo ponosi odpowiedzialność w rozumieniu art. 435 kc za wszystkie osoby, które zostały włączone w ruch przedsiębiorstwa.

Pozwana podnosiła, że nie odpowiada za skutki wypadku, ponieważ nastąpił on z winy poszkodowanego. W ocenie Sądu nie sposób przypisać poszkodowanemu winy, gdyż to na powódce ciążył obowiązek takiego przygotowania pracownika, aby ten mógł bezpiecznie wykonywać zlecone mu zadania. Poszkodowany nie będąc odpowiednio przeszkolony nie posiadał wiedzy, w jaki sposób wykonywać swoje obowiązki, aby nie odbywało się to z naruszeniem zasad bezpieczeństwa. Nie można przypisać poszkodowanemu winy za to, że pracodawca zlecił mu wykonywanie obowiązków, do wykonania, których nie był przygotowany. O winie poszkodowanego można by mówić jedynie wtedy, gdyby pomimo odpowiedniego przeszkolenia nadal wykonywał swoje obowiązki z naruszeniem zasad bezpieczeństwa. Pozwana nie może powołując się na winę poszkodowanego, uniknąć odpowiedzialności za wypadek związany z ruchem prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa w sytuacji, gdy do wykonywania określonych prac wiążących z się z dużym niebezpieczeństwem i wykonywanych w trudnych warunkach terenowych skierowała pracownika nieposiadającego odpowiedniego przeszkolenia.

Zgodnie z art. 446 § 1 kc w związku z § 4 kc, jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Kryteria istotne przy ustalaniu "odpowiedniej" sumy zadośćuczynienia to: dramatyzm doznań osoby bliskiej, poczucie osamotnienia i pustki, cierpienia moralne, wstrząs psychiczny wywołany śmiercią osoby najbliższej, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, rola w rodzime pełniona przez osobę zmarłą, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem śmierci osoby bliskiej, stopień, w jakim pokrzywdzony będzie umiał się znaleźć w nowej rzeczywistości i zdolności jej zaakceptowania, leczenie doznanej traumy, wspólne zamieszkiwanie z osobą zmarłą i wiek pokrzywdzonego ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 2006r. w sprawie IV CSK 99/05 ). Należy również pamiętać, że zadośćuczynienie powinno przedstawiać realnie odczuwalną wartość, jednakże nie może ono być nadmierne w stosunku do doznanej krzywdy i powinno być utrzymane w rozsądnych granicach ( por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 4 lutego 2008r. w sprawie III KK 349/07 i z dnia 28 września 2001r. w sprawie III CKN 427/00 ).

W przedmiotowej sprawie naruszone zostały więzi rodzinne łączące powódkę z jej ojcem. Niemalże w każdym przypadku tragiczna śmierć rodzica jest przeżyciem traumatycznym i krzywdzącym. W niniejszej sprawie cierpienie powódki niewątpliwie było bardzo silne, ponieważ było ona bardzo związana z ojcem. Należy zwrócić uwagę, iż powódka miała w chwili śmierci ojca 22 lata, dopiero rozpoczynała dorosłe życie, była w trakcie studiów i dlatego też wsparcie ojca było jej niewątpliwie bardzo potrzebne. Ponadto należy wziąć pod uwagę okoliczność, że powódka zamieszkiwała wspólnie z ojcem, a także konieczność skorzystania z pomocy psychologicznej. Wskazane wyżej okoliczności nawet po uwzględnieniu faktu, iż powódka otrzymała od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych kwotę 27786,- złotych, pozwalają na przyjęcie, iż żądana przez powódkę kwota 15000,- złotych nie jest w żaden sposób wygórowana i jest w pełni adekwatna do poniesionej przez nią krzywdy.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98 § 1 kpc mając na względzie wynik procesu. Pozwana jako strona przegrywająca zobowiązana jest do zwrotu powódce poniesionych przez nią kosztów procesu w łącznej kwocie 5567,- złotych. Na koszty te składają się kwota 4800,- złotych stanowiąca wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, kwota 750,- złotych uiszczona tytułem opłaty sądowej oraz kwota 17,- zł opłaty od dokumentu stwierdzającego pełnomocnictwo.

Pozwaną obciążono również nieuiszczonymi kosztami procesu w kwocie 2387,24 złotych, na która składa się wynagrodzenie biegłego Z. A. za sporządzenie opinii pisemnej i ustnej opinii uzupełniającej.

/-/ Małgorzata Wierzba-Golicka