Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział IX Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący : SSO Maria Olszowska

Sędziowie: SSO Mariola Łącka /spr/

SSO Iwona Nowak

Protokolant: st. sekretarz sądowy Dagmara Mazurkiewicz

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2014r. w Rybniku

sprawy z powództwa M. W. (1) / W./

przeciwko Prezydentowi Miasta J.

o przywrócenie do pracy

na skutek apelacji powoda M. W. (1)

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu- Zdroju Wydziału IV Pracy

z dnia 10 października 2013 r. sygn. akt IV P 42/13

uchyla zaskarżony wyrok znosząc postępowanie i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Jastrzębiu-Zdroju Wydziałowi IV Pracy , pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania

za obie instancje.

Sędzia: Przewodniczący: Sędzia:

SSO Mariola Łącka SSO Maria Olszowska SSO Iwona Nowak

Sygn. akt IX Pa 143/13

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 21.08.2013r. zarejestrowanym pod sygn. akt IV P 350/12 przeciwko Prezydentowi Miasta J. powód M. W. (1) domagał się przywrócenia do pracy na dotychczasowych warunkach, przywrócenia prawa do wynagrodzenia od dnia 24.07.2012 r. oraz zasądzenia od pozwanego na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zarządzeniem Przewodniczącego z dnia 26.09.2013 r. wydanym w sprawie o sygn. akt IV P 350/12 w/w pozew został zwrócony powodowi M. W. (1) na zasadzie art. 130 § 1 kpc.

Powód M. W. (1) pismem z dnia 29.10.2012 r. wniósł o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych pozwu.

Sąd Rejonowy w Jastrzębiu – Zdroju prawomocnym postanowieniem z dnia 23 listopada 2012 r. wydanym w sprawie o sygn. akt IV P 350/12 z powództwa M. W. (1) przeciwko Prezydentowi Miasta J. oddalił wniosek powoda z dnia 29.10.2012 r. o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych pozwu.

Pozwem z dnia 29.01.2013 roku wniesionym przeciwko Prezydentowi Miasta J. powód M. W. (1) ponownie domagał się przywrócenia do pracy na dotychczasowych warunkach, przywrócenia prawa do wynagrodzenia od dnia 24.07.2012 r. oraz zasądzenia od pozwanego na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Na uzasadnienie podniósł, iż od dnia 01.12.2008r zatrudniony był na stanowisku Komendanta Straży Miejskiej w J., najpierw na podstawie powołania, a następnie z dniem 24.12.2009r. umowa ta przekształcona została na umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony. W dniu 08.08.2012r. otrzymał przesyłką listową rozwiązanie w/w umowy o pracę, na podstawie art 24k ust. 3 oraz 4 ustawy z o samorządzie gminnym w związku z art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy, zaś jako jego przyczynę wskazano niezłożenie przez powoda oświadczenia majątkowego wynikającego z treści art. 24h ust 5 oraz 5a ustawy o samorządzie gminnym. Powód podniósł, iż stoi na stanowisku, że rozwiązanie łączącej go z pozwanym umowy o pracę nastąpiło bezprawnie i z naruszeniem obowiązujących przepisów prawa.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Na uzasadnienie m.in. podniósł, iż pozew, został złożony z uchybieniem terminu określonego w art. 264 § 2 kp. Powód otrzymując oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę został pouczony o możliwości odwołania się do Sądu Pracy w J.. Powód wprawdzie wniósł pozew jeszcze w miesiącu sierpniu 2012 r., jednakże pozew został prawomocnie zwrócony. Zgodnie zaś z treścią art. 130 § 2 kpc pismo zwrócone nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wniesieniem pisma procesowego do sądu. Tym samym, nie można przyjmować, że powód złożył pozew w terminie do tego przypisanym, zwłaszcza, że pozew będący przedmiotem niniejszego postępowania został złożony w Sądzie po okresie ponad 5 miesięcy od dnia zapoznania się powoda z treścią oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę, a także prawie 2 miesięcy od dnia otrzymania przez powoda postanowienia o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych pozwu w sprawie IV P 350/12. Pozwany podniósł, iż termin przewidziany w art. 264 kp jest terminem prawa materialnego, do którego nie mają zastosowania przepisy kodeksu postępowania cywilnego dotyczące uchybienia terminowi i przywracania go.

Pozwany wskazał, że nawet gdyby teoretycznie przyjąć, że zachodziłyby podstawy do przywrócenia terminu, to powód nie dochował również 7- dniowego terminu jaki obligowałby go do wniesienia pozwu po ustaniu przyczyny uchybienia. Powód nie tylko nie wniósł pozwu

w przypisanym do tego terminie, po tym jak otrzymał z Sądu informację o nieuwzględnieniu jego wniosku o przywróceniu terminu w sprawie IV P 350/12 , ale co więcej sporządził pozew w dniu 16 stycznia 2013 r., zaś złożył go w Sądzie z datą wpływu na dzień 30 stycznia 2013 r.

Sąd Rejonowy Sąd Pracy w J. wyrokiem z dnia 10.10.2013r. oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 60,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. W. (1) zatrudniony był od dnia 01.12.2008 r na stanowisku Komendanta Straży Miejskiej w J.. Stosunek pracy powstał w dniu 01.12.2008r na podstawie powołania, a następnie z dniem 24.12.2009r umowa ta przekształcona została na umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony.

W dniu 08.08.2012r. powód M. W. (1) otrzymał przesyłką listową oświadczenie pozwanego pracodawcy z dnia 30.07.2012 r. o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 24 k ust. 3 i 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) w związku z art. 52 par. 1 pkt 1 Kodeksu pracy. Jako przyczynę rozwiązania umowy o pracę wskazano niezłożenie oświadczenia majątkowego w terminie, pomimo wyznaczenia dodatkowego 14 dniowego terminu, który upłynął w dniu 23 lipca 2012 r. - art 24 h ust. 5a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.). Pismo zawierało również stosowne pouczenie o możliwości odwołania do Sądu.

Pismem z dnia 30.07.2012 r. pozwany Prezydent Miasta J. poinformował powoda, iż w związku z niezłożeniem oświadczenia majątkowego w terminie, pomimo wyznaczenia dodatkowego 14 – dniowego terminu powód utracił prawo do wynagrodzenia począwszy od dnia 24 lipca 2012 r. do dnia złożenia oświadczenia.

Powód wniósł odwołanie do Sądu pierwotnie w dniu 21.08.2013 roku , które zostało zarejestrowane pod sygn. akt IV P 350/12. Pozew w tej sprawie został prawomocnie zwrócony zarządzeniem z dnia 26.09.2012 r. (zarządzenie o zwrocie pozwu z dnia 26.09.2012 r. sygn. akt IV P 350/12 prawomocne z dniem 30.10.2012 r.). Postanowieniem z dnia 23.11.2012r. wydanym w tej sprawie Sąd oddalił wniosek powoda o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych pozwu.

M. W. (1) ponownie wniósł odwołanie do tut. Sądu w dniu 29.01.2013 r.

Sąd I instancji uznał roszczenie powoda za niezasadne.

Zgodnie bowiem z treścią art. 264 § 2 k.p. żądanie przywrócenia do pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 14 dni od dnia doręczenia pisma pracodawcy . Z kolei art. 265 k.p. stwierdza, że jeżeli pracownik nie dokonał bez swojej winy w terminie czynności, o których mowa w art. 264 k.p., sąd pracy na jego wniosek postanowi przywrócenie uchybionego terminu. Wniosek o przywrócenie terminu pracownik musi wnieść do sądu pracy w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. We wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające przywrócenie terminu.

Powód powziął wiadomość odnośnie rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia już w dniu 08 sierpnia 2012 r.W tej sytuacji powód wniósł pierwszy pozew z zachowaniem terminu jednakże, wobec nieusunięcia braków formalnych tegoż pozwu został on zarządzeniem z dnia 26 września 2012 roku prawomocnie zwrócony na zasadzie art. 130 §1 kpc. Powód nie złożył zażalenia na w/w zarządzenie tut. Sądu, o czym został pouczony. Wprawdzie złożył on wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych wniesionego ówcześnie pozwu zarejestrowanego pod sygn. akt IV P 350/12 jednakże okoliczności powołane przez niego w tym, że wniosku nie zostały przez niego uprawdopodobnione , co więcej nie uzasadniałyby też przywrócenia przedmiotowego terminu. W rezultacie Sąd Rejonowy w Jastrzębiu – Zdroju prawomocnym postanowieniem z dnia 23 listopada 2012 r. wydanym w sprawie o sygn. akt IV P 350/12 z powództwa M. W. (1) przeciwko Prezydentowi Miasta J. oddalił wniosek powoda z dnia 29.10.2012 r. o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych pozwu.

Ponieważ zgodnie z treścią art. 130 § 2 kpc pismo zwrócone nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wniesieniem pisma procesowego do sądu, nie można przyjąć, że powód złożył pozew w terminie do tego przypisanym. W niniejszej zaś sprawie powód złożył pozew dopiero w dniu 29.01.2013 r., a więc po okresie ponad 5 miesięcy od dnia zapoznania się przez niego z treścią oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę i prawie po 2 miesiącach od dnia otrzymania postanowienia o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych pozwu w sprawie IV P 350/12 .

Nie ulega zatem wątpliwości, że powód składając pozew dopiero w dniu 29.01.2013 r., uchybił i to znacznie terminowi przewidzianemu w art.264§2 k.p. Zdaniem Sądu Rejonowego podniesione przez powoda okoliczności nie usprawiedliwiają przekroczenia ustawowego terminu do wniesienia odwołania. Powód podał też, że wystąpił z ponownym pozwem dopiero pod koniec stycznia 2013 roku gdyż był chory i podejrzewano u niego raka prostaty w związku z tym nie był w stanie o czym innym myśleć, nie przebywał w szpitalu, był w trakcie leczenia ambulatoryjnego. Zgodnie z w/w już art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W ocenie Sądu Rejonowego powód w żaden sposób nie wykazał, aby niezwłocznie po otrzymaniu oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia zaistniały okoliczności uniemożliwiające mu skutecznie wniesienie pozwu . Okoliczności przez niego powołane nie zostały poparte jakimikolwiek dowodami. Nie wskazał też żadnych innych okoliczności, które mogłyby wyłączać jego winę w uchybieniu terminu z art.264§1 k.p. Powołując się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 1986 r. (III PZP 8/86, OSNCP 1986, nr 12, poz.194), Sąd Rejonowy oddalił powództwo, skoro pozew wniesiony został po upływie terminów określonych w art.264 kp, których nie przywrócono i nie rozpoznawał niniejszej sprawy pod względem merytorycznym.

O kosztach Sąd I instancji orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i zasądził od powoda M. W. (1) jako strony przegrywającej proces na rzecz pozwanego Prezydenta Miasta J. kwotę 60,00 zł tytułem wynagrodzenia jego pełnomocnika procesowego będącego adwokatem ustaloną na podstawie § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. nr 461, z 2013).

Apelację od powyższego wyroku złożył powód.

Skarżąc wyrok w całości wniósł o jego zmianę przez uwzględnienie powództwa w całości względnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania a także o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Zarzucił naruszenie prawa procesowego art.472 par.2 kpc przez przyjęcie, że do jego wiadomości dotarła konieczność uzupełnienia wniesionego pozwu w terminie, co w sposób przesądzający zdecydowało o przebiegu postępowania w przedmiotowej sprawie i zapadłym ostatecznym rozstrzygnięciu.

W uzasadnieniu apelacji skarżący podniósł, że rozwiązanie z nim umowy o pracę nastąpiło bezprawnie. Niezłożenie w terminie oświadczenia majątkowego nie było przez niego zawinione , gdyż pozostawał w tym czasie na zwolnieniu lekarskim.

Surowość sankcji jaką wobec niego zastosowano jest niewspółmierna do wagi uchybienia przy braku uszczerbku dla założonego celu składania oświadczeń majątkowych.

Nadto skarżący zarzucił, że nie dotarło do niego wezwanie o uzupełnieniu braków pozwu wniesionego dnia 21.08.2013r. kiedy zaś otrzymał postanowienie o odmowie przywrócenia mu terminu do uzupełnienia braków to pouczono go, że na to postanowienie zażalenie nie przysługuje.

Podniósł, że nie było możliwe dotarcie przez niego do pracownika poczty, który niewłaściwie dokonał doręczenia awiza i uprawdopodobnienie faktu nieotrzymania awiza.

Sąd mógł taki dowód dopuścić z urzędu, zwłaszcza, że powód nie był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika.

Niemożliwym było również przedstawienie innych dowodów np. zaświadczeń lekarskich w sytuacji gdy jedynym powodem braku reakcji na wezwanie Sądu był brak świadomości konieczności odbioru poleconej przesyłki.

W oparciu o powyższe Sąd zważył , co następuje:

Zgodnie z art.378 par.1 kpc Sąd II instancji rozpoznając sprawę w granicach zaskarżenia bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania.

Uszło uwadze Sądu Rejonowego, że powód wskazał jako stronę pozwaną podmiot, który nie miał zdolności sądowej i procesowej tj. nie może być stroną postępowania przed Sądem pracy skoro z treści pozwu wynikało, że powód wnosił o przywrócenie do pracy i zasądzenie wynagrodzenia.

Zdolność sądowa i procesowa w sprawach z zakresu prawa pracy jest powiązana z podmiotowością w zakresie zatrudniania pracowników. Podmiot, który nie ma osobowości prawnej ani zdolności bycia pracodawcą nie ma zdolności sądowej ani procesowej w sprawach z zakresu prawa pracy. Pogląd taki wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25.09.2008r. II PK 36/08.

Jak ustalił Sąd Okręgowy w oparciu o uchwały Rady Miasta J. i Regulaminu Straży Miejskiej pracodawcą powoda był Urząd Miasta w J. i ten podmiot winien w świetle art.3 kp być w tej sprawie stroną pozwaną . Prezydent Miasta w tej sprawie jest jedynie kierownikiem urzędu.

Zauważyć należy, że pełnomocnik strony pozwanej w odpowiedzi na pozew w oznaczeniu strony starał się zwrócić uwagę na błędne wskazanie strony pozwanej przez powoda.

Opisanych braków zdolności sądowej i procesowej nie dało się uzupełnić w postępowaniu przed sądem drugiej instancji ponieważ w postępowaniu apelacyjnym nie mają zastosowania przepisy art.194 kpc dotyczące przekształceń podmiotowych po stronie pozwanej art.391 par.1 zdanie drugie kpc.

Pogląd taki wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22.11.2012r.sygn.akt I PK 163/12.

Dlatego też w oparciu o art.379 par.2 kpc i 386 par.2 kpc Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok znosząc postępowanie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji w pierwszej kolejności podejmie działania w oparciu o art.130 par.1 kpc zdanie drugie w zw. z 467 kpc w celu usunięcia mylnego wniesienia odwołania od rozwiązania umowy o pracę przeciwko organowi pozwanego pracodawcy zamiast przeciwko pracodawcy jeżeli powód potwierdzi w poprawiony sposób oznaczenie strony pozwanej.

W razie braku zgody powoda nie zweryfikowanie sposobu oznaczenia strony pozwanej, Sąd I instancji powinien w myśl art.477 kpc z urzędu wezwać do udziału w sprawie ten podmiot, który powinien być w sprawie strona pozwaną a pozew przeciwko Prezydentowi Miasta J. –Z.. na podstawie art.199 par.1 pkt.3 kpc odrzucić. Stanowisko takie wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25.09.2008r. sygn. akt II PK 36/08 i tutejszy Sąd go w całości podziela.

Mimo, że apelacja powoda okazała się skuteczna to Sąd Okręgowy zarzuty podniesione przez powoda w apelacji uznaje za niezasadne.

M. W. pominął okoliczności, że zarządzenie o zwrocie pozwu złożonego w sprawie sygn. IV P 350/12 z pouczeniem o możliwości złożenia zażalenia zostało mu doręczone osobiście 22.10.2012r. Zażalenia takiego jednak powód nie złożył, a więc stało się ono prawomocne, skoro Sąd I instancji nie przywrócił mu terminu do uzupełnienia braków pozwu.

Słusznie Sąd Rejonowy uznał, że M. W. (1) nie wykazał, że istniały okoliczności, które usprawiedliwiały złożenie przez niego pozwu w tej sprawie dopiero 30.01.2013r. a więc po prawie dwóch miesiącach od kiedy doręczono mu odpis postanowienia oddalającego wniosek o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych pozwu z dnia 23.08.2012r.

Od tego dnia tj.31.12.2012r. powód miał pełną świadomość, że pozew z dnia 23.08.2012r. został mu skutecznie prawnie zwrócony a mimo to ze złożeniem kolejnego pozwu czekał do 30.01.2013r. , choć w tym okresie jedynie ambulatoryjnie diagnozował schorzenie prostaty ,co sam przyznał.

W tej sytuacji Sąd Okręgowy na mocy art.386 par.2 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.

Zwrócić należy także w tej sprawie uwagę na treść pełnomocnictwa złożonego w tej sprawie przez stronę pozwana, gdyż wynika z niego, że ustanowiony w tej sprawie pełnomocnik jest uprawniony do reprezentowania Miasta J. w sprawach z powództwa i przeciwko Miastu J., a postępowanie w tej sprawie nie toczyło się i nie toczy przeciwko Miastu.

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

SSO Mariola Łącka SSO Maria Olszowska SSO Iwona Nowak