Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Mariola Mastalerz

Protokolant stażysta Bożena Sobczyk

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku R. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę

na skutek odwołania R. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 21 maja 2013 r. sygn.(...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 898/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 maja 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w T. odmówił R. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji złożonym w dniu 27 maja 2013 roku wnioskodawca wniósł o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na powyższe odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

R. M. urodzony (...) posiada wykształcenie wyższe techniczne. Z zawodu jest inżynierem zarządzania produkcją i jakością. Wnioskodawca w okresie aktywności zawodowej pracował w jednym zakładzie pracy który ulegał przekształceniom i nosił różne nazwy przy produkcji pasz przemysłowych. Pracował w nim przez okres od 1976 roku do 31 października 2011 roku jako automatyk zmianowy, kierownik zmiany produkcyjno-magazynowej, kierownik elewatora a ostatnio jako specjalista ds. jakości.

(dowód: wniosek o rentę k. 1-3 akt rentowych plik II, świadectwa pracy k. 10 akt rentowych plik II, świadectwo pracy k. 5 akt kapitałowych plik I, oświadczenie wnioskodawcy złożone na rozprawie w dniu 29 stycznia 2014 roku nagranie od minuty 2.02 do minuty 4.20 koperta k. 38)

Wnioskodawca w okresie od 27 października 2011 roku do 25 kwietnia 2012 roku wyczerpał 182 dni okresu zasiłku chorobowego a w okresie od 26 kwietnia 2012 roku do 20 kwietnia 2013 roku - 12 miesięcy świadczenia rehabilitacyjnego z powodu schorzenia neurologicznego tj. dyskretnego niedowładu połowiczego prawostronnego po przebytym niedokrwieniu mózgu oraz napadowego migotania przedsionków.

(dowód: wniosek o wydanie orzeczenia k. 18 akt rentowych, decyzja z dnia 10 maja 2012 roku k. 24 akt rentowych plik II, decyzja z dnia 20.11.2012 r. k. 13-15 akt rentowych plik II)

W dniu 25 marca 2013 roku wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę k. 1-4 akt rentowych plik III)

Orzeczeniem z dnia 24 kwietnia 2013 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Taki wniosek wywiódł ze stopnia zaawansowania rozpoznanych u niego schorzeń w postaci zwyrodnienia mięśnia sercowego z napadowym migotaniem przedsionków u osoby z nadciśnieniem tętniczym w okresie wydolności krążenia, przebytego incydentu niedokrwienia mózgu z zaburzeniami mowy, cukrzycy typu 2 wyrównanej środkami farmakologicznymi powikłaną retinopatią prostą oraz zespołu bólowego odcinka szyjnego i lędźwiowego bez istotnego ograniczenia funkcji ruchowej.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 24.04.2013r. k. 11 akt rentowych plik III wraz z dokumentacją medyczną – teczka)

Od powyższego orzeczenia sprzeciw wniósł wnioskodawca i sprawa została skierowana na komisję lekarską ZUS, która w dniu 14 maja 2013 roku, po rozpoznaniu tożsamych schorzeń wydała orzeczenie zgodne z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS, tzn. uznające, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 14.05.2013 r. k. 15 akt rentowych plik III wraz z dokumentacją medyczną -teczka)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

- zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego,

- przewlekły objawowy zespół bólowy w fazie zaostrzenia pod postacią prawostronnej rwy kulszowej,

- przebytego przemijającego niedokrwienia mózgu w kwietniu 2012 roku,

- nadciśnienie tętnicze,

- napadowe migotanie przedsionków w wywiadzie,

- cukrzyca typu 2, wyrównana, niepowikłana.

Występujące u wnioskodawcy schorzenia nie powodują niezdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

(dowód: opinia biegłej kardiolog M. M. (2) k. 19-20, opinia biegłej diabetolog M. P. k. 24-25verte, opinia biegłej neurolog A. P. k. 29-32)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. 2009, Nr 153, poz. 1227) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1)

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Częściowa niezdolność do pracy polega na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Doniosłe znaczenie w konstrukcji częściowej niezdolności do pracy ma podkreślenie, że chodzi o ocenę zachowania zdolności do wykonywania nie jakiejkolwiek pracy, lecz pracy „zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji”. Ratio legis wyodrębnienia tej przesłanki stanowi wyeliminowanie sytuacji, w których ubezpieczeni o wyższych kwalifikacjach po utracie zdolności do ich zarobkowego wykorzystania zmuszeni byliby podjąć pracę niżej kwalifikowaną, do której zachowali zdolność, wobec braku środków do życia. Inaczej mówiąc, ubezpieczony może być uznany za częściowo niezdolnego do pracy, gdy zachował zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (na przykład pracy wymagającej niższych albo niewymagającej w ogóle jakichkolwiek kwalifikacji), lecz jednocześnie utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy, do której posiada kwalifikacje. Wyjaśnienie treści pojęcia „pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji” wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (czyli zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego), (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2006 roku, I UK 103/06 OSNP 2007/17-18/26).

W przedmiotowej sprawie spór sprowadzał się do ustalenia, czy stan zdrowia wnioskodawcy powoduje u niego częściową niezdolność do pracy, a więc niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Należy zaznaczyć iż wnioskodawca posiada wykształcenie wyższe i w okresie aktywności zawodowej pracował jako automatyk zmianowy, kierownik zmiany produkcyjno-magazynowej, kierownik elewatora a ostatnio jako specjalista ds. jakości. Tym samym częściową niezdolność do pracy wnioskodawcy należy odnieść w stosunku do kwalifikacji pracownika umysłowego, wykonującego rózniez prace fizyczną.

W celu wyjaśnienia spornej okoliczności Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy kardiologa M. M., diabetologa M. P. oraz neurologa A. P., a więc biegłych z zakresu dziedzin medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u wnioskodawcy schorzenia.

Opinie opracowane przez wskazanych wyżej biegłych Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy i wynikami badań dodatkowych, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili w opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca.

Wszyscy biegli byli zgodni w swoich wnioskach końcowych, iż stopień zaawansowania rozpoznanych przez nich schorzeń nie czyni wnioskodawcy częściowo niezdolnym do pracy zarobkowej.

Biegła kardiolog M. M. (2) rozpoznała u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze oraz napadowe migotanie przedsionków wywiadzie. W ocenie biegłej powyższe schorzenia kardiologiczne nie powodują niezdolności do pracy. Biegła wskazała, że nadciśnienie tętnicze jest stabilne z utrzymującym się rytmem zatokowym, bez klinicznych objawów niewydolności wieńcowej i objawów niewydolności krążenia. W badaniu echokardiograficznym ujawniły się łagodne zmiany narządowe wtórne do nadciśnienia tętniczego, prawidłowa kurczliwość i frakcja wrzutowa lewej komory (EF 60%).

Biegła neurolog A. P. (2) w badaniu neurologicznym nie stwierdziła objawów ogniskowego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, natomiast obecność objawów korzeniowych w jej ocenie, świadczy jedynie o zaostrzeniu objawów choroby zwyrodnieniowej, które może być leczone w ramach okresowych zasiłków chorobowych. Ponadto biegła podniosła, iż badanie NMR nie wykazały cech ewidentnej pjm, a zmiany wielopoziomowe raczej mają charakter dehydratacyjno-degeneracyjny. Powyższe doprowadziło ją do konkluzji, że stwierdzone u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, przewlekły objawowy zespół bólowy w fazie zaostrzenia pod postacią prawostronnej rwy kulszowej oraz przebyte przemijające niedokrwienie mózgu w kwietniu 2012 roku nie powodują niezdolności do pracy.

Niezdolności do pracy wnioskodawcy nie powoduje także schorzenie diabetologiczne w postaci cukrzycy typu 2 wyrównanej, niepowikłanej. Cukrzyca w przypadku wnioskodawcy jest wyrównana i niepowikłana i nie ogranicza zdolności do pracy. Wnioskodawca wymaga jedynie stałej opieki w poradni diabetologicznej, starannego dobrania dawki leków, dopasowania jej do wysiłku fizycznego i trybu życia wnioskodawcy. W ocenie biegłej wnioskodawca nie powinien jedynie wykonywać pracy wymagającej istotnych wysiłków fizycznych, pracy na wysokości i przy maszynach w ruchu.

Przeprowadzone dowody z opinii biegłych nie zostały w sposób skuteczny zakwestionowane w toku postępowania przez skarżącego, który nie wniósł do nich żadnych merytorycznych zarzutów, co wynika wprost z jego stanowiska złożonego na rozprawie w dniu 29 stycznia 2014 roku. Ogólne stwierdzenie, iż nie zgadza się z tymi opiniami, nie może podważyć opinii sporządzonych przez specjalistów o niekwestionowanym poziomie wiedzy medycznej, specjalistów praktyków z doświadczeniem klinicznym. Ponadto wnioskodawca pouczony o możliwości składania wniosków dowodowych, takowych nie złożył.

Dodatkowo wskazać należy, iż nie można utożsamiać pojęcia choroby i niezdolności do pracy. O niezdolności do pracy nie decyduje fakt występowania schorzeń ale takie ich nasilenie, które wpływa na utratę zdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami lub pracy jakiejkolwiek. Istnienie schorzeń powodujących konieczność stałego leczenia nie stanowi samoistnej przyczyny uznania niezdolności do pracy, lecz takie upośledzenie funkcji ustroju wskutek występujących schorzeń, które – przypadku częściowej niezdolności do pracy – uniemożliwia w znacznym stopniu wykonywanie pracy zgodnej z kwalifikacjami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2009 r., sygn. II UK 125/08, opubl. LEX nr 737388) .

Występujące więc u wnioskodawcy schorzenia, na obecnym etapie zaawansowania, nie prowadzą do istotnego naruszenia sprawności organizmu będącego przesłanką orzeczenia niezdolności do pracy. Mimo ich występowania R. M. zachował zdolność do wykonywania pracy zarobkowej.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji.