Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2013 r.

Sąd Rejonowy VII Wydział Cywilny w Legnicy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa: R. L.

przeciwko: (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I. zasądza od strony pozwanej (...)Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.na rzecz powoda R. L.kwotę 48.000 zł (słownie: czterdzieści osiem tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty:

- 4.000 zł. od dnia 04 października 2011 r. do dnia zapłaty;

- 44.000 zł. od dnia 08 lutego 2013 r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.417 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

III. nakazuje stronie pozwanej (...)Spółce Akcyjnej z siedzibą w W., aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego w Legnicy) kwotę 2.646,98 zł. tytułem kosztów sądowych tymczasowo poniesionych ze środków budżetowych Sądu.

Sygn. akt VII C 189/12

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 29 grudnia 2011 roku a skierowanym przeciwko (...)Spółka Akcyjna z siedzibą w W.powód R. L.wniósł o zasądzenie od pozwanej jak wyżej tytułem zadośćuczynienia kwoty 4.000 złotych wraz z odsetkami liczonymi od dnia 04 października 2010 roku do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanego poniesionymi przez powoda kosztami postępowania w sprawie. W uzasadnieniu zadania powód wskazał, że w dniu 01 kwietnia 2011 roku w L.na skrzyżowaniu ulicy (...)/ (...), kierujący samochodem marki O. (...)o numerze rejestracyjnym (...) P. D.nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu motocyklem marki H.o numerze rejestracyjnym (...) R. L.. W dacie zdarzenia sprawca szkody był objęty ochroną ubezpieczeniową u pozwanego. W wyniku przedmiotowego zdarzenia powód doznał obrażeń ciała w postaci złamania szyjki łopatki prawej, skręcenia nadgarstka lewego, naderwania więzadeł kolana prawego oraz otarcia naskórka kolana prawego. Po zdarzeniu powód był hospitalizowany. W ocenie powoda wobec doznanych cierpień związanych ze skutkami w/w zdarzenia szkodowego należne mu zadośćuczynienie winno sięgać kwoty 10.000 złotych. Skoro pozwany w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił powodowi kwotę 6.000 złotych do zapłaty pozostaje kwota 4.000 złotych.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.wniosła o oddalenie powództwa wskazując, iż przyznane w toku postępowania likwidacyjnego u pozwanego świadczenie winno wyczerpywać kwotowo roszczenia powoda związane ze zdarzeniem szkodowy. W jego toku pozwany wypłacił bowiem: a) decyzją z dnia 03 października 2012 roku kwotę 6.000 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 150 złotych tytułem poniesionych kosztów leczenia, b) decyzją z dnia 19 października 2011 roku kwotę 200 złotych tytułem zwrotu kosztów leczenia.

Pismem nadanym w dniu 08 lutego 2013 roku powód rozszerzył żądanie pozwu o kwotę 44.000 złotych. W konsekwencji ostateczne żądanie pozwu to kwota 48.000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot: 4.000 złotych o od dnia 04 października 2011 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 44.000 złotych od dnia wniesienia rozszerzonego żądania do dnia zapłaty oraz poniesione przez niego koszty procesu.

Pozwany ustosunkowując się do w/w pisma wniósł o oddalenie powództwa w ostatecznym kształcie.

Dowód:

- akta szkody w wersji papierowej- k. 36179,

- opinia biegłego z zakresu psychologii- k. 203-209,

- opinia biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii- k. 223-224,

- opinia biegłego zakresie psychiatrii- k. 253-256,

- opinia biegłego z zakresu neurologii- k. 306-308,

- przesłuchanie powoda R. L.- k. 212,

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 01 kwietnia 2011 roku w L.na skrzyżowaniu ulicy (...), kierujący samochodem marki O. (...)o numerze rejestracyjnym (...) P. D.nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu motocyklem marki H.o numerze rejestracyjnym (...) R. L.. Sprawca zdarzenia był objętych ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów u pozwanego (...)Spółka Akcyjna z siedzibą w W..

Bezsporne

W następstwie w/w zdarzenia powód był hospitalizowany w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym, a nadto korzystał z wizyt u specjalistów- ortopedy, psychologa, neurologa. Korzystał z zabiegów u fizjoterapeuty.

W następstwie zdarzenia dowód doznał złamania szyjki łopatki prawej, urazu lewego stawu nadgarstkowego oraz urazu prawego stawu kolanowego z następową chondropatią. Powierzchowne obrażenia tułowia, blizny okolicy stawu łokciowego, stawu kolanowego nie powodują powstania uszczerbku na zdrowiu. Z uwagi na w/w uraz nie jest możliwy powrót do stanu sprzed wypadkiem albowiem nastąpił zrost złamania łopatki z przemieszczeniem, a staw kolanowy wykazuje cechy uszkodzenia powierzchni stawowych. Po wypadku powód ma rozległe blizny na ręce prawej oraz kolanie. Urazy wywołały u powoda zespól bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z objawami korzeniowymi w zakresie kończyny dolnej prawej. Na następstwie w/w zdarzenia szkodowego wystąpiły przewlekłe zaburzenia stresowe pourazowe po przebytym wypadku komunikacyjnym. W wyniku tego zdarzenia ograniczeniu uległa powoda możliwości aktywnego funkcjonowania w życiu rodzinnym i społecznym. W wyniku tego zdarzenia i jego następstw związanych z leczeniem, cierpieniem fizycznym i niezadawalającym zdaniem powoda postępów rehabilitacji wystąpiło u powoda nagłe i niespodziewane przewartościowanie planów życiowych. Powód z osoby otwartej, optymistycznej, wierzącej we własne możliwości, stał się zamknięty w sobie, unikający kontaktów, z silnym poczuciem bezwartościowości. Powód ma znacznie, przewlekle zaniżona samoocenę. Stosunek powoda do świata stał się pesymistyczny, sceptyczny. Świat jest odbierany przez niego z obawą/ lekiem- czy sprosta w obecnym stanie wszystkim swym obowiązkom, jako osoba posiadająca rodzinę i zobowiązana do partycypowania w kosztach jej utrzymania. W zakresie relacji międzyludzkich czuje się wyalienowany, obawia się być postrzegany jako osoba niezaradna, potrzebująca pomocy. Stąd też ze względu na potrzebę aprobaty społecznej powód za zewnątrz stara się prezentować się jako osoba, która mimo obiektywnych problemów i ograniczeń radzi sobie ze swoją sytuacją życiową.

Z uwagi na w/w łączny uszczerbek na zdrowiu powoda w następstwie zdarzenia szkodowego wynosi 27% i jest to suma ustalonych procentowo wielkości uszczerbku przez opiniujących w sprawie biegłych( wg ortopedy- 20%, wg neurologa- 5%, wg psychiatry- 2%, wg psychologa- 2%) z tym, że z uwagi , iż tak biegła z zakresu psychiatrii oraz biegła z zakresu psychologii ustaliły uszczerbek na zdrowiu na poziomie 2% każda z nich jednak na tej samej podstawie i przy rozpoznaniu tego samego schorzenia- zaburzenia lękowe Sąd nie sumował ustalonych przez te biegłe procentowo uszczerbków przyjmując, iż z sferze psychiki powód doznał uszczerbku na poziomie 2%, które charakteryzują się w/w zaburzeniami lekowymi.

W następstwie tego zdarzenia szkodowego powód korzystał ze zwolnienia lekarskiego przez okres maksymalnie miesiąca. W związku z unieruchomieniem rąk przez okres 1 miesiąca od daty wypadku powód korzystał z pomocy żony przy wykonywaniu drobnych spraw życia codziennego, w tym przy wykonywaniu czynności związanych z utrzymaniem codziennej higieny, przy czynnościach fizjologicznych. Z uwagi na uraz powypadkowy powód sprzedał motor, którym jechał w czasie zdarzenia. Do czasu wypadku jazda rowerem to było hobby powoda. Aktualnie powód widząc podczas jazdy motocyklistę odczuwa lęk. Do dziś powód boi się jeździć tak motorem jak i samochodem. W związku z wykonywaniem pracy korzysta z samochodu.

Dowód:

- akta szkody w wersji papierowej- k. 36179,

- opinia biegłego z zakresu psychologii- k. 203-209,

- opinia biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii- k. 223-224,

- opinia biegłego zakresie psychiatrii- k. 253-256,

- opinia biegłego z zakresu neurologii- k. 306-308,

- przesłuchanie powoda R. L.- k. 212,

W sprawie zdarzenia szkodowego toczyło się przed tut. Sądem II Wydziałem Karnym w sprawie o sygn. akt (...)postępowanie karne przeciwko P. D.oskarżonemu o to, że w dniu 01 kwietnia 2011 roku w L.kierując samochodem marki O. (...)o numerze rejestracyjnym (...)nieumyślnie naruszył przepisy ruchu drogowego w ten sposób, że wjeżdżając na skrzyżowanie na ul. (...)a (...) gdzie ruch sterowany jest za pomocą sygnalizacji świetlnej nie zachował szczególnej ostrożności poprzez ograniczenie prędkości w taki sposób, aby podczas zmiany świateł na sygnalizatorze mógł się bezpiecznie zatrzymać w wyniku którego zachowania nie zatrzymał się na czerwonym świetle przeznaczonym dla niego, następnie wjechał na skrzyżowanie i zderzył się z prawidłowo jadącym pojazdem motocyklowym marki H. numer rejestracyjny (...), w wyniku którego kierujący motocyklem R. L.doznał obrażeń ciała w postaci urazu wielonarządowego w szczególności kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z zespołem korzeniowym pourazowym, złamania szyjki łopatki prawej, nieokreślony uraz kolana i okolicy nadgarstka, które to obrażenia skutkowały naruszeniem czynności narządów na okres powyżej dni siedmiu, t.j. o czyn z art. 177§1 k.k. Wyrokiem zaocznym z dnia 10 października 2011 roku tut. Sąd uznał w/w za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i na to m.in. na podstawie art. 46§2 k.k. i art. 48 k.k. orzekł od oskarżonego P. D.na rzecz pokrzywdzonego R. L.nawiązkę w wysokości 2.000 złotych.

Dowód:

- akta tut. Sądu II wydział Karny w sprawie o sygn. akt (...)

Powód zgłosił pozwanemu szkodę – żądanie zapłaty kwoty m.in. zadośćuczynienia w wysokości 13.000 złotych – pismem z dnia 06 września 2011 roku.

Decyzją z dnia 03 października 2011 roku pozwany przyznał powodów kwotę zadośćuczynienia w wysokości 6.000 złotych oraz kwotę 150 złotych tytułem zwrotu poniesionych kosztów leczenia. Decyzją z dnia 19 października 2011 roku pozwany przyznał powodowi dodatkowo kwotę 200 złotych tytułem poniesionych dalszych kosztów leczenia.

Dowód:

- akta szkody(...),

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

W sprawie pozostawało bezspornym, że sprawca zdarzenia któremu uległ powodów w dniu 01 kwietnia 2011 roku był ubezpieczony z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanego. Wątpliwości nie budzą ani okoliczności zdarzenia, ani odpowiedzialność sprawcy, a także brak przyczynienia się powoda do przedmiotowego zdarzenia. Istota sporu sprowadzała się zatem w zasadzie do ustalenia następstwa zdarzenia szkodowego na zdrowiu powoda i ewentualnej krzywdy jaką powód mógł doznać na skutek kolizji, a dalej wysokości zadośćuczynienia. W ocenie bowiem pozwanego wypłacone pozwanemu zadośćuczynienie oraz odszkodowanie w całości rekompensuje krzywdę i szkodę powoda wywołaną zdarzeniem szkodowym.

Na wstępie wymaga przytoczenia art. 822 k.c. statuujący odpowiedzialność odszkodowawczą ubezpieczyciela. Jego odpowiedzialność sprowadza się do tego, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Szczegóły tej odpowiedzialności są unormowana w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz.1152). Według art. 36 ust. 1 tej ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. Zgodnie natomiast z art. 34 ust. 1 tej ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani - na podstawie przepisów prawa cywilnego - do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odpowiedzialność tą reguluje również ustawa z dnia 22 maja 2003 r. działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr 124, poz. 1151).

Zgodnie z treścią art. 436 kc w zw. z art. 435 kc samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Według zaś art. 361 § 1 kc, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. W myśl natomiast art. 361 § 2 kc naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Szkoda majątkowa jest to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem, jaki by istniał gdyby to zdarzenie nie nastąpiło. Chodzi o utratę lub zmniejszenie aktywów bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej. Z przepisu art. 361 § 2 kc wynika obowiązek pełnej kompensacji szkody.

W orzecznictwie i w doktrynie przyjęte jest, ze za szkodę powstałą w wyniku ruchu pojazdu mechanicznego odpowiadają in solidum posiadacz (kierowca) tego pojazd i ubezpieczyciel, przy czym poszkodowany może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, iż odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. W świetle zaś art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Odszkodowanie o którym mowa w w/w przepisie obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe. Są to zarówno koszty leczenia, nabycia protez i innych koniecznych aparatów. Nadto w świetle art. 362§2 k.c. naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Sąd może przyznać nadto poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne, ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania działalności artystycznej, naukowej, wyłączenia z normalnego życia itp.

Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, mowa jest bowiem o „odpowiedniej sumie tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”, przyznawaną jednorazowo. Przy określaniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze, że jego celem jest wyłącznie złagodzenie doznanej przez poszkodowanego krzywdy, wobec czego utrata zdolności do pracy zarobkowej może mieć wpływ na wysokość zadośćuczynienia tylko o tyle, o ile łączy się z poczuciem krzywdy spowodowanej niemożnością wykonywania wybranego i wyuczonego zawodu. Krzywdą w rozumieniu art. 445 k.c. będzie z reguły trwałe kalectwo poszkodowanego powodujące cierpienia fizyczne oraz ograniczenie ruchów i wykonywanie czynności życia codziennego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że Sąd procedując w zakresie zadośćuczynienia za punkt wyjścia uznał przede wszystkim ustalenie rzeczywistych następstw zdarzenia jakiemu uległ powód- od ich skali zależy bowiem nie tylko ustalenie związku przyczynkowego pomiędzy zdarzeniem a leczeniem i rehabilitacja powoda, ale także wysokość odszkodowania którego powód może się domagać i które to stanowi sumę wydatków związanych z poddaniem się leczeniu i zabiegom rehabilitacyjnym. Także i wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia zależna jest od skali urazów, jakich doznał powód w następstwie w/w wypadku przyjmując w uproszczeniu, że im więcej urazów tym wiesza krzywda powoda.

Z uwagi na to poprzedzając rozważając dotyczące każdego z żądań wymaga wskazania, iż Sąd przyjął za opiniującymi w sprawie biegłymi, iż powód, w następstwie zdarzenia z dnia 01 kwietnia 2011 roku doznał uszczerbku na zdrowiu szczegółowo opisanego w ustalonym przez Sąd stanie faktycznym w łącznej wysokości 27%.

Powyższe okoliczności w ocenie procedującego w sprawie Sądu rzutują na wysokość przyznanego powodowi zadośćuczynienia w łącznej kwocie 48.000 złotych, która to kwota uwzględnia przyznane przez pozwanego decyzją 03 października 2011 roku zadośćuczynienie w wysokości 6.000 złotych, nawiązkę uiszczoną przez skazanego sprawce zdarzenia- 650 według stanu na luty 2013 roku , w granicach jednak żądania pozwu- 48.000 złotych.

Sąd rozstrzygając w tym zakresie miał przy tym na uwadze, że przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia obowiązuje zasada umiarkowania wyrażająca się w uwzględnieniu wszystkich okoliczności oraz skutków doznanego kalectwa (wyrok SN z dnia 3 maja 1972 r., I CR 106/72, Monitor Prawniczy - Zestawienie Tez 2001/8 str. 4). Zadośćuczynienie z art. 445 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach. Określenie wysokości zadośćuczynienia powinno być nadto dokonane z uwzględnieniem wszystkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a m.in. również wieku poszkodowanego i czasu trwania jego cierpień.

W wyniku przedmiotowego zdarzenia powód doznał 27% uszczerbku na zdrowiu, przebył leczenie i rehabilitację. To wszystko sprawia, że żądana kwota jest adekwatna do doznanej przez powoda krzywdy. Nadto w następstwie zdarzenia powód musiał ograniczyć aktywność ruchową, towarzyską, zrezygnował z uprawiania sportu/ hobby w postaci jazdy motocyklem.

Dodatkowo wskazać należy, że Sąd na poczet należnej powodowi kwoty zadośćuczynienia zaliczył na poczet należnego powodowi zadośćuczynienia w kwocie 2.000 złotych , a dalej na poczet zasądzonej kwoty jak wcześniej zasądzonej na rzecz powoda od sprawcy zdarzenia szkodowego wyrokiem tut. Sądu w sprawie (...). Posiłkując się stanowiskiem Sądu Najwyższego o w niniejszym zakresie, wyrażonym w szczególności w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2011 roku w sprawie III CZP 31/11, Sąd przyjął, że środek karny w postaci nawiązki zasadzony w/w wyroku tutejszego Sądu na rzecz powoda ma charakter nie tylko penalny czy resocjalizacyjny, lecz także kompensacyjny zmierzający do likwidacji szkody wywołanej czynem niedozwolonym. Jak wskazało to Sąd Najwyższy w uzasadnieniu w/w uchwały, że tak przepisy kodeksu karnego jak i kodeksu postępowania karnego wskazują, że przy orzekaniu tego środka karnego( a także nawiązki czy zadośćuczynienia) chodzi nie tylko o represję wobec sprawy czy jego resocjalizację, ale także, a nawet przede wszystkim , o naprawienie wyrządzonej pokrzywdzonemu szkody. Środek karny powinien wykonać skazany , który nie może żądać aby wykonała go inna osoba; pokrzywdzony nie jest jednak pozbawiony możliwości wystąpienia z roszczeniem o naprawienie szkody bezpośrednio przeciwko ubezpieczycielowi i nie można wykluczyć sytuacji, w której ubezpieczyciel spełni świadczenie zanim środek karny zostanie wykonany; jeżeli po wydaniu wyroku karnego szkoda zostanie naprawiona przez inna osobę, skazany może uchylić się od wykonania nałożonego nim obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody, wnosząc o pozbawienie tytułu wykonawczego w tej części wykonalności. W realiach przedmiotowej sprawy sprawca zdarzenia nie wykonał ciążącego na nim obowiązku w całości( zapłacił jedynie 650 złotych według stanu na luty 2013 roku) , przez co obowiązek w tym zakresie w świetle art. 822 k.c. niejako przechodzi na ubezpieczyciela. Skoro jednak żądanie pozwu powód ograniczył do kwoty 48.000 złotych Sąd związany jest wysokością tego żądania.

Z uwagi na powyższe orzeczono w zakresie należności głównej jak w pkt I sentencji wyroku. Powodowi od zasądzonego świadczenia należą się również odsetki ustawowe. Zgodnie z art. 817 § 1 kc ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powyższa regulacja jest koherentna tak z treścią art. 455 k.c. oraz w poglądem judykatury, a dalej z poglądem przedstawicieli piśmiennictwa w w/w zakresie. Wskazuje się, że skoro świadczenie z czynów niedozwolonych, jest świadczeniem bezterminowym, zobowiązany to jego spełnienia, w tym także ubezpieczyciel, winien spełnić świadczenie niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. W realiach przedmiotowej sprawy na w/w niezwłoczność należy patrzeć przez pryzmat art. 817§1 k.c. Z chwilą wezwania do zapłaty( co powoduje przekształcenie zobowiązania bezterminowego w terminowe) oraz z upływem terminu do spełniania świadczenia, w tej sprawie z upływem 30 dni od daty wezwania, dłużnik- tu pozwany pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem danego świadczenia. Z uwagi na to Sąd zasądził od zasądzonego w całości roszczenia o zapłatę kwoty odsetki ustawowe liczone od daty ich wymagalności w przypadku kwoty 4.000 złotych będzie to dzień po wydaniu decyzji ustalającej przyznane powodowi zadośćuczynienie, zaś w przypadku kwoty 44.000 złotych będzie to dana wniesienia pozwu w rozszerzonym zakresie- 08 lutego 2013 roku.

Rozstrzygnięcie z pkt II sentencji wyroku znajduje oparcie w art. 98 k.p.c. Powód jest stroną wygrywającą w sprawie, a zatem należne mu są poniesione przez niego koszty procesu w wysokości łącznie 1.417 złotych. Poniesione przez powoda koszty procesu to: opłata od pozwu w pierwotnym brzmieniu- 200 złotych, kwota 600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 6 pkt 5 w związku z §4 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, kwota 17 złotych tytułem uiszczenia opłaty skarbowej za udzielone pełnomocnictwo. W zakresie ustaleń co do poniesionych przez powoda kosztów zastępstwa prawnego w kwocie 600 złotych wymaga wskazania, iż rozszerzenie powództwa o kwotę 44.000 złotych nie ma wpływu na ustalenia co do wysokości kosztów zastępstwa w tym postępowaniu przez tut. Sądem. Zgodnie bowiem z §4 ust 2 w/w rozporządzenia w sprawie stawek minimalnych w razie zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczenia opłat, bierze się pod uwagę wartość zmienioną, poczynając od następnej instancji.

Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych z pkt III sentencji wyroku znajduje uzasadnienie w treści art.113 ust. 1 ustawy o kosztach sadowych w sprawach cywilnych. Do rozliczenia pozostawała kwota wydatkowanych środków budżetowych w związku z przyznanym wynagrodzeniem biegłych w łącznej kwocie 446,98 złotych oraz kwota 2.200 złotych tytułem brakującej opłaty od pozwu w rozszerzonym brzmieniu( 44.000 x5%), łącznie 2.646,98 złotych.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji

Sygn. akt VII C 189/12

Zarządzenie:

1.  Odnotować w kontrolce,

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.

3.  Kal. 14 dni,

4.  Po wykonaniu: zwrócić akta (...) z tym że sporządzić ksero z tych akt - k. …………………………………………………………………………………………………

5.  Przedłożyć wraz z wpływem lub po upływie terminu, w tym po prawomocności do windykacji