Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 lutego 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że M. U. jako członek zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ponosi odpowiedzialność wraz ze spółką całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenia zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od grudnia 2011 roku do grudnia 2013 roku w łącznej kwocie 191.086,93 zł, w tym należność główna i odsetki za zwłokę liczone na dzień 21 lutego 2017 roku. (decyzja k.21 akt ZUS)

W dniu 29 marca 2017 roku M. U. złożył odwołanie od powyższej decyzji W. Ś. złożył w dniu 10 sierpnia 2012 roku, wnosząc o jej zmianę. W uzasadnieniu odwołania wnioskodawca wskazał, że nie zostały spełnione przesłanki przeniesienia odpowiedzialności na członka zarządu spółki, ponieważ egzekucja z majątku spółki nie okazała się w całości ani w części bezskuteczna, spółka posiada majątek, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych za zobowiązania spółi z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i FGŚP za okres od grudnia 2011 roku do grudnia 2014 roku, zaś niezłożenie w terminie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki nastąpiło bez winy odwołującego. (odwołanie k.2-6)

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 10 kwietnia 2017 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie przytaczając argumentację powołaną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. (odpowiedź na odwołanie k.6-7)

Na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2019 roku pełnomocnik ZUS wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w połowie stawki wynikającej z norm przepisanych. (e - protokół rozprawy płyta CD k 353)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka z o.o. z siedzibą w L. prowadziła działalność gospodarczą na podstawie rejestracji w KRS z 21 czerwca 2004 roku. (okoliczność bezsporna)

Spółka zatrudniała pracowników i z tego tytułu była zobowiązana do opłacania należnych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń pracowniczych. (okoliczność bezsporna)

M. U. w spornym okresie był wspólnikiem i jedynym członkiem władz spółki od 23 stycznia 2008 roku, pełniąc funkcję dyrektora generalnego. (odpis pełny KRS k 314-320)

W dniu 3 marca 2008 roku odwołujący przeszedł zawał mięśnia sercowego. (dokumentacja medyczna – koperta k 105)

Spółka (...) nie złożyła zeznań podatkowych za lata 2011-214. Ostatnie sprawozdanie finansowe złożono za rok 2009. Pierwsze zaległości spółki powstały :

- w zakresie PIT – 4R w październiku 2004 roku

- w zakresie podatku VAT w grudniu 2004 roku

- w zakresie podatku CIT w kwietniu 2005 roku.

(pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł. k 282, k 333)

Podmiot ten nie składał również żadnych sprawozdań finansowych do sądu rejestrowego. (pismo k 337, odpis pełny KRS k 314-320)

W dniach 16 sierpnia 2012 roku, 8 października 2012 roku, 27 grudnia 2012 roku, 22 kwietnia 2013 roku, 9 września 2013 roku, 6 listopada 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wystawił tytuły wykonawcze obejmujące należności z tytułu nieopłaconych przez (...) spółkę z o.o. składek za okres od września 2011 roku do sierpnia 2013 roku, a następnie skierował je do przymusowego dochodzenia w trybie egzekucji administracyjnej prowadzonej przez Dyrektora ZUS – I Oddziału w Ł..

W toku postępowania doręczono zobowiązanemu odpisy tytułów wykonawczych oraz zastosowano środki egzekucyjne: w dniu 5 października 2012 roku zajęto rachunek bankowy w (...), 16 listopada 2012 roku zajęto rachunek bankowy w (...) S.A, 1 lutego 2013 roku, 29 kwietnia 2013 roku, 24 września 2013 roku dokonano zajęcia rachunku bankowego (...) Bank (...) S.A., 19 listopada 2013 roku zajęto rachunek bankowy w banku do (...) S.A. Dokonane czynności okazały się nieskuteczne, ponieważ żaden bank nie potwierdził prowadzenia rachunku spółki.

W dniu 7 lutego 2014 roku z uwagi na nieskuteczność egzekucji ZUS – I Oddział w Ł. przekazał akta egzekucyjne do Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł. celem dalszego prowadzenia postępowania egzekucyjnego.

W dniu 3 lipca 2014 roku został sporządzony wykaz majątku na podstawie art. 913 k.p.c. w sprawie o sygnaturze akt III Co 7105/13, z którego wynikało, że jedynym majątkiem spółki będącej dłużnikiem były ruchomości w postaci samochodów: M. (...) rok produkcji 1994 oraz FS L. rok produkcji 1998.

W dniu 31 marca 2016 roku dokonano ustalenia na podstawie oświadczenia przyjętego od dłużnika w przedmiocie miejsca położenia i stanu technicznego pojazdów.

W dniu 15 kwietnia 2016 roku dokonano ustalenia w centralnej ewidencji pojazdów i kierowców, po czym ustalono zły stan techniczny pojazdów, związku z tym odstąpiono od ich zajęcia.

Urząd Skarbowy prowadząc postępowanie egzekucyjne ustalił, że wszelkie ruchomości należące do spółki (narzędzia używane do obsługi zieleni, meble biurowe, komputery) zostały zużyte, uległy zniszczeniu lub zostały uszkodzone powodując znaczny lub całkowity spadek ich wartości. Dokonano szeregu czynności egzekucyjnych m.in. zajęcia rachunków bankowych prowadzonych przez banki: (...) S.A, (...) S.A. za oraz Bank (...), lecz z uwagi na brak środków na zajętych konach lub ich likwidację realizacja należności okazała się niemożliwa.

Zajęcia wierzytelności pieniężnej należnej spółce od wojewódzkiego Zespołu (...) okazało się czynnością skuteczną i zajęcie to było realizowane do momentu rozwiązania umowy o współpracy między tymi podmiotami, tj. do 1 lutego 2011 roku.

W dniu 9 czerwca 2016 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł. stwierdził, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty przewyższającej wydatki egzekucyjne i wydał postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego.

W dniach 24 marca 2014 roku, 23 kwietnia 2014 roku, 15 maja 2014 roku i 31 marca 2015 roku Oddziału wystawił tytuły wykonawcze obejmujące zaległości z tytułu nieopłaconych składek za okres od września 2013 roku do grudnia 2014 roku, a następnie skierował je do przymusowej realizacji w trybie postępowania egzekucyjnego.

Dyrektor I Oddziału ZUS w Ł., jako organ egzekucyjny, wszczął postępowanie oraz zastosował środki egzekucyjne w postaci zajęcia rachunku bankowego w Banku (...) w dniach 31 marca 2014 roku, 28 kwietnia 2014 roku, 19 maja 2014 roku i 8 kwietnia 2015 roku. Zajęcia zostały przyjęte przez bank do realizacji, jednak z uwagi na brak środków nie wyegzekwowano żadnych kwot. Celem ustalenia czy spółka posiada inne rachunki bankowe za pośrednictwem witryny (...) skierowano zapytanie do banków i uzyskano odpowiedź pozytywną jedynie z Banku (...).

W dniu 28 lipca 2016 roku dyrektor Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. wydał postanowienie w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego z uwagi na brak majątku, z którego można prowadzić skuteczne działania egzekucyjne.


(dokumenty w aktach ZUS dot. (...) sp. z o.o.)

Zobowiązania spółki na rzez ZUS z tytułu składek za okres od grudnia 2011 roku do grudnia 2014 roku wynoszą:

- na ubezpieczenia społeczne – 104.232,32 złote

- na ubezpieczenie zdrowotne – 25.380,40 złotych

- na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – 8.231,51 złotych.

(wydruk k 13 – 18 akt ZUS załączonych do akt sprawy)

Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie zgromadzonych w sprawie, dowodów z dokumentów, których prawdziwości nie kwestionowała żadna ze stron.

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył, co następuje:

Odwołanie jako niezasadne podlega oddaleniu.

Z mocy art. 31 i 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz.300) do należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stosuje się odpowiednio wyszczególnione w przepisie art. 31 przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Zastosowanie do należności z tytułu składek, z mocy art. 31, ma m.in. przepis art. 116 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 116 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60, ze zm.) za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a członek zarządu:

1) nie wykazał, że:

a) we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie zapobiegające ogłoszeniu upadłości (postępowanie układowe) albo

b) niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęcie postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowania układowego) nastąpiło bez jego winy;

2) nie wskazuje mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części.

W myśl art. 116 § 2 tej ustawy odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu.

Z analizy treści przepisu art. 116 Ordynacji podatkowej wynika, iż przesłanką odpowiedzialności członka zarządu za zaległości składkowe spółki z o.o. jest ustalenie, że:

(1) zaległości składkowe powstały w czasie pełnienia obowiązków członka zarządu przez daną osobę,

(2) egzekucja do majątku spółki okazała się bezskuteczna

(3) nie zaistniały żadne okoliczności zwalniające te osoby od odpowiedzialności.

Ciężar wykazania dwóch pierwszych przesłanek (pozytywnych) ciąży na Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, natomiast ciężar dowodu przesłanki trzeciej - w zakresie istnienia okoliczności uwalniających od tej odpowiedzialności - spoczywa na odwołującym.

W zakresie przesłanki istnienia i wysokości zaległości podkreślić należy, iż spełnienie jej nie było w sprawie sporne. W okresie zaś, za który organ rentowy dochodzi zapłaty składek jedynym członkiem zarządu - dyrektorem generalnym był wnioskodawca. Jedynie on może zatem ponosić odpowiedzialność z tytułu zaległości składkowych.

W związku z powyższym ocenie poddać należy spełnienie pozostałych przesłanek odpowiedzialności wnioskodawcy.

Kolejną przesłanką odpowiedzialności członków zarządu za zobowiązania spółki wobec ZUS jest ustalenie, że egzekucja do majątku spółki okazała się bezskuteczna.

W ocenie Sądu rozpoznającego przedmiotową sprawę, wbrew twierdzeniom pełnomocnika odwołującego, powyższa przesłanka odpowiedzialności została w niniejszej sprawie spełniona.

Bezskuteczność egzekucji jest wykazana, gdy egzekucja z majątku spółki w całości lub w części jest bezskuteczna.

Zdaniem Sądu Okręgowego, tak samo jak przy odpowiedzialności z art.299 kodeksu spółek handlowych (poprzednio 298 kodeksu handlowego), ustalenie przesłanki bezskuteczności egzekucji może nastąpić na podstawie każdego dowodu wskazującego, że spółka nie ma majątku, który pozwalałby na zaspokojenie wierzyciela - może to być :

- postanowienie Sądu o oddaleniu wniosku, o ogłoszeniu upadłości z tego powodu, że majątek spółki nie wystarcza nawet na koszty postępowania ,

- bilans spółki, z którego wynika, że nie ma ona majątku wystarczającego na zaspokojenie wierzyciela,

- postanowienie o umorzeniu egzekucji z uwagi na jej bezskuteczność uzyskane przez innego wierzyciela,

- gdy Sąd oddali wniosek o ogłoszeniu upadłości wobec stwierdzenia, że przedmioty majątkowe wchodzące w skład majątku dłużnika są obciążone zastawem, zastawem rejestrowym lub hipoteką, a pozostały majątek oczywiście nie wystarczy na zaspokojenie kosztów postępowania,

- a także wszelkie inne dowody wskazujące, że w danej sytuacji nie jest realne uzyskanie zaspokojenia przez wierzyciela z pozostałego jeszcze majątku spółki.

Uogólniając należy stwierdzić, iż przesłankę bezskuteczności egzekucji można wykazać na podstawie każdego dowodu wykazującego, że spółka nie ma majątku , który pozawalałby na zaspokojenie jej wierzyciela, który dochodzi swojej należności od członka zarządu Spółki.

Bezskuteczność egzekucji z majątku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, o której mowa w art. 116 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa w związku z art. 31 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych może być stwierdzona wyłącznie w postępowaniu w sprawie egzekucji należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, poprzedzającym wydanie decyzji o odpowiedzialności członka zarządu spółki za te należności. Bezskuteczność egzekucji, rozumiana jako brak możliwości przymusowego zaspokojenia wierzyciela publicznoprawnego w toku wszczętej i przeprowadzonej przez organ egzekucyjny egzekucji skierowanej do majątku spółki, może być wykazana nie tylko na podstawie postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, ale także w inny sposób, który nie podaje w wątpliwość oceny, że środki majątkowe dłużnika nie wystarczą na zaspokojenie istotnej (znacznej) części długu. Bezskuteczność egzekucji to stan obiektywny, wynikający z braku majątku, który sprawia, że potencjalna egzekucja nie pozwoliłaby zaspokoić wierzytelności w całości lub w części. (por. postanowienie SN z dnia 6 czerwca 2018 r., I UK 299/17, opubl. L.)

Jak z tego wynika organ rentowy, w sposób oczywisty, udowodnił w przedmiotowym postępowaniu również bezskuteczność egzekucji. Wynika ona nadto z postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł. z dnia 9 czerwca 2016 roku o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z uwagi na jego bezskuteczność.

Decyzja o umorzeniu egzekucji jest dokumentem urzędowym, z którym łączy się domniemanie faktyczne i prawne bezskuteczności egzekucji. W sytuacji legitymowania się przez organ rentowy takim dokumentem urzędowym, to członek zarządu powinien wykazać, iż egzekucja z majątku spółki była możliwa. Nie jest wystarczające dla uwolnienia się od odpowiedzialności, w sposób określony w art. 116 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ogólne powoływanie się na potencjalne istnienie majątku spółki, z którego wierzyciel winien się zaspokoić. Istotą wymagalnego zobowiązania pieniężnego jest obowiązek zrealizowania zapłaty należnej wierzycielowi kwoty przez dłużnika. Skoro tak, to przerzucanie na wierzyciela obowiązku poszukiwania majątku dłużnika, z którego mógłby się zaspokoić, jest nieuprawnione. W takiej sytuacji dłużnik, reprezentowany przez organ uprawniony do jego reprezentacji, winien wskazać realne możliwości zaspokojenia wierzyciela. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 6 czerwca 2017 r., III AUa 868/16, opubl. L.)

Prowadzone przeciwko spółce postępowanie egzekucyjne wykazało, że spółka nie posiada majątku o wartości egzekucyjnej.

W tej sytuacji odwołujący się mógłby uwolnić się od ciążącej na nim odpowiedzialności tylko wtedy gdyby wykazał, iż we właściwym czasie zgłoszony został wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe albo też że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło bez jego winy.

Ustalenia stanu faktycznego w sposób jednoznaczny wskazują, że żaden zarząd spółki (...) nigdy nie złożył wniosku o ogłoszenie upadłości spółki ani wniosku o wszczęcie postępowania układowego.

Przy ustalaniu stanu faktycznego sąd oddalił wniosek dowodowy pełnomocnika wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu ekonomii, finansów i rachunkowości przedsiębiorstw, ekonomiki działalności gospodarczej oraz analizy finansowej przedsiębiorstwa pod względem upadłości na okoliczność ustalenia sytuacji finansowej spółki (...) w dacie wymagalności poszczególnych zobowiązań względem organu rentowego, aktualnej sytuacji finansowej spółki, jej wypłacalności i braku podstaw do ogłoszenia upadłości, ewentualnie ustalenia daty, w której spółka winna była złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości.

Zbadanie wskazanych okoliczności wymagało bowiem udostępnienia przez wnioskodawcę – członka zarządu tej spółki bądź wskazania miejsca przechowywania dokumentacji źródłowej, która pozwoliłaby na określenie jej stanu finansowego. Wnioskodawca reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika nie sprostał temu zadaniu (mimo kilkukrotnego zobowiązania przez Sąd) – nie udostępnił tej dokumentacji, zaś wskazane przez niego podmioty, w posiadaniu których ta dokumentacja miałaby się znajdować (Urząd Skarbowy i Sąd Rejestrowy) zaprzeczyły tej okoliczności. Cofnął nadto wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka, który został zgłoszony na potwierdzenie dochodzonych tez. Nie stawił się także na rozprawę celem przeprowadzenia z jego udziałem dowodu z przesłuchania strony.

Zbadanie powyższych okoliczności nie było możliwe także z powodu braku składania od 2010 roku przez (...) spółkę z o.o. sprawozdań finansowych do Urzędu Skarbowego.

Odwołujący nie wykazał także w toku procesu, iż nie nie ponosi odpowiedzialności za niezłożenie takiego wniosku. W spornym bowiem czasie M. U. był jedynym członkiem zarządu spółki (...). Niewątpliwie miał zatem wpływ na działalność spółki i znał lub powinien był znać jej sytuację finasową, w tym fakt zaprzestania składania sprawozdań finansowych, istnienia zaległości podatkowych czy też zaprzestania płacenia składek na ubezpieczenia społeczne.

Wymaga podkreślenia, że to urzędujący członek zarządu jest osobą formalnie powołaną do składu zarządu i pełniącą funkcję jako organ osoby prawnej. Atrybuty te traci on dopiero w razie odwołania, rezygnacji lub upływu czasu, na jaki został powołany. Z samej istoty funkcji członka zarządu wynika, iż należy do niego prawo prowadzenia spraw spółki i do jej reprezentacja na zewnątrz we wszystkich czynnościach sądowych i pozasądowych spółki, którego to prawa reprezentacji nie można ograniczyć ze skutkiem prawnym wobec osób trzecich (art. 204 k.s.h.). Pełnienie funkcji członka zarządu jest przy tym funkcją dobrowolną a charakter prawny tej funkcji oznacza nie tylko obowiązek wykonywania czynności zarządzających, ale oznacza też zwiększony zakres odpowiedzialności, w tym odpowiedzialności za skutki działań kierowanej spółki.

Wnioskodawca jest osobą dorosłą, wykształconą i nie było po jego stronie żadnych przeszkód do tego by interesować się losami kierowanej firmy.

Wskazać wręcz należy, iż niezgłoszenie wniosku o upadłość było zawinione przez wnioskodawcę, który swoim lekkomyślnym, a nawet niedbałym zachowaniem, godził się na takie ryzyko i musi ponieść tego konsekwencje.

Podobne stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 stycznia 2011 r., w sprawie II UK 174/10, w myśl którego świadome i dobrowolne oddanie faktycznego zarządzania spółką osobie spoza zarządu nie zwalnia członka zarządu ani z jego obowiązków wynikających z pełnienia funkcji w tym organie, ani od odpowiedzialności za ich niedopełnienie. Jednym z takich obowiązków jest monitorowanie zadłużenia spółki pozwalające na zgłoszenie w odpowiednim czasie wniosku o upadłość lub wszczęcie postępowania układowego, co z kolei uwalnia go od odpowiedzialności za zaległości składkowe. Zatem w takim przypadku niezgłoszenie we właściwym czasie stosownego wniosku jest wynikiem zawinionego zaniechania obowiązków członka zarządu. ( LEX nr 786389).

M. U. nie wykazał zatem w niniejszym postępowaniu, aby niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki lub o wszczęcie postępowania układowego nie było przez niego zawinione. Powinności takiej nie zmienia stan zdrowia wnioskodawcy, wymagający opieki lekarskiej po zawale mięśnia sercowego przebytego w dniu 3 marca 2008 roku. Jak wynika bowiem z dokumentacji medycznej skompletowanej w sprawie – wnioskodawca nie był w spornym okresie długotrwale niezdolny do pracy. Fakt jego schorzenia kardiologicznego (przebyty zawał mięśnia sercowego w dniu 3 marca 2008 roku) nie spowodował nadto rezygnacji z funkcji jedynego członka zarządu – dyrektora generalnego wskazanej spółki.

Rozpoznając sprawę Sąd oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego lekarza kardiologa na okoliczność stanu zdrowia wnioskodawcy i faktycznej możliwości lub jej braku prowadzenia spraw spółki i wystąpienie z wnioskiem o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie.

Pomijając powyższe fakty uwagę zwraca także niekonsekwencja odwołującego, twierdzącego w toku całego procesu, że spółka (...) dysponuje majątkiem, z którego możliwa miałaby być egzekucja należności względem ZUS. Dalece nielogiczne pozostaje więc wnioskowanie o badanie czasu właściwego do wystąpienia z wnioskiem o ogłoszenie jej upadłości.

Wnioskodawca nie zgłosił nadto, mimo zobowiązania Sądu, żadnych wniosków dowodowych w celu wykazania istnienia majątku spółki, które umożliwiłyby zaspokojenie należności na rzecz ZUS w rozumieniu art. 116 § 1 ust. 2 ordynacji podatkowej.

W tej sytuacji spełnione zostały wszystkie przesłanki do tego aby odpowiedzialność za zobowiązania spółki należne wobec ZUS za okres od grudnia 2011 roku do grudnia 2014 roku przenieść na M. U..

W tym stanie rzeczy, uznając że zaskarżona decyzja odpowiadają prawu, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

Stosownie do wyników postępowania, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., Sąd Okręgowy obciążył wnioskodawcę obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego poniesionych przez organ rentowy.

Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Sąd ustalił na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz. U. z 2016 r., poz.1667) stosownie do wartości przedmiotu sporu.

Ponieważ pełnomocnik organu rentowego żądał zasądzenia zwrotu tych kosztów w połowie stawki wynikającej z norm przepisanych Sąd ograniczył te koszty do żądanej kwoty.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.