Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Marek Szcześniak

Protokolant sekr. sądowy Karol Kotoński

Po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2018 r. w Toruniu.

przy udziale -

sprawy z powództwa M. W.

przeciwko A. W.

o ustanowienie rozdzielności majątkowej

I.  ustanawia z dniem 10.10.2013r. rozdzielność majątkową pomiędzy M. W. i A. W., którzy od dnia 28.02.2009r. pozostają w związku małżeńskim, dla którego w Urzędzie Stanu Cywilnego dla (...) W. wydano akt małżeństwa o numerze (...),

II.  zasądza od pozwanej A. W. na rzecz M. W. kwotę 937 zł (dziewięćset trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III RC 553/17

UZASADNIENIE

M. W. w dniu 24 lipca 2017 r. wniósł pozew przeciwko A. W. domagając ustanowienia rozdzielności majątkowej między nim a pozwaną A. W. z dniem 10 października 2013 r. wskazując m.in., że strony zawarły związek małżeński 28 lutego 2009 r. i po ślubie zamieszkały wspólnie w Japonii. We wrześniu 2013 r. urodziła im się córka. W maju 2013 r. małżonkowie przyjechali z dzieckiem na wakacje do Polski skąd powód musiał wcześniej wrócić ze względów zawodowych. Zgodnie z ustaleniami pozwana z córką miała wrócić do Japonii we wrześniu 2013 r. Nie zrobiła tego a w dniu 10 października 2013 r. wysłała powodowi maila, że wybrała nie być z nim w Japonii. Od tego czasu strony nigdy nie zamieszkały razem. Pozwem z dnia 17 listopada 2016 r. M. W. wytoczył przeciwko A. W. powództwo o rozwód. (k. 2-17)

W odpowiedzi na pozew z dnia 3 października 2017 r. pozwana wniosła o ustanowienie rozdzielności majątkowej z dniem 18 października 2017 r. wskazując m.in., że mail z dnia 10 października 2013 r. był w tonie humorystycznym a po jego wysłaniu nadal strony do siebie dzwoniły oraz pisały maile. Strony nadal omawiały wspólnie kwestie finansowe. Małżonkowie wspólnie ustalili, że pozwana wraz z dzieckiem pozostanie w Polsce z uwagi na stosunek do niej matki i siostry powoda. Wspólnym ustaleniem stron było, że każde z nich będzie utrzymywać swoje gospodarstwo domowe: powód w Japonii a pozwana w Polsce. (k.27-46)

S ą d u s t a l i ł c o n a s t ę p u j e

Powód M. W. i pozwana A. W. zawarli związek małżeński w dniu 28 lutego 2009r. w T.. W ich małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności majątkowej.

Po zawarciu związku małżeńskiego w marcu 2009r. A. W. przeprowadziła się do Japonii i zamieszkała w domu stanowiącym własność rodziców powoda. W domu tym oprócz powoda i pozwanej zamieszkiwali również rodzice powoda i jego siostra. Każda rodzina miała do dyspozycji własne, niezależne piętro domu. Na zakup domu zaciągnięty został kredyt i M. W. partycypuje co miesiąc w spłacie 1/4 raty.

W dniu 8 września 2012 r. ze związku małżeńskiego stron urodziła się mał. I. W..

W maju 2013 r. strony wraz z dzieckiem udały się wspólnie do Polski na okres 4 miesięcy. Z uwagi na obowiązki służbowe M. W. musiał wcześniej powrócić do Japonii. Pozwana wraz z córką miała wrócić do Japonii we wrześniu 2013 r. jednak tego nie uczyniła.

W dniu 10 października 2013 r. A. W. wysłała powodowi maila, w którym napisała, że rozumie, iż jest on zdziwiony, że zdecydowała się nie być z nim w Japonii. Od tego czasu strony nie mieszkały razem. Nie czyniły też wspólnych zakupów. Powód i pozwana wspólnie ustalili, że od października 2013 r. każde z małżonków będzie zarabiać samo na siebie i każde będzie utrzymywało samemu swoje gospodarstwo domowe – powód w Japonii, a pozwana w Polsce.

W dniu 11 listopada 2013 r. pozwana wysłała maila do powoda, w którym poinformowała go, że od tej pory będzie się z nim kontaktować jedynie w kwestii spraw związanych z ich córką, jego finansowych i pozafinansowych obowiązków ojcowskich wobec niej oraz przesłania rzeczy pozwanej.

Od tego czasu M. W. przesyłał A. W. pieniądze na utrzymanie ich wspólnego dziecka na podstawie przesyłanych przez pozwaną rozliczeń.

W 2014 r. na prośbę matki dziecka przesłał dodatkowo pieniądze na remont mieszkania zajmowanego przez pozwaną i małoletnią I. aby poprawić warunki mieszkaniowe córki.

Od października 2013 r. A. W. bez wiedzy i zgody powoda zakupiła na raty laptop L. w 2014 r., zakupiła na raty tapczan w 2016r., zaciągnęła pożyczkę na kwotę 20.000 zł w (...) zimą 2016 r. oraz zakupiła na raty telewizor w 2017 r.

Pozwana przyleciała wraz z córką do Japonii w sierpniu 2015 r. na okres ok. 14 dni oraz w sierpniu 2016 r. na mniej niż 14 dni. Za każdym razem zatrzymywała się z córką w domu powoda jednak mieszkała w oddzielnym pokoju niż powód.

W dniu 23 listopada 2016 r. M. W. złożył w Sądzie Okręgowym w Toruniu pozew o rozwód.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 30 maja 2018 r. wydanym w sprawie I C 2221/16 rozwiązano małżeństwo stron z wyłącznej winy A. W.. Wyrok jest nieprawomocny.

(okoliczności bezsporne k. 3-5,17,27-46,50-56,75-76,81-98,104-105,109,149)

(dowód: odpis zupełny aktu małżeństwa k.7

odpis zupełny aktu urodzenia k. 8

odpisy z akt I C 2221/16 SO w Toruniu k. 9-16,57-72,163-289

odpisy z akt I C 58/15 SO w Toruniu k.113-118

pismo komornika k.160,296,

zeznania M. W. k. 100-102, 302

zeznania A. W. k. 299-302)

S ą d z w a ż y ł c o n a s t ę p u j e

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie zeznań stron procesu, które uznano za wiarygodne, gdyż były spójne, logiczne i znalazły potwierdzenie, w odpowiednim zakresie, w stosownych dokumentach urzędowych i prywatnych, których domniemanie autentyczności wynikające z art. 245 kodeksu postępowania cywilnego – a w odniesieniu do dokumentów urzędowych również zgodności z prawdą tego co zostało w nich zaświadczone, wynikające z art. 244 kpc – nie zostały podważone.

Na mocy z art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie i innych pismach procesowych, oraz przytoczone w ramach informacyjnego wysłuchania stron, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym zgromadzonym w sprawie.

W myśl art. 31 § 1 kro, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Stosownie do art. 52 § 1 kro, z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej.

Art. 52 § 2 kro stanowi natomiast, że rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu.

Ustawodawca nie definiuje pojęcia „ważnych powodów”, pozostawiając kształtowanie jego rozumienia judykaturze i doktrynie. W piśmiennictwie podkreśla się, że ważne powody, dające podstawę do ustanowienia rozdzielności majątkowej to wytworzenie się takiej sytuacji, która w konkretnych okolicznościach faktycznych powoduje, że dalsze trwanie wspólności majątkowej między małżonkami pociąga za sobą naruszenie lub poważne zagrożenie interesu majątkowego jednego z małżonków i z reguły także dobra rodziny.

Według utrwalonego, tak w piśmiennictwie jak i orzecznictwie sądowym poglądu, ważnym powodem do ustanowienia rozdzielności majątkowej jest również separacja faktyczna małżonków uniemożliwiająca im współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym i najczęściej zarazem stwarzająca zagrożenie interesów jednego lub nawet obojga małżonków (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28.10.1997 r., I CKN 238/97 - niepubl., wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13.05.1997 r., III CKN 51/97, OSNC 1997/12/194, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.06.2000 r., III CKN 287/00 - niepubl., wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13.01.2000 r., II CKN 1070/98 - niepubl.).

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wskazuje, że są przesłanki do tego aby ustanowić między stronami rozdzielność majątkową z datą wskazaną w pozwie.

Sąd miał w szczególności na uwadze, że z korespondencji mailowej stron wynika, że od 10 października 2013 r. strony pozostawały w separacji faktycznej. Jedyny kontakt między nimi od tego czasu dotyczył rozliczeń i wydatków na małoletnią córkę stron. Strony od 10 października 2013 r. nie mieszkały razem, nie prowadziły wspólnego gospodarstwa domowego, nie podejmowały wspólnych decyzji finansowych, nie informowały się też o zaciąganych przez siebie kredytach i pożyczkach.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 52 § 1 i 2 kro, Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu rozstrzygnięto na mocy art. 98 § 1 kpc, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy, orzekając jak w punkcie II sentencji.