Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Alicja Sołowińska

Sędziowie: Teresa Suchcicka

Dorota Elżbieta Zarzecka

Protokolant: Magda Małgorzata Gołaszewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2019 r. w B.

sprawy z odwołania D. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawnych

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 maja 2019 r. sygn. akt IV U 567/19

oddala apelację.

Teresa Suchcicka Alicja Sołowińska Dorota Elżbieta Zarzecka

Sygn akt: III AUa 457/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 stycznia 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G., na podstawie art. 34 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2018 r., poz. 646 ze zm.) w związku z art. 83 d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1778 ze zm.), odmówił wydania interpretacji indywidulanej w sprawie wniosku D. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria Radcy Prawnego D. P. w O. w przedmiocie zakwalifikowania małżonki wnioskodawcy jako zleceniobiorcy, a nie jako osoby współpracującej.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że jednoznaczny sposób ujęcia przez ustawodawcę zakresu przedmiotowego wniosków o wydanie interpretacji indywidulanej przesądza, że nie każda sprawa leżąca we właściwości organu lub państwowej jednostki organizacyjnej jest możliwa do rozstrzygnięcia przez wydanie interpretacji w tym trybie, a także nie każdy przepis może podlegać interpretacji w trybie art. 34 ustawy Prawo przedsiębiorców. Przedmiotem interpretacji mogą być tylko te sprawy, które odnoszą się bezpośrednio do zakresu i sposobu zastosowania wyłącznie tych przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne, nie zaś rozstrzygnięcie konkretnej sprawy administracyjnej. Problematyka związana z dokonaniem kwalifikacji prawnej danej osoby jako zleceniobiorcy lub też jako osoby współpracującej przy prowadzeniu działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie może zostać dokonana przez Zakład w trybie art. 34 ustawy Prawo przedsiębiorców. Stwierdzenie obowiązku świadczenia przez przedsiębiorcę składek na ubezpieczenia społeczne ma pochodny (następczy) charakter względem zakwalifikowania danej osoby jako zleceniobiorcy lub osoby współpracującej. Innymi słowy, ustalenie statusu takiej osoby nie wymaga interpretacji przepisów, z których bezpośrednio wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne. Kwestia ustalenia z jakiego tytułu podlegać będzie ubezpieczeniom społecznym małżonka wnioskodawcy w przypadku zawarcia umowy zlecenia, stanowi zagadnienie wstępne względem obowiązku opłacania składek na te ubezpieczenia i winna być rozstrzygnięta w toku postępowania przeprowadzonego według zasad określonych przepisami k.p.a. To w tym postępowaniu do kompetencji Zakładu należy przeprowadzenie czynności dowodowych mających na celu stwierdzenie bądź wykluczenie istnienia przesłanek pozwalających na uznanie, iż konkretna osoba pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, jak również, że współpracuje, bądź nie przy prowadzeniu tej działalności, czy też taką osobę należy ewentualnie uznać za pracownika lub zleceniobiorcę. Dopiero po przeprowadzeniu odpowiedniego postępowania możliwa będzie odpowiedź na pytanie, jakim ubezpieczeniom podlegać będzie osoba, z którą będzie zawarta umowa zlecenia.

Jednocześnie organ rentowy wskazał, że niemożność wydania interpretacji w trybie art. 34 ustawy Prawo przedsiębiorców nie oznacza, iż wnioskodawca jest pozbawiony możliwości uzyskania wyjaśnień ze strony Zakładu. Wnioskodawcy służy bowiem prawo do wystąpienia do właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Zakładu z zapytaniem na zasadach ogólnych regulowanych przepisami kodeksu postepowania administracyjnego.

D. P. wniósł odwołanie od powyższej decyzji wskazując, że organ rentowy jest zobowiązany do wydania interpretacji indywidualnej zgodnie z jego wnioskiem, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny. Odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie ustalenia, czy żona wnioskodawcy A. P., z którą zamierza zawrzeć umowę zlecenia, podlegać będzie ubezpieczeniom społecznym na zasadach właściwych dla zleceniobiorców, niezależnie od kwoty umówionego wynagrodzenia w ramach umowy zlecenia zawartej przez wnioskodawcę z własną żoną, a w konsekwencji nie będzie ona podlegać ubezpieczeniom społecznym na zasadach właściwych dla osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą. Odwołujący podniósł, że we wniosku przedstawił wyczerpująco stan faktyczny sprawy. Żądał wydania interpretacji indywidualnej, przy założeniu, że zawrze z własną żoną umowę zlecenia, której sposób wykonywania w istocie będzie nosił cechy umowy zlecenia (umowy o świadczenie usług), więc brak jest podstaw do przeprowadzania postępowania dowodowego. Zdaniem skarżącego, jego wniosek spełniał przesłanki pozytywne określone w art. 34 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, w związku z tym organ rentowy był zobowiązany do wydania interpretacji indywidualnej. Stosownie bowiem do treści art. 83 d ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie wydaje się interpretacji indywidualnych w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację są przedmiotem toczącego się postępowania wyjaśniającego lub kontroli albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji Zakładu, a taka sytuacja nie miała miejsca w przedmiotowej sprawie.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie od wnioskodawcy na rzecz strony pozwanej kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zakład podkreślił, że jest zobowiązany do dokonywania wykładni przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę składek na ubezpieczenia społeczne wyłącznie w oparciu o zawarty we wniosku przedsiębiorcy opis zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Oznacza to, że brak jest podstaw prawnych do przeprowadzania jakiegokolwiek postępowania wyjaśniającego lub kontrolnego odnośnie stanu faktycznego przedstawionego przez przedsiębiorcę we wniosku. W ocenie strony pozwanej, gdyby uczynić zadość wnioskowi przedsiębiorcy i uczynić go przedmiotem merytorycznego rozpoznania, powstałaby konieczność wydania decyzji warunkowej (wariantowej), uwzględniającej zarówno przypadek uznania łączącego małżonków stosunku prawnego jako umowy zlecenia oraz alternatywnie sytuacji, w której między małżonkami istnieje stan współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Taka sytuacja kłóciłaby się z istotą interpretacji, której celem ma być uzyskanie jednoznacznego stanowiska organu względem zaprezentowanego przez przedsiębiorcę poglądu w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania. W ocenie Zakładu, analiza argumentów przedstawionych przez wnioskodawcę prowadzi do wniosku, że poprzez tryb interpretacji indywidualnej odwołujący zmierza do rozstrzygnięcia indywidualnej sprawy administracyjnej przez przesądzenie, że zatrudnienie przez niego małżonki nie nosi znamion zatrudnienia w ramach współpracy, o której mowa w art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Nadto organ podniósł, że brak jest podstaw do wypowiadania się przez Zakład w zakresie podlegania ubezpieczeniom społecznym czy też w zakresie obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne w odniesieniu do założeń czysto hipotetycznych. Zakres przedmiotowy wniosku nie dotyczył zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia składek o charakterze publicznoprawnym. Zakres dotyczył kwalifikacji prawnej małżonki przedsiębiorcy jako zleceniobiorcy, a nie jako osoby współpracującej. Wydając decyzję Zakład jest związany treścią wniosku, a przede wszystkim treścią przepisów

Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z 22 maja 2019 r. zmienił zaskarżoną decyzję i zobowiązał organ rentowy do wydania interpretacji indywidualnej w sprawie z wniosku D. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria Radcy Prawnego D. P. w O..

Sąd ten ustalił, że D. P. jest radcą prawnym i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria Radcy Prawnego D. P.. W styczniu 2019 r. odwołujący się zwrócił się do ZUS z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie ustalenia, czy jego żona A. P., z którą zamierza zawrzeć umowę zlecenia, podlegać będzie ubezpieczeniom społecznym na zasadach właściwych dla zleceniobiorców, niezależnie od kwoty umówionego wynagrodzenia w ramach umowy zlecenia zawartej przez wnioskodawcą z własną żoną, a w konsekwencji nie będzie ona podlegać ubezpieczeniom społecznym na zasadach właściwych dla osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą. We wniosku skarżący wskazał, że nie zatrudnia pracowników ani zleceniobiorców. Kilka razy w miesiącu wyjeżdża służbowo i potrzebuje wtedy, by ktoś załatwił pilne bieżące sprawy w danym dniu, takie jak odbiór i wysyłka korespondencji, redagowanie pism urzędowych, przyjmowanie klientów lub zastępowanie wnioskodawcy występującego jako pełnomocnik procesowy na rozprawach przed sądami powszechnymi lub w innych postępowaniach. Odwołujący podkreślił, że jego żona posiada uprawnienia do wykonywania zawodu radcy prawnego, jest wpisana na listę radców prawnych prowadzona przez (...) w O.. Poinformował, że w związku z powyższym zamierza zawrzeć z nią w lutym 2019 r. umowę zlecenia. Przedmiotem umowy zlecenia będzie odbiór i wysyłka korespondencji kilka razy w miesiącu, doraźne przygotowywanie pism procesowych oraz doraźne zastępstwo wnioskodawcy na rozprawach, w których występuje on w charakterze pełnomocnika procesowego, a w razie potrzeby bezpośredni kontakt z klientami wnioskodawcy. Czynności wykonywane przez żonę będą miały charakter doraźny, głównie w okresie wyjazdów służbowych. Zasady wynagradzania będą opierać się na stałej miesięcznej kwocie. Jednocześnie wnioskodawca wskazał, że od stycznia 2019 r. A. P. nie posiada żadnego innego tytułu do ubezpieczeń społecznych. W związku z powyższym od lutego 2019 r. umowa zlecenia zawarta z wnioskodawcą będzie jedynym tytułem do ubezpieczeń społecznych żony. Wnioskodawca prowadzi z żoną wspólne gospodarstwo domowe oraz pozostaje w ustroju ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

Prezentując swoje stanowisko skarżący podkreślił, że w przypadku zawarcia umowy zlecenia z własną żoną, powstanie obowiązek ubezpieczeń społecznych wyłącznie z tytułu wykonywania umowy zlecenia, a nie z tytułu współpracy przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej. W takim przypadku podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne stanowić będzie kwota ustalonego w umowie zlecenia wynagrodzenia. Jak wskazał, zgodnie z treścią art. 8 ust. 2 oraz ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w zw. z art. 5 pkt 24 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. 20118, poz. 1510 ze zm.) wynika, że pracownik spełniający kryteria określone dla osób współpracujących, o których mowa w art. 8 ust. 11, dla celów ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, traktowany jest jako osoba współpracująca, a nie jako pracownik. Wykonywanie natomiast pracy na podstawie odpłatnej umowy zlecenia, zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 4 oraz art. 12 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i art. 66 ust. 1 pkt 1 lit e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, stanowi odrębny tytuł do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego. Stosownie do treści art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych za osobę współpracującą z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności. Jednocześnie zgodnie z art. 8 ust. 2 powołanej wyżej ustawy, jeżeli pracownik spełnia kryteria określone dla osób współpracujących, dla celów ubezpieczeń społecznych jest traktowany jako osoba współpracująca. Umowa zlecenia jest umową regulowaną przez kodeks cywilny, odmienna w swej charakterystyce od umowy o pracę, w konsekwencji czego nie może być w powyższej sytuacji traktowana analogicznie.

Zdaniem wnioskodawcy, w świetle wskazanych wyżej przepisów, osoba wykonująca pracę na podstawie umowy zlecenia, nawet jeżeli spełnia kryteria określone dla osób współpracujących, podlega ubezpieczeniom społecznym jako zleceniodawca, bowiem w wymienionej sytuacji, w odniesieniu do zleceniobiorców, brak jest przepisu odpowiadającego treści zawartej w art. 8 ust. 2 ustawy regulacji dotyczącej pracowników, jak również wykonywanie pracy na podstawie umowy zlecenia stanowi odrębny od współpracy przy prowadzeniu działalności tytuł do ubezpieczeń społecznych. Powyższe wynika pośrednio również ze stanowiska zaprezentowanego przez Sąd najwyższy w wyroku z dnia 6 stycznia 2009 r., II UK 134/08.

Wnioskodawca zawarł umowę zlecenia z A. P. od 1 maja 2019 r. Zgodnie z umową żona odwołującego ma świadczyć usługi w wymiarze 5 godzin miesięcznie za wynagrodzeniem ryczałtowym w wysokości 200 zł miesięcznie.

Sąd Okręgowy wskazał, że stosownie do treści art. 34 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2018 r., poz. 646 ze zm. ) przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawia zaistniały stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie.

Z powyższą regulacją koresponduje przepis art. 83 d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. 2017, poz. 1778 ze zm.), zgodnie z którym Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 34 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Solidarnościowy Fundusz (...), Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek. Nie wydaje się interpretacji indywidualnych w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację są przedmiotem toczącego się postępowania wyjaśniającego lub kontroli albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji Zakładu.

Mając na uwadze treść powołanych wyżej przepisów, Sąd pierwszej instancji nie podzielił stanowiska Zakładu, że w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do wydania interpretacji indywidulanej, w szczególności nie sposób zgodzić się z argumentem, że odwołujący zmierza do rozstrzygnięcia konkretnej sprawy administracyjnej. Sąd podkreślił, że przedsiębiorca, składając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, musi dokładnie i wyczerpująco opisać stan faktyczny po to, aby podmiot, do którego wniosek został skierowany, mógł właściwie go ocenić. W prawidłowo sformułowanym wniosku, obok szczegółowego opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, przedsiębiorca powinien wskazać przepisy prawa, z których wynika lub wynikałby obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, a które budzą wątpliwości przedsiębiorcy, oraz własne stanowisko w sprawie ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 29 grudnia 2016 r., III AUa 1283/16). Sąd ten ocenił, że wniosek odwołującego o wydanie interpretacji indywidulanej spełnia warunki, o których mowa w powołanych wyżej przepisach, gdyż skarżący dokładnie i wyczerpująco opisał przyszłe zdarzenie, wskazał przepisy prawa, z których wynikałby obowiązek świadczenia przez niego składek na ubezpieczenia społeczne oraz własne stanowisko w sprawie.

Zadaniem ZUS było dokonanie oceny stanowiska wnioskodawcy zaprezentowanego we wniosku, tj. wykładni treści właściwych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej indywidualnie sprawy. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 marca 2015 r., II UK 79/14 co do zasady interpretacja przepisów prawa ubezpieczeń społecznych polega na prawnej kwalifikacji określonych zdarzeń wywołujących skutek w prawie ubezpieczeń społecznych. Jeśli więc organ ma się wypowiedzieć co do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, obowiązany jest poddać ocenie prawnej wszystkie te stosunki i zdarzenia prawne, które prowadzą do zastosowania określonego przepisu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (por. postanowienie SN z 18 kwietnia 2011 r., III UK 117/10). Sąd wskazał, że celem wprowadzenia regulacji przyznającej prawo do zwrócenia się z wnioskiem o interpretację przepisów było zagwarantowanie pewności i przewidywalności sytuacji prawnej. Interpretacja nie jest ograniczona tylko do składek, gdyż z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że chodzi o interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę składek na ubezpieczenia społeczne, w tym w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 2018 r., II UK 226/17). Sąd powołał postanowienie z dnia 6 marca 2018 r., II UK 197/17 w którym Sąd Najwyższy stwierdził, że podmiot będący przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o działalności gospodarczej, tj. osoba fizyczna, prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osoba prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą oraz wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej, który ma wątpliwości co do występowania po jego stronie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym z konkretnego tytułu ma prawo zwrócenia się do organu rentowego o interpretację, wskazującą czy podlega, czy nie podlega obowiązkowi opłacenia składek z tego tytułu.

Ostatecznie Sąd Okręgowy uznał, że w świetle prawidłowo sformułowanego wniosku o interpretację indywidualną, organ rentowy powinien był dokonać interpretacji, dlatego na podstawie art. 477 ¹⁴ § k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł, jak w sentencji wyroku.

Apelacje od powyższego wyroku złożył organ rentowy, zarzucając naruszenie prawa materialnego, a w szczególności przepisów art. 34 ustawy Prawo przedsiębiorców w zw. z art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez błędną wykładnię i uznanie, że pozwany w przedmiotowym stanie faktycznym i prawnym zobowiązany jest do wydania pisemnej interpretacji. Wskazał ponadto, że wyrok narusza art. 321 k.p.c. w ten sposób, że Sąd nie odniósł się merytorycznie do przedmiotowej sprawy. Organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez oddalenie odwołania we wskazanym zakresie; ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego od wnioskodawcy na rzecz pozwanego za obie instancje według norm prawem przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Na wstępie przypomnieć należy, że zgodnie z art. 34 obecnie obowiązującej ustawy z 6 marca 2018 r. prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2018 r. poz. 646) przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne w jego indywidualnej sprawie. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.

Z dniem 1 stycznia 2013 r. do ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych dodany został art. 83d, zgodnie z którym Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 34 ustawy z 6 marca 2018 r. prawo przedsiębiorców w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenia zdrowotne, Fundusz Pracy, Solidarnościowy Fundusz (...), Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru składek.

Wzajemna relacja art. 83d ustawy systemowej i art. 34 ustawy prawo przedsiębiorców polega na doprecyzowaniu przez ustawodawcę zwrotu użytego w art. 34: "zakres i sposób stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne". Chodzi zatem o interpretację tych wszystkich przepisów, z których wynika obowiązek opłacania przez płatnika składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, wymienione wyżej Fundusze oraz ich wysokość.

W świetle powołanych wyżej regulacji nie ulegało zatem wątpliwości, iż odwołujący mógł złożyć wniosek o wydanie pisemnej interpretacji w przedmiocie tego czy w przedstawionym przez niego stanie faktycznym opisanym we wniosku, jego żona będzie podlegać ubezpieczeniom społecznym z tytułu wykonywania umowy zlecenia, i co się z tym łączy, podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne stanowić będzie kwota ustalonego w umowie zlecenia wynagrodzenia. Z treści wniosku wynika, że odwołujący D. P. jako prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria Radcy Prawnego D. P. zamierza zawrzeć ze swoją żoną, z którą prowadzi wspólne gospodarstwo domowe, umowę zlecenia określając jednocześnie zakres czynności, które obejmuje taka umowa. Odwołujący się przedstawił też we wniosku własne stanowisko z powołaniem się na odpowiednie przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, określające zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym. W konsekwencji prezentował pogląd, że osoba wykonująca czynności na podstawie umowy zlecenia, nawet jeżeli spełnia kryteria określone dla osób współpracujących, podlega ubezpieczeniom społecznym jako zleceniobiorca. Podkreślił, że co do osób świadczących usługi w ramach umowy zlecenia, brak jest przepisu odpowiadającego treści art. 8 ust. 2 ustawy systemowej, w świetle którego, jeżeli pracownik (zatrudniony na podstawie umowy o pracę) spełnia kryteria określone dla osób współpracujących (art. 8 ust. 11) dla celów ubezpieczeń społecznych jest traktowany jako osoba współpracująca.

Sąd Apelacyjny podziela stanowisko wyrażone przez Sąd I instancji, iż wniosek D. P. o wydanie interpretacji indywidualnej spełnia wymogi takiego wniosku, określone w art. 34 ust. 3 i 4 ustawy prawo przedsiębiorców, w szczególności zawiera opis stanu faktycznego oraz własne stanowisko w sprawie , poparte argumentacja prawną. Zauważyć przy tym należy, że o ile we wniosku odwołujący przedstawił zdarzenie przyszłe, to w toku postępowania, tj. od 1 maja 2019 r. doszło do zawarcia umowy zlecenia z A. P.. Zgodnie z tą umową żona odwołującego jest zobowiązana do świadczenia usług w wymiarze 5 godzin miesięcznie za wynagrodzeniem ryczałtowym w wysokości 200 zł miesięcznie.

W przedstawionym stanie faktycznym Sąd Okręgowy trafnie stwierdził, że sprawa nie dotyczy rozstrzygnięcia konkretnej sprawy administracyjnej, tj. rozstrzygnięcia, jak twierdził Zakład Ubezpieczeń Społecznych, kwestii czy żona odwołującego jako prowadzącego działalność gospodarczą podlega ubezpieczeniu społecznemu jako osoba współpracująca bądź zatrudniona na podstawie umowy zlecenia, w oparciu o ocenę kryteriów i warunków faktycznego wykonywania pracy, lecz dotyczy rozstrzygnięcia, czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym ma miejsce podleganie ubezpieczeniu w ramach umowy zlecenia, w następstwie którego istniałby obowiązek odprowadzania składek na to ubezpieczenie od podstawy wymiaru określonej w umowie zlecenia.

W konsekwencji Sąd Okręgowy, zobowiązując organ rentowy do wydania interpretacji indywidualnej, nie naruszył art. 34 ustawy prawo przedsiębiorców w związku z art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Organ rentowy przy wydaniu interpretacji, powinien zatem ocenić pogląd przedsiębiorcy, pod kątem prawidłowości zaprezentowanego przez niego stanowiska, w oparciu o przedstawiony opis stanu faktycznego, zawarty we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji. Interpretacja, co należy podkreślić, jest wiążąca jedynie co do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Z tego względu, że zaskarżona decyzja ograniczała się do odmowy wydania indywidualnej interpretacji, z braku podstawy prawnej do jej wydania, zasadnym było zobowiązanie organu rentowego do wydania takiej interpretacji bez rozstrzygania o jej merytorycznej treści. Ocena prawidłowości stanowiska wnioskującego o interpretację należy w pierwszej kolejności do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając na względzie powyższe rozważania na mocy art. 385 k.p.c. Sąd oddalił apelację.