Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2019r.

Sąd Rejonowy w Mikołowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Zając

Protokolant: Aneta Kiecka

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2019r. w Mikołowie

sprawy z powództwa małoletniej K. G. (1)

reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego E. G.

przeciwko M. G. (1)

o alimenty

1.  zasądza od pozwanego M. G. (1) na rzecz małoletniej powódki K. G. (1) alimenty w wysokości po 600 (sześćset) złotych miesięcznie, płatne z góry do rąk matki małoletniej powódki -E. G.- do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności każdomiesięcznego świadczenia począwszy od dnia 1 marca 2018 roku;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Mikołowie) kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem należnych kosztów sądowych odstępując jednocześnie od obciążania strony powodowej kosztami sądowymi od oddalonego powództwa;

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1530 (jeden tysiąc pięćset trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

5.  oddala wniosek pozwanego o zwrot kosztów zastępstwa procesowego;

6.  wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 134/18

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować;

2.  odpis wyroku z klauzulą wykonalności doręczyć pełnomocnikowi małoletniej powódki;

3.  kal. 21 dni lub z wpływem.

M. dnia, 7 maja 2019r.

………………………………..

Sygn. akt III RC 134/18

Uzasadnienie wyroku z dnia 7 maja 2019 roku.

Pozwem z dnia 10 maja 2019 roku E. G., działająca imieniem małoletniej córki K. G. (1) wniosła o zasądzenie od M. G. (1) alimentów w kwocie po 700 zł miesięcznie na rzecz małoletniej od 1 marca 2018 roku, płatanych do dnia 10-go każdego miesiąca do rąk matki z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności.

Uzasadniając żądanie pozwu podała, że od marca, kiedy Sąd powierzył jej opiekę na córką ponosi koszty jej utrzymania, a jej dochody pozwalają na zaspokajanie potrzeb związanych z utrzymaniem córki jedynie w minimalnym zakresie. Ojciec małoletniej od czasu wyprowadzenia się córki z jego miejsca zamieszkania nie interesuje się nią, nie łoży na jej utrzymanie.

Pozwany M. G. (1) początkowo uznał żądanie pozwu do kwoty 500 zł podnosząc, że jest to kwota, którą jest w stanie przekazywać na rzecz małoletniej w związku z obciążającymi go kredytami. Ponadto argumentował, że matka nie puszcza córki do niego oraz podnosił, że E. G. nie pracuje na cały etat i posiada zadłużenie alimentacyjne za okres gdy córka mieszkała razem z nim, oraz zadłużenie z tytułu kredytu obciążającego oboje małżonków, który spłaca pozwany. Następnie na rozprawie w dniu 7 maja 2019 roku pełnomocnik pozwanego w jego imieniu uznał żądanie pozwu do kwoty 300-400 zł, uzasadniając zmianę stanowiska pogorszeniem stanu zdrowia pozwanego.

Obie strony w toku postępowania były reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników procesowych. Pełnomocnictwo dla r.pr. E. S. pozwany udzielił w dniu 6 maja 2019 roku, przed terminem rozprawy planowanym na dzień 7 maja 2019 roku. Pełnomocnik pozwanego na rozprawie w dniu 7 maja 2019 roku wniósł o zasądzenie od powódki kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd ustalił co następuje:

Prawomocnym postanowieniem z dnia 19 lutego 2018 roku Sąd Rejonowy w Mikołowie w toku postępowania I. N. 730/17 na czas toczącego się postępowania powierzył pieczę nad małoletnią K. G. (1) matce E. G.. Następnie prawomocnym postanowieniem z dnia 11 października 2018 roku, sygn. akt III Nsm 730/17 Sąd Rejonowy w Mikołowie zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 12 listopada 2014 roku w sprawie o sygn. akt XVII RC 2587/12 w przedmiocie wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnią K. G. (1) w ten sposób, że powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej matce E. G. poddając ją stałemu nadzorowi kuratora sądowego zobowiązując do zapewnienia małoletniej indywidualnej terapii psychologicznej oraz pogłębienia diagnozy psychiatrycznej ograniczając władzę rodzicielską ojcu do prawa współdecydowania o istotnych sprawach dziecka związanych ze zdrowiem, nauką, wyborem kierunku kształcenia, organizowaniem wypoczynku, wyjazdem dziecka poza granice kraju. (dowód: akta Opm 55/13-postanowienia w aktach III Nsm 730/17).

W toku postępowania III RC 76/18 Sąd Rejonowy w Mikołowie zabezpieczył powództwo w ten sposób, że zawiesił obowiązek alimentacyjny E. G. względem małoletniej K. G. (2), począwszy od 1 marca 2018 roku. Następnie prawomocnym wyrokiem z dnia 10 grudnia 2018 roku uchylił obowiązek alimentacyjny E. G. wobec małoletniej K. orzeczony wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Mikołowie z dnia 22 marca 2016 roku w sprawie o sygn. akt III RC 340/15 – począwszy od dnia 1 marca 2018 roku w kwocie po 500 zł miesięcznie. (dowód akta III RC 76/18 w tym postanowienie i wyrok Sądu Rejonowego w Mikołowie w aktach).

Matka małoletniej powódki i pozwany nie pozostają w związku małżeńskim. Wyrok rozwodowy został orzeczony w dniu 12 listopada 2014 roku. (dowód akta Opm 55/13 w tym wyrok S.O K., sygn. akt XVII RC 2587/12).

Małoletnia powódka pochodzi ze związku małżeńskiego E. G. i M. G. (1). K. w październiku 2019 roku skończy 15 lat. Rozwija się prawidłowo. Jest uczennicą VIII klay szkoły podstawowej Wydatki związane z jej utrzymaniem obejmują zakup przyborów szkolnych, wydatków na wyjścia ze szkoły do kina, teatru w łącznej kwocie 200 zł. W szkole korzysta z obiadów szkolnych, które są opłacane przez sponsora. Ich koszt to 60 zł miesięcznie. K. dodatkowo wymaga korepetycji z matematyki. Koszt tygodniowy korepetycji to kwota 35 zł. Małoletnia chce po ukończeniu ósmej klasy kontynuować zajęcia z piłki nożnej. Aktualnie poza korepetycjami nie korzysta z zajęć dodatkowych. Powódka ma skoliozę. Została skierowana do poradni rehabilitacyjnej. E. G. nie zna jeszcze kosztów rehabilitacji. Na środki kosmetyczne, higieny osobistej dla małoletniej (szampon, waciki, szczoteczka i pasta do zębów, balsam do ciała, maszynki do golenia, dezodorant, krem itp.) jej matka przeznacza około 50 zł miesięcznie. Na jedzenie dla córki E. G. przeznacza około 700 zł miesięcznie, na ubrania 100-150 zł ale nie każdego miesiąca. Koszt zakupu butów dla powódki to kwota 80-90 zł. Gdy małoletnia jest chora na leki dla niej jest przeznaczana kwota od 80-100 zł. Zdarza się, że małoletnia choruje co dwa miesiące. K. G. (1) korzysta z telefonu komórkowego, za 120 zł miesięcznie. Dostaje kieszonkowe w wysokości 50 zł miesięcznie, oprócz tego otrzymuje drobne kwoty na lody, sok. Wyjazdy do kina, czy inne formy rozrywki dla małoletniej (np. kręgle, łyżwy) to kwota około 50-70 zł miesięcznie a wyjazdy na weekend to kwota około 100 zł. Pozwany jednorazowo przekazał córce 100 zł na spodnie oraz dwukrotnie przelał na założony dla niej rachunek bankowy kwotę 400 zł w miesiącu marcu i kwietniu 2019 roku. W tym roku widział się z córką trzy razy z uwagi na brak porozumienia z E. G.. Gdy widuje się z córką daje jej około 20 zł, zabiera np. na łyżwy. (dowód: odpis zupełny aktu urodzenia małoletniej k. 66 akt Opm 55/13, przesłuchanie matki małoletniej powódki k. 136-137 akt, faktura k. 141 akt, przesłuchanie pozwanego k. 138 akt, zestawienie transakcji i numer konta k. 159-160 akt).

Matka małoletniej E. G. zamieszkuje wraz z córką i konkubentem w mieszkaniu należącym do kuzyna konkubenta. Mieszkanie jest użyczone grzecznościowo i E. G. z konkubentem nie ponoszą innych kosztów niż koszty związane z opłatami eksploatacyjnymi. Mieszkanie jest spółdzielcze. Opłaty są płacone właścicielowi mieszkania a on przelewa należności do spółdzielni. Opłata za czynsz wynosi ok. 500 zł miesięcznie. W czynsz wliczona jest woda i ogrzewanie, wywóz śmieci. Opłaty za energię elektryczną wynoszą 128,49 zł, gaz 66,78 co drugi miesiąc. Matka powódki wraz z konkubentem korzystają z telefonów komórkowych, których utrzymanie miesięcznie łącznie wynosi 110 zł. W cenę abonamentów telefonicznych wliczony jest koszt udostępnienia internetu. E. G. pracuje jako osoba sprzątająca na umowę zlecenia dla firmy sprzątającej (...) z wynagrodzeniem 283,97 zł miesięcznie. Do grudnia była zatrudniona na ¼ etatu, jako barmanka w restauracji (...) z wynagrodzeniem 342,79 zł. dodatkowo sprząta u osób starszych dwa razy w miesiącu z wynagrodzeniem około 200-300 zł miesięcznie. Matka powódki ma wykształcenie średnie ogólne. Jest zdrowa. Nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości zarobkowych. Konkubent E. G. pozostający z nią we wspólnym gospodarstwie domowym pracuje z wynagrodzeniem około 2500 zł. (dowód: zaświadczenie SM. k. 27 akt, faktura za gaz k. 28-29 akt, potwierdzenie wpłaty k. 30 akt, przesłuchanie matki powódki k. 136-137 akt, wykaz zarobków k.8-9, 25- 26 akt).

Pozwany M. G. (1) pracuje na umowę o pracę na czas określony w (...) sp. z o.o na stanowisku pomocnik wiertacz w pełnym wymiarze czasu pracy, ze średnim miesięcznym wynagrodzeniem z ośmiu miesięcy w wysokości 3182,65 zł. Umowa została zawarta od 4 kwietnia 2018 roku do 30 czerwca 2019 roku. W wynagrodzenie jest wliczany tzw. dodatek nocny a jego wysokość uzależniona jest od tzw. dni zjazdowych. Wynagrodzenie nie podlega zajęciom. M. G. (1) mieszka razem z konkubiną A. S. i jej 13 letnią córką z poprzedniego związku. Wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe. Konkubina pozwanego pracuje z wynagrodzeniem około 1600 zł. Mieszkanie które zajmują należy do Zakładu (...) w M.. Czynsz wynosi między 700 a 800 zł miesięcznie. Woda, ogrzewanie i wywóz śmieci wliczony jest w czynsz. Mieszkanie jest zadłużone. W wyniku ugody z ZGL pozwany z konkubiną płacą 300 zł miesięcznie. Opłaty za energię elektryczną wynoszą ok. 250 zł, gaz 45 zł co drugi miesiąc. W grudniu pozwany przelał kwotę 300 zł za energię elektryczną w związku z koniecznością nadpłaty. Wcześniejsze przelewy za prąd kształtowały się od 70-110 zł. Pozwany opłaca telewizję i internet ( (...)) w kwocie 130-140 zł oraz abonament telefoniczny za swój telefon, konkubiny i pasierbicy po 50 zł miesięcznie łącznie 150 zł. Spłaca w ratach po 50 zł zadłużenie za internet z telefonu córki K. w związku z korzystaniem z internetu ponad przyznany w abonamencie limit. Pozwany spłaca kredyt zaciągnięty wspólnie z E. G. w trakcie wspólnego zamieszkiwania, przekazując ratę kredytu swojej matce M. G. (2). M. G. (2) aby pomóc synowi i zmniejszyć ratę kredytu w (...) z 26 kwietnia 2010 roku zaciągnęła pożyczkę na siebie, spłaciła w całości kwotę pozostałą do zapłaty z pożyczki zaciągniętej przez syna i synową. W aktualnym harmonogramie spłata pożyczki zaciągniętej przez M. G. (2) jest rozłożona na 117 rat w kwocie 398,83 zł, którą pozwany przekazuje swojej matce. Dnia 13 marca 2018 roku konkubina pozwanego za jego zgodą i wiedzą zaciągnęła kredyt w (...) Banku (...) na kwotę 34643,00 zł z miesięczną ratą 500,06 zł płatną do 10 marca 2026 roku. Łącznie na trzy osoby pozostające w gospodarstwie doowym pozwany z konkubiną przeznaczają kwoty: po 300 zł na chemię gospodarczą, środki higieny osobistej, jedzenie 1500 zł. Na swoje ubrania pozwany przeznacza kwotę około 100 zł co dwa miesiące. M. G. (1) posiada skuter z 2010 roku. Koszt ubezpieczenia skutera to kwota 100 zł na rok. Pozwany w przeszłości miał problemy zdrowotne związane ze schorzeniem stawu. W marcu 2019 roku nie był pod kontrolą specjalistyczną, nie przyjmował leków, doraźnie gdy bolała go ręka stosował maść. Początkiem kwietnia 2019 roku pozwany został skierowany do poradni chirurgii urazowo- ortopedycznej z powodu zapalenia kaletki maziowej wyrostka łokciowego. Na dzień 16 sierpnia 2019 roku ma planowane badanie rezonansem magnetycznym. W okresach od26-28 marca i 1-5 kwietnia, 26 kwietnia do 30 maja bieżącego roku pozostawał na zwolnieniu lekarskim. Nie ma orzeczenia o całkowitej lub częściowej utracie zdolności do pracy. (dowód: przesłuchanie pozwanego k. 137-139, wykaz zarobków k 32 akt, wydruk transakcji k.65-66, 71akt, 76 akt, zaświadczenie ZGL k. 72-75 akt, kartoteka księgowa lokali k. 76-77 akt, potwierdzenie transakcji k. 120-130, zaświadczenie (...) z zestawieniem wpłat k. 56-58 akt, aktualny harmonogram spłaty pożyczki nr 10 M. G. (2) w (...) k. 59-61 akt, harmonogram spłat kredytu k. 64, 67-70 akt, zaświadczenie Bank (...) k. 117-118 akt, historia spłaty kredytu k. 131, dokumentacja lekarska k. 155-158 akt).

Powiatowe Urzędy Pracy w M., K., T. dysponują ofertami pracy dla osób z doświadczeniem zawodowym i wyksztalceniem E. G.. Wynagrodzenie dla takiego pracownika na umowę o pracę kształtowałoby się w przedziale od 1633,78 zł netto do 1912,88 zł netto (dowód informacje PUP M., K., T. k. 142-144, 153-154 akt).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów, których autentyczności i wiarygodności żadna ze stron nie kwestionowała oraz zeznań stron postępowania. Jednocześnie należy mieć na uwadze, iż Sąd oceniając zgromadzony materiał w myśl art. 233 § 1 k.p.c. ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału, w tym wyjaśnień informacyjnych stron, oświadczeń, zarzutów przez nie zgłaszanych, jak i ich zachowania się w trakcie procesu (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 marca 1999 roku, I PKN 632/98). Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego, w zakresie w jakim wskazał, że kredyt w (...) Banku (...) został zaciągnięty na remont łazienki w związku z zamieszkaniem córki K. u niego. Z historii spłaty kredytu oraz harmonogramu spłat wynika, że został zaciągnięty 13 marca 2018 roku, zatem po wyprowadzeniu się córki K. i zamieszkaniu jej z matką, tym samym nie jest wiarygodne jego zeznanie, że kredyt był zaciągnięty na potrzeby remontu łazienki w 2017 roku w związku z zamieszkaniem córki u niego. Ponadto Sąd nie uwzględnił zeznań matki powódki co do opłat za media na poziomie kwoty 250 zł co dwa miesiące albowiem były sprzeczne z dokumentami złożonymi do akt sprawy. Różnica w zeznaniach E. G. z przedłożonymi dokumentami pozbawia przymiotu wiarygodności zeznaniom matki małoletniej powódki co do wydatków w związku z opłatami za media. Pomimo różnic w datach wynikających z harmonogramu pożyczki M. G. (2) i zeznań pozwanego co do celu na jaki jego matka zaciągnęła zobowiązanie w (...) sąd przyjął za wiarygodne zeznania pozwanego i przyjął, że miesięczna wpłata w kwocie 400 zł stanowi realizację zobowiązania pozwanego w wyniku pożyczki zaciągniętej wspólnie z E. G. w 2010 roku i tym samy Sąd ją uwzględnił ustalając możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego.

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie małoletniej powódki podlega rozpoznaniu w oparciu o treść art. 133 § 1 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 i § 2 k.r.o. Powołane przepisy stanowią, iż rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych wobec dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie stosownie do jego usprawiedliwionych potrzeb oraz swoich możliwości zarobkowych i majątkowych.

Zakres usprawiedliwionych potrzeb dziecka wyznacza pośrednio art. 96 k.r.o., zgodnie z którym rodzice zobowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, w szczególności zapewniając mu mieszkanie, wyżywienie, środki czystości, odpowiednie leczenie, wykształcenie i rozwój kulturalny. Istotne znaczenie dla zakresu tych potrzeb ma wiek dziecka, stan jego zdrowia oraz uzdolnienia, jakie wykazuje.

Małoletnia powódka K. G. (1) z całą pewnością nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, nie ma bowiem własnych dochodów ani majątku, uczy się. W tym roku skończy 15 lat. Z tego tytułu są ponoszone wydatki na przybory, komitet rodzicielski, ubezpieczenie i wycieczki szkolne. Poza przeciętnymi potrzebami rówieśników małoletnia ma też dodatkowe potrzeby wynikające z trudności edukacyjnych, wymagające dodatkowych lekcji z matematyki. Ponadto oczekuje na rehabilitację. Obowiązek dostarczania małoletniemu dziecku środków utrzymania i wychowania obciąża obojga rodziców, przy czym w konkretnych okolicznościach jego realizacja może przybrać różne formy. W rozpoznawanej sprawie pozwany w niewielkim zakresie angażuje się w opiekę nad córką uzasadniając to trudnościami ze strony matki małoletniej w realizacji kontaktów. Rodzice małoletniej są skonfliktowani, co utrudnia komunikację między nimi w zakresie ustalenia kontaktów, sposobu przekazywania środków na utrzymanie córki. Pozwany bez konsultacji z matką małoletniej przelał bezpośrednio na rachunek córki w marcu i kwietniu kwoty po 400 zł, które małoletnia potraktowała jako własne środki i przeznaczyła na zakup ubrań nie przekazując nic matce na bieżące potrzeby związane z jej utrzymaniem. Pomimo zamieszkania córki z matką od marca 2018 roku M. G. (1) nie przekazywał nic na jej utrzymanie poza kwotą 100 zł przekazaną na zakup spodni. W żaden inny sposób nie partycypował w kosztach utrzymania córki.

Jeżeli chodzi o możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego, to przy ich ustaleniu Sąd nie wziął pod uwagę pożyczki zaciągniętej w (...) Banku (...) już po wyprowadzeniu się córki K., która obciąża budżet pozwanego i jego konkubiny kwotą 500 zł miesięcznie. Sąd miał na uwadze, że pozwany zaciągając kolejne zobowiązanie powinien był liczyć się z koniecznością ponoszenia kosztów związanych z alimentacją małoletniej K.. Wskazać przy tym należy formułowaną w orzecznictwie i doktrynie zasadę, że zadłużenia rodziców nie mogą prowadzić do ograniczenia należnych dziecku środków utrzymania i wychowania. Rodzice, na których ciąży obowiązek alimentacyjny wobec dziecka muszą liczyć się z tym przy podejmowaniu wydatków na zakup rzeczy i ich wysokość planować stosownie do posiadanych możliwości z uwzględnieniem obowiązku alimentacyjnego (zob. orzeczenie SN z dnia 7 kwietnia 1976 r. III CRN 236/76 nie publ.). Ustalając wysokość alimentów należy jednocześnie pamiętać, że możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego nie można też utożsamiać wyłącznie z charakterem zatrudnienia, na co wskazywał pozwany. Sam fakt pozostawania w stosunku pracy na podstawie umowy na czas określony nie ma w ocenie Sądu wpływu na obowiązek alimentacyjny. W ocenie możliwości zarobkowych pozwanego mieszczą się również dochody, które pozwany uzyskałby przy pełnym wykorzystaniu swoich sił i umiejętności. Kwalifikacje i doświadczenie zawodowe, jakie posiada pozwany, pozwalają zasadnie przypuszczać, że przy dołożeniu należytej staranności może swoje możliwości zarobkowe wykorzystywać na porównywalnym poziomie dochodów jakie aktualnie osiąga. Na podstawie złożonych do akt sprawy dokumentów i zeznań pozwanego nie można zasadnie przyjąć że pozwany utracił całkowicie lub częściowo w sposób trwały z uwagi na stan zdrowia możliwość zarobkowania. Pozwany dopiero od końca kwietnia pozostaje na dłuższym zwolnieniu lekarskim a z przedstawionych dokumentów nie wynikają trwałe przeszkody do zarobkowania pozwanego. Jednocześnie należy podkreślić, że zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą, rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami. Zarazem nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego na tej podstawie, że stanowiłoby to dla nich nadmierny ciężar. Rodzice zobowiązani są dzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami. (zob. uchwałę SN z dnia 16 grudnia 1987 r. III CZP 91/86 OSNC 1988/4/42).

Biorąc pod uwagę usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki K. G. (1) przy uwzględnieniu faktycznych możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, Sąd stwierdził, że alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie pozwolą na zaspokojenie podstawowych potrzeb małoletniej. Ponad kwotę 600 złotych Sąd powództwo oddalił, albowiem w tym zakresie żądanie nie znalazło odzwierciedlenia w potrzebach małoletniej ani ustalonych możliwościach zarobkowych i majątkowych pozwanego. W szczególności Sąd miał na uwadze, że stan zdrowia małoletniej nie uzasadnia wyższych świadczeń alimentacyjnych. Matka powódki ponosi jedynie wydatki na zakup leków w związku z infekcjami córki. K. nie wymaga kosztownego specjalistycznego leczenia. Koszty rehabilitacji nie zostały wskazane i zasadnie można przypuszczać, że będą refundowane z NFZ. K. rozwija się prawidłowo i jej potrzeby nie wykraczają poza przeciętne potrzeby jej rówieśników, poza potrzebą dodatkowej edukacji matematycznej. Sąd miał na uwadze, że małoletnia jest w wieku w którym bardzo ważna jest aktywność po za domem, rozwijanie zainteresowań, angażowania w wyjścia związane z kulturą, nauką, aktywnego spędzania czasu wolnego, co dodatkowo obciąża rodziców. Uzasadnione są wyjścia do kina, na kręgle, lodowisko, czy okresowo na wyjazdy weekendowe poza domem oraz przekazywanie kieszonkowego na własne potrzeby małoletniej. Oddalając żądanie wyższych świadczeń alimentacyjnych Sąd miał na uwadze, że obowiązek alimentacyjny obciąża oboje rodziców. Małoletnia K. jest w takim wieku, że realizacja obowiązku alimentacyjnego matki nie jest już tylko osobistą troską o jej utrzymanie ale również ma postać pieniężną i w zakresie w jakim zasądzone świadczenia alimentacyjne nie pokrywają wszystkich potrzeb powódki, E. G. winna finansowo ponosić te koszty, w szczególności, że jej możliwości zarobkowe kształtują się na poziomie od 1633 zł do 1912 zł. Sąd miał również na uwadze, że zarówno matka powódki jak i pozwany prowadzą wspólne gospodarstwa domowe z konkubentami, którzy pracują tym samym mają wsparcie w kosztach utrzymania rodziny. Sąd zasądził alimenty od 1 marca 2019 roku mając na uwadze, że małoletnia K. w miesiącu marcu w pełnym zakresie uzależniona była od utrzymania swojej matki a pozwany nie ponosił nakładów na jej utrzymanie. Sąd ponadto miał na uwadze, że pozew został wniesiony w maju 2018 roku, zatem uzasadnione było żądanie alimentów jako świadczenia okresowego od marca 2018 roku. Zgodnie z treścią art. 333 § 1 pkt 2 Sąd z urzędu nadał wyrokowi w punkcie pierwszym rygor natychmiastowej wykonalności. Nakazując pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 360 zł tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych, sąd oparł się na przepisie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Rozliczając koszty zastępstwa Sąd oparł się na art. 100 k.p.c. i stosunkowo je rozdzielił, stosownie do wyniku postępowania. Ponieważ strona powodowa utrzymała się ze swoim żądaniem w 85 % w tym zakresie przysługuje jej zwrot kosztów z kwoty 1800 zł. Koszty zastępstwa procesowego strony pozwanej obciążają stronę powodową (uprawnioną do alimentów) w sprawie alimentacyjnej w kwocie 120 zł, zgodnie z § 4 pkt. 9 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 roku poz. 1800). Niemniej Sąd na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążania małoletniej powódki kosztami sądowymi od oddalanego powództwa oraz kosztami zastępstwa adwokackiego w zakresie w jakim strona powodowa nie utrzymała się ze swoim żądaniem. Sąd nie uwzględniając żądania pozwanego wziął pod uwagę okoliczność, że pełnomocnik pozwanego zgłosił swój udział w sprawie na ostatni terminie rozprawy gdy na poprzednich terminach rozpraw były słuchane strony i przeprowadzana została zdecydowanie większość dowodów, wobec czego nieuzasadnione było ani nakładem pracy ani zaangażowaniem pełnomocnika pozwanego zasądzenie kosztów jego stawiennictwa w dniu 7 maja 2019 roku.

Sędzia

Sygn. akt III RC 134/18

ZARZĄDZENIE

1.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego r.pr. K. A.;

2.  kal. 14 dni lub z wpł.

M., dnia 13 maja 2019r