IV Ka 422/18
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-09-2018
-
Osoba publikująca:Karol Depczyński
-
Korektor:Karol Depczyński
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IVKa 422/18
UZASADNIENIE
Apelacja prokuratora jest o tyle zasadna, że na skutek jej wniesienia i rozpoznania powstały podstawy do uchylenia zaskarżonego wyroku co do czynu obejmującego okres niealimentacji od lipca 2012 roku do 26 marca 2013 roku i umorzenia postępowania karnego w tym zakresie oraz utrzymania zaskarżonego wyroku w części uniewinniającej oskarżonego A. K. od popełnienia czynu w okresie od 27 marca 2013 roku do dnia 30 kwietnia 2013 roku .
Nie ulega wątpliwościom, że A. K. został już prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 24 maja 2013 roku sygn.. akt II K 196/13 za przestępstwo niealimentacji na szkodę córki W. K. z art. 209 & 1 k.k. obejmujące okres od lipca 2012 roku do 26 marca 2013 roku.
Tak więc okres określony zarzutem aktu oskarżenia w przedmiotowej sprawie obejmuje w całości okres niealimentacji z powołanego prawomocnego wyroku i dodatkowo następujących po nim 35 dni – od 27 marca 2013 roku do 30 kwietnia 2013 roku ( do takiego wniosku uprawnia stwierdzenie aktu oskarżenia „ do kwietnia 2013 roku „ ).
Powyższe przesądza, iż oczywiście słuszny jest podniesiony w apelacji zarzut obrazy art. 17 & 1 pkt. 7 k.p.k., stanowiącej jednak uchybienie wymienione w art. 439 pkt. 8 k.p.k. ( a nie jak wskazuje apelant w art.. 438 pkt. 2 i 3 k.p.k. ) gdyż zaskarżony wyrok został wydany pomimo to, że postępowanie karne co do tego samego czynu. obejmującego okres od lipca 2012 roku do 26 marca 2013 roku oraz co do tego oskarżonego zostało już prawomocnie zakończone.
W tej sytuacji, zgodnie z treścią cytowanego przepisu i w uwzględnieniu trafnego wniosku apelacyjnego co do rozważanego okresu niealimentacji, należało uchylić zaskarżony wyrok w tej części, dotknięty uchybieniem o charakterze bezwzględnym, a wobec zaistnienia przeszkody procesowej w postaci rei iudicatae na podstawie art. 17 & 1 pkt. 7 k.p.k. w zw. z art. 414 & 1 k.p.k. postępowanie karne umorzyć.
Zaskarżony wyrok uniewinniający zachowuje natomiast swój byt w odniesieniu do okresu niealimentacji od 27 marca 2013 roku do 30 kwietna 2013 roku.
Wskazany czasokres wykracza poza ramy czasowe prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 24 maja 2013 roku za przestępstwo nie alimentacji na szkodę córki W. K. z art. 209 & 1k.k. i jak słusznie podnosi w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia sąd pierwszej instancji, nie jest możliwe zrealizowanie nawet fragmentu znamion przestępstwa z art. 209 & 1 k.k. w ciągu 35 dni, ze względu na niemożność zrealizowania ustawowego znamienia uporczywości w tak krótkim przedziale czasowym – wymaganego przez ustawę karną obowiązującą w dacie czynu, względniejszą dla sprawcy i mającą zastosowanie stosownie do dyspozycji art. 4 & 1 k.k. W tej części wyrok uniewinniający jako słuszny podlega aprobacie instancji odwoławczej pomimo odmiennych zapatrywań apelującego oskarżyciela publicznego, który i w tym zakresie postulował umorzenie postępowania z powodu powagi rzeczy osądzonej ( która jak już wykazano powyżej nie dotyczy rozważanego przedziału czasowego ).
W ocenie sądu odwoławczego orzeczenia Sądu Najwyższego powołane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie uprawniały do akceptacji rozstrzygnięcia merytorycznego w postaci uniewinnienia od popełnienia czynu obejmującego czasookres objęty powagą rzeczy osądzonej. Wyrokiem z dnia 17 listopada 2004 roku sygn.. akt V KK 272/04 OSNKW w SK 2004 nr1 dotyczącym okresu niealimentacji o 1 dzień dłuższego niż objęty prawomocnym skazaniem Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i umorzył postępowanie karne z powodu powagi rzeczy osądzonej (a nie uniewinnił ), zaś wyrokiem z 13 maja 2003 roku sygn.. akt V KK 41/13 OSNKW w SK 2003 nr 1 dotyczącym okresu niealimentacji m. in. o 20 miesięcy dłuższego niż objęty prawomocnym skazaniem Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
Przeciwko zasadności zaskarżonego wyroku w części objętej powagą rzeczy osądzonej, przemawia niedopuszczalność funkcjonowania w obrocie prawnym dwóch przeciwstawnych rozstrzygnięć merytorycznych ( wyroku skazującego i uniewinniającego za ten sam czyn niealimentacji z art. 209 &1 k.k. popełniony na szkodę tej samej osoby pokrzywdzonej ).
Z tych wszystkich względów orzeczono jak w części dyspozytywnej.
Podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze stanowiły przepisy powołane w wyroku.