Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa głównego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w B.

przeciwko Wspólnocie (...) w B.

o zapłatę kwoty 3.246,36 złotych

oraz z powództwa wzajemnego Wspólnoty (...) w B.

przeciwko Przedsiębiorstwu (...) Sp. z o.o. w B.

o zapłatę kwoty 12.993,82 złotych

na skutek apelacji Wspólnoty (...) w B.

od wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie

z dnia 28 listopada 2017 roku, sygn. akt I C 73/17

I. zmienia zaskarżony wyrok:

1. w punkcie 1 sentencji w ten sposób, że:

a/ uchyla wyrok w części co do kwoty 5.102,39 (pięć tysięcy sto dwa 39/100) złotych i w tym zakresie umarza postępowanie,

b/ oddala powództwo główne co do kwoty 3.246,36 (trzy tysiące dwieście czterdzieści sześć 36/100) złotych;

2. w punkcie drugim sentencji w ten sposób, że zasądza od powoda - pozwanego wzajemnego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w B. na rzecz pozwanego - powoda wzajemnego Wspólnoty (...) w B. kwotę 12.933,83 (dwanaście tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt trzy 83/100) złotych;

3. w punkcie trzecim sentencji w ten sposób, że zasądza od powoda - pozwanego wzajemnego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w B. na rzecz pozwanego - powoda wzajemnego Wspólnoty (...) w B. kwotę 917 (dziewięćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

4. w punkcie czwartym sentencji w ten sposób, że zasądza od powoda - pozwanego wzajemnego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w B. na rzecz pozwanego - powoda wzajemnego Wspólnoty (...) w B. kwotę 4.250 (cztery tysiące dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

II. zasądza od powoda - pozwanego wzajemnego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w B. na rzecz pozwanego - powoda wzajemnego Wspólnoty (...) w B. tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą kwotę 868 (osiemset sześćdziesiąt osiem) złotych w zakresie powództwa głównego, oraz kwotę 2.450 (dwa tysiące czterysta pięćdziesiąt) złotych w zakresie powództwa wzajemnego.

SSO Paweł Hochman

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki SSR Monika Cichocka

Sygn. akt II Ca 227/18

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 listopada 2017 roku Sąd Rejonowy w Bełchatowie po rozpoznaniu sprawy: z powództwa głównego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. przeciwko Wspólnocie (...)na osiedlu (...) w B. o zapłatę kwoty 8.348,75 złotych oraz z powództwa wzajemnego Wspólnoty (...) w B. przeciwko Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B. o zapłatę kwoty 12.993,82 złotych:

1. z powództwa głównego zasądził od pozwanego Wspólnoty (...) w B. na rzecz powoda Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. w B. kwotę 8.348,75 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

- od kwoty 3.274,86 zł od dnia 14 maja 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 3.388,76 zł od dnia 15 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.685,13 zł od dnia 7 lipca 2016 r. do dnia zapłaty;

2. oddalił w całości powództwo wzajemne;

3. z powództwa głównego zasądził od pozwanego głównego Wspólnoty (...) w B. na rzecz powoda głównego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. kwotę 2.218,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

4. z powództwa wzajemnego zasądził od powoda wzajemnego Wspólnoty (...) w B. na rzecz pozwanego wzajemnego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. kwotę 3.600,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu – kosztów zastępstwa procesowego.

Podstawą powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

Uchwałą z 30-03-2006 r. właściciele lokali nieruchomości Nr (...) Osiedle (...) w B. powierzyli zarząd nieruchomością wspólną osobie prawnej, to jest Przedsiębiorstwu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B., przy ulicy (...).

Właściciele lokali nieruchomości Nr (...) Osiedle (...) w B. określili, że w ramach powierzonego zarządu Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B., przy ulicy (...) wykonuje czynności zwykłego zarządu nieruchomością wspólną, a w szczególności ma prawo do:

- zawierania umów o dostawę do części nieruchomości wspólnej energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, gazu, odprowadzenia ścieków, wywozu nieczystości, świadczenia usług kominiarskich oraz innych usług związanych z funkcjonowaniem urządzeń technicznych nieruchomości wspólnej,

- zawierania umów o wykonanie w nieruchomości wspólnej robót konserwacyjnych i remontowych,

- dochodzenia na drodze postępowania sądowego należności z tytułu kosztów zarządu od członków Wspólnoty, bez względu na ich wysokość,

- prowadzenia dla nieruchomości wspólnej, określonej przez Wspólnotę (...), ewidencji kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz zaliczek uiszczanych na pokrycie tych kosztów, a także rozliczeń z innych tytułów na rzecz nieruchomości wspólnej,

- składania właścicielom rocznych sprawozdań ze swej działalności.

Do podjęcia przez Przedsiębiorstwo (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B., przy ulicy (...) czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest uchwała właścicieli lokali wyrażających zgodę na dokonanie tych czynności oraz udzielająca pełnomocnictwa do zawierania umów stanowiących czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu w formie przewidzianej prawem.

Powierzenie zarządu Przedsiębiorstwu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B., przy ulicy (...), nastąpiło na czas nieokreślony z trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia.

Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością za zarządzanie nieruchomością (...) w okresie 01-03/2016 r. wystawiło faktury na kwoty 4 442,41 zł za każdy miesiąc według stawki 1,56 zł za m2 miesięcznie. Wspólnota zapłaciła te kwoty. Wpłat dokonano w kolejnych miesiącach, tj. w lutym, marcu i kwietniu.

W uchwale nr(...)właścicieli lokali nieruchomości nr (...) os. (...) w B. z dnia 22.03.2016 roku zatwierdzono, w § 1, Plan Gospodarczy na 2016 rok wykazujący między innymi wysokość planowanych kosztów bieżącego utrzymania nieruchomości wspólnej w kwocie 58 878,38 zł, w § 2, elementy składowe średnio rocznej stawki kosztów na utrzymanie nieruchomości wspólnej w 2016 roku w wysokości 1,72 zł/m2 pow. użytkowej mieszkania oraz sposób rozliczenia tych elementów, zawartych w Planie Gospodarczym na 2016 rok - załączniku nr 1 do uchwały. W załączniku tym koszt wynagrodzenia zarządcy ustalono na 46 506,86 zł za 2016 r., tj. 1,36 zł za m2 miesięcznie przy powierzchni 2847,7 m2. W 2015 r. stawka wynosiła 1,56 zł.

Na pokrycie kosztów określonych w § 1 ustalono od 01.04.2016 r. miesięczną zaliczkę opłat w wysokości 1,56 zł/m2 pow. użytkowej mieszkania i miesięczną zaliczkę za korzystanie z wind od osób zamieszkałych w lokalach; z dniem 1.04.2016 r. utraciła moc uchwała Nr 3/15 z dnia 25.03.2015r. o zaliczce wynoszącej 1,63 zł/m2 pow. użytkowej mieszkania.

Uchwała z 22.03.2016 r. weszła w życie w dniu 24.03.2016 r.

Uchwałą nr 2/2016 r. właścicieli lokali nieruchomości nr (...) os. (...) w B. z 22-03-2016 r. odwołano z dniem 22 czerwca 2016 r. z funkcji Zarządcy nieruchomością wspólną Wspólnoty (...) os. (...) w B., Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B., wypowiedziano zarządcy - Przedsiębiorstwu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. zarząd (...), z zachowaniem 3 miesięcznego okresu wypowiedzenia zawartego w uchwale nr 1/2006, który upłynie w dniu 22 czerwca 2016 r.

Wynagrodzenie za wykonywanie zarządu wynosi:

- 3 274,86 zł za kwiecień 2016 r. płatne do dnia 13.05.2016 r.

- 3 388,76 zł za maj 2016 r. płatne do od dnia 14.06.2016 r.

- 1 685,13 zł za czerwiec 2016 r. płatne od dnia 06.07.2016 r.

W piśmie z dnia 22.05.2017 r. Wspólnota (...) w B. złożyła oświadczenie o potrąceniu kwoty odszkodowania należnego Wspólnocie w wysokości 16.978,28 zł. z wierzytelnością przysługującą (...) Sp. z o.o. wobec Wspólnoty z tytułu sprawowania zarządu w wysokości uznanej w sprawie I C 73/17 toczącej się przed Sądem Rejonowym w Bełchatowie, tj. kwotę 5.871,26 zł.

W dniu 24.10.2014 r. Wspólnota (...) w B. ( reprezentowana przez Przedsiębiorstwo (...) Spółkę z o. o. w B. ) zawarła z Przedsiębiorstwem Handlowo Usługowym (...) spółką jawną w B. ( dalej powoływaną jako (...) lub Wykonawca ) umowę, której przedmiotem była wymiana 11 sztuk drzwi wewnętrznych jednoskrzydłowych 900 x 2100; drzwi wyposażone w jeden zamek, gałko-klamkę, wkładkę, wypełnienie szybą piaskową; wymiana miała obejmować obróbkę ościeży z gipsowaniem. Zakres robót – jak wskazano w § 2 umowy – zawarto w ofercie Wykonawcy, stanowiącej załącznik do umowy. W powołanym § 2 nadmieniono, że Wykonawca ma wykonać przedmiot umowy zgodnie ze sztuką budowlaną, a wszystkie prace wykonać z materiałów i przy pomocy urządzeń mających odpowiednie atesty, certyfikaty i dopuszczenia do stosowania w Polsce.

W treści oferty stanowiącej załącznik do umowy wskazano: drzwi aluminiowe profil MB45 zimny, jednoskrzydłowe, półpełne, poniżej przewiązki wypełnienie z panela aluminiowego, powyżej przeszklone szybą pojedynczą bezpieczną matową O2, wyposażone w jeden zamek z klamko-gałką i wkładką, samozamykacz; wymiar 900 x 2100 – 11 szt; w zakres usługi wchodzi demontaż starych, montaż nowych drzwi wraz z obróbką bez malowania ościeży. Ponadto określono cenę, terminy i warunki gwarancji.

Na zebraniu członków wspólnoty w dniu 13.03.2014 r. przewodnicząca zebrania przedstawiła ofertę PGM na wymianę drzwi do korytarzy. Po krótkiej dyskusji właściciele mieszkań poprosili o zebranie ofert. Wykonawcę mieli wybrać pełnomocnicy Wspólnoty. Miała być następnie podjęta uchwała w drodze obiegowego zbierania głosów.

Oferta została przygotowana przez (...) z inicjatywy członka Wspólnoty T. Ż. ( który był wyznaczony przez wspólnotę do kontaktów z zarządcą – pełnomocnikiem Wspólnoty wybranym w dniu 13-03-2014 r.; w marcu 2016 r. został wybrany członkiem zarządu – karta 110, 111 w aktach I C 280/15 ), który w siedzibie Wykonawcy w rozmowie z pracownikiem Wykonawcy poinformował o oczekiwaniach Wspólnoty odnośnie przedmioty umowy. Pracownik powoda wspólnie Panem T. Ż. dokonał oględzin i pomiarów w budynku, w którym miały być wymienione drzwi. Oferta (...) została wybrana przez Wspólnotę. W czasie, w którym była przygotowywania oferta i po jej przedstawieniu Wspólnocie oraz przed i w trakcie zawierania umowy nie były przez Wspólnotę zgłaszane zastrzeżenia ani pytania co do treści oferty i zawartych w niej parametrów, jakie miały mieć nowe drzwi.

Podstawą zawarcia umowy była uchwała Wspólnoty nr 13/2014 z 06.10.2014 r. Na wykonawcę wymiany 11 sztuk drzwi wybrano PHU (...), a integralną część uchwały stanowiła oferta z 03.10.2014 r.

W piśmie z dnia 30.12.2014 r. (...) poinformowało Wykonawcę o odmowie odbioru prac z powodu ich wykonania niezgodnie z § 2 umowy i niezgodnie z przepisami prawa budowlanego, ponieważ zamontowane drzwi mają szerokość w świetle mniejszą niż 0,9 m (tj. wartość określoną w § 61 ROZPORZĄDZENIA MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie).

Sąd w ustaleniach faktycznych oparł się na treści powołanych wyżej dokumentów oraz na zeznaniach świadków. Treść innych dokumentów nie miała znaczenia dla ustalenia okoliczności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia.

Sąd Rejonowy zważył, iż powództwo główne zasługuje na uwzględnienie. Powództwo wzajemne nie jest zasadne.

Wyjaśnił, że podstawą roszczenia o wynagrodzenie za wykonywanie zarządu jest umowa zawarta na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy o własności lokali, w której właściciele lokali nieruchomości Nr (...) Osiedle (...) w B. powierzyli zarząd nieruchomością wspólną osobie prawnej to jest Przedsiębiorstwu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Niesporne było i niekwestionowane przez pozwanego, że wykonywanie zarządu było odpłatne, a stawka za dochodzony pozwem okres kwiecień 2016 r. – czerwiec 2016 r. wynikała z planu gospodarczego na 2016 r. Także niesporna była przez pozwanego wysokość wynagrodzenia za powyższy okres. Tym samym wobec, tego że taki okres był wskazany przez powoda jako podstawa faktyczna żądania w tym zakresie żądanie powoda było uzasadnione co do zasady i wysokości.

Wspólnota podniosła natomiast, że nadpłaciła wynagrodzenie za wcześniejszy okres 01-03/2016 i w związku z tym podniosła zarzut potracenia. Zarzut ten nie odnosi skutku. Zgodnie z art. 498 § 1, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Dla przyjęcia, że Wspólnota ma wierzytelność o zapłatę wobec (...) z tytułu nadpłacenia wynagrodzenia za okres 01-03/2016 należałoby najpierw ustalić, że świadczenie tytułem wynagrodzenia za te miesiące jest w części nienależne i (...) jest zobowiązany do zwrotu tej części (art. 410 § 1 w zw. z art. 405 k.c.). W argumentacji Wspólnoty, reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika, kwestia ta właściwie została pominięta. Nadto zarzut potrącenia odnosi się do innego okresu, który nie był objęty podstawą faktyczną pozwu pierwotnego.

Zgodnie z art. 410 § 2 k.c., świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

W niniejszej sprawie Wspólnota kwestionuje ustalenie wynagrodzenia za okres 01-03/2016 według stawek za 2015 r., wyższych niż w planie gospodarczym na 2016 r. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że w chwili spełniania świadczenia za 01/2016 i 02/2016 niższe stawki na 2016 r. jeszcze nie istniały, a przyjętą od lat w stosunkach między stronami praktyką było ustalanie nowych stawek dopiero z końcem marca roku, na który ustalano stawki. (...) był ustanowiony zarządcą od 30-03-2006 r. i w związku z tym co roku nowy plan gospodarczy uchwalano w końcu marca i stosowano od 01 kwietnia. Nie można w związku z tym przyjąć, że zapłacenie wynagrodzenia według stawki z ostatniego istniejącego planu gospodarczego było bezpodstawne. Z kolei zapłata w kwietniu 2016 r. nastąpiła już w czasie istnienia nowych stawek, a Wspólnota nie kwestionowała, aby żądane i spełniane świadczenie było zawyżone. Gdyby nawet przyjąć, że do świadczenia w takiej wysokości Wspólnota nie była zobowiązana, to o tym wiedziała i w konsekwencji nie może żądać zwrotu (art. 411 pkt 1 k.c.).

Wobec braku wierzytelności o zapłatę z tytułu nienależnego świadczenia potrącenie nie odniosło skutku, a w konsekwencji żądana kwota tytułem wynagrodzenia za miesiące 04/16-06/16, którego wysokość i terminy płatności były przy tym niesporne, została zasądzona w całości. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

Roszczenie objęte powództwem wzajemnym Wspólnota wywodzi z art. 471 kc. Nienależyte wykonanie zobowiązania przez (...) miałoby polegać na uchybieniach w wykonywaniu zarządu, który (...) sprawowała na podstawie umowy zawartej ze Wspólnotą. Szkoda ma z kolei polegać na konieczności poniesienia wydatków na wymianę drzwi na szersze. W ocenie Sądu pomiędzy zachowaniem (...) a ewentualnym powstaniem szkody brak jest jednak związku przyczynowego. Kupienie i zamontowanie drzwi o parametrach określonych w umowie z P.-P. jest wynikiem zachowania samej Wspólnoty. To sama Wspólnota, za pośrednictwem swojego quasi-pełnomocnika (nota bene w ogóle nie przewidzianego w ustawie o własności lokali), zebrała oferty i przede wszystkim wybrała według siebie najlepszą. Zarządca sporządził wprawdzie uchwałę, ale była to tylko czynność techniczna, gdyż jej treść została wskazana przez Wspólnotę (...). Wspólnota jest stroną umowy, która (...) tylko spisała i za pośrednictwem (...) była ta umowa zawarta. To sama Wspólnota Mieszkaniowa podjęła wszelkie czynności decyzyjne. Udział zarządcy w realizacji transakcji z firmą (...) był tylko pomocniczy. (...) Sp. z o.o. nie było tutaj określenie parametrów drzwi. (...) sp. z o.o. otrzymało zlecenie wybrania drzwi o parametrach odpowiednich dla budynku oraz ustalenia warunków umowy, to można byłoby – przyjmując, że zamontowane drzwi są niewłaściwe – zarzucać nienależyte wykonanie zobowiązana, jednakże takiego zlecenia (...) nie otrzymała, a od samego początku załatwiania sprawy drzwi Wspólnota chciała o tym decydować samodzielnie.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu nastąpiło na podstawie art. 98 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Kosztami poniesionymi przez (...) była opłata sądowa od pozwu 418 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na podstawie §2 pkt 4 i 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik pozwanej Wspólnoty (...) w B., który zaskarżył wskazany wyrok w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi, zarzucił:

1. naruszenie prawa materialnego:

- art. 504 § 2 k.p.c. w związku z art. 503 § 1 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie i rozstrzygnięcie w całości o roszczeniu powoda, w sytuacji w której nakaz zapłaty wydany przez tut. Sąd w dniu 18 stycznia 2017 r. w sprawie za sygn. akt I Nc 3148/16 uprawomocnił się co do kwoty 5 102,39 zł (część niezaskarżona), zatem w tym zakresie w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z powagą rzeczy osądzonej, a postępowanie dotknięte jest nieważnością - art. 379 pkt. 3 k.p.c.,

- art. 29 ust. la. w zw. z art. 33 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali tj. z dnia 30 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1892), zwaną dalej ustawą o własności lokali, poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że rzekoma, przyjęta praktyka pomiędzy stronami wyłącza stosowanie przepisów ustawy w zakresie okoliczności, iż rokiem rozliczeniowym jest rok kalendarzowy,

- art. 29 ust. la. w zw. z art. 33 ustawy o własności lokali poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że instytucja roku rozliczeniowego nie dotyczy wynagrodzenia zarządcy,

- art. 29 ust. la. w zw. z art. 33 ustawy o własności lokali poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że w celu odzyskania nadpłaconego comiesięcznego wynagrodzenia dla zarządcy - powodowej Spółki w toku roku rozliczeniowego, pozwana nie może zaliczyć nadpłaty na inne okresy i, w tym zakresie, winna ustalić, iż nadpłaty te stanowią świadczenie nienależne i złożyć zarzut potrącenia,

- art. 21 w zw. z art. 18 w zw. z art. 33 ustawy o własności lokali poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że zarządca, ( któremu uchwałą nr 1/2006 powierzono zarząd ) w ramach czynności zwykłego zarządu posiadał prawo i obowiązek zawierania umów o wykonanie w nieruchomości wspólnej robót konserwacyjnych i remontowych, wykonywał jedynie czynności techniczne, za które nie ponosił odpowiedzialności,

- art. 61 w zw. z art. 5 ust. 2 ustawy Prawo budowlane przez jego niezastosowanie i uznanie, że powodowa spółka - zarządca budynku nie odpowiada za przygotowanie projektu uchwały pozwanej, projektu umowy na wykonanie wymiany drzwi i nadzorowanie wymiany drzwi nieruchomości pozwanej;

2. mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku naruszenie prawa procesowego, a mianowicie:

- art. 187 § 1 k.p.c. w zw. z art. 321 § 1 k.p.c. poprzez ich błędne zastosowanie i uznanie, że podstawa faktyczna żądania określona przez powodową spółkę i niekwestionowanie przez pozwaną wysokości dochodzonego roszczenia wyłącza możliwość podniesienia przez pozwaną zarzutu spełnienia części dochodzonego przez powodową spółkę świadczenia w związku z nadpłatą wynagrodzenia za inne okresy sprawowania zarządu przez powodową spółkę i zasadą ciągłości roku rozliczeniowego,

- art. 379 pkt. 3 k.p.c. przez wyrokowanie co do kwoty 5 102,39 zł, która to kwota została już prawomocnie zasądzona od pozwanej na rzecz powódki w sprawie zawisłej przed tut. Sądem sygn. akt I Nc 3148/16, a zatem w tym zakresie powództwo dotknięte jest nieważnością, i co za tym idzie wyrok w tym zakresie winien zostać uchylony, postępowanie umorzone, a powód obciążony kosztami postępowania;

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego i uznanie, że pomiędzy powodową Spółką i pozwaną istniała praktyka, iż okres rozliczeniowy dla pozwanej obejmował okres 01 kwietnia do 31 marca każdego roku,

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego i pominięcie okoliczności, iż za okres styczeń - marzec 2016 powodowa spółka samodzielnie dokonała zapłaty za usługę zarządzania (mając dostęp do rachunku bankowego pozwanej, sama złożyła przelew, a w przypadku należności za styczeń i luty 2016 r. sama zatwierdziła płatność),

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego i uznanie, że pozwana podjęła w dniu 13 marca 2014 r. uchwałę o powołaniu pełnomocników podczas gdy powodowa spółka nie przeprowadziła dowodu z przedmiotowej uchwały, natomiast z protokołu z zebrania wynika, że w zebraniu uczestniczyło niecałe 22% udziałów, co w świetle art. 23 ustawy o własności lokali powoduje, że uchwała ta nie została podjęta,

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego i pominięcie zeznań świadka D. O., pracownika powodowej Spółki w zakresie okoliczności, iż powodowa spółka przygotowała projekt uchwały pozwanej i projekt umowy z wykonawcą dotyczący wymiany drzwi nieruchomości wspólnej oraz okoliczności, iż powołany pełnomocnik nie miał umocowania do negocjacji w zakresie wykonania zamówienia,

- art. 271 k.p.c. w zw. z art. art. 235 § 1 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie i oparcie orzeczenia na zeznaniach świadków D. O. i D. B. złożonych w sprawie toczącej się przed Sądem Rejonowym w Bełchatowie w sprawie I C 280/15 z pominięciem zasady bezpośredniości,

- art. 328 § 2 k.p.c. poprzez niewyjaśnienie w uzasadnieniu wyroku przyczyn dla których Sąd orzekł odmiennie od Sądu Rejonowego w Bełchatowie, który w uzasadnieniu prawomocnego wyroku z dnia 8 kwietnia 2016 r. w sprawie I C 280/15 wskazał, iż na profesjonalnym zarządcy, ciążył obowiązek właściwego skonstruowania zapisów umowy oraz dbanie o właściwe i zgodne z obowiązującymi przepisami wykonanie przedmiotu umowy.

Mając powyższe zarzuty na uwadze, pełnomocnik powoda wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości, tj.:

- oddalenie powództwa powodowej spółki w całości, zasądzenie od powodowej spółki na rzecz pozwanej kosztów procesu za I instancji, zwrot kosztów postępowania pozwanej w II instancji,

- uwzględnienie zarzutu potrącenia złożonego przez pozwaną w związku ze szkodą doznaną wskutek nienależytego sprawowania zarządu nieruchomością wspólną,

- uwzględnienie powództwa wzajemnego w całości, tj. zasądzenie na rzecz pozwanej od powódki kwoty 12.993,82 zł oraz zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, za obie instancje;

Skarżący wskazał również, że ewentualnie wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku w części, a mianowicie co do kwoty 5 102,39 zł, i umorzenie postępowania w zakresie oraz zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, za obie instancje, a nadto w pozostałym zakresie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Bełchatowie do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania w II instancji.

Pełnomocnik powoda – pozwanego wzajemnego w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie na rzecz swojego mocodawcy kosztów procesu,

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja jest uzasadniona i skutkuje zmianą zaskarżonego wyroku.

Rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy sprowadzało się do oceny dwóch zagadnień: pierwsze, stanowiące podstawę powództwa głównego odnosiło się do prawidłowości rozliczenia wynagrodzenia z sprawowanie przez powoda – pozwanego wzajemnego zarządu w 2016 r.; drugie, wymagało oceny prawidłowości zlecenia remontu polegającego na wymianie drzwi na nieruchomości pozwanej wspólnoty, i odpowiedzi na pytanie czy koszty związane z zamówieniem drzwi winny obciążać pozwanego wzajemnego czy też powoda wzajemnego.

Odnosząc się do pierwszego z wskazanych wyżej zagadnień wskazać należy, w pierwszej kolejności, że powołane w skardze apelacyjnej zarzuty odnoszące się do powyżej przywołanego zagadnienia związane z naruszeniem art. 29 ust. la. w zw. z art. 33 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali tj. z dnia 30 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1892), zasługują na uwzględnienie.

Wskazany wyżej przepis określa, że dla rozliczenia zarządu wspólnoty rokiem rozliczeniowym jest rok kalendarzowy. Powołana regulacja wprowadza zasadę okresowego ustalania budżetu wspólnoty, jego rozliczania i co najważniejsze rozliczania zarządu. Określa jednocześnie sposób ustalenia tego okresu przyjmując, że obejmuje on rok kalendarzowy. Odnosząc się do charakteru powyższego przepisu wskazać należy, że w ocenie Sądu drugiej instancji nie jest on bezwzględnie obowiązujący. Oznacza to, że co do zasady Sąd Okręgowy nie wyklucza aby w konkretnych sytuacjach okres rozliczeniowy został ukształtowany inaczej. W razie sporu na tym tle fakt ten winien jednak zostać udowodniony przez stronę, która wywodzi z niego skutki prawne; w omawianym przypadku w ocenie Sądu Okręgowego ciężar dowodu spoczywał na powodzie – pozwanym wzajemnym.

W tym miejscu należy wskazać na zasadność sformułowanego w skardze apelacyjnej zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego i uznanie, że pomiędzy powodową Spółką i pozwaną istniała praktyka, iż okres rozliczeniowy dla pozwanej obejmował okres 01 kwietnia do 31 marca każdego roku. W ocenie Sądu Okręgowego wskazany fakt nie został przez powodowa – pozwanego wzajemnego udowodniony. Dowodu takiego nie przeprowadzono również w postępowaniu odwoławczym, choć Sąd Okręgowy dał taką możliwość stronie powodowej umożliwiając złożenie w terminie publikacyjnym stosownych dokumentów.

Za przyjęciem, że rokiem obrachunkowym w pozwanej Wspólnocie był rok kalendarzowy przemawia również treść przepisu art. 18 ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz.U. Nr 85, poz. 388) tj. z dnia 23 marca 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 716). Powołany przepis w ust. 1 stanowi, że właściciele lokali mogą w umowie o ustanowieniu odrębnej własności lokali albo w umowie zawartej później w formie aktu notarialnego określić sposób zarządu nieruchomością wspólną, a w szczególności mogą powierzyć zarząd osobie fizycznej albo prawnej. Jednocześnie w ust. 3 wskazano, że jeżeli sposobu zarządu nie określono w umowie, o której mowa w ust. 1, lub w uchwale zaprotokołowanej przez notariusza, obowiązują zasady określone w rozdziale 4 ustawy ( a wiec również przepis art. 29 ust 1a ). Odwołując się w tym miejscu do treści uchwały nr 1/2006 o powierzeniu zarządu powodowi przypomnieć należy, że nie wskazano w niej żadnych reguł zarządu poza określeniem zakresu czynności, do których uprawniony jest zarząd.

Dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, należało również ustalić wysokość wynagrodzenia za sprawowanie zarządu przez powoda – pozwanego wzajemnego. Odnosząc się do wskazanego zagadnienia w pierwszej kolejności wskazać należy, że co do zasady nie można wykluczyć, iż wysokość ta w okresie roku obrachunkowego może ulec zmianie. Podkreślić jednak należy, że twierdząc, że powyższa uchwała określała wysokość wynagrodzenia zarządcy do daty uchwalenia Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B. nie wykazało wskazanej okoliczności. Możliwość taką dopuszczał Sąd Okręgowy udzielając terminu do złożenia dokumentów pozwalających na wykazanie, że obowiązująca praktyka w poprzednich latach rozliczeniowych zakładała, że uchwały ustalające omawiane wynagrodzenie nie były wdrażane z mocą wsteczną w zakresie w jakim ustalały omawiane wynagrodzenie dopuszczała było uwzględnienie zasady, że w toku roku obrachunkowego wysokość wynagrodzenia zarządcy ulegała zmianie. Pełnomocnik powoda korzystając z wskazanej możliwości nie przedstawił jednak stosownych dokumentów obrazujących sposób rozliczeń za wcześniejsze lata obrachunkowe. W swoim piśmie z dnia 26 kwietnia 2018 r. ograniczył się jedynie do ponownego przedstawienia sposobu wyliczenia należności za 2016 r. opierając się jednak jedynie na nie udowodnionym założeniu, że w pierwszym kwartale 2016 r. obowiązywały stawiki wyższe wynikające z uchwały z 2015 r. To zaniechanie nawet uwzględniając okoliczność, że nie dysponował dokumentacja sprzed 2012 r., skutkuje przyjęciem, że stanowisko powoda – pozwanego wzajemnego nie mogło zostać uznane za udowodnione.

W tych okolicznościach, dla ustalenia wysokości wynagrodzenia za sprawowanie zarządu i co za tym idzie rozstrzygnięcia o zasadności powództwa głównego należało dokonać wykładni uchwały nr 8/2016 właścicieli lokali nieruchomości nr (...) os. (...) w B. z dnia 22.03.2016 roku oraz jej skutków prawnych. W wskazanej wyżej uchwale zatwierdzono Plan Gospodarczy na 2016 rok wykazujący między innymi wysokość planowanych kosztów bieżącego utrzymania nieruchomości wspólnej w kwocie 58 878,38 zł. przyjęty szczegółowy plan wydatków nie uwzględniał uprawnienia powoda do pobierania wynagrodzenia w wyższej niż to wskazano w uchwale kwocie. Uznać tym samym należy, że jednoznaczną wolą członków Wspólnoty było aby wynagrodzenie zarządcy w 2016 r. kształtowało się na poziomie 46 506,86 zł. za 2016 r., tj. 1,36 zł. za m2 ( przy stawce za zarządzanie w kwocie 1,18 zł. za m2 ).

Powyższego stanowiska nie może podważyć niewątpliwie nieprecyzyjny zapis zawarty w § 3 powołanej uchwały. Sąd Okręgowy dokonując wykładni omawianej uchwały uznaje bowiem, że oczywistą i jednoznaczną wolą właścicieli lokali było ustalenie wynagrodzenia za 2016 r. w wskazanej wyżej stawce za m2. Z treści wskazanej wyżej uchwały nie wynika jednocześnie jak usiłuje wykazać powód, iż wywierała ona skutki prawne dopiero od daty jej uchwalenia.

W uzupełnieniu powyższych rozważań wskazać należy, że jak wynika z zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów wynagrodzenie zarządcy nieruchomości było corocznie ustalane uchwałami wspólnoty. Zarządca akceptował powyższą praktykę nie kwestionując jednostronnego uprawnienia pozwanego – powoda wzajemnego w tym zakresie.

Stosunek prawny łączący strony sporu miał charakter ciągły. Usługi jakie świadczył powód – pozwany wzajemny na rzecz pozwanego – powoda wzajemnego polegały na sprawowaniu zarządu nieruchomością wspólnoty od 2006 r. Czynności związane ze skwitowaniem prac zarządu za poprzedni okres rozliczeniowy i ustaleniem budżetu na rok kolejny były dokonywane już w czasie trwania nowego roku obrachunkowego. Biorąc pod uwagę powyższe reguły Sąd Okręgowy uznaje za dopuszczalną ( co więcej uzasadnioną w powyższych okolicznościach ) możliwość pobierania przez zarządcę wynagrodzenia na poczet świadczonych w kolejnym roku kalendarzowym usług na podstawie stawek obowiązujących w roku poprzednim, co nie wyklucza prawa do kompleksowego rozliczenia wynagrodzenia na koniec roku obrachunkowego. Wysokość wynagrodzenia pobranego przed uchwaleniem planu na dany rok, w zależności od decyzji wspólnoty mogła być jednocześnie wyższa lub niższa niż wynagrodzenie za sprawowanie zarządu ustalone w roku poprzednim. Naturalną konsekwencją powyższego stanowiska jest natomiast przyjęcie, że rozliczenie wskazanych wyżej kwot przekazanych z tego tytułu winno nastąpić na koniec roku obrachunkowego, lub ( jak to miało miejsce w przedmiotowej sprawie ) z chwilą rozwiązania umowy o zarząd.

W skardze apelacyjnej pełnomocnik pozwanego – powoda wzajemnego sformułował również zarzut naruszenia art. 187 § 1 k.p.c. w zw. z art. 321 § 1 k.p.c. wskazując, że uchybienie tym przepisom nastąpiło poprzez ich błędne zastosowanie i uznanie, że podstawa faktyczna żądania określona przez powodową spółkę i niekwestionowanie przez pozwaną wysokości dochodzonego roszczenia wyłącza możliwość podniesienia przez pozwaną zarzutu spełnienia części dochodzonego przez powodową spółkę świadczenia w związku z nadpłatą wynagrodzenia za inne okresy sprawowania zarządu.

Tak określony zarzut uznać należy za co najmniej niefortunny. Kluczowy dla rozstrzygnięcia jest bowiem brak akceptacji Sądu Okręgowego dla tej części rozważań Sądu pierwszej instancji, w których ten odwołuje się do braku uprawnienia do dokonania potrącenia nadpłaconych w okresie od stycznia do marca 2016 r. tytułem wynagrodzenia kwot.

W tym zakresie Sad Okręgowy uznając, że do jego obowiązków należy ocenę zastosowania prawa materialnego również z urzędu ( pomimo braku zarzutu ) stwierdza, że stanowisko Sądu meritii jakoby zapłacenie wynagrodzenia według stawki z ostatniego istniejącego planu gospodarczego nie było bezpodstawne nie zasługuje na akceptację. Podkreślić należy, że na pozwanym – powodzie wzajemnym Wspólnocie mieszkańców w związku z przyjętą w relacjach między stronami praktyką ciążył obowiązek zapłaty wynagrodzenia według stawek na 2015 r. do czasy uchwalenia stawek na 2016 r. co w żaden sposób nie pozbawia go prawa rozliczenia tych wpłat na podstawie art. 411 k.c. W konsekwencji powyższego już zupełnie niezrozumiałe jest stanowisko Sądu pierwszej instancji, że gdyby nawet przyjąć, że do świadczenia w takiej wysokości Wspólnota nie była zobowiązana, to o tym wiedziała i w konsekwencji nie może żądać zwrotu (art. 411 pkt 1 k.c.). Trudno zarzucić stronie pozwanej – powodowi wzajemnemu, że wiedziała, iż świadczenie z tytułu sprawowania zarządu w pierwszym kwartale winno być niższe niż przekazywane na rzecz powoda skoro jego wysokość ustalono dopiero z końcem marca 2016 r.

Powyższego stanowiska nie może podważyć wynikająca z uzasadnienia Sądu pierwszej instancji argumentacja odwołująca się do dobrowolnych zdaniem sądu wpłat na rzecz zarządcy za miesiąc styczeń, luty i marzec 2016 r. Jak słusznie podnosi skarżący w swej apelacji to twierdzenie było o tyle dowolne, że nie uwzględniało faktu, iż za ten okres powodowa spółka samodzielnie dokonała zapłaty za usługę zarządzania (mając dostęp do rachunku bankowego pozwanej ).

Reasumując, omawiane świadczenie w zakresie w jakim przewyższało ostatecznie ustaloną wysokość, a więc w kwocie 3 246,36 zł., zgodnie z art. 410 § 2 k.c. okazało się nienależne, pozwana wspólnota nie była zobowiązana do jego spełnienia.

Konsekwencją powyższych ustaleń jest z kolei przyjęcie, że pozwany mógł domagać się uwzględnia nadpłaconych kwot na poczet należności za okres od kwietnia do czerwca 2016 r. Dla dokonania powyższego rozliczenia zbędnym było jednocześnie odwołanie się do przepisów o potrąceniu ( art. 498 i nst. k.c. ). W ocenie Sądu Okręgowego środki przekazywane (...) Spółce z o.o. w B. na poczet pokrycia kosztów zarządu przed uchwaleniem Planu na 2016 r. winny zostać rozliczone z uwzględnieniem zasad obowiązujących według tego planu z uwzględnieniem przyjęcia, że wskazany Plan obejmował rok obrachunkowy rozpoczynający się z dniem 1 stycznia 2016 r.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd Okręgowy uznał, że powództwo główne podlega oddaleniu w części co do kwoty 3246,36 zł.

Wydając zaskarżony wyrok Sąd pierwszej instancji naruszył normę art. 504 § 2 k.p.c. w związku z art. 503 § 1 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie i rozstrzygnięcie w całości o roszczeniu powoda, w sytuacji w której nakaz zapłaty wydany w sprawie w dniu 18 stycznia 2017 r. ( pod sygn. akt I Nc 3148/16 ) uprawomocnił się co do kwoty 5 102,39 zł. W tym zakresie pozwany nie zaskarżył wskazanego nakazu zapłaty. Tym samym ma rację skarżący, że żądanie powoda – pozwanego wzajemnego o którym prawomocnie rozstrzygnięto we wskazanym wyżej orzeczeniu nie mogło być objęte zaskarżanym wyrokiem. Wydając wyrok Sąd pierwszej instancji naruszył tym samym normę art. 379 pkt. 3 k.p.c., przez wyrokowanie co do kwoty 5 102,39 zł, która to kwota została już prawomocnie zasądzona od pozwanej na rzecz powódki.

Konsekwencją procesowa powyższego uchybienia było uchylenie zaskarżonego wyroku w części co do kwoty 5102,39 zł. i umorzenie postępowania we wskazanym zakresie na podstawie art. 355 k.p.c. ( wydanie wyroku było niedopuszczalne ).

Wydając zaskarżony wyrok, w części odnoszącej się do powództwa wzajemnego, Sąd pierwszej instancji dopuścił się naruszenia przepisu art. 471 k.c.

Dla uzasadnienia powyższego stanowiska, tytułem wstępu podnieść należy, że wprawdzie zarząd powoda – pozwanego wzajemnego wynikał z uchwały, to w okolicznościach przedmiotowej sprawy przyjąć jednak należy, iż uchwała ta ( z 2006 r. ) stanowiła oświadczenie woli, pozwanej Wspólnoty które zostało w sposób dorozumiany, per facta concludenta, przyjęte przez (...) Spółkę z o.o., W tym trybie pomiędzy stronami doszło więc do zawarcia umowy, która w ocenie Sądu Okręgowego winna być traktowana jako umowa o świadczenie usług.

Powstały między stronami stosunek prawny miał więc typowy charakter, w którym zarządca o którym mowa w przepisie art. 18 ust. 1 ustawy o własności lokali, zawiera z wspólnotą umowę cywilną, określaną w doktrynie jako "umowa o zarządzanie". Wyżej wymienioną umowę należy odróżnić od umowy określającej sposób zarządu nieruchomością wspólną. Ta ostatnia jest zawierana przez samych właścicieli lokali i stanowi podstawę dla powierzenia wykonywania zarządu osobie trzeciej. W doktrynie przyjmuje się, że umowa o zarządzanie jest umową mieszaną, która w zależności od przyjętych przez zarządcę obowiązków może jednocześnie posiadać cechy umowy o świadczenie usług (art. 750 k.c.) oraz umowy zlecenia (art. 734 k.c.). Wskazuje się, że ten pierwszy aspekt umowy odnosi się do takich obowiązków zarządcy, które mają charakter czynności faktycznych (np. prowadzenie ewidencji finansowej, utrzymanie czystości na terenie nieruchomości wspólnej, nadzorowanie świadczenia usług na rzecz wspólnoty mieszkaniowej), natomiast ten drugi – do obowiązków mających charakter czynności prawnych.

Precyzyjne określenie charakteru łączącej strony umowy dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy nie ma decydującego znaczenia z tej przyczyny, że bez względu na jej oznaczenie powód – pozwany wzajemny był zobowiązany przy wykonaniu ciążących na nim obowiązków do starannego działania. Wskazana staranność winna być jednoczenie oceniona przez pryzmat profesjonalnego działania powoda jako podmiotu zajmującego się profesjonalnie zarządem nieruchomości, zgodnie z przepisem art. 355 § 2 k.c. Profesjonalny charakter działalności powoda – pozwanego wzajemnego nakładał na niego obowiązek szczególnej staranności. W ocenie Sądu drugiej instancji, że przy wykonywaniu zarządu, (...) spółka z o.o. - dokonując zamówienia drzwi na rzecz pozwanego – powoda wzajemnego Wspólnoty mieszkaniowej nr 131 w Osiedlu Dolnośląskim, dopuścił się uchybień skutkujących skutecznym postawieniem mu zarzutu nienależytego wykonania umowy.

Powyższe stanowisko wynika z potwierdzonego przez powoda – pozwanego wzajemnego w piśmie z dnia 30.12.2014 r. faktu zamontowania drzwi o wymiarze niezgodnym z przepisami prawa budowlanego, ponieważ zamontowane drzwi mają szerokość w świetle mniejszą niż 0,9 m (tj. wartość określoną w § 61 ROZPORZĄDZENIA MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie). Fakt powyższy odnotował Sąd pierwszej instancji w swych ustaleniach, które nie sposób podważyć również z tej przyczyny, że stanowiły przyjętą przez (...) Spółkę z o.o. linię obrony w sprawie sygn. akt I C 280/15 Sądu Rejonowego w Bełchatowie.

W konsekwencji niezrozumiałe jest stanowisko Sądu pierwszej instancji, który uzasadnienie oddalenia wniesionego przez pozwanego – powoda wzajemnego powództwa upatruje w brak jest jednak związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem (...) a ewentualnym powstaniem szkody.

Nie jest tym samym trafne stanowisko, że zakup drzwi o wadliwych parametrach określonych w umowie z P.-P. było wynikiem zachowania samej Wspólnoty. W świetle przywołanej przez Sąd pierwszej instancji umowy o zarząd, Zarządca był uprawniony i jednocześnie zobowiązany do zawierania umów na wykonywanie w nieruchomości wspólnej prac remontowych, sporządził projekt uchwały, określającej zgodę na wybór oferty. W tych okolicznościach nie sposób uznać, że udział zarządcy w zawarciu umowy z firmą (...) był tylko pomocniczy, a tym bardziej, że zadaniem (...) Sp. z o.o. nie było określenie właściwych parametrów drzwi. O braku odpowiedzialności (...) sp. z o.o. nie może jednocześnie świadczyć że nie otrzymało odrębnego zlecenia wybrania drzwi o parametrach odpowiednich dla budynku oraz ustalenia warunków umowy, skoro obowiązek ten wynikał z wprost z określenia zadań jakie na nim ciążyły jako na zarządcy.

Dla uzupełnienia powyższej argumentacji wskazać należy, że to powód – pozwany wzajemny podpisał umowę na dostawę i montaż drzwi, działając w imieniu wspólnoty odmówił odbioru wykonanych prac, co znamienne w piśmie z dnia 15 stycznia 2015 r. ( k. 27 akt sprawy I C 280/15 Sądu Rejonowego w Bełchatowie ) oświadczył, że jest stroną w sprawach objętych zawartą umową.

W świetle powyższych okoliczności udział powoda – pozwanego wzajemnego w zamówieniu wadliwych drzwi jest oczywisty i pozostaje w związku przyczynowym z powstałą szkodą.

W uzupełnieniu powyższych rozważań wskazać należy, że bez znaczenia dla odpowiedzialności pozwanego a co za tym idzie rozstrzygnięcia powództwa wzajemnego pozostaje udział jednego z członków wspólnoty w wyborze przedstawionych ofert wymiany drzwi. T. Ż. dokonując oględzin i pomiarów w budynku, w którym miały być wymienione drzwi nie działał on z pewnością w imieniu Wspólnoty (...). Jeśli zaś czynił to na zlecenie powoda – pozwanego wzajemnego to (...) spółka z o.o. winna rozważyć konsekwencje prawne jego wadliwego działania. Wskazać również należy, że odwołując się do określonego wyżej miernika staranności z jakim powód – pozwany wzajemny powinien wykonywać powierzone mu w ramach zarządu zadania samo przygotowanie dla Wspólnoty uchwały przewidującej wybór wadliwej ( bo przewidującej montaż nieodpowiadających wymaganiom prawa budowlanego drzwi ) oferty uznać należy za zawiniony przejaw braku profesjonalizmu uzasadniający zarzut nienależytego wykonania umowy o zarząd nieruchomością wspólną.

Wysokość szkody wynika natomiast z wydanego w wskazanej już sprawie I C 280/15 wyroku Sądu Rejonowego i wobec potwierdzenia przez pozwanego – powoda wzajemnego załączonymi do pisma z dnia 26 kwietnia 2018 r. dokumentami, w postaci umów na wymianę drzwi i faktur ich zakupu ( k. 174 – 183 ) faktu wymiany wadliwych drzwi również nie może budzić żadnych wątpliwości.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie przepisu art. 386 § 1 i § 2 k.p.c. orzekł o zmianie zaskarżonego wyroku.

O kosztach procesu za obie instancje Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy wyrażoną w art. 98 k.p.c.

Sąd Okręgowy uznał, że powoda – pozowanego wzajemnego nie mogą obciążać konsekwencje błędnego rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji w zakresie kwoty objętej umorzeniem postępowania stosując w tym zakresie zasadę słuszności wyrażoną w przepisie art. 102 k.p.c.

A. Lisiecki P. Hochman M. Cichocka