Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2020 r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy, IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Piątkowska

Ławnicy: Katarzyna Młynarkiewicz, Ewa Mrózek- Mankiewicz

po rozpoznaniu w 26 października 2020 r. na rozprawie

sprawy z powództwa D. D.

przeciwko (...) S.A. we W.

o odszkodowanie

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda D. D. na rzecz strony pozwanej (...) S.A. we W. kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

UZASADNIENIE

Powód D. D. wniósł pozew przeciwko stronie pozwanej- (...) S.A. z siedzibą we W. domagając się zasądzenia odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia za pracę, tj. w kwocie 14.400,00 zł wobec nieuzasadnionego rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia oraz o zasądzenie od strony pozwanej na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że był zatrudniony u strony pozwanej od 22 listopada 2015 roku na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Od 1 października 2017 roku wykonywał pracę na stanowisku starszego doradcy terenowego i otrzymywał z tego tytułu wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 4.800 zł miesięcznie. W dniu 26 lutego 2020 roku pracodawca wypowiedział powodowi umowę o pracę. Jako przyczynę wskazano utratę zaufania do powoda, co miało wynikać z nieprzestrzegania przez powoda przepisów wewnątrzzakładowych w szczególności Regulaminu Pracy oraz instrukcji dotyczącej zasad przydzielania i użytkowania samochodów służbowych. Jak przytoczył powód w wypowiedzeniu wskazano, iż w wyniku kontroli przejazdów prywatnych wykonywanych samochodami służbowymi ustalono, że powód nie wykazał wszystkich przejazdów służbowych a ponadto uchybił obowiązkowi przedłożenia do dnia 5 każdego miesiąca zestawienia przejechanych kilometrów samochodem służbowym w celach prywatnych. Ze względu na powyższe okoliczności pracodawca utracił do powoda zaufanie. Powód podniósł, że uchybień w zakresie powyższych obowiązków dopuszczali się także inni pracownicy, wobec których nie wyciągnięto żadnych konsekwencji. W ocenie powoda pracodawca nie wykorzystał przysługujących mu uprawnień do dyscyplinowania oraz korygowania zachowań pracownika tylko od razu sięgnął po ostateczne rozwiązanie. Ponadto w ocenie powoda podstawa wypowiedzenia miała jedynie pozorny charakter, a na decyzję o rozwiązaniu z nim umowy o pracę miał wpływ jego osobisty zatarg z przełożonym M. S..

W odpowiedzi na pozew strona pozwana KRUK.S.A. we W. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko strona pozwana wskazała, że powód nie przestrzegał ustalonych zasad w zakresie rozliczania paliwa w przypadku korzystania z pojazdu służbowego do celów prywatnych. D. D. łącznie w okresie od listopada 2019 roku do stycznia 2020 roku nie rozliczył 337 km przejechanych w celach prywatnych. Ponadto powód nie przestrzegał ustalonych terminów przesyłania rozliczeń a za luty i marzec 2020 roku nie rozliczył wcale paliwa, w związku z czym wszczęta została kolejna kontrola. Strona pozwana zaprzeczyła aby wypowiedzenie powodowi stosunku pracy stanowiło przejaw dyskryminacji, bowiem w przypadku innych pracowników, rozbieżności w zakresie przejazdów prywatnych cechowały się niewielką skalą. W ocenie strony pozwanej nie polegają na prawdzie twierdzenia powoda, że wykorzystywał pojazd służbowy jedynie w celu dowiezienia dziecka do żłobka, bowiem jego teren pracy jest niewielki a zatem istniała możliwość zaplanowania spotkań w miejscu znajdującym się w pobliżu przejazdu prywatnego bez konieczności nadrabiania drogi. Ponadto strona pozwana zaprzeczyła, aby na wypowiedzenie umowy o pracę wpływ miał osobisty stosunek przełożonego M. S. do powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód D. D. był zatrudniony u strony pozwanej (...) S.A. we W. od 2011 roku, przy czym od dnia 20 listopada 2015 roku na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony.

W dniu 28 sierpnia 2017 roku strony zawarły porozumienie do w/w umowy o pracę, w którym ustaliły, że powód od dnia 1 października 2017 roku będzie wykonywał pracę u strony pozwanej na stanowisku starszego doradcy terenowego a miejscem wykonywania pracy miał być (...) S.A. (...) P., Region VII. Powód miał wykonywać pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, który określany był wyznaczonymi zadaniami.

Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 4800 zł brutto.

Dowód:

-akta osobowe powoda w załączeniu;

-porozumienie stron do umowy o pracę z dnia 28 sierpnia 2017 roku (k. 9);

-zaświadczenie (...) S.A. we W. z 16 kwietnia 2020 roku (k.25).

Do zakresu obowiązków powoda należało m.in. zapoznanie się oraz przestrzeganie regulaminu pracy, przepisów BHP i przepisów p/pożarowych, przestrzeganie zapisów zawartych w regulacjach wewnętrznych. Jednym z takich dokumentów jest instrukcja I-CAR-PL-06 „Zasady przydzielania i użytkowania samochodów operacyjnych finansowanych w ramach leasingu operacyjnego”. W § 7.1 instrukcji wskazano sposób rozliczania kosztów paliwa wykorzystanego w celach prywatnych, także w przypadku użytkowania samochodu służbowego, w którym nie został zamontowany przełącznik jazdy służbowe/prywatne. W powyższej sytuacji użytkownik powinien każdorazowo spisać początkowy i końcowy stan licznika, zgodnie ze wzorem a następnie do dnia 5 każdego miesiąca przesłać uzupełnioną tabelkę stanowiącą załącznik do instrukcji wraz z oświadczeniem o przejechanych kilometrach w celach prywatnych na adres e-mail do swojego bezpośredniego przełożonego lub do osoby przez niego wyznaczonej. Nie było ustalonej granicy kilometrów dla wykorzystania samochodu służbowego w celach prywatnych, natomiast jasno określony był obowiązek oraz sposób dokumentowania przejechanych kilometrów w celach prywatnych.. Nieścisłości wynikające z przedłożonych przez pracowników zestawień kontrolowane były przez kierowników, którzy sporządzali własne zestawienia. Niewielkie różnice wynikające z zestawień sporządzanych przez pracowników, były wyjaśniane przez kierowników. Sporządzona dokumentacja podlegała badaniu przez dział kontroli. Pracownicy pokrywali koszty paliwa wykorzystanego w celu przejazdu prywatnego. Kwestia rozliczania paliwa wykorzystanego w celach prywatnych była często poruszana podczas spotkań służbowych, przełożeni zwracali szczególną uwagę na konieczność rzetelnego dokumentowania każdorazowego wykorzystania samochodów służbowych do własnych celów. Bezpośrednim przełożonym powoda był A. U. (1) i gdy objął funkcję zwracał wielokrotnie uwagę na konieczność rozliczenia każdego kilometra w zakresie użycia auta do celów stricte prywatnych.

Dowód:

-regulamin pracy obowiązujący w (...) S.A. z siedzibą we W. (k.39-50);

-instrukcja I-CAR-PL-06 (k. 51-77);

-wydruki wiadomości e-mail (k. 70,74,78);

-zeznania świadka A. G. (1) złożone w dniu 24 sierpnia 2020 roku (k. 126 v.-127);

-zeznania świadka K. W. złożone w dniu 24 sierpnia 2020 roku (k. 127v.-128);

-zeznania świadka A. U. (1) złożone w dniu 24 sierpnia 2020 roku (k. 128-129);

-zeznania świadka S. D. złożone w dniu 24 sierpnia 2020 roku (k. 129-129v.);

-zeznania świadka M. S. złożone w dniu 24 sierpnia 2020 roku (k. 129 v.-130);

-zeznania świadka B. P. złożone w dniu 24 sierpnia 2020 roku (k. 130 -130 v.);

-zeznania świadka I. W. złożone w dniu 24 sierpnia 2020 roku (k. 130 v.-131);

-zeznania świadka A. U. (1) złożone w dniu 26 października 2020 roku (k. 156 v.).

W maju 2019 roku ówczesny przełożony powoda, K. P. wyszedł z inicjatywą rozwiązania z D. D. umowy o pracę. Przyczyną decyzji przełożonego były niesatysfakcjonujące wyniki osiągane przez powoda, nieścisłości w zakresie deklarowanych wyjazdów służbowych oraz postawa powoda. Wówczas Ł. N. zaproponował, aby dać powodowi czas na wdrożenie zaleceń i zastosowanie się do sugestii, które przedstawiono mu podczas spotkania. W ocenie świadka N. zdarzenie, na które powoływał się K. P. (nieporozumienie dotyczące charakteru wyjazdu służbowego), było niewystarczające do rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę.

W stosunku do powoda, w okresie od 1 lipca 2019 roku do 30 września 2029 roku wdrożony został indywidualny plan naprawczy. Plan naprawczy został przygotowany z powodu braku realizacji celów indywidualnych przez powoda.

Dowód:
-plan naprawczy (k.89).

-wydruki wiadomości e-mail wymienianych pomiędzy Ł. N. a K. P. (k. 151-153).;

Zeznania świadka Ł. N. złożone w dniu 26 października 2020 roku (k. 154 v.-155).

Pracownicy pozwanej mogli skorzystać z dofinansowania na naukę języka obcego. Z możliwości takiej korzystał również powód. Zgodę na dofinansowanie do nauki języka angielskiego w 2017 roku poparł ówczesny przełożony powoda M. S.. To również on , mimo wystawienia mu niskiej oceny przez powoda w ankiecie, wnioskował o podwyżkę dla powoda.

D. D. pobierał naukę w szkole językowej we W., do której dojeżdżał samochodem służbowym, w godzinach pracy, mimo tego iż podobnie jak inni pracownicy mógł skorzystać z nauki języka w pobliżu miejsca swojego zamieszkania, np. w W. czy w S.. O powyższym nie poinformował przełożonego. Po powzięciu informacji o miejscu pobierania przez powoda nauki języka angielskiego, D. D. został zobowiązany do zmiany.

Dowód:

-zeznania świadka Ł. N. złożone w dniu 26 października 2020 roku (k. 154 v.).

W poszukiwaniu przyczyny niezadawalających wyników pracy powoda przełożony powoda A. U. (1) przeanalizował czas pracy powoda i wykorzystanie samochodu służbowego i analiza ta skłoniła go do wdrożenia szerszej kontroli. W wyniku kontroli przejazdów prywatnych w godzinach dostępności oraz poza godzinami dostępności, przeprowadzonej w dniach 7-10.02.2020 roku wykazano, że D. D. przejechał w celach prywatnych:

-w listopadzie 2019 roku 231 km z czego 68 km rozliczył a 163 km nie;

- w grudniu 2019 roku 198,5 km z czego 133 rozliczył a 65,5 km nie;

-w styczniu 2020 roku 335 km z czego rozliczył 226 km a 109 nie. Łącznie w w/w okresie powód nie dokonał rozliczenia 337,5 km wykonanych w prywatnych celach.

Zawożenie dziecka do żłobka nie odbywało się przed zadeklarowanym w grafiku rozpoczęciem czasu pracy, ale już w czasie deklarowanym na pracę zawodową. Niejednokrotnie powód wyjeżdżał w trasę kilka minut po deklarowanym czasie rozpoczęcia pracy i w pierwszej kolejności załatwiał sprawy prywatne. Sytuacja taka miała miejsce w listopadzie 2019r. :4,6,15,21,25,26,27,28,29, w grudniu 2,3,4,5,6,11,17,18,19,20, w styczniu 2,3,8,9,10,13,16,17,20,21,22,23. Powód często wykonując przejazd prywatny nadrabiał drogę do pierwszego spotkania, co miało miejsce w listopadzie 2019r. :5, 6, 7,12,15,25,26,27,28,29, w grudniu 2,3,9,11,17,18, w styczniu 8,13,16,17,21,22,23. W dniu 8 stycznia 2020 roku powód przebywał pod Palmiarnią w W. , choć dzień później miał być zaopatrzony w materiały niezbędne do pracy a w razie nagłej potrzeby mógł je pobrać nieopodal w siedzibie firmy i zakwalifikować tym samym przejazd jako służbowy. Przejazd ten nie został wychwycony u pracownika A. G. albowiem ten pod Palmiarnią nie wyłączył silnika.

Pracownicy pozwanej mogli zmieniać , optymalizować trasę wyznaczaną przez Mapy google lub przez (...), jeżeli miało to służyć realizacji celów pracodawcy, nie pracownika.

Dowód:

-raport z kontroli dot. przejazdów prywatnych D. D. (k. 79);

-rozliczenie kilometrów prywatnych powoda (k. 80-85);

-zeznania świadka A. G. (1) złożone w dniu 24 sierpnia 2020 roku (k. 126 v.-127);

W grudniu 2019 roku oraz w styczniu i w lutym 2020 roku powód z opóźnieniem przedłożył rozliczenia za paliwo wykorzystane w celach prywatnych, po ponagleniu koordynatora ds. (...) Terenowych A. K. (w grudniu 2019 roku i w styczniu 2020 roku) oraz kierownika. Powód nie rozliczył ilości km przejechanych w celach prywatnych w lutym 2020 roku, ponieważ dane znajdowały się w służbowym tablecie, który musiał zdać po wypowiedzeniu mu stosunku pracy.

Dowód:

-wydruk wiadomości e-mail (k.87, 88);

-zeznania powoda D. D. złożone w dniu 28 września 2020 roku (k. 145).

W dniu 26 lutego 2020 roku strona pozwana wypowiedziała powodowi umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony z zachowaniem 3-mięsiecznego wypowiedzenia, które upłynęło w dniu 31 maja 2020 roku. Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę wskazano nieprzestrzeganie przez powoda przepisów wewnątrzzakładowych w szczególności Regulaminu Pracy w części dotyczące obowiązków pracowniczych § 7 pkt. 3 ppkt.3.1 oraz instrukcji I-CAR-PL-06 dotyczącej „Zasad przydzielania i użytkowania samochodów operacyjnych finansowanych w ramach leasingu operacyjnego”, przez co pracodawca utracił do powoda zaufanie. Wskazano szczegółowe uzasadnienie tej tezy. Wypowiedzenie zostało powodowi wręczone przez przełożonego A. U. (1) w obecności pracownika działu HR. Zamiar wypowiedzenia powodowi stosunku pracy był konsultowany przez przełożonego z działem HR.

Dowód:

-wypowiedzenie umowy o pracę (k. 8).

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności w oparciu o zeznania świadków, K. W., Ł. N., A. U. (1), S. D., M. S., B. P., I. W., częściowo A. G. (1) ( który przyjaźni się z powodem , a którego zeznania co do okoliczności spotkania z powodem pod Palmiarnią przeczą logice wskazanej w zeznaniach świadka A. U. k. 156 na pytanie Przewodniczącego ) , przesłuchanie powoda oraz dokumenty zgromadzone w aktach sprawy. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków w takim zakresie, w jakim pokrywały się one wzajemnie oraz z faktami ustalonym na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony, a to raportu z kontroli przejazdów prywatnych przeprowadzonej wobec powoda, wiadomości e-mail dotyczących sposobu rozliczania prywatnych przejazdów w firmie pozwanej. Powód próbował podważyć prawdziwość powyższych dowodów, przedkładając swoją analizę ustaleń pokontrolnych na piśmie oraz w zeznaniach przed Sądem. Sąd biorąc jednak pod uwagę całokształt materiału dowodowego uznał, że twierdzenia powoda w znacznej części nie wyjaśniają kwestii przejechanych prywatnie kilometrów, a w części stoją w sprzeczności z pozostałymi dowodami, co wykazała także analiza dokonana przez pracodawcę w piśmie z dnia 25.09.20r. (k.139 i nast.) obalająca zawarte w piśmie powoda z dnia 18.09.20r.(k.134 i nast.) wyjaśnienia. Zeznaniom powoda Sąd dał zatem wiarę jedynie w takiej części, w jakiej pokrywały się z pozostałymi dowodami. Powód twierdził, że pracodawca pozostawiał swoim pracownikom dużą swobodę w kwestii rozliczania przejazdów prywatnych, jednakże świadkowie, którzy złożyli zeznania wskazali, że dopuszczane odstępstwa mogły być niewielkie i uzasadnione. Świadkowie zeznali również, iż sytuacja w tym względzie zaostrzyła rygory, gdy przełożonym został A. U., który polecił wpisywać każdy prywatnie przejechany kilometr.

Wbrew twierdzeniom powoda skala wykorzystywania przez niego pojazdu służbowego do celów prywatnych nie była nieznaczna, nie mieściła się w dopuszczalnych i tolerowanych ramach oraz odbiegała od błędów w tym zakresie innych pracowników. Wyniki kontroli jednoznacznie w ocenie Sądu wskazały, że postępowanie powoda nie miało charakteru incydentalnego, jak w przypadku innych poddanych kontroli pracowników, ale nosiło znamiona nagminnego i znacznego narażania pracodawcy na straty finansowe, co powód w toku całego procesu bagatelizował. Niewątpliwie zatem bezpośrednią przyczyną, mającą wpływ na decyzję o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę były nadużycia wskazane w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy, które zdaniem sądu mogły prowadzić – w kontekście ogólnej postawy powoda i nastawienia do pracy – do utraty zaufania pracodawcy do pracownika. Jak wskazał bowiem przełożony powoda : „ praca na stanowisku powoda to praca z gotówką wysoce korupcyjna i jeżeli ktoś decyduje się na drobne oszustwa to dla mnie to jest równoznaczne z kradzieżą; nie akceptuję takiego zachowania, co podkreśliłem na pierwszym spotkaniu” (k. 128) Przy zatrudnianiu kilkudziesięciu osób tolerowanie tak znacznych nadużyć musiałoby prowadzić do wymiernie wysokich strat po stronie pracodawcy.

W ocenie powoda rzeczywistą przyczyną rozwiązania z nim stosunku pracy był trwający już od dłuższego czasu konflikt pomiędzy nim a byłym przełożonym, co nie zostało przez powoda wykazane. Złożony zaś na ostatniej rozprawie przez stronę pozwaną mail ( k.152 i nast. ) świadczył, zdaniem sądu, o szansach dawanych powodowi na utrzymanie zatrudnienia, podobnie jak wdrożony wobec powoda program naprawczy.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Zgodnie z 32 § 1 kp każda ze stron może rozwiązać umowę o pracę za wypowiedzeniem.

Art. 45 §1 kp stanowi zaś, iż w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Przyczyna wypowiedzenia podana pracownikowi musi być konkretna i rzeczywista, a ciężar udowodnienia zasadności wypowiedzenia spoczywa na pracodawcy.

Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd badał więc, czy oświadczenie złożone powodowi jest zgodne z prawem, czyli po pierwsze czy spełnione zostały wymogi formalne wynikające z przepisów prawa pracy, a po wtóre, czy są one uzasadnione. Sąd uwzględnia bowiem odwołanie pracownika wówczas, gdy wypowiedzenie jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umowy o pracę stosowanych do wypowiedzenia warunków pracy i płacy.

Rozważając prawidłowość rozwiązania umowy o pracę z powodem należy wskazać, ze rozwiązanie umowy o pracę za uprzednim wypowiedzeniem jest zwykłym ustawowym sposobem rozwiązania umowy o pracę i prawo takie przysługuje obu stronom bezterminowej umowy o pracę. Pracodawca uprawniony jest do rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem, jeżeli wskaże pracownikowi na piśmie przyczyny leżące u podstaw takiego wypowiedzenia, zgodnie z art. 30 § 4 kp. Przyczyna wskazana przez pracodawcę nie musi mieć szczególnej wagi czy też nadzwyczajnej doniosłości, albowiem wypowiedzenie umowy o pracę jest zwykłym sposobem rozwiązania bezterminowego stosunku pracy (wyrok SN z dnia 4 grudnia 1997 r., I PKN 419/97). Nie oznacza to jednocześnie, że wypowiedzenie umowy o pracę można dokonywać w arbitralny, dowolny, nieuzasadniony czy naruszający zasady współżycia społecznego sposób (wyrok SN z dnia 6 grudnia 2001 r., I PKN 715/00). Przyczyna wypowiedzenia przez pracodawcę stosunku pracy powinna być dla pracownika zrozumiała, konkretna i jasna.

Za uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia stosunku pracy uznać należy utratę zaufania pracodawcy do pracownika, co powoduje, że dalsze trwanie stosunku pracy nie jest według pracodawcy pożądane. Do utraty zaufania pracodawcy może dojść zarówno w przypadku zawinionego przez pracownika naruszenia obowiązków pracowniczych jak i wówczas, gdy pracownikowi winy wprawdzie nie można przypisać, przy czym jego zachowanie obiektywnie oceniane jest jako naganne. Oznacza to, że w konkretnych okoliczność faktycznych nie można wymagać od pracodawcy aby nadal darzył pracownika zaufaniem (wyroki SN z dnia 14 października 2004 roku, (...) 697/03, OSNP 2005/11/159). Istotny jest nie tyle sam fakt utraty zaufania przez pracodawcę, co przyczyny, które ją spowodowały. Oceniając czy utrata zaufania w danej sytuacji była obiektywnie uzasadniona, Sąd powinien wziąć pod uwagę całokształt okoliczności towarzyszących wypowiedzeniu stosunku pracy (wyrok SN z dnia 25 stycznia 2005 r., II PK 171/04-LEX nr 1243025).

Powołując się na powyższe orzecznictwo Sądu Najwyższego i biorąc pod uwagę przeprowadzone postępowanie dowodowe, uznać należy, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej z powodem było w pełni uzasadnione.

W realiach niniejszej sprawy niewątpliwie doszło do utraty zaufania pracodawcy wobec powoda, co uzasadniało wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Kontrola i szczegółowa analiza tras powoda, której wnioski pozwoliły na stwierdzenie, że powód znacząco nadużywał swojego stanowiska oraz możliwości jakie daje praca w terenie do celów prywatnych narażając pracodawcę na straty finansowe. Sąd podzielił przy tym stanowisko strony pozwanej i uznał, że powód niewystarczająco przykładał się do pracy. Pomimo wdrożenia wobec niego planu naprawczego, powód nadal osiągał niezadowalające wyniki. Co więcej sytuacja taka była spowodowana najprawdopodobniej nie przyczynami obiektywnymi, niezależnymi od powoda, ale jego niewłaściwym postępowaniem i nieprawidłowym wykorzystaniem czasu pracy, który- jak wskazała pełnomocnik powoda- powód dostosowywał do celów prywatnych.

Tym samym Sąd uznał, że roszczenie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie i powództwo oddalił (punkt I wyroku).

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. Z § 9 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 265).