Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Krośnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Artur Lipiński

Protokolant: sekr. sądowy Małgorzata Kramarz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Sanoku – Dominiki Zubik - Skiba

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2018 roku w Krośnie

sprawy:

- P. B. , syna A. i E., urodzonego dnia (...) w S.

- Ł. R. , syna K. i J., urodzonego dnia (...) w S.

oskarżonych o przestępstwo z art. 158 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Sanoku z dnia 12 września 2018 roku, sygn. akt II K 694/16

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje sądowi Rejonowemu w Sanoku do ponownego rozpoznania

UZASADNIENIE WYROKU

Prokuratura Rejonowa w Sanoku zarzuciła oskarżonym P. B. i Ł. R. (każdemu odrębny zarzut) popełnienie przestępstwa z art. 158 § 1 kk w ten sposob, iż w nocy z dnia 28/29 marca 2016r. w S., woj. (...) w lokalu (...) przy ulicy (...) działając wspólnie i w porozumieniu oraz z trzecią dotychczas nieustaloną osobą brali udział w pobiciu D. P. (1) w ten sposób, iż zadając pokrzywdzonemu uderzenia rękoma i kopiąc nogami po całym ciele skutkiem czego pokrzywdzony D. P. (1) doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy raną tłuczoną łuku brwiowego , licznymi podbiegnięciami krwawymi twarzy i owłosionej skory głowy oraz urazu ręki lewej ze złamaniem V kości śródręcza lewego , które to obrażenia spowodowały u niego naruszenia czynności narządów ciała na okres powyżej siedmiu dni w rozumieniu art. 157 § 1 kk .

Sąd Rejonowy w Sanoku wyrokiem z dnia 12 września 2018r. , sygn.. akt II K 694/18 uniewinnił obu oskarżonych od zarzucanych im czynów , zaś kosztami procesu obciążył oskarżonych zasądzając stosowne opłaty na rzecz Skarbu Państwa.

Powyższy wyrok zaskarżył Prokurator Rejonowy w Sanoku zarzucając obrazę przepisów postępowania w rozumieniu art. 438 pkt. 2 kpk a w szczególności art. 167 kpk w zw. z art. 366 § 1 kpk poprzez :

a)zaniechanie ustalenia przez sąd czy rozmowa telefoniczna , w której nieustalona poinformowała funkcjonariusza (...) w S. A. B. (1) o tym, iż sprawcą pobicia D. P. (1) są oskarżeni została zarejestrowana i w konsekwencji niezabezpieczenie nagrania w/w rozmowy telefonicznej,

b) zaniechanie ustalenia czy profil Ł. R. znajdującego się w gronie znajomych P. B. na profilu facebook jest profilem oskarżonego Ł. R. i w związku z powyższym czy w/w osoby pozostają znajomymi,

c) zaniechanie zweryfikowania poprzez przesłuchanie pokrzywdzonego D. P. (2) na okoliczność posiadanych przez P. B. znaków szczególnych w postaci tatuaży ich dokładnego umiejscowienia i kształtu co mogłoby dodatkowo przyczynić się do potwierdzenia , że oskarżony popełnił tym bardziej , że podczas okazania z dnia 16 listopada 2016r. pokrzywdzony wskazywał , iż ma wiedzę o znakach szczególnych oskarżonego dotyczących jego tatuaży.

Nadto Prokurator powołując się na art. 438 pkt. 3 kpk zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia , mający wpływ na jego treść , polegający na przyjęciu , wbrew zgromadzonemu materiałowi dowodowemu w postaci zeznań świadków , protokołów okazania , treści notatki służbowej z dnia 21 kwietnia 2016r. oraz dokumentacji z profilu facebook, że oskarżeni nie dopuścili się zarzucanych im czynów zabronionych , co w konsekwencji doprowadziło do ich uniewinnienia.

Powołując się na powyższe zarzuty oskarżyciel publiczny domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje :

Zaskarżony wyrok musi ulec uchyleniu, ale zasadniczą przyczyną nie są zarzuty apelacyjne , ale art. 440 kpk w zw. z art. 438 pkt. 2 i 3 kpk. Utrzymanie zaskarżonego wyroku przy dotychczasowych ustaleniach Sądu I instancji jest niemożliwe z uwagi na to, iż sprawa wymaga przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości.

W pierwszej kolejności Sąd Odwoławczy pragnie przypomnieć , iż zasadniczym powodem uniewinnienia oskarżonego Ł. R. było to, iż nie został rozpoznany przez żadnego ze świadków , zaś zdjęcia z monitoringu zabezpieczonego na miejscu zdarzenia są niewyraźne (k. 321) . Natomiast w stosunku do oskarżonego P. B. kluczowe dla jego uniewinnienia dla Sądu I instancji są niewyraźne zdjęcia monitoringu z przebiegu zdarzenia oraz „późny” czas rozpoznania oskarżonego przez D. P. (2) oraz A. B. (2) . W przypadku tego ostatniego świadka Sąd I instancji zdyskredytował jej wiarygodność wskazał na różnice w treści zeznań świadka w zakresie czasu przybycia w miejsce loży przy której doszło do pobicia pokrzywdzonego oraz koloru koszulki w którą ubrany był wskazywany przez wymienioną oskarżony P. B. (k. 322-323).

Podkreślić w tym miejscu należy w tym miejscu , iż oskarżonego P. B. rozpoznała w trakcie rozprawy także D. W. (k. 245/2) a mimo to Sąd I instancji nie odniósł się do tej części zeznań dyskredytując je z uwagi „na szereg rozbieżności” (podobnie jak zeznania Ł. W. oraz M. R.).

Sąd I instancji uniewinniając oskarżonych odwołał się także do zeznań pracowników ochrony lokalu (...) T. M., D. S. (2) i G. O. , którzy „potwierdzili, iż w dniu zdarzenia nikt nie zgłaszał im pobicia i nie wskazywał konkretnych osób , które wskazywałyby sprawców tego pobicia.

Nim Sąd Odwoławczy przedstawi zasadnicze powody uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania odniesie się do apelacji oskarżyciela publicznego. Zdaniem Sądu treść apelacji oskarżyciela publicznego, który mimo jedenastokrotnych terminów rozpraw przed Sądem I instancji ( 23.05.2017, 12.07.2017, 20.09.2017, 8.11.2017, 19.12.2017, 14.02.2018, 20.03.2018, 24.04.2018, 29.05.2018, 29.08.2018, 12.09.2018) ani razu nie stawił się na termin rozprawy a przecież to na oskarżycielu ciąży obowiązek przedstawienia dowodów winy oskarżonych. Ten brak nieobecności w ocenie Sądu Odwoławczego i związana z tym „wiedza” o przebiegu postepowania dowodowego przed Sądem I instancji” w dużej mierze rzutowała na treści zarzutów apelacji. W tym kontekście zwrócić uwagę należy na zarzut „zaniechanie ustalenia przez sąd czy rozmowa telefoniczna , w której nieustalona poinformowała funkcjonariusza KKP w S. A. B. (1) o tym, iż sprawcą pobicia D. P. (1) są oskarżeni została zarejestrowana i w konsekwencji niezabezpieczenie nagrania w/w rozmowy telefonicznej”. Znajomość akt sprawy pozwalałaby na zauważenie , iż Sąd I instancji z urzędu zwrócił się do KPP w S. o informację (k. 279) odnośnie archiwizacji rozmów telefonicznych przychodzących do KPP w S. i uzyskał informację , że rozmowy przychodzące na numer alarmowy są archiwizowane, zaś rozmowy przychodzące na numery służbowe wewnętrzne K. nie są nagrywane i archiwizowane (k. 281). W tej sytuacji aby uzyskać odpowiedź na postawiony zarzut apelacyjny wystarczy skonfrontować przedmiotową informację z zeznaniami świadka A. B. (1) (k. 276/2) , który wyraźnie stwierdza „to był telefon na wewnętrzny telefon służbowy” .

Również wątpliwy wydaje się wniosek dowodowy dotyczący rozpoznania tatuaży na rękach oskarżonego P. B. w sytuacji gdy na zdjęciach tego oskarżonego na portalu społecznościowym facebook (zdjęcia te widział pokrzywdzony) mogły być widoczne.

Przechodząc do zasadniczego powodu rozstrzygnięcia Sądu Odwoławczego podkreślić trzeba , iż Sąd I instancji z urzędu dopuszczał szereg dowodów jednakże z niezrozumiałych powodów nie przeprowadził dowodu , który znajduje się w aktach sprawy i był wnioskowany do przeprowadzenia wraz z aktem oskarżenia tj. dowodu z nagrania monitoringu, który znajduje się na karcie 113 . Sąd I instancji z niezrozumiałych powodów skoncentrował się na nieczytelnych fotografiach z przebiegu zdarzenia ujawniając materiał fotograficzny zawarty na kartach 109-122 ( na rozprawie w dniu 20 września 2017r. k. 255) oraz zawarte na kartach 39 – 44 (dwukrotnie na rozprawie w dniu 20 września 2017r. oraz wcześniej w dniu 23 maja 2017r. k. 232/2) .

Podkreślić trzeba , iż Prokurator nie zauważył – co wynika z treści apelacji- , iż Sąd I instancji nie przeprowadził dowodu , który Prokurator wnioskował w akcie oskarżenia (k. 198/2 pkt. 16) . Tymczasem na powyższym nagraniu oznaczonym (...) (nie fotografii) począwszy od godz. 00.35, 42 do godz. 00.36,20 dnia 29 marca 2016r. widoczny jest przebieg krytycznego zdarzenia (przebieg pobicia pokrzywdzonego) , w tym i moment przybycia na miejsce świadka A. B. (3). Według dotychczasowych bezspornych zeznań świadków w sprawie to właśnie A. B. (3) poszła za oskarżonym na piętro lokalu , tam gdzie znajdują się loże i gdzie doszło do krytycznego pobicia .Podnieść należy , iż widoczną na nagraniu kobietą , którą w świetle powyższego ustalenia, była A. B. (3) . Analiza nagrania wskazuje , iż przybyła na miejsce zdarzenia jeszcze przed jego zasadniczą częścią tj. o godz. 00.35,46 i widziała cały przebieg zdarzenia . Ten pominięty dowód w ocenie Sądu Odwoławczego ma kluczowe znaczenie dla ustalenia wiarygodności zeznań świadków ( A. B. (3) , D. P. (1) , a także D. W. i Ł. P., a pośrednio i M. R. ) . Przypomnieć należy, iż Sąd I instancji kwestionował wiarygodność powyższych świadków odnośnie faktu momentu przybycia A. B. (3) i jej spostrzeżeń krytycznego zdarzenia. W ocenie Sądu pominięcie przez Sąd I instancji wymienionego dowodu ma kluczowe znaczenie dla ustaleń faktycznych sprawy . Dowód ten nie tylko powinien być odtworzony przez Sąd I instancji , ale także winni odnieść się do powyższego świadkowie a przede wszystkim A. B. (3), D. W. oraz pokrzywdzony. Dowód ten winien być uwzględniany przy ocenie wiarygodności tychże świadków .

Co więcej na tej samej płycie CD znajdują się nagrania oznaczone1233 – (...) oraz (...) (o dobrej widoczności) , które również nie było podane weryfikacji i ocenie przez Sąd I instancji . Na tychże nagraniach widać osoby wychodzące z lokalu i znajdujące się w przejściu. Tenże dowód winien być przez Sąd I instancji odtworzony w obecności świadków : pokrzywdzonego , A. B. (3) , D. W. , Ł. W. , M. R. oraz osób będących ochroniarzami w krytycznym dniu a to celem weryfikacji czy na nagraniu znajdują się oskarżeni ( co szczególnie istotne z uwago na stanowisko oskarżonego Ł. R., który twierdzi , iż nie było go na miejscu zdarzenia) , wymienieni świadkowie oraz czy dowód ten przedstawia moment zgłaszania ochroniarzom o pobiciu przez pokrzywdzonego (tak twierdzi Ł. W., A. B. (3)).

Nadto w dowodzie z nagrań zawartych na karacie 18 ( dowód ten jak wynika z k. 312 został jedynie ujawniony bez odtworzenia) - oznaczonym (...) (...) od godziny 00.41.50 widoczny jest przebieg kolejnego pobicia przed lokalem (...) . Jest to o tyle istotne nagranie , że tak pokrzywdzony jak i D. W., A. B. (3) potwierdzali , iż na zewnątrz lokalu doszło do kolejnego pobicia. Odtworzenie powyższego nagrania ma również istotne znaczenie na potwierdzenie wiarygodności zeznań tychże świadków oraz jak się wydaje także : M. D. oraz J. D..

Zdaniem Sądu Odwoławczego wskazane dowody konieczne do przeprowadzenia a pominięte przez Sąd I instancji powodują , iż postępowanie dowodowe przez Sądem I instancji winno zostać przeprowadzone od nowa w całości co skutkuje uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy Sądowi Rejonowemu w Sanoku do ponownego rozpoznania.

Rozpoznając ponownie sprawę Sąd I instancji winien także przeprowadzić dowód wnioskowany przez apelację Prokuratora w postaci ustalenia czy profil Ł. R. znajdującego się w gronie znajomych P. B. na profilu facebook jest profilem oskarżonego Ł. R. i w związku z powyższym czy w/w osoby pozostają znajomymi. Przeprowadzenie powyższego dowodu pozwoli na weryfikację wyjaśnień oskarżonego Ł. R. , który twierdzi, iż nie zna oskarżonego P. B. (k. 231) .

Zdaniem Sądu I instancji koniecznym wydaje się również poczynienie ustalenia jaki wpływ na widoczność kolorów ubrań w lokalu R. miało użycie stosowanego w krytycznym momencie oświetlenia (na wszystkich zdjęciach zawartych w sprawie większość uczestników ma ubrania białego koloru ) .

W pozostałym zakresie Sąd I instancji winien zastosować się do treści art. 442 § 2 kpk.

Rozstrzygnięcie Sądu Odwoławczego znajduje swoje uzasadnienie w treści art. 440kpk w zw. z art. 438 pkt. 2 i 3 kpk oraz art. 437 § 2 kpk a nadto 456 kpk.