Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2019 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2019 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 919,32 złotych ( dziewięćset dziewiętnaście złotych trzydzieści dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 21 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 1 081,92 złotych ( jeden tysiąc osiemdziesiąt jeden złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 536/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 06 lipca 2017 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 919,32 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 21 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem zwrotu pozostałej części kosztów najmu pojazdu zastępczego w związku z uszkodzeniem, w wyniku kolizji drogowej, której sprawca ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego, pojazdu marki O. model C.o numerze rejestracyjnym (...).

W uzasadnieniu powód wskazał, że poszkodowana M. W. (1) zleciła naprawę uszkodzonego pojazdu, a na czas naprawy wynajęła pojazd zastępczy. Za usługę najmu tego pojazdu w okresie od dnia 22 października 2015 roku do dnia 02 listopada 2015 roku została wystawiona faktura o numerze (...) na kwotę 2 376,36 złotych brutto (12 dni według stawki w kwocie 161 złotych netto), zaś pozwany ubezpieczyciel tytułem odszkodowania wypłacił łącznie kwotę 990,15 złotych.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 05 lutego 2018 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 6525/17 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

Pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. w sprzeciwie od powyższego orzeczenia wniósł o oddalenie powództwa kwestionując jedynie okres najmu pojazdu zastępczego (ponad uznany przez siebie okres 5 dni) i podnosząc, że pojazd po kolizji był jezdny, a proces naprawy w zakładzie naprawczym został znacznie i bezzasadnie wydłużony.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 09 października 2015 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki O. model C.o numerze rejestracyjnym (...) należący M. W. (1) i M. W. (2).

Odpowiedzialność za tę szkodę ponosił kierujący pojazdem ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W..

niesporne

W dniu 22 października 2015 roku B. G. działając w imieniu poszkodowanych M. W. (1) i M. W. (2) wynajął od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. (obecnie – z siedzibą w W.) pojazd zastępczy marki T. model Y. o numerze rejestracyjnym (...). Strony ustaliły cenę za najem tego pojazdu zgodnie z cennikiem stanowiącym załącznik numer 1 do umowy.

umowa najmu – k. 17-20 akt, aneks do umowy najmu – k. 23-24 akt, załącznik numer 1 do umowy najmu – k. 27 akt, upoważnienia – k. 29, 30 akt, pełnomocnictwo – k. 31, 32 akt, potwierdzenie ważności dokonanych czynności – k. 35 akt

W tym samym dniu, tj. w dniu 22 października 2015 roku, B. G. działając w imieniu poszkodowanych M. W. (1) i M. W. (2) zawarł z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. (obecnie – z siedzibą w W.) umowę cesji wierzytelności w postaci prawa do zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego poniesionych w związku ze szkodą z dnia 09 października 2015 roku.

umowa cesji wierzytelności – k. 25 akt, upoważnienia – k. 29, 30 akt, pełnomocnictwo – k. 31, 32 akt, potwierdzenie ważności dokonanych czynności – k. 35 akt

W dniu 04 listopada 2015 roku z tytułu najmu pojazdu zastępczego przez okres 12 dni (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. (obecnie – z siedzibą w W.) wystawił poszkodowanej M. W. (1) fakturę o numerze (...) na kwotę 2 376,36 złotych brutto według stawki w kwocie 198,03 złotych brutto (161 złotych netto).

faktura – k. 26 akt

(...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wypłacił tytułem odszkodowania za najem pojazdu zastępczego kwotę 990,15 złotych uwzględniając okres 5 dni najmu pojazdu zastępczego i stawkę w kwocie 198,03 złotych brutto (161 złotych netto).

decyzje – k. 49, 50-51 akt

Pojazd marki O. model C.o numerze rejestracyjnym (...) należący M. W. (1) i M. W. (2) po kolizji z dnia 09 października 2015 roku został naprawiony.

zeznania świadka M. W. (1) – protokół rozprawy z dnia 09 listopada 2018 roku – k. 134-135 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:29-00:06:58)

Celowy i ekonomicznie uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego wynajętego na czas naprawy pojazdu uszkodzonego marki O. model C.o numerze rejestracyjnym (...) wynosił 12 kolejnych dni. Uszkodzenia tego pojazdu, które powstały w kolizji z dnia 09 października 2015 roku, uniemożliwiały jego poruszanie się po drogach publicznych.

opinia biegłego sądowego P. C. – k. 73-92 akt, dokumenty znajdujące się na karcie 11-21 akt sprawy o sygn. akt VI GC 34/17 Sądu Rejonowego w Gdyni, dokumenty znajdujące się w aktach szkody – k. 85 akt

Oświadczeniem z dnia 13 lipca 2016 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. (obecnie – z siedzibą w W.) dokonał potrącenia wierzytelności w łącznej kwocie 466,89 złotych wynikającej ze wskazanych orzeczeń sądowych z wierzytelnością wynikającą z faktury numer (...) wzywając (...) spółkę akcyjną z siedzibą w W. do zapłaty pozostałej wynikającej z tej faktury należności w kwocie 919,32 złotych.

oświadczenie o potrąceniu – k. 46-47 akt

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron.

Przedłożone przez powoda cenniki nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem stawka najmu pojazdu zastępczego w kwocie 161 złotych netto za dobę nie była kwestionowana przez pozwanego. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach sprawy także nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy żadnych nowych i istotnych okoliczności. Podobnież jakkolwiek zeznania świadka M. W. (1) Sąd uznał za wiarygodne, to nie miały one istotnego znaczenia dla ustalenia kwestii spornej w sprawie, albowiem świadek nie posiadała wiedzy odnośnie okoliczności związanych z czasem trwania naprawy uszkodzonego pojazdu i jej przebiegiem.

Istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia – z uwago na charakter kwestii spornych w sprawie – miał natomiast dowód z opinii biegłego sądowego w zakresie techniki motoryzacyjnej, kosztorysowania napraw pojazdów oraz wyceny wartości pojazdów M. T.. W ocenie Sądu opinia biegłego sądowego została sporządzona wedle tezy dowodowej wysnutej przez Sąd, poza tym jest logiczna, zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy. Komunikatywność jej sformułowań pozwala na zrozumienie wyrażonych w niej ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do wniosków końcowych. Nie zawiera ona również wewnętrznych sprzeczności i wykluczających się wzajemnie wniosków. Nie była ona również kwestionowana przez żadną ze stron, toteż i Sąd nie znajdując podstaw do zdezawuowania jej mocy dowodowej, oparł się na niej ustalając, że uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego w niniejszej sprawie wnosił 12 kolejnych dni.

Nadto jak wskazał biegły sądowy analiza dokumentacji fotograficznej przedstawiająca uszkodzenia pokolizyjne pojazdu marki O. model C.o numerze rejestracyjnym (...) powstałe w wyniku zdarzenia z dnia 09 października 2015 roku wykazała, że pojazd nie mógł bezpiecznie uczestniczyć w ruchu ulicznym. Wyrwany z mocowań, luźny zderzak tylny po stronie lewej stwarzał zagrożenie oderwania się w czasie jazdy i wywołania niebezpieczeństwa w ruchu ulicznym lub też zranienia innego uczestnika ruchu w przypadku zahaczenia luźnym fragmentem. Taki luźny, odstający i niewłaściwie zamocowany zderzak tylny zgodnie z rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach powodował wystąpienie niesprawności, która nie pozwalała na dopuszczenie pojazdu do ruchu. Uszkodzenia pojazdu powstałe w kolizji z dnia 09 października 2015 roku uniemożliwiały więc jego poruszanie się po drogach publicznych.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 919,32 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 21 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu, tytułem zapłaty pozostałej części odszkodowania obejmującego zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. kwestionował jedynie uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego ponad uznany przez siebie okres 5 dni podnosząc przy tym, że pojazd po kolizji był jezdny, a proces naprawy w zakładzie naprawczym został znacznie i bezzasadnie wydłużony.

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Przedmiotem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest odpowiedzialność ubezpieczającego za szkody wyrządzone osobom trzecim. Jest to więc ubezpieczenie jego odpowiedzialności za wyrządzenie szkody opartej na zasadzie winy lub na zasadzie ryzyka. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej sięga tak daleko, jak odpowiedzialność cywilna ubezpieczającego, a wysokość świadczeń ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest determinowana wysokością zobowiązań odszkodowawczych ubezpieczającego. W związku z tym odpowiedzialność odszkodowawcza ubezpieczyciela jest taka, do jakiej zobowiązany byłby sprawca szkody, gdyby to od niego powód domagał się naprawienia szkody.

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których szkoda wynikła. W myśl § 2 niniejszego przepisu, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody nie wyrządzono. Przepis art. 361 § 2 k.c. statuuje zatem zasadę pełnego odszkodowania. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Jednocześnie naprawieniu podlega jedynie taka szkoda, która pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Oceny, czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy. Wskazać przy tym należy, że korzystanie z rzeczy nie stanowi samoistnej wartości majątkowej i w każdym przypadku należy badać, czy pozbawienia możliwości korzystania z rzeczy wywołało uszczerbek majątkowy poszkodowanych.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż w majątku poszkodowanych M. W. (1) i M. W. (2) powstała szkoda majątkowa, której część stanowią koszty zasadnego wynajmu pojazdu zastępczego na czas dokonywanej naprawy pojazdu uszkodzonego w wyniku kolizji z dnia 09 października 2015 roku. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż w sytuacji gdyby do kolizji de facto nie doszło, nie powstałyby dodatkowe koszty związane z najmem pojazdu zastępczego.

W niniejszej sprawie zasada odpowiedzialności pozwanego nie była kwestionowana, podobnież zasadność wynajęcia pojazdu zastępczego przez poszkodowanych, czy stawka za najem takiego pojazdu.

Rozstrzygając kwestię zasadnego okresu najmu pojazdu zastępczego Sąd miał na uwadze, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem koszty najmu przez poszkodowanego tzw. samochodu zastępczego obejmować mogą tylko okres konieczny i niezbędny do naprawy pojazdu (tak Sąd Najwyższy z dnia 05 listopada 2004 roku, sygn. akt II CK 494/03, Biuletyn Sądu Najwyższego 2005/3/11).

Nie powielając argumentacji zawartej w powyższej części uzasadnienia, podzielając w pełni założenia i wnioski zawarte w opinii biegłego sądowego Sąd ustalił, że w niniejszej sprawie najem pojazdu zastępczego był celowo i ekonomicznie uzasadniony przez okres 12 kolejnych dni.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, iż pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. zobowiązany był do zwrotu kosztów najmu stanowiących iloczyn uzasadnionego okresu najmu (12 dni) oraz stawki w kwocie 198,03 złotych brutto, a zatem kwotę 2 376,36 złotych brutto. Pozwany z tytułu najmu pojazdu zastępczego wypłacił powodowi kwotę 990,15 złotych, a nadto oświadczeniem z dnia 13 lipca 2016 roku powód dokonał potrącenia posiadanej wobec pozwanego wierzytelności w łącznej kwocie 466,89 złotych wynikającej ze wskazanych orzeczeń sądowych z wierzytelnością wynikającą z faktury numer (...), a zatem żądanie powoda w zakresie kwoty 919,32 złotych było zasadne w całości (2 376,36 złotych – 990,15 złotych – 466,89 złotych).

Uwzględniając powyższe, Sąd na podstawie przepisów art. 822 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 481 k.c. orzekł jak w punkcie pierwszym wyroku zasądzając od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 919,32 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 21 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w dyspozycji art. 98 k.p.c. w zw. art. 99 k.p.c. i 108 § 1 k.p.c., zasądzając od pozwanego jako strony przegrywającej na rzecz powoda – jako strony wygrywającej zwrot poniesionych przez niego kosztów postępowania w kwocie 1 081,92 złotych. Na koszty te składają się: koszty zastępstwa procesowego w kwocie 270 złotych ustalone w oparciu o przepis § 2 punkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1804 ze zmianami), opłata sądowa od pozwu w kwocie 46 złotych oraz kwota 748,92 złotych tytułem wykorzystanej zaliczki na wynagrodzenie biegłego sądowego.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 01 czerwca 2019 roku