Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 108/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

K. O.

w dniu 18 lutego 2020 r. w K. przy ulicy (...), działając w zamiarze bezpośrednim, usiłował pozbawić życia P. J. w ten sposób, że zadał mu dwa ciosy nożem w plecy i okolicę ramieniowo-obojczykową klatki piersiowej po lewej stronie, powodując w ten sposób obrażenia ciała w postaci rany kłutej okolicy ramieniowo-obojczykowej lewej i rany kłutej pleców okolicy przykręgosłupowej lewej z niewielką odmą i krwiakiem lewej jamy opłucnej, płytką raną lewego płuca oraz odmą podskórną lewej strony tułowia, a także próbował zadać trzeci cios nożem, czego skutkiem było doznanie przez pokrzywdzonego naruszenia czynności narządu ciała trwające dłużej niż 7 dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k., jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na reakcję osób trzecich, ucieczkę pokrzywdzonego i udzielenie mu pomocy medycznej, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc skazanym za umyślne przestępstwo podobne

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

czyn 1

1.  W dniu 18 lutego 2020 roku w mieszkaniu zajmowanym przez małżonków J. O. (1) i K. O. w K. przebywali P. J., D. G. i brat J. K. (2) G.. Wszystkie wymienione osoby już drugi dzień z rzędu spożywały alkohol. P. J. od kilku tygodni faktycznie zamieszkiwał u małżonków J. K. O. obawiając się zatrzymania i osadzenia w Zakładzie Karnym w B. albowiem otrzymał wezwanie do stawienia się do wskazanej jednostki penitencjarnej celem odbycia kary pozbawienia wolności. D. G. oraz K. G. również bardzo często przebywali w tym mieszkaniu gdzie regularnie spożywany był alkohol.

2.  W godzinach popołudniowych dnia 18 lutego 2020 r. około godz. 16-tej K. O. zaczął kłócić się z żoną, po czym złapał ją za włosy i szarpał za nie. D. G. w tym czasie spał na krześle. P. J. stanął w obronie J. O. (1) i zwrócił się do niej aby wspólnie z nim poszła do mieszkania jej ojca R. G.. Pokrzywdzony P. J. udał się do przedpokoju i zaczął nakładać buty. W tym czasie oskarżony K. O. poszedł do kuchni skąd wziął duży nóż z czarną rękojeścią owiniętą taśmą i trzymając go w ręce udał się do przedpokoju. Tam powiedział P. J., że go zabije, po czym zamachnął się ręką z nożem kierując uderzenie w lewą stronę klatki piersiowej pokrzywdzonego. P. J. lewą ręką zasłonił się, co zmniejszyło siłę ciosu i zmieniło jego kierunek. Oskarżony ostatecznie ugodził pokrzywdzonego nożem w przednią część klatki piersiowej w okolice ramienno – obojczykową. P. J. zdołał otworzyć drzwi wyjściowe i wybiegł na klatkę schodową. K. O. wybiegł za pokrzywdzonym i złapał go z tyłu za koszulę po czym ugodził go ponownie nożem tym razem w plecy w pobliżu kręgosłupa po stronie lewej. Pokrzywdzony próbował wyrwać się oskarżonemu, który uniósł ręką z nożem i chciał po raz trzeci ugodzić nożem P. J.. Uniemożliwiła to J. O. (1) chwytając go za rękę. W tym czasie pokrzywdzonemu udało się wyrwać i zbiegł schodami na dół, po czym wybiegł przed budynek gdzie poprosił o pomoc i wezwanie karetki pogotowia przypadkowych przechodniów. Pokrzywdzony bardzo krwawił. Natomiast oskarżony K. O. wybiegł z budynku bez obuwia w samych skarpetkach i pobiegł do swoich rodziców. Przybyły na miejsce zdarzenia zespół karetki pogotowia zabrał P. J. do Szpitala (...) w K. gdzie przebywał do dnia 23 lutego 2020 r.

W wyniku zadanych przez oskarżonego ciosów nożem P. J. doznał obrażeń ciała w postaci rany kłutej okolicy ramieniowo-obojczykowej lewej i rany kłutej pleców okolicy przykręgosłupowej lewej z niewielką odmą i krwiakiem lewej jamy opłucnej, płytką raną lewego płuca oraz odmą podskórną lewej strony tułowia, skutkiem powyższych obrażeń było naruszenie czynności narządu oddychania trwające dłużej niż siedem dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k. Ze względu na charakter i lokalizację obrażeń oraz rodzaj użytego narzędzia i sposób działania oskarżonego P. J. podczas zdarzenia był narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia i ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. Rana z przodu penetrowała do jamy opłucnowej i płytko uszkodzone zostało płuco. Rana ta była wynikiem uderzenia zadanego ze znaczną siłą albowiem nastąpiło przekucie nożem skóry, tkanki podskórnej, mięśnia piersiowego większego i międzyżebrza.

3.  K. O. został zatrzymany o godz. 16.55 w mieszkaniu swoich rodziców na jego odzieży widoczne były brunatne plamy. Oskarżony nie reagował na wydawane przez funkcjonariuszy Policji polecenia w związku z czym funkcjonariusze Policji przy użyciu siły obezwładnili go i wyprowadzili z mieszkania. Następnie został przewieziony do KPP w K..

3a. W KPP w K. oskarżonego poddano oględzinom ciała z udziałem lekarza S. P. i wykonano dokumentacją fotograficzną utrwaloną również na płycie CD. Podczas oględzin stwierdzono ujawniono na ciele K. O. w dniu 18.02.2020 r., o godz. 18.30-19.00:

- linijną, skośna, płytką ranę długości 1 cm nad prawą brwią; krwiak z otarciem naskórka po stronie bocznej lewego łuku brwiowego średnicy 2 cm; niewielkie podbiegnięcie krwawe lewego policzka; zaczerwienienie lewej małżowiny usznej;

- dwa otarcia naskórka z lewej strony szyi o długości 3 cm i 1 cm;

- otarcie naskórka w okolicy lędźwiowej w linii pośrodkowej o wym. 6x1.5 cm i linijne otarcie okolicy biodrowej lewej długości 1.5 cm;

-powierzchniową ranę boczną prawego przedramienia długości 1 cm; dwa otarcia naskórka o wym. 1x0,5 cm u podstawy 4 i 5 palca prawej ręki na powierzchni grzbietowej; drobne otarcie na powierzchni grzbietowej stawu międzypaliczkowego bliższego palca 3 prawej ręki,

-drobne otarcia naskórka grzbietu lewej ręki; dwa otarcia tylnej powierzchni lewego łokcia o wym. 0,5x0,5 cm pokryte strupami;

-otarcie przedniej powierzchni goleni prawej o wym. 0,7x1.5 cm;

- stare otarcia na prawym stępie i lewym śródstopiu.

3b. W toku postępowania sądowego dopuszczono dowód z opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej w celu ustalenia charakteru, stopnia i mechanizmu obrażeń ciała stwierdzonych u oskarżonego K. O. podczas oględzin ciała. Biegły w wydanej opinii stwierdził, że:

1. Przedmiotowe zdarzenie z udziałem oskarżonego K. O. miało miejsce około godz. 16:30, a oględziny jego ciała wykonano tego samego dnia w godz. 18:30 - 19:00. Zatem oględziny i dokumentację fotograficzną wykonano po około 2 - 2.5 godzinach od zdarzenia. Ponadto z akt sprawy wynika, że zatrzymanie oskarżonego było z użyciem siły fizycznej niezbędnej do jego obezwładnienia.

2. Ocena zdjęć fotograficznych zarejestrowanych na płycie CD pozwoliła na dość dokładną ich ocenę (możliwość powiększenia). Z analizy tej wynika, że obrażeniami świeżymi, mogącymi pochodzić z okresu zdarzenia są rumień (lub zasinienie) lewego policzka, otarcia naskórka z lewej strony szyi, otarcia naskórka na plecach i otarcia naskórka znajdujące się w obu okolicach łokciowych. W ocenie sporządzającego opinię pozostałe obrażenia widoczne na zdjęciach, w tym będące w okolicy lewego oczodołu, posiadają cechy wskazujące na powstanie wcześniej, niż w dniu przedmiotowego zdarzenia.

3. Obrażenia świeże (mogące powstać około 2 - 2.5 godziny przed wykonaniem fotografii) mogły powstać wskutek uderzenia ręką (rumień/zasinienie lewego policzka), podczas szarpaniny w wyniku zadrapania paznokciami lub otarcia fałdem odzieży (otarcia naskórka z lewej strony szyi) i naj prawdopodobniej wskutek kontaktu z twardym podłożem lub przedmiotem (otarcia naskórka na plecach i w obu okolicach łokciowych). Oceniając obrażenia będące na łokciach i plecach należy pamiętać o zatrzymaniu oskarżonego z użyciem siły fizycznej, gdyż takie obrażenia często powstają podczas siłowego przełamywania oporu.

4. Na zdjęciach nie są widoczne obrażenia stwierdzone na rękach K. O., które miały postać niewielkich otarć naskórka. Opis tych otarć nie pozwala określić czy są to obrażenia świeże mogące pochodzić z okresu zdarzenia, czy też są to obrażenia powstałe wcześniej. Można natomiast przyjąć, iż lokalizacja tych otarć naskórka nie jest typowa dla obrażeń powstających w wyniku działania innych osób.

1.1  zeznania świadka P. J.

k. 141v.- 142, 360v. -361

1.2  zeznania świadka D. G.

k. 52v., 450v.451

1.3  częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. O.

k. 74-74v., 357

1.4  protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu K. O.

1.5  protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu J. O. (1)

k. 19

k.21

1.6  protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu K. G.

k. 23

1.7  protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu D. G.

k. 25

2.1  zeznania świadka P. J.

k. 141v.- 142, 360v. -361

2.2.zeznania świadka W. K.

k. 88 v., 401

2.3  zeznania świadka E. K.

k. 96, 401v.

2.4  zeznania świadka R. K.

k. 364, 46

2.5  zeznania świadka K. S.

k. 105v.,402v.-403

2.6  zeznania świadka L. B.

k. 123-124, 403

2.7  protokół oględzin miejsca zdarzenia

k.7-10

2.8  dokumentacja fotograficzna z oględzin miejsca zdarzenia

k.190

2.9  dokumentacja medyczna

k. 63, 121, 155

2.10  protokół oględzin płyty z nagrania zgłoszenia z Centrum Powiadamiania Ratunkowego w O..

2.11  opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej pisemna i ustna uzupełniająca

k. 117-119

k. 158 – 160,

362v.-364

3.1 zeznania świadka M. B.

100v., 402

3.2 zeznania świadka W. K.

k. 88v., 401

3.3.zeznania świadka M. W.

k. 98 v.

3.4 protokół zatrzymania K. O.

k. 12

3.5 zeznania świadka J. O. (2)

k.107v., 403v.

3a.1 protokół oględzin wraz z dokumentacją fotograficzną

k. 28-29

k.33

3.b.1 opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej

k. 441-444

4.  K. O. nie jest chory psychicznie upośledzony umysłowo ani nie ma organicznych zaburzeń osobowości. Oskarżony ma cechy osobowości dyssocjalnej oraz zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu, w chwili popełnienia czynu był w pełni poczytalny.

4.1 opinia sądowo-psychiatryczno - psychologiczna

k. 227-232

5.  K. O. był wielokrotnie karany sądownie, mianowicie wyrokami Sądu Rejonowego w Kętrzynie: z dnia 15 lutego 2005 r., sygn. akt II K 362/04 za czyn z art. 280 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności; z dnia 30 kwietnia 2007 roku, sygn. akt II K 329/07 za czyn z art. 193 k.k. na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym; z dnia 20 października 2011 r., sygn. akt II K 153/11 za czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. art. 64 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; z dnia 1 października 2015 r., sygn. akt II K 205/15 za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, przy czym orzeczono karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pobawienia wolności, którą oskarżony odbywał w okresie od 10.02.2015 r. do 11.05.2015 r. i od 01.06.2015 r. do 10,03. (...). kiedy to został warunkowo przedterminowo zwolniony.

6.  K. O. K. O. przed tymczasowym aresztowaniem utrzymywał się z prac dorywczych.

5.1 karta karna

k.167-169

5.2 odpis wyroku w sprawie II K 205/15

k. 61

6.1 wyjaśnienia oskarżonego

k. 356v.

6.2 wywiad środowiskowy

k. 245

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1

1.1 zeznania świadka P. J.

- zeznania są konsekwentne, spójne i logiczne. Nadto korespondują z przeprowadzonymi badaniami stanu trzeźwości uczestników spotkania w mieszkaniu małżonków O..

1.2 zeznania świadka D. G.

- są spójne, logiczne i mają oparcie w zeznaniach pozostałych świadków oraz badaniu świadka w dniu zdarzenia na stan trzeźwości,

1.3 częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. O.

w zakresie w jakim korespondują z pozostałymi dowodami, którym sąd dał wiarę, w szczególności co do tego, że spożywano tego dnia alkohol oraz zamieszkiwania w jego mieszkaniu P. J.;

1.4  protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu K. O.

- dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały;

1.5  protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu J. O. (1)

- dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały;

1.6  protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu K. G.

- dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały;

1.7  protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu D. G.

- dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały;

1.2

2.1 zeznania świadka P. J.

- zeznania są konsekwentne, spójne i logiczne. Nadto korespondują z opiniami biegłego z zakresu medycyny sądowej, dokumentacją lekarską, zeznaniami świadków: W. K., E. K. i L. B., protokołem oględzin miejsca zdarzenia i dokumentacją fotograficzną z miejsca zdarzenia, protokołem oględzin płyty z nagrania zgłoszenia z Centrum Powiadamiania Ratunkowego w O.. Świadek nie starał się wyolbrzymić swoich krzywd, czy w złym świetle przedstawiać oskarżonego. Wręcz przeciwnie wskazywał, że był on jego bardzo bliskim kolegą i mógł zawsze liczyć na jego pomoc. Przyczyny zdarzenia upatrywał w tym, że oskarżony był pod znacznym działaniem alkoholu po spożyciu, którego stawał się napastliwy i agresywny.

- świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzenia. Lokalizacja ran jak stwierdził biegły z zakresu medycyny sądowej odpowiada relacji pokrzywdzonego co do przebiegu zdarzenia, podobnie sposób zadawania ciosów jest zbieżny z doznanymi przez niego obrażeniami ciała.

2.2.zeznania świadka W. K.

- zeznania są spójne i logiczne

- świadek konsekwentnie zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny to co widział i słyszał;

2.3  zeznania świadka E. K.

- świadek konsekwentnie zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny to co widział i słyszał;

2.4  zeznania świadka R. K.

- świadek konsekwentnie zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny to co widział i słyszał;

2.5 zeznania świadka K. S.

- świadek konsekwentnie zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny to co widział i słyszał;

2.6  zeznania świadka L. B.

- zeznania są spójne, logiczne i korespondują z zeznaniami pozostałych świadków,

- świadek konsekwentnie zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny to co widział i słyszał;

2.7  protokół oględzin miejsca zdarzenia

- dokument sporządzony przez organ do tego uprawniony i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do ich wiarygodności

2.8  dokumentacja fotograficzna z oględzin miejsca zdarzenia

- dokument sporządzony przez organ do tego uprawniony i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do ich wiarygodności

2.9  dokumentacja medyczna

- dowód bezsporny, strony go nie kwestionowały

2.10  protokół oględzin płyty z nagrania zgłoszenia z Centrum Powiadamiania Ratunkowego w O..

-dowód bezsporny, strony go nie kwestionowały

2.11  opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej pisemna i ustna uzupełniająca

Sąd podzielił opinie (pisemną i ustną) biegłego z zakresu medycyny sądowej albowiem są jasne, logiczne i wydane zostały w sposób zgodny z zasadami wiedzy fachowej, odpowiadają na postawione pytania. Stąd też Sąd w całości podzielił wypływające z nich wnioski.

1.3

3.1 zeznania świadka M. B.

- zeznania są konsekwentne, spójne i logiczne. Świadek przedstawił w sposób obiektywny to co widział i słyszał oraz jakie czynności wykonywał.

3.2 zeznania świadka W. K.

- zeznania są konsekwentne, spójne i logiczne. Świadek przedstawił w sposób obiektywny to co widział i słyszał oraz jakie czynności wykonywał.

3.3.zeznania świadka M. W.

- zeznania są konsekwentne, spójne i logiczne. Świadek przedstawił w sposób obiektywny to co widział i słyszał oraz jakie czynności wykonywał

3.4 protokół zatrzymania K. O.

- dokument sporządzony przez organ do tego uprawniony i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do ich wiarygodności

3.5 zeznania J. O. (2)

-zeznania co do okoliczności zatrzymania oskarżonego w mieszkaniu świadka korespondują z zeznaniami pozostałych świadków,

1.3a

3a.1 protokół oględzin wraz z dokumentacją fotograficzną

- dokument sporządzony przez organ do tego uprawniony i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do ich wiarygodności

1.3b

3b.1 opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej

- Sąd podzielił opinię biegłego z zakresu medycyny sądowej albowiem jest jasna, logiczna i wydana została w sposób zgodny z zasadami wiedzy fachowej, odpowiadają na postawione pytania. Stąd też Sąd w całości podzielił wypływające z niej wnioski.

1.4

4.1 opinia sądowo-psychiatryczno – psychologiczna

- opinia rzetelnie sporządzona;

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów;

- zawarto precyzyjne stanowisko odnośnie zadanych pytań;

- nie zawiera wewnętrznych sprzeczności, nie posłużono się nielogicznymi argumentami; - jest pełna, jasna i niesprzeczna.

- dokument sporządzony przez organ do tego uprawniony i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do ich wiarygodności

1.5

5.1 Karta karna

- dokument sporządzony przez organ do tego uprawniony i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do ich wiarygodności;

5.2 odpis wyroku w sprawie II K 205/15

- dokument sporządzony przez organ do tego uprawniony i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do ich wiarygodności;

1.6

6.1 wyjaśnienia oskarżonego co do źródeł utrzymania

- brak podstaw do kwestionowania wiarygodności

6.2 wywiad środowiskowy

- dokument sporządzony przez organ do tego uprawniony i żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do ich wiarygodności

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

1.2

1.2

1.2

wyjaśnienia oskarżonego K. O.

zeznania P. B. k.405

zeznania R. S.

k.452

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim twierdzi, że nie zamierzał pozbawić życia pokrzywdzonego P. J. i nadział się on przypadkowo na trzymany przez niego nóż są sprzeczne z pozostałymi dowodami przeprowadzonymi w tej sprawie, a w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonego, którym sąd dał wiarę i opinią tak pisemną jak i ustną uzupełniającą biegłego z zakresu medycyny sądowej oraz zeznaniami świadków – funkcjonariuszy Policji, którzy przybyli na miejsce zdarzenia. W ocenie sądu wyjaśnienia oskarżonego w ewidentny sposób zmierzają do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Na uwadze należy mieć także i to, że oskarżony zmieniał swoje wyjaśnienia. Początkowo będąc przesłuchiwanym po raz pierwszy w Prokuraturze Rejonowej w Kętrzynie w dniu 20 lutego 2020 r. podał, że 17 i 18 lutego 2020 r. wraz z przebywającymi w mieszkaniu zajmowanym przez niego i żonę J. O. (1), P. J., K. G. i D. G. spoczywali alkohol. Wszyscy w tym on byli pod znacznym działaniem alkoholu. Do krytycznego dnia z pokrzywdzonym łączyły ich bliskie relacje koleżeńskie, mówili do siebie „braciszku” (vide: k. 74v.). Ta część wyjaśnień K. O. ma oparcie w innych dowodach, w tym wynikach badań co do stanu trzeźwości ww. osób. Podczas składania wyjaśnień przez sądem Natomiast K. O. kreował się na osobę, która była przeciwna spożywaniu alkoholu w jego mieszkaniu, wręcz walczącą z tym. Nadto na osobę bojącą się pokrzywdzonego i jego kolegów z M.. Natomiast nie budzi wątpliwości, co sam oskarżony zresztą przyznał, że obraca się on w określonym środowisku, jest osobą wielokrotnie karaną. Dodatkowo pomiędzy pokrzywdzonym, a oskarżonym zachodzi wyraźna dysproporcja sił. Oskarżony jest wysokim, dobrze zbudowanym mężczyzną, gdy tymczasem pokrzywdzony jest znacznie drobniejszej postury, dodatkowo jak wskazał poważnie chorym od dłuższego czasu. Choroba na tyle postępuje, iż obecnie porusza się on o kulach. Sam oskarżony wskazał, że pokrzywdzony dokonywał samouszkodzeń przebywając w jego mieszkaniu, płakał miał wyraźnie problemy ze sobą. Powyższe potwierdził na rozprawie pokrzywdzony. Oskarżony zaprzeczał nawet oczywistym kwestiom, utrzymywał np., że nigdy nie uderzył żony, dochodziło jedynie do kłótni małżeńskich, gdy tymczasem jest prawomocnie skazany za znęcanie się nad żoną i odbywał w tej sprawie karę pozbawienia wolności. Jak wynika z dotychczasowej karalności oskarżonego jest on osobą skorą do używania przemocy wobec innych osób. Oskarżony opisując przebieg dnia, w którym doszło do zdarzenia opisywał jak wszystkie osoby poza nim spożywały alkohol, czemu był przeciwny a on wypił trochę piwa (łącznie było zakupionych 4). Natomiast w niewielkim odstępie czasu od zdarzenia, po zatrzymaniu będąc poddany badaniu na stan trzeźwości analizatorem wydechu badanie wykazało o godz. 16.57 – 1,49 mg/l, a o 16.59 – 1,44 mg/l (k.19), co odpowiada prawie 3 promilom. Znajdował się zatem w stanie znacznego upojenia alkoholowego. Powyższe jest także sprzeczne z zeznaniami pokrzywdzonego, który zeznał, że wszystkie osoby przebywające w mieszkaniu faktycznie przez 2 dni spożywały alkohol, co koresponduje z wynikami przeprowadzonych badań ich stanu trzeźwości.

Oskarżony wyraźnie chciał również „dopasować” stwierdzone u niego obrażenia ciała do wykreowania przebiegu zdarzenia opisanego przez niego na rozprawie. Podał np., że został zaatakowany przez pokrzywdzonego, który uderzył go w łuk brwiowy (k.358v.). Natomiast z opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej wynika, że nie jest to obrażenie świeże (vide: k. 442).

- nie wniosły niczego istotnego do sprawy, świadek będący kolegą oskarżonego nic nie wiedział o przebiegu zdarzenia objętego niniejszym postępowaniem. Przekazał jedynie informacje zasłyszane od oskarżonego i innych osób.

- nie wniosły niczego istotnego do sprawy, a dodatkowo nie zasługują na wiarę. Świadek nic nie wiedział o przebiegu zdarzenia objętego niniejszym postępowaniem. Natomiast przebywając już z oskarżonym w jednej celi po jego tymczasowym aresztowaniem, rozmawiał z nim o jego sytuacji. Przedstawiony przez świadka rzekomy plan uknuty przez pokrzywdzonego, który także pojawił się w wyjaśnieniach złożonych przez oskarżonego dopiero na rozprawie - pozbycia się K. O. i sprzedaży mieszkania J. O. (1) razi naiwnością.

Według słów świadka P. J. celowo pozbył się oskarżonego prowadząc do jego tymczasowego aresztowania. Oznacza to, że pokrzywdzony miałby zaplanować zachowanie oskarżonego – to, że sięgnie po nóż ugodzi go kilkakrotnie nim, nie pozbawi go przy tym życia, a K. O. trafi do zakładu karnego.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

X

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

pkt I wyroku

K. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd przyjął, że oskarżony wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. działając w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k. Ustalone przez sąd okoliczności prowadzą do wniosku, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, nagłym.

Z zamiarem bezpośrednim mamy do czynienia wówczas gdy sprawca w danych okolicznościach chce dokonać przypisanego mu przestępstwa. Chęć ta wyraża aspekt woluntatywny i łączy się z aspektem intelektualnym, czyli ma świadomość realizacji danego typu czynu zabronionego i chce go popełnić. Nie chodzi tu o przewidywanie realizacji znamion czynu zabronionego i godzenie się na to, co jest przynależne zamiarowi ewentualnemu. Ustalenia dotyczące zamiaru nie mogą wyłącznie opierać się na fragmentarycznych faktach wiążących się ze stroną wykonawczą, lecz powinny być wnioskiem koniecznym, wynikającym z analizy całokształtu przedmiotowych i podmiotowych okoliczności zajścia.

Ustalenia, że zachodzi zamiar wywołania skutku w postaci śmierci człowieka, należy wyprowadzać z analizy całokształtu okoliczności przedmiotowych i podmiotowych zajścia. Gdy na podstawie wyjaśnień oskarżonego nie da się w sposób niewątpliwy ustalić jego zamiaru, w orzecznictwie formułowane jest wskazanie, aby sięgnąć do najbardziej uchwytnych elementów działania sprawcy, czyli okoliczności przedmiotowych (zob. wyr. SN z 3.9.2002 r., (...) 401/01, Prok. i Pr. 2003, Nr 1, poz. 6).

Jak wskazał w postanowieniu Sąd Najwyższy z 17.09.2014 r. (V KK 127/14, L.): "strona podmiotowa danego czynu praktycznie prawie zawsze ustalana jest za pomocą okoliczności przedmiotowych. Tak też o fakcie istnienia zamiaru zabójstwa należy wnioskować w oparciu o sposób działania oskarżonego, a pośrednio także w oparciu o jego zachowanie przypadające przed i po czynie". Wymagać należy, aby zachowanie sprawcy z zasady zagrażało życiu pokrzywdzonego (zob. wyr. SA w Katowicach z 16.08.2011 r., II AKa 232/1, L.). W związku z tym za istnieniem zamiaru przemawiać może ugodzenie pokrzywdzonego ze znaczną siłą we wrażliwe części ciała lub użycie niebezpiecznego dla życia człowieka narzędzia (zob. wyr. SA w Katowicach z 25.10.2007 r., II AKa 239/07, KZS 2008, Nr 2, poz. 70;

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że powodem zajścia była kłótnia pomiędzy oskarżonym a jego żoną J. O. (1). Pokrzywdzony zaproponował wówczas, że zaprowadzi J. O. (1) do mieszkania jej ojca. Oskarżony bardzo zdenerwował się tym faktem i w gniewie udał się do kuchni wziął duży nóż kuchenny, po czym zbliżył się do P. J. mówiąc, że go zabije. Następnie zamachnął się ręką z nożem kierując uderzenie w lewą stronę klatki piersiowej pokrzywdzonego. P. J. lewą ręką zasłonił się, co zmniejszyło siłę ciosu i zmieniło jego kierunek. Oskarżony ostatecznie ugodził pokrzywdzonego nożem w przednią część klatki piersiowej w okolice ramienno – obojczykową. P. J. zdołał otworzyć drzwi wyjściowe i wybiegł na klatkę schodową. K. O. wybiegł za pokrzywdzonym i złapał go z tyłu za koszulę po czym ugodził go ponownie nożem tym razem w plecy w pobliżu kręgosłupa po stronie lewej. Pokrzywdzony próbował wyrwać się oskarżonemu, który uniósł ręką z nożem i chciał po raz trzeci ugodzić nożem P. J.. Uniemożliwiła to J. O. (1) chwytając go za rękę. W tym czasie pokrzywdzonemu udało się wyrwać i uciec. Oskarżony jak widać był zdeterminowani i konsekwentny w swoim działaniu, nie zaprzestał zadawania ciosów nożem po jednokrotnym ugodzeniu pokrzywdzonego tylko pobiegł za nim złapał go za koszulę i kontynuował przestępcze działanie zadając cios w lewą stronę klatki piersiowej. K. O. jest sprawny intelektualnie i doskonale wie, że w tej części ciała znajdują się ważne dla życia człowieka narządy, a ich uszkodzenie prowadzić może do śmierci człowieka. Gdyby pokrzywdzony nie zasłonił się już przed pierwszym ciosem nożem prawdopodobnie zostałby ugodzony w serce. Tylko jego postawa obronna i pomoc ze strony J. O. (1) zapobiegły przestępczemu skutkowi, który chciał osiągnąć oskarżony.

K. O. swoim zachowaniem zrealizował znamiona dwóch przepisów ustawy. Jak wskazuje się w doktrynie i orzecznictwie kumulatywny zbieg przepisów ustawy przyjąć należy także w przypadku usiłowania jednej z postaci zabójstwa z art. 148 § 1- 4 k.k., jeżeli sprawca zrealizował jednocześnie znamiona średniego uszkodzenia ciała z art. 157 § 1 k.k. Dla przyjęcia usiłowania zabójstwa nie jest konieczne nastąpienie jakichkolwiek skutków na zdrowiu wynikających z bezpośredniego zmierzania do dokonania tego przestępstwa, zatem jeśli one rzeczywiście wystąpią istotnie zmienia się stopień społecznej szkodliwości czynu, co musi znaleźć wyraz nie tylko w wymiarze kary, ale także w opisie podstawy skazania (zob. Komentarz do art. 157, pod. Red. R.A. Stefańskiego, Legalis i powołane tam orzecznictwo).

Oskarżony działał w warunkach art. 64 § 1 k.k. bowiem był skazany za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. odbył karę co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności (– vide: k. 61 v.) i w ciągu 5 lat od jej odbycia dopuścił się umyślnego przestępstwa podobnego objętego niniejszym postępowaniem. W art. 115 § 3 k.k. określono definicję legalną przestępstw podobnych. W definicji tej wskazuje się trzy kryteria, zgodnie z którymi przestępstwa są podobne, jeżeli: 1) należą do tego samego rodzaju, 2) zostały popełnione z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia, 3) zostały popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. K. O. został skazany jak wskazano powyżej za przestępstwa przeciwko zdrowiu i popełnił przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu będące przedmiotem niniejszego postępowania, a zatem mamy do czynienia z tożsamością rodzajową przestępstw – przeciwko zdrowiu. W przypadku oskarżonego dodatkowo zostało spełnione i drugie kryterium albowiem przestępstwa zostały popełnione z zastosowaniem przemocy. Wskazać wypada, że „ustawodawca w treści art. 115 § 3 KK przyjmując jako kryterium podobieństwa przestępstwa m.in. sposób działania polegający na „zastosowaniu przemocy lub groźby jej użycia”, nie odwołuje się do znamion tych przestępstw w wymienionej postaci, ale do sposobu realizacji określonych przestępstw, a więc do ustaleń faktycznych określających konkretny sposób działania sprawcy. Przy ocenie zatem porównywanych przestępstw nie ma znaczenia kwestia, czy przemoc lub groźba jej użycia stanowią znamiona zrealizowanych czynów zabronionych, czy też pozostają poza zakresem tych znamion. W wypadku ustalenia, że jedno z porównywanych przestępstw zostało popełnione z użyciem przemocy, drugie zaś z groźbą jej użycia należy przyjąć, iż przestępstwa te są podobne w rozumieniu art. 115 § 3 KK” (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2006 roku, V KK 442/05, Legalis nr 122695).

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. O.

Sąd wziął pod uwagę w szczególności bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu skierowany przeciwko życiu, na co niewątpliwy wpływ ma charakter i rodzaj naruszonego dobra chronionego prawem, jakim jest właśnie życie ludzkie, będące jedną z najwyższych wartości. Oczywistym więc jest, że jego społeczna szkodliwość była bardzo wysoka i miała nadrzędne znaczenie dla wymiaru orzeczonej kary. Uwzględniono również i także stopień i nasilenie agresji ze strony oskarżonego. Uwzględniono również jako okoliczności obciążające wielokrotną karalność oskarżonego. Nie najlepszą opinię oskarżonego z jednostki penitencjarnej, która świadczy o wysokim stopniu demoralizacji oskarżonego. Jako okoliczność łagodzącą przyjęto przeproszenie pokrzywdzonego i pojednanie się z nim. W ocenie Sądu tylko kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze spełni swoje cele wychowawcze tak jak i zapobiegawcze, w pełni czyniąc przy tym zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

W ocenie sądu w odniesieniu do oskarżonego aczkolwiek wielokrotnie karanego ale za przestępstwa nie o tak poważnym charakterze gatunkowym, nie można z góry przekreślać szansy na resocjalizację w zakresie pozwalającym mu powrócić do społeczeństwa.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. O.

II

III

IV

I

I

I

Zgodnie z art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 18 lutego 2020 r., godz. 16:55 do dnia 26 lutego 2021 r.

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. nakazano zwrócić:

-oskarżonemu K. O. dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych pod poz. 7 do 9 na k. 309 odw. akt sprawy, zapisanych w Księdze przechowywanych przedmiotów Sądu Okręgowego w Olsztynie pod numerem 27/12;

- J. O. (1) dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych pod poz. 1 do 3 oraz 5 do 6 na k. 309 odw. akt sprawy, zapisanych w Księdze przechowywanych przedmiotów Sądu Okręgowego w Olsztynie pod numerem 27/12;

albowiem wskazane dowody rzeczowe są już zbędne dla postepowania karnego.

W oparciu o art. 44 § 2 k.k. orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci noża z czarną rękojeścią owiniętą taśmą, opisanego w wykazie dowodów rzeczowych pod poz. 4 na k. 309 odw. akt sprawy, zapisanego w Księdze przechowywanych przedmiotów Sądu Okręgowego w Olsztynie pod numerem 27/12 albowiem służył on do popełnienia przestępstwa.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

VI

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1651 ) oraz § 17 ust. 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 18) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. K. (1) kwotę 600 (sześćset) zł za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu w postępowaniu sądowym, powiększoną o podatek VAT w stawce 23 % oraz kwotę 33,43 (trzydzieści trzy 43/100) zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu;

Na podstawie art.624 § 1 k.p.k. sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych albowiem nie posiada on żadnego majątku, pozostają w izolacji penitencjarnej i nie ma żadnego źródła dochodu.

8. PODPIS