Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Marcin Graczyk

Protokolant: Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2019 r. w Warszawie

sprawy W. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o emeryturę pomostową

na skutek odwołania W. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 30 maja 2018 r. znak: (...) oraz

z dnia 18 października 2018 r. znak: (...)

oddala odwołania.

UZASADNIENIE

W. S. w dniu 6 lipca 2018 r. złożył odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga
w W. od decyzji w/w organu rentowego z dnia 30 maja 2018 r., znak: (...). Odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej, ponieważ spełnił wszystkie warunki określone w art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. Ubezpieczony wskazał, że przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał pracę
w szczególnych warunkach w okresie od dnia 10 czerwca 1980 r. do dnia 31 stycznia 1991 r. w Zakładzie (...) na stanowisku kierowcy. Odwołujący stwierdził, że następnie w okresie od dnia 9 kwietnia 1991 r. do dnia 14 marca 1992 r. wykonywał prace kierowcy samochodu ciężarowego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji a od dnia 15 marca 1992 r. do dnia 31 marca 2010 r. kierowcy autobusu w Zakładzie (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji zaliczone do szczególnych warunkach zgodnie z rozporządzeniem oraz o szczególnym charakterze zgodnie z załącznikiem nr 2 do ustawy. Zatem w ocenie ubezpieczonego wykonywał pracę w szczególnych warunkach zarówno przed dniem 1 stycznia 1999 r. oraz na dzień 1 stycznia 2009 r. udowodnił, że świadczył taką pracę w wymiarze co najmniej 15 lat. Odwołujący podniósł, że rozwiązał stosunek pracy z pracodawcą, u którego wykonywał pracę
o szczególnym charakterze w dniu 31 marca 2010 r., zaś ustawa nie nakazuje dokonania tego w dniu złożenia wniosku o emeryturę pomostow

ą ( k. 1-4 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 10 sierpnia 2018 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że odmówił odwołującemu prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy, ponieważ nie udowodnił on wykonywania po dniu 31 grudnia 2008 r. pracy w szczególnych warunkach lub pracy o szczególnym charakterze wymienionej
w nowych wykazach prac, nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach
w wymiarze co najmniej 15 lat oraz nie rozwiązał stosunku pracy. Oddział nie uwzględnił ubezpieczonemu do pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia:

- od dnia 10 czerwca 1980 r. do dnia 31 stycznia 1991 r. w Zakładzie (...) przy Areszcie Śledczym W.-(...), ponieważ pracodawca nie wskazał charakteru wykonywanej pracy ściśle z wykazem, działem i pozycją wynikającą z rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze oraz punktu zarządzenia resortowego, któremu podlegał zakład pracy;

- od dnia 9 kwietnia 1991 r. do dnia 8 czerwca 2008 r. w Zakładzie (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, ponieważ brak jest świadectwa pracy wydanego zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 w/w rozporządzenia, a nadto wykazu i pozycji wynikających
z rozporządzenia oraz adnotacji dotyczącej działu, pozycji i punktu zarządzenia resortowego, któremu podlegał zakład pracy.

Zdaniem organu rentowego nie ma również podstaw do przyznania odwołującemu prawa do świadczenia na podstawie art. 49 ustawy, ponieważ na dzień 1 stycznia 2009 r. nie udowodnił co najmniej 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, wymienionej w nowych wykazach stanowiących załączniki do ustawy oraz nie rozwiązał stosunku pracy ( k. 6 a. s.).

Odwołujący pismem procesowym z dnia 26 listopada 2018 r. rozszerzył odwołanie zaskarżając również decyzję wydaną przez organ rentowy z dnia 18 października 2018 r., znak: (...) ( k. 41 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Zgodnie ze świadectwem pracy z dnia 30 stycznia 1991 r. W. S. był zatrudniony w Zakładzie (...) przy Areszcie Śledczym W.-(...) z siedzibą w W. w okresie od dnia 10 czerwca 1980 r. do dnia 31 stycznia 1991 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy samochodowego ( akta kapitałowe, k. 18 akt osobowych).

Zgodnie ze świadectwem wykonywania prac w szczególnych warunkach wydanym przez Zakład (...) przy Areszcie Śledczym W.-(...) z siedzibą w W. odwołujący w okresie od dnia 10 czerwca
1980 r. do dnia 31 stycznia 1991 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace jako kierowca pojazdów ciężarowych o nośności ośmiu ton z przyczepami na stanowisku kierowcy samochodowego wymienionym w wykazie A, dziale VIII pod pozycją 2 stanowiącym załącznik nr 3 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1993 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy
w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty ( k. 4 akt emerytalnych).

Zgodnie ze świadectwem pracy z dnia 31 marca 2010 r. odwołujący był zatrudniony w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji w okresie od dnia 9 kwietnia 1991 r. do dnia 31 stycznia 1997 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego oraz w Zakładzie (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
i Administracji w okresie od dnia 1 lutego 1997 r. do dnia 31 marca 2010 r. również
w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy autobusu. Ubezpieczony wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w w/w okresach zgodnie z działem VIII ust. 2 wykazu prac w warunkach szczególnych do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego ( k. 5 a. e. i k. 109 akt osobowych).

Odwołujący w dniu 8 maja 2018 r. złożył wniosek do organu rentowego o przyznanie prawa do emerytury pomostowej ( k. 1 akt emerytalnych).

Po rozpoznaniu wniosku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał zaskarżoną decyzję z dnia 30 maja 2018 r., znak: (...), zgodnie z którą odmówił odwołującemu prawa do emerytury pomostowej. Organ rentowy wskazał, że ubezpieczony: przed dniem 1 stycznia 1999 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych lub art. 32 i 33 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych; na dzień 1 stycznia 2009 r. nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1
i 3 ustawy pomostowej wynoszącego co najmniej 15 lat, tj. pracy wymienionej w załączniku nr 1 lub 2 ustawy pomostowej; nie udowodnił rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą. Oddział podniósł, że do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej nie zaliczył okresów pracy odwołującej od dnia
10 czerwca 1980 r. do dnia 31 stycznia 1991 r. oraz od dnia 9 kwietnia 1991 r. do dnia
8 czerwca 2008 r., ponieważ pracodawcy nie potwierdzili, aby w tych okresach wykonywał on prace wymienione w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy pomostowej. Organ rentowy uznał, że w/w okresy nie mogą być zaliczone do stażu pracy w szczególnych warunkach
w rozumieniu art. 32 i 33 ustawy emerytalnej, ponieważ w świadectwie wykonywania prac
w szczególnych warunkach z dnia 8 czerwca 2004 r. pracodawca nie podał charakteru pracy ściśle z wykazem, działem i pozycją rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.
i nie wskazał punktu zarządzenia resortowego, pod którym zostało wymienione zajmowane przez odwołującego stanowisko. Dalej wskazał, że w świadectwie pracy z dnia 31 marca
2010 r. pracodawca nie określił charakteru pracy ściśle według wykazu, działu i pozycji w/w rozporządzenia oraz nie wskazał stanowisk pracy zgodnie z wykazem, działem, pozycją
i punktem zarządzenia resortowego ( k. 8 akt emerytalnych).

Zgodnie ze świadectwem wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia
24 września 2018 r. odwołujący był zatrudniony w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych
i Administracji oraz Zakładzie (...) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji
w okresie od dnia 9 kwietnia 1991 r. do dnia 31 marca 2010 r. Ubezpieczony w okresie
od dnia 9 kwietnia 1991 r. do dnia 14 marca 1992 r. oraz w okresie od dnia 15 marca 1992 r. do dnia 8 czerwca 2008 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę
na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego ujętej w wykazie A, dziale VIII pod pozycją 2 punkt 1 i kierowcy autobusu ujętej w wykazie A, dziale VIII pod pozycją 2 punkt 4. Wykaz ten jest załącznikiem nr 11 Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia 4 marca 1986 r.
w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu spraw wewnętrznych ( k. 9 akt emerytalnych i k. 113 akt osobowych).

W oparciu o załączone w oryginale świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, organ rentowy wydał kolejną zaskarżoną decyzję z dnia 18 października 2018 r., znak: (...) odmawiającą przyznania prawa do emerytury pomostowej, która zmieniła decyzję z dnia 30 maja 2018 r., znak: (...). Organ rentowy stwierdził jedynie, że odwołujący spełnił warunek wykonywania pracy w warunkach szczególnych przed dniem 1 stycznia 1999 r. Oddział uznał za udowodnione 17 lat, 1 miesiąc i 15 dni stażu pracy w warunkach szczególnych ( k. 10 akt emerytalnych).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zawartej w aktach sprawy, w tym w aktach rentowych i aktach osobowych. Zdaniem Sądu dokumenty są wiarygodne i tworzą spójny stan faktyczny. Ustalony stan faktyczny nie budził wątpliwości stron procesu. Z tego względu materiał dowodowy zgromadzony w sprawie należało uznać za kompletny i wystarczający do wydania orzeczenia kończącego postępowanie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania W. S. od decyzji organu rentowego z dnia 30 maja 2018 r., znak: (...) oraz z dnia 18 października 2018 r., znak: (...) są niezasadne i podlegają oddaleniu.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych
( Dz.U. z 2017 r., poz. 664 z późn. zm.) zwanej dalej ,,ustawą’’, pracownikowi przysługuje emerytura pomostowa, z uwzględnieniem art. 5-12, o ile zostały spełnił łącznie następujące warunki:

1)  urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2)  na dzień 1 stycznia 2009 r. ma okres pracy w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3)  osiągnął wiek wynoszący co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4)  ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9
i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5)  przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32
i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6)  po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy;

7)  nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Z kolei w myśl art. 49 ustawy prawo do emerytury pomostowej przysługuje pracownikowi wykonującemu prace w szczególnych warunkach wymienionych w pkt 20, 22
i 32 załącznika nr 1, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2)  na dzień 1 stycznia 2009 r. udowodnił okres pracy w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3)  osiągnął wiek wynoszący co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4)  ma okres składkowy i nieskładkowy wynoszący dla mężczyzn co najmniej 25 lat;

5)  przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 niniejszej ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy emerytalnej;

6)  nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Przepisy dotyczące emerytur pomostowych są traktowane jako przedłużenie przepisów dotyczących wcześniejszych emerytur, ale jednocześnie ograniczają grupę ludzi uprawnionych do świadczenia. Zgodnie z ustawą można uzyskać prawo do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 lub art. 49. Sąd podkreśla, że do nabycia świadczenia potrzeba spełnić łącznie wszystkie warunki, które zakreśla ustawa. Oznacza to, że brak choćby jednego z tych warunków powoduje niemożność nabycia uprawnień emerytalnych. ( poruszone w wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. akt III AUa 252/12). W toku niniejszego postępowania bezsporną była okoliczność, zgodnie
z którą odwołujący obecnie kontynuuje zatrudnienie, a co za tym idzie pozostaje w stosunku pracy. Ubezpieczony nie spełnił przesłanki zawartej w dyspozycji art. 4 ust. 7 i art. 49 ust. 6, ponieważ na dzień orzekania przez tutejszy Sąd pozostawał w stosunku zatrudnienia. Ponadto Sąd zważył, że w aktach osobowych i rentowych odwołującego brak jest dokumentu świadczącego o rozwiązaniu przez niego stosunku pracy, a sam wnioskodawca nie kwestionował w toku postępowania swojego faktycznego zatrudnienia u pracodawcy. Pozostawanie przez odwołującego w stosunku pracy stanowi samodzielną i negatywną przesłankę dotyczącą możliwości przyznania mu prawa do emerytury pomostowej.
W związku z powyższym, Sąd nie badał kwestii spornej związanej z okresami pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych, gdyż postępowanie dowodowe okazałoby się być bezprzedmiotowym i prowadziłoby jedynie do przedłużenia postępowania.

Sąd Okręgowy podkreśla, że w przypadku udowodnienia przez ubezpieczonego
15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych czy wykonywania jej po dniu 31 grudnia 2008 r., nie uzyskałby świadczenia, gdyż na dzień wydania zaskarżonych decyzji był zatrudniony. W tym zakresie wniosek o ustalenie, że odwołujący wykonywał pracę
w warunkach szczególnych nie tylko niezasadnie przedłużyłby toczące się postępowanie, ale również, co najistotniejsze, nie podlega rozpoznaniu przez Sąd. Orzecznictwo Sądu Najwyższego wyklucza możliwość ubiegania się przez ubezpieczonego o stwierdzenie przez organ rentowy lub sąd okresów ubezpieczenia dla celów ustalenia uprawnień z ubezpieczenia społecznego w sytuacji, gdy jest to możliwe w ramach postępowania o ustalenie prawa do świadczenia prowadzonego przez organ rentowy ( poruszone w wyroku Sądu Najwyższego
z dnia 12 maja 2005 r., sygn. akt I UK 245/04). Zaś organ rentowy nie ma możliwości ustalenia prawa do emerytury pomostowej w przypadku, gdy nie został spełniony przez odwołującego którykolwiek z warunków wskazanych w przepisach ustawy. W niniejszej sprawie na dzień wydania decyzji odwołujący był zatrudniony, dlatego też jego odwołania podlegały oddaleniu.

Mając na względzie całokształt materiału dowodowego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.

(...)

(...)