Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Ewa Kałucka

Protokolant: Łukasz Bacik

w obecności Prokuratora Marek Ratajczyk

po rozpoznaniu w dniach: 8 stycznia 2013r., 27 stycznia 2014 r.

sprawy

A. B. , syna Z.i W.z domu P., urodzonego (...)we W.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 9 września 2009r., sygn. akt III K 167/08 za czyny: z art. 54 § 1 k.k.s., art. 62 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. art. 7 § 1 k.k.s., popełniony w okresie od stycznia do grudnia 2002r. na karę 200 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na 350 złotych; z art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., popełniony w okresie od stycznia do grudnia 2002r. na karę 100 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na 350 złotych; z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., popełniony w okresie od kwietnia do września 2001 r. na karę 300 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na 350 złotych, wymierzając karę łączną grzywny 350 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na 350 złotych; Sąd zaliczył na poczet orzeczonej kary grzywny okres od dnia 1 września 2003 r. do dnia 1 grudnia 2003r.;

II.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kluczborku z dnia 19 listopada 2010r.,
sygn. akt II K 408/07 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., popełniony w styczniu i lutym 2002 roku na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz 300 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na 30 złotych;

III.  wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabryczna we Wrocławiu z dnia 29 kwietnia 2003r., sygn. akt II K 1583/01 za czyn z art. 286 § 1 k.k., popełniony w dniu 26 maja 1998r. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz 40 stawek dziennych grzywny, określając wysokość jednej stawki na 20 złotych, przy czym wykonanie kary pozbawienia wolności zostało zawieszone na okres 3 lat, zarządzone następnie postanowieniem tegoż Sądu z dnia 8 marca 2007r. sygn. akt II Ko 1309/06; na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności ten Sąd postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2008 r. zaliczył okres od dnia 28 maja 1996r. do dnia 9 października 1996r.

* * * * *

I.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone za czyny wymienione w punktach II i III części wstępnej wyroku i wymierza skazanemu A. B. karę łączną 2 (dwóch) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1-2a k.k. łączy kary jednostkowe grzywny wymierzone za czyny wymienione w punktach I-III części wstępnej wyroku i wymierza skazanemu A. B. karę łączną grzywny w wysokości 350 (trzystu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych;

III.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza na poczet orzeczonej w punkcie I kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności: od dnia 1 września 2003 r. do dnia 1 grudnia 2003r. oraz okresy odbytych kar pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza na poczet orzeczonej w punkcie II kary łącznej grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w okresie od dnia 28 maja 1996r. do dnia 9 października 1996r.;

V.  pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach, wymienionych w punkcie I-III, pozostawia do odrębnego wykonania;

VI.  ustalenie początku odbywania kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punktach I, II pozostawia do określenia Administracji Zakładu Karnego;

VII.  zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt III K 329/13

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2013r. do Sądu Rejonowego w Kluczborku wpłynął wniosek A. B. o wydanie wyroku łącznego i połączenie kar orzeczonych wobec niego wyrokami Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej w sprawie o sygn. akt II K 1583/01 i Sądu Rejonowego w Kluczborku w sprawie o sygn. akt II K 408/07.

Sąd Rejonowy w Kluczborku postanowieniem z dnia 3 października 2013r. (sygn. akt II K 973/13) uznał się za niewłaściwy i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu we Wrocławiu.

Z ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że A. B. został skazany prawomocnymi wyrokami:

IV.  wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 9 września 2009r., sygn. akt III K 167/08 za czyny: z art. 54 § 1 k.k.s., art. 62 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. art. 7 § 1 k.k.s., popełniony w okresie od stycznia do grudnia 2002r. na karę 200 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na 350 złotych; z art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., popełniony w okresie od stycznia do grudnia 2002r. na karę 100 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na 350 złotych; z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., popełniony w okresie od kwietnia do września 2001 r. na karę 300 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na 350 złotych, wymierzając karę łączną grzywny 350 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na 350 złotych; Sąd zaliczył na poczet orzeczonej kary grzywny okres od dnia 1 września 2003 r. do dnia 1 grudnia 2003r.

Wyrok ten został wydany po ponownym rozpoznaniu sprawy na skutek uchylenia przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 7 maja 2008 r. (sygn. akt II AKa 54/08) wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 31 października 2007r., sygn. akt III K 247/05, którym A. B. został skazany za czyny z art. z art. 54 § 1 k.k.s., art. 62 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. art. 7 § 1 k.k.s., popełniony w okresie od stycznia do grudnia 2002r.; z art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., popełniony w okresie od stycznia do grudnia 2002r.; z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., popełniony w okresie od kwietnia do września 2001 r., w zakresie orzeczonych wobec A. B. tym wyrokiem jednostkowych kar grzywny.

V.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kluczborku z dnia 19 listopada 2010r.,
sygn. akt II K 408/07 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., popełniony w styczniu i lutym 2002 roku na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz 300 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na 30 złotych;

VI.  wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabryczna we Wrocławiu z dnia 29 kwietnia 2003r., sygn. akt II K 1583/01 za czyn z art. 286 § 1 k.k., popełniony w dniu 26 maja 1998r. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz 40 stawek dziennych grzywny, określając wysokość jednej stawki na 20 złotych, przy czym wykonanie kary pozbawienia wolności zostało zawieszone na okres 3 lat, zarządzone następnie postanowieniem tegoż Sądu z dnia 8 marca 2007r. sygn. akt II Ko 1309/06; na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności ten Sąd postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2008 r. zaliczył okres od dnia 28 maja 1996r. do dnia 9 października 1996r.

Dowód:

- dane o karalności k. 7-8

- odpis wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 31 października 2007r., sygn. akt III K 247/05 k. 32-47,

- odpis wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt II AKa 54/08 k. 48-49,

- odpis wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 9 września 2009r., sygn. akt III K 167/08 k. 32-47,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Kluczborku z dnia 19 listopada 2010r., sygn. akt II K 408/07 – k. 60-71,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabryczna we Wrocławiu z dnia 29 kwietnia 2003r., sygn. akt II K 1583/01 oraz postanowienie o zarządzeniu wykonania kary – k. 76-77

A. B. ma 54 lata. Ma żonę i dwoje dzieci. Przed osadzeniem pracował jako menadżer w różnych firmach. Jego zachowanie w warunkach izolacji więziennej jest oceniane przez administrację Zakładu Karnego jako umiarkowane. Skazany wykazuje dobre przystosowanie się do warunków izolacji więziennej. Nie jest zatrudniony odpłatnie, udziela się w pracach nieodpłatnych na rzecz zakładu karnego. Trzykrotnie został nagrodzony regulaminowo za wykonywanie prac społecznych, nie był karany dyscyplinarne. Nie deklaruje uczestnictwa w podkulturze przestępczej. Odbywa karę w zakładzie karnym typu półotwartego, w systemie programowego oddziaływania, które realizuje w stopniu zadowalającym. W trakcie odbywania kary brał udział w zajęciach psychoedukacyjnych oraz treningu zachowań asertywnych.

Dowód:

- opinia o skazanym – k. 12

- akta osobowe skazanego nr 246/547– załącznik do akt

Sąd zważył, co następuje:

Sąd Okręgowy uznał w niniejszej sprawie, że zachodzą ustawowe warunki do wydania wyroku łącznego i połączenia kar orzeczonych wyrokami opisanymi w punktach I-III części wstępnej wyroku.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 85 k.k., jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

Sąd po przeprowadzeniu analizy popełnionych przez skazanego czynów pod względem dat ich popełnienia, jak również dat wydania wyroków skazujących, z uwzględnieniem tożsamości rodzajowej wymierzonych skazanemu kar stwierdził, że istnieją podstawy do wydania wyroku łącznego w niniejszej sprawie.

W niniejszej sprawie Sąd stwierdził, iż w myśl zasady wyrażonej w art. 85 k.k. zachodzą podstawy do orzeczenia dwóch kar łącznych.

Po pierwsze, zachodzą podstawy do orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności obejmującej kary wymierzone skazanemu za czyny wymienione w punktach II i III części wstępnej wyroku. Nadto, Sąd stwierdził, że kary grzywny, wymierzone skazanemu za czyny wymienione w punktach I-III części wstępnej wyroku tworzą odrębny zbieg realny i podlegają łączeniu.

Ustalając wymiar kar łącznych, Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary zawartymi w przepisie art. 86 § 1 k.k., który wyznacza granice wymiaru kary łącznej od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, przy uwzględnieniu ogólnych zasad wymiaru kary. Sąd oparł orzeczenie o karze łącznej grzywny na dyspozycji art. 86 § 1 i 2 k.k., stwierdzając, iż z uwagi na wejście w życie przepisu art. 39 § 2 k.k.s. dopiero w dniu 17 grudnia 2005 r., to jest po dacie popełnienia przez skazanego czynów, których kwalifikacja prawna została oparta na przepisach Kodeksu Karnego Skarbowego, przepis ten w świetle wyrażonej w art. 2 § 2 k.k.s. zasady stosowania ustawy względniejszej dla sprawcy, nie ma zastosowania.

Sąd nie badał natomiast okoliczności, które legły u podstaw wymiaru kar jednostkowych w osądzonych już sprawach, akceptując stanowisko iż słuszność wymaga, aby Sąd, wydając wyrok łączny nie brał ponownie pod uwagę okoliczności przyjętych jako przesłanki wymiaru kary w sprawach prawomocnie osądzonych. Uwzględnienie w trakcie wymiaru kary łącznej okoliczności mających znaczenie przy wymiarze kar za poszczególne pozostające w zbiegu przestępstwa, prowadziłoby bowiem do ukrytego weryfikowania trafności orzeczeń o wymiarze kary, co byłoby sprzeczne z zasadą prawomocności wyroków, a więc i pewnością obrotu prawnego (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 30 września 1998 r., II AKa 181/98). Na wymiar kary łącznej nie ma bowiem wpływu ani stopień zawinienia z jego funkcją limitującą, ani stopień społecznej szkodliwości poszczególnych przestępstw, zaś decydujące znaczenie ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej (por. wyrok SA w Białymstoku z dnia 29 września 1998 r., II AKa 98/98).

Wymierzając karę łączną, Sąd Okręgowy nie rozstrzygał zatem ponownie stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości poszczególnych przestępstw, których popełnienia dopuścił się A. B., lecz rozważał odstęp czasowy i związek podmiotowo-przedmiotowy zachodzący pomiędzy nimi, a nadto położył nacisk na cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara ma odnieść w stosunku do skazanego oraz na względy prewencji ogólnej (por. P. Zwolak, glosa do uchwały SN z dnia 25 października 2001 r., I KZP 28/00).

Wymierzając karę łączną w ramach wyroku łącznego Sąd Okręgowy, uwzględnił, oprócz okoliczności rzutujących na wymiar kary łącznej określonych w przepisach kodeksu karnego, również okoliczności wymienione w art. 571 § 1 k.p.k. i przeprowadził dowód z aktualnej opinii o skazanym, aby ustalić przebieg resocjalizacji skazanego, co nie było obojętne przy określaniu wymiaru kary łącznej. Koniecznym jest bowiem rozważenie, czy okoliczności, które zaistniały po wydaniu poprzednich wyroków, przemawiają za korzystnym bądź też niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej (por. wyrok SN z dnia 25 października 1983 roku, IV KR 213/83, OSNKW 1984/5-6/65).

Sąd, wymierzając skazanemu w punkcie I części dyspozytywnej wyroku karę łączną pozbawienia wolności na zasadzie asperacji, miał na względzie zarówno przedmiot działań sprawczych, ilość popełnionych przestępstw, jak również ich rozpiętość czasową, które to okoliczności determinują niezbędny dla resocjalizacji sprawcy okres oddziaływania represyjnego na jego osobę. Przeciwko zastosowaniu zasady absorpcji przemawiała okoliczność, iż czyny te były skierowane przeciwko dobrom prawnym różnego rodzaju, w szczególności przeciwko mieniu oraz przeciwko wiarygodności dokumentów. Miał przy tym Sąd miał także na uwadze kilkukrotną karalność oskarżonego, która to okoliczność wskazuje, iż penitencjarne oddziaływanie na oskarżonego nie doprowadziło do wykształcenia u niego pożądanej postawy społecznej i do zaniechania powrotu na drogę popełniania przestępstw. Mając na uwadze, że nie zachodzą żadne wyjątkowe okoliczności, przemawiające za wymierzeniem skazanemu kary na zasadzie absorpcji.

Wymierzając skazanemu karę łączną grzywny w punkcie II części dyspozytywnej wyroku Sąd zastosował zasadę asperacji, w szczególności z powodu nieznacznej odległości czasowej czynów, osądzonych wyrokami wymienionymi w punktach I-III części wstępnej wyroku, przy czym przeciwko zastosowaniu zasady absorpcji przemawiało naruszenie działaniem oskarżonego dóbr prawnych różnego rodzaju, w szczególności przeciwko porządkowi finansowemu państwa, pewności obrotu prawnego, przeciwko mieniu oraz przeciwko wiarygodności dokumentów, jak również ilość popełnionych przestępstw i również dotychczasową karalność. Sąd w myśl art. 86 § 2 k.k. określił na nowo wysokość stawki dziennej, mając na uwadze wysokość dochodów oskarżonego, stosunki majątkowe oraz możliwości zarobkowe.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd w punktach III-IV części dyspozytywnej wyroku kary zaliczył skazanemu na poczet orzeczonych kar łącznych stosowne okresy rzeczywistego pozbawienia wolności, jak również okresy kar dotychczas odbytych w sprawach objętych wyrokiem łącznym.

Zgodnie z art. 576 § 1 k.p.k. ( a contrario) pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach podlegających połączeniu pozostawiono do odrębnego wykonania. Oznaczenie daty odbywania kar łącznych pozbawienia wolności Sąd w oparciu o treść art. 577 k.p.k. pozostawił do określenia administracji zakładu karnego.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił skazanego od uiszczenia kosztów sądowych zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, mając na uwadze, że oskarżony nie posiada aktualnie żadnych źródeł dochodu, z posiadanych informacji z Zakładu Karnego nie wynika również, aby skazany miał perspektywy uzyskania dochodu w warunkach izolacji więziennej.