Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2020 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący sędzia Krzysztof Turbiński

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Leszczyńska

po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2020 roku w Łodzi

sprawy w powództwa T. S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10049,57 (dziesięć tysięcy czterdzieści dziewięć 57/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 marca 2019 do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2994 (dwa tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt cztery) złote tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  obciąża, tytułem tymczasowo wyłożonych wydatków, na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi:

a)  powoda kwotą 177,30 (sto siedemdziesiąt siedem 30/100) złotych, którą ściągnąć z roszczenia zasądzonego w punkcie 1. wyroku;

b)  pozwanego kwotą 561,43 (pięćset sześćdziesiąt jeden 43/100) złotych.

Sygnatura akt I C 122/19

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 7 lutego 2019 roku T. S., reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. kwoty 13160,77 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26 stycznia 2019 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu wg norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że na kwotę dochodzonego roszczenia składa się kwota 5300 zł tytułem odszkodowania za szkodę w pojeździe powoda oraz kwota 7860,77 zł tytułem zwrotu kosztu najmu pojazdu zastępczego.

(pozew k. 2-5, pełnomocnictwo k. 7)

Pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych. Pozwany zakwestionował powództwo w zakresie wysokości oraz podniósł zarzut braku legitymacji procesowej czynnej i zakwestionował ważność zawarcia umowy najmu z dnia 25 sierpnia 2018 roku.

(odpowiedź na pozew k. 29- 31, pełnomocnictwo k. 32, odpis z KRS k. 33-34)

Do zamknięcia rozprawy stanowiska stron pozostały niezmienione.

(protokół rozprawy z dnia 27 stycznia 2020 roku k. 114 i 115)

Sąd ustalił stan faktyczny:

T. S. jest właścicielem samochodu marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

(okoliczność bezsporna)

W dniu 25 sierpnia 2018 roku około godziny 16:15 w Ł. na wysokości posesji nr (...) przy ulicy (...) doszło do uszkodzenia samochodu powoda. Sprawcą zdarzenia był P. C. kierujący pojazdem marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...), który nie zachował ostrożności podczas manewru omijania i uderzył w zaparkowany pojazd powoda, po czym oddalił się z miejsca zdarzenia.

(zaświadczenie o zdarzeniu drogowym k. 58)

Pojazd powoda w dniu zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego na podstawie umowy zawartej z pozwanym.

(okoliczność bezsporna)

Wartość pojazdu powoda sprzed zdarzenia z dnia 25 sierpnia 2018 roku wynosi 16500 zł brutto, a po szkodzie wynosi 6900 zł brutto (stąd wysokość szkody całkowitej stanowi kwotę 9600 zł brutto), zaś koszt naprawy pojazdu wynosi 29461,95 zł brutto przy użyciu części jakości „O” oraz przy średniej stawce serwisowej netto 150 zł.

(pisemna opinia biegłego k. 69-92)

W oparciu o umowę najmu z dnia 25 sierpnia 2018 roku zawartej z (...) - Serwis (...) powód korzystał z pojazdu zastępczego marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w okresie od dnia 25 sierpnia 2018 roku do dnia 11 grudnia 2018 roku. Należność za najem pojazdu zastępczego we wskazanym okresie określono w umowie na kwotę 8.100 zł netto; po zakończeniu najmu (...) - Serwis (...) wystawił fakturę nr (...) na kwotę 9.963 zł brutto.

(umowa najmu k. 16- 17, protokół zdawczo-odbiorczy k. 18, faktura k. 15)

Przeciętna podstawowa dobowa stawka najmu pojazdu klasy analogicznej do pojazdu uszkodzonego tj. segmentu C w 2018 roku mogła wynosić od 88,62 zł do 138,21 zł (netto). W przypadku najmu określonego na 23 dni (czas uznany przez pozwanego) stawka dobowa mogła kształtować się na poziomie od 72,36 zł do 138,21 zł (netto). Dobowa stawka najmu na 108 dni (czas wskazany przez powoda) z uwagi na długi okres jest zindywidualizowana i zazwyczaj podlega oddzielnej indywidualnej wycenie, przy czym 2018 roku mogła to być stawka od 67 zł do 138 zł (netto) za dobę najmu.

(pisemna opinia biegłego k. 69-92)

W dniu 13 listopada 2018 roku powód zlecił bezgotówkową naprawę uszkodzonego pojazdu (...) - Serwis (...) i upoważnił tę firmę do rozliczenia szkody pojazdu z ubezpieczycielem oraz do odbioru odszkodowania z tytułu likwidowanej szkody należnego od ubezpieczyciela. Powód przelał swoją wierzytelność z tytułu odszkodowania na rzecz (...) -Serwis (...).

(zlecenie naprawy k. 36-36v.)

Powód zakupił pojazd marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w dniu 7 września 2013 roku na fakturę vat. Prowadził wówczas firmę pod nazwą „ Przychodnia (...)”. W 2014 roku firma uległa przekształceniu w spółkę cywilną, a samochód nie przeszedł do majątku spółki.

(oświadczenie k. 35)

Pismem z dnia 23 listopada 2018 roku Ł. K. poinformował strony, że na podstawie §2 zlecenia naprawy pojazdu w wariancie bezgotówkowym z dnia 13 listopada 2018 roku odmawia naprawy pojazdu S. (...) wobec ustalenia wartości odszkodowania przez pozwanego.

(pismo k. 20)

W dniu 2 kwietnia 2019 roku T. S. i Ł. K. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) -Serwis (...) oświadczyli, że w związku z odmową wykonania naprawy pojazdu marki S. (...) umowa z dnia 13 listopada 2018 roku uległa rozwiązaniu, w tym również przelew wierzytelności. Wskazali, że wszelkie roszczenia z tytułu szkody z dnia 25 sierpnia 2018 roku przysługują T. S..

(oświadczenie k. 57)

Powód zgłosił pozwanemu szkodę w dniu 5 października 2018 roku. Wobec oddalenia się sprawcy z miejsca zdarzenia, powód dopiero w dniu 5 października 2018 roku otrzymał z policji informacje w zakresie danych dotyczących sprawcy zdarzenia i ubezpieczenia pojazdu, którym wyrządzono szkodę.

(zeznania powoda k. 114-115)

W piśmie z dnia 10 października 2019 roku pozwany wskazał, że w przypadku pojazdu powoda wystąpiła szkoda całkowita.

(pismo k. 37)

Decyzją z dnia 18 października 2018 roku pozwany przyznał i wypłacił na rzecz powoda odszkodowanie w kwocie 5400 zł z tytułu szkody (całkowitej) w pojeździe powoda. Pozwany wskazał przy tym, że naprawa pojazdu jest ekonomicznie nieuzasadniona. Pozwany określił wartość rynkową pojazdu na kwotę 16000 zł brutto a wartość pozostałości na kwotę 10600 zł brutto.

(decyzja k. 9-10, potwierdzenie przelewu k. 14)

W dniu 11 grudnia 2018 roku powód kupił nowy pojazd i rozwiązał umowę najmu pojazdu zastępczego.

(zeznania powoda k. 114-115)

Decyzją z dnia 25 stycznia 2019 roku pozwany wypłacił na rzecz powoda odszkodowanie w kwocie 2102,23 zł tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwany wskazał, że za uzasadniony i pozostający w związku ze szkodą czas wynajmu pojazdu zastępczego uznano 23 dni w tym okres od dnia 5 października 2018 roku do dnia 18 października 2018 roku tj. od dnia zgłoszenia szkody do otrzymania przez poszkodowanego informacji o szkodzie całkowitej oraz okres 7 dni na sprzedaż pozostałości pojazdu i 2 dni obejmujące weekend.

(decyzja k. 12-13)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w znacznej części. Podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowi art. 822 i 436§1 (...) " (...) kc oraz art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 392),

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zarzut braku legitymacji procesowej czynnej nie zasługiwał na uwzględnienie. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika wprawdzie, że umową z dnia 13 listopada 2018 roku powód przelał wierzytelność z tytułu odszkodowania w związku ze zdarzeniem z dnia 25 sierpnia 2018 roku na rzecz (...) -Serwis (...), jednakże na skutek odmowy wykonania naprawy przez wyżej oznaczony warsztat naprawczy uszkodzonego pojazdu powoda, doszło do rozwiązania umowy z dnia 13 listopada 2018 roku, w tym także w zakresie przelewu wierzytelności, a co za tym idzie roszczenia z tytułu szkody z dnia 25 sierpnia 2018 roku przysługują powodowi. Sąd w tym zakresie oparł się na oświadczeniu z dnia 2 kwietnia 2019 roku złożonym do akt sprawy przez powoda, uznając jednocześnie, że powód wykazał legitymację procesową do wystąpienia z roszczeniem w niniejszym postępowaniu.

Strony różniły się co do wysokości należnego odszkodowania z tytułu uszkodzenia pojazdu, a także stawki i okresu najmu pojazdu zastępczego. Co do kosztów naprawy pojazdu, Sąd ustalił na podstawie dowodu w postaci opinii biegłego, że w pojeździe wystąpiła szkoda całkowita; wartość pojazdu sprzed zdarzenia wynosiła bowiem 16500 zł brutto (po zdarzeniu 6900 zł), a koszt naprawy 29461,95 zł. Powód był zatem uprawniony do domagania się zwrotu dalszej kwoty 4200 zł stanowiącej różnicę pomiędzy ustaloną przez biegłego wysokością szkody całkowitej (9600 zł) a kwotą wypłaconą przez pozwanego (5400 zł). W pozostałym zakresie (co do odszkodowania z tytułu szkody w pojeździe) powództwo podlegało oddaleniu.

Odpowiedzialnością z OC posiadacza pojazdu objęta jest także szkoda w postaci kosztu najmu pojazdu zastępczego uszkodzonego przez sprawcę posiadającego ubezpieczenie OC. Biegły sądowy określił, że dobowa stawka najmu pojazdu analogicznego do pojazdu uszkodzonego tj. segment C przy jego wypożyczeniu na okres 109 dni mogła w 2018 roku kształtować się na poziomie 67 zł- 138 zł (netto), zatem uiszczana przez powoda opłata za najem w kwocie netto 74 zł (wg wyliczenia 8100 zł netto/ 109 dni) mieściła się we wskazanym przedziale. Koszt najmu za 1 dzień brutto wynosi 91,40 zł (9963 zł brutto/ 109 dni). Jeżeli chodzi o uzasadniony okres najmu, to w ocenie Sądu powód był uprawniony do najmu pojazdu od dnia zdarzenia tj. od dnia 25 sierpnia 2018 roku do dnia 31 października 2018 roku tj. do dnia doręczenia powodowi odpisu decyzji o rozliczeniu szkody jako całkowitej (datę doręczenia przyjęto w oparciu o zeznania powoda- k. 115) oraz dalsze 19 dni przyjmując, że był to w przypadku powoda okres konieczny na nabycie pojazdu (skoro powód w tym okresie nabył pojazd wg wyliczenia: w dniu 23 listopada 2018 roku powód dowiedział się o odmowie naprawy pojazdu przez warsztat naprawczy, zaś w dniu 11 grudnia 2018 roku nabył pojazd, zatem upłynęło 19 dni). Łącznie zatem należne jest odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego za 87 dni. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z 22 listopada 2013 r. w sprawie III CZP 76/13, odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego w okresie niezbędnym do nabycia innego pojazdu mechanicznego, jeżeli odszkodowanie ustalone zostało w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy wartością pojazdu mechanicznego sprzed zdarzenia powodującego szkodę, a wartością pojazdu w stanie uszkodzonym, którego naprawa okazała się niemożliwa lub nieopłacalna (tzw. szkoda całkowita- jak w przypadku tej sprawy). Stanowisko strony pozwanej odnośnie zapłaty tylko za 23 dni wynajmu pojazdu zastępczego jest niesłuszne. Przede wszystkim nieuzasadniony jest pogląd, że powodowi nie przysługiwał pojazd zastępczy w okresie od 25 sierpnia 2018 roku do 5 października 2018 roku tj. od dnia przedmiotowego zdarzenia do dnia zgłoszenia szkody pozwanemu. Powód był uprawniony do korzystania z pojazdu zastępczego od dnia wyrządzenia szkody, bowiem już od tej chwili nie mógł korzystać ze swojego pojazdu, z uwagi na powstałe uszkodzenia. Jednocześnie powód wykazał, że zgłoszenie pozwanemu szkody dopiero w dniu 5 października 2018 roku nie wynikało z opieszałości powoda a z okoliczności zdarzenia. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym zaświadczenia o zdarzeniu drogowym oraz zeznań powoda, które Sąd uznał za wiarygodne wynika, że z uwagi na oddalenie się sprawcy z miejsca zdarzenia powód dopiero w dniu 4 października 2018 roku uzyskał od funkcjonariusza policji dane dotyczące spraw i ubezpieczenia jego pojazdu. Od chwili doręczenia odpisu decyzji o rozliczeniu szkody jako całkowitej, który to sposób rozliczenia szkody został udowodniony w procesie, powód miał wiedzę o tym, że nie ma już podstawy do dalszego najmu pojazdu zastępczego, gdyż nie było już podstawy do naprawy pojazdu. Co do dalszego okresu 19 dni na nabycie pojazdu nowego Sąd uznał, że skoro w takim czasie (licząc od dowiedzenia się o tym, że warsztat nie naprawi pojazdu do dnia nabycia pojazdu) powód nabył pojazd, był to w jego przypadku realny czas na tę czynność. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że powód powinien otrzymać dalszą kwotę 5849,57 zł odszkodowania tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego wg następującego wyliczenia: koszt najmu brutto 87 dni (25.08.2018- 31.10.2018 roku oraz dodatkowo 19 dni) przy stawce 91,40 zł brutto za 1 dzień, daje kwotę 7951,80 zł, pomniejszoną o kwotę wypłaconą 2102,23 zł.

Powód nie jest płatnikiem podatku VAT, co oznacza, że należne mu odszkodowanie obejmuje kwotę brutto. Powód zakupił wprawdzie pojazd marki S. (...) na firmę, jednakże wskutek jej przekształcenia w spółkę cywilną, pojazd nie przeszedł do majątku spółki.

Łącznie dalsze odszkodowanie należne powodowi 10049,57 zł (5849,57 zł + 4200 zł).

Na marginesie, należy wskazać, że zarzut nieważności umowy najmu pojazdu zastępczego z dnia 25 sierpnia 2019 roku okazał się chybiony. Powód w dniu 13 listopada 2018 roku zawarł z (...) -Serwis (...) umowę najmu pojazdu zastępczego, zgodnie z którą poszkodowany przelał na powoda swoją wierzytelność obejmującą prawo do żądania zwrotu kosztów wynikających z umowy najmu. Zawarta przez strony umowa najmu była ważna. Zgodnie bowiem z art. 659 § 1 i 2 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Określenie przedmiotu najmu, jak i czynszu stanowi element konieczny i przedmiotowo istotny w umowie najmu. W niniejszej umowie strony określiły okres najmu tj. od dnia 25 sierpnia 2018 roku do 11 grudnia 2018 roku oraz wynagrodzenie za cały okres najmu w wysokości 8.100 zł netto. Zatem spełniona została przesłanka z art. 659 § 1 k.c.

O odsetkach od zasądzonej kwoty Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. Odsetki należało zasądzić od dnia 14 marca 2019 roku tj. od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty. Powód dopiero w pozwie sprecyzował kwotowo roszczenie. Brak w aktach sprawy dowodu, iż wcześniej wzywał pozwanego do zapłaty ściśle określonych kwot.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c. rozliczając je stosunkowo. Powód żądał kwoty 13160,77 zł. Zasądzona na jego rzecz kwota 10049,57 zł stanowi 76% dochodzonego roszczenia. Łączne koszty procesu poniesione przez strony wyniosły 8676 zł. Na koszty procesu w kwocie 5076 zł poniesione przez powoda, złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 659 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 3600 zł, kwota 17 zł opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa oraz kwota 800 zł tytułem zużytej zaliczki na wynagrodzenie biegłego. Na koszty procesu poniesione przez pozwanego złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 3.600 zł. Powód winien zatem ponieść koszty 2082 zł (8676 zł x 24%), a poniósł o kwotę 2994 zł wyższe koszty, zatem taką kwotę należało zasądzić na jego rzecz od pozwanego.

Skarb Państwa poniósł tymczasowo wydatki z tytułu kosztów wynagrodzenia biegłego w kwocie 738,73 złotych. Sąd obciążył nimi strony stosownie do art. 83 i 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Biorąc pod uwagę ustalony stosunek, w jakim strony powinny ponieść koszty postępowania, Sąd obciążył powoda kwotą 177,30 złotych oraz pozwanego kwotą 561,43 zł.