Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku W. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania W. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 21 czerwca 2013 r. sygn.(...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy W. P. prawo do emerytury z dniem (...)

Sygn. akt VU 1031/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 czerwca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił W. P. prawa do emerytury z uwagi na brak wymaganego stażu pracy w warunkach szczególnych.

Od powyższej decyzji W. P. odwołał się w dniu 19 lipca 2013 roku wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Na rozprawie w dniu 23 września 2013 roku wnioskodawca sprecyzował odwołanie w ten sposób, że wniósł o zaliczenie do okresu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w (...) Kombinacie (...) w P. od 13 grudnia 1977 roku do 30 września 1979 roku, gdzie pracował jako ślusarz utrzymania ruchu kotłowni (ciepłowni).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, W. P., urodzony (...), złożył
w dniu 13 czerwca 2013 roku wniosek o przyznanie emerytury. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-4 akt emerytalnych)

W. P. na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się okresem ubezpieczenia w łącznym rozmiarze 26 lat, 2 miesiące i 15 dni, w tym 14 lat 8 miesięcy i 26 dni okresów pracy w warunkach szczególnych.

(dowód: decyzja z dnia 21.06.2013 r. k. 42 akt emerytalnych)

Do okresów pracy w warunkach szczególnych organ rentowy zaliczył wnioskodawcy okresy zatrudnienia:

- od 1 lipca 1971 roku do 31 października 1977 roku w Zakładach (...) S.A. w T. na stanowisku robotnika transportu wewnętrznego, konserwatora maszyn i urządzeń,

- od 23 października 1979 roku do 14 marca 1984 roku, od 19 maja 1989 roku do 10 grudnia 1991 roku oraz od 15 grudnia 1991 roku do 4 marca 1994 roku w Zakładzie (...) Spółka z o.o. w Ł. – Wydziale(...)w T.na stanowisku ślusarza remontowego.

(dowód: odpowiedź na odwołanie k. 4-5 )

W okresie od dnia 13 grudnia 1977 roku do 30 września 1979 roku wnioskodawca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę, w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Kombinacie (...) w P. w Fabryce (...) na stanowisku ślusarza.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 2.10.1979r. k. 4 akt rentowych, umowa o pracę z dn. 12.1. (...). k. 12 akt sprawy, karta obiegowa zmiany z dn. 29.09.1979r. k. 12 akt sprawy)

Fabryka (...) zajmowała się budową bloków mieszkalnych oraz produkcją płyt betonowych wykorzystywanych do budowy bloków. W 1977 roku Fabryka (...) rozpoczęła budowę kotłowni przemysłowej. Budowa kotłowni trwała do końca kwietnia 1978 roku.

Przez okres pierwszych dwóch miesięcy zatrudnienia (tj. od 17 grudnia 1977r. do 31 stycznia 1978r.) wnioskodawca pracował przy montażu urządzeń technologicznych kotłowni tj. ciągów nawęglania i odżużlania nowo budowanej ciepłowni.

W okresie od lutego do końca kwietnia 1978 roku wnioskodawca przebywał na szkoleniu w P.. Było to szkolenie w zakresie obsługi bieżącej i remontów urządzeń technologicznych kotłowni (eksploatacji kotłowni).

(dowód: zeznania świadka S. S. protokół rozprawy z dnia 23 września 2013 roku od minuty 6.21 do minuty 20.45 k. 24-26 wraz z nagraniem koperta k. 27,

zeznania świadka M. S. protokół rozprawy z dnia 23 września 2013 roku od minuty 21.05 do minuty 29.45 k. 24-26 wraz z nagraniem koperta k. 27, zeznania świadka M. G. protokół rozprawy z dnia 23 września 2013 roku od minuty 30.00 do minuty 33.10 k. 24-26 wraz z nagraniem koperta k. 27, zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 15 listopada 2013 roku od minuty 1.33 do minuty k. 38-39 wraz z nagraniem koperta k. 40)

Po ukończeniu kursu tj. od 1 maja 1978r. do 31 lipca 1978r. wnioskodawca pracował przy uruchamianiu nowo wybudowanej kotłowni przemysłowej w Fabryce (...). Do obowiązków wnioskodawcy należało sprawdzanie urządzeń kotłowni w zakresie ich prawidłowego funkcjonowania, zaopatrzenie kotłowni w opał, dozowanie kwasu solnego do kadzi z wodą.

Od 1sierpnia 1978 roku kotłownia była w pełni uruchomiona, pracowały wówczas już wszystkie urządzenia i taśmociągi. Kotłownia była obiektem technologicznym realizującym ruch energetyczny w systemie ciągłym. Była oddziałem (...) Kombinatu (...), będącym w ruchu ciągłym (z wyłączeniem okresu gdy urządzenia kotłowni były montowane).

Ciepłownia (kotłownia) (...) Kombinatu (...) w P. wyposażona była w kotły przemysłowe parowe i wodne, wytwarzające parę technologiczną na potrzeby fabryki betonowych elementów prefabrykowanych („fabryki domów”) oraz ciepłą wodę użytkową na potrzeby grzewcze.

Kocioł parowy wykorzystywany był do dostarczania pary cieplnej pod ciśnieniem do przedsiębiorstwa, która następnie była wykorzystywana do suszenia płyt wielkoformatowych. Kocioł wodny dostarczał natomiast ciepło grzewcze oraz ciepłą wodę do zakładu oraz do budynków mieszkalnych w P.. Kotły były opalane węglem, który był dostarczany z placu węglowego znajdującego się na zewnątrz zakładu do kotłowni taśmociągiem. Każdy kocioł wyposażony był w system odżużlania tj. usuwania szlaki powstałej z wypalonego węgla. Gorąca szlaka była usuwana z kotła przenośnikami korytowymi łańcuchowymi i wyprowadzana na zewnątrz kotłowni na składowisko.

Wnioskodawca w okresie od 1 sierpnia 1978r. do 30 września 1979r. pracował na będącym w ruchu Oddziale (...), gdzie zajmował się bieżącą konserwacją oraz naprawą (pracami remontowo-budowlanymi) taśmociągów służących do nawęglania oraz odżużlania kotłów przemysłowych oraz wykonywał prace związane z uzdatnianiem (zmiękczaniem) wody kotłowej. W tym zakresie do stałych obowiązków wnioskodawcy należało smarowanie taśmociągów, ich dokręcanie i przykręcanie, naprawa odżużlaczy, rolek przy taśmociągach, wlewanie kwasu solnego do kotła wodnego. Wnioskodawca dbał o to, aby wszystkie urządzenia znajdujące się w kotłowni, były sprawne, aby znajdowały się w ruchu.

Na Oddziale (...) oprócz wnioskodawcy i jeszcze jednego ślusarza pracowało czterech palaczy, po dwóch do każdego kotła.

Wnioskodawca czasami, podczas awarii taśmociągu służącego do wywożenia szlaki, ręcznie wywoził szlakę (żużel) na zewnątrz na składowisko.

Wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w systemie trzyzmianowym.

W kotłowni panowały bardzo trudne warunki pracy. Był duży hałas, zapylenie i było bardzo gorąco. Wnioskodawca był cały czas narażony na czynniki toksyczne wydzielające się przy spalaniu paliwa stałego i przy usuwaniu produktów spalania.

(dowód: zeznania świadka S. S. protokół rozprawy z dnia 23 września 2013 roku od minuty 6.21 do minuty 20.45 k. 24-26 wraz z nagraniem koperta k. 27, zeznania świadka M. S. protokół rozprawy z dnia 23 września 2013 roku od minuty 21.05 do minuty 29.45 k. 24-26 wraz z nagraniem koperta k. 27, zeznania świadka M. G. protokół rozprawy z dnia 23 września 2013 roku od minuty 30.00 do minuty 33.10 k. 24-26 wraz z nagraniem koperta k. 27, zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 15 listopada 2013 roku od minuty 1.33 do minuty k. 38-39 wraz z nagraniem koperta k. 40, opinia biegłego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy W. K.k. 44-49 akt)

W kotłowni byli zatrudnieni pracownicy wykonujący prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A będącym załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ostatnia zm. Dz. U z 1999r. Nr 162, poz. 1118) dział XIV poz. 1, a mianowicie palacze i rusztowi niezautomatyzowanych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego.

Prace palaczy i rusztowych niezautomatyzowanych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego były podstawowymi pracami wykonywanymi na oddziale kotłowni.

Prace wykonywane przez wnioskodawcę w (...) Kombinacie (...) w P. w okresie od 1 sierpnia 1978r. do 30 września1979r., na stanowisku ślusarza, przy obsłudze i remontach urządzeń ciągu nawęglania i odżużlania (konserwacja), przemysłowych kotłów parowych i wodnych (eksploatacja kotłowni) oraz uzdatnianiu wody kotłowej (eksploatacja kotłowni) były pracami w szczególnych warunkach wymienionymi w dziale XIV pkt 25 Wykazu A będącego załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

(dowód : opinia biegłego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy W. K.k. 44-49 akt)

Wnioskodawca nie otrzymał świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych z okresu zatrudnienia od dnia 13 grudnia 1977 roku do 30 września 1979 roku w (...) Kombinacie (...) w P.

(okoliczność niesporna)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013, poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 r.) osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało rozpoznać
w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

-

osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

-

ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budzi żadnych wątpliwości – wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, ukończył 60 lat i nie jest członkiem OFE.

Prawidłowe rozumienie pojęcia pracy w szczególnych warunkach nie jest możliwe bez wnikliwej analizy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Z zestawienia § 1 i 2 tegoż rozporządzenia wynika, że pracą w szczególnych warunkach jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tego aktu. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale, tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Odnośnie oceny dowodów zgromadzonych w postępowaniu zważyć należy, iż okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

Należy jednak wskazać, że z cytowanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach szczególnych miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Brak zatem takiego świadectwa lub jego zakwestionowanie przez organ rentowy, nie wyklucza dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego.

Sam fakt zatrudnienia wnioskodawcy w okresie od dnia 13 grudnia 1977 roku do 30 września 1979 roku w (...) Kombinacie (...) w P. był niesporny w świetle dokumentów znajdujących się w jego aktach emerytalnych i osobowych. Spornym pozostawał charakter pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w tym okresie tj. czy była to praca wykonywana w szczególnych warunkach, czy też nie. Stało się tak dlatego, że wnioskodawca nie dysponował świadectwem pracy w szczególnych warunkach.

Wobec powyższego na wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 6 k.c, spoczywał ciężar wykazania pracy w szczególnych warunkach. Wnioskodawca sprostał temu obowiązkowi. Szczególne warunki pracy wnioskodawcy Sąd ustalił w oparciu o spójne i logiczne, a co za tym idzie wiarygodne zeznania świadków: S. S., M. S. i M. G., którzy w spornych okresach pracowali razem z W. P., a zatem posiadają szczegółową wiedzę na temat jego codziennej pracy i obowiązków oraz zeznania samego wnioskodawcy, a także dokumentację zgromadzoną w jego aktach osobowych i wreszcie opinię biegłego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy W. K.. Zeznania świadków ani wnioskodawcy nie były kwestionowane przez organ rentowy, tak samo jak opinia biegłego. Dodatkowo należy podkreślić, że S. S. i M. S. pracowali na oddziale(...), w takim samym charakterze jak wnioskodawca tj. jako ślusarz utrzymania ruchu. Z racji wykonywanej pracy doskonale wiedzieli zatem jak wyglądały codzienne obowiązki pracownicze wnioskodawcy. Taką wiedzę posiadał również M. G., który pracował na kotłowni przy obsłudze taśmociągów.

Analiza zeznań świadków oraz dokumentów osobowych prowadzi do wniosku, że wnioskodawca pracował w szczególnych warunkach dopiero od 1 sierpnia 1978r. do końca swojego zatrudnienia w (...) Kombinacie (...) w P., czyli do 30 września 1979 roku.

W początkowym bowiem okresie zatrudnienia tj. od 17 grudnia 1977r. do co najmniej końca lutego 1978r.– jak wynika z zeznań świadków i opinii biegłego – wnioskodawca pracował przy montażu urządzeń technologicznych kotłowni – ciągów nawęglania i odżużlania nowo budowanej ciepłowni. Wprawdzie biegły ds. bhp stwierdził, że w/w prace jako prace przy montażu urządzeń energetycznych-cieplnych również były pracami w szczególnych warunkach zgodnie z wykazem A Dział II – energetyka oraz w dziale XIV – prace różne, pkt 25 wykazu A do ww. rozporządzenia, to jednak w tym zakresie Sąd nie podzielił opinii biegłego. Biegły zapomina, że przedsiębiorstwo, w którym był zatrudniony wnioskodawca nie było przedsiębiorstwem energetycznym, a budowlanym. Tymczasem jeśli chodzi o kwestię przyporządkowania określonej pracy, a co za tym idzie pracodawcy, do określonej w Wykazie branży przemysłowej, to ma ona istotne znaczenie dla kwalifikacji jako pracy w warunkach szczególnych, jeśli jej uciążliwość i szkodliwość dla zdrowia wynika właśnie ze jej branżowej specyfiki (tak. por wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 czerwca 2008r. I UK 381/07) W świetle przepisów wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów, wyodrębnienie prac w szczególnych warunkach ma charakter stanowiskowo - branżowy. Pod pozycjami zamieszczonymi w kolejnych działach wykazu wymieniono bowiem konkretne stanowiska przypisane danym branżom, uznając je za prace w szczególnych warunkach uprawniające do niższego wieku emerytalnego. Taki sposób kwalifikacji prawnej tychże prac nie jest dziełem przypadku. Głównie bowiem specyfika poszczególnych gałęzi przemysłu determinuje bowiem charakter świadczonych w nich prac i warunki, w jakich są one wykonywane, ich uciążliwość i szkodliwość dla zdrowia. Nie można zatem swobodnie czy wręcz dowolnie, z naruszeniem postanowień rozporządzenia, wiązać konkretnych stanowisk pracy z branżami, do których nie zostały one przypisane w tym akcie prawnym ( tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 czerwca 2010r. II UK 21/10). W branży budowlanej, w której pracował wnioskodawca, a której dotyczy dział V wykazu A, nie ma wymienionych prac przy montażu urządzeń energetyczno-cieplnych. Powyższe wyklucza możliwość uznania pracy przy wykonywaniu tych prac za prace w szczególnych warunkach.

Wnioskodawca nie pracował także w szczególnych warunkach w okresie kiedy przebywał na szkoleniu z zakresu utrzymania w ruchu, czyli od marca do kwietnia 1978r. Wówczas bowiem nie świadczył pracy.

Brak również podstaw do zaliczenia wnioskodawcy do pracy w szczególnych warunkach okresu od 1 maja 1978r. do 31 lipca 1978r. W tym okresie kotłownia była dopiero uruchamiana. Tymczasem pracą w szczególnych warunkach jest praca przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe, która odbywa się na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Kotłownia – jak wynika z opinii biegłego ds. bhp - stała się oddziałem będącym w ruchu dopiero po jej całkowitym uruchomieniu co nastąpiło najpóźniej od 1 sierpnia 1978r. Wówczas bowiem zaczęły w pełni pracować wszystkie kotły oraz uruchomione zostały taśmociągi.

Od tego momentu tj. od 1 sierpnia 1978r. aż do 30 września 1979r. wnioskodawca jako ślusarz przy obsłudze i remontach urządzeń ciągu nawęglania i odżużlania (konserwacja) przemysłowych kotłów parowych i wodnych (eksploatacja kotłowni) oraz przy pracach związanych z uzdatnianiem wody kotłowej (eksploatacja kotłowni), pracował w szczególnych warunkach. Do jego obowiązków należało smarowanie taśmociągów, ich dokręcanie i przykręcanie, naprawa odżużlaczy, rolek przy taśmociągach, sprawowanie stałego nadzoru nad kotłami przemysłowymi służącymi do produkcji pary, ich konserwacja oraz naprawa w przypadku awarii, uzdatnianie wody. Wnioskodawca dokonywał przeglądu wszystkich instalacji oraz urządzeń znajdujących się w kotłowni, aby zabezpieczyć produkcję w parę cieplną służącą do suszenia płyt betonowych oraz w ciepłą wodę dostarczaną do budynków mieszkalnych w P.

Wykonywane przez wnioskodawcę prace Sąd zaliczył do prac przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prac budowlano-montażowych i budowlano-remontowych, odbywających się na będącym w ruchu oddziale (...), w którym jako podstawowe były wykonywane prace wymienione w wykazie A dział XIV poz. 1 tj. prace nie zautomatyzowane palaczy i rusztowych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego, które są pracami w szczególnych warunkach zgodnie z wykazem A dział XIV prace różne, pkt 25 wykazu A do ww. rozporządzenia. Wnioskodawca cały czas w spornym okresie był bowiem narażony tak jak i palacze kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego na szkodliwe warunki pracy.

Dodatkowo do obowiązków wnioskodawcy należało w przypadku awarii taśmociągów także ręczne wywożenie szlaki (odżużlanie kotłów przemysłowych), co mieści się w zakresie obowiązków rusztowego. Prace nie zautomatyzowane rusztowych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego są zaliczane do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach zgodnie z wykazem A dział XIV poz. 1 będącym załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów.

Wszystkie wykonywane przez wnioskodawcę prace w okresie od 1 sierpnia 1978 roku do 30 września 1979r. były pracami w szczególnych warunkach wymienionymi w wykazie A, a mianowicie:

- prace przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziale będącym w ruchu (kotłownia), w którym jako podstawowe wykonywane były prace wymienione w wykazie tj. prace nie zautomatyzowane palaczy i rusztowych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego wymienione w dziale XIV poz.1 -wykaz A dział XIV poz. 25;

- prace nie zautomatyzowane palaczy lub rusztowych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego -wykaz A dział XIV poz. 1

Skoro zatem wnioskodawca w okresie od 1 sierpnia 1978 roku do 30 września 1979r. wykonywał w ramach obowiązującego go dobowego czasu pracy tylko i wyłącznie prace w szczególnych warunkach, a każda z nich szkodliwie wpływała na jego zdrowie, to cały w/w okres należy mu zaliczyć do szczególnego stażu pracy.

Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, za pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne i otoczenia.

Po doliczeniu wnioskodawcy do uznanego przez organ rentowy stażu w szczególnych warunkach w wymiarze 14 lat 8 miesięcy i 26 dni, okresu od sierpnia 1978 roku do 30 września 1979 roku (1 rok i 2 miesiące), wnioskodawca legitymuje się stażem pracy w szczególnych warunkach przekraczającym 15 lat.

Biorąc pod uwagę, że wnioskodawca spełnił jednocześnie pozostałe przesłanki od których zależało jego prawo do emerytury Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury z dniem (...)(tj. od ukończenia 60 lat). Z tym bowiem dniem została spełniona ostatnia przesłanka, od której zależało prawo skarżącego do emerytury.