Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 29 grudnia 2016r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Marzena Tomczyk - Zięba

Protokolant: Emilia Tlaga

w obecności Prokuratora Andrzeja Jóźwika

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 grudnia 2016r.

sprawy K. U. /dawniej M./

syna Z. i E. z domu K., urodzonego w dniu (...) w W.,

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z dnia 31 maja 1996r., sygn. akt. VIII K 407/95, za czyny popełnione:

a)  w dniu 24 lutego 1995r. z art. 208 d.k.k. w zb. z art. 203 § 1 k.k. w zw. z art. 10 § 2 k.k. na karę 5 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 5.000 zł z zamianą na wypadek jej nieuiszczenia w terminie na 200 dni zastępczej kary pozbawienia wolności;

b)  w dniu 24 lutego 1995r. z art. 209 d.k.k. w zb. z art. 11 § 1 d.k.k. w zw. z art. 148 § 1 d.k.k. i w zb. z art. 155 § 1 pkt 2 d.k.k. i w zw. z art. 10 § 2 d.k.k. na karę 15 lat pozbawienia wolności;

na podstawie art. 66 d.k.k. i art. 67 § 1 d.k.k. wymierzono skazanemu karę łączną 15 lat pozbawienia wolności;

2.  Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 30 maja 2001r., sygn. akt. II K 235/01, za czyn z art. 242 § 2 k.k. popełniony w okresie od 9 kwietnia 1999r. do dnia 3 października 2000r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

3.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi z dnia 16 lipca 2003r., sygn. akt. III K 261/01, za czyn z art. 270 § 1 k.k. popełniony w dniu 2 marca 2000r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

4.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi z dnia 7 grudnia 2005r., sygn. akt. III K 994/01 za czyn z art. 270 § 1 k.k. popełniony w okresie od nieustalonego czasu do dnia 3 października 2000r. na karę 1 roku pozbawienia wolności;

Wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 25 października 2007r., sygn. akt. VIII K 239/07 (zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2008 r. sygn. akt II AKa 8/08) połączone zostały wyroki Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 30 maja 2001r., sygn. akt. II K 235/01, Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi z dnia 16 lipca 2003r., sygn. akt. III K 261/01 oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi z dnia 7 grudnia 2005r., sygn. akt. III K 994/01 i orzeczono karę łączną 1 roku pozbawienia wolności;

5.  Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 7 lutego 2012r., sygn. akt. IV K 996/10 za czyny:

a)  z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 227 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w bliżej nieustalonych dniach w okresie od początku października 2008r. do dnia 29 października 2008r. na karę 3 lat pozbawienia wolności;

b)  z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 7 października 2008r. na karę 4 lat pozbawienia wolności;

na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. wymierzono skazanemu karę łączną 5 lat pozbawienia wolności;

6.  Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21 listopada 2014r., sygn. akt. XII K 33/12 ( zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2015r., sygn. akt. II AKa 281/15) za czyny:

a)  z art. 263 § 2 k.k. popełniony w bliżej nieokreślonym okresie czasu, nie wcześniej niż od maja 2008r. i nie później niż do dnia 31 października 2008r. na karę 2 lat pozbawienia wolności;

b)  z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 18 sierpnia 2008r. na karę 2 lat pozbawienia wolności;

c)  z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony między 22 a 27 sierpnia 2008r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

d)  z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 23 grudnia 2008r. na karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

e)  z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 7 stycznia 2009r. na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

f)  z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 10 marca 2009r. na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

g)  z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 9 marca 2009r. na karę 4 lat pozbawienia wolności;

h)  z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w dniach 25 lipca 2008r. i 19 września 2008r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

na podstawie art. 85 i art. 86 § 1 k.k. wymierzono skazanemu K. U. karę łączną 8 lat pozbawienia wolności;

orzeka

I.  na podstawie art. 85 §1 i §2 k.k., art. 86 §1 k.k. i art. 569 §1 i §2 k.p.k. łączy kary łączne pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie o sygn. akt. IV K 996/10 (pkt 5) oraz Sądu Okręgowego w Warszawie o sygn. akt. XII K 33/12 (pkt 6) i wymierza K. U. karę łączną 9 (dziewięciu) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 576 §1 k.p.k. w pozostałym zakresie wyroki, które uległy połączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu;

III.  na podstawie art. 572 k.p.k. w zw. z art. 17§1 pkt 7 k.p.k. w pozostałym zakresie – odnośnie kar orzeczonych wyrokami, o których mowa wyżej w pkt 1,2,3 i 4 postępowanie umarza;

IV.  na podstawie art. 577 k.pk. i art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt I kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności zalicza skazanemu K. U. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie sygn. akt XII K 33/12 od dnia 12 marca 2009 r. do dnia 14 października 2009 r. oraz w sprawie sygn. akt IV K 996/10 od dnia 28 lutego 2015 r. do dnia 29 grudnia 2016 r.;

V.  na podstawie art. 624§1 k.p.k. zwalnia skazanego K. U. od uiszczenia kosztów sądowych w sprawie i obciąża nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt XII K 278/16

UZASADNIENIE

Postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte na skutek wniosku obrońcy skazanego K. U. z dnia 5 lutego 2016 r., w którym obrońca wniósł o wydanie wyroku łącznego obejmującego:

- wyrok z dnia 7 lutego 2011 r. wydany przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy, sygn. IV K 996/10 orzekający karę łączną 5 lat pozbawienia wolności;

- wyrok z dnia 21 listopada 2014 r. wydany przez Sąd Okręgowy w Warszawie, sygn. XII K 33/12 orzekający karę łączną 12 lat pozbawienia wolności, zmienioną wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2015 r. na karę łączną 8 lat pozbawienia wolności.

Jednocześnie obrońca wniósł o wymierzenie K. U. kary łącznej w wymiarze 8 lat pozbawienia wolności na zasadzie pełnej absorbcji, a także zaliczenie na poczet kary łącznej okresu dotychczasowego pozbawienia wolności w sprawie sygn. IV K 996/10.

W uzasadnieniu wniosku, obrońca podniósł, że od czasu popełnienia czynów, za które K. U. został skazany, przeszedł on całkowitą przemianę swojej postawy obywatelskiej i życiowej. Podkreślił, że skazany aktywnie uczestniczy w organizacjach charytatywnych oraz organizacji warsztatów dla trudnej młodzieży mających na celu uświadomienie konsekwencji płynących z postępowania niezgodnego z prawem, czego dowodem są liczne opinie i zaświadczenia z tych organizacji. Obrońca wskazał, że odbywana przez skazanego kara przyniosła zamierzony efekt i skazany pomyślnie przeszedł proces resocjalizacji. Nadto podkreślił, że skazany podjął wszelkich starań by naprawić szkody majątkowe pokrzywdzonym, na dowód czego przedstawił dowody wpłat. Podniósł także, że oskarżony założył rodzinę ( k.2-31 wniosek o wydanie wyroku łącznego wraz z załącznikami).

Skazany K. U. w piśmie z lutego 2016 r. również wniósł o zastosowanie wobec niego zasady pełnej absorbcji powtarzając argumenty za obrońcą ( k.39-41- notatka biograficzna).

Na rozprawie w dniu 29 grudnia 2016 r. obrońca podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Prokurator wniósł o wydanie wyroku łącznego obejmującego skazania w sprawach IV K 996/10 i XII K 33/12 i wymierzenie skazanemu kary łącznej 10 lat pozbawienia wolności ( k.268-268v – protokół rozprawy z dnia 29.12.2016 r.).

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego na rozprawie głównej, Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

K. U. został skazany prawomocnymi wyrokami:

7.  Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z dnia 31 maja 1996r., sygn. akt. VIII K 407/95, za czyny popełnione:

c)  w dniu 24 lutego 1995r. z art. 208 d.k.k. w zb. z art. 203 § 1 k.k. w zw. z art. 10 § 2 k.k. na karę 5 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 5.000 zł z zamianą na wypadek jej nieuiszczenia w terminie na 200 dni zastępczej kary pozbawienia wolności;

d)  w dniu 24 lutego 1995r. z art. 209 d.k.k. w zb. z art. 11 § 1 d.k.k. w zw. z art. 148 § 1 d.k.k. i w zb. z art. 155 § 1 pkt 2 d.k.k. i w zw. z art. 10 § 2 d.k.k. na karę 15 lat pozbawienia wolności;

na podstawie art. 66 d.k.k. i art. 67 § 1 d.k.k. wymierzono skazanemu karę łączną 15 lat pozbawienia wolności;

8.  Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 30 maja 2001r., sygn. akt. II K 235/01, za czyn z art. 242 § 2 k.k. popełniony w okresie od 9 kwietnia 1999r. do dnia 3 października 2000r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

9.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi z dnia 16 lipca 2003r., sygn. akt. III K 261/01, za czyn z art. 270 § 1 k.k. popełniony w dniu 2 marca 2000r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

10.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi z dnia 7 grudnia 2005r., sygn. akt. III K 994/01 za czyn z art. 270 § 1 k.k. popełniony w okresie od nieustalonego czasu do dnia 3 października 2000r. na karę 1 roku pozbawienia wolności;

Wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 25 października 2007r., sygn. akt. VIII K 239/07 (zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2008 r. sygn. akt II AKa 8/08) połączone zostały wyroki Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 30 maja 2001r., sygn. akt. II K 235/01, Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi z dnia 16 lipca 2003r., sygn. akt. III K 261/01 oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi z dnia 7 grudnia 2005r., sygn. akt. III K 994/01 i orzeczono karę łączną 1 roku pozbawienia wolności;

11.  Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 7 lutego 2012r., sygn. akt. IV K 996/10 za czyny:

c)  z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 227 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w bliżej nieustalonych dniach w okresie od początku października 2008r. do dnia 29 października 2008r. na karę 3 lat pozbawienia wolności;

d)  z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 7 października 2008r. na karę 4 lat pozbawienia wolności;

na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. wymierzono skazanemu karę łączną 5 lat pozbawienia wolności;

12.  Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21 listopada 2014r., sygn. akt. XII K 33/12 ( zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2015r., sygn. akt. II AKa 281/15) za czyny:

i)  z art. 263 § 2 k.k. popełniony w bliżej nieokreślonym okresie czasu, nie wcześniej niż od maja 2008r. i nie później niż do dnia 31 października 2008r. na karę 2 lat pozbawienia wolności;

j)  z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 18 sierpnia 2008r. na karę 2 lat pozbawienia wolności;

k)  z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony między 22 a 27 sierpnia 2008r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

l)  z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 23 grudnia 2008r. na karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

m)  z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 7 stycznia 2009r. na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

n)  z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 10 marca 2009r. na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

o)  z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 9 marca 2009r. na karę 4 lat pozbawienia wolności;

p)  z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w dniach 25 lipca 2008r. i 19 września 2008r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

na podstawie art. 85 i art. 86 § 1 k.k. wymierzono skazanemu K. U. karę łączną 8 lat pozbawienia wolności.

Jak wynika z opinii z AŚ G., prognoza penitencjarna wobec skazanego jest pozytywna. K. U. od 2014 r. ponad 60 razy korzystał z zezwoleń na czasowe opuszczenie jednostki i zawsze powracał w terminie bez uwag. Był kilkadziesiąt razy nagradzany, przy tym nigdy nie był karany dyscyplinarnie. Skazany w AŚ był zatrudniony jako kucharz i swoją pracę wykonywał sumiennie. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowanego oddziaływania. Z zadań wynikających z Indywidualnego Programu Oddziaływania wywiązuje się właściwie. Ukończył wiele programów, m.in. Niepełnosprawność z tolerancją na Ty, Sport jako zdrowy sposób spędzania wolnego czasu, Być tatą. Skazany dostarczył zaświadczenia przedstawiające naprawienie szkody na rzecz pokrzywdzonych a także zaświadczenie o uiszczeniu kosztów sądowych. Skazany angażuje się również w różne akcje charytatywne – ufundował wartościowe upominki wychowankom Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego dla Dzieci (...) w R.. Przedstawia regularne przelewy na konto fundacji (...) z Ł.. Skazany wykazywał się życzliwością i bezinteresowną chęcią niesienia pomocy podczas współpracy z (...) Wojewódzkim Publicznym Zespołem Zakładów (...) B.. Udzielił również wsparcia finansowego niepełnosprawnemu D. G.. Skazany wielokrotnie uczestniczył w seminariach dla młodzieży z Ośrodków (...) w D. i G.. Swoją postawą bardzo pozytywnie wpłynął na młodzież mając na celu przestrzec ich przed czynami karalnymi. Z opinii wynika, że skazany wobec popełnionych przestępstw deklaruje krytycyzm. Kontakty utrzymuje z żoną i dzieckiem, z którymi jest silnie związany emocjonalnie ( k.67 opinia penitencjarna).

Informacje zawarte w treści opinii zostały potwierdzone złożonymi przez obrońcę do akt sprawy, jak i uzyskanymi przez Sąd z urzędu dokumentami w postaci opinii, zaświadczeń i podziękowań dla skazanego ( k.7-16, k. 200-202, k.214- 215), pism dotyczących uregulowania zobowiązań przez skazanego i dokonanych przez niego darowizn ( k. 18-31, k.111-123, k.204-210, k.213, k.217-235).

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Na wstępie niniejszych rozważań należy wskazać, że wydając wyrok łączny w niniejszej sprawie Sąd orzekał na podstawie przepisów Kodeksu karnego w brzmieniu nadanym na mocy Ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 396), która weszła w życie w dniu 1 lipca 2015 r., przy uwzględnieniu zmian dokonanych Ustawą z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw ((Dz.U. z 2016 r. poz. 437), po dokonaniu wyboru pomiędzy dwoma reżimami prawnymi w oparciu o zasadę wyrażoną w art. 4 k.k. nakazującą, w wypadku zmiany ustawy, stosowanie ustawy obowiązującej poprzednio, w razie stwierdzenia, iż jest ona względniejsza dla sprawcy. Na marginesie należy zaznaczyć, że łączeniu w niniejszej sprawie – bez względu na to czy sąd miałby stosować tzw. nowe czy stare przepisy, podlegałyby tylko kary orzeczone w sprawach sygn. IV K 996/10 i sygn. XII K 33/12.

Po dokonaniu porównania dwóch reżimów prawnych, Sąd doszedł do przekonania, że w niniejszej sprawie należy stosować przepisy „nowe” obowiązujące w chwili orzekania, gdyż są one względniejsze dla sprawcy. Do takiego przekonania Sąd doszedł po dokładnej analizie treści przepisów art. 85 kk i art. 86§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed jak i po 1 lipca 2015 r. Kryterium decydującym był fakt, że stosując nowe przepisy sąd mógł połączyć kary łączne orzeczone wobec skazanego w sprawach sygn. IV K 996/10 i sygn. XII K 33/12 a nie kary jednostkowe orzeczone za poszczególne przestępstwa, a także fakt, iż górną granicą orzeczenia nowej kary w wyroku łącznym była kara 13 lat pozbawienia wolności – suma kar łącznych orzeczonych poszczególnymi wyrokami, podczas gdy na podstawie „starych” przepisów sąd musiałby łączyć kary jednostkowe orzeczone za poszczególne przestępstwa ( a nie kary łączne) a górną granicą orzeczenia kary łącznej byłaby kara 15 lat pozbawienia wolności (art. 86§1 kk w brzmieniu przed 01.07.2015 r.). Nie bez znaczenia był również fakt, że obrońca, oskarżony i prokurator wnosili o zastosowanie „nowych” przepisów.

Orzekając o wymiarze kary, Sąd miał na uwadze utrwalone orzecznictwo sądów powszechnych i Sądu Najwyższego, jak również jednolite stanowisko doktryny, wielokrotnie wyrażone w literaturze przedmiotu. I tak w celu rozstrzygnięcia, która z zasad wymiaru kary łącznej – zasada absorpcji, asperacji czy kumulacji – powinna znaleźć zastosowanie w niniejszej sprawie, Sąd badał związek podmiotowo-przedmiotowy między poszczególnymi przestępstwami, za które orzeczono kary podlegające łączeniu, a w tym w szczególności tożsamość rodzajową naruszonego dobra, związek między czasem i miejscem popełnienia przestępstwa, podobieństwa w sposobie jego popełnienia, tożsamość ewentualnych współsprawców oraz tożsamość pokrzywdzonych. Stwierdzenie bliskiego związku podmiotowo-przedmiotowego mogłoby bowiem świadczyć o tym, że w abstrakcyjnie rozumianym odczuciu społecznym przestępstwa, za które orzeczono kary podlegające łączeniu odbierane byłyby jako „jedna całość”, co z kolei przemawiałoby za zastosowaniem zasady absorpcji (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 9 maja 2001 r., sygn. II AKa 63/01, Prok. i Pr. 2002 nr 7, poz. 20; wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. II AKa 44/14).

Sąd miał również na uwadze utrwalony w orzecznictwie pogląd, że zasada pełnej kumulacji oraz pełnej absorpcji stosowana być powinna jedynie w sytuacjach wyjątkowych, wymagających szczególnego uzasadnienia, a za priorytet uważać należy zasadę asperacji (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 15 maja 2008 r., sygn. II AKa 98/08, KZS 2008, Nr 12, poz. 47; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20 maja 2008 r., II AKa 129/08, KZS 2008, Nr 9, poz. 48, Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 25 lutego 2014 r., sygn. II AKa 12/14, KZS 2014 nr 7-8, poz. 90).

Po przeanalizowaniu powyższych przesłanek, Sąd doszedł do przekonania, że okoliczności niniejszej sprawy przemawiają za zasadnością zastosowania przy wymiarze kary zasady asperacji, nie mniej jednak zbliżonej do zasady absorbcji, i wymierzył skazanemu K. U. karę łączną w wymiarze 9 lat pozbawienia wolności.

Sąd wziął pod uwagę, że skazany K. U. dopuścił się wszystkich 10 przestępstw, za które został skazany w okresie od maja 2008 r. do marca 2009 r. a więc w bardzo krótkim okresie czasu. Wszystkie przestępstwa były do siebie de facto podobne gdyż chodziło o rozboje i kradzieże z włamaniem. Zatem orzekając w zakresie wymiaru kary łącznej, Sąd miał na uwadze przede wszystkim stosunkowo bliski związek przedmiotowy między wszystkimi przestępstwami wchodzącymi w węzeł kary łącznej, a także ich bliski związek czasowy. Istotne znaczenie miała także opinia o skazanym a także dołączone przez obrońcę w toku postępowania dokumenty.

Ich analiza doprowadziła Sąd do przekonania, że skazany K. U. od czasu popełnienia przestępstw, za które został skazany przeszedł w sposób pozytywny okres resocjalizacji. Przeszedł przemianę swojej postawy życiowej i obywatelskiej. Skazany założył rodzinę, o którą dba i którą się opiekuje, a rodzina go wspiera, skazany respektuje porządek prawny, co miał szansę udowodnić zarówno w czasie przerwy w karze jaką odbywał w sprawie sygn. VIII K 407/95, jak i później w czasie licznych czasowych opuszczeń jednostki penitencjarnej w ramach przepustek. Skazany w tym czasie pracował – był pełnomocnikiem i menadżerem w pizzerii (...). Warte podkreślenia jest także to, że skazany po udzielonej przerwie w odbywaniu kary sam zgłosił się do ZK celem odbycia reszty kary.

Skazany – co wynika zarówno z opinii z ZK, jak również samego oświadczenia skazanego (k.39-41) - negatywnie ocenia swoje postępowanie z przeszłości, pomimo przebywania w ZK udziela się charytatywnie, a nadto angażuje się w edukację i uświadamianie trudnej młodzieży w zakładach poprawczych i wychowawczych. Dodatkowo wskazać należy, że skazany naprawił szkody na rzecz pokrzywdzonych wynikające z orzeczonych wobec niego wyroków a także koszty sądowe. Postawa skazanego zasługuje na wyróżnienie.

Mając na uwadze wszystkie podniesione wyżej okoliczności, sąd orzekł wobec skazanego karę łączną 9 lat pozbawienia wolności, uznając, że jest ona sprawiedliwa, a także spełnia cele zarówno zapobiegawcze jak i wychowawcze w stosunku do skazanego. Przy wymiarze kary, Sąd zastosował zatem zasadę asperacji choć zbliżoną do zasady absorbcji, przede wszystkim z uwagi na bardzo poprawne zachowanie skazanego na przestrzeni ostatnich kilku lat.

Sąd orzekł, na podstawie art. 576 §1 kpk, że wyroki, które uległy połączeniu, w pozostałym zakresie podlegają odrębnemu wykonaniu.

Odnośnie pozostałych wyroków i kar nimi wymierzonych – po analizie informacji zawartych w samych kartach karnych, jak i analizie akt związkowych – sąd doszedł do przekonania, że postępowanie należy umorzyć z uwagi na powagę rzeczy osądzonej. Wynika z nich bowiem, że wszystkie pozostałe przestępstwa, za które K. U. został skazany były przedmiotem rozważań w sprawie sygn. VIII K 239/07 Sądu Okręgowego w Warszawie.

Na podstawie art. 577 kpk i art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej 9 lat pozbawienia wolności Sąd zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie sygn. XII K 33/12 i w sprawie sygn. IV K 996/10. Sąd oparł się przy zaliczeniu na informacji o pobytach i orzeczeniach (k.68-69v).

Sąd zwolnił skazanego od uiszczenia kosztów sądowych w sprawie, mając na uwadze to, że jest on pozbawiony wolności już od kilku lat, a tym samym pozbawiony dochodów.

W tym stanie rzeczy, Sąd orzekł jak w sentencji.