Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2021 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Daria Ratymirska

Protokolant: p. o. prot. sąd. Oliwia Zielińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2021 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa J. O.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 5780 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki J. O. kwotę 1780 zł (tysiąc siedemset osiemdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 02.01.2019 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w dalszej części;

III.  zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 934,73 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty;

IV.  nakazuje stronie pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 42,63 zł, tytułem wydatków, poniesionych w postępowaniu tymczasowo przez Skarb Państwa na wynagrodzenie biegłego;

V.  poleca ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 94,89 zł z roszczenia, zasądzonego na rzecz powódki w pkt I niniejszego wyroku, tytułem wydatków, poniesionych w postępowaniu tymczasowo przez Skarb Państwa na wynagrodzenie biegłego.

(...)

UZASADNIENIE

J. O. wniosła pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 5500 zł, tytułem zadośćuczynienia, kwoty 280 zł, tytułem odszkodowania, w związku z wypadkiem z dnia 7.09.2015r., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 2.01.2019r. do dnia zapłaty.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zarzucając, że dotychczas przyznane powódce zadośćuczynienie w kwocie 500 zł (wypłacone w wyniku postepowania likwidacyjnego) jest wystarczające i adekwatne do poniesionej krzywdy. Odnośnie żądania zwrotu kosztów leczenia w kwocie 280 zł, zarzuciła, że nie mają one związku z wypadkiem drogowym z 2015r., tylko z wypadkiem powódki w pracy z 9.03.2016r.

Sąd ustalił:

W wyniku wypadku z dnia 7.09.2015r. powódka doznała skręcenia kręgosłupa szyjnego. Przez 4 tygodnie nosiła kołnierz ortopedyczny, stosowała leczenie farmakologiczne, przeciwbólowe i odbyła rehabilitację. Stan zdrowia po leczeniu poprawił się, nie pozostały żadne ograniczenia w zakresie ruchomości kręgosłupa.

Za konsultacje neurologiczne powódka zapłaciła 280 zł.

W pierwszym okresie po wypadku, przez ok. 3 tygodnie, powódka miała znacznie ograniczoną sprawność ze względu na silne bóle i konieczność stosowania kołnierza ortopedycznego. Każda czynność, związana z samoobsługą, sprawiała jej trudność, wskazana była pomoc osób trzecich przy ubieraniu się, myciu i przygotowywaniu posiłków.

W dniu 9.03.2016r. powódka doznała urazu głowy – twarzoczaszki ze złamaniem kości nosowych

Dowód:

- opinia biegłych sądowych z zakresu chirurgii – ortopedii S. L. (1) i neurologii J. W. (k-73 i nast.);

faktury nr (...) (k-24-26)

- częściowo zeznania świadków: A. W., U. G., T. S., zeznania powódki (k-68-69)

Sąd zważył, co następuje:

Strona pozwana ponosi odpowiedzialność za szkodę, powstałą u powódki, będącą bezpośrednim następstwem wypadku z dnia 7.09.2015r., jako ubezpieczyciel sprawcy wypadku, z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, na podstawie art. 436§1 kc w zw. z art. 822 § 1 i 2 kc.

Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 i 2 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. stanowi, że sąd może przyznać poszkodowanemu, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, odpowiednią sumę, tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę (szkodę niemajątkową), ujmowaną, jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości, oraz cierpienia psychiczne, to jest ujemne uczucia, przeżywane w związku z wypadkiem. Zadośćuczynienie, przyznawane jednorazowo, stanowić ma rekompensatę za całą krzywdę. Ma na celu przede wszystkim złagodzenie doznanych cierpień, a jego wysokość musi uwzględniać stopień doznanej krzywdy, rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość (tak: wyrok SN z dnia 20.04.2006r., IV CSK 99/05, LEX nr 198509; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8.02.2006r., I A Ca 1131/05, LEX nr 194522).

Skutki wypadku na zdrowiu powódki ustalono w oparciu o dowody z dokumentacji medycznej, dołączonej do pozwu, zeznania świadków i powódki oraz opinii zespołu biegłych sądowych lekarzy.

Sąd oddalił wniosek powódki o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ortopedy-traumatologa (k-88-90). Zarzuty powódki do opinii zespołu biegłych lekarzy oceniono, jako nieuprawnioną polemikę z wiadomościami specjalnymi biegłych. Niezadowolenie powódki z konkluzji opinii nie stanowi uzasadnionej potrzeby przeprowadzenia dodatkowej opinii przez innego biegłego, w sytuacji gdy nie można skutecznie zarzucić biegłym, których opinia znajduje się w aktach sprawy, że wykonali ją stronniczo, nierzetelnie, niefachowo czy też, że zawiera ona jakieś wewnętrzne sprzeczności. Przeciwnie, Sąd ocenił opinię biegłych S. L. i J.W. za wiarygodną, wyczerpującą i wydaną zgodnie ze zleceniem, logicznie wyjaśniającą zagadnienia wymagające wiadomości specjalnych. Nie zachodziła zatem uzasadniona potrzeba zasięgania opinii innego biegłego, tylko dlatego, że złożona w aktach opinia jest niekorzystna z punktu widzenia twierdzeń powódki. Biegli wydali opinię w oparciu o materiał dowody zebrany w sprawie, po przeprowadzeniu badania, dysponując wiedzą i doświadczeniem, pozwalającym im na obiektywną ocenę stanu zdrowia powódki w następstwie wypadku z dnia 7.09.2015r. Sąd w całości podzielił zawarte w opinii wnioski. Na tej podstawie ustalono, że powódka doznała skręcenia kręgosłupa szyjnego, który to uraz spowodował znaczne ograniczenie jej sprawności przez okres 3- 4 tygodni po wypadku, ze względu na silne bóle i konieczność stosowania kołnierza ortopedycznego. Każda czynność, związana z samoobsługą, sprawiała wówczas powódce trudność, wskazana była pomoc osób trzecich przy ubieraniu się, myciu i przygotowywaniu posiłków. Nie wszystkie jednak zgłaszane przez powódkę dolegliwości są związane z przedmiotowym wypadkiem. Doznany pół roku później uraz głowy wpłynął również na stan kręgosłupa szyjnego, uprzednio już objętego zmianami zwyrodnieniowymi. Nie mniej jednak rokowania są pomyślne, przy czym nie można wykluczyć, iż przebyty uraz może w przyszłości wpłynąć na pogłębienie już istniejących zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa. Aktualnie u powódki nie stwierdzono jednak żadnego deficytu ruchomości kręgosłupa szyjnego. Odpowiednio wcześnie rozpoczęta rehabilitacja przyczyniła się do pełnego powrotu do jej sprawności. Dlatego aktualnie nie stwierdzono u powódki uszczerbku na zdrowiu w związku z tym wypadkiem; jej kręgosłup nie wykazuje odchyleń od stanu prawidłowego. Funkcjonowanie powódki na co dzień nie jest obecnie w żadnym stopniu ograniczone, może uprawiać każdy sport i korzystać z rozrywek. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Sądu, adekwatnym do stopnia krzywdy powódki jest zadośćuczynienie w kwocie 2000 zł. Zasądzona kwota uwzględnia dotychczas wypłaconą z tego tytułu sumę (500 zł). Powództwo w zakresie żądania zapłaty ponad zasądzoną kwotę podlegało oddaleniu.

Zgodnie z przepisem art. 444§1 kc, naprawienie szkody obejmuje także zwrot wszelkich wydatków, poniesionych przez poszkodowanego w związku z leczeniem i rehabilitacją oraz inne dodatkowe koszty, związane z doznanym uszczerbkiem. Wobec powyższego, uwzględniając treść przepisu art. 361§2 kc, Sąd zasądził na rzecz powódki odszkodowania w kwocie 280 zł, tytułem zwrotu kosztów konsultacji neurologicznych. Poniesione koszty były zasadne i związane z przedmiotowym wypadkiem, co powódka wykazała na podstawie opinii biegłych lekarzy.

Odsetki ustawowe zasądzono zgodnie z żądaniem pozwu, mając na uwadze, że powódka wezwała pozwaną do zapłaty pismem z dnia 29.11.2018r., doręczonym w dniu 3.12.2018r. (k. 27-30), na podstawie przepisów art. 481§1 i 2 kc, art. 817§1 kc w zw. z art. 455 kc.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono, jak w pkt I i II wyroku.

Powódka wygrała sprawę w ~31 %, poniosła koszty procesu w łącznej kwocie 3217 zł (w tym: 400 zł – opłata sądowa od pozwu, 1.000 zł – zaliczka na biegłego, 1800 zł – wynagrodzenie pełnomocnika, będącego adwokatem, 17 – opłata skarbowa od pełnomocnictwa). Strona pozwana poniosła koszty procesu w wysokości 2800 zł (w tym: 1800 zł - wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym, 1000 zł - zaliczka na wynagrodzenie biegłego). Łącznie koszty procesu, poniesione przez strony wyniosły w sprawie 6017 zł, z czego powódkę – zgodnie z wynikiem procesu – obciążają koszty w kwocie 4151,73 zł (69 %), zaś pozwaną w kwocie 1865,27 zł (31 %). Skoro pozwana poniosła wyższe koszty procesu, niż powinna zgodnie z jego wynikiem, zasądzono różnicę na jej rzecz od powódki, tytułem zwrotu kosztów procesu (2800 – 1865,27 = 934,73).

Na podstawie art. 113 ust. 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 zd. 1 k.p.c. i art. 98 § 1 k.p.c., uwzględniając wynik procesu, nakazano stronom odpowiednio zwrócić wydatki, poniesione tymczasowo przez Skarb Państwa na wynagrodzenie biegłego, ponad uiszczone zaliczki, zgodnie z postanowieniem z dnia 5 listopada 2020r. (k. 84).