Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2019 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie XII Wydział Gospodarczy – Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Bożena Cincio-Podbiera

po rozpoznaniu w dniu 16 września 2019 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) w K. (C.)

przeciwko D. G.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie

z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. akt IV GC 2686/18/S

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 900,00 zł (dziewięćset złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Bożena Cincio-Podbiera

XII Ga 648/19

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2018 roku Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie uwzględnił w całości powództwo (...)z/s w K. skierowane przeciwko D. G. o zapłatę kwoty 6278,24 zł, stanowiącej równowartość wynagrodzenia za przewóz oraz wartość franszyzy redukcyjnej, którą towarzystwo ubezpieczeniowe dokonując likwidacji szkody transportowej odliczyło od wysokości odszkodowania zgodnie z treścią umowy ubezpieczenia. Sąd Rejonowy mając na uwadze, iż przewóz miał charakter międzynarodowy w oparciu o treść art.3 oraz art. 32 ust. 1 zd. 1 i 2 Konwencji o międzynarodowym przewozie towarów CMR nie uwzględnił podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia. Sąd wskazał, iż strona powodowa udowodniła przytaczane w pozwie okoliczności to jest stan zwróconego towaru, fakt jego utylizacji oraz brak zastosowania się pozwanego do wskazówek zawartych w instrukcji przewozu towaru i jego zabezpieczenia na czas transportu. W ocenie Sądu Rejonowego pozwany dopuścił się niedbalstwa, co powoduje że termin przedawnienia wynosi 3 lata. Podał też Sąd Rejonowy, że pozwany ograniczył się do twierdzeń, iż zaprzecza wszystkim twierdzeniom powoda dotyczącym zaniedbań w czasie transportu wobec czego zastosowanie miała norma art. 230 k.p.c.. W apelacji pozwany zarzucił Sądowi Rejonowemu naruszenie art. 233 § 1 k.p.c., art. 230 k.p.c. i art 328 § 2 k.p.c. oraz wadliwe zastosowanie art. 32 ust. 1 zdanie 2 Konwencji, a także niezastosowanie art. 32 ust. 1 zdanie 1 Konwencji CMR. Skarżący podnosił, że nie miało miejsca rażące niedbalstwo skoro kierowca pozwanego w trakcie załadunku towaru został poinformowany przez załadowcę, że towar w postaci wiaderek z pastą orzechową może być spiętrowany co nie spowoduje jego uszkodzenia. Skoro więc do uszkodzenia towaru doszło to pozwanemu nie można przypisać świadomości wystąpienia skutku w postaci straty w towarze to jest rażącego niedbalstwa czy nawet niedbalstwa skoro pozwany działał w zaufaniu do informacji otrzymanych od osoby profesjonalnie zajmującej się załadunkiem. Przyjęcie przez Sąd pierwszej instancji winy pozwanego w postaci rażącego niedbalstwa było zatem sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, a w efekcie naruszyło normę art. 233 § 1 k.p.c..

Sprawa była rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym zatem zgodnie z treścią art. 505-13 § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku zawiera jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja jest nieuzasadniona.

Punkt 11 zlecenia transportowego udzielonego pozwanemu/ karta 35 akt/ zawiera zakaz wyładunku, przeładunku oraz zmiany miejsca rozładunku bez zgody zleceniodawcy. Tymczasem, co w sprawie bezsporne, towar został przeładowany przez pozwanego na inny środek transportu przy czym podczas tego załadunku palety zostały spiętrowane oraz doładowane do innych ładunków, przewożonych na zlecenie innych podmiotów. Jak wynika z oświadczenia kierowcy załadowca miał przekazać informacje, iż przewożony towar może być spiętrowany, co nie spowoduje żadnych jego uszkodzeń, jednakże najniższa warstwa wiaderek popękała pod wpływem nacisku, a towar przechylił się na inne ładunki w efekcie czego hiszpański odbiorca nie przyjął towaru. Pierwotnie towar był załadowany przez pracowników spółki (...) na paletach po 2 warstwy jednakże bez piętnowania palet. Jak wynika z oświadczenia tej firmy ani kierowca pojazdu, ani przewoźnik nie zwracali się w sprawie wydania instrukcji odnośnie piętrowania ładunku lub jego przeładunku, które to zresztą nie były konieczne ponieważ towar załadowano prawidłowo, a firma nie była informowana o zmianie środka transportu czy przeładunku przesyłki. W tych okolicznościach faktycznych podkreślić należy, że doładunek, przeładunek lub zmiana miejsca rozładunku wymagały bezpośredniej zgody zleceniodawcy czyli strony powodowej. W procesie pozwany nie twierdził aby zwracano się do spółki (...) o taką zgodę lub instrukcje. Nie tylko zatem bez zgody zleceniodawcy dokonano przeładunku ale też bez wymaganej zgody towar przewożony był z innymi ładunkami. Spiętrowanie towaru oznacza wszak, że przeładunek nastąpił na pojazd już częściowo załadowany, tak że dla palet powódki zabrakło miejsca. W przeciwnym razie piętrowanie nie byłoby konieczne. Z kolei treść zlecenia transportowego musiała być pozwanemu znana i treść ta, co nie budzi wątpliwości, nakładała na zleceniobiorcę obowiązek zwracania się do nadawcy bezpośrednio w każdej kwestii dotyczącej przewozu. W tych okolicznościach fakt, że kierowca miał kontaktować się z załadowcą czyli firmą (...) nie może zmienić oceny odpowiedzialności pozwanego. Nie był to bowiem właściwy podmiot decyzyjny w sprawie, a kontaktu z powodowym zleceniodawcą pozwany zaniechał co wprost wynika z oświadczenia kierowcy. Inaczej mówiąc, w świetle zapisów zlecenia pozwany nie był uprawniony do ustalenia warunków przewozu. Stąd też zastosowanie się do ewentualnych instrukcji firmy (...) nie zwalnia pozwanego z odpowiedzialności skoro nie wykonał obowiązków nałożonych na przewoźnika w treści pkt 11 zlecenia przewozowego.

Słusznie w apelacji skarżący odwołuje się do treści wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2005 roku, III CK 252/04, gdzie wskazano, iż jako rażąco niedbałe należałoby oceniać przede wszystkim zachowanie lekkomyślne, gdyż jako połączone z przewidywaniem skutku jest bliższe umyślności niż klasyczne niedbalstwo, choć z treści tego poglądu wyciąga inne wnioski. W ocenie Sądu Okręgowego mamy do czynienia w tym przypadku z rażącym niedbalstwem polegającym na zignorowaniu wskazań zlecenia przewozowego i niezwróceniu się do strony powodowej w sytuacji, gdy przewoźnik zdecydował się na piętrowanie palet wynikające jak należy sądzić/ zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego/ z faktu, iż środek transportu był już załadowany w stopniu uniemożliwiającym ułożenie palet bez piętrowania. Jeśli więc strona powodowa w zleceniu transportowym zastrzegła niezbędność wyrażenia przez nią zgody na zmianę sposobu przewozu oraz zgody doładunek to oczywistym pozostaje, że pozwany zachował się w sposób lekkomyślny, bez przewidzenia skutku niezastosowania się do wskazówek zleceniodawcy, co kwalifikuje zachowanie to jako rażące niedbalstwo. Pozwany bowiem naruszył elementarne zasady ostrożności, które winny być m znane z treści zlecenia przewozowego. Przewóz wykonany w sposób sprzeczny z zaleceniami nadawcy kwalifikuje więc zachowanie pozwanego jako niedbalstwo rażące . Zauważyć trzeba, iż Konwencja nie używa literalnie określenia "rażące niedbalstwo", lecz określenia "niedbalstwa uważane za równoznaczne ze złym zamiarem". Przyjmuje się w judykaturze, że niedbalstwo zrównane ze złym zamiarem to działanie niedbałe w sposób rażący /wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8 listopada 2012 roku, I ACa 963/12/. Przyjmuje się też, że wykonanie przewozu niezgodnie z umową winno być kwalifikowane jako niedbalstwo rażące/ wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 3 września 2015 roku, I ACa 453/15/. W konsekwencji zastosowanie znajduje art. 32 ust. 1 zdanie 2 Konwencji CMR, zgodnie z którym w takim przypadku termin przedawnienia roszczenia wynosi 3 lata.

W tym stanie rzeczy apelacja podlega oddaleniu jako nietrafna, na podstawie art. 385 k.p.c.. O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono po myśli w art. 98 k.p.c. w związku z art. 108 par. 2 k.p.c. w związku z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie.

SSO Bożena Cincio-Podbiera