Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 listopada 2017 r. , znak (...)-2017 , Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ustalił J. G. kapitał początkowy i określił jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. w wysokości 135 902,25 zł. Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął : podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 1 195,86 zł ( pomnożono wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 97,95% - wyliczony z przeciętnej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych tj. 1978 – 1987 przez kwotę bazową tj. 1 220,89 zł) ; okresy składkowe ( tj. 25 lat , 9 miesięcy i 8 dni – 309 miesięcy) , nieskładkowe ( tj. 1 rok, 3 miesiące i 5 dni – 15 miesięcy); współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wysokości 81,69 % ; średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat tj. 209 miesięcy ( komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn).

/decyzja k.20 plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 30 listopada 2017 r. , znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał J. G. emeryturę od 1 listopada 2017 r. tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. W treści decyzji wskazano, że do obliczenia emerytury przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 28 642,66 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 507 590,60 zł , kwotę środków zewidencjonowanych na subkoncie w wysokości 10 947,35 zł , średnie dalsze trwanie życia tj.215,50 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 2 539,12 zł [(28 642,66 + 507 590,60 +10 947,35) /215,50].

/decyzja k.24 – 25 odwrót plik I akt ZUS/

W dniu 29 grudnia 2017 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie J. G. od ww. decyzji w którym wskazał ,że nie zgadza się z wyliczoną kwotą kapitału początkowego. J. G. podkreślił ,że ustalony przez organ rentowy wskaźnik za 1978 r. tj. 31,38 % jest jego zdaniem zaniżony.

/odwołanie k.3/

W odpowiedzi na odwołanie , pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie. W treści odpowiedzi wskazano ,że wobec niewykazania przez wnioskodawcę zarobków za okres od 3 sierpnia 1971 r. do 31 grudnia 1978 r. , organ rentowy , stosownie do treści art. 15 ust.2 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przyjął wynagrodzenie minimalne.

/odpowiedź na odwołanie k.4 – 4 odwrót , odpowiedź na odwołanie k.4 – 4 odwrót akt o sygn. VIII U 215/18/

Postanowieniem z dnia 20 lutego 2018 r. Sąd połączył sprawę o sygnaturze akt VIII U 215/18 ze sprawą o sygnaturze akt VIII U 214/18 w celu ich łącznego rozpoznania i prowadzenia pod sygnaturą VIII U 214/18.

/postanowienie k.6 akt o sygn. VIII U 215/18/

Na rozprawie w dniu 8 sierpnia 2018 r. J. G. poparł odwołanie wnosząc o uwzględnienie premii przy wyliczaniu kwoty należnej mu emerytury. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/protokół rozprawy z dnia 8 sierpnia 2018 r. min.00:01:04 – 00:05:18, płyta CD k.63//

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. G. urodził się w dniu (...)

/okoliczność bezsporna/

Zaskarżoną decyzją z dnia 29 listopada 2017 r. , znak (...)-2017, Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ustalił J. G. kapitał początkowy i określił jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. w wysokości 135 902,25 zł.

/decyzja k.20 plik I akt ZUS/

Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenia ubezpieczonego w następującej wysokości:

-

za rok 1978 – 18 400,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 58 644,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 31,38 %,

-

za rok 1979 – 81 873,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 63 924,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 128,08 %,

-

za rok 1980 – 98 563,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 72 480,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 135,99 %,

-

za rok 1981 – 105 834,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 92 268,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 114,70 %,

-

za rok 1982 – 149 749,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 139 572,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 107,29 %,

-

za rok 1983 – 235 286,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 173 700,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 135,46 %,

-

za rok 1984 – 314 289,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 202 056,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 155,55 %,

-

za rok 1985 – 203 015,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 240 060,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 101,48 %,

-

za rok 1986 – 97 200,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 289 140,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 33,62 %,

-

za rok 1987 – 126 000,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 350 208,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 35,98 %,

Wyliczony na podstawie powyższych danych wskaźnik wyniósł 97,95 %.

/obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego k. 22 plik I akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 listopada 2017 r. , znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał J. G. emeryturę od 1 listopada 2017 r. tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek.

/decyzja k.24 – 25 odwrót plik I akt ZUS/

W okresie od 3 sierpnia 1971 r. do 31 lipca 1985 r. J. G. był pracownikiem W. Zakładów (...) w Ł..

/świadectwo pracy k.13 – 13 odwrót plik I akt ZUS/

Podczas zatrudnienia w ww. zakładzie pracy, w okresie od 3 sierpnia 1971 r. do 31 grudnia 1978 r. J. G. otrzymywał następujące angaże wraz ze wskazaniem wysokości wynagrodzenia:

- od dnia 3 sierpnia 1971 r. na stanowisko stażysty z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 1 600,00 zł + premia.

- od dnia 1 marca 1972 r. na stanowisko mistrza czesalni z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 1 600,00 zł plus premia w wysokości 90% średniej premii od mistrzów maszyn obrączkowych oraz premia za wykonanie zadań własnych.

- od dnia 1 maja 1973 r. na stanowisko mistrza czesalni z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 2 500,00 zł + 20 % premii za wykonanie zadań + 400 zł dodatku funkcyjnego.

- od dnia 1 stycznia 1974 r. na stanowisko mistrza czesalni z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 2 800,00 zł + 20 % premii za wykonanie zadań + 400 zł dodatku funkcyjnego.

- od dnia 1 stycznia 1975 r. na stanowisko mistrza czesalni z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 2 800,00 zł + premia do 20% wg obowiązującego regulaminu + 600 zł dodatku funkcyjnego.

- od dnia 1 sierpnia 1975 r. na stanowisko mistrza czesalni z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 3 100,00 zł + premia do 20% wg obowiązującego regulaminu + 600 zł dodatku funkcyjnego.

- od dnia 1 sierpnia 1976 r. na stanowisko mistrza czesalni z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 3 400,00 zł + premia wg obowiązującego regulaminu + 600 zł dodatku funkcyjnego.

- od dnia 1 stycznia 1977 r. na stanowisko mistrza czesalni z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 3 400,00 zł + premia regulaminowa + 800 zł dodatku funkcyjnego.

- od dnia 1 sierpnia 1978 r. na stanowisko mistrza z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 3 700,00 zł + premia regulaminowa + 800 zł dodatku funkcyjnego.

/dokumentacja pracownicza wnioskodawcy w aktach sprawy , dokumentacja pracownicza wnioskodawcy k.19 – 34/

Podczas zatrudnienia w ww. zakładzie pracy, w okresie od 1 stycznia 1979 r. do 31 lipca 1985 r. J. G. otrzymał następujące wynagrodzenie:

- 1979 r. – 81 873,00 zł

- 1980 r. – 98 563,00 zł

- 1981 r. - 105 834,00 zł

- 1982 r. - 149 749,00 zł ( w tym premie oraz nagrody w wysokości 1 700,00 zł oraz 17 160,00 zł tytułem rekompensaty)

- 1983 r. - 235 286,00 zł ( w tym premie oraz nagrody w wysokości 20 918,00 zł oraz 18 720,00 zł tytułem rekompensaty)

- 1984 r. - 314 289,00 zł ( w tym premie oraz nagrody w wysokości 15 590,00 zł oraz 18 720,00 zł tytułem rekompensaty)

- 1985 r. – 178 715,00 zł ( w tym premie oraz nagrody w wysokości 2 000,00 zł oraz 3 120,00 zł tytułem rekompensaty)

/zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k.14 – 14 odwrót plik I akt ZUS , dokumentacja pracownicza wnioskodawcy k.19 – 34/

Decyzją z dnia 27 marca 2018 r. , znak (...)-2017 , Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ustalił J. G. kapitał początkowy określając jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. w wysokości 148 212,35 zł. Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął : podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 1 367,27 zł ( pomnożono wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 111,99 % - wyliczony z przeciętnej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych tj. 1976 – 1985 przez kwotę bazową tj. 1 220,89 zł) ; okresy składkowe ( tj. 25 lat , 9 miesięcy i 8 dni – 309 miesięcy) , nieskładkowe ( tj. 1 rok, 3 miesiące i 5 dni – 15 miesięcy); współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wysokości 81,69 % ; średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat tj. 209 miesięcy ( komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn).

/decyzja k.40 - 41 plik I akt ZUS/

Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenia ubezpieczonego w następującej wysokości:

- za rok 1976 – 28 400,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 51 372,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 55,28 %,

-

za rok 1977 – 50 400,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 58 152,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 91,38 %,

-

za rok 1978 – 51 900,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 58 644,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 88,50 %,

-

za rok 1979 – 81 873,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 63 924,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 128,08 %,

-

za rok 1980 – 98 563,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 72 480,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 135,99 %,

-

za rok 1981 – 105 834,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 92 268,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 114,70 %,

-

za rok 1982 – 149 749,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 139 572,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 107,29 %,

-

za rok 1983 – 235 286,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 173 700,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 135,46 %,

-

za rok 1984 – 314 289,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 202 056,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 155,55 %,

-

za rok 1985 – 203 015,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 240 060,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 101,48 %,

Wyliczony na podstawie powyższych danych wskaźnik wyniósł 111,99 %.

/obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego k.42 plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 28 marca 2018 r. , znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przeliczył J. G. emeryturę od 1 listopada 2017 r. tj. od daty nabycia uprawnień do emerytury. W treści decyzji wskazano, że do obliczenia emerytury przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 39 590,01 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 553 568,49 zł , średnie dalsze trwanie życia tj.215,50 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 2 752,48 zł [(39 590,01+ 553 568,49) /215,50].

/decyzja k.43 – 44 odwrót plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 2 lipca 2018 r. , znak (...)-2017 , Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ustalił J. G. kapitał początkowy określając jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. w wysokości 150 739,16 zł. Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął : podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 1 402,44 zł ( pomnożono wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 114,87 % - wyliczony z przeciętnej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych tj. 1976 – 1985 przez kwotę bazową tj. 1 220,89 zł) ; okresy składkowe ( tj. 25 lat , 9 miesięcy i 8 dni – 309 miesięcy) , nieskładkowe ( tj. 1 rok, 3 miesiące i 5 dni – 15 miesięcy); współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wysokości 81,69 % ; średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat tj. 209 miesięcy ( komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn).

/decyzja k.13 - 14 plik II akt ZUS/

Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenia ubezpieczonego w następującej wysokości:

-

za rok 1976 – 46 490,25 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 51 372,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 90,50 %,

-

za rok 1977 – 50 400,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 58 152,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 91,38 %,

-

za rok 1978 – 51 786,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 58 644,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 88,31 %,

-

za rok 1979 – 81 873,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 63 924,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 128,08 %,

-

za rok 1980 – 98 563,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 72 480,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 135,99 %,

-

za rok 1981 – 105 834,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 92 268,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 114,70 %,

-

za rok 1982 – 149 749,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 139 572,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 107,29 %,

-

za rok 1983 – 235 286,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 173 700,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 135,46 %,

-

za rok 1984 – 314 289,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 202 056,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 155,55 %,

-

za rok 1985 – 203 015,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 240 060,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 101,48 %,

Wyliczony na podstawie powyższych danych wskaźnik wyniósł 114,87 %.

/obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego k.15 plik II akt ZUS/

Decyzją z dnia 6 lipca 2018 r. , znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przeliczył J. G. emeryturę od 1 listopada 2017 r. tj. od daty nabycia uprawnień do emerytury. W treści decyzji wskazano, że do obliczenia emerytury przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 39 590,02 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 563 005,99 zł , średnie dalsze trwanie życia tj.215,50 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 2 796,27 zł [(39 590,02 + 563 005,99) /215,50].

/decyzja k.16 - 17 odwrót plik II akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy oraz w aktach ZUS. Podkreślić także należy ,że w trakcie niniejszego postępowania , w oparciu o przedłożoną dokumentację pracowniczą wnioskodawcy z W. Zakładów (...) w Ł. , Zakład Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżone decyzje i dokonał ponownego przeliczenia zarówno wysokości kapitału początkowego , jak i emerytury wnioskodawcy ,a wyliczone wartości okazały się wyższe od wartości przyjmowanych pierwotnie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania wnioskodawcy nie zasługiwały na uwzględnienie i jako takie podlegały oddaleniu.

Wskazać należy , że istota sporu w niniejszym postępowaniu sprowadziła się do rozstrzygnięcia czy organ rentowy prawidłowo ustalił wysokość kapitału początkowego wnioskodawcy , a co za tym idzie czy prawidłowo ustalono również wysokość należnej mu emerytury.

Zgodnie z treścią art.173 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tj. Dz. U. z 2018 r. , poz. 1270) dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art.174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art.26 ust.3 dla osób w wieku 62 lat (art.173 ust.2 ww. ustawy). Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy (art.173 ust.3 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art.174 ust.1 i 2 ww. ustawy kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art.53, z uwzględnieniem ust.2-12. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1.  okresy składkowe, o których mowa w art.6,

2.  okresy nieskładkowe, o których mowa w art.7 punkt 5,

3.  okresy nieskładkowe, o których mowa w art.7 punkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego, w myśl ust.3 art.174 ww. ustawy, ustala się na zasadach określonych w art. 5, 16, 17 ust.1 i 3 oraz art.18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed 1 stycznia 1999 roku.

Istota niniejszego postępowania sprowadziła się do rozstrzygnięcia czy możliwym jest przyjęcie innych wartości wynagrodzenia przy wyliczaniu kapitału początkowego ubezpieczonego. Nie ulegało bowiem wątpliwości, że wartość kapitału początkowego ubezpieczonego przekłada się bezpośrednio na wysokość należnego mu świadczenia emerytalnego.

Wnioskodawca J. G. urodził się w dniu (...) , a zatem jego emerytura musiała zostać ustalona w oparciu o art.26 ww. ustawy.

W myśl wskazanego artykułu emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art.25 (podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art.24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art.173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art.40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust.1a i 1b oraz art.185) przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust.5 i art.183.

Postępowanie w niniejszej sprawie sprowadziło się zatem do ustalenia czy możliwym jest przyjęcie do obliczenia kapitału początkowego oraz emerytury wnioskodawcy wyższego wynagrodzenia niż przyjęte przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z treścią §21 ust.1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. nr 237, poz.1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Wskazana regulacja §21 ust.1 powołanego rozporządzenia stanowiąca odpowiednik obowiązującego do dnia 23 listopada 2011 roku §20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz.U. nr 10, poz.49) wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza to jednak aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego (tak stanowi m. in. teza wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997 roku - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324, a także wyroki: Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 1997 roku - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7, Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 czerwca 1995 roku - III AUr 177/95, OSA 1996/10/32, czy Sądu Apelacyjnego Białymstoku - III AUr 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych może być uwzględnione tylko wynagrodzenie faktycznie uzyskane przez ubezpieczonego w danym okresie, a nie zaś wynagrodzenie ustalone na podstawie przypuszczeń czy też uśrednień. Jedynie wynagrodzenie ubezpieczonego ustalone w sposób niewątpliwy, wobec którego nie istnieje wątpliwość, iż zostało ono zawyżone, może być podstawą do ustalenia współczynnika wysokości podstawy wymiaru.

W niniejszej sprawie o ile nie ulegała wątpliwości wysokość osiąganych przez wnioskodawcę zarobków w W. Zakładach (...) w Ł. w latach 1979 – 1985 , o tyle dokumentacja pracownicza z ww. zakładu pracy nie odnosiła się wprost do wysokości osiąganych przez niego zarobków w okresie od 3 sierpnia 1971 r. do 31 grudnia 1978 r. Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało jednak, że w ww. spornym okresie wnioskodawca z całą pewnością osiągał wynagrodzenie wyższe niż przyjęte przez organ rentowy , a skutkiem tego było wydanie, w trakcie niniejszego postępowania , przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kolejnych decyzji zwiększających należne wnioskodawcy świadczenie. Wskazać należy ,że organ rentowy wydając decyzje zmieniające opierał się na dokumentacji osobowej wnioskodawcy ze spornego okresu tj. na danych nie budzących wątpliwości ,a więc wysokości otrzymywanego w tym czasie przez wnioskodawcę wynagrodzenia oraz dodatków funkcyjnych, pomijając jednak niejednoznaczne zapisy dotyczące wysokości otrzymywanych przez niego premii. W tym miejscu wskazać należy ,że wysokości zarobków nie można ustalać na podstawie przypuszczeń, uśrednień, czy też hipotetycznych wyliczeń , a taki charakter z całą pewnością miały zapisy w angażach wnioskodawcy np. ,,premia do 20% wg obowiązującego regulaminu” , czy też ,,premia w wysokości 90% średniej premii”. Tym samym na podstawie takich zapisów nie można jednoznacznie stwierdzić , czy wnioskodawca otrzymywał premie , a jeśli otrzymywał ,to w jakiej dokładnie wysokości. Podkreślić należy ,że do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych może być uwzględnione tylko wynagrodzenie faktyczne uzyskane przez zainteresowanego w danym okresie. Jego wysokość musi być niewątpliwa i bezwarunkowa, a nie jedynie prawdopodobna. Podkreślić należy, iż stosunek pracy ma zawsze charakter indywidualny, a określone warunki zatrudnienia mają charakter niepowtarzalny, ponieważ zostały wyznaczone pomiędzy pracodawcą a, jego konkretnym pracownikiem. Zatem jedynie wynagrodzenie wnioskodawcy ustalone w sposób niewątpliwy, wobec którego nie istnieje wątpliwość, iż zostało ono zawyżone, może być podstawą do ustalenia współczynnika wysokości podstawy wymiaru, a następnie kwoty świadczenia emerytalnego.

Na marginesie dodać należy, że nie jest rzeczą sądu zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.) (wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996 r., sygn. akt I CKU 45/96, OSNC z 1997r., z.6-7, poz.76; wyrok Sądu Najwyższego z 7 października 1998 r., sygn. II UKN 244/98, OSNAP 1999, nr 20, poz. 662).

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołania.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy z pouczeniem o prawie, terminie i sposobie złożenia apelacji.

18.09.2018

S.B.