Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIIK323/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. S.

Czyn opisany w punkcie I. części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. M. O. pożyczał pieniądze od A. S.. W 2014r. pożyczył od niego kolejną kwotę pieniędzy. Łączne zadłużenie na ten czas wyniosło 320 000 zł. Kwoty tej M. O. nie oddał.

Od 2015r. A. S. zaczął domagać się intensywniej zwrotu pieniędzy, naliczał odsetki, a stosunki między mężczyznami zaczęły się psuć. A. S. groził M. O. pozbawieniem życia w razie braku zwrotu pieniędzy.

- zeznania M. O.

k. 28, 75, 151-152, 199v-202

- częściowo zeznania H. Z.

k. 82-83

- częściowo wyjaśnienia A. S.

k. 197-199

2. W dniu 9 czerwca 2019r. około godziny 13:30, pod pozorem pomocy w montażu anteny satelitarnej A. S. udał się z M. O. do mieszkania przy ul. (...) we W.. Do mieszkania przyszedł również H. Z.. Tam A. S. w słowach powszechnie uznanych za obelżywe zażądał zwrotu kwoty 650 000 zł wskazując, iż tyle wynosi obecnie dług. Oświadczył, że specjalnie zwabił M. O., wyciągnął paralizator i gaz łzawiący.

M. O. powiedział, że nie ma takiej kwoty pieniędzy. A. S. zagroził M. O. pozbawieniem życia i oświadczył, że będzie go przetrzymywał związanego dopóki ten nie odda mu pieniędzy.

A. S. kazał usiąść mężczyźnie na krześle. Gdy M. O. zapytał czy A. S. żartuje ten przyłożył paralizator do boku mężczyzny. Następnie A. S. skrępował mu ręce za pomocą opasek zaciskowych, a za pomocą linki i kabli przywiązał go do znajdującego się w kuchni betonowego słupa. Przywiązał mu też nogi do krzesła i połączył związane nagarski z wiązaniem nóg. Po tym ponownie oświadczył, że go odwiąże po zwrocie pieniędzy.

H. Z. nie uczestniczył w zdarzeniu i nie pomagał w krępowaniu M. O., a po jego związaniu opuścił mieszkanie.

A. S. groził pokrzywdzonemu i żądał zwrotu pieniędzy. Zażądał też odblokowania telefonu M. O. żeby skontaktować się z jego rodziną. Ten jednak odmówił. Następnie domagając się zwrotu pieniędzy i podania kodu do telefonu kilkukrotnie przykładał paralizator do ciała M. O., w tym do brzucha i nóg. Uderzył go również 4-5 razy otwartą ręką w głowę. M. O. podał kod do swojego telefonu.

- zeznania M. O.

k. 28, 75, 151-152, 199v-202

- protokół zatrzymania rzeczy

k. 17-19

- protokół oględzin mieszkania

k. 20-21

- protokół oględzin M. O.

k. 22-23

- materiał poglądowy

k. 88

- dokumentacja medyczna

k. 93

- częściowo wyjaśnienia A. S.

k. 197-199

3. Po tym A. S. wyciągnął z kieszeni spodni związanego M. S.: portfel skórzany o wartości 180 zł z zawartością pieniędzy w kwocie 680 zł, dwóch kart bankomatowych banku (...), karty bankomatowej M., prawem jazdy, kartą pobytu oraz klucze do mieszkania z pilotem do bramy, klucze do samochodu marki V. (...), słuchawki bluetooth marki G. (...) i telefonu komórkowego marki I. (...). Następnie przykleił taśmą nadgarstki M. O. do podłokietników krzesła i zakleił usta owijając głowę mężczyzny taśmą. Włączył radio i zabrał ze sobą przedmioty M. O.. Mówiąc do niego, że będzie „tu siedzieć kilka dni” opuścił mieszkanie.

- zeznania M. O.

k. 28, 75, 151-152, 199v-202

4. M. O. po kilkudziesięciu minutach – około godz. 15:30 - wyswobodził się, opuścił mieszkanie wyskakując przez okno w salonie i wezwał pomoc.

- zeznania M. O.

k. 28, 75, 151-152

- zeznania J. M.

k. 89

- zeznania M. D.

k. 113

- karta czynności medycznych

k.2

5. W wyniku zdarzenia M. O. doznał sińców śródskórnych, wybroczyn krwawych, otarć naskórka, zaczerwienienia skóry na głowie, szyi, tułowiu , kończynach górnych i kończynach dolnych. Obrażenia te powstały od działania narzędzia lub narzędzi tępych, tępokrawędzistych lub od uderzeń o takie narzędzia oraz działania energii elektrycznej i mogły powstać w czasie i okolicznościach podawanych przez pokrzywdzonego. Obrażenia te są inne niż określone w art. 156 k.k. i nie naruszyły czynności narządu ciała na czas powyżej dni 7 - art. 157 § 2 k.k.

- dokumentacja medyczna

k. 93

- opinia sądowo-lekarska

k. 126-137

6. W krytycznym czasie A. S. nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej, ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozumienia znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Nie zachodzą warunki z art. 31 § 1 i 2 k.k.

opinia sądowo-psychiatryczna

k. 104-106

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

- zeznania M. O.

Zeznania pokrzywdzonego były konsekwentne, szczegółowe, logiczne i korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Fakt 1 potwierdził świadek H. Z., który opisał wzajemne rozliczenia stron oraz niezwrócenie przez pokrzywdzonego pożyczki. Fakty 2-4, odnoszące się do przebiegu zdarzenia, poza zeznaniami pokrzywdzonego potwierdziły oględziny miejsca zdarzenia, jego osoby oraz opinia sądowo-lekarska.

- zeznania H. Z. w zakresie faktu 1

W tej części zeznania świadka były zgodne z twierdzeniami pokrzywdzonego, który nie negował wzajemnych nieformalnych pożyczek z oskarżonym i tego, że od pewnego czasu zaprzestał ich spłacania doprowadzając do zadłużenia.

- zeznania J. M.

Spójne z twierdzeniami pokrzywdzonego i świadka M. D. oraz konsekwentne.

- zeznania M. D.

Spójne z twierdzeniami pokrzywdzonego i świadka J. M. oraz konsekwentne.

- protokół zatrzymania rzeczy

Nie budził zastrzeżeń co do ich autentyczności i wiarygodności.

- protokół oględzin mieszkania

Nie budził zastrzeżeń co do ich autentyczności i wiarygodności.

- protokół oględzin M. O.

Nie budził zastrzeżeń co do ich autentyczności i wiarygodności.

- karta czynności medycznych

Nie budził zastrzeżeń co do ich autentyczności i wiarygodności.

- materiał poglądowy

Nie budził zastrzeżeń co do ich autentyczności i wiarygodności.

- dokumentacja medyczna

Nie budził zastrzeżeń co do ich autentyczności i wiarygodności.

- opinia sądowo-lekarska

Opinia jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy.

- opinia sądowo-psychiatryczna

Opinia jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy.

- częściowo wyjaśnienia A. S.

Sąd dał wiarę co do istnienia wzajemnych rozliczeń między oskarżonym i pokrzywdzonym. Okoliczność ta co do zasady była między nimi zgodna. Drugorzędne znaczenie w niniejszej sprawie ma natomiast to jaka była rzeczywista wysokość długu pokrzywdzonego. Dla ustalenia zaistnienia znamion czynu zabronionego w realiach niniejszej sprawy było to bez znaczenia. Sąd uznał za wiarygodne i te wyjaśnienia, w których oskarżony przyznał, że zaprosił pokrzywdzonego do mieszkania pod pozorem montażu anteny satelitarnej i tam doszło do rozmowy o długu, a następnie związania pokrzywdzonego. Okoliczność ta została potwierdzona przez M. O.. Podobnie przyznane przez oskarżonego, a potwierdzone przez pokrzywdzonego, sugerowanie telefonicznego skontaktowania się z rodziną, została uznana przez Sąd za wiarygodną.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. S.

Sad uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w części odnoszącej się do:

- rodzaju i nasilenia użytej wobec pokrzywdzonego przemocy. Zdaniem Sądu twierdzenia, iż działania oskarżonego ograniczyły się wyłącznie do związania pokrzywdzonego są nielogiczne i sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym. Po pierwsze przeczą temu zeznania pokrzywdzonego i spójna z nimi opinia sądowo-lekarska wskazująca na powstanie obrażeń na ciele M. O.. Gdyby oskarżony nie stosował przemocy obrażenia te by nie powstały. Odpowiadają one przy tym wersji podawanej przez pokrzywdzonego. Takie zachowania jak uderzenia w głowę i używanie paralizatora były przez niego podawane konsekwentnie i tworzyły spójną, chronologiczną całość;

- rozwiązania pokrzywdzonego i pozostawieniu go w mieszkaniu gdzie miał on dokończyć montaż telewizji satelitarnej. Również te twierdzenia były nielogiczne. Oskarżony miał bowiem trzymać związanego pokrzywdzonego przez 10 minut po czym rozwiązać go, zostawić w zamkniętym lokalu by dokończył montaż dekodera. Jak wynika z oględzin mieszkania przy ul. (...) pokrzywdzony był związany opaskami zaciskowymi, linkami i taśmą samoprzylepną. Z kolei po opuszczenia mieszkania nadal na rękach miał opaski zaciskowe i taśmę wokół głowy (przedmioty te zostały usunięte dopiero przez ratowników pogotowia). Nielogiczne byłoby zatem pozostawienie pokrzywdzonego w takim stanie w sytuacji, gdy oskarżony by go rozwiązał i to celem wykonania określonych czynności związanych z ustawieniem sprzętu RTV.

- zaprzeczenia zaboru ruchomości pokrzywdzonego. Twierdzeniom oskarżonego w tym względzie przeczy spójna relacja pokrzywdzonego. Relacja ta znajduje przy tym potwierdzenie w innych dowodach, a to w protokole zatrzymania rzeczy od A. S. przy którym ujawniono telefon marki i. (...), a wiec taki telefon jaki należał do pokrzywdzonego,

- Sąd nie dał również wiary co do tego, że zdarzenie nie było planowane, a zrodziło się pod wpływem chwili. Jak zeznał M. O. już przed zdarzeniem oskarżony nalegał na wizytę pokrzywdzonego w mieszkaniu przy ul. (...), mimo, iż ustawienie dekodera mógł on wykonać w domu. Dowodzi to tego, iż oskarżony planował całe zdarzenie. Tym bardziej, że w mieszkaniu tym znajdowały się linki do wiązania pokrzywdzonego, opaski zaciskowe, czy taśma, co również wskazuje na element przygotowania do pozbawienia pokrzywdzonego wolności.

- zeznania H. Z. w części wykraczającej poza ustalenia faktu 1

Zeznania w tej części są nieprzekonujące. Świadek wskazywał, że doszło do spotkania w mieszkaniu przy ul. (...). Przyznał też, że toczyła się tam rozmowa na temat długu pokrzywdzonego, zaprzeczył jednak temu by w jego obecności doszło do agresywnego zachowania oskarżonego i związania M. O.. Tym zeznaniom przeczą zeznania pokrzywdzonego, który w sposób stanowczy i konsekwentny wskazywał na obecność w mieszkaniu świadka Z., aż do chwili przywiązania pokrzywdzonego do krzesła. Ponadto zeznania H. Z. są nielogiczne, gdyż z jednej strony świadek wskazuje na wzburzenie oskar��onego i toczące się w związku z tym rozmowy na temat spłaty długu w trakcie których oskarżony miał grozić pokrzywdzonemu zamknięciem w mieszkaniu, a z drugiej wskazuje na to, że są to „takie arabskie rzeczy” i normalny sposób załatwiania spraw finansowych w kulturze arabskiej. Takie tłumaczenie nie zasługiwało zdaniem Sądu na wiarę, a złożone zeznanie miało na celu umniejszenie winy oskarżonego oraz samego świadka, który będąc obecny podczas związywania pokrzywdzonego nie pomógł mu w żaden sposób.

- zeznania D. K.

Świadek nie posiadał żadnych istotnych informacji dla ustalenia stanu faktycznego.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

A. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza i ocena całego zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego daje pełne podstawy do stwierdzenia, iż sprawstwo i wina oskarżonego A. S. nie mogą budzić żadnych wątpliwości. Sąd zmienił jednak kwalifikację i opis czynu zarzucanego oskarżonemu i zmodyfikował go w sposób wskazujący jasno i precyzyjnie na czym polegało przestępstwo przypisane oskarżonemu. Konstrukcja przyjęta przez oskarżyciela publicznego była bowiem mało czytelna, nie uwypuklała najważniejszych elementów popełnionego czynu oraz uwzględniała niepotwierdzone w toku postępowania sądowego okoliczności wpływające na kwalifikację prawną.

Zdaniem Sądu zachowanie A. S. w dniu 09 czerwca 2019r. wypełniło znamiona przestępstwa z art. 189 k.k., który sankcjonuje pozbawienie człowieka wolności. Przestępstwo to polega na pozbawieniu wolności fizycznej. Chodzi tu o zatrzymanie w zamkniętym pomieszczeniu, jak również o użycie jakiegokolwiek innego środka mogącego stanowić istotną przeszkodę w korzystaniu z tej wolności (fizycznej). W grę może wchodzić zastosowanie przemocy fizycznej (np. związanie, zamknięcie), użycie groźby czy innego środka. W realiach niniejszej sprawy uznać zatem należy, iż M. O. został pozbawiony wolności. Został on związany, przywiązany do krzesła i słupa betonowego, a następnie zamknięty w mieszkaniu. Nie mógł on korzystać ze swej wolności i decydować o swym losie, w tym o miejscu swego pobytu. Z całą pewnością pokrzywdzony został zatem pozbawiony wolności w rozumieniu możliwości swobodnego poruszania się i przemieszczania, a zatem wolności w sensie fizycznym. Wytworzony stan doprowadził do niemożności urzeczywistnienia jego decyzji woli, aby opuścić swoje dotychczasowe miejsce przebywania.

Zdaniem Sądu nie można jednak uznać, by pozbawienie M. O. wolności połączone było ze szczególnym udręczeniem. W doktrynie i judykaturze zgodnie prezentowany jest pogląd, że działania sprawcy przestępstwa z art. 189 § 3 k.k. stanowią formę szczególnego udręczenia osoby pozbawionej wolności, gdy w drastyczny sposób przekraczają granice niezbędne dla realizacji celu jakim jest owo pozbawienie wolności. Do takich form zalicza się przykładowo nakładanie worków foliowych na głowę, podduszanie, grożenie oblaniem kwasem i zastrzeleniem, itp. O wyczerpaniu znamion § 3 art. 189 k.k. decyduje zatem ocena sposobu podjętego wobec określonej osoby w konkretnych okolicznościach faktycznych, polegającego na zadaniu pokrzywdzonemu wykraczających ponad miarę wynikającą z samego faktu pozbawienia wolności dodatkowych cierpień fizycznych lub psychicznych. Ten zaś sposób w niniejszej sprawie nie uzasadnia przyjęcia szczególnego udręczenia pokrzywdzonego. Nie można bowiem tracić z pola widzenia tego, że pokrzywdzony sam udał się do mieszkania przy ul. (...), nie stawiał większego oporu przed skrepowaniem, a czas jego pozbawienia wolności wynosił około dwóch godziny. W trakcie pozbawienia wolności nie stosowano wobec niego żadnych drastycznych środków wskazywanych powyżej. Sąd miał w polu widzenia to, iż w trakcie pozbawienia wolności A. S. podejmował działania godzące w zdrowie pokrzywdzonego. Uderzanie ręką w głowę i kilkukrotne przyłożenie do ciała paralizatora bez wątpienia wpływają na ocenę zawartości bezprawia w działaniu oskarżonego, nie przesądzają one jednak o szczególnym udręczeniu jakie towarzyszyć miało pozbawieniu wolności. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 16 lipca 2014r. (sygn. akt II AKa 104/14) pobicie, nawet wyjątkowo dotkliwe, jednak nie spowodowane chęcią zwiększenia dolegliwości związanych z pozbawieniem wolności, lecz z odwetem za jakieś zachowanie pokrzywdzonego nie stanowi o udręczeniu w wyżej wskazanym znaczeniu. Taka też sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. Bezsprzecznie uznać należy, iż stosowanie przemocy fizycznej przez A. S. nie wiązało się z zamiarem oskarżonego zwiększenia dolegliwości pokrzywdzonego związanych z jego pozbawieniem wolności. Z samych zeznań pokrzywdzonego wprost wynika, że miała to być niejako kara za niezwrócenie długu i środek do podania przez pokrzywdzonego hasła do odblokowania telefonu. Działania te były zatem odwetem za niewłaściwe – zdaniem oskarżonego - zachowanie pokrzywdzonego. Z tych też względów Sąd zmienił kwalifikację prawną przypisanego czynu i uznał, że A. S. swoim działaniem wyczerpał znamiona art. 189 § 1 k.k.

Działanie oskarżonego wyczerpało przy tym znamiona przepisu art. 191 § 2 k.k. Zgodnie z art. 191 § 2 k.k. karze podlega ten, kto stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności. W niniejszej sprawie oskarżony i pokrzywdzony zgodnie przyznali, że oskarżony A. S. był wierzycielem pokrzywdzonego (rozbieżności dotyczyły bowiem wyłącznie wysokości kwoty zadłużenia). Nie budzi przy tym wątpliwości to, że przemoc fizyczna wobec pokrzywdzonego, groźby pod jego adresem i jego pozbawienie wolności związane były z tą wierzytelnością i miały na celu zmuszenie pokrzywdzonego do jej zwrotu. Jak zeznał M. O. sam oskarżony w trakcie zdarzenie mówił, że nie wypuści pokrzywdzonego do czasu zwrotu długu. W tych okolicznościach wypełnienie znamion art. 191 § 2 k.k. nie budziło wątpliwości Sądu.

Z uwagi na to, że oskarżony w trakcie zdarzenia zabrał pokrzywdzonemu ruchomości w postaci portfela z zawartością pieniędzy, telefonu komórkowego, klucze, słuchawki bluetooth dla oddania pełnej zawartości kryminalnej czynu kwalifikację uzupełnić należało o treść art. 278 § 1 k.k., zaś z uwagi na zabór kart bankomatowych - § 5 tego przepisu. Wśród dokumentów, których pokrzywdzony został pozbawiony znajdowała się karta pobytu stanowiąca dowód stwierdzający tożsamość (vide ustawa o cudzoziemcach) zatem oskarżony pozbawiając M. O. tego dokumentu wyczerpał znamiona art. 275 § 1 k.k. Należy również podnieść, że zabierając prawo jazdy oskarżony ukrył je następnie przez pokrzywdzonym, gdyż ulokował je w miejscu dla niego nieznanym, uniemożliwiając korzystanie z niego - art. 276 k.k.

Mając przy tym na względzie treść opinii lekarskiej stwierdzającej wystąpienie u pokrzywdzonego obrażeń ciała o jakich mowa w art. 157 § 2 k.k., Sąd - zmieniając kwalifikację przyjętą w akcie oskarżenia - przypisał oskarżonemu spowodowanie obrażeń naruszających czynności narządów ciała na czas poniżej dni siedmiu.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. S.

I

I

Wymierzając karę 9 miesięcy pozbawienia wolności Sąd kierował się:

- znaczną społeczną szkodliwością czynu, wyrażającą się rodzajem dóbr chronionych prawem a narażonych działaniem oskarżonego (wolność pokrzywdzonego, jego życie i zdrowie, mienie, wiarygodność dokumentów),

- zamiarem z jakim działał oskarżony - był to zamiar przemyślany. Oskarżony przygotował się do działania i z premedytacją zaplanował całe zdarzenie,

- motywacją działania - motywacją działania oskarżonego była nie znajdująca usprawiedliwienia chęć zmuszenia do zwrotu wierzytelności. Oskarżony w sposób niedopuszczalny podjął samowolne bezprawne działania z pominięciem prawa i przewidzianych w nim procedur dochodzenia należności;

- rozmiarami wyrządzonej szkody: oskarżony wskutek działania oskarżonego doznał nieznacznych obrażeń, a działanie A. S. nie cechowała znaczna agresja i przemoc, również szkoda poniesiona wskutek utraty ruchomości nie była znaczna;

- właściwości i warunki osobiste oraz sposób życia przed popełnieniem przestępstwa: oskarżony posiada pozytywną opinię środowiskową (wywiad środowiskowy k. 96) oraz nie był dotychczas karany (k. 72);

- względy prewencji indywidualnej i generalnej.

A. S.

II

I

Sąd, kierując się dyrektywami z art. 69 § 1 i 2 k.k. uznał, iż oskarżonemu można wystawić pozytywną prognozę kryminologiczną i orzekł o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. W ocenie Sądu już sama reakcja karna wymiaru sprawiedliwości będzie dla oskarżonego stanowić wystarczającą przestrogę i zapobiegnie ponownemu popełnieniu przez niego przestępstwa. Sąd uznał za wystarczające dla osiągnięcia celów kary i zapobiegnięcia powrotowi na drogę przestępstwa zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Określając wobec oskarżonego okres próby, Sąd miał na względzie to, iż będzie on mobilizował go do przestrzegania porządku prawnego, bowiem każde jego naruszenie może prowadzić do zarządzenia wykonania zawieszonej kary. Sąd uznał przy tym za zasadne nałożenie na oskarżonego obowiązków probacyjnych w postaci zobowiązania do informowania Sądu o przebiegu okresu próby. Obowiązek ten spełni cele wychowawcze i resocjalizacyjne i pomoże w prawidłowym ukształtowaniu społecznie pożądanych postaw oskarżonego.

A. S.

III

I

Kierując się treścią art. 46 § 1 k.k. oraz wnioskiem pokrzywdzonego Sąd zobowiązał A. S. do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 1940 zł. Na kwotę ta składały się: wartość zabranych pieniędzy 600 zł, portfela 180 zł, telefonu 800 zł i słuchawek 360 zł. Sąd nie uznał za zasadne by do wysokości szkody doliczać pozostałe koszty wskazane przez pokrzywdzonego, jak koszty wymiany zamków, czy remontu bramy wjazdowej i alarmu w mieszkaniu (k. 206).

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. S.

IV

I

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie tj. okres jego zatrzymania.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od A. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 707,24 złotych tytułem zwrotu wydatków postępowania (40 zł za doręczenia w postępowaniu przygotowawczym i sądowym, 30 zł karta karna oraz 637,24 zł należności biegłych) oraz wymierzył mu opłatę w wysokości 180,00 złotych.

6.  1Podpis