Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 4/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. M.

Czyn z punktu I. wyroku, tj. czyn zakwalifikowany jako przestępstwo określone w art. 207 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony K. M. i pokrzywdzona J. M. zawarli związek małżeński w dniu 10 maja 2014 r., jednak byli ze sobą związani łącznie od około 13 lat, albowiem przed zawarciem małżeństwa przez okres kilku lat pozostawali ze sobą w nieformalnym związku.

Wymienieni zamieszkiwali najpierw wspólnie w G., a następnie we wrześniu 2018 r. przeprowadzili się do miejscowości U. (...)/2. K. M. ma troje dzieci z dwóch poprzednich związków, w tym 15-letniego syna, na którego zobowiązany jest łożyć rentę alimentacyjną. Z kolei J. M. z poprzedniego związku ma dwie dorosłe córki - K. H. i M. H.. Małżonkowie M. byli osobami nadużywającymi alkoholu, wielokrotnie wspólnie spożywali alkohol, co było źródłem regularnych kłótni i awantur pomiędzy wymienionymi, przy czym ani oskarżony, ani jego żona nie podejmowali dotąd leczenia odwykowego.

Do kłótni i awantur pomiędzy oskarżonym i J. M. dochodziło jeszcze w czasie, gdy zamieszkiwali wspólnie w G.. Główną przyczynę stanowił brak pieniędzy i niepodejmowanie przez K. M. pracy. W trakcie tych awantur K. M., będąc pod działaniem alkoholu, używał wobec żony słów wulgarnych i powszechnie uznawanych za obelżywe, groził jej pozbawieniem życia, a także przejawiał wobec J. M. agresję fizyczną, w postaci szarpania i popychania.

zeznania świadka J. M.

33-35, 112-113

wyjaśnienia oskarżonego

45-47, 77- 78, 170, 230-231, 386v-387v

wywiad środowiskowy

223-224

Po przeprowadzce we wrześniu 2018 r. do miejscowości U. nadal dochodziło pomiędzy małżonkami do kłótni i awantur, które wszczynał zazwyczaj oskarżony, znajdując się pod wpływem alkoholu. Z biegiem czasu agresywne zachowania oskarżonego wobec żony nasilały się. Oskarżony zarówno na trzeźwo, jak i będąc pod działaniem alkoholu wszczynał bezpodstawne awantury w miejscu zamieszkania, podczas których używał wobec żony słów wulgarnych, powszechnie uznawanych za obelżywe, uderzał ją rękoma po głowie i całym ciele, popychał, szarpał za odzież, wykręcał jej ręce, przyduszał, a także groził jej pobiciem, albo pozbawieniem życia. U pokrzywdzonej J. M. widoczne były obrażenia ciała w postaci zasinień.

W związku z powyższymi zachowaniami w miejscu zamieszkania małżeństwa M. przeprowadzane były interwencje Policji. Podczas jednej z awantur, która miała miejsce w listopadzie 2018 r. oskarżony okaleczył pokrzywdzoną śrubokrętem, który wbił jej w prawą nogę, w następstwie czego J. M. doznała powierzchownej rany. Pokrzywdzona wybiegła po tej awanturze na klatkę schodową, a zaalarmowani krzykami sąsiedzi wezwali Policję.

Kolejna interwencja miała miejsce w godzinach wieczornych w dniu 29 stycznia 2019 r., kiedy to K. M., znajdując się pod wpływem alkoholu i zarzucając żonie zdradę, uderzył J. M. ręką w twarz, używał wobec niej słów powszechnie uznawanych za obelżywe, a następnie chwycił w rękę metalowy wieszak przeznaczony do zawieszenia telewizora i próbował uderzyć nim pokrzywdzoną, która jednak uchyliła się przed ciosem. J. M., obawiając się dalszych agresywnych zachowań ze strony męża, zamknęła się w łazience i wezwała Policję na interwencję. Po tej interwencji oskarżony, który był nadal pobudzony i wulgarny, został obezwładniony i zatrzymany do wytrzeźwienia.

W lutym 2019 r. dzielnicowa J. U. sporządziła wnioski o skierowanie małżonków M. na leczenie odwykowe, wymienieni nie podjęli jednak leczenia. Pokrzywdzona, podnosiła, iż liczyła na to, że zachowanie męża poprawi się. Nie chciała również, aby jej rodzina została objęta procedurą Niebieskiej Karty.

Sytuacja przejściowo poprawiła się kiedy oskarżony, w lutym 2019 r., podjął pracę, w związku z czym rzadziej sięgał po alkohol. W czerwcu 2019 r. natomiast, J. M. wyjechała na kilka tygodni za granicę do pracy i wróciła do domu w dniu 13 sierpnia 2019 r.

zeznania świadka K. D.

10-11, 177-178, 390

zeznania świadka K. H.

25-27, 179-180, 387v-389v

zeznania świadka M. H.

29-30, 187-188, 390v-392

zeznania J. M.

33-35, 112-113

notatki z interwencji Policji

39-42, 101-105

zeznania świadka J. U.

107-109

zeznania świadka T. O.

162- 164

zeznania świadka M. J.

182-183

zeznania świadka P. D.

185-186

Po powrocie J. M. do Polski, pomiędzy wymienioną, a oskarżonym nadal dochodziło do kłótni i awantur, podczas których pokrzywdzona sugerowała mężowi, że będzie chciała od niego odejść. Oskarżony mówił wówczas do żony, że bardzo ją kocha i nie może bez niej żyć, a gdyby tak się stało, że ona go opuści, to odbierze sobie życie i powiesi się.

W dniu 23 sierpnia 2019 r. (piątek) w mieszkaniu K. i J. M. przebywał małoletni wnuk J. M.. Tego dnia pomiędzy oskarżonym, a jego żoną, którzy byli pod działaniem alkoholu, doszło do kłótni spowodowanej tym, że wnuk, pomimo upływu wyznaczonego czasu nadal grał w różnego rodzaju gry, w związku z czym oskarżony zabrał mu telefon. Po tej kłótni, w godzinach wieczornych, małoletni został zabrany przez rodziców - K. H. i P. K., którzy pojechali po niego do U.. W trakcie ich krótkiego pobytu w tej miejscowości, pomiędzy oskarżonym, a J. M. doszło do kolejnej kłótni, podczas której K. M. otwarcie groził żonie pozbawieniem życia. K. H. zaproponowała wówczas matce, aby ta przenocowała u nich. J. M., chciała pojechać razem z wnukiem, córką oraz konkubentem córki do ich mieszkania w G., po czym po przyjeździe taksówki rozmyśliła się jednak i wróciła do domu.

W dniu 24 sierpnia 2019 r. (sobota) K. i J. M. przebywali w swoim mieszkaniu i od godzin porannych spożywali razem alkohol w dużych ilościach. Oskarżony kupił tego dnia alkohol w postaci co najmniej 8 butelek piwa oraz wódkę o pojemności 0,7l. Poza nimi w mieszkaniu nie było innych osób. W pewnym momencie J. M. oznajmiła mężowi, że chce, aby się rozstali, zdjęła obrączkę i zażądała, aby w ciągu kilku dni opuścił on miejsce ich zamieszkania. Oskarżony zdenerwował się wówczas na żonę i zaczął uderzać ją pięściami po głowie i twarzy, zadając jej co najmniej kilka uderzeń, powodując u niej liczne stłuczenia twarzoczaszki oraz obrzęk twarzy, a po których to uderzeniach pokrzywdzona na chwilę straciła świadomość. Wymieniony sięgnął następnie po leżący w kuchni tasak kuchenny o długości ostrza 16,8 cm i szerokości ostrza 7 cm. Złapał pokrzywdzoną i od tyłu przeciągnął jej tym tasakiem po szyi, powodując ranę ciętą przedniej i lewej bocznej części szyi o długości około 6 cm, penetrującą w głąb szyi. Pokrzywdzona zaczęła wówczas intensywnie krwawić i wyrwała się oskarżonemu. Oskarżony wówczas zaprzestał agresji, podał żonie papierowy ręcznik i próbował telefonicznie wezwać pomoc.

Następnie K. M. wyszedł na klatkę schodową, gdzie spotkała go wracająca akurat do domu sąsiadka K. D.. Wymieniony był zdenerwowany, miał zakrwawioną twarz i pobrudzoną koszulkę. Oskarżony, trzymając w ręce telefon, poprosił K. D., aby ta wezwała pogotowie. Gdy sąsiadka zapytała go co się stało odpowiedział jedynie, że „źle się stało”. Zachowywał się wtedy spokojnie, nie przeszkadzał w udzielaniu pomocy, ani nie przejawiał dalszej agresji.

K. D. weszła następnie do mieszkania małżonków M., gdzie zastała siedzącą na łóżku, silnie krwawiącą i trzymającą w ręce papierowy ręcznik pokrzywdzoną. K. D. wezwała wówczas karetkę. J. M. wyszła najpierw z mieszkania na klatkę schodową, a następnie poszła razem z sąsiadką do jej mieszkania i tam wspólnie oczekiwały na pomoc medyczną. Oskarżony został natomiast w swoim mieszkaniu. Jeszcze przed przyjazdem karetki J. M. powiedziała K. D., że mąż bił ją po twarzy oraz dźgnął ją nożem w szyję, ponieważ powiedziała mu, że chce się z nim rozstać. Po przyjeździe karetki, pokrzywdzona J. M. została zabrana do szpitala.

K. M. o godz. 21:27 został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem 1,26 mg/l. Wymieniony został zatrzymany w dniu 24 sierpnia 2019 r. o godz. 21:00.

protokół badania stanu trzeźwości K. M.

2

protokół zatrzymania

3

protokół oględzin miejsca zdarzenia wraz z dokumentacją fotograficzną

5-8, 48-58

zeznania świadka K. D.

10-11, 177-178, 390

protokół zatrzymania rzeczy

12-14

protokół oględzin osoby oskarżonego wraz z dokumentacją fotograficzną

15-16, 89- 92

zeznania świadka K. H.

25-27, 179-180, 387v-389v

zeznania świadka M. H.

29-30, 187-188, 390v-392

zeznania J. M.

33-35, 112-113

protokół oględzin rzeczy

68-71

zeznania świadka P. D.

185-186

zeznania świadka P. K.

190-192

W następstwie zdarzenia z dnia 24 sierpnia 2019 r. pokrzywdzona J. M. doznała obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy z raną tłuczoną lewego łuku brwiowego, z lewostronnym krwiakiem okularowym, obrzękiem lewego policzka, sińcem w okolicy bródki i trzonu żuchwy, z drobnymi otarciami naskórka i krwiakiem podskórnym okolicy potylicznej, rany ciętej szyi w jej przedniej i bocznej lewej części - nierównej, łukowatej i penetrującej w głąb, o długości około 6 cm, bez uszkodzenia dróg oddechowych i naczyń krwionośnych dużego kalibru, a także stłuczenia okolicy łokciowej lewej z sińcem.

Wymieniona w dniu 24 sierpnia 2019 r. przewieziona została karetką na (...) Szpitala (...) w G., gdzie poddano została badaniom, w tym TK głowy oraz zaopatrzeniu chirurgicznemu, poprzez założenie w znieczuleniu miejscowym szwów warstwowych na szyi oraz opatrunków twarzy. Po około trzech godzinach pokrzywdzona wypisana została ze szpitala i zabrana została przez córkę do domu.

Opisane obrażenia ciała w postaci rany ciętej szyi oraz stłuczenia powłok miękkich głowy i lewego łokcia, powstały w następstwie zdarzenia z dnia 24 sierpnia 2019 r. Rana cięta szyi powstała w wyniku działania narzędzia ostrego, tnącego, jakim mógł być zabezpieczony dla potrzeb niniejszego postępowania tasak kuchenny. Rana ta miała znaczną długość (ok. 6 cm) i dość dużą głębokość, co oznacza, że narzędzie musiało być przyłożone do szyi z dość dużą siłą i następnie przemieszczone stycznie do jej powierzchni (przeciągnięte po szyi). Charakter tej rany i jej lokalizacja wskazują na działanie „ręki obcej”. Rana znajdowała się w rejonie ciała, gdzie płytko pod skórą przebiegają drogi oddechowe i naczynia krwionośne dużego kalibru. Z kolei stłuczenia powłok miękkich głowy pokrzywdzonej miały postać rany tłuczonej, sińców, obrzęków, otarć naskórka i krwiaków podskórnych (tzw. guzów). Ich charakter, rozległość i wielomiejscowość jednoznacznie dowodzą działania innej osoby. Pokrzywdzona była wielokrotnie uderzana ręką zaciśniętą w pięść i być może kopana w głowę. Stłuczenia okolicy łokciowej mogły powstać w podobny sposób, nie można przy tym wykluczyć, iż powstały wskutek upadku lub uderzenia o twardy przedmiot.

protokół oględzin osoby J. M. wraz z dokumentacją fotograficzną

18-19, 20-21, 384a-384c

dokumentacja medyczna dot. J. M.

110

opinia sądowo-lekarska dot. J. M.

171-173

Oskarżony K. M. był karany wyrokami Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 28 czerwca 2018 r., sygn. II K 186/18 oraz z dnia 24 września 2019 r., sygn. II K 302/19 za przestępstwo niealimentacji z art. 209 § la k.k., w obu przypadkach na karę ograniczenia wolności, połączoną z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne oraz z obowiązkiem łożenia na utrzymanie małoletniego syna.

odpisy wyroków skazujących

166-168

karta karna

196-197

Biegli sporządzający opinię sadowo-psychiatryczną stwierdzili, że oskarżony K. M. nie jest osobą chorą psychicznie, upośledzoną ani otępiałą, nie ujawniono u niego występowania objawów psychotycznych. Aktualnie badany ujawnia objawy o charakterze reaktywnym, które mają charakter subiektywny i stanowią reakcję na stresujące wydarzenia życiowe - toczące się postępowanie karne oraz pobyt w zakładzie psychiatrycznym. Funkcje intelektualne oskarżonego mieszczą się granicach normy - zna on i rozumie zasady współżycia społecznego, potrafi planować i przewidywać konsekwencje swoich zachowań.

U oskarżonego rozpoznano zespół uzależnienia od alkoholu, na który wskazują występujące u niego objawy abstynencyjne po zaprzestaniu picia, spożywanie alkoholu pomimo obecnych społecznych konsekwencji picia, brak kontroli nad ilością spożytego alkoholu oraz obecność głodu alkoholowego.

W trakcie popełnienia zarzucanych mu czynów oskarżony miał zachowaną zdolność do rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, w związku z czym w jego sytuacji nie zachodzą warunki, o jakich mowa w art. 31 § 1 i § 2 k.k. Opiniowany może brać udział w toczącym się przeciwko niemu postępowaniu karnym oraz prowadzić swoją obronę w sposób samodzielny i rozsądny. Z uwagi na rozpoznanie uzależnienia od alkoholu K. M. powinien zostać poddany terapii uzależnień.

dokumentacja medyczna dot. K. M.

198, 209

opinia sądowo-psychiatryczna dot. K. M.

240-250

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka J. M.

Zasługują na wiarę, albowiem mają oparcie w innych dowodach, w tym zeznaniach pozostałych świadków, a częściowo także w wyjaśnieniach samego oskarżonego, protokołów zatrzymania i oględzin rzeczy oraz dokumentacji medycznej, z którymi wzajemnie się uzupełniają, a przed wszystkim potwierdzone zostały opinią biegłego z zakresu medycyny sądowej. Świadek w sposób jasny, logiczny, konsekwentny i nie dający podstaw do podważenia wiarygodności jej zeznań, zrelacjonowała swoje spostrzeżenia, podała istotne fakty, przy czym nie stwierdzono tendencyjności. Zeznania tworzą spójną i logiczną całość. Sąd podszedł do zeznań wymienionego świadka (złożonych na etapie postępowania przygotowawczego) z ostrożnością, albowiem, ze wzglądu na śmierć świadka, w toku postępowania sądowego, nie było możliwości jego bezpośredniego przesłuchania przed Sądem, niemniej znajdują one pełne potwierdzenie w innych zgromadzonych dowodach.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. M.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego tylko w takim zakresie w jakim mają oparcie w innych dowodach tj. w zakresie w jakim przyznał on, że pomiędzy nim, a żoną dochodziło do kłótni i awantur, że spożywali wspólnie alkohol, czego główną konsekwencją były wspomniane awantury, potwierdził, że w ich miejscu zamieszkania kilkukrotnie interweniowała Policja. Przyznał, że nadużywa alkoholu. Oskarżony przyznał również, w toku postępowania sądowego, że w dniu 24 sierpnia 2019 r. podczas jednej z awantur uderzał pokrzywdzoną pięściami po głowie i twarzy oraz, że używając tasaka kuchennego złapał pokrzywdzoną i od tyłu przeciągnął jej tym tasakiem po szyi.

wywiad środowiskowy

Niekwestionowany dokument urzędowy

1.1.1.

zeznania świadka K. D.

Zeznania uznano za spójne, konsekwentne, nie budzące wątpliwości Korespondują one z zeznaniami pokrzywdzonej, protokołami zatrzymania i oględzin rzeczy oraz dokumentacją medyczną. Świadek zrelacjonowała, że w mieszkaniu małżeństwa M. regularnie odbywały się libacje alkoholowe, którym towarzyszyły awantury. Podała, że wielokrotnie słyszała dochodzące z mieszkania M. odgłosy kłótni, w trakcie których oboje małżonkowie M. używali wobec siebie słów wulgarnych i powszechnie uznawanych za obelżywe, a w trakcie których J. M. krzyczała także do oskarżonego, aby przestał jej wykręcać jej ręce, albo aby przestał ją dusić. Ponadto dokonany opis stanu faktycznego od momentu pojawienia się świadka w miejscu zdarzenia w dniu 24 sierpnia 2019 r. odpowiada zeznaniom J. M. jak i samego oskarżonego.

zeznania świadka K. H.

Zeznania są jasne, logiczne, brak jest jakichkolwiek podstaw do podważenia ich wiarygodności. Świadek potwierdziła, że oskarżony oraz pokrzywdzona często spożywali wspólnie alkohol, przy czym to oskarżony zachowywał się agresywnie wobec pokrzywdzonej, inicjował awantury, był wulgarny. Świadek potwierdziła również, że podczas jednej z kłótni oskarżony groził pokrzywdzonej pozbawieniem życia.

zeznania świadka M. H.

Brak podstaw, by je zakwestionować. Świadek relacjonowała swoje spostrzeżenia konsekwentnie, nie stwierdzono świadomego mataczenia bądź tendencyjności. Świadek potwierdziła, że kilkukrotnie widziała u J. M. obrażenia ciała w postaci zasinień. W sposób spontaniczny opisała, że między matką, a oskarżonym często dochodziło do awantur. Wskazywała, co zostało potwierdzone zeznaniami pozostałych świadków, na agresywne zachowania oskarżonego względem pokrzywdzonej, zwłaszcza kiedy oskarżony znajdował się w stanie pod wpływem alkoholu.

zeznania J. M.

Jak wyżej

notatki z interwencji Policji

Sąd uznał dowód za wiarygodny, albowiem pochodzi od uprawnionego do jego sporządzenia organu i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do jego wiarygodności.

zeznania świadka J. U.

Sąd podzielił w całości zeznania świadka uznając je za konsekwentne, logiczne i spójne. Funkcjonariusz Policji J. U. potwierdziła przeprowadzone w miejscu zamieszkania małżeństwa M. interwencje Policji w związku powtarzającymi się regularnie awanturami, na które skargi składali sąsiedzi wymienionych oraz w związku z agresywnym zachowaniem oskarżonego względem pokrzywdzonej.

zeznania świadka T. O.

Brak podstaw, by je zakwestionować. Funkcjonariusz T. O. potwierdził podjęcie interwencji w związku z agresywnym zachowaniem oskarżonego w stosunku do pokrzywdzonej, która z obawy o swoje zdrowie wezwała patrol Policji w styczniu 2019 r. Świadek wskazał przy tym, że oskarżony znajdował się pod wpływem alkoholu, był pobudzony, agresywny, został obezwładniony i zatrzymany do wytrzeźwienia.

zeznania świadka M. J.

Zasługują na wiarę, albowiem mają oparcie w innych dowodach, w tym zeznaniach pokrzywdzonej, K. D., P. D., zeznaniach funkcjonariuszy Policji. Zeznania są jasne, logiczne, brak jakichkolwiek podstaw do podważenia ich wiarygodności.

zeznania świadka P. D.

Zeznania są jasne, logiczne, brak jest jakichkolwiek podstaw do podważenia ich wiarygodności. Korespondują one z zeznaniami pokrzywdzonej, świadka K. D., M. J. i zeznaniami funkcjonariuszy Policji. Świadek zrelacjonował, że w mieszkaniu małżeństwa M. regularnie odbywały się libacje alkoholowe i awantury. Wskazał, że zdarzało się, iż pokrzywdzona wybiegała na klatkę schodową, prosząc sąsiadów o wezwanie Policji, w związku z agresywnymi zachowaniami oskarżonego.

1.1.1.

protokół badania stanu trzeźwości K. M.

Sąd uznał dowód za wiarygodny, albowiem pochodzi od uprawnionego do jego przeprowadzenia i sporządzenia organów i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do jego wiarygodności.

protokół zatrzymania

Sąd uznał dowód za wiarygodny, albowiem pochodzi od uprawnionego do jego przeprowadzenia i sporządzenia organów i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do jego wiarygodności

protokół oględzin miejsca zdarzenia wraz z dokumentacją fotograficzną

Sąd uznał dowód za wiarygodny, albowiem pochodzi od uprawnionego do jego przeprowadzenia i sporządzenia organów i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do jego wiarygodności

zeznania świadka K. D.

Jak wyżej

protokół zatrzymania rzeczy

Sąd uznał dowód za wiarygodny, albowiem pochodzi od uprawnionego do jego przeprowadzenia i sporządzenia organów i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do jego wiarygodności

protokół oględzin osoby oskarżonego wraz z dokumentacją fotograficzną

Sąd uznał dowód za wiarygodny, albowiem pochodzi od uprawnionego do jego przeprowadzenia i sporządzenia organów i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do jego wiarygodności

zeznania świadka K. H.

Jak wyżej

zeznania świadka M. H.

Jak wyżej

zeznania J. M.

Jak wyżej

protokół oględzin rzeczy

Sąd uznał dowód za wiarygodny, albowiem pochodzi od uprawnionego do jego przeprowadzenia i sporządzenia organów i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do jego wiarygodności

zeznania świadka P. D.

Jak wyżej

zeznania świadka P. K.

Zasługują na wiarę, albowiem mają oparcie w innych dowodach, w tym zeznaniach pokrzywdzonej, M. H., K. D., zeznaniach funkcjonariuszy Policji. Zeznania są jasne, logiczne, brak jakichkolwiek podstaw do podważenia ich wiarygodności.

1.1.1.

protokół oględzin osoby J. M. wraz z dokumentacją fotograficzną

Sąd uznał dowód za wiarygodny, albowiem pochodzi od uprawnionego do jego przeprowadzenia i sporządzenia organów i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do jego wiarygodności.

dokumentacja medyczna

Dowód potwierdził podjęcie czynności medycznych w stosunku do pokrzywdzonej, w związku z obrażeniami, jakich doznała w wyniku zdarzenia z dnia 24 sierpnia 2019 r.

opinia sądowo-lekarska

Sąd podzielił opinie biegłego z zakresu medycyny sądowej albowiem jest jasna, logiczna i wydana zostały w sposób zgodny z zasadami wiedzy fachowej, odpowiadają na postawione pytania. Stąd też Sąd w całości podzielił wypływające z niej wnioski.

1.1.1.

odpisy wyroków skazujących

Prawomocny wyrok skazujący

karta karna

Niekwestionowany dokument urzędowy

1.1.1.

dokumentacja medyczna

Udokumentowany przebieg leczenia oskarżonego na oddziale psychiatrycznym (...) Psychiatrycznego SP ZOZ w S..

opinia sądowo-psychiatryczna

Sąd nie znalazł żadnych podstaw do podważenia wniosków wypływających z opinii pisemnych sporządzonych przez biegłych z zakresu psychiatrii i psychologii złożonych w trakcie postepowania przygotowawczego, uznając, iż opinie te sporządzone zostały w sposób rzetelny i fachowy, odpowiadając przy tym w sposób rzeczowy i logiczny na wszystkie postawione im pytania.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. M.

Oskarżony zaprzeczył, jakoby znęcał się fizycznie i psychicznie nad pokrzywdzoną, utrzymując, że jedynie od czasu do czasu się z nią kłócił. Podnosił, że ogólnie w domu panował spokój. Przyznał się co prawda, w toku postępowania sądowego do zdarzenia z dnia 24 sierpnia 2019 r., jednak co do innych zdarzeń, których następstwem były m. in. udokumentowane interwencje Policji jak np. okaleczenie pokrzywdzonej przy użyciu śrubokręta, czy przyczyn notorycznie występujących na ciele J. M. zasinień, zasłaniał się niepamięcią. Wyjaśnieniom oskarżonego, w tym zakresie kwestionującego swoje sprawstwo, nie można jednak dać wiary, bowiem stoją one w sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności ze spójnymi zeznaniami świadków oraz opinią biegłego z zakresu medycyny sądowej. Wyjaśnienia oskarżonego należy zatem ocenić jedynie, jako mające na celu umniejszenie przez niego odpowiedzialności karnej za zarzucany mu czyn.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Punkt I

K. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd przyjął kwalifikację czynu oskarżonego K. M. z art. 207 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Oskarżony wypełnił wszystkie znamiona przestępstwa opisanego w pkt. 1 wyroku. Oskarżony w okresie od września 2018 roku do dnia 24 sierpnia 2019 roku, w miejscowości U., dopuszczał się bowiem powtarzalnych i rozciągniętych w czasie zachowań, polegających na wszczynaniu awantur w miejscu zamieszkania, w trakcie których używał wobec pokrzywdzonej J. M. słów wulgarnych, powszechnie uznawanych za obelżywe, uderzał ją rękoma po głowie i całym ciele, popychał, szarpał za odzież, okaleczał przy użyciu śrubokręta, a także groził jej pobiciem lub pozbawieniem życia co realizuje znamiona przestępstwa znęcania się nad osobą najbliższą w rozumieniu art. 207 § 1 k.k.

Ponadto podczas awantury domowej w dniu 24 sierpnia 2019 r. poprzez zadawanie pokrzywdzonej uderzeń w głowę i twarz oraz bicie jej po całym ciele oskarżony spowodował u niej obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy z raną tłuczoną okolicy lewego łuku brwiowego, z lewostronnym krwiakiem okularowym, obrzękiem lewego policzka, sińcem w okolicy bródki i trzonu żuchwy, z drobnymi otarciami naskórka i krwiakami podskórnymi w okolicy potylicznej oraz w postaci stłuczenia okolicy łokciowej lewej z sińcem, przy czym tego samego dnia, przy użyciu tasaka o długości ostrza 16,8 cm i szerokości 7 cm, dokonał przecięcia powłok skórnych szyi pokrzywdzonej i spowodował u niej ranę ciętą szyi o długości ok. 6 cm penetrującej w głąb szyi w jej przedniej i bocznej lewej części, bez uszkodzenia dróg oddechowych i naczyń krwionośnych dużego kalibru, wymagającej zaopatrzenia chirurgicznego poprzez założenie szwów warstwowych, czym spowodował ostatecznie obrażenia naruszające prawidłowe funkcjonowanie czynności narządów ciała na okres nie dłuższy niż siedem dni, co wypełnia z kolei znamiona przestępstwa z art. z art. 157 § 2 k.k.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. M.

Punkt I

Punkt I

Sąd wymierzył oskarżonemu za przypisane przestępstwo karę 4 lat pozbawienia wolności.

Sąd wziął pod uwagę w szczególności bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu skierowanego przeciwko życiu i zdrowiu oraz rodzinie i opiece, na co niewątpliwy wpływ ma charakter i rodzaj naruszonego dobra chronionego prawem, jakim jest życie i zdrowie ludzkie, będące jedną z najwyższych wartości, mając również na uwadze, że naganne zachowanie oskarżonego obejmowało okres prawie roku czasu. Oczywistym więc jest, że jego społeczna szkodliwość była bardzo wysoka i miała nadrzędne znaczenie dla wymiaru orzeczonej kary,

Uwzględniono również stopień oraz nasilenie agresji ze strony oskarżonego, wszczynanie awantur w stanie nietrzeźwości. Jak zeznali świadkowie był on wyjątkowo agresywny w stosunku do pokrzywdzonej, uderzał ją pięściami po twarzy, szarpał, przyduszał, obrażał i groził jej pozbawieniem życia. Sąd miał także na uwadze warunki i właściwości oskarżonego oraz jego sposób życia przed popełnieniem przestępstwa. W ocenie Sądu tylko kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze spełni swoje cele wychowawcze tak jak i zapobiegawcze, w pełni czyniąc przy tym zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Jednocześnie kara ta nie przekracza stopnia winy oskarżonego, uwzględniając społeczną szkodliwość przypisanego mu czynu. Kara w niższym wymiarze byłaby niewspółmierna, choćby z uwagi na rodzaj naruszonego dobra, czas trwania naruszenia i związane z tym cierpienie psychiczne i fizyczne, a także jego skutki. Okolicznością obciążającą oskarżonego było również uprzednie dwukrotne skazanie za przestępstwo niealimentacji.

Karę w powyższym wymiarze uznano za adekwatną do czynu przypisanego, z uwzględnieniem faktu odstąpienia od usiłowania spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, gdyż w przeciwnym wypadku kara wnioskowana przez oskarżyciela byłaby w ocenie sądu niewspółmiernie łagodna

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. M.

Punkt II

Punkt II

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 24 sierpnia 2019 roku godz. 21:00.

K. M.

Punkt IV

Punkt IV

na podstawie art. 62 k.k. Sąd orzekł, że oskarżony winien odbywać orzeczoną karę w zakładzie karnym, w którym istnieje możliwość prowadzenia terapii odwykowej w zakresie uzależnienia od alkoholu.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd, uznał za winnego popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu opisanego w akcie oskarżenia, z tym ustaleniem, że oskarżony w rozumieniu art. 15 § 1 k.k. dobrowolnie odstąpił od dokonania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonej J. M.. Należało podnieść, że w treści art. 15 § 1 k.k. zawarto klauzulę niekaralności za czyn usiłowany osoby, która albo dobrowolnie zrezygnowała z doprowadzenia do naruszenia dobra prawnego chronionego prawnokarnie, porzucając zamiar jego naruszenia przed dopełnieniem kompletu czynności wykonawczych danego przestępstwa (co odnosić należało do tzw. usiłowania nieukończonego), albo która mimo ukończenia ostatniej czynności wykonawczej dobrowolnie zapobiegła materializacji zamierzonego skutku (co z kolei odnieść należało do tzw. usiłowania ukończonego).

Na podstawie oceny zachowania się K. M. w krytycznym czasie oraz sposobu wykonania czynu, nie może ulegać wątpliwości, że po zadaniu ciosu w szyję i wyrwaniu się J. M. oskarżony, nadal trzymając w ręce nóż, stał przy pokrzywdzonej. Oskarżony miał obiektywnie możliwość zadania pokrzywdzonej kolejnego ciosu, stojąc bowiem przy pokrzywdzonej wiedział, jakie skutki spowodował wykonany przez niego atak, wiedział, że nie osiągnął skutku w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, gdyż rana miała charakter powierzchowny, jakkolwiek bardzo niebezpieczny, gdyż w razie głębszego jej przebiegu z łatwością skutkować mogła nawet śmiercią. Pomimo to jednak nie kontynuował swojego działania a jego zaprzestanie (odstąpienie) nie wiązało się z postawą obronną pokrzywdzonej, ani interwencją innych osób, miało zatem charakter dobrowolny. W ocenie sądu oskarżony najwyraźniej zreflektował się, zrozumiał powagę zaistniałego czynu, wobec czego zaniechał dalszej agresji, podał pokrzywdzonej papierowy ręcznik i próbował telefonicznie wezwać pomoc. Następnie wyszedł na klatkę schodową, gdzie spotkała go wracająca do domu sąsiadka K. D.. Wymieniony, trzymając w ręce telefon, poprosił K. D., aby ta wezwała pogotowie. Oskarżony umożliwił wejście sąsiadce do mieszkania, gdzie zastała siedzącą na łóżku, krwawiącą i trzymającą w ręce papierowy ręcznik pokrzywdzoną. J. M. wyszła najpierw z mieszkania na klatkę schodową, a następnie poszła razem z sąsiadką do jej mieszkania i tam wspólnie oczekiwały na pomoc medyczną. Oskarżony został natomiast w swoim mieszkaniu, oczekując na przyjazd służb. Należy przyjąć, że jeśli sprawca, świadom nieefektywności dotychczasowych czynności, widzi jednak możliwość skutecznego działania mającego prowadzić do dokonania, jednakże nie kontynuuje zamachu na dobro prawne, to wówczas mamy do czynienia z odstąpieniem od usiłowania, o którym mowa w art. 15 § 1 k.k.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt III

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze (Dz. U. 2018.1184 t.j. ze zmian.) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. S. kwotę 1.571,98 zł powiększoną o należny podatek VAT w stawce 23% tytułem wynagrodzenia za wykonanie obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym i sądowym.

Punkt V

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oskarżonego zwolnił od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

7.  Podpis