Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 436/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w O. (...) z dnia 22 lutego 2019 r., sygn. akt (...)

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

M. G. (1)

1/ uprzednia niekaralność oskarżonego

2/ W dniu 20 listopada 2012 r. (...) Bank S.A. i M. G. (1) zawarli aneks do umowy kredytu samochodowego nr (...) z 11 stycznia 2011 r. Bank reprezentował pracownik Ł. P.. Na podstawie tego aneksu, strony wydłużyły okres spłaty ww. kredytu do 16 października 2016 r.

3/ nie spłacenie kredytu z umowy z dnia 11 stycznia 2011 r.

Informacja

z KRK

Aneks do umowy oraz zeznania Ł. P. i W. K. (1)

e-mail (...)

k.172

k. 166 -168 i

k. 306 i 306v

k. 368-369

k.391 a-b

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody jak w pkt 2.1.1

Autentyczność aneksu do umowy przedłożonego przez oskarżonego, została potwierdzona przez świadka Ł. P. - pracownika (...) Bank S.A., który podpisał ten dokument w imieniu Banku.

Zeznania świadków i treść e-maili (...) nie były kwestionowane przez strony.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-

-

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońca oskarżonego M. G. (1) zaskarżyła w całości i zarzuciła mu

obrazę przepisów postępowania karnego, to jest:

1/art. 332 § 1 pkt 2 kpk, art. 439 § 1 pkt 9 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 kpk poprzez złamanie zasady skargowości i przekroczenie granic oskarżenia polegające na dokonaniu w zaskarżonym wyroku istotnej zmiany opisu czynu w zakresie tożsamości osoby pokrzywdzonej i ram czasowych jego popełnienia, konsekwencją czego było przypisanie oskarżonemu innego czynu, niż ten który był podstawą aktu oskarżenia co ostatecznie skutkowało pozbawieniem oskarżonego prawa do obrony,

2/ art. 4 kpk i art. 7 kpk poprzez sprzeczną z tymi przepisami ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i w konsekwencji błędne wnioski, co do popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu, polegające na:

a/ ustaleniu wartości powierzonego mienia na kwotę 40.000 zł podczas gdy udział 49% przedstawiał wartość 19.600 zł,

b/ ustaleniu, że do popełnienia czynu doszło w dniu 8 lipca 2013 r. podczas gdy w tej dacie oskarżony nie był właścicielem udziału w pojeździe,

c/ ustaleniu, że M. G. (2) nie nabył spółki w celu prowadzenia działalności i zbył niezwłocznie pojazd, podczas gdy jest to ustalenie dowolne. Jak wynika z dowodów przeprowadzonych w sprawie M. G. (2) prowadził działalność i posiadał pojazd przez okres przeszło dwóch lat, tj. do roku 2015,

d/ ustaleniu, że A. (...) z siedzibą w W. nabył wierzytelność z umowy kredytu (...) z dnia 11 stycznia 2011 r. zawartej pomiędzy oskarżonym a (...) Bank S.A. gdy w aktach sprawy brak jest dowodów by wierzytelność oraz zabezpieczenie w postaci przewłaszczonego udziału kiedykolwiek wskazanemu podmiotowi przysługiwało,

3/ art. 424 § 1 pkt 1 i § 2 kpk polegające na sprzeczności pomiędzy sentencją wyroku, a jego uzasadnieniem oraz wewnętrzną sprzeczność uzasadnienia polegającą na wskazaniu w sentencji i na str. 6 uzasadnienia, że oskarżony działał na szkodę (...) Banku S.A. zaś na str. 5 uzasadnienia, że działa na szkodę (...) S.A.,

4/ art. 410 kpk w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 i 2 kpk poprzez brak wyjaśnienia w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, dlaczego Sąd pierwszej instancji odmówił wiary dowodom stojącym w opozycji do ustaleń Sądu, a także brak odniesienia się do tych dowodów poprzez uznanie oskarżonego M. G. (1) a priori za niewiarygodne podczas gdy są one jasne, logiczne i znajdują potwierdzenia w zgromadzonych w sprawie dowodach,

5/ art. 5 § 2 kpk poprzez rozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego,

6/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a polegający na:

a/ ustaleniu, że w dniu 11 października 2013 r. bank zwrócił się do M. G. (1) z pismem o spłatę całego zobowiązania oraz wydanie pojazdu stanowiącego zabezpieczenie, które to pisma oskarżony odebrał (str. 1 uzasadnienia) podczas gdy bank nigdy nie wystąpił do M. G. (1) z żądaniem zwrotu pojazdu i w aktach sprawy brak jest dowodów by oskarżony pismo takie otrzymał,

b/ ustaleniu, że dnia 13 listopada 2012 r. oskarżony przestał być właścicielem udziału 51% w pojeździe, podczas gdy strony w dniu 20 listopada 2012 r. zawarły aneks do umowy kredytu (...) z dnia 20 listopada 2012 r., a po tej dacie oskarżonemu nie złożono oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kredytu, jak również nie wzywano go do wydania pojazdu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego uznać zależy za bezzasadne.

Na wstępie podkreślić należy, że Sąd I instancji zgromadzone w sprawie dowody poddał wszechstronnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach skarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji wnikliwe zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia skutkującego skazaniem M. G. za zarzucany mu czyn. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody takiego rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy podziela przedstawioną tam argumentację . W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, którą Sąd Okręgowy aprobuje i należy jedynie zaakcentować te elementy, które przemawiają za odmową podzielenia stanowiska prokuratora.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego dokonania dowolnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, stwierdzić należy, iż ustalony stan faktyczny w niniejszej sprawie nie budzi żadnych wątpliwości. Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzenia, oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Tym samym ustalenia faktyczne w zakresie ustalonego zachowania M. G. nie wykraczały poza ramy swobodnej oceny dowodów albowiem poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz sędziowskim przekonaniem. Tym samym nie może być uznany za trafny zarzut obrazy art. 7 k.p.k. albowiem jest on tylko wtedy skuteczny gdy skarżący wykaże, że sąd orzekający - oceniając dowody - naruszył wskazane zasady.

Ad. I.1 Sąd Rejonowy nie naruszył zasady skargowości. Akt oskarżenia - jako skarga zasadnicza - określa ramy postępowania sądowego, co łączy się z problemem tożsamości czynu zarzuconego i przypisanego sprawy. Jednakże ram tych nie wyznacza przyjęty w akcie oskarżenia opis czynu zarzucanego oskarżonemu ani też wskazana tam kwalifikacja prawna. Granice oskarżenia wyznacza bowiem zdarzenie historyczne, którego dotyczy akt oskarżenia. Istotna jest zatem tożsamość czynu wyznaczona faktycznymi ramami tego zdarzenia (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 października 2010 r., III KK 97/10).

Sąd I instancji w opisie czynu przypisanego, wskazał inną datę popełnienia czynu przez oskarżonego (8 lipca 2013 r.) oraz inny podmiot pokrzywdzony przestępstwem ( (...) Bank S.A.), niż wskazane w akcie oskarżenia (odpowiednio: 25 lipca do 6 września 2017 r. i (...) S.A). W żadnym razie nie będzie wyjściem poza granice oskarżenia precyzyjne wskazanie daty czy okresu przestępczego zachowania sprawcy (wyrok SN z 19 marca 2019 r., IV KK 58/19 i wyrok SA we Wrocławiu z 24 kwietnia 2019 r., II AKa 428/18).

Natomiast przyjęcie w opisie czynu przypisanego, że pokrzywdzonym przestępstwem jest inny podmiot niż wskazany w akcie oskarżenia, tylko wtedy naruszy zasadę skargowości, gdy Sąd dokona innych ustaleń co do czasu i miejsca popełnienia przestępstwa (wyrok SN z dnia 25 sierpnia 2010 r., II KK 186/10 i postanowienie SN z dnia 21 sierpnia 2012 r., III KK 217/12). Tymczasem w niniejszym przypadku, Sąd Rejonowy zmienił jedynie czas popełnienia przestępstwa, a nie miejsce popełnienia przestępstwa przez oskarżonego.

W okolicznościach rozpoznawanej sprawy, pomiędzy czynem zarzuconym w akcie oskarżenia a czynem przypisanym w wyroku, zachodzi tożsamość co do podmiotu czynu (M. G. (1)), przedmiotu ochrony (mienie w postaci pojazdu R. (...) o nr rej. (...) (...)), miejsca czynu (O.) i sposobu działania sprawcy (przywłaszczenie powierzonego pojazdu).

Z podanych względów uznano, że Sąd Rejonowy nie naruszył zasady skargowości poprzez przypisanie oskarżonemu innego czynu niż zarzucony mu w akcie oskarżenia.

Ad. I.2.a Sąd I instancji prawidłowo wywiódł, że wartość mienia przywłaszczonego przez oskarżonego wynosiła 40.000 zł. Zgodnie bowiem z § 3 pkt 4b umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie z 13 stycznia 2011 r., w przypadku niedotrzymania przez oskarżonego warunków umowy, na Bank przechodzi pozostała część udziału w pojeździe R. (...) o nr rej.(...) (...). Natomiast § 5 tej umowy wskazywał, że oskarżony bez zgody Banku nie mógł rozporządzić swoim udziałem. Oznacza to, że M. G. (4) sprzedając M. G. (2) w dniu 8 lipca 2013 r. wszystkie udziały w (...) Sp. z o.o. (do której należał min. pojazd R. (...) o nr rej. (...) (...)) w istocie przywłaszczył cały sporny pojazd. Z momentem naruszenia warunków umowy, Bank stał się bowiem jedynym właścicielem pojazdu R. (...) o nr rej. (...) (...). Zatem Sąd Rejonowy słusznie wskazał, że wartość mienia przywłaszczonego przez oskarżonego wynosiła 40.000 zł.

Ad. I.2.b Do popełnienia czynu doszło w dniu 8 lipca 2013 r. Oskarżony w dniu 16 maja 2013 r. utworzył spółkę z ograniczaną odpowiedzialnością działającą pod firmą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O.. Na pokrycie kapitału zakładowego spółki wniósł aportem między innymi udział wynoszący 51/100 w pojeździe R. (...) o nr rej. (...) (...). Jednakże takie postępowanie, nie wypełniło wówczas znamion przestępstwa z art. 284 § 2 kk. Oskarżony zmienił bowiem tylko formę prowadzenia działalności gospodarczej z jednoosobowej działalności gospodarczej pod firmą Przedsiębiorstwo (...) (k. 9) na spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością działającą pod nazwą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. - w której został jedynym udziałowcem (k.57 - 65). Oznacza to, że oskarżony nadał jako jedyny podmiot używał pojazdu R. (...) o nr rej. (...) (...). Natomiast pokrzywdzony wiedział, gdzie znajduje się pojazd którego jest współwłaścicielem.

Ad. I.2.c Ustalenie w jakim celu M. G. (2) nabył pojazd R. (...) o nr rej. (...) nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Istotne jest tylko to, że oskarżony -wbrew postanowieniom umowy z dnia 13 stycznia 2011 r. - zbył swój udział w przedmiotowym pojeździe na rzecz M. G. (2) bez zgody Banku.

Ad. I.2.d W ocenie Sądu odwoławczego to, czy ostatecznie A. (...) z siedzibą w W. ( oraz kolejni nastepcy ) nabył wierzytelność z umowy kredytu (...) z dnia 11 stycznia 2011 r. zawartej pomiędzy oskarżonym a (...) Bank S.A. ma w sprawie znaczenie drugorzędne. Wskazana okoliczność powoduje tylko to, że na rzecz (...) Bank S.A. - właściciela pojazdu R. (...) o nr rej. (...) (...) w chwili popełnienia przestępstwa - nie można ewentualnie orzec obowiązku naprawienia szkody.

Ad. I.3 Podnoszona kwestia nie może spowodować zmiany bądź też uchylenia zaskarżonego wyroku. Istotne jest to, że (...) Banku S.A. występuje jako pokrzywdzony w opisie czynu przypisanego oraz w ustaleniach faktycznych dokonanych przez Sąd I instancji (k. 152 i 152v). Późniejsze omyłki popełnione przez Sądu I instancji w rozważaniach prawnych, nie mają znaczenia dla odpowiedzialności oskarżonego .

Ad. I.4 Obrońca oskarżonego podniósł, że w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie wyjaśniono, dlaczego nie dano wiary dowodom stojącym w opozycji do ustaleń Sądu. Tymczasem w uzasadnieniu apelacji nie wskazano, jakie dowody stoją w opozycji do ustaleń Sądu Rejonowego. Jeśli dowodem tym mają być wyjaśnienia oskarżonego M. G. (1), to nie mogą one podważyć zaskarżonego rozstrzygnięcia. Oskarżony nie kwestionował bowiem samego założenia Spółki i następnego przeniesienia jej własności na M. G. (2). Natomiast popełnienie przestępstwa z art. 284 § 2 kk zostało oskarżonemu przypisane, na skutek działania polegającego na przeniesieniu swych udziałów w pojeździe R. (...) o nr rej. (...) (...) na inny podmiot bez zgody Banku.

Ad. I.5 i Ad. II.a i b Przy zarzucie naruszenia art. 5 § 2 kpk, obrońca oskarżonego nie wskazał, jakie niedające się usunąć wątpliwości miałby zostać rozstrzygnięte na korzyść oskarżonego. W ocenie Sądu II instancji, stan faktyczny sprawy jest w zasadzie bezsporny i nie występują w niej żadne wątpliwości. Kwestia doręczenia wypowiedzenia umowy nie ma znaczenia dla odpowiedzialności oskarżonego jeśli się weźmie pod uwagę to, że nawet z wyjaśnień samego oskarżonego wynika, że po roku 2013 nie spłacił on całości kredytu- k.135 odw.-136. Ponadto z zeznań W. K.- k.2, dokumentów jak na k.12 i k.391 a-b wynika, że M. G. nie spłacił kredytu a zatem w takiej sytuacji zgodnie z umową przewłaszczenia na zabezpieczenie Bank stał się właścicielem pojazdu R. (...)- k.9

Sąd Okręgowy nie kwestionuje tego, że w dniu 20 listopada 2012 r. został aneks do umowy kredytu samochodowego nr (...) z 11 stycznia 2011 r. Jednakże na uwadze należy mieć miedzy innymi postanowienia anexu z § 3pkt 4, § 4pkt 1 a w szczególności § 6pkt 2, zgodnie z którym M. G. w żadnym wypadku nie był zwolniony z obowiązku spłaty kredytu- k.168. Wprawdzie w aktach brak jest dowodu doręczenia wypowiedzenia z dnia 11 października 2013 r. jak na k.11. Niemniej jednak zauważyć należy, że według § 3 pkt 4b umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie z 13 stycznia 2011 r., w przypadku niedotrzymania przez oskarżonego warunków umowy ( zaprzestanie spłaty ) na Bank przechodzi pozostała część udziału w pojeździe R. (...) o nr rej. (...) (...). Ponadto § 5 tej umowy wskazywał, że oskarżony bez zgody Banku nie mógł rozporządzić swoim udziałem. W ocenie Sądu II instancji, oskarżony w momencie sprzedaży spółki ( a tym samym przedmiotowego pojazdu) wiedział, że - na skutek złamania postanowień umowy z uwagi na zaprzestanie spłaty kredytu - faktycznie rozporządza cudzą rzeczą ruchomą ( należącym już do Banku pojazdem ) Przecież M. G. (1) zapoznał się z umowę z dnia 13 stycznia 2011 r. i złożył na niej własnoręczny podpis. Zatem niewątpliwie zdawał sobie sprawę z negatywnych konsekwencji swojego postępowania w zakresie dysponowania pojazdem, którego nie był nawet już w części właścicielem.

Jeszcze raz zatem podkreślić należy, że wobec zaprzestanie realizacji umowy kredytowej i zgodnie z zawartą umową jak na k.9-10 M. G. przestał być właścicielem przedmiotowego pojazdu. Tym samym zbywając spółkę i w konsekwencji pojazd R. (...) w dniu 8 lipca 2013 r, dopuścił się przywłaszczenia mienia na szkodę G. (...) Bank.

W tym zakresie zwrócić także uwagę należy na zeznania M. G., który nabył od oskarżonego spółkę- k.34 -35. Pozostawiając poza głównym nurtem rozważań okoliczności nabycia przez wymienionego, (który wówczas „utrzymywał się z renty i nigdy wcześniej nie prowadził żadnej firmy”) spółki od oskarżonego, zwrócić uwagę należy, że M. G. nabył spółkę wraz z jej majątkiem zatem i pojazdem marki R. (...) i spółkę między innymi z tym pojazdem następnie zbył dla obywatela Łotwy.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania; ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zgodnie z art. 433 § 1 kpk, sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę w granicach zaskarżenia, a jeżeli w środku odwoławczym zostały wskazane zarzuty stawiane rozstrzygnięciu - również w granicach podniesionych zarzutów, uwzględniając treść art. 447 § 1 - 3 kpk.

Sąd odwoławczy uznał, że zarzuty postawione przez oskarżonego są niezasadne, dlatego zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy w całości. Jednocześnie w sprawie nie wystąpiły żadne okoliczności wskazane w art. 439 § 1 kpk i 440 kpk, które obligowałby Sąd Okręgowy do uchylenia orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania (ewentualnie umorzenia postępowania), albo zmianie orzeczenia na korzyść oskarżonego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

W sprawie nie wystąpiły okoliczności z art. 435 kpk, art. 439 § 1 kpk, art. 440 kpk oraz art. 455 kpk.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty podniesione w apelacji okazały się być bezzasadne. Według § 3 pkt 4b umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie z 13 stycznia 2011 r., w przypadku niedotrzymania przez oskarżonego warunków umowy, na Bank przechodzi pozostała część udziału w pojeździe R. (...) o nr rej. (...) (...). Natomiast § 5 tej umowy wskazywał, że oskarżony bez zgody Banku nie mógł rozporządzić swoim udziałem. Bez wątpienia oskarżony znał postanowienia umowy. Oznacza to, że M. G. (4) sprzedając M. G. (2) w dniu 8 lipca 2013 r. wszystkie udziały w (...) Sp. z o.o. (do której należał min. pojazd R. (...) o nr rej. (...) (...)) de facto przywłaszczył cały sporny pojazd. Z momentem naruszenia warunków umowy, Bank stał się bowiem jedynym właścicielem pojazdu R. (...) o nr rej. (...) (...). W tych okolicznościach, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy to, czy wypowiedzenie umowy i wezwanie do zwrotu pojazdu z dnia 11 października 2013 r. zostało doręczone oskarżonemu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-

Zwięźle o powodach zmiany

-

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-

4.1.

-

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych. Oskarżony jest bezrobotny i ma na utrzymaniu małoletnią córkę, dlatego poniesienie kosztów sądowych mogłoby być dla M. G. (1) zbyt uciążliwe.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. G. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sadu rejonowego w Olsztynie z dnia 22 lutego 2019 r. w sprawie (...)

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana