Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2018 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa G. G. (1), W. G.

przeciwko R. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego R. G. na rzecz powoda G. G. (1), kwotę 1.078,71 zł (tysiąc siedemdziesiąt osiem zł 71/100 gr) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 października 2017 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego R. G. na rzecz powoda W. G., kwotę 441 zł (czterysta czterdzieści jeden zł) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 października 2017 r. do dnia zapłaty,

III.  oddala powództwo G. G. (1) i W. G. w pozostałej części,

IV.  znosi wzajemnie między stronami koszty procesu.

IC 1533/17

UZASADNIENIE

Powód G. G. (1) wniósł o zasądzenie od pozwanego R. G. kwoty 8.28,68 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i zasądzenie kosztów procesu.
Powód W. G. wniósł o zasądzenie od pozwanego R. G. kwoty 840,67 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i zasądzenie kosztów procesu.

Roszczenie swoje uzasadnili tym, że są współwłaścicielami nieruchomości zabudowanej położonej w S. przy ul. (...). Razem z powodami i pozwanym na nieruchomości tej mieszka syn powoda G. K. G..

Powód G. G. (1) z synem korzysta z pomieszczeń na piętrze budynku, tj. dwóch pokoi, kuchni, toalety, łazienki i korytarza. Korzysta także z garażu. Powód W. G. korzysta z dwóch pokoi na parterze. Pozwany korzysta z 2 pokoi na parterze.

Ponadto powód W. G. i pozwany wspólnie korzystają na parterze z łazienki, kuchni, toalety.

Wszyscy mieszkańcy korzystają na parterze z korytarza, na piętrze z pokoju.

Pozwany w żadnym stopniu nie ponosi kosztów utrzymania nieruchomości. Koszty te pokrywają pozwani. Powodowie opłaty za prąd, wodę i ścieki do dnia 30.04.2016 r. podzielili na 5 części ze względu na fakt, że w budynku zamieszkują 4 osoby oraz, że do tej daty G. G. (1) prowadził w garażu działalność gospodarczą. Od dnia 1.05.2016 r. należności te podzielili na 4 części, zgodnie z ilością osób zamieszkujących w budynku.

Podatek od nieruchomości opłacany jest przez powoda W. G.,

Koszt ogrzewania budynku pokrywa powód G. G. (1). Na koszty te składa się koszt zakupu drewna, koszt przygotowania drewna, koszt zakupu węgla. Koszt ten wyniosły łącznie 6060,03 zł. Koszt ogrzewania 1 m ² wynosi 50,50 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, Sąd Rejonowy w Szczytnie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa i orzeczenie o kosztach procesu.

W uzasadnieniu swego stanowiska wskazał, że faktycznie mieszka na nieruchomości wspólnej. Stwierdził, że nie polegają na prawdzie okoliczności wskazane w uzasadnieniu pozwu. Zakwestionował wysokość kwot związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Podał, że od 3 lat nie korzysta z energii elektrycznej.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Nieruchomość położona w S. przy ul. (...) stanowiła współwłasność W. G. i C. G. na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. C. G. zmarła w dniu 29.04.2007 r. Spadkobiercy C. G. zostali ustalenie postanowieniem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 23.01.2014 r. w sprawie (...). W wyniku dziedziczenia po matce C. G., współwłaścicielami nieruchomości położonej w S. przy ul. (...) zostali, m.in. powód G. G. (1) i pozwany R. G. po 3/24 części. (dowód: odpis KW, postanowienie k.10-14) Udział pozwanego w nieruchomości wynosi zatem 3/48.

Na nieruchomości mieszkają powód W. G., ojciec G. G. (1) i R. G., powód G. G. (1) z synem K. G., pozwany. Pozostali współwłaściciele nieruchomości nie korzystają z niej w żaden sposób. (bezsporne)

Powód W. G. korzysta z włączeniem pozostałych współwłaścicieli z dwóch pokoi na parterze. (bezsporne) Powód G. G. (1) z synem K. G., korzysta z włączeniem pozostałych współwłaścicieli z pomieszczeń znajdujących się na piętrze budynku mieszkalnego. Pozwany, z włączeniem pozostałych współwłaścicieli korzysta, od ok 10 lat z dwóch pokoi na parterze o łącznej powierzchni ok. 14 m ² . Powód W. G. i pozwany wspólnie korzystają z kuchni, łazienki i toalety znajdujących się na parterze budynku. Wszystkie osoby zamieszkałe na nieruchomości korzystają z korytarza znajdującego się na parterze budynku mieszkalnego.

Powód G. G. (1) korzysta, z włączeniem pozostałych współwłaścicieli, z garażu znajdującego się na tej nieruchomości. W garażu tym do 30.04.2016 r. prowadził działalność gospodarczą – naprawa pojazdów samochodowych. (dowód: wydruk z (...) k.46)

Do budynku mieszkalnego na nieruchomości doprowadzone są: energia elektryczna, woda. W budynku mieszkalnym znajduje się wewnętrzna instalacja centralnego ogrzewania, zainstalowany jest piec c.o. . Ogrzewanie pomieszczeń w budynku odbywa się węglem i drzewem. Do garażu doprowadzona jest energia elektryczna.

Pozwany w pokojach, które ma do swojej wyłącznej dyspozycji, nie korzysta z energii elektrycznej doprowadzonej do nieruchomości. Nie korzysta również z energii elektrycznej doprowadzonej do łazienki by skorzystać z pralki, czy podgrzewacza wody. Energię elektryczną do zajmowanych przez siebie pokoi oraz by móc skorzystać z pralki pobiera od brata T. G. zamieszkałego na sąsiedniej nieruchomości, korzysta też z akumulatora by wytworzyć prąd.

W pokojach zajmowanych przez pozwanego znajdują się grzejniki centralnego ogrzewania. Grzejniki te znajdują się również w kuchni, z której pozwany korzysta wspólnie z powodem W. G., oraz w korytarzu na parterze, z którego korzystają wszystkie zamieszkałe na nieruchomości osoby. Do pomieszczeń tych dostarczane jest ogrzewanie. W łazience i toalecie nie ma instalacji centralnego ogrzewania.

Pozwany korzysta z wody i odprowadzania ścieków.

Pozwany nie ponosi żadnych opłat za energię elektryczną, za wodę i ścieki, za opał. Nie uiszcza podatku od nieruchomości. (bezsporne)

Opłaty za energię elektryczną uiszcza powód G. G. (1). On także ponosi koszty zakupu opału. Powód W. G. ponosi opłaty za wodę i ścieki oraz uiszcza podatek od nieruchomości. (bezsporne)

Należność za energię elektryczną wyniosła kwotę 9.739,06 zł, z czego do końca kwietnia 2016 r. – 7338,85 zł a od 1.05.2016 r. – 2400,21 zł. Koszt zakupu węgla wyniósł kwotę 3.900,03 zł. Należność za wodę i odprowadzanie ścieków wyniosła kwotę 1.333,42 zł, z czego do końca kwietnia - 1149,20 zł, a od 1.05.2016 r. – 736,87 zł. Powód W. G. uiścił podatek od nieruchomości w kwocie 431 zł. (dowód: rachunki k. 15-54)

Ponadto powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie zeznań świadków K. G., M. G., R. K. płyta k.88, A. B., M. M. płyta k.132 zeznania stron płyta k. 107, oględziny k. 89-90.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego roszczenie powodów zasługuje na uwzględnienie częściowo.

Bezspornym jest w sprawie, że spośród współwłaścicieli nieruchomości położonej w S. przy ul. (...), jedynie powodowie W. G. G. G. (1) i pozwany R. G. korzystają z niej. Taki sposób korzystania z nieruchomości istnieje od lat.

W ocenie sądu, należy zatem przyjąć, że doszło do między współwłaścicielami w sposób dorozumiany, do ustalenia sposobu korzystania z nieruchomości wspólnej. Umowa o podziale rzeczy quoad usum może być zawarta także w sposób dorozumiany przez utrwalony między współwłaścicielami sposób korzystania z rzeczy wspólnej. Nie muszą być w niej określone zasady podziału korzyści i dochodów oraz wydatków i ciężarów. Dokonując takiego podziału strony umawiają się również w sposób dorozumiany, że ciężary i wydatki dotyczące zajętej części rzeczy ponosi tylko ten, kto z niej korzysta z wyłączeniem innych. (por. Wyrok SN z dnia 16.09.2015 r. III CSK 446/14, postanowienie SN z dnia 19.10.2012 r. V CSK 526/11) Podział quoad usum uchyla ustawowy sposób rozliczeń wydatków i nakładów. (por. postanowienie SN z dnia 17.03.2017 r. III CSK 137/16)

W oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy, sąd przyjął, że powód W. G. korzysta z włączeniem pozostałych współwłaścicieli z dwóch pokoi na parterze, powód G. G. (1) z synem K. G., korzysta z włączeniem pozostałych współwłaścicieli z pomieszczeń znajdujących się na piętrze budynku mieszkalnego a pozwany, z włączeniem pozostałych współwłaścicieli korzysta z dwóch pokoi na parterze.

Bezspornym w sprawie jest, że powód W. G. i pozwany wspólnie korzystają z kuchni, łazienki i toalety znajdujących się na parterze budynku, wszystkie zaś osoby zamieszkałe na nieruchomości korzystają z korytarza znajdującego się na parterze budynku mieszkalnego, ponadto powód G. G. (1) korzysta, z włączeniem pozostałych współwłaścicieli, z garażu znajdującego się na tej nieruchomości. Sąd za pozwanym przyjął, że powierzchnia zajmowanych przez niego pokoi wynosi łącznie ok. 14 m ² . Powodowie nie przedstawili żadnych dowodów, że powierzchnia tych pokoi jest większa i wynosi 18,24 m ² , jak wskazano w uzasadnieniu pozwu. W tym miejscu przypomnieć należy, ze stosownie do art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Regułę tę uzupełnia art.232 k.p.c., który nakłada na strony obowiązek wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów z których wywodzą one skutki prawne. Strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, a sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego nie daje także podstaw do przyjęcia by pozwany korzystał z pozostałymi osobami zamieszkałymi na nieruchomości z jednego pokoju znajdującego się na piętrze. Okoliczność ta nie wynika z przeprowadzonych dowodów. Twierdzenia powoda G. G. (1) w tej części nie mogą się zatem ostać jako nie mające potwierdzenia w dowodach.

Natomiast, sąd uznał, że zasługują na wiarę twierdzenia powoda G. G. (1), że do 30.04.2016 r. w garażu prowadził działalność gospodarczą – naprawa pojazdów samochodowych. Z wydruku (...) wynika, że w tym dniu wyrejestrował działalność gospodarczą. Jego zeznania w tej części korespondują z zeznaniami świadka K. G., powoda W. G., którzy stwierdzili, że powód G. G. (1) nie prowadzi na nieruchomości warsztatu naprawy samochodów. Świadkowie A. B. i M. M., których samochody zostały uwidocznione na zdjęciach zrobionych przez pozwanego (k.109) zeznali że nie dokonywali ich napraw u powoda. W ocenie sądu, pozwany nie przedstawił dowodów podważających tą okoliczność. Z przedłożonych przez niego zdjęć, nagrań (k.109) nie wynika w jakich okolicznościach zostały zrobione, jakiego okresu dotyczą. W oparciu o zeznania świadków M. G. i R. K. również nie można przyjąć by po 30.04.2016 r. powód G. G. (1) prowadził działalność gospodarczą na nieruchomości wspólnej. Zeznania tych świadków nie wynika bowiem czy naprawiał samochody stanowiące jego własność, czy innych osób, jak często wykonywał te naprawy Z tych też względów, sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego, że powód nadal prowadzi w garażu warsztat naprawy samochodów.

Sąd uznał, że zasługują natomiast na wiarę zeznania pozwanego, że nie korzysta z energii elektrycznej w pokojach, z których korzysta z wyłączeniem pozostałych, że nie korzysta z energii elektrycznej w łazience by skorzystać z pralki i z podgrzewacza wody. Z zeznań świadków K. G., M. G., R. K., powoda W. G. wynika bowiem, że pozwany pobiera energię elektryczną do zajmowanych pokoi i do uruchomienia pralki od brata T. G. zamieszkałego na sąsiedniej nieruchomości. Ponadto podczas oględzin nieruchomości, stwierdzono barak prądu w kontakcie znajdującym się w pokoju pozwanego.

Odnośnie ogrzewania to, w ocenie sądu zasługują na wiarę zeznania powodów, że pokoje zajmowane przez pozwanego są ogrzewane. Podczas oględzin ostatecznie stwierdzono, że grzejniki w tych pomieszczeniach są gorące. Nie zasługują zatem na wiarę zeznania świadków M. G., R. K. i pozwanego, że zajmowane przez niego pomieszczenia nie są ogrzewane. Świadek M. G., zeznała, że od pozwanego wie że dopływ ogrzewania do jego pomieszczeń jest odcięty. Jeżeli faktycznie tak by było, to podczas oględzin nie stwierdzono by, że grzejniki są ciepłe. Z zeznań świadka R. K. wynika natomiast, że na grzejnikach w pokojach pozwanego nie ma regulatorów ciepła, a zatem nie można zablokować dopływu ogrzewania w sytuacji gdy ogrzewany jest cały dom. Ponadto świadek ten stwierdziła, że nie ma grzejnika w przedpokoju. Podczas oględzin odnotowano istnienie grzejnika w tym pomieszczeniu. Należy zatem uznać, że mimo deklaracji tego świadka o częstych odwiedzinach w miejscu zamieszkania stron, nie jest ona jednak zorientowana w sytuacji panującej na nieruchomości.

Bezspornym jest w sprawie, że pozwany nie ponosi opłat za energię elektryczną, kosztów zakupu opału, opłat za wodę i ścieki oraz podatku od nieruchomości. Opłaty za energię elektryczną uiszcza powód G. G. (1), który także ponosi koszty zakupu opału, opłaty za wodę i ścieki oraz podatek uiszcza od nieruchomości powód W. G..

Powodowie przedstawili opłacone faktury za dostarczanie energii elektrycznej poczynając od sierpnia 2014 r. Z zestawienia tych faktur wynika, że łączna kwota opłat za energię elektryczną wyniosła 9.739,06 zł. Mając jednak na uwadze powyższe rozważania, zdaniem sądu, nie można obciążyć pozwanego należnością za energię elektryczną w sposób wskazany przez powodów. Powód praktycznie nie korzysta z energii elektrycznej dostarczanej do nieruchomości wspólnej. Prąd pobiera od brata T. G., do zajmowanych pokoi, do korzystania z pralki. Nie można oczywiście wykluczyć, że w ograniczonym zakresie korzysta z energii elektryczne przez korzystanie z oświetlenia w pomieszczeniach, z których korzysta wspólnie z ojcem W. G. (kuchnia, łazienka, toaleta), i ze wszystkimi osobami zamieszkującymi na nieruchomości (korytarz, oświetlenie zewnętrzne). Nie da się ściśle wyliczyć należności przypadającej na pozwanego z tego tytułu. Po rozważeniu okoliczności, mając na uwadze kwoty wynikające za energię elektryczną, sąd uznał, że z tego tytułu powodowi G. G. (1) należy się od pozwanego za okres od sierpnia 2014 r. kwota 500 zł.

Co się tyczy kosztów ogrzewania, to powód G. G. (1) przedstawił jedynie dowód uiszczenia należności za węgiel w kwocie 3.900,03 zł. (k.43) W aktach są dowody dostawy wyrobów węglowych (k.44,45) jednakże nie wynika z nich kwota za jaką został kupiony węgiel. Powód nie przedstawili również dowodu zakupu drzewa i za jaką kwotę oraz dowodów, że poniósł koszty przygotowania drewna w kwocie 360 zł, jak to wskazał w pozwie. Z tych też względów sąd przyjął do rozliczeń jedynie kwotę 3.900,03 zł, w sposób wskazany przez powodów przez odniesienie się do kosztów ogrzewania 1 m ² . Całkowita powierzchnia pomieszczeń w budynku mieszkalnym, jak wynika z uzasadnienia pozwu wynosi 188,25 m ², przy przyjęciu że pokoje pozwanego to 14 m ² , a nie 18,24 m ² . Otrzymamy kwotę kosztów ogrzewania - 20,72 zł za 1m ² .

Pozwany zajmuje pokoje o łącznej pow. 14 m ² , wspólnie z ojcem korzysta z kuchni (21,6 m ² : 2 = 10,80 m ² ), z pozostałymi korzysta z korytarza (12,5 m ² :4 = 3,13 m ²), całość jest 27,93 m ² . W łazience i toalecie nie ma grzejników. Kwota należna powodowi G. G. (1) od pozwanego z tego tytułu wynosi zatem 578,71 zł.

Z tych też względów zasądzono od pozwanego na rzecz powoda G. G. (1) kwotę 1.078,71 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu.

Odnośnie opłat za wodę i ścieki, ż przedłożonych przez powoda W. G. faktur wynika, że łącznie uiścił on z tego tytułu kwotę 1.333,42 zł, z czego do końca kwietnia - 1149,20 zł, a od 1.05.2016 r. – 736,87 zł. Sąd uwzględnił sposób rozliczenia tej należności wskazany przez powodów, jako najbardziej racjonalny. Uiszczone za okres do końca kwietnia 2016 r. kwoty podzielił na pięć, przy czym uwzględniono fakturę z czerwca 2016 r., a od sierpnia 2016 r, kwoty podzielono na cztery (zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej przez G. G. (1)). Sąd nie uwzględnił faktury z 29.06.2017 r. (k.42) gdyż brak jest dowodu jej opłacenia. Z tego tytułu należy się powodowi W. G. od pozwanego kwota 414,06 zł.

Powód W. G. uiścił podatek od nieruchomości, jak wynika z przedłożonych dokumentów, w kwocie 431 zł. Sąd rozliczył go uwzględniając udział pozwanego w nieruchomości, gdyż jest to należność publiczno prawna obciążająca wszystkich współwłaścicieli niezależnie od ustalonego sposobu korzystania z rzeczy. Z tego tytułu powodowi W. G. od pozwanego należy się kwota 26,94 zł. Łącznie zasądzono od pozwanego na rzecz powoda W. G. kwotę 441 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu.

W tym stanie rzeczy na mocy art. 206, 207 k.c. orzeczono jak w sentencji.

Ponieważ żądania stron zostały uwzględnione częściowo, sąd koszty procesu między stronami wzajemnie zniósł, na mocy art.100 k.p.c.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...),

3.  (...)

14.11.2018 r.