Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2012 r. w Gdańsku

sprawy E. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o wysokość emerytury

na skutek apelacji E. B. oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku VIII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 5 marca 2012 r., sygn. akt VIII U 2106/11

oddala obie apelacje.

Sygn. akt III AUa 900/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 września 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. przyznał E. B. prawo do emerytury, począwszy od dnia 13 września 2011 r. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, a wwpw wyniósł 90,89%. Przy obliczeniu emerytury pozwany uwzględnił 23 lat, 8 miesięcy tj. 284 miesięcy okresów składkowych. Jednocześnie z przyznaniem świadczenia organ rentowy zawiesił je z racji uprawnień ubezpieczonego do świadczenia z KRUS.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony, wskazując, iż do wyliczenia świadczenia nie przyjęto okresów ubezpieczenia w KRUS.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem z dnia 5 marca 2012 r. Sąd Okręgowy w Gdańsku VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że do okresów składkowych E. B. uwzględnił okres od 1 września 1960 r. do 26 czerwca 1963 r. oddalając odwołanie w pozostałym zakresie i stwierdzając, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji w sprawie. Uzasadniając swoje stanowisko Sąd wskazał, iż ubezpieczony, ur. (...) w dniu 3 listopada 2006 r. złożył wniosek o emeryturę w ZUS. Decyzją z dnia 23 stycznia 2007 r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury wskazując, że na dzień złożenia wniosku nie osiągnął wieku emerytalnego 65 lat, nie ma ustalonej całkowitej niezdolności do pracy oraz nie udokumentował 15 lat pracy w szczególnych warunkach. W raporcie ustalenia uprawnień do świadczenia na dzień 23 stycznia 2007 r. organ rentowy zaliczył wnioskodawcy 23 lata 4 miesiące 18 dni okresów składkowych oraz 1 rok 7 miesięcy 12 dni okresów uzupełniających.

W dniu 27 maja 2008 r. ubezpieczony złożył kolejny wniosek o emeryturę. Pozwany decyzją z dnia 24 czerwca 2009 r. odmówił przyznania emerytury wnioskodawcy uzasadniając, że ostatnim ubezpieczeniem wnioskodawcy przed złożeniem wniosku o emeryturę było ubezpieczenie społeczne rolników, a nie ubezpieczenie pracownicze stąd brak jest podstaw do przyznania świadczenia. ZUS w raporcie ustalenia uprawnień do świadczenia na dzień 27 czerwca 2008 r. zaliczył wnioskodawcy 23 lata 4 miesiące 18 dni okresów składkowych oraz 15 lat, 16 dni okresów uzupełniających łącznie 38 lat, 5 miesięcy i 4 dni okresów udowodnionych.

W dniu 2 marca 2009 r. ubezpieczony złożył następny wniosek o emeryturę, załączając świadectwo dotyczące pracy w okresie od 16 czerwca 2008 r. do 15 grudnia 2008 r. w Firmie Handlowo-Usługowej (...) sp. jawna M i E S.. W decyzji z dnia 22 kwietnia 2009 r. ZUS odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury, wskazując, że nie udokumentował on wymaganego stażu pracy w wysokości 35 lat, a jedynie 33 lata 11 miesięcy i 4 dni okresów składkowych, nieskładkowych i uzupełniających. Zaznaczył, że okres prowadzenia gospodarstwa rolnego i pracy w gospodarstwie rolnym nie podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu prawa do emerytury z FUS, jeżeli zostały zaliczone do okresów, od których zależy prawo do świadczenia.

W dniu 8 maja 2009 r. ubezpieczony złożył - wraz ze świadectwem ukończenia nauki zawodu oraz świadectwem ukończenia ZSZ - wniosek o zaliczenie tego okresu do okresu pracy. Wnioskodawca załączył również swoje oświadczenie na okoliczność uczęszczania w latach 1960-1963 do ZSZ Gastronomicznej dla Pracujących w G.oraz odbywania praktycznej nauki zawodu w (...)w G., a także oświadczenie świadka Z. G.na tą samą okoliczność. W decyzji z dnia 25 czerwca 2009 r. ZUS odmówił przyznania emerytury, wskazując, że wnioskodawca nie udokumentował wymaganego stażu pracy w wysokości 35 lat, a jedynie 33 lata 11 miesięcy 4 dni okresów składkowych, nieskładkowych i uzupełniających. Okres pracy w gospodarstwie rolnym od 1 stycznia 1997 r. do 31 grudnia 2001 r. został uwzględniony przez KRUS do ustalenia prawa do emerytury rolniczej, stąd brak jest podstaw do uwzględnienia tego okresu do stażu pracy przy emeryturze pracowniczej. Do stażu pracy nie uwzględniono okresu zatrudnienia w (...).

Od tej decyzji pozwanego wnioskodawca w dniu 31 lipca 2009 r. złożył odwołanie, w którym wnosił o przyznanie mu emerytury, dopuszczenie dowodu z zeznań świadków na okoliczność pracy w (...) oraz dopuszczenie dowodu z dokumentów.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie.

Odwołanie wnioskodawcy wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 4 marca 2010 r. (XV U 3974/09) zostało oddalone.

W dniu 9 sierpnia 2011 r. E. B. złożył kolejny wniosek o emeryturę. ZUS decyzją z dnia 14 września 2011 r. przyznał i zawiesił wnioskodawcy emeryturę od 13 września 2011 r.

Decyzją z dnia 28 września 2011 r. Prezes KRUS wstrzymał ubezpieczonemu od 1 października 2011 r. wypłatę emerytury rolniczej.

Decyzją z dnia 4 października 2011 r. ZUS wznowił wypłatę świadczenia od 13 września 2011 r.

W toku postępowania pierwszoinstancyjnego ubezpieczony wniósł o doliczenie do stażu pracowniczego okresu ubezpieczenia rolniczego od 1 stycznia 1983 do 31 grudnia 1990 r. oraz od 1 stycznia 1991 do 31 grudnia 2001 r., a także o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków na okoliczność nauki zawodu. Wnioskodawca podał, że naukę w ZSG dla pracujących rozpoczął 1 września 1960 r. W zakresie nauki mieściła się praktyczna nauka zawodu przez trzy dni w tygodniu w restauracji (...)za wynagrodzeniem.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była zatem kwestia udowodnienia zatrudnienia w (...) od 1 września 1960 r. do 26 czerwca 1963 r. oraz uwzględnienia okresów prowadzenia gospodarstwa rolnego przy ustalaniu prawa do emerytury i renty z FUS.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 3 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. okresy, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne, albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, tj.:

1) zatrudnienia po ukończeniu 15 lat życia:

a) na obszarze Państwa Polskiego - w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, jeżeli w tych okresach pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego: chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy albo rentę chorobową,

3) zatrudnienia młodocianych na obszarze Państwa Polskiego na warunkach określonych w przepisach obowiązujących przed dniem 1 stycznia 1975 r.;

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, w tym dopuszczeniu dowodu z zeznań świadków J. C., Z. G. i W. H. oraz uwzględnieniu stanowiska Sądu Apelacyjnego w Katowicach zaprezentowanego w wyroku z dnia 15 lutego 2011 r. (III AUa 1731/10) oraz z dnia 14 czerwca 2006 r. (III AUa 455/05), jak również Sądu Apelacyjnego w Warszawie zaprezentowanego w wyroku z dnia 18 marca 2009 r. (III AUa 1213/08) Sąd stanął na stanowisku, że wnioskodawca udowodnił okres nauki i zatrudnienia w (...) we wskazanym wyżej okresie.

Jednocześnie Sąd oddalił odwołanie ubezpieczonego w zakresie uwzględnienia okresów prowadzenia gospodarstwa rolnego przy ustalaniu prawa do emerytury i renty z FUS, ponieważ zgodnie z art. 10 powołanej ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się (z zastrzeżeniem art. 56), jak okresy składkowe okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki; przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia oraz przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu. Jednocześnie, zgodnie z ust. 3 art.10 okresów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie uwzględnia się, jeżeli zostały one zaliczone do okresów, od których zależy prawo do emerytury lub renty, na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Sporny okres pracy w gospodarstwie rolnym został zaliczony wnioskodawcy przez KRUS.

Mając na uwadze powyższe, Sąd, na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w pkt I wyroku. W pozostałym zakresie Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w pkt II i III wyroku.

Apelację od wyroku wywiódł wnioskodawca oraz organ rentowy.

Wnioskodawca zaskarżył wyrok Sądu I instancji w punkcie II i III, zarzucając mu naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 10 ustawy o emeryturach i rentach z FUS i wniósł o jego zmianę poprzez orzeczenie zgodnie z treścią odwołania.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, iż okresy ubezpieczenia w KRUS winny być doliczone przy ustalaniu prawa do emerytury. Nadto wskazał, iż Sąd dopuścił się także błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że ubezpieczony pobierał emeryturę z KRUS, podczas, gdy nigdy takiego świadczenia nie pobierał.

Organ rentowy z kolei zaskarżył wyrok w punkcie 1 zarzucając mu naruszenie przepisu art. 28 w zw. z art. 6 ustawy o emeryturach i rentach z FUS i wniósł o jego zmianę we wskazanym zakresie i oddalenie odwołania, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Uzasadniając swoje stanowisko skarżący zaznaczył, że ze zgromadzonej dokumentacji nie wynika, by wnioskodawca w okresie odbywania nauki w (...) zawierał indywidualną umowę o naukę zawodu na podstawie przepisów prawa pracy. Zdaniem pozwanego, świadkowie nie podali, czy wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie z tytułu odbywanej praktyki, a jedynie że odbywał praktykę 3 dni w tygodniu po osiem godzin dzienne, a w sobotę 6 godzin dziennie.

Pozwany zaznaczył, że w dokumentacji wnioskodawcy znajduje się arkusz ocen, w którym zawarto ocenę za praktykę oraz protokół egzaminu końcowego. Dodatkowo, z treści świadectwa ukończenia szkoły wynika, iż świadectwo ukończenia 3 - letniej zasadniczej szkoły zawodowej dla pracujących łącznie ze świadectwem ukończenia nauki zawodu w zakładzie pracy było równorzędne ze świadectwem ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej. To zaś oznacza, że w spornym okresie wnioskodawca odbywał praktykę w Restauracji (...), której odbycie wymagane było programem szkolnym i było warunkiem do ukończenia szkoły.

Wobec powyższych ustaleń brak było podstaw do uwzględnienia wskazanego okresu jako składkowego z tytułu praktycznej nauki zawodu - zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zwodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacje wnioskodawcy oraz pozwanego nie zasługują na uwzględnienie.

Przedmiotem sporu w analizowanej sprawie była kwestia zasadności nieuwzględnienia E. B. przez pozwanego do wysokości świadczenia emerytalnego okresu prowadzenia gospodarstwa rolnego od 1 stycznia 1983 r. do 31 grudnia 2001 r., jak również odmowa zaliczenia do stażu pracowniczego okresu zatrudnienia w Państwowym Przedsiębiorstwie (...) w G. w trakcie nauki zawodu w zawodzie kucharz, pobieranej w (...) Szkole (...) dla Pracujących od 1 września 1960 r. do 30 czerwca 1963 r.

Zdaniem Sadu Apelacyjnego, we wskazanym powyżej zakresie Sąd Okręgowy przeprowadził stosowne postępowanie dowodowe, a w swych ustaleniach i wnioskach nie wykroczył poza ramy swobodnej oceny wiarygodności i mocy dowodów wynikające z przepisu art. 233 k.p.c., nie popełnił też uchybień w zakresie zarówno ustalonych faktów, jak też ich kwalifikacji prawnej, które mogłyby uzasadnić ingerencję w treść zaskarżonego orzeczenia.
W konsekwencji, Sąd odwoławczy oceniając jako prawidłowe ustalenia faktyczne
i rozważania prawne dokonane przez Sąd pierwszej instancji uznał je za własne, co oznacza, iż zbędnym jest ich szczegółowe powtarzanie w uzasadnieniu wyroku Sądu odwoławczego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1998 r., sygn. I PKN 339/98, OSNAPiUS
z 1999 r., z. 24, poz. 776).

W pierwszej kolejności Sąd Apelacyjny wskazuje, iż przychyla się do stanowiska Sądu I instancji, zgodnie z którym okres pobierania przez wnioskodawcę nauki w ZSG przy jednoczesnym świadczeniu pracy na rzecz (...)winien zostać zaliczony przez organ rentowy do stażu pracowniczego ubezpieczonego. Podkreślić bowiem należy - jak trafnie zaznaczył Sąd I instancji - że wnioskodawca bezsprzecznie przez cały sporny okres wykonywał zatrudnienie jako pracownik młodociany. Podkreślić należy, że - jak wynika z zeznań powołanych w sprawie świadków, tj. J. C., W. H.oraz Z. G.– ubezpieczony świadczył pracę na rzecz Państwowego Przedsiębiorstwa (...)3 dni w tygodniu, tj. w czwartek, w piątek i w sobotę, wykonując powierzone mu obowiązku przez 8 godzin dziennie (w sobotę – 6 godzin) i otrzymując z tego tytułu odpowiednie wynagrodzenie. W pozostałe dni, tj. w poniedziałek, we wtorek oraz we środę ubezpieczony pobierał naukę w szkole. Dodatkowo świadek H.podał, że ubezpieczony pracował w restauracji, tj. (...)również w okresie wakacji szkolnych, podczas których świadek - jako uczeń technikum – miał wolne. Znamienne jest to, że zeznania świadków, tj. osób, które w spornym okresie były zatrudnione wraz z ubezpieczonym, korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w tym z wyjaśnieniami samego wnioskodawcy oraz z dokumentacją znajdującą się w aktach emerytalnych skarżącego, a zwłaszcza ze świadectwem ukończenia nauki zawodu z dnia 6 czerwca 1963 r. Wskazać trzeba, że ubezpieczony wraz z ukończeniem (...) Szkoły (...)w G., otrzymał dwa świadectwa, tj. świadectwo ukończenia (...) Szkoły Zawodowejz dnia 26 czerwca 1963 r., jak również świadectwo ukończenia nauki zawodu z 6 czerwca 1963 r., z którego wynika, że wnioskodawca w dniu 5 czerwca 1963 r. złożył egzamin końcowy przed Komisją Kwalifikacyjną przedsiębiorstwa powołaną na podstawie § 12 zarządzenia nr 173 Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 2 grudnia 1958 r. Jednocześnie ze świadectwa wynika również to, że E. B.naukę zawodu ukończył według 3-letniego programu praktycznej nauki zawodu dla ZSZ, co również dowodzi, iż w spornym okresie miał on status pracownika młodocianego, a nie ucznia. Mało tego, po ukończeniu nauki w szkole, tj. po 1 lipca 1963 r., wnioskodawca w dalszym ciągu pozostawał w zatrudnieniu z (...), świadcząc pracę przez trzy dni w tygodniu, tj. w tym samym wymiarze godzin, jaki obowiązywał go podczas nauki.

Nadto zaznaczyć wypada, że pobierana przez ubezpieczonego nauka zawodu nie została wymieniona w świadectwie ukończenia szkoły, jako przedmiot praktyczny w programie nauki szkolnej. A skoro tak to uznać należało, że związek pomiędzy wnioskodawcą a (...) miał charakter stosunku prawa pracy - nauki zawodu. Stosunek zatrudnienia, o którym mowa obejmował bowiem tych młodocianych przyjętych do pracy w celu nauki zawodu, którzy byli zobowiązani do dokształcania się w szkole, nie zaś tych, którzy pobierali naukę bez zatrudnienia się ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2009 r. (III AUa 1213/08, Apel.-W-wa 2009/3/14, OSA 2011/5/57-63, LEX nr 530999).

Skoro zatem wnioskodawca w spornym okresie niewątpliwie był pracownikiem młodocianym, to tym samym okres od 1 września 1960 r. do 26 czerwca 1963 r. – wbrew twierdzeniom pozwanego - winien mu zostać zaliczony do stażu pracowniczego, stąd ustalenia Sądu I instancji we wskazanym wyżej zakresie uznać należało za prawidłowe.

Zajmując stanowisko w przedmiocie apelacji wnioskodawcy wskazać należy, że również nie zasługuje ona na uwzględnienie, albowiem Sąd I instancji w sposób prawidłowy ustalił, że okres prowadzenia przez ubezpieczonego gospodarstwa rolnego od 1 stycznia 1983 r. do 31 grudnia 2001 r. nie może zostać uwzględniony przy obliczaniu wysokości należnego skarżącemu świadczenia emerytalnego.

Podkreślić bowiem trzeba - jak zasadnie podał Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia - że zgodnie z treścią art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 ze zm.) okresów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie uwzględnia się, jeżeli zostały one zaliczone do okresów, od których zależy prawo do emerytury lub renty, na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników. A zatem art. 10 ust. 3 ustawy emerytalnej z 1998 r. nie wyłącza możliwości uwzględnienia okresów pracy rolniczej w stażu składkowym, które nie zostały zaliczone do nabycia prawa do emerytury lub renty rolniczej. Nie oznacza to jednak, że te same okresy zaliczać można dwa razy do różnych świadczeń. Te okresy, które zostały wnioskodawcy zaliczone do nabycia prawa do określonego świadczenia - w tym przypadku renty inwalidzkiej rolniczej - nie mogą bowiem zostać zaliczone do okresu, od którego zależy nabycie prawa do emerytury pracowniczej ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 listopada 2009 r., I UK 168/09, LEX nr 570124).

Jak wynika zatem z powyższego, zasadniczym warunkiem uwzględnienia okresów pracy rolniczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 i 2, przy ustalaniu prawa do emerytury i renty z tytułu niezdolności do pracy jest zastrzeżenie, że okresy te nie zostały zaliczone do okresów, od których zależy prawo do emerytury lub renty na podstawie przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Tym samym nie można ich uwzględnić podwójnie, tzn. zarówno przy ustalaniu prawa do świadczeń rolniczych, jak i świadczeń pracowniczych i pochodnych, o czym wyraźnie stanowi powołany wyżej przepis art. 10 ust. 3 ustawy emerytalno - rentowej i art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (zob. S. Szymańska, Niektóre..., s. 50-51 oraz wyrok SN z dnia 20 lutego 1997 r., II UR 2/97, OSNAPiUS 1997, nr 24, poz. 497). Pogląd wyrażony w sprawie II UR 2/97 należy obecnie uznać za utrwalony, gdyż znalazł potwierdzenie także w najnowszym orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak choćby w wyroku z dnia 8 maja 2007 r., II UK 164/06 (OSNPUSiSP 2008, nr 11-12, poz. 172), gdzie wyraźnie wskazano, że dokonanie przez ubezpieczonego wyboru co do zaliczenia wskazanego okresu do okresu ubezpieczenia, od którego zależy prawo do emerytury w określonym systemie (pracowniczym lub rolniczym), uniemożliwia późniejsze zaliczenie tego samego okresu w innym systemie.

Faktem jest, że Sąd Okręgowy w sposób błędny wskazał, iż ubezpieczony pobierał z Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego świadczenie emerytalne, podczas gdy była to w istocie renta rolnicza, którą KRUS przyznał i wypłacał ubezpieczonemu od 3 października 2001 r. do 30 września 2011 r. Od dnia 1 października 2011 r. KRUS przyznał ubezpieczonemu z urzędu emeryturę rolniczą, jednocześnie informując wnioskodawcę pismem z dnia 28 września 2011 r., że nie jest możliwe wypłacanie emerytury rolniczej w zbiegu ze świadczeniem pracowniczym albowiem świadczenie pracownicze jest dla skarżącego korzystniejsze. Błąd wskazany powyżej pozostaje jednak bez znaczenia dla dokonanych ustaleń, albowiem niezależnie od tego, czy okres wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym został zaliczony przez KRUS do ustalenia prawa i wysokości renty, czy też emerytury rolniczej, nie może on zostać ponownie uwzględniony do ustalenia wysokości świadczenia pracowniczego. Stąd trafnie Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonemu zaliczenia do stażu pracowniczego okresu od 1 stycznia 1983 r. do 31 grudnia 2001 r.

Mając na uwadze powyższe, podzielając stanowisko Sądu I instancji i uznając zarówno apelację wnioskodawcy, jak i organu rentowego za bezprzedmiotową, Sąd Apelacyjny, na mocy art. 385 k.p.c., orzekł, jak w sentencji.