Sygn. akt I C 573/18
Na rozprawie dnia 27 września 2018 r.
Za powoda nie stawił się nikt, pełnomocnik powoda zawiadomiony prawidłowo.
Pozwany nie stawił się pomimo należytego zawiadomienia go o terminie rozprawy, nie złożył żadnych wyjaśnień ani też nie żądał przeprowadzenia rozprawy pod jego nieobecność.
Przewodniczący ogłosił wyrok zaoczny.
Protokolant: Przewodniczący:
Dnia 27 września 2018 r.
Sąd Rejonowy w Rybniku I Wydział Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Michał Wiekiera
Protokolant: starszy protokolant Magdalena Lewandowska-Born
po rozpoznaniu w dniu 27 września 2018 r. w Rybniku
na rozprawie
sprawy z powództwa easyDEBT Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.
przeciwko Ł. S.
o zapłatę
oddala powództwo.
Sygn. akt I C 573/18
Powód easyDEBT Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł w dniu 16 lutego 2018 r. pozew przeciwko Ł. S. o zapłatę kwoty 729,82 zł wraz z odsetkami i kosztów procesu.
Strona powodowa wskazała, że pozwany zawarł z poprzednikiem prawnym powoda umowę kredytową. Pozwany nie spłacił całości zadłużenia.
Pozwany pomimo prawidłowego doręczenia odpisu pozwu, zawiadomienia o terminie nie stawił się na wyznaczonym posiedzeniu i nie zajął stanowiska w sprawie.
Sąd ustalił, co następuje:
Pierwotny wierzyciel będący bankiem, na podstawie umowy z dnia 18 lutego 2009 r. udzielił pozwanemu kredytu. Umowa została wypowiedziana i roszczenie stało się wymagalne w dniu 30 grudnia 2010 r. Pozwany zawierając umowę była konsumentem.
( okoliczności bezsporne ponadto k. 6)
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, gdyż dochodzone pozwem roszczenie uległo przedawnieniu. Bezspornym było, iż pozwany zawarł umowę kredytu z poprzednikiem prawnym powoda - będącym bankiem, który podejmował czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 118 k.c. dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej termin przedawnienie wynosi 3 lata. Zatem mając na uwadze bezsporną datę wymagalności oraz chwilę wniesienia pozwu, należało uznać, że roszczenie uległo przedawnieniu w całości.
W myśl art. 117 § 2 1 k.c. po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi, tym samym Sąd bierze powyższą okoliczność pod uwagę z urzędu. Równocześnie strona powodowa nie wykazała jakichkolwiek okoliczności wskazanych w art. 117 1 k.c., który byłyby podstawą nieuwzględnienia przedawnienia ze względów słuszności, a w szczególności wpływ zachowania zobowiązanego na opóźnienie uprawnionego w dochodzeniu roszczenia. Także pozostałe przesłanki nie uzasadniały pominięcia przedawnienia.
Zgodnie z § 5 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1104) o zmianie ustawy – Kodeks cywilny i niektórych innych ustaw do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Roszczenia przedawnione przysługujące przeciwko konsumentowi, co do których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie podniesiono zarzutu przedawnienia, podlegają z tym dniem skutkom przedawnienia określonym w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Tym samym ustawodawca przewidział wejście w życie nowych przepisów i wprost nakazał ich stosowanie, tym samym nie stanowi to wyjątkowej okoliczności w rozumieniu art. 117 1 k.c.
O kosztach orzeczono po myśli art. 98 k.p.c.
Sędzia
1. (...)
2. (...)
(...)
- (...)
3. (...)
R., (...)