Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1 grudnia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał G. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 grudnia 2017 roku do dnia 30 listopada 2022 roku. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że została ona wydana w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej z dnia 28 listopada 2017 roku, która stwierdziła, że ubezpieczony jest częściowo okresowo niezdolny do pracy.

/decyzja z dnia 1 grudnia 2017 roku k. 99 - 100 akt ZUS /

W odwołaniu od tej decyzji złożonym w dniu 11 grudnia 2017 roku wnioskodawca wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Odwołujący wskazał, iż jest osobą schorowaną i nie nadaje się do żadnej pracy zarobkowej.

/ odwołanie z dnia 11 grudnia 2017 roku k. 3 - 4/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 10 stycznia 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy przytoczył argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie z dnia 10 stycznia 2018 roku k. 14/

Pismem z dnia 24 sierpnia 2018 roku pełnomocnik ZUS wniósł o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ rentowy na podstawie przepisów art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c.

W uzasadnieniu pisma organ rentowy wskazał, że w trakcie postępowania sądowego G. G. dostarczył do Sądu kartę informacyjną leczenia w klinice kardiologii (...) w Ł., z której to wynika, że wnioskodawca został hospitalizowany z powodu nasilenia dolegliwości wieńcowych w dniu 29 czerwca 2018 roku, wykonana próba wysiłkowa wykazała elektrokardiograficzne cechy niedokrwienia wysiłkowego serca, a w koronarografii stwierdzono krytyczne zmiany w rozwidleniu pnia lewej tętnicy wieńcowej oraz amputację prawej tętnicy wieńcowej i niekrytyczne zmiany w stencie w (...). Nie został zakwalifikowany do ponownej rewaskularyzacji bezpośredniej, wykonano poszerzenia zwężeń drogą przezskórną. Przedstawiona przez wnioskodawcę karta informacyjna i zawarte w niej informacje stanowią nową okoliczność w sprawie, nieznaną w dacie wydania spornej decyzji, a z dużym prawdopodobieństwem istniejącą już w chwili orzekania w ZUS.

/pismo z dnia 24 sierpnia 2018 roku k. 243/

Na rozprawie w dniu 4 września 2018 roku wnioskodawca poparł odwołanie, natomiast pełnomocnik ZUS podtrzymał stanowisko zawarte w piśmie z dnia 24 sierpnia 2018 roku.

/stanowiska stron e - protokół z dnia 4 września 2018 roku 00:00:47 - 00:03:45 - płyta CD k. 248/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca G. G. urodził się w dniu (...).

/okoliczność bezsporna/

Wnioskodawca ukończyła (...) Szkołę Zawodową, dotychczas pracowała jako kierowca, mechanik, zaś od 1997 roku prowadził działalności gospodarczą jednoosobowo, obecnie nie pracuje.

/okoliczność bezsporna/

W okresie od dnia 15 marca 2013 roku do dnia 30 listopada 2017 roku G. G. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

/okoliczność bezsporna, decyzja z dnia 20 maja 2013 roku k. 67- 70 akt ZUS, decyzja z dnia 5 listopada 2013 roku k. 75 - - 76 akt ZUS, decyzja z dnia 8 grudnia 20014 roku k. 79 - 80 akt ZUS//

W dniu 18 października 2017 roku wnioskodawca złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek z dnia 18 października 2017 roku k. 93 - 93v akt ZUS /

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, rozpoznał u niego chorobę niedokrwienną serca z zawałami serca oraz angioplastykę i rewaskularyzację tt wieńcowych, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu 2 oraz bezdech obturacyjny senny. Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 6 listopada 2017 roku uznał, że wnioskodawca jest nadal całkowicie niezdolny do pracy.

/ orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 6 listopada 2017 roku k. 95 - 95v akt ZUS, opinia lekarska z dnia 6 listopada 2017 roku k. 49 - 49 v akt orzeczniczo-lekarskich ZUS/

W dniu 7 listopada 2017 roku Główny Lekarz Orzecznik zgłosił zarzut wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 6 listopada 2017 roku i przekazał sprawę do rozpoznania Komisji Lekarskiej.

/pismo Główny Lekarz Orzecznik z dni 7 listopada 2017 roku k. 96 akt ZUS/

Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 28 listopada 2017 roku stwierdziła, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do dnia 30 listopada 2022 roku. Komisja lekarska rozpoznała chorobę niedokrwienną serca, przebyty zawał ściany przedniej w 2003 roku, rewaskularyzację bezpośrednią mięśnia serca LITA do LAD i (...) do Mg w 2003 roku, przebyty (...) w październiku 2012 roku leczony P. (...)+ DES, angioplastykę (...) + DES oraz (...), GO i (...) w kwietniu 2013 roku, nadciśnienie tętnicze z zajęciem nerek, cukrzycę typu 2 leczoną doustnie, obturacyjny bezdech senny w trakcie terapii (...). w listopadzie 2017 roku, boreliozę w trakcie antybiotykoterapii. Komisja lekarska nie stwierdza obecnie niezdolność do jakiejkolwiek pracy.

/opinia lekarska z dnia 28 listopada 2017 roku k. 65 - 67 akt orzeczniczo -lekarskich ZUS, orzeczenie z dnia 28 listopada 2017 roku k. 98 akt ZUS)

Powyższe orzeczenie skutkowało wydaniem zaskarżonej decyzji z dnia 1 grudnia 2017 roku przyznającej wnioskodawcy prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/decyzja z dnia 1 grudnia 2017 roku k. 99 - 100 akt ZUS /

U skarżącego z punktu widzenia kardiologa, rozpoznano przewlekłą zaawansowaną wielonaczyniową chorobę niedokrwienną serca, stan po przebytym zawale mięśnia serca ściany przedniej - w dniu 26 maja 2003 roku, stan po operacji rewaskularyzacji mięśnia sercowego (...) w dniu 26 czerwca 2003 roku z powodu krytycznego zwężenia pnia lewej tętnicy wieńcowej, zawał mięśnia serca - w dniu 24 października 2012 roku leczony koronaroplastyką p t wieńcowej, stan po koronaroplastyce I. wieńcowej i plastyce balonowej g. okalającej i pośredniej - w dniu 5 kwietnia 2013 roku, dysfunkcję skurczowo rozkurczową z EF 43%, z akinezą ½ podstawnej dolnej i dolnobocznej ściany LK, niewydolność serca (...)/III, nadciśnienie tętnicze II z przebytym przełomem nadciśnieniowym, z niewydolnością nerek, cukrzycę typ 2 oraz zaburzenia gospodarki lipidowej.

Biegła wskazała, że zaawansowana, wielonaczyniowa choroba niedokrwienna serca, wieloletnia po przebytych dwóch zawałach m. serca 2003 i 2012, stan po operacji serca w krążeniu pozaustrojowym pomostowania naczyń wieńcowych, po wielokrotnych koronaroplastykach naczyń wieńcowych, niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze z zajęciem nerek, niewydolność nerek - 5 sierpnia 2017 roku to stan stwierdzony u wnioskodawcy aktualnie, a nie w przeszłości. Biegła zwróciła uwagę, że rozpoznanie niewydolności nerek znajduje potwierdzenie w karcie informacyjnej leczenia wnioskodawcy w okresie od dnia 5 sierpnia do dnia 8 sierpnia 2017 roku w Klinice (...) gdzie rozpoznano chorobę nadciśnieniową z zajęciem nerek, z niewydolnością nerek, z obniżonym GFR, z podwyższonym poziomem mocznika. Biegła wyjaśniła także, że badanie USG serca z dnia 16 lutego 2017 roku wskazuje na występowanie u wnioskodawcy niewydolność mięśnia serca, a nie na niewielkie upośledzenie. Biegła wskazała, że schorzenia te w aktualnym stopniu zaawansowania obniżają sprawność organizmu wnioskodawcy i czynią go nadal długotrwale, całkowicie niezdolnym do pracy od dnia 1 grudnia 2017 roku na okres dwóch lat.

/pisemna opinia biegłego sądowego kardiologa B. Lao - G. k. 92 - 93v oraz pisemna uzupełniająca opinia biegłego kardiologa B. Lao - G. k. 235 - 235v/

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny dowodów:

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinię biegłego kardiologa.

W ocenie Sądu pisemna opinia podstawowa oraz uzupełniająca biegłego są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłego o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń wnioskodawcy w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawcy. Biegły w swojej opinii jednoznacznie uznał, iż schorzenie obniża sprawność wnioskodawcy w stopniu powodującym nadal długotrwałą całkowitą niezdolność do pracy na okres 2 lat.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować powyższą opinię pisemną podstawową oraz opinię uzupełniającą, są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. W szczególności biegła wskazała, że zaawansowana, wielonaczyniowa choroba niedokrwienna serca, wieloletnia po przebytych dwóch zawałach m. serca 2003 i 2012, po operacji serca w krążeniu pozaustrojowym pomostowania naczyń wieńcowych, po wielokrotnych koronaroplastykach naczyń wieńcowych, niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze z zajęciem nerek, niewydolność nerek - 5 sierpnia 2017 roku to stan stwierdzony u wnioskodawcy aktualnie, a nie w przeszłości. Biegła zwróciła uwagę, że rozpoznania niewydolności nerek znajduje potwierdzenie w karcie informacyjnej leczenia wnioskodawcy w okresie od dnia 5 sierpnia do dnia 8 sierpnia 2017 roku w Klinice (...) gdzie rozpoznano chorobę nadciśnieniową z zajęciem nerek, z niewydolnością nerek, z obniżonym GFR, z podwyższonym poziomem mocznika. Biegła wyjaśniła także, że badanie USG serca z dnia 16 lutego 2017 roku wskazuje na występowanie u wnioskodawcy niewydolność mięśnia serca, a nie na niewielkie upośledzenie. Oznacza to, że biegła analizował aktualną dokumentację medyczną tj. z 2017 roku i doszła do wniosku, że stopień zaawansowania rozpoznanych obecnie schorzeń obniża sprawność organizmu wnioskodawcy, w stopniu powodującym nadal długotrwałą, całkowitą niezdolność do pracy. Zatem Komisja Lekarska dokonują badania wnioskodawcy w dniu 28 listopada 2017 roku była w stanie dojść do podobnych wniosków co biegła, ponieważ dysponowała kartą informacyjną leczenia wnioskodawcy w Klinice (...) - Wojewódzkiego (...) im. dr W. B. w Ł. z okresu od dnia 5 sierpnia do 8 sierpnia 2017 roku. Co istotne Lekarz Orzecznik ZUS na dzień badania tj. w dniu 6 listopada 2017 roku podobnie jak biegła sądowa dostrzegł konieczność orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy z uwagi na obecnie występujące schorzenia a zwłaszcza stopień ich nasilenia. Zatem przedłożenie obecnie na etapie postępowania sądowego przez wnioskodawcę dokumentacji z dnia 29 czerwca 2018 roku dotyczącej jego hospitalizacji z powodu nasilenia dolegliwości wieńcowych potwierdza jedynie istniejący już stan zdrowia G. G. a nie nową okoliczność. To już na dzień wydania zaskarżonej decyzji organ rentowy dysponował dokumentacją, z której wynikało, że obecny stan zdrowia czyni wnioskodawcę z uwagi na schorzenia kardiologiczne całkowicie niezdolnym do pracy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jest zasadne i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych(Dz.U.2017.1383 t.j.) , renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

- jest niezdolny do pracy;

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

- niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 12 powyższej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się, stosownie do art. 13 ust 1 ustawy stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Zdefiniowanie pojęcia "poziom kwalifikacji", użytego w tym przepisie ma istotne znaczenie, bowiem stanowi ono podstawę do ustalania rodzajów prac, które są w zasięgu możliwości ubezpieczonego, mimo stwierdzanego upośledzenia sprawności organizmu, a co za tym idzie, do ustalenia czy ograniczenie zdolności do pracy można zakwalifikować, jako znaczne. O poziomie posiadanych kwalifikacji do pracy decyduje nie tylko wykształcenie, lecz także uzyskana poprzez przyuczenie do zawodu umiejętność wykonywania specjalistycznej, kwalifikowanej pracy, także pracy fizycznej. Niższy jest zatem poziom kwalifikacji osób wykonujących proste prace fizyczne, niewymagające przyuczenia zawodowego niż poziom kwalifikacji osób wykonujących prace wymagające określonych specjalistycznych umiejętności nabywanych na podstawie przygotowania zawodowego./tak SA w wyroku z dnia 19 listopada 2015 roku, III AUa 786/15, Lex nr 1950585/.

Częściowo niezdolny do pracy jest pracownik, który w wyniku choroby ma w istotny sposób ograniczoną zdolność do pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. Może on natomiast wykonywać zatrudnienie niżej kwalifikowane, o niższych zarobkach, w obniżonym wymiarze godzin. Wykonywanie pracy o takim charakterze nie świadczy o odzyskaniu zdolności do pracy./tak SA w Szczecinie w wyroku z dnia 19 stycznia 2016 roku, III Aua 342/15, Lex nr 2026205/

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego: akt ZUS, akt sądowych, dokumentacji medycznej oraz z opinii biegłego kardiologa wynika, że wnioskodawca jest osobą całkowicie okresowo niezdolną do pracy.

Przyczyną całkowitej okresowej niezdolności do pracy wnioskodawcy jest rozpozna przewlekła zaawansowana wielonaczyniowa choroba niedokrwienna serca, stan po przebytym zawale mięśnia serca ściany przedniej - w dniu 26 maja 2003 roku, stan po operacji rewaskularyzacji mięśnia sercowego (...) w dniu 26 czerwca 2003 roku z powodu krytycznego zwężenia pnia lewej tętnicy wieńcowej, zawał mięśnia serca - w dniu 24 października 2012 roku leczony koronaroplastyką p t wieńcowej, stan po koronaroplastyce I. wieńcowej i plastyce balonowej g. okalającej i pośredniej - w dniu 5 kwietnia 2013 roku, dysfunkcję skurczowo rozkurczową z EF 43%, z akinezą ½ podstawnej dolnej i dolnobocznej ściany LK, niewydolność serca (...)/III, nadciśnienie tętnicze II z przebytym przełomem nadciśnieniowym, z niewydolnością nerek, cukrzycę typ 2 oraz zaburzenia gospodarki lipidowej. Badany nie jest zdolny do wykonywania pracy na otwartym rynku pracy. Powoduje to nadal całkowitą niezdolność do pracy na okres 2 lat.

Sąd Okręgowy nie podzielił zastrzeżeń organu rentowego albowiem biegła kardiolog w pisemnej opinii podstawowej oraz opinii uzupełniającej wyjaśniła wszelkie wątpliwości oraz udzieliła odpowiedzi na wszystkie pytania.

Nadto należy wskazać, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy na ogólnodostępnym rynku pracy, z wyłączeniem zatrudnienia w warunkach specjalnie przystosowanych dla potrzeb osób niepełnosprawnych, spełnia przesłanki całkowitej niezdolności do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 2 u.e.r.f.u.s. Przesłanka niezdolności do jakiejkolwiek pracy odnosi się do każdego zatrudnienia w innych warunkach niż specjalnie stworzone na stanowiskach pracy odpowiednio przystosowanych do stopnia i charakteru naruszenia sprawności organizmu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 4 listopada 2016 r., III AUa 1811/15, LEX nr 2174885).

Brak było podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji i umorzenia postępowania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c.

Zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

W odniesieniu do przedmiotowej sprawy na wstępie należy zauważyć, iż decyzje organu rentowego w sprawach dotyczących świadczeń z ubezpieczeń społecznych mają charakter deklaratoryjny. Organ rentowy stwierdza jedynie, czy zostały spełnione ustawowe warunki nabycia prawa do wnioskowanego świadczenia. Postępowanie sądowe w sprawach dotyczących ubezpieczeń społecznych wszczynane jest w wyniku wniesienia przez ubezpieczonego odwołania od decyzji organu rentowego. Jego przedmiotem jest ocena zgodności z prawem - w aspekcie formalnym i materialnym - decyzji wydanej przez organ rentowy. Badanie legalności decyzji i orzekanie o niej jest możliwe tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili wydawania decyzji. Inaczej mówiąc - o zasadności przyznania lub odmowy przyznania świadczenia decydują okoliczności istniejące w chwili ustalania do niego prawa. Postępowanie dowodowe przed sądem jest bowiem postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy. Biegli sądowi nie zastępują lekarza orzecznika ZUS lub komisji lekarskiej ZUS, a jedynie zgodnie z posiadaną wiedzą specjalistyczną poddają ocenie merytorycznej trafność wydanego orzeczenia o zdolności wnioskodawcy do pracy lub jej braku. Dlatego też późniejsza zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego nie może stanowić - co do zasady - podstawy do uznania decyzji za wadliwą i jej zmiany przez sąd ( por. wyrok Sądu Najwyższego z 5 kwietnia 2007 roku, sygn. akt I UK 316/06, opubl: MoPr rok 2007, Nr 11).

Wynikające z treści art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. możliwości załatwienia sprawy (tj. uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi rentowemu przy jednoczesnym umorzeniu postępowania) wiąże się z występowaniem w sprawie "nowych okoliczności" dotyczących niezdolności do pracy (względnie niezdolności do samodzielnej egzystencji), powstałych po dniu złożenia odwołania od wydanej przez organ rentowy decyzji. Przepis ten stanowi wyjątek od zasady oceny wydanej przez organ rentowy decyzji, przez sąd I instancji, według stanu rzeczy istniejącego w dniu jej wydawania. Wyjątek ten jednak wymaga "cech nowości", które mogą dotyczyć stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenie rentowe przed wydaniem decyzji (wówczas będą to nowości w rozumieniu art. 477 ⁹ § 2 ¹ k.p.c., które będą obligować organ rentowy do podjęcia działań wynikających z tego przepisu) lub też mogą dotyczyć okoliczności związanych ze stanem zdrowia takiej osoby, które powstały po dniu złożenia przez nią odwołania i wtedy będą to nowości w rozumieniu art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. (zob. wyrok SA w Rzeszowie z dnia 12 czerwca 2013 r., III AUa 242/13, LEX nr 1342365).

Z powyższego wynika, że w sytuacji, gdy powołani w sprawie biegli wyraźnie wskażą, że ubezpieczony był niezdolny do pracy już w dniu złożenia wniosku, a nadto badanie biegłych nie ujawni nowych schorzeń, a jedynie rzuci nowe światło na dolegliwości istniejące już na etapie postępowania przed organem rentowym, to w związku z tym należy uznać, że lekarze orzecznicy ZUS i komisja lekarska ZUS mieli możliwość dokonania dokładnej analizy stanu zdrowia ubezpieczonego, a wówczas przepis art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. nie znajdzie zastosowania./wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 31 stycznia 2017 r. III AUa 573/16, LEX nr 2265712/

"Nowe okoliczności" to schorzenia istniejące przed wydaniem decyzji, lecz wykazane przez ubezpieczonego dopiero po wniesieniu odwołania do sądu albo ujawnione na podstawie badań lekarskich w trakcie postępowania sądowego i których nie oceniał ani lekarz orzecznik, ani komisja lekarska organu rentowego./wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 18 października 2016 r. III AUa 957/15 ,LEX nr 2157858/

Z uwagi na to, że objawy ze strony układu krążenia były opisywane już na etapie postępowania przed ZUS, brak było podstaw do zastosowania tego przepisu.

Mając na względzie powyższe Sąd przyznał ubezpieczonemu rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 grudnia 2017 roku na okres dwóch lat.

Data początkowa jest związana z datą kończącą pobieranie przez ubezpieczonego renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a data końcowa wynika z opinii biegłego i nie pozostaje w sprzeczności z art. 13 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach FUS.

Mając powyższe na uwadze, wobec zaistnienia podstaw do uwzględnienia odwołania Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.