Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka H. G. (1) wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 25.000 zł, na podstawie art. 446 § 3 k.c. tytułem odszkodowania, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28.06.2016r. do dnia zapłaty. Nadto zażądała zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 3.600 zł z opłatą skarbową oraz złożyła wnioski dowodowe.

Uzasadniając roszczenie podniosła, że posiadacz pojazdu, którym kierował sprawca zdarzenia w dacie wypadku korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej w (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w S., przejętym następnie przez pozwanego co stanowi o jego legitymacji biernej. Opisując stan faktyczny wskazała, że w dniu 07 września 2014r. w miejscowości D., kierujący samochodem marki B. o nr rej. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wyjechał z drogi podporządkowanej na skrzyżowanie i doprowadził do zderzenia z motocyklem, którym poruszał się D. G. (1), powodując u niego obrażenia skutkujące zgonem.

Podkreśliła, że Sąd Rejonowy w Turku w sprawie o sygn. II K 16/15, uznał winę sprawcy wypadku i wymierzył mu stosowną karę.

Wskazała, że w dacie śmierci jej syn D. miał 26 lat, posiadał wykształcenie wyższe, pracował w T. na stanowisku operatora maszyny (...), mieszkał z rodzicami i przygotowywał się do związku małżeńskiego. Przyznała, że w tym czasie wraz z mężem i synami prowadziła gospodarstwo domowe a zmarły syn dokładał się do wydatków i prac domowych i w gospodarstwie rolnym. Przekonywała, że łączyła z synem dalekosiężne plany na przyszłość, widząc go jako następnego gospodarza wielopokoleniowej rodziny. Dowodziła, że syn w związku z postępującym wiekiem rodziców przejął obowiązki głowy rodziny zajmując się załatwianiem spraw urzędowych, organizując wspólne wyjazdy, święta i spotkania rodzinne. Opisała więź jaka łączyła ją z synem oraz wpływ jaki wywarła jego śmierć na jej dotychczasowe życie, nie tylko w sferze materialnej ale i psychicznej. Przekonywała, że je stan i wiek w zasadzie uniemożliwia je podjęcie pracy zawodowej poza rolnictwem. Jako podstawę prawna żądania wskazała art. 446 § 3 k.k. Przedstawiła pogląd doktryny i judykatury na jego poparcie. Uzasadniła roszczenie odsetkowe.

W odpowiedzi pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i zażądał przeprowadzenia postępowania dowodowego. Nie kwestionował okoliczności powstania zdarzenia komunikacyjnego spowodowanego przez sprawcę ubezpieczonego od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych ani własnej odpowiedzialności. Potwierdził fakt zgłoszenia szkody przez powódkę obejmującej roszczenie o wypłatę odszkodowania na podstawie art. 446 § 3 k.c. w związku z pogorszeniem sytuacji życiowej po śmierci syna. Nie zgodził się żądaniem powódki zarówno co do zasady jak i co do wysokości. Przekonywał, że w świetle 446 § 3 k.c. nie ma znaczenia zakres krzywdy doznanej w związku ze śmiercią członka najbliższej rodziny jeżeli nie pojawi się jednoznacznie dowiedziony skutek w postaci pogorszenia się sytuacji życiowej w stopniu znacznym a ciężar dowodu w tym zakresie spoczywa na powódce. W ocenie pozwanego powódka żadnymi dowodami nie wykazała aby taki skutek nastąpił. Zwrócił uwagę, iż zmarły syn powódki nie był jej jedynym dzieckiem a obowiązek wspierania rodziców spoczywa na jego pozostałym rodzeństwie. Z ostrożności procesowej wskazał, że odszkodowanie z art. 446 § 3 k.c. powinno być umiarkowane a jego wysokość utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom ekonomicznym i przeciętnej stopie życiowej. Zanegował jako konsekwencję zajętego stanowiska roszczenie odsetkowe (k.54-56).

Sąd ustalił i zważył co następuje:

D. G. (1) urodził się (...) Był jednym z pięciorga synów H. i J. G. (1). Mieszkał z rodzicami: H. i J. G. (1) i braćmi w C.. H. G., z wykształcenia technik rolnik, po urodzeniu drugiego w kolejności D., zrezygnowała z pracy w Wojewódzkim Ośrodku (...) w K.. J. G. pracował jako nauczyciel w Zespole Szkół Rolniczych w K.. D. jako pierwszy z dzieci ukończył studia inżynierskie. Był dumą rodziców. Podjął pracę w (...) sp. z o.o. w T., gdzie początkowo pracował jako kontroler jakości a następnie awansował na stanowisko technologa z wynagrodzeniem 3.500 zł i premią do 20%. Kupił sobie samochód marki B. i motocykl Y.. Prowadził z rodzicami wspólne gospodarstwo domowe. Pomagał im w codziennych obowiązkach w domu i gospodarstwie rolnym o pow. ponad 8 ha, którego byli właścicielami. Wspierał ich finansowo przekazując na utrzymanie znaczną część wynagrodzenia. Robił zakupy. Dokładał się do wydatków. Był wsparciem rodziny. Rodzice cieszyli się, z jego awansu i z dobrej pracy. Interesował się mechaniką. Widzieli go jako swojego następcę. W przyszłości zamierzali przekazać mu gospodarstwo rolne, w którego pracę się angażował. Chciał pozostać na wsi i przejąć gospodarstwo. Zamieszkał u nich z dziewczyną. Na początku września 2014r. zaręczył się i w następnym roku planował ślub. W tym samym czasie jego ojciec, przeszedł na emeryturę. Z braci, najstarszy P. założył rodzinę. Jego żona spodziewała się dziecka. Budowali dom do którego zamierzali się wyprowadzić. D. służył im radą i pomocą. Z młodszych braci: M. uczęszczał do Technikum Logistycznego w T., D. uczył się w Technikum Mechanizacyjnym w K., D. studiował w Ł.. H. G. cieszyła się dobrym zdrowiem. Nie wymagała leczenia specjalistycznego. W dniu 07.09.2014. D. G. (1) udał się motocyklem na zawody crossowe w okolice B.. W drodze powrotnej, w miejscowości D., Ł. B. kierujący samochodem marki B., nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, w ten sposób, że wjechał z drogi podporządkowanej na skrzyżowanie, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu D. G. (1) poruszającemu z motocyklem marki Y. i doprowadził do zderzenia, skutkiem którego były rozległe obrażenia u D. G. powodujące jego natychmiastowy zgon. Wiadomość o wypadku wywołała szok w rodzinie. H. G. straciła na krótko przytomność. Żałoba przybrała u niej wymiar patologiczny, powodujący zaburzenia uniemożliwiające normalne funkcjonowanie, manifestujące się silnymi negatywnymi emocjami, drażliwością, płaczliwością. Ujawniły się u niej problemy z koncentracją i pamięcią. Pojawiły się stany lękowe, problemy ze snem, depresja. Są takie dni, że nie jest w stanie chodzić. Nie potrafi porozumieć się z mężem. Wymaga bezwzględnego podjęcia psychoterapii. Z uwagi na te problemy ale i wiek nie jest w stanie podjąć zatrudnienia.

Aktualnie małżonkowie G. przekazali gospodarstwo rolne synowi D., który zatrudnił się dodatkowo w firmie (...) w C. i zarabia około 1.700-1.800 zł. P. wyprowadził się z rodziną do swojego domu. M. studiuje w W. na Wojskowej Akademii (...). D. wrócił z W., gdzie pracował i w czerwcu 2018r. zamierza zawrzeć związek małżeński i zamieszkać u żony. J. G. (1) otrzymuje ok. 1.480 zł świadczenia emerytalnego.

(dowód: zeznanie powódki k. 154-154v,71-71v, zeznania świadków: J. G. k. 80v, P. G. k.84v-85, D. G. k. 84v, umowa o pracę D. G. (3) k.17, odpis skrócony aktu zgonu k.20, aneks do umowy (...) sp. z o.o. k.38, umowa o pracę D. G. (1) k. 39, paski wypłat D. G. (1) k.40-52, opinie sądowe psychiatryczno-psychologiczna k.87-97, 99-103, 105-112, 131-142, 143-145)

W dacie zdarzenia właściciela pojazdu marki B., którym poruszał się sprawca wypadku, wiązała z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w S., przejętym następnie przez (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w S. umowa w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (OC). Pismem z dn. 17.05.2016r., doręczonym dn. 27.05.2016r., poszkodowana wystąpiła do ubezpieczyciela o wypłatę świadczenia w kwocie 50.000 zł, na podstawie art. 446 § 3 k.c., w ustawowym terminie. Pismem z dn. 24.06.2016r. ubezpieczyciel, odmówił spełnienia żądania, podnosząc, żę ogromne cierpienia natury psychicznej nie stanowią samoistnej i wystarczającej przesłanki, do przyznania odszkodowania.

(...) Spółka Akcyjna przyznało H. G. dn. 07.11.2014r., w związku z śmiercią syna D., kwotę 40.000 zł w oparciu o art. 446 § 4 k.c. (...) S.A. wypłaciło jej w dniu 20.01.2015r. kwotę 35.000 zł z tytułu umowy dodatkowego ubezpieczenia na wypadek śmierci ubezpieczonego. W Sądzie Okręgowym w Koninie, pod sygn. IC 190/17, nadal toczy się się sprawa z powództwa H. G. przeciwko (...) Spółka Akcyjna o zapłatę zadośćuczynienia.

Sprawca wypadku z dn. 07.09.2014r. został uznany winnym jego spowodowania i wymierzono mu stosowną karę.

(dowód: zgłoszenie roszczeń k. 21-24, śledzenie przesyłek k. 26, pismo (...) k.27, pismo STU E. Hestia k.65, pismo A. (...).U. k.82, dokumenty z akt IIK 16/15)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wykazany osobowy i rzeczowy materiał dowodowy.

Czyniąc ustalenia faktyczne, sąd uwzględnił złożone w trybie art. 229 k.p.c. zgodne twierdzenia stron co do okoliczności zdarzenia drogowego w którym śmierć poniósł D. G. (1) oraz twierdzenia którym nie zaprzeczono ( art. 230 k.p.c.).

Pozwany nie zaprzeczał legitymacji biernej wywodzącej się z umowy odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (OC), wiążącej sprawcę wypadku z podmiotem przez niego przejętym .

Przywołanym i złożonym przez strony jako dowody dokumentom, sąd dał wiarę w pełni albowiem strony nie zakwestionowały skutecznie ich autentyczności czy wiarygodności, a sąd nie znalazł podstaw by to czynić z urzędu. Na podstawie pasków wypłat wywieść należy, iż D. G. (1) przed śmiercią pracował i uzyskiwał dochody przenoszące średnią krajową.

W całości za wiarygodne sąd uznał zeznania powódki bowiem komponują się one z zeznaniami świadków J. G., P. G., D. G. i wzajemnie się uzupełniają. Świadkowie przedstawili jak wypadek wpłynął na dotychczasowe, ustabilizowane i spokojne życie rodziny. Należy dać wiarę powódce i świadkom, że D., jako drugi w kolejności z braci, w sytuacji gdy oni nie byli zainteresowani pracą gospodarstwie rolnym, był szykowany przez rodziców na ich następcę. Zeznania powódki i świadków wykazały, iż zmarły tragicznie służył pomocą rodzicom i wspierał ich w materialnie odczuwalny sposób. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż w 2014r. jego dochody stanowiły poważny zastrzyk finansowy dla rodziny, skoro tylko on i ojciec - J. G. - uzyskiwali stały dochód, P. pozostawał bez pracy a trzej pozostali: D., D. i M. uczyli się. Bezspornie aktualnie, ta sytuacja, jak wynika z zeznań powódki i świadka J. G., uległa znaczącej zmianie na korzyść bowiem tylko M. nadal się kształci i wymaga pomocy finansowej, natomiast pozostałe rodzeństwo usamodzielniło się a D. zdecydował się pozostać z rodzicami.

Brak jest podstaw do uznania za nieprawdziwych zeznań powódki w zakresie jej stanu zdrowia zwłaszcza psychicznego albowiem znalazły one potwierdzenie w opinii sądowej psychologiczno-psychiatrycznej, sporządzonej na użytek sprawy o sygn. IC 190/17 Sądu Okręgowego w Koninie. W ocenie sądu bez znaczenia dla osądu przedmiotowej sprawy pozostaje rozstrzygnięcie zapadłe w sprawie o sygn. IC 917/17 albowiem dotyczyło ono męża powódki i sąd oceniał wpływ wypadku na jego a nie powódki życie. Okoliczności tragicznego w skutkach zdarzenia drogowego były przedmiotem rozważań w procesie karnym. Stosownie do art. 11 k.p.c. ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym.

Wysokość świadczeń uzyskanych przez powódkę wynika z pism ubezpieczycieli: pozwanego i (...) S.A. Podstawą ich wypłaty nie był jednak art. 446 § 3 k.c. Wypłata na rzecz osób najbliższych odszkodowania w związku z realizacją umowy dodatkowego ubezpieczenia na życie (tu od A.) czy przyznanie zadośćuczynienia na podstawie art. 446 § 4 k.c. (od pozwanego) oraz jego wysokość nie mogą i nie powinny rzutować na istnienie i zakres uprawnień osób najbliższych do dochodzenia odszkodowania. Przyjęcie odmiennego poglądu prowadziłoby do takiego oto wniosku, że każda kwota wypłacona po śmierci najbliższej osoby przez towarzystwo ubezpieczeń stanowi o poprawie sytuacji takich osób co jest oczywistym nadużyciem.

Odpowiedzialność pozwanego opiera się na art. 822 k.c. w zw. z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych – j.t. Dz.U. z 2016r. poz. 2060 ze zm. - dalej u.u.ob.). Kierujący pojazdem i wyrządzający szkodę ponosi odpowiedzialność deliktową.

Istota ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wynikająca z art. 822 k.c. sprowadza się do tego, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Przepis ten określa szkodę jako następstwo pozostające w związku z ruchem pojazdu mechanicznego, obejmując tym pojęciem zarówno szkody na osobie (śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia), jak i szkody w mieniu, polegające na jego utracie, zniszczeniu lub uszkodzeniu. Jednocześnie nie wyłącza on z zakresu odpowiedzialności cywilnej , wobec której ubezpieczony ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 446 k.c. Takie ograniczenie wymagałoby wyraźnej podstawy prawnej, natomiast art. 38 u.o.ub. przewidujący wyłączenia odpowiedzialności ubezpieczenia, odnosi się jedynie do szkody majątkowej i nie można odnosić tego na wypadki wyrządzenia przez kierowcę szkody na osobie (por. uchwała SN z 19.01.2007 r., III CZP 146/06). Między wypadkiem ubezpieczeniowym i szkodą musi istnieć związek przyczynowo -skutkowy. Powódka istnienie takiego związku wykazała.

Powódka roszczenie opiera na art. 446 § 3 k.c.

Pogorszenie sytuacji życiowej, o którym mowa w art. 446 § 3 k.c., polega nie tylko na pogorszeniu obecnej sytuacji materialnej, ale obejmuje także przyszłe szkody majątkowe, często nieuchwytne lub trudne do obliczenia, niemniej prowadzące do znacznego pogorszenia sytuacji życiowej osoby najbliższej. Sytuacja życiowa w rozumieniu art. 446 § 3 k.c. to ogół czynników, składających się na położenie życiowe jednostki, to także trudne do wyliczenia wartości ekonomiczne. Ugruntowany jest w orzecznictwie pogląd, że sam ból, poczucie osamotnienia, krzywdy i zawiedzionych nadziei po śmierci osoby bliskiej nie stanowią podstawy do żądania odszkodowania na podstawie art. 446 § 3 k.c. Odszkodowanie może zostać zasądzone dopiero wówczas, gdy te negatywne emocje wywołały osłabienie aktywności życiowej i motywacji do przezwyciężania trudności dnia codziennego. Pogorszenie sytuacji życiowej polega więc nie tylko na pogorszeniu obecnej sytuacji materialnej, ale także na utracie realnej możliwości samej stabilizacji warunków życiowych lub ich realnego polepszenia w przyszłości.

W ocenie sądu, zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala ma przyjęcie, iż powódka po tragicznej śmierci syna, z którym tak ona jak i mąż wiązali duże nadzieje, utraciła chęć życia. Podupadła na zdrowiu. Obawiała się o to jak poradzą sobie z kosztami kształcenia synów. Niewątpliwie ta sytuacja aktualnie się ustabilizowała bowiem syn D. postanowił

zająć się gospodarstwem i zamieszkać na stałe z rodzicami. Nie ulega jednak wątpliwości, iż jego możliwości zarobkowe są niższe od tych jakie mógł osiągnąć i osiągał D. co bez wątpienia przekłada się i przekładać będzie na standard życia powódki.

Mając na uwadze przedstawioną argumentację, sąd uznał, iż roszczenie powódki zasługuje na uwzględnienie ale nie w rozmiarze z przez nią żądanym. O ile bowiem powódka przez pierwsze 2 lata po śmierci syna D. mogła obawiać się o dalszy los rodziny to jednak obecnie ta sytuacja się ustabilizowała. W ocenie sądu adekwatną kwotą odszkodowania będzie kwota 5.000 zł i taką sąd zdecydował się zasądzić. W pozostałej części powództwo oddalono jako zbyt wygórowane i niewykazane. Za zasadne są uznał roszczenie w zakresie daty początkowej odsetek.

Odsetki, należą się, zgodnie z art. 481 k.c., za samo opóźnienie w spełnieniu świadczenia, choćby więc wierzyciel nie poniósł żadnej szkody i choćby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności. Stanowią one rekompensatę uszczerbku majątkowego doznanego przez wierzyciela wskutek pozbawienia go możliwości czerpania korzyści z należnego mu świadczenia pieniężnego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2000 r., II CKN 725/98). Zgodnie z ogólną regułą (art. 455 k.c.) dotyczącą wymagalności roszczenia związanego z opóźnieniem się dłużnika ze spełnieniem świadczenia pieniężnego (art. 481 § 1 k.c.), jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Reguły te modyfikują art. 14 ust. 1,2 u.u.ob. w zw. z art. 817§1,2 k.c., zgodnie z którymi ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o szkodzie a tylko gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie 30 dni. W ustalonym stanie faktycznym roszczenie zgłoszono w dn. 27.05.2016r. Pismem z dn. 22.06.2016r. odmówiono powódce wypłaty świadczenia. W tej sytuacji zasadnym jest zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 28.06. 2016r.

Strony zażądały zwrotu kosztów procesu.

Obowiązek zwrotu przeciwnikowi kosztów procesu oparty został na dwóch podstawowych zasadach: a) zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu, zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić stronie przeciwnej poniesione przez nią koszty procesu, oraz b) zasadzie kosztów niezbędnych i celowych, wedle której zwrotowi podlegają jedynie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony. Obowiązek zwrotu kosztów procesu zależy od ostatecznego wyniku sprawy.

Powódka wygrała sprawę w 20%. Korzystała ze zwolnienia z kosztów sądowych.

W stanie faktycznym przedmiotowej sprawy do rozliczenia kosztów zastosowanie winien znaleźć art. 100 zd. 1 k.p.c.

Strony były reprezentowane przez fachowych pełnomocników: powódka przez adwokata, z którego udziałem wiążą się koszty w kwocie 3.617 zł, według stawki wynikającej z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r., poz. 1.800 ze zm.) z opłatą skarbową; pozwany przez radcę prawnego, którego wynagrodzenie w kwocie 3.617 zł określa stawka określona w § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r. poz. 1804 ze zm.) z opłatą skarbową.

Wobec wyniku procesu zasądzono powódce w tej sytuacji kwotę 723,40 zł tytułem zwrotu kosztów tj. 20% z kwoty 3.617 zł.

W postanowieniu z dnia 27 stycznia 2010 r. II CZ 88/09, Sąd Najwyższy przyjął, że przyczyny usprawiedliwiające ubieganie się przez stronę o zwolnienie od kosztów sądowych nie wystarczą, by wyłączyć działanie ustanowionej w art. 98 § 1 k.p.c. reguły, że ten kto przegrał spór zwraca koszty procesu temu, czyje racje zostały uznane za słuszne. Sąd może uwolnić stronę od obowiązku zwrotu kosztów procesu na podstawie art. 102 k.p.c., jeśli stwierdzi, że zachodzi "wypadek szczególnie uzasadniony". Okoliczności, które uprawniają do zastosowania tego przepisu, ocenia sąd, i ocena ta następuje niezależnie od przyznanego zwolnienia od kosztów sądowych (LEX nr 578136). Przepis art. 102 k.p.c stanowi wyjątek od zasady odpowiedzialności strony przegrywającej sprawę za koszty procesu wyrażonej w art. 98§1 k.p.c. Zwolnienie od kosztów sądowych na podstawie art. 102 u.k.s.c. - ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych – t.j. Dz.u. Z 2010r. Nr 90, poz. 594, nie zwalnia strony od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi (art. 108 u.k.s.c).

Mając na uwadze sytuację materialną powódki, brak stałych miesięcznych dochodów oraz charakter sprawy sąd postanowił na mocy art. 102 k.p.c. nie obciążać jej kosztami postępowania należnymi przeciwnikowi w części w jakiej uległa w sporze.

Z mocy art. 113 ust. 1 u.k.s.c. w zw. z art. 13 ust. 1 u.k.s.c. (ustawa z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych – j.t. Dz.U. z 2018r., poz. 300 ze zm.) nakazano pobrać od pozwanego, zgodnie w wynikiem procesu, kwotę 250 zł (20% z 1.250 zł) tytułem części opłaty od uiszczenia której powódkę zwolniono.

Sąd uznał, iż pozwany jako firma ubezpieczeniowa dysponująca dużym majątkiem, jest w stanie ponieść przedmiotowe koszty.