Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 24 lutego 2020r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu, V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący: sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Protokolant: sekr. sąd. Anna Zakrzewska

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2020r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa: L. S., M. S. i W. S.

przeciwko : M. W. (1) i J. W. (1)

o zapłatę

1.  zasądza solidarnie od pozwanych M. W. (1) i J. W. (1) na rzecz powodów L. S., M. S. i W. S. kwotę 23.185,48 zł (dwadzieścia trzy tysiące sto osiemdziesiąt pięć złotych 48/100) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot:

- 18.677,09 zł od dnia 06 września 2017r. do dnia zapłaty,

- 4.508,38 zł od dnia 06 września 2017r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza solidarnie od pozwanych M. W. (1) i J. W. (1) na rzecz powodów L. S., M. S. i W. S. kwotę 4.777,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.617,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

3.  nakazuje pobrać solidarnie od pozwanych M. W. (1) i J. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 598,50 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława

Sygn. akt V GC 2810/17

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 26 października 2017 r. (data stempla pocztowego) powodowie L. S., M. S. i W. S. reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika wnieśli o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, aby pozwani M. W. (1) i J. W. (1) zapłacili im solidarnie kwotę 23.185,48 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 18.677,09 zł od dnia 06 września 2017 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 4.508,39 zł od dnia 06 września 2017 r. do dnia zapłaty. Nadto wnieśli o zasądzenie solidarnie od pozwanych na ich rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.

W uzasadnieniu pozwu powodowie podnieśli, że prowadzą działalność gospodarczą
w ramach spółki cywilnej pod nazwą (...) s.c. L., M., W. S.”, zaś pozwani są członkami zarządu spółki (...).A.M. (...) Spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K.. Wskazali, iż w ramach prowadzonej działalności wykonywali na rzecz J.A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością usługi serwisowe komory śrutowniczej. Usługi zostały wykonane prawidłowo, a spółka zaakceptowała je na protokołach zdawczo-odbiorczych. Powodowie wskazali, że sprzedali spółce towary według jej zamówień z dnia 29 czerwca 2012 r. oraz
z dnia 25 kwietnia 2012 r. Spółka nie uregulowała z tego tytułu należności na łączna kwotę 13.385,72 zł. Wobec braku zapłaty powodowie skierowali sprawę na drogę procesu sądowego. Podnieśli, że nakazem zapłaty z dnia 22 maja 2015 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy w sprawie sygn. akt VIII GNc 226/15 nakazał J.A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K., aby zapłaciła na rzecz powodów kwotę 13.385,72 zł wraz z żądanymi odsetkami i kosztami procesu w wysokości 3.087,00 zł. Nakaz zapłaty został opatrzony klauzulą wykonalności. Powodowie wskazali, że mimo wezwania do zapłaty spółka nie uregulowała zasądzonej należności. Wobec powyższego sprawa została skierowana do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym
w B., który stwierdził bezskuteczność egzekucji wobec braku majątku spółki i postanowieniem z dnia 29 listopada 2016 r. umorzył postępowanie egzekucyjne. Koszty tego postępowania zostały ustalone na kwotę 101,39 zł, zaś koszty zastępstwa prawnego
w egzekucji na kwotę 1.200,00 zł. Jako podstawę swojego żądania powodowie wskazali art. 299§1 ksh.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 07 listopada 2017 r. wydanym w sprawie sygn. akt V GNc 4705/17 Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Z przedmiotowym rozstrzygnięciem nie zgodzili się pozwani i skutecznie złożyli sprzeciw. Wnieśli o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powodów na ich rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu swoich sprzeciwów pozwani zakwestionowali zasadność roszczenia
i zakwestionowali swoją legitymacje bierną w sprawie. Zaprzeczyli, by byli odpowiedzialni za zobowiązania spółki. Wskazali, że w okresie pełnienia przez nich funkcji członków zarządu J.A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. nie istniały okoliczności skutkujące koniecznością złożenia wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego, o czym świadczą bilanse spółki. Pozwani podnieśli również, że powodowie nie wykazali, by ponieśli szkodę z powodu niezłożenia przez nich wniosku o ogłoszenie upadłości spółki. Nadto pozwany M. W. (1) wskazał, że zobowiązania spółki powstały
w latach 2012 – 2013, tj. zanim objął funkcję Prezesa Zarządu.

W odpowiedzi na sprzeciwy z dnia 12 stycznia 2018 r. (data wpływu) powodowie podtrzymali dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powodowie prowadzą działalność gospodarczą pod firmą (...) s.c. L., M., W. S.” w B. w oparciu o wpis do (...).

(okoliczność bezsporna).

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej powodowie wykonywali na rzecz J.A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością usługi serwisowe komory śrutowniczej. Sprzedali jej również materiały niezbędne do dokonania przeglądu maszyny. Usługi oraz dostawy zostały wykonane prawidłowo, co zostało potwierdzone
w sporządzonych protokołach zdawczo-odbiorczych, podpisanych przez osobę umocowaną do działania w imieniu powodów i spółki (...).A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K.. Z tytułu sprzedaży i wykonanych usług powodowie wystawili spółce faktury VAT:

-

nr (...) z dnia 14 lutego 2012 r. na kwotę 2.109,20 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 06 marca 2012 r.,

-

nr (...) z dnia 11 lipca 2012 r. na kwotę 1.851,15 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 18 maja 2012 r.,

-

nr (...) z dnia 30 kwietnia 2012 r. na kwotę 142,68 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 21 maja 2012 r.,

-

nr (...) z dnia 27 kwietnia 2012 r. na kwotę 1.851,15 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 01 sierpnia 2012 r.,

-

nr (...) z dnia 25 września 2012 r. na kwotę 1.544,39 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 16 października 2012 r.,

-

nr (...) z dnia 17 grudnia 2012 r. na kwotę 1.568,13 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 07 stycznia 2013 r.,

-

nr (...) z dnia 22 marca 2013 r. na kwotę 1.110,44 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 12 kwietnia 2013 r.,

-

nr (...) z dnia 24 czerwca 2013 r. na kwotę 1.477,35 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 15 lipca 2013 r.,

-

nr (...) z dnia 20 grudnia 2013 r. na kwotę 1.731,23 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 19 stycznia 2014 r.

(dowód: fakty bezsporne, a nadto: zamówienie k. 22, 23, faktury VAT k. 24, 27, 30, 33, 35, 37, 39-41, protokół zdawczo-odbiorczy k. 25-26, 28-29, 31-32, 34, 36, 38).

Pismem z dnia 30 sierpnia 2013 r. powodowie wezwali J.A.M. (...) Spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. do zapłaty kwoty 11.654,49 zł wraz
z odsetkami ustawowymi w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania pod rygorem skierowania sprawy na drogę procesu sądowego. Wezwanie doręczono spółce w dniu 02 września 2013 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 42, potwierdzenie doręczenia przesyłki pocztowej k. 43).

W piśmie z dnia 07 maja 2014 r. powodowie wezwali J.A.M. (...) Spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. do zapłaty kwoty 13.385,72 zł wraz
z odsetkami ustawowymi w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania pod rygorem skierowania sprawy na drogę procesu sądowego. Wezwanie zostało nadane w urzędzie pocztowym w dniu 09 maja 2014 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 44, wyciąg z pocztowej książki nadawczej k. 45).

Spółka (...).A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w K. nie uregulowała należności w zakreślonym terminie.

(fakt bezsporny).

Wobec braku zapłaty za wykonane usługi i sprzedane towary powodowie skierowali sprawę na drogę postępowania sądowego. Dnia 22 maja 2015 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy wydał w sprawie sygn. akt VIII GC 226/15 wyrok, którym zasądził od pozwanej J.A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w K. na rzecz powodów kwotę 13.385,72 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot:

-

2.109,20 zł od dnia 07 marca 2012 r. do dnia zapłaty,

-

1.851,15 zł od dnia 19 maja 2012 r. do dnia zapłaty,

-

142,68 zł od dnia 22 maja 2012 r. do dnia zapłaty,

-

1.851,15 zł od dnia 02 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty,

-

1.544,39 zł od dnia 17 października 2012 r. do dnia zapłaty,

-

1.568,13 zł od dnia 08 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty,

-

1.110,44 zł od dnia 13 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty,

-

1.477,35 zł od dnia 16 lipca 2013 r. do dnia zapłaty,

-

1.731,23 zł od dnia 20 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty

i kosztami procesu w wysokości 3.087,00 zł.

W dniu 01 sierpnia 2016 r. wyrok został opatrzony klauzulą wykonalności.

(dowód: tytuł wykonawczy k. 46).

Na podstawie tego tytułu wykonawczego Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym
w B. wszczął postępowanie egzekucyjne wobec J.A.M. (...) Spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. (Km 1221/16). Postanowieniem z dnia 29 listopada 2016 r. postępowanie zostało umorzone z uwagi na bezskuteczność egzekucji. Koszty postępowania egzekucyjnego zostały ustalone przez Komornika na kwotę 101,39 zł, zaś koszty zastępstwa adwokackiego w postepowaniu egzekucyjnym na kwotę 1.200,00 zł.

(dowód: postanowienie k. 47).

Pismem z dnia 29 sierpnia 2017 r. powodowie reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika wezwali pozwanych do zapłaty kwoty 13.385,72 zł wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztów procesu w wysokości 3.087,00 zł w terminie do dnia 05 września 2017 r. Wezwania zostały nadane w urzędzie pocztowym w dniu 30 sierpnia 2017 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 52-53, 54-55, wyciąg z pocztowej książki nadawczej k. 56).

Żądana przez powoda należność nie został uregulowana przez żadnego z pozwanych ani w całości, ani w części.

(okoliczność bezsporna).

Pozwany J. W. (1) był prezesem zarządu J.A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. w okresie od dnia 13 lipca 2010 r. do dnia 23 grudnia 2014 r. Pozwany M. W. (1) jest prezesem zarządu spółki od dnia 23 grudnia 2014 r.

(dowód: centralna informacja KRS k. 189-202).

W okresie pełnienia funkcji przez pozwanego J. W. (1) J.A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. co najmniej od 2014 r. nie realizowała swoich zobowiązań (stan zobowiązań na dzień 31 grudnia 2014 r. stanowił 95% wartości jej majątku). Posiadała wymagalne zobowiązania, w tym zobowiązania, które
z powodu egzekucji zostały wpisane do KRS (wobec ZUS i Urzędu Skarbowego). Nadto spółka nie wykonywała swoich zobowiązań wobec powodów na przestrzeni lat 2012 – 2014. Oznacza to, że spółka pod zarządem pozwanego J. W. (1) najpóźniej w marcu 2014 r. powinna była złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości z uwagi na posiadanie zobowiązań, które nie zostały opłacone i wszczęte egzekucje. Natomiast pozwany M. W. (1) w sytuacji, gdy został Prezesem Zarządu (23 grudnia 2014 r.) i otrzymał dane finansowe za 2014 r. powinien na podstawie sytuacji ekonomiczno-finansowej spółki niezwłocznie zwołać Walne Zgromadzenie celem podjęcia decyzji co do dalszego istnienia firmy oraz, jeśli nie złożono takiego wniosku wcześniej, to złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości.

(dowód: opinia biegłego sądowego z dziedziny rachunkowości k. 166-226).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez powodów do akt, przesłuchania pozwanych J. W. (1) i M. W. (1) oraz opinii biegłej sądowej z dziedziny rachunkowości M. P..

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty, z których dowód przeprowadzono w toku postępowania. Ich autentyczność oraz prawdziwość stwierdzonych w nich faktów nie budziła jego wątpliwości, nie zostały one również zakwestionowane przez żadną ze stron procesu (art. 230 kpc).

Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanych, że w czasie, gdy pełnili funkcję Prezesa Zarządu J.A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. kondycja finansowa spółki była dobra. Jest to sprzeczne ze sporządzoną w sprawie opinią biegłej sądowej z dziedziny rachunkowości. W pozostałym zakresie Sąd uznał ich zeznania za wiarygodne, jednakże nie miały one znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Opinia biegłego ma na celu ułatwienie Sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne. Sama opinia nie może być źródłem materiału faktycznego sprawy ani stanowić podstawy ustalenia okoliczności będących przedmiotem oceny biegłych. Opinia biegłego podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233§1 kpc, lecz co odróżnia ją pod tym względem, to szczególne dla tego dowodu kryteria oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych
w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej (postanowienie SN
z dnia 07 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001/4/64). Specyfika oceny tego dowodu wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej.

Po doręczeniu odpisu opinii pełnomocnik powodów ani pozwani nie zakwestionowali jej, nie wnieśli o sporządzenie opinii uzupełniającej ani nie zażądali wezwania biegłej na rozprawę w celu złożenia ustanych wyjaśnień do pisemnej opinii sporządzonej w sprawie.

Sąd podzielił opinię biegłej sądowej dziedziny rachunkowości M. P.. W ocenie Sądu opinia biegłego jest jasna i logiczna, a nadto została sporządzona fachowo i rzetelnie. Wnioski wywiedzione w opinii są należycie uzasadnione i wolne od błędów logicznych oraz wewnętrznych sprzeczności, co świadczy o dużym doświadczeniu zawodowym i rzetelnej wiedzy fachowej biegłego. Biegła w sposób wyczerpujący ustaliła, że J.A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. pod zarządem pozwanego J. W. (1) najpóźniej w marcu 2014 r. powinna złożyć wniosek
o ogłoszenie upadłości z uwagi na posiadanie zobowiązań, które nie zostały opłacone
i wszczęte egzekucje. Natomiast pozwany M. W. (1) w sytuacji, gdy został Prezesem Zarządu (23 grudnia 2014 r.) i otrzymał dane finansowe za 2014 r. powinien na podstawie sytuacji ekonomiczno-finansowej spółki niezwłocznie zwołać Walne Zgromadzenie celem podjęcia decyzji co do dalszego istnienia firmy oraz, jeśli nie złożono takiego wniosku wcześniej, to złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W sprzeciwie pozwani zaprzeczyli, by byli odpowiedzialni za zobowiązania spółki. Wskazali, że w okresie pełnienia przez nich funkcji członków zarządu J.A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. nie istniały okoliczności skutkujące koniecznością złożenia wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego, o czym świadczą bilanse spółki. Nadto pozwany M. W. (1) wskazał, że zobowiązania spółki powstały w latach 2012 – 2013, tj. zanim objął funkcję Prezesa Zarządu.

Zgodnie z treścią art. 299§1 ksh jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Natomiast w myśl §2 powołanej regulacji członek zarządu może się uwolnić od odpowiedzialności, o której mowa w §1, jeżeli wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub
w tym samym czasie wydano postanowienie o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego albo o zatwierdzeniu układu w postępowaniu w przedmiocie zatwierdzenia układu, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło nie z jego winy, albo że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewydania postanowienia o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego albo niezatwierdzenia układu w postępowaniu
w przedmiocie zatwierdzenia układu wierzyciel nie poniósł szkody.

Określona w art. 299 ksh odpowiedzialność ma charakter subsydiarny, ponieważ uzależniona jest od niemożności uzyskania zaspokojenia roszczenia od spółki. Przedmiotem tej odpowiedzialności są zobowiązania, których nie można zaspokoić z majątku spółki. Przy czym bez znaczenia jest charakter tego zobowiązania.

Dla odpowiedzialności z art. 299§1 ksh żadnego znaczenia nie ma fakt wpisania członka zarządu do rejestru przedsiębiorców. Odpowiedzialność tę z jednej strony ponoszą członkowie zarządu od chwili ich powołania, choćby nie zostali wpisani do rejestru,
z drugiej zaś strony nie ponoszą jej osoby, których mandat w czasie istnienia wierzytelności już wygasł choćby były w dalszym ciągu wpisane do rejestru (tak: A. S., M. T., w: S., S., S., S., Komentarz KSH, t. II, 2005, s. 965; K., Komentarz KSH, t. I, 2005, s. (...); K. K.-P., w: K., Sp. z o.o., 2007,
s. 579; T. S., Odpowiedzialność cywilnoprawna, s. 222). Wpis ten, w tym także wykreślenie, ma bowiem jedynie charakter deklaratywny.

Odpowiedzialność ponoszą zarówno aktualni, jak i byli członkowie zarządu. Wobec deklaratywnego charakteru zarówno wpisu, jak i wykreślenia członka zarządu z rejestru, dla przyjęcia odpowiedzialności przewidzianej w art. 299§1 ksh decydujący jest okres rzeczywistego pełnienia funkcji, a nie treść wpisów w rejestrze i daty, w jakich piastun został ujawniony oraz skreślony z rejestru. Kluczowe znaczenia mają: moment powołania do pełnienia funkcji oraz chwila wygaśnięcia mandatu. Odpowiedzialność obejmuje okres już od chwili powołania do pełnienia funkcji, a nie dopiero od daty wpisu do rejestru (por. K., Komentarz KSH, t. 1, 2018, art. 299, uw. 1; K. O., Odpowiedzialność, s. 109–117). Członkom zarządu nie można przypisać odpowiedzialności z art. 299§1 ksh za zobowiązania powstałe po wygaśnięciu ich mandatu, choćby już w czasie pełnienia funkcji istniały podstawy do ogłoszenia upadłości spółki (por. A. Karolak, w: A. Mariański, A. Karolak, Odpowiedzialność, s. 98; T. Szczurowski, w: Jara, Komentarz KSH, 2018, art. 299, Nb 61). Ponoszą jednak odpowiedzialność za zobowiązania powstałe w czasie sprawowania mandatu. Odpowiedzialność z art. 299§1 ksh obejmuje więc w odniesieniu do danej wierzytelności niezaspokojonej przez spółkę – wszystkie osoby, które pełniły funkcję członka zarządu od momentu powstania zobowiązania spółki (por. wyrok SN z dnia: 28 lutego
2008 r., III CZP 143/07, 31 stycznia 2007 r., II CSK 381/06, 02 lutego 2007 r., IV CSK 370/06, 25 lutego 2010 r.).

Odpowiedzialność przewidziana w art. 299§1 ksh obejmuje nie tylko należność główną, lecz także odsetki naliczone wobec spółki z tytułu opóźnienia (ustawowe lub umowne), jak również koszty postępowania sądowego i egzekucyjnego, którymi na rzecz wierzyciela została obciążona spółka.

Wierzyciel nie musi wykazywać swojej szkody, winy członka zarządu w niezgłoszeniu wniosku o upadłość (względnie: niedoprowadzeniu do zdarzeń restrukturyzacyjnych opisanych w art. 299§2 ksh) ani związku przyczynowego pomiędzy działaniami lub zaniechaniami członka zarządu a brakiem zaspokojenia wierzytelności przez spółkę. Nie jest konieczne wykazywanie zaniedbania w złożeniu we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości bądź podjęciu innych działań restrukturyzacyjnych przewidzianych w art. 299§2 ksh. Wystarczające jest wykazanie, że zobowiązanie wobec spółki nie może zostać wyegzekwowane z jej majątku (tak Kodeks spółek handlowych pod red. prof. dr hab. Adama Opalskiego, Tom II B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Komentarz do art. 299, wyd. 2018).

To na pozwanym członku zarządu spoczywa ciężar uwolnienia się od odpowiedzialności. Przy czym wykazanie okoliczności egzoneracyjnych wymaga odwołania się do wiadomości specjalnych biegłego z dziedziny rachunkowości.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy podkreślić należy, iż niesporne pomiędzy stronami było to, iż powodowie posiadają względem J.A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. tytuł wykonawczy – wyrok opatrzony klauzulą wykonalności. Poza sporem pozostawało również, iż prowadzona przez powodów egzekucja wobec J.A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. okazała się bezskuteczna, a powodowie ponieśli jej koszty. Przy czym kwotę szkody powodów stanowi należność główna wynikająca z tytułu wykonawczego, jak też odsetki i koszty tamtejszego postępowania. Szkodą jest również kwota jaką strona wydatkowała na dochodzenie należności od spółki w postępowaniu egzekucyjnym. Kwoty te były niesporne.

Nadto, zgodnie z powyższymi rozważaniami a wbrew twierdzeniom pozwanych, ponoszą oni obaj odpowiedzialność za zobowiązania spółki, gdyż powstały one w okresie, gdy Prezesem Zarządu był J. W. (2) i istniały gdy funkcje ta obejmował M. W. (2).

Ze sporządzonej w sprawie opinii biegłego sądowego z dziedziny rachunkowości, która nie była kwestionowana przez strony wynika jednoznacznie, iż J.A.M. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. pod zarządem pozwanego J. W. (1) najpóźniej w marcu 2014 r. powinna była złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości
z uwagi na posiadanie zobowiązań, które nie zostały opłacone i wszczęte egzekucje. Natomiast pozwany M. W. (1) w sytuacji, gdy został Prezesem Zarządu i otrzymał dane finansowe za 2014 r. powinien na podstawie sytuacji ekonomiczno-finansowej spółki niezwłocznie zwołać Walne Zgromadzenie celem podjęcia decyzji co do dalszego istnienia firmy oraz, jeśli nie złożono takiego wniosku wcześniej, to złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości. Żaden z nich tego nie uczynił. Zatem obaj ponoszą odpowiedzialność jako członkowie zarządu spółki za dochodzoną wierzytelność.

Mając na uwadze rozważania faktyczne i prawne Sąd uznał, że powodowie wykazali powództwo zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Dlatego też uwzględnił roszczenie pozwu w całości, o czym orzekł w pkt 1 sentencji wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł w oparciu o art. 481§1 kc w zw. z art. 476 kc i art. 359 kc.

Sąd uznał, iż w związku z tym, iż pozew został złożony po dniu 01 stycznia 2016 r. powodowie domagają się zasądzenia odsetek ustawowych według stawki wynikającej z treści art. 359 kc. Zasądzeniu odsetek w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie sprzeciwiał się art. 321 kpc, albowiem zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie, w sytuacji w której powód żądał jedynie odsetek ustawowych (skoro wysokość tych pierwszych jest większa) stanowiłoby orzeczenie ponad żądanie (por. wyrok SA w Łodzi z dnia 10 kwietnia 2017 r.,
I ACa 1261/16 Legalis nr 1611702).

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98§1 i 2 kpc, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

Na koszty te w rozpoznawanej sprawie złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 1.160,00 zł obliczona zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz.U. tj. z 2016 r., poz. 623 ze zm.), koszty zastępstwa procesowego powodów w kwocie 3.600,00 zł obliczone zgodnie z §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.), kwota 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa wynikająca z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.) oraz koszty opinii biegłego sądowego w wysokości 1.598,50 zł (pozwani uiścili zaliczkę na poczet tych kosztów w wysokości 1.000,00 zł).

Pozwani przegrali proces w całości, winni więc w całości ponieść jego koszty.

Dlatego też Sąd zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powodów kwotę 4.777,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.617,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, o czym orzekł w pkt 2 sentencji wyroku.

Nadto, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach Sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać solidarnie od pozwanych na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 598,50 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych (kosztów opinii biegłego sądowego), o czym orzekł w pkt 3 sentencji wyroku.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława