Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2019 r. w G.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko J. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 68732, 03 zł (sześćdziesiąt osiem tysięcy siedemset trzydzieści dwa złote i trzy grosze) wraz z odsetkami ustawowymi kapitałowymi (art. 359 §2 k.c.) od 22 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty liczonymi od kwoty 68 045, 89 zł (sześćdziesiąt osiem tysięcy czterdzieści pięć złotych i osiemdziesiąt dziewięć groszy)

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2909, 57 zł ((dwa tysiące dziewięćset dziewięć złotych i pięćdziesiąt siedem groszy)

III.  oddala powództwo w pozostałym zakresie

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 9000 zł (dziewięć tysięcy złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania

Sygnatura akt: I C 6/19

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko J. G. domagając się od pozwanego zapłaty: kwoty 68.732,03 zł wraz z ustawowymi odsetkami kapitałowymi w rozumieniu art. 359 § 2 kc liczonymi od kwoty 68.732,03 zł od dnia 22 sierpnia 2018r. do dnia zapłaty oraz kwoty 2.909,57 zł.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu 18 listopada 2015r. strony zawarły umowę o kredyt w rachunku. W ramach umowy strony zobowiązały się do świadczeń szczegółowo w niej opisanych, a także wynikających z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa. Oprocentowanie przewidziane w umowie wynosiło 9,99 % od kapitału oraz 10 % tytułem odsetek umownych karnych. Jak wyjaśnił powód, strony doszły do porozumienia i z góry oznaczyły stopę procentową odsetek za korzystanie z sumy pieniężnej we wskazanej wysokości. Pozwany nie wywiązał się jednak z zaciągniętego zobowiązania. Powód wezwał pozwanego do zapłaty, a wobec braku spełnienia świadczenia wypowiedział umowę, która uległa rozwiązaniu z dniem 26 maja 2017r. Roszczenie stało się wymagalne z dniem następnym. Istnienie wierzytelności powoda wobec pozwanego, jej wysokość, wymagalność, terminy płatności odsetek wynikają z wyciągu z ksiąg bankowych z dnia 16 października 2017r. podpisanego przez osobę upoważnioną do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków banku i opatrzoną pieczęcią powoda. Na żądaną kwotę składają się: kwota należności głównej wraz odsetkami ustawowymi kapitałowym od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty, a także kwota odsetek skapitalizowanych naliczonych od dnia następnego po dniu wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu.

(pozew k. 3-5)

W dniu 29 listopada 2018r. w sprawie o sygnaturze akt I Nc 1161/18 Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

(nakaz zapłaty k. 68)

Pozwany wywiódł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa. Zdaniem pozwanego powód nie wykazał, że przysługuje mu roszczenie dochodzone w niniejszej sprawie, gdyż nie zaoferował żadnych dowodów potwierdzających, iż oddał do dyspozycji pozwanego określoną w umowie kwotę środków pieniężnych, a tym samym, że nastąpiło uruchomienie kredytu. Zdaniem pozwanego sama umowa kredytu wraz potwierdzeniem zawarcia, harmonogramem spłaty oraz formularzem informacyjnym nie stanowią dowodu wykonania przez powoda przedmiotowej umowy, a potwierdzają jedynie, że strony zawarły umowę o treści w nich określonej. Pozwany podniósł także, iż moc prawna dokumentów urzędowych, o których mowa w art. 95 ust. 1 Prawa bankowego, nie obowiązuje w postępowaniu cywilnym. W związku z powyższym przedstawiony przez powoda wyciąg z ksiąg bankowych nie korzysta z atrybutów dokumentu urzędowego. Z kolei załączone do pozwu elektroniczne zestawienia operacji stanowią wyłącznie wydruki komputerowe zawierające bliżej nieokreślone komunikaty z systemu wewnętrznego, które mogą zawierać niepotwierdzone informacje. Zdaniem pozwanego, nie wiadomo nawet kto i kiedy wprowadził te informacje do bliżej nieokreślonego systemu i czy były one w jakikolwiek sposób weryfikowane. Co więcej wydruki te nie zostały podpisane przez powoda lub pozwanego ani nie zawierają innego oświadczenia pozwanego potwierdzającego domniemane zadłużenie. Dodatkowo, pozwany wskazał, iż z przedstawionych przez powoda historii operacji wynika jedynie zestawienie transakcji dokonywanych na rachunku bankowym. Zestawienia te nie potwierdzają natomiast wykonania umowy przez powoda, a zatem nie stanowią przydatnego źródła dowodowego w sprawie. Z kolei wypowiedzenie umowy kredytu z dnia 18 lutego 2018r. oraz zawarte w nim wezwanie do zapłaty stanowi jedynie dokument prywatny potwierdzający złożenie przez powoda oświadczenia o treści w nim określonej. Ze względu na to, że pozwany nie ustosunkował się w żaden sposób do treści tego dokumentu nie stanowi on przydatnego źródła dowodowego w sprawie.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 71-74)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 listopada 2015r. powód (...) S.A. z siedzibą w W. zawarł z pozwanym J. G. umowę kredytu odnawialnego nr (...), na mocy, której udzielił pozwanemu kredytu odnawialnego w rachunku oszczędnościowo – kredytowym nr (...) w kwocie 61.900 zł na dowolny cel konsumpcyjny, niezwiązany z działalnością gospodarczą (§ 1). Umowa została zawarta na czas określony 12 miesięcy (§ 2). Okres obowiązywania umowy był automatycznie przedłużany o kolejne 12 miesięcy przy zachowaniu dotychczasowej wysokości kwoty kredytu, pod warunkiem należytego wypełnienia przez kredytobiorcę obowiązków wynikających z umowy, „Regulaminu udzielania kredytów konsumpcyjnych osób fizycznych w ramach bankowości detalicznej (...) SA”, „Warunków udzielania kredytu odnawialnego dla osób fizycznych w ramach bankowości detalicznej (...) SA” oraz „Regulaminu otwierania i prowadzenia bankowych rachunków dla osób fizycznych w ramach bankowości detalicznej (...) SA” (§ 2 ust. 2). Kredytobiorca zobowiązany był do dokonywania przynajmniej raz miesiącu wpłat na rachunek w wysokości nie niższej niż 10 % kwoty kredytu (§ 3 ust. 10). Zgodnie z § 4 kredyt oprocentowany był według zmiennej stopy procentowej, której wysokość została określona w Regulaminie (...)Kredyt odnawialny – 90 dni z oprocentowaniem nominalnym 4,99 % i obniżoną prowizją, z Ubezpieczeniem spłaty kredytu odnawialnego”, ustalonej jako suma:

1. zmiennej marży banku, której wysokość w okresie promocji wynosi 3,35 %, i

2. zmiennej stawki bazowej, obowiązującej w banku, wynoszącej 1,64 % z dnia 30 marca 2015r. Po upływie promocji marża banku była podwyższana do 8,35 punktów procentowych.

Zgodnie z § 6 przekroczenie kwoty przyznanego kredytu powodujące powstanie niedozwolonego salda debetowego uprawnia bank do pobierania od kwoty przekroczenia odsetek w wysokości określonej w „Tabeli stóp procentowych dla osób fizycznych w ramach bankowości detalicznej (...) SA” dla niedopuszczalnego salda debetowego rachunku. Zgodnie z § 11 umowy niespłacenie wymagalnych należności we wskazanym w wezwaniu terminie upoważnia bank do wypowiedzenia umowy na zasadach określonych w umowie. Od kwoty kapitału niespłaconego w terminie, od dnia następnego po terminie spłaty, bank naliczać będzie odsetki za opóźnienie równe odsetkom maksymalnym tj. maksymalnym odsetkom wynikających z czynności prawnej określonych w ustawie z 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny. Oprocentowanie dla należności przeterminowanych w dniu zawarcia umowy wynosiło 10.00 % (§ 11 ust. 4). Zgodnie z § 21 bank może wypowiedzieć umowę z zachowaniem dwumiesięcznego okresu wypowiedzenia m.in. w przypadku naruszenia postanowień umowy tj. niewykonania lub nienależytego wykonywania obowiązków kredytobiorcy wynikających z umowy lub niedokonania spłaty należnych bankowi prowizji, opłat czy innych należności. Okres wypowiedzenia liczony był od dnia doręczenia kredytobiorcy oświadczenia o wypowiedzeniu, wysłanego na adres korespondencyjny podany przez kredytobiorcę, zarejestrowany w systemie banku. Wypowiedzenie umowy przez bank wymagało zachowania formy pisemnej.

(dowód: umowa kredytu odnawialnego nr (...) k. 11-15, „Regulaminu udzielania kredytów konsumpcyjnych osób fizycznych w ramach bankowości detalicznej (...) SA” k. 88-92v, „Warunki udzielania kredytu odnawialnego dla osób fizycznych w ramach bankowości detalicznej (...) SA” k. 93-94)

Pismem z dnia 18 lutego 2017r. powód wypowiedział pozwanemu ww. umowę z zachowaniem dwumiesięcznego okresu wypowiedzenia.

Na dzień sporządzenia wypowiedzenia kwota zobowiązania pozostałego do spłaty wynosiła 64.653,69 zł, na co składały się: kapitał w kwocie 61.900 zł, odsetki w kwocie 2.083,83 zł oraz opłaty i prowizje w kwocie 669,86 zł. Wypowiedzenie zostało doręczone w dniu 27 lutego 2017r.

(dowód: wypowiedzenie umowy kredytowej z dnia 18 lutego 2017r. k. 64, dowód doręczenia k. 65)

Na dzień wyrokowania saldo zadłużenia na rachunku oszczędnościowo – kredytowym nr (...) wynosiło 68.732,03 zł.

(dowód: zestawienie operacji na rachunku oszczędnościowo – kredytowym nr (...) k. 106-137v wraz z pełnomocnictwami k. 138-139, wyciąg z ksiąg bankowych mBank nr (...) k. 16)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd w całości ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową.

W ocenie Sądu orzekającego brak było podstaw do odmowy wiarygodności i mocy dowodowej dokumentom w postaci: umowy kredytu odnawialnego udzielonego w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym, wzorców umownych, wypowiedzenia umowy i dowodu jego doręczenia kredytobiorcy. Wymienione powyżej dokumenty mają charakter dokumentów prywatnych. Taki sam charakter ma także przedłożony przez powoda wyciąg z ksiąg bankowych. Jak bowiem wskazuje się w judykaturze wobec jednoznacznego brzmienia art. 95 ust. 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1988), dokument w postaci wyciągu z ksiąg bankowych w postępowaniu cywilnym nie ma mocy dokumentu urzędowego, nie pozbawia to jednak tego dokumentu mocy dowodowej i wiarygodności (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 9 czerwca 2016r., I ACa 1758/15, L.). Dokument taki ma zatem moc dokumentu prywatnego i stanowi złożone w szczególnej formie oświadczenie wiedzy uprawnionych osób, dotyczące danych zaksięgowanych w księgach rachunkowych. W związku z powyższym, przedmiotowy wyciąg, podobnie jak pozostałe dokumenty prywatne, zgodnie z treścią art. 245 kpc, korzysta z domniemania autentyczności oraz domniemania pochodzenia oświadczeń zawartych w tych dokumentach od ich wystawców. Powyższe domniemania nie zostały w toku niniejszego postępowania obalone. Wprawdzie, przedmiotowe dokumenty prywatne nie dowodzą materialnej prawdziwości zawartych w nich oświadczeń, niemniej nie pozbawia ich to a limine wartości dowodowej. Materialna moc dowodowa dokumentów prywatnych zależy bowiem od ich treści merytorycznej i rozstrzyga o niej sąd według ogólnych zasad oceny dowodów (art. 233 § 1 KPC). Podobnie jak w wypadku innych dowodów, to sąd ocenia, czy dowód ten ze względu na jego indywidualne cechy i okoliczności obiektywne zasługuje na wiarę, czy nie (por. A. Góra-Błaszczykowska (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Tom I. Komentarz. Art. 1-729 Warszawa 2016). W przedmiotowej sprawie Sąd doszedł do przekonania, po rozważeniu całokształtu zebranego materiału dowodowego oraz przy braku dowodów przeciwnych, że przedłożone przez stronę powodową dokumenty tworzą spójny obraz stosunku prawnego zawartego przez strony, w szczególności treści tego stosunku, jego wykonywania przez strony, wysokości zadłużenia, a także rozwiązania stosunku prawnego w następstwie złożonego przez powoda oświadczenia o wypowiedzeniu umowy. Żadnych wątpliwości nie budzi również forma przedstawionych dokumentów. Część spośród wymienionych powyżej dokumentów (umowa kredytu odnawialnego, dowód doręczenia wypowiedzenia) została prawidłowo poświadczona za zgodność z oryginałem przez profesjonalnego pełnomocnika powoda będącego adwokatem, a zgodnie z treścią art. 129 § 3 kpc zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej ma charakter dokumentu urzędowego. Natomiast, wyciąg z ksiąg bankowych został złożony w oryginale. Jednocześnie, strona powodowa należycie wykazała umocowanie pracownika banku podpisanego pod wyciągiem (M. B.), przedstawiając pełnomocnictwo do podpisywania wyciągów z ksiąg banku. Wbrew zarzutom pozwanego data udzielenia pełnomocnictwa nie jest późniejsza niż data wystawienia wyciągu. Do pozwu dołączono uwierzytelniony przez pełnomocnika powoda będącego adwokatem odpis pełnomocnictwa z dnia 5 lutego 2014r. (k. 51) na podstawie którego M. B. była umocowana do samodzielnego podpisywania m.in. wyciągów z ksiąg banku.

Za w pełni wiarygodny dowód w niniejszej sprawie należało również uznać dowód w postaci zestawienia operacji na rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym, który został przedstawiony w formie wydruku z systemu informatycznego powoda, podpisanego przez osoby upoważnione do reprezentacji powoda. Co prawda, przedmiotowe dokumenty zostały przedłożone przez powoda w toku postępowania, niemniej – wbrew zarzutom pozwanego – nie sposób uznać tych dowodów za spóźnione. Jak wskazuje się w judykaturze celem normy wyrażonej w art. 207 § 6 kpc nie jest zupełne pozbawienie strony wnoszącej pozew możliwości powołania w trakcie procesu jakichkolwiek innych dowodów i przytaczania twierdzeń, które nie zostały powołane w pozwie. Powód ma obowiązek powołać w pozwie wszystkie dowody i twierdzenia, które służą przekonaniu sądu o zasadności powództwa ale nie można, z powołaniem się na wspomniany przepis, żądać od powoda, aby formułując pozew zawarł w nim twierdzenia i popierał je wszelkimi możliwymi dowodami, które mają wskazywać na to, że roszczenie jego istnieje. Nie można wymagać od powoda, aby już w pozwie zgłosił twierdzenia i dowody, które zakładają określoną obronę pozwanego i jego stanowisko w kwestii stosunku prawnego będącego podstawą roszczenia a tym samym, aby powód przewidywał każdy, ewentualny sposób obrony pozwanego i zmuszać go do przewidywania, jaką obronę podejmie pozwany oraz jakie dowody zgłoszone już w pozwie mogą tę obronę unicestwić (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2017r., I ACa 189/16, L.). Przepisy procesowe nie nakładają na powoda obowiązku, na etapie wniesienia pozwu, przewidywania hipotetycznych sposobów obrony strony przeciwnej i zgłaszania dowodów „na wszelki wypadek”. Stosowanie przepisów art. 207 § 6 kpc w przedmiocie dopuszczenia (koncentracji) dowodów nie może być restrykcyjne i nie może skutkować wypaczeniem istoty wymiaru sprawiedliwości, lecz przede wszystkim ma zapewnić sprawność postępowania (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 7 grudnia 2017r., V ACa 149/17, L.). Podzielając powyższą linię orzeczniczą, należy stwierdzić, że powód w czasie właściwym tj. w terminie wyznaczonym przez sąd, ustosunkował się do zarzutów pozwanego i zgłosił dowody na poparcie swoich twierdzeń celem odparcia zarzutów strony przeciwnej. Zarządzeniem z dnia 16 stycznia 2019r. powód został zobowiązany do ustosunkowania się do sprzeciwu od nakazu zapłaty i zgłoszenia ostatecznych wniosków dowodowych w terminie 14 dni pod rygorem skutków z art. 207 § 7 kpc. Zobowiązanie zostało pełnomocnikowi powoda doręczone w dniu 22 stycznia 2019r., zaś w dniu 1 lutego 2019r., a więc w wyznaczonym terminie, pełnomocnik powoda złożył przedmiotowe dowody. Nadto, nie zasługują na uwzględnienie zarzuty strony pozwanej dotyczące braku wykazania umocowania osób podpisanych pod ww. zestawieniami, albowiem strona powodowa dołączyła odpisy pełnomocnictw udzielonych podpisanym pracownikom banku oraz odpis z KRS. Z przedłożonych odpisów pełnomocnictw wynika jednoznacznie, że osoby podpisane pod zestawieniem operacji na rachunku były umocowane do składania w imieniu powodowego banku oświadczeń związanych z udzielonymi produktami kredytowymi, w tym o stanie zadłużenia czy sytuacji kredytowej.

Sąd pominął natomiast dowód z przesłuchania pozwanego, albowiem mimo prawidłowego wezwania, nie stawił się na rozprawie i w żaden sposób nie usprawiedliwił swojej nieobecności.

W niniejszej sprawie powód (...) S.A. z siedzibą w W. domagał się od pozwanego J. G. zapłaty kwoty 71.641,60 zł wraz z ustawowymi odsetkami kapitałowymi od kwoty 68.732,03 zł od dnia 22 sierpnia 2018r. do dnia zapłaty z tytułu kredytu odnawialnego udzielonego w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym nr (...). W tym stanie rzeczy podstawę prawną powództwa stanowił przepis art. 69 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (tekst jednolity Dz.U. z 2018r. poz. 2187), zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Podkreślić należy, że strona pozwana nie kwestionowała samego faktu zawarcia z powodem przedmiotowej umowy kredytu o treści wynikającej z załączonych do pozwu dokumentów, natomiast zarzucała powodowi, że nie przedłożył żadnych dowodów potwierdzających uruchomienie kredytu i oddanie środków pieniężnych w wysokości określonej w umowie do dyspozycji kredytobiorcy. Jednocześnie, strona pozwana kwestionowała moc dowodową wyciągu z ksiąg banku oraz zestawienia operacji na rachunku. W ocenie Sądu zarzut pozwanego nie zasługiwał na uwzględnienie. Zważyć bowiem należy, iż przedmiotowy kredyt miał charakter kredytu odnawialnego związanego z rachunkiem oszczędnościowo-rozliczeniowym, a więc miał postać stale dostępnej linii kredytowej, co umożliwiało kredytobiorcy wielokrotne zadłużanie się i spłatę w ramach przyznanego limitu. Oznacza, to, że w związku z uruchomieniem kredytu bank nie przelewał na rachunek kwoty kredytu, jak ma to miejsce w przypadku kredytów gotówkowych. Kwota kredytu odnawialnego powiększyła jedynie saldo środków dostępnych na rachunku. Z tego względu strona powodowa nie miała możliwości przedłożenia dowodu udostępnienia powodowi środków pieniężnych w postaci np. potwierdzenia dokonania przelewu itp., skoro nie doszło do fizycznego przekazania środków pieniężnych. Dostatecznym, a zarazem wiarygodnym dowodem na okoliczność udostępnienia pozwanemu kwoty kredytu jest zestawienie operacji na rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym nr (...), podpisane przez upoważnionych do jego wystawienia pracowników banku. Z dokumentu tego jednoznacznie wynika, że od dnia 19 listopada 2015r. pozwany miał możliwość zadłużenia się do kwoty przyznanego limitu tj. do kwoty 61.900 zł. Od tego też czasu saldo na rachunku pozwanego uległo znacznemu powiększeniu, co należy jednoznacznie wiązać z faktem zawarcia przedmiotowej umowy. Na rachunku nie odnotowano bowiem żadnej innej operacji, która mogłaby tłumaczyć pozostawienie do dyspozycji pozwanego takiej kwoty dostępnych środków pieniężnych. Bez wątpienia kredytobiorca korzystał z udostępnionego mu kredytu odnawialnego, co potwierdza historia operacji na rachunku bankowym. Powyższy wyciąg pozwala w sposób całościowy prześledzić operacje dokonywane przez pozwanego na rachunku i na tej podstawie można jednoznacznie stwierdzić, że umowa była przez strony wykonywana. Pozwany bowiem zadłużał się, po czym dokonywał częściowych spłat zobowiązania, ostatecznie jednak doprowadził do powstania ujemnego salda na rachunku. Zwrócić należy uwagę, że już w dniu 19 listopada 2015r. pozwany dokonał przelewu z tego rachunku kwoty 55.000 zł, zaś w kolejnych miesiącach dokonywał wpłat i wypłat na przedmiotowy rachunek. Nie ulega zatem wątpliwości, że pozwany korzystał z udostępnionych mu przez bank środków pieniężnych w ramach przyznanego limitu, co jednoznacznie świadczy o tym, że powód spełnił swoje świadczenie, wynikające z zawartej umowy.

Niezależnie od powyższego, strona pozwana zakwestionowała wartość dowodową dokumentu w postaci wypowiedzenia umowy, podnosząc, że dokument ten zawiera tylko oświadczenie jednej strony stosunku prawnego, gdyż pozwany nie ustosunkował się do tego oświadczenia. Powyższy zarzut był całkowicie chybiony. Podkreślić bowiem należy, iż wypowiedzenie stosunku prawnego zasadniczo stanowi oświadczenie woli tylko jednej strony stosunku prawnego, która w ten sposób wyraża wolę rozwiązania stosunku prawnego zawartego z drugą stroną. Dla skuteczności wypowiedzenia nie jest wymagane oświadczenie drugiej strony. Ocena skuteczności wypowiedzenia umowy zależy od ustalenia, czy zachodziły podstawy do rozwiązania umowy w ten sposób, jednak w przedmiotowej sprawie strona pozwana nie podniosła w tym zakresie żadnych zarzutów. Nadto, na mocy przedłożonego zestawienia operacji na rachunku można jednoznacznie stwierdzić, że przez okres wielu miesięcy powód nie wywiązywał się z obowiązków wynikających z zawartej umowy, m.in. wbrew § 3 ust. 10 nie dokonywał przynajmniej raz miesiącu wpłat na rachunek w wysokości nie niższej niż 10 % kwoty kredytu, co doprowadziło do przekroczenia limitu. Zgodnie zaś z treścią § 21 umowy kredytu odnawialnego bank miał prawo wypowiedzenia umowy kredytowej z zachowaniem dwumiesięcznego okresu wypowiedzenia m.in. w przypadku naruszenia przez kredytobiorcę postanowień umowy tj. niewykonania lub nienależytego wykonywania obowiązków kredytobiorcy wynikających z umowy lub niedokonania spłaty należnych bankowi prowizji, opłat czy innych należności. W niniejszej sprawie strona powodowa należycie wykazała, że istniały podstawy do wypowiedzenia umowy, jak również wykazała fakt skutecznego doręczenia pozwanemu dokumentu obejmującego oświadczenie banku o przedwczesnym rozwiązaniu umowy kredytowej. O istnieniu ujemnego salda na rachunku i przekroczenia limitu w związku z brakiem spłaty kredytu, co stanowiło naruszenie warunków umowy, świadczy zestawienie operacji na rachunku. Bank dokonał wypowiedzenia umowy kredytowej pismem z dnia 12 lutego 2017r. Odpis tego pisma został dołączony do akt sprawy. Przedmiotowe wypowiedzenie zostało doręczone kredytobiorcy w dniu 27 lutego 2017r. Strona pozwana nie kwestionowała skuteczności wypowiedzenia umowy, w tym braku doręczenia jej wypowiedzenia. Tym samym z upływem okresu wypowiedzenia roszczenie stało się w całości wymagalne, stosownie do § 22 umowy.

W ocenie Sądu strona powodowa sprostała także ciężarowi dowodu w zakresie wysokości dochodzonego w przedmiotowej sprawie roszczenia. Na tę okoliczność powód przedłożył dowody w postaci wyciągu z ksiąg bankowych oraz zestawienia operacji na rachunku powoda. Na podstawie powyższych dowodów i przy jednoczesnym braku jakichkolwiek dowodów przeciwnych, Sąd ustalił, że aktualne saldo zadłużenia pozwanego z tytułu kredytu odnawialnego udzielonego w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym nr (...), wynosi 68.732,03 zł. Powyższa kwota wynika przede wszystkim z zestawienia operacji na ww. rachunku, gdzie wskazano saldo końcowe w takiej właśnie wysokości. Nie ulega przy tym wątpliwości, że zgodnie z umową powodowi należały się również odsetki kapitałowe w rozumieniu art. 359 § 2 kc liczone od należności głównej. W przedmiotowej sprawie powód domagał się odsetek kapitałowych ustawowych. Uznając, że stopa procentowa odsetek ustawowych (5 %) jest niższa od stopy odsetek określonych w umowie (9,99 %), żądanie należało uznać za uzasadnione. Zważyć jednak należy, iż powód domagał się zasądzenia odsetek ustawowych kapitałowych również od kwoty stanowiącej sumę kosztów, opłat i prowizji w łącznej wysokości 686,14 zł. Nie ulega jednak wątpliwości, że ww. należności nie stanowią kapitału, od którego – stosownie do zapisów umowy – powodowi należały się odsetki kapitałowe. Powyższe należności stanowią należności uboczne, dodatkowe i z tego względu brak było podstaw do zasądzenia od tej kwoty odsetek kapitałowych. Po pomniejszeniu ww. salda o kwotę należności ubocznych, należało zasądzić ustawowe odsetki kapitałowe od kwoty 68.045,89 zł. Ponadto, powód żądał skapitalizowanych odsetek w łącznej kwocie 2.909,57 zł za okres od dnia następnego po wystawieniu wyciągu z ksiąg bankowych tj. od dnia 17 października 2017r. do dnia 21 sierpnia 2018r. (tj. dnia poprzedzającego wniesienie pozwu). Strona pozwana nie podniosła żadnych twierdzeń czy zarzutów ani też nie przedłożyła żadnych dowodów, które poddawałyby w wątpliwość przedstawione przez powoda wyliczenie wysokości zadłużenia. Z tego względu, także w tym zakresie roszczenie należało uznać za uzasadnione.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności, na mocy art. 69 Prawa bankowego, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda następujące kwoty:

- 68.732, 03 zł wraz z odsetkami ustawowymi kapitałowymi (art. 359 § 2 kc) od 22 sierpnia 2018r. do dnia zapłaty liczonymi od kwoty 68.045,89 zł;

- 2.909,57 zł tytułem skapitalizowanych odsetek za okres od dnia 17 października 2017r. do dnia 21 sierpnia 2018r.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 98 kpc w zw. z § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych i uznając, że powód uległ tylko w nieznacznym zakresie (co do odsetek) zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy, zasądził od pozwanego na jego rzecz całość poniesionych kosztów procesu. Na zasądzoną kwotę składają się: opłata sądowa od pozwu (3.583 zł), wynagrodzenie fachowego pełnomocnika powoda w stawce minimalnej (5.400 zł), a także opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).