Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 czerwca 2020 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Zofia Pawelczyk - Bik

Ławnicy: Joanna Dorota Korasiak

Elżbieta Trusińska

Protokolant: Dominik Piotrowski

po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2020 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. R. (1)

przeciwko (...) Operze (...) w W.

o przywrócenie do pracy w związku z nieuzasadnionym wypowiedzeniem umowy o pracę dokonanym przez pracodawcę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od Z. R. (1) na rzecz (...) Opery (...) w W. 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Joanna Dorota Korasiak Sędzia Zofia Pawelczyk-Bik Elżbieta Trusińska

Sygn. akt VI P 305/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 lipca 2019 r. Z. R. (2) wniósł o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy na stanowisku kierownika działu administracyjno-gospodarczego w (...) Operze (...) oraz o zasądzenie od pozwanej kosztów procesy według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że przyczyny podane przez pracodawcę w jego ocenie są niezgodne z prawdą.

(pozew – k. 1-3)

W odpowiedzi na pozew W. Opera (...) wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu podała, że przyczyny wypowiedzenia w kontekście stanowiska jakie zajmował powód były zasadne i rzeczywiste.

(odpowiedź na pozew – k. 18-26)

Ostatecznie, na rozprawie w dniu 1 czerwca 2020r., powód zmodyfikował powództwo wnosząc o zasądzenie odszkodowania w wysokości 18.900 zł z tytułu niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę oraz obciążenie kosztami strony pozwanej. Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

(stanowisko powoda Z. R. (1) na rozprawie w dniu 01.06.2020 r. – protokół rozprawy od 00:01:58 do 00:06:32; stanowisko pełnomocnika pozwanej na rozprawie w dniu 01.06.2020 r. – protokół rozprawy od 00:06:32 do 00:10:10)

Sąd ustalił co następuje:

Powód został zatrudniony w pozwanej na podstawie umowy o pracę na okres próbny od 21 lutego 2013 roku do 20 maja 2013 roku. W dniu 20 maja 2013 roku strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony. Powód w ramach każdej z umów o pracę został zatrudniony na stanowisku Kierownika w komórce D. Administracyjno-Gospodarczy w pełnym wymiarze czasu pracy (1 etat) z miejscem wykonywania pracy – siedziba pozwanej.

Wynagrodzenie powoda obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy z trzech miesięcy wynosiło 6.300 zł.

(umowa o pracę z dnia 21.02.2013 r. – k. B2 a.o; umowa o pracę z dnia 20.05.2013r. –k. B20 a.o.; zaświadczenie – k.31)

Zgodnie z Regulaminem Organizacyjnym pozwanej z dnia 2 października 2017 roku do zadań D. Administracyjno - (...) należało m.in.:

- sporządzenie projektów umów w zakresie prowadzonych spraw,

- prowadzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia,

- prowadzenie gospodarki materiałowej,

- zabezpieczenie majątku pozwanej przez zniszczeniem, pożarem i kradzieżą.

Do zadań D. Księgowo - (...) należało m.in.: przygotowywanie operacji związanych z gotówkowym i bezgotówkowym obrotem środkami pieniężnymi, dokonywanie wypłat gotówkowych, przestrzeganie prawidłowości obiegu dokumentów niezbędnych do prowadzenia księgowości. Do zadań Głównego Księgowego kierującego tym działań należało m.in. wykonywanie dyspozycji środkami pieniężnymi, przygotowanie umów i ich kontrola w zakresie zadań podległego działu, organizowanie i kontrolowanie systemu obiegu dokumentów księgowych oraz dokonywanie wstępnej kontroli kompletności i rzetelności dokumentów dotyczących operacji gospodarczych i finansowych.

(Regulamin Organizacyjny pozwanej – k.36-39v)

W dniu 1 marca 2013 roku powód przyjął do wiadomości i stosowania zakres czynności i obowiązków służbowych w związku z zatrudnieniem na stanowisku kierownika D. Administracyjno - (...). W ramach zadań i obowiązków powoda leżało: dbanie o prawidłowe gospodarowanie mieniem ruchomym pozwanej, prawidłowym gospodarowaniem i ewidencją środków trwałych oraz elementów wyposażenia.

(zakres czynności i obowiązków służbowych –k. 7-8)

W dniu 5 lipca 2018 roku pozwana zawarła z Województwem (...) umowę nr (...)-I-I/D, której przedmiotem było zobowiązanie Województwa do przekazania dotacji celowej w kwocie 61.500 zł na realizację zadania „Zakup klawesynu jednoklawiaturowego typu francuskiego 430 Hz dla (...) Opery (...).

Ostateczny termin realizacji zdania strony ustaliły na 30 listopada 2018 roku. Dotacja podlegała zwrotowi m.in. w przypadku niewykorzystania do dnia 30 listopada 2019 roku.

Powód oraz p.o. Dyrektora pozwanej D. B. w dniu 25 lipca 2018 roku przeprowadzili negocjacje z wykonawcą K. K. (1). Został sporządzony protokół postępowania o udzielnie zamówienia w trybie zamówienia publicznego z wolnej ręki. Jako członków komisji przetargowej wskazano D. B. i powoda.

W dniu 25 lipca 2018 roku pozwana reprezentowana przez D. B. (p.o. Dyrektora) zawarła umowę nr (...).2018 z K. K. (1) prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...). Przedmiotem umowy było wykonanie klawesynu jednomanuowego A-430Hz o menzurze francuskiej będącego swobodną kopią francuskich instrumentów muzealnych. Strony ustaliły, że wykonawca zobowiązał się do realizacji przedmiotu umowy do dnia 7 listopada 2018 roku. Za wykonanie umowy wykonawca miał otrzymać wynagrodzenie w kwocie 55.000 zł powiększonej o dodatek VAT. Faktura Vat wystawiona przez K. K. (1) miała być zapłacona w terminie do 30 dni według umowy wystawionej przez niego. Na fakturze VAT widnieje zapis, że termin płatności jest : „wg. umowy”.

(umowa z dnia 05.07.2018 r. nr (...)-I-I/D- k. 43 – 44v; protokół negocjacji – k. 48-49; protokół – k. 50-58; umowa z dnia 25.07.2018 r. nr 4/ (...)/7.2018 – k 60-64)

Wykonawca K. K. (1) w dniu 7 listopada 2018 roku dostarczył do pozwanej instrument klawesyn i wystawił fakturę VAT nr (...). Do działu Księgowo - (...) faktura trafiła w dniu 20 listopada 2018 roku. Faktura przed skierowaniem do działu Księgowo - (...) została sprawdzona przez dział powoda. Faktura została zapłacona przelewem na rachunek bankowy wykonawcy w dniu 7 grudnia 2018 roku.

(bezsporne, faktura VAT nr (...) – k. 67-67v)

Pismem z dnia 10 grudnia 2018 roku pozwana reprezentowana przez zastępcę Dyrektora ds. Administracyjnych A. T. (1) zwróciła się do Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) z wnioskiem o aneksowanie umowy nr (...)-I-I/D w ten sposób, żeby wskazać termin zakończenia realizacji zadania na dzień 15 grudnia 2018 roku. W treści pisma nie wskazała, że zwrócenie się o przedłużenie terminu realizacji zadania wynika z nieopłacenia faktury VAT w związku z udzieloną dotacją do 30 listopada 2018 roku. Nie wskazywała osób odpowiedzialnych za ewentualne nieopłacenie faktury w takim terminie aby pozwalało wykorzystać dotację celową zgodnie z umową zawartą z Województwem (...).

Urząd Marszałkowski Województwa (...) odmówił zwarcia aneksu do umowy. W uzasadnieniu wskazał, że pozwana przewidując, że nie jest w stanie wywiązać się z realizacji zdania do 30 listopada 2018 roku powinna wcześniej zwrócić się o aneksowanie umowy w trakcie trwania umowy, a nie po jej zakończeniu. Pozwana została wezwana do zwrotu kwoty dotacji udzielonej przez Województwo (...).

(pismo z dnia 10.12.2018 r. – k. 68-69; opowiedz z dnia 14.12.2018 r. –k.70)

Powód jako Kierownik D. Administracyjno - (...) był odpowiedzialny za merytoryczną weryfikację faktur VAT i właściwy opis faktury. Na fakturze przekazanej przez powoda do D. Księgowo - (...) nie było adnotacji, że zakup instrumentu ma być zaliczony do środków trwałych, że fakturę należy opłacić do 30 listopada 2018 roku. Powód przekazując fakturę do D. Księgowo - (...) celem jej opłacenia nie powiedział żadnemu z pracowników tego działu, że faktura powinna być zapłacona zgodnie z umową zawartą z Województwem (...) tj. 30 listopada 2018 roku aby dotacja celowa nie została zwrócona przez pozwaną, a zakup pokryty z własnych środków.

(zeznania świadka A. A. na rozprawie w dniu 12.02.2020 r. – protokół rozprawy od 00:46:10 do 00:54:13; zeznania świadka A. T. na rozprawie w dniu 01.06.2020 r. – protokół rozprawy 0d 00:46:52 do 00:52:14)

W dniu 19 września 2018 roku pozwana nałożyła na powoda karę porządkową upomnienia za naruszenie ustalonej organizacji w procesie praccy tj. w karcie obiegowej E. G., która zakończyła stosunek pracy z pozwaną w dniu 31 lipca 2018 roku oświadczył, że pracownik dokonał rozliczenia z D. Administracyjno-Gospodarczym, podczas gdy w rzeczywistości pracownik nie zwrócił karty magnetycznej dostępu do pomieszczeń w siedzibie pracodawcy.

(zawiadomienie o zastosowaniu kary porządkowej z dnia 19.09.2018 r. – k. B45 a.o.)

Powód jako kierownik działu Administracyjno - (...) był odpowiedzialny za przyjmowanie i wydawanie druku kart obiegowych, był odpowiedzialny za rozliczanie osób których stosunek pracy ustawał u pozwanej. Powód przy zakończeniu stosunku pracy przez pracowników pozwanej kilkukrotnie nie wezwał ich do zwrotu instrumentów w momencie zakończenia stosunku pracy. Skutkowało to koniecznością wezwania już niepracujących osób do zwrotu instrumentów będących własnością pozwanej. Dopiero na polecenie A. T. (2) byli pracownicy zostali wezwani do zwrotu instrumentów pozwanej.

(zeznania świadka D. B. na rozprawie w dniu 01.06.2020 r. – protokół rozprawy od 00:13:49 do 00:33:49; zeznania świadka A. T. na rozprawie w dniu 01.06.2020 r. – protokół rozprawy od 00:55:24 do 01:00:18)

W dniu 25 lipca 2018 roku powód zwrócił się do pozwanej reprezentowanej przez p.o. Dyrektora D. B. o udzielenie mu urlopu wypoczynkowego w dniach od 30 lipca 2018 roku do 10 sierpnia 2018 roku. Wskazał jako osoby zastępujące O. S. i M. R.. D. B. nie wyraziła zgody na urlop wypoczynkowy w tym terminie. Jako powód podała brak możliwości udzielenia urlopu do czasu zakończenia inwestycji (...). Powód był osobą, która miała największą wiedzę na temat inwestycji, brał udział w cotygodniowych naradach u pozwanej w zakresie realizacji tej inwestycji.

W dniu 13 sierpnia 2018 roku powód zwrócił się z drugim wnioskiem o udzielenie mu urlopu wypoczynkowego. Wniosek skierował do zastępcy Dyrektora ds. Administracji – A. T. (2), której podlegał, jako bezpośredniej przełożonej. Wniósł o udzielenie mu urlopu w dniach od 27 sierpnia 2018 roku do 7 września 2018 roku, Jako osobę zastępującą wskazał O. S.. A. T. (2) udzieliła zgody powodowi na udzielenie urlop wypoczynkowego w tym terminie. Powód wnioskując do A. T. (2) o udzielenie mu urlopu wypoczynkowego nie poinformował jej o uprzedniej odmowie udzielenia urlopu przez D. B. oraz o przyczynach odmowy udzielenie urlopu.

W sierpniu 2018 roku u pozwanej ze względu na trwającą inwestycję (...) nie były udzielane urlopy pracownikom. W okresach, co do których powód wnioskował o urlop były braki w dokumentacji, które utrudniały dokończenie inwestycji, z tego względu obecność powoda w pracy i na naradach była niezbędna do zapewnienia ciągłości inwestycji.

(wniosek z dnia 25.07.2018 r. – k.9; wniosek z dnia 13.08.2018 r. – k. 79; zeznania świadka D. B. na rozprawie w dniu 01.06.2020 r. – protokół rozprawy od 00:13:49 do 00:33:49; z eznania świadka A. T. (2) na rozprawie w dniu 01.06.2020 r. – protokół rozprawy od 00:38:23 do 00:46:52)

Pismem z dnia 17 czerwca 2019 roku pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który zakończył się 30 września 2019 roku. W uzasadnieniu wskazała następujące przyczyny:

1)  Pracownik, taki jak dyrektor Departamentu Administracyjnego Odpowiedzialnych (...), N. i Zakupów (...), jest odpowiedzialny za nadzór nad przestrzeganiem procesów inwestycyjnych, remontów, zakupów inwestycyjnych. Zadanie to jest określone w zakresie czynności i obowiązków służbowych podpisanym przez pracownika w dniu 1 marca 2013 roku. Pracownik zaniedbał realizowanie powyższego zadania tj.:

1.  Pracownik nadzorował realizację umowy nr (...)-L-LD zawartej w dniu 5 lipca 2018 r. Między (...) a Województwem (...), która otrzymała dotację w wysokości 430 sztuk na jedną maszynę z 61 kluczami. Jako osoba nadzorująca zakup inwestycji pracownik potwierdził wycenę nr 15 z dnia 07.11.2018R. wystawioną przez firmę (...) i konserwacja instrumentów muzycznych” – dostawcę klawesynu, na której dostawca określił termin zapłaty 30 dni od dostawy tj. od dnia 7 listopada 2018 roku. Ze względu na fakt, że termin płatności faktury wykraczał poza wskazany w umowie (...)-I-I/D termin realizacji zadania tj. dzień 30 listopada 2018 roku pracownik powinien dopilnować, aby (...) opłaciła FV w terminie wskazanym w umowie jak termin zakończenia inwestycji. W następstwie dokonania przez (...) zapłaty FV nr 18 z dnia 07.11.2018. Województwo (...) cofnęło (...) dotację celowo wynikającą z umowy nr (...)-I-I/D w kwocie 61.500 zł i pracodawca był zmuszony pokryć inwestycję ze środków własnych.

2.  Nadużycie zaufania do pracodawcy polegające na wystąpieniu do bezpośredniego przełożonego w dniu 13.08,2018 r. o udzielenie urlopu wypoczynkowe na okres 27.08.2018 r. do 07.09,2018 r. bez poinformowania, że uprzednio p.o. Dyrektor (...) Opery w dniu 25.07.2018 r, nie wyraziła zgody na udzielenie urlop wypoczynkowego do czasu zakończenia zadania inwestycyjnego p/n „Prace adaptacyjne pomieszczeń budynku K. 6 na potrzeby działalności artystycznej (...) wraz z zakupem wyposażenia”. Bezpośredni przełożony, nie mając wiedzy o decyzji p.o. Dyrektora (...) Opery (...) z dnia 25.07.2018 r. udzielił pracownikowi urlopu w okresie od 27.08.2018 R. – 07.09.2018 r, przy czym na dzień 13.08.2018 r. jak również na dzień 27.08.2018 r. inwestycja B. Artystyczny nie była w (...) zakończona.

2)  Pracownik, jako kierownik D. Administracyjno - (...) jest odpowiedzialny za prawidłowe realizowanie zadania „prawidłowe gospodarowanie mieniem ruchomym Opery”. Zadanie to określone jest w zakresie czynności i obowiązków służbowych podpisanym przez pracownika w dniu 1 marca 2013 roku. Pracownik zaniedbał realizowanie powyższego zadania poprzez potwierdzanie przez D. Administracyjno-Gospodarczy rozliczenia się pracowników kończących zatrudnienie w (...) z mienia Opery w sytuacji, gdy w rzeczywistości, pracownicy nie zwrócili instrumentów muzycznych będących własnością (...).

Mając na uwadze powyższe pozwana wskazała, że przyczyną wypowiedzenia umowy jest utrata zaufania do pracownika.

(wypowiedzenie z dnia 17.06.2019r. – k. 4-6)

W dniu 17 czerwca 2019 roku w trakcie spotkania, na którym obecni byli: powód, dyrektor D. B., dyrektor A. T. (2) oraz kierownik D. Kadr A. Z. powód odmówił przyjęcia wypowiedzenia umowy o pracę, wobec czego kierownik D. Kadr odczytała powodowi treść wypowiedzenia wraz z przyczynami oraz pouczeniem o możliwości i terminie, w którym może się odwołać do Sądu Pracy. Poinformowano powoda, że jego umowa rozwiąże się w wyniku upływu okresu wypowiedzenia w dniu 30 września 2019 roku. Jednocześnie powód został zobowiązany do stawiennictwa następnego dnia w pracy.

(notatka służbowa z dnia 17.06.2019 r. – k. C2 a.o.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów złożonych przez strony do akt sprawy oraz zgromadzonych w aktach organu osobowych powoda. Autentyczność złożonych dokumentów nie była kwestionowana przez strony procesu.

W przedmiocie zeznań świadków Sąd ocenił ich wiarygodność w sposób następujący.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków: A. Z., A. A., D. B. oraz A. T. odnośnie okoliczności, w których powód występował o urlop wypoczynkowy, przyczyn odmowy oraz ostatecznego udzielenia zgody na urlop bez wiedzy p.o. dyrektora pozwanej. Wiarygodne są również twierdzenia dotyczące okoliczności uchybienia terminowi do zapłacenia faktury VAT za klawesyn. Również świadkowie spójnie zeznawali na temat faktu braku prawidłowego rozliczania przez powoda pracowników kończących pracę pozwanej z jej mienia. Dla dokonania ustaleń przez Sąd przede wszystkim istotne były zeznania świadka A. T. (2), która jako bezpośredni przełożony powoda wskazywała, że darzyła powoda sympatią, a przez uchybienia których się powód dopuścił utraciła do niego zaufanie jako do pracownika.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania Sądu było odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego pismem z dnia 17 czerwca 2019 roku. Powód wnosił o przywrócenie go do pracy w pozwanej na poprzednich warunkach pracy i płacy. Powód był zatrudniony w pozwanej Operze na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Podstawą roszczenia powoda o przywrócenie do pracy jak i odszkodowanie jest art. 42 § 1 Kodeksu pracy, dalej KP, zgodnie, z którym w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. W toku procesu powód powoływał się tylko na to, że wypowiedzenie, które zostało dokonane przez pracodawcę było nieuzasadnione. Niekwestionowana była natomiast zgodność z przepisami o wypowiadaniu umów o pracę tj. m.in. pisemnej formie wypowiedzenia umowy o pracę oraz wskazania przyczyn w pisemnym oświadczeniu pracodawcy.

W myśl art. 30 § 4 KP w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego wymóg ten oznacza, że wymieniona w oświadczeniu przyczyna wypowiedzenia powinna być prawdziwa i konkretna (por. uchwałę pełnego składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1985 roku, III PZP 10/85, OSNC z 1985 roku, z. 11, poz. 164). Zasadność wypowiedzenia - w razie odwołania się pracownika - podlega kontroli sądu pracy. Sąd pracy ocenia, czy konkretne wypowiedzenie było uzasadnione. Z przytoczonej powyżej analizy art. 30 § 4 KP wynika, że przyczyna zawarta w piśmie zawierającym wypowiedzenie umowy o pracę ma być jasna i zrozumiała. Należy również zaznaczyć, że ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę powinna być dokonywana przez Sąd w granicach przyczyn podanych pracownikowi przez pracodawcę ( art. 30 § 4 KP) (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1998 roku, I PKN 434/98, OSNAP z 1999, Nr 21, poz. 688).

Podzielając powyższe poglądy Sąd ocenił zasadność wskazywanych przez pracodawcę trzech przyczyn wypowiedzenia, które zostały podane w oświadczeniu o wypowiedzeniu z dnia 17 czerwca 2019 roku. Pracodawca w uzasadnieniu decyzji o wypowiedzeniu wskazał, że utracił zaufanie do powoda jako do pracownika. Z ugruntowanego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, że utrata zaufania do pracownika może stanowić podstawę do rozwiązania z nim umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Należy wskazać jednocześnie, że wypowiedzenie jest zwykłym trybem zakończenia stosunku pracy i wobec tego wskazane tam przyczyny nie muszą się charakteryzować dużą doniosłością czy ciężarem. Pracodawca wypowiadając pracownikowi umowę o pracę nie musi wskazywać na ciężkie naruszenia obowiązków, ale na takie które jego zdaniem uniemożliwiają dalsze zatrudnianie pracownika. Taką przyczyną może być utrata zaufania. Pozwany pracodawca na okoliczność uzasadnienia utraty zaufania wskazał trzy przyczyny, które ujął w punktach.

Pierwszą przyczyną wskazaną przez pozwaną był brak nadzoru ze strony powoda nad realizacją umowy dotyczącej dotacji celowej na zakup klawesynu, która polegała na braku nadzoru nad wykonaniem płatności faktury VAT w terminie określonym umową o dotację z Województwem (...). Sąd uznał, że powód był odpowiedzialny za nieopłacenie faktury VAT nr (...) w terminie do 30 listopada 2018 roku jak przewidywała umowa o dotację, ponieważ to na dziale którym kierował ciążył obowiązek opisania faktury VAT nr (...) tak, aby została opłacona zgodnie z umową o dotację celową.

Sąd ustalił, że z zakresu czynności i obowiązków służbowych powoda wynika, że był odpowiedzialny za organizację procesów inwestycyjnych, remontów i zakupów inwestycyjnych (pkt 3 Zakresu) oraz nadzór nad sporządzeniem projektów umów cywilnoprawnych w zakresie spraw prowadzonych przez D. (pkt 13). Według Sądu nadzór nad umową o dotację celową zawartą z Województwem (...) mieścił się w zakresie zadania wskazanego w punkcie 13. Zakresu czynności. Pomimo tego, że kwestia finansowania nie należała do „spraw prowadzonych przez D.”, to jednak powód jako osoba odpowiedzialna za nadzór nad projektem zakupu klawesynu z dotacji celowej był odpowiedzialny za prawidłowy opis faktury umożliwiający jej opłacenie w terminie. Z Regulaminu § 13 wynika, że za obrót środkami pieniężnymi oraz opłacanie dokumentów nie leżał w gestii D. Administracyjno - (...) tylko D. (...). W toku realizacji przedsięwzięcia związanego z zakupem klawesynu w związku z udzieloną przez Województwo (...) dotacją pozwany pracodawca powierzył powodowi zadanie związane z prowadzeniem negocjacji, co potwierdza protokół z negocjacji. Nadto powód był odpowiedzialny za weryfikację zaproszenia do negocjacji, załączników i wzoru umowy, protokołu z negocjacji oraz udziału w negocjacjach. Pozwany pracodawca udowodnił tego, że powód biorąc udział w negocjacjach w komisji przetargowej przyjął na siebie również odpowiedzialność za opłacenie faktury wystawianej przez wykonawcę K. K. (1) w terminie do 30 listopada 2018 r. w takim zakresie, że powodowi był znana data 30 listopada 2018 r. jako data graniczna dla uzyskania dotacji celowej od Województwa (...) (§5 ust. 1 Umowy nr (...)-I-I/D). W ramach realizacji zadań powód był odpowiedzialny za sprawdzenie pod względem merytorycznym i formalnym wystawionej przez wykonawcę klawesynu faktury, co potwierdził podpisem widocznym na odwrocie faktury VAT nr (...). Sprawdzenia powód dokonał 20 listopada 2018 r., zatem przed upływem terminu wykonania umowy z Województwem (...). Faktura dalej trafiła do D. (...). Jednak faktura została cofnięta o działu powoda z uwagi na niewłaściwy opis faktury, co miało wpływ na dokonanie płatności po terminie. To powód i podwładni mu pracownicy powinni opisać fakturę tak aby pracownicy D. (...) mieli wiedzę, że jest to zakup jako środek trwały i termin płatności był do 30 listopada 2018 roku tak, aby nie było ryzyka zwrotu dotacji celowej i sfinansowanie zakupu klawesynu ze środków własnych pozwanej. W ocenie Sądu nie można przerzucać odpowiedzialności z za nieopłacenie faktury w terminie na dział (...) ponieważ na tej fakturze widniał zapis, że faktura jest płatna „wg. umowy”. Pracownicy tego działu mogli pozostawać w usprawiedliwionym przekonaniu, że opłacenie faktury nr (...) jest możliwe do 7 grudnia 2018 roku. Powód jako długoletni pracownik i nadzorujący to postępowanie powinien, jeśli nie pisemnie na fakturze, to ustnie przekazując fakturę lub przez pracownika wskazać, że należy ją opłacić do 30 listopada 2018 roku. Powód nie uczynił tego. Z tego też powodu pierwsza z przyczyn wskazanych przez pozwaną znalazła potwierdzenie w rzeczywistości.

Drugą przyczyną wskazaną w oświadczeniu pracodawcy było nadużycie zaufania pracodawcy przez powoda poprzez wystąpienie do bezpośredniego przełożonego na okres od 27 sierpnia do 7 września 2018 r. bez poinformowania, że uprzednio p.o. Dyrektor (...) Opery (...) nie wyraziła zgody na udzielenie urlopu wypoczynkowego do czasu zakończenia zadania „Praca adaptacyjne pomieszczeń budynku K. 6 na potrzeby działalności. W ocenie Sądu pozwana udowodniła, że powód był odpowiedzialny za nadzór nad powyższym zadaniem, oraz że wykonywana przez niego funkcja miała kluczowe znaczenie tak istotne, że nie można było udzielić mu urlopu. Należy wskazać, że co do zasady w pozwanej w sierpniu co roku były udzielane pracownikom urlopy wypoczynkowe. Natomiast w 2018 roku trwała inwestycja, za którą między innymi odpowiedzialny był powód. Powód miał wiedzę na temat samego postępowania o inwestycję, dokumentacji, a także przede wszystkim co istotne, co tydzień uczestniczył w naradach istotnych z punktu widzenia inwestycji. Dodatkowo w sierpniu 2018 roku zostały ujawnione okoliczności związane z brakami w dokumentacji tej inwestycji, konicznością sporządzania opinii prawnych, a obecność powoda z tego powodu była wymagana aby uzupełniać braki, a przede wszystkim zapewnić prawidłowy tok inwestycji. W drugim wniosku urlopowym powód wskazał pracownika zastępującego – M. R., która, jak twierdzi powód, była pracownikiem odpowiedzialnym za realizację zadania (...). Pozwana wykazała, że powód rzeczywiście nie poinformował A. T. (2) o odmowie udzielenia urlopu przez D. B.. O powyższym świadczą spójne zeznania świadków w tej sprawie.

Sąd ustalił, że pierwszy wniosek o udzielenie urlopu dotyczył innego okresu, aniżeli drugi zaakceptowany (pierwszy: 30.07.2018 – 10.08.2018; drugi: 27.08.2018 – 07.09.2018). Pierwszy ze wskazanych okresów był przewidziany w planie urlopów jako urlop wypoczynkowy powoda. Zgodnie z art. 163 § 1 KP urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów. Plan urlopów ustala pracodawca, biorąc pod uwagę wnioski pracowników i konieczność zapewnienia normalnego toku pracy. Natomiast zgodnie z art. 164 § 2 KP przesunięcie terminu urlopu jest także dopuszczalne z powodu szczególnych potrzeb pracodawcy, jeżeli nieobecność pracownika spowodowałaby poważne zakłócenia toku pracy. Z tych względów powodowi odmówiono udzielenia urlopu. Pozwana odmawiając powodowi udzielania urlopu wypoczynkowego w ramach planu urlopowego udowodniła obiektywne przyczyny odmowy mimo wskazania osób zastępujących w tym wniosku. Pozwana zdołała wykazać, że zastępstwo przez M. R. i O. S. w okresie urlopu wypoczynkowego powoda, kiedy spotkał się z odmową uniemożliwiłoby realizację inwestycji w sposób prawidłowy. Powód posiadał dużo szerszą wiedzę na temat samej inwestycji niż pracownicy przez niego wskazani.

Przede wszystkim jednak w tym zakresie tę przyczynę należy rozpatrywać poprzez pryzmat konieczności obdarzania pracownika przez pracodawcę zaufaniem. W ocenie Sądu pracodawca mógł utracić zaufanie do powoda z powodu jego zachowania związanego z urlopem w sierpniu 2018r. Powód uzyskując najpierw odmowę udzielenia mu urlopu wypoczynkowego przez kierownika zakładu pracy, pod jego nieobecność udał się do zastępcy tego kierownika i taką zgodę uzyskał nie informując go o uprzedniej odmowie i przyczynach odmowy. Powód powinien poinformować A. T. (2), u której składał drugi wniosek o urlop wypoczynkowy, że wniosek, który składał wcześniej, nie został zaakceptowany przez pozwaną działającą przez p.o. Dyrektora D. B.. Należy jednocześnie wskazać, że powód ze względu na swoją rolę w inwestycji określonej jako (...) powinien poinformować A. T. (2) o odmowie udzielenia urlopu. Takie zachowanie powoda świadczy o tym, że powód bez względu na sytuację w pracy miał zamiar udać się na urlop wypoczynkowy mimo jego kluczowej roli dla inwestycji i pomimo zasadnej odmowy udzielenia urlopu zgodnie z wcześniejszym planem. Z powyższych względów również ta przyczyna wskazana w oświadczeniu pracodawcy jest uzasadniona i miała miejsce w rzeczywistości, a jako taka może samodzielnie stanowić przyczynę wypowiedzenia.

Trzecią przyczyną wskazaną przez pracodawcę jest zaniedbanie zadania w postaci potwierdzenia rozliczenia się przez pracowników kończących zatrudnienie w (...) Operze (...) z mienia, tj. instrumentów muzycznych stanowiących własność Opery. Z Zakresu czynności i obowiązków służbowych powoda wynika, że był odpowiedzialny za prawidłowe gospodarowanie i ewidencję środków trwałych oraz elementów wyposażenia. Oznacza to, że powód, jako kierownik miał obowiązek wyliczyć pracowników, których stosunek ustaje z powierzonego im mienia oraz zobowiązać ich do zwrotu tego mienia.

W ocenie Sądu pracodawca udowodnił, że wskazana przyczyna rozwiązania umowy o pracę była rzeczywista. Z całokształtu okoliczności sprawy i ustaleń Sądu wynika, że powód nie dokładał należytych starań przy rozliczaniu pracowników, których stosunek pracy ustawał, nie wzywał ich w związku z tym do zwrotu instrumentów będących własnością pozwanej. Dopiero na polecenie przełożonej powoda A. T. (2) pracownicy, którzy nie rozliczyli się z pozwaną zostali wezwani do zwrotu instrumentów i dopiero wtedy je zwrócili. Powód ze swojej strony nie realizował obowiązku jakim było dbanie o prawidłowe gospodarowanie mieniem ruchomym pozwanej. Również i ta przyczyna została udowodniona przez pozwaną w toku postępowania jako rzeczywista.

Niezależnie od powyższego, pozwana nie może rozszerzać katalogu przyczyn wypowiedzenia poprzez powoływanie się na fakt, że powód prócz rozliczenia z instrumentów muzycznych miał nie rozliczać pracowników z innego mienia np. kart magnetycznych. Taka przyczyna odnosząca się do mienia innego niż instrumenty muzyczne nie została wskazana w oświadczaniu pracodawcy. Wobec tego bezprzedmiotowe było powoływanie się na to, że powód postawił swoją pieczątkę na karcie obiegowej E. G. potwierdzając to, że zdała całemu mienie pozwanej (w tym kartę dostępu magnetyczną). Sąd badał tylko kwestie wskazane w wypowiedzeniu tj. związane z instrumentami muzycznymi.

Z powyższych względów uznał, że rozwiązanie umowy o pracę z powodem z zachowaniem okresu wypowiedzenia z dnia 17 czerwca 2019 roku jest uzasadnione i skutkuje oddaleniem powództwa o odszkodowanie w całości o czym Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

W przedmiocie kosztów procesu Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 180 zł na podstawie art. 98 § 1 i 3 oraz 99 KPC w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych – zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. O powyższym Sąd orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku.