Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 września 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVI Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu 28 września 2020 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa E. K.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o ustalenie

w przedmiocie wniosku powoda o udzielenie zabezpieczenia

postanawia

oddalić wniosek.

SSO Renata Olejnik-Tyszka

Sygn. akt XVI GC 1242/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 23 września 2020 r. (data prezentaty, k. 3) powódka E. K. wniosła o ustalenie na podstawie art. 189 k.p.c. nieistnienia uchwał podjętych na spotkaniu wspólników, bezpodstawnie nazwanym Nadzwyczajnym Zgromadzeniem Wspólników (...) Sp. z o.o. w W. z dnia 18 września 2020 r. (dalej jako: NZW), tj.:

1)  Uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) Sp. z o.o. w W. z dnia 18 września 2020 r. w przedmiocie odwołania E. K. z Zarządu Spółki;

2)  Uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) Sp. z o.o. w W. z dnia 18 września 2020 r. w przedmiocie powołania T. M. w skład Zarządu Spółki i powierzenia mu funkcji Wiceprezesa Zarządu Spółki;

3)  Uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) Sp. z o.o. w W. z dnia 18 września 2020 r. w przedmiocie powierzenia M. P. funkcji Prezesa Zarządu Spółki;

4)  Uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) Sp. z o.o. w W. z dnia 18 września 2020 r. w przedmiocie upoważnienia Zarządu Spółki do podejmowania czynności związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem Potencjalnej Transakcji sprzedaży udziałów w kapitale zakładowym Spółki.

Powódka ewentualnie (na wypadek nieuwzględniania żądania) wniosła o stwierdzenie na podstawie art. 252 § 1 k.s.h. w zw. z art. 250 pkt 2 k.s.h. nieważności przedmiotowych uchwał. Powódka zgłosiła też dalsze żądanie ewentualne o uchylenie przedmiotowych uchwała na podstawie art. 249 § 1 k.s.h. w zw. z art. 250 pkt 2) k.s.h.

Wraz z pozwem powódka wniosła o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o ustalenie nieistnienia, ewentualnie stwierdzenie nieważności, ewentualnie o uchylenie przedmiotowych uchwał podjętych na (...) Sp. z o.o. w W. w dniu 18 września 2020 r.

poprzez:

- wstrzymanie na czas trwania niniejszego postępowania skuteczności przedmiotowych uchwał;

- zawieszenie postępowania rejestrowego zawisłego przed Sądem Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie, XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego w sprawie o sygn. akt (...) na czas trwania postępowania.

Uzasadniając wniosek o udzielenie zabezpieczenia powódka wskazała, że jest wspólnikiem oraz członkiem zarządu pozwanej (...) Sp. z o.o. w W. (dalej jako: Spółka). W dniu 10 lipca 2020 r. powódka zawarła z R. B. umowę, na mocy której przeniosła na rzecz R. B. 213 udziałów Spółki.

Powódka wskazała jednak, że umowa ta jest czynnością pozorną, a jako taka na mocy art. 83 § 1 k.c. obarczona jest nieważnością. W tym kontekście powódka wyjaśniła, że rzeczywistym zamiarem stron było przeniesienie ww. udziałów na F. B. (brata R. B.), który jest faktycznie zaangażowany w funkcjonowanie Spółki, zachowując się jak wspólnik, jednakże nie chce on ujawniać swoich powiązań ze Spółką z uwagi na zaszłości biznesowe. W konsekwencji, zdaniem powódki zwołane przez R. B. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników, które odbyło się w dniu 18 września 2020 r. (na którym to zostały podjęte kwestionowane uchwały), zostało zwołane przez osobę nieuprawnioną. Powyższe, zdaniem powódki, stanowi wadliwość tak daleko idącą, że należy przyjąć, że NZW w ogóle nie zostało zwołane, nie odbyło się, a podjęte w dniu 18 września 2020 r. uchwały nie istnieją. Powódka wywodzi swój interes prawny w ustaleniu nieistnienia uchwał z istniejącego aktualnie stanu niepewności prawnej co do tego czy przedmiotowe uchwały zostały skutecznie podjęte czy też nie. Powódka wskazała, że jedynie wyrok ustalający nieistnienie przedmiotowych uchwał zapewni powódce pełną ochronę jej prawnie chronionych interesów, definitywnie kończąc trwający spór, jak również zapobiegając powstaniu takiego sporu w przyszłości.

W kontekście interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia powódka wskazała, że celem postępowania jest w szczególności ustalenie nieistnienia / wyeliminowanie z obrotu prawnego ww. uchwał/, a w konsekwencji wszelkich skutków, jakie mogą one wywołać, zapewnienie Spółce stabilnego, sprawnego i zgodnego z prawem działania organów Spółki oraz zapewnienie powódce, że jej pozycja w Spółce nie zostanie z dnia na dzień zmarginalizowana, w szczególności poprzez wykluczenie jej z transakcji sprzedaży udziałów należących do niej, która to transakcja ma być prowadzona i negocjowana przez rzekomych członków zarządu, na co powódka się nie zgadza.

Sąd zważył, co następuje.

Wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.

Stosownie do art. 730 § 1 i art. 730 ¹ k.p.c. strona może żądać udzielenia zabezpieczenia w każdej sprawie cywilnej, podlegającej rozpoznaniu przez sąd, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Tak wskazane warunki dopuszczalności zabezpieczenia muszą istnieć łącznie, co oznacza, że brak chociażby jednej z nich powoduje, iż zabezpieczenie roszczenia jest niedopuszczalne. Zgodnie z art. 730 § 2 k.p.c., sąd może udzielić zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania lub w jego toku.

Żądanie jest uprawdopodobnione, jeżeli prima facie istnieje znaczna szansa na jego istnienie, co nie wyklucza tego, iż w świetle głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego wyprowadzić należałoby odmienne wnioski. Należy przyjąć, że roszczenie jest uprawdopodobnione, jeżeli istnieje "na pierwszy rzut oka", bez głębszego wnikania we wszystkie możliwe aspekty faktyczne i prawne sprawy (por. T. Szanciło [red.], Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Komentarz. Art. 506–1217. Tom II, Warszawa 2019). Uprawdopodobnienie należy pojmować jako środek zastępczy dowodu w ścisłym znaczeniu, niedający pewności, a wyłącznie prawdopodobieństwo twierdzenia o jakimś fakcie. Do uprawdopodobnienia twierdzeń w postępowaniu zabezpieczającym odnoszą się ogólne reguły dotyczące uprawdopodobnienia (art. 243 k.p.c.) stosowane w postępowaniu cywilnym ( tak Kodeks Postępowania Cywilnego Komentarz, tom 3, pod red. Tadeusza Erecińskiego, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 2006, s. 400-401). Uwiarygodnienie roszczenia nie wymaga zatem na tym etapie postępowania niepodważalnych dowodów na okoliczność, że roszczenie jest usprawiedliwione, a od oceny sądu zależy uznanie, czy dokonane na podstawie uprawdopodobnienia ustalenia są na tyle wiarygodne, by na tej podstawie można było uznać za uprawdopodobnione fakty, na które strona się powołuje ( T. Demendecki, Komentarz do art. 243 kodeksu postępowania cywilnego (Dz.U.64.43.296), [w:] A. Jakubecki (red.), J. Bodio, T. Demendecki, O. Marcewicz, P. Telenga, M.P. Wójcik, Kodeks postępowania cywilnego. Praktyczny komentarz, Zakamycze, 2005, wyd. II.). Roszczenie uznaje się za wiarygodne, jeżeli istnieje słuszna podstawa do przypuszczenia, że ono istnieje. Wyjaśnić należy również, że Sąd na etapie postępowania zabezpieczającego nie rozpoznaje meritum sporu, a ocenia jedynie wiarygodność roszczeń na podstawie posiadanego materiału procesowego. Strona powinna uprawdopodobnić okoliczności stanowiące podstawę faktyczną i prawną roszczenia.

W ocenie Sądu roszczenie powódki o stwierdzenie nieważności wymienionych przez nią w treści pozwu uchwał (zgłoszone ewentualnie) należało uznać za uprawdopodobnione - z podanych poniżej względów:

Powódka kwestionuje uchwały podjęte na Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników Spółki w dniu 18 września 2020 r. Należy wskazać, że co do zasady, zgodnie z art. 235 § 1 k.s.h. zgromadzenie wspólników zwołuje zarząd. Jak wynika z art. 235 § 2 k.s.h. Rada nadzorcza, jak również komisja rewizyjna mają prawo zwołania zwyczajnego zgromadzenia wspólników, jeżeli zarząd nie zwoła go w terminie określonym w niniejszym dziale lub w umowie spółki, oraz nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników, jeżeli zwołanie go uznają za wskazane, a zarząd nie zwoła zgromadzenia wspólników w terminie dwóch tygodni od dnia zgłoszenia odpowiedniego żądania przez radę nadzorczą lub komisję rewizyjną. Z § 3 przywołanego przepisu wynika, że umowa spółki może przyznać uprawnienie, o którym mowa w § 2, także innym osobom.

Umowa Spółki (...) Sp. z o.o. w § 20 ust. 5 stanowi, że Zgromadzenie Nadzwyczajne może zwołać Zarząd, jeśli uzna to za wskazane. Zgromadzenie Nadzwyczajne mogą również zwołać wspólnicy reprezentujący co najmniej 1/10 kapitału zakładowego. W § 20 ust. 6 Umowy Spółki postanowiono, że o zwołaniu zgromadzenia należy zawiadomić wspólników listami poleconymi lub pocztą kurierską za pisemnym potwierdzeniem odbioru, na dwa tygodnie przed datą zgromadzenia, chyba, że w danym przypadku wszyscy wspólnicy wyrażą zgodę na inny sposób zwołania (tekst jednolity Umowy Spółki z dnia 8 września 2017 r., k. 47-64)

Jak podaje powódka Zgromadzenie Wspólników, na którym podjęte zostały kwestionowane przez powódkę uchwały, zostało zwołane na dzień 18 września 2020 r. przez R. B., jako wspólnika reprezentującego co najmniej 1/10 kapitału zakładowego, w trybie § 20 ust. 5 Umowy Spółki. W tym celu R. B. wysłał do powódki zaproszenie z dnia 3 września 2020 r. (k. 158-159), powołując się na art. 235 § 2 i 3 k.s.h. oraz art. 20 ust. 5 Umowy Spółki - wobec niezwołania przez Zarząd (...) zgodnie z wnioskiem z dnia 19 sierpnia 2020 r.

Powódka twierdzi, że R. B. nie był uprawniony do zwołania NZW oraz podejmowania uchwał w trakcie NZW, albowiem nie jest on wspólnikiem Spółki. Powódka powyższe wywodzi z okoliczności towarzyszących zawarciu umowy przeniesienia należących do niej 213 udziałów na R. B.. Zdaniem powódki umowa z dnia 10 lipca 2020 r. była czynnością pozorną, a zatem na jej mocy nie powstał skutek prawny w postaci przeniesienia własności udziałów na R. B..

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności.

Pozorność czynności prawnej jest okolicznością faktyczną i jako taka podlega ustaleniu przez sądy merytoryczne (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 maja 2020 r., III UK 410/19, Legalis nr 2369705).

Pozorność, o której mowa w art. 83 § 1 k.c., stanowi wadę oświadczenia woli polegającą na niezgodności między aktem woli, a jej przejawem na zewnątrz, przy czym strony muszą być zgodne co do tego, aby wspomniane oświadczenie woli nie wywołało skutków prawnych. Aby ustalić, że dana czynność dotknięta jest pozornością niezbędne jest wykazanie, że zachodzi sprzeczność między tym, co strony deklarują na zewnątrz, a tym, do czego w rzeczywistości dążą. Rozbieżność ta powinna dotyczyć treści samej czynności prawnej, co będzie występowało, gdy strony zmierzają do wywołania wrażenia dokonania określonej czynności prawnej, podczas gdy w rzeczywistości w ich sferze prawnej nic się nie zmienia lub też zmiana następuje, ale ma charakter inny niż wynikałoby to z treści złożonych oświadczeń. Przy czym nieważność czynności prawnej z powodu pozorności złożonego oświadczenia woli może być stwierdzona tylko wówczas, gdy brak zamiaru wywołania skutków prawnych został przejawiony wobec drugiej strony tej czynności otwarcie, tak że miała ona pełną świadomość co do pozorności złożonego wobec niej oświadczenia woli i co do rzeczywistej woli jej kontrahenta i w pełni się z tym zgadza (por. wyrok
Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 4 września 2019 r., I ACa 311/18, Legalis nr 2243323).

Nadmienić należy również, że na nieważność czynności prawnej zawierającej pozorne oświadczenie woli może powołać się każda osoba, która ma w tym interes prawny. Okoliczność, że cel oświadczenia woli, które zostało złożone dla pozoru, był niegodziwy, nie pozbawia tego, kto takie oświadczenie złożył, prawa powoływania się na nieważność czynności prawnej (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z 25 stycznia 1960 r., 4 CR 47/60, Legalis nr 181766).

Powódka w ocenie Sądu uprawdopodobniła, w pierwszej kolejności fakt zawarcia w dniu 10 lipca 2020 r. umowy przeniesienia 213 udziałów Spółki na R. B. (umowa, k. 75 – 78), a dalej również okoliczność, że czynność ta miała charakter pozorny, albowiem w rzeczywistości celem transakcji nie było objęcie udziałów przez R. B., ale umożliwienie faktycznego wykonywania wynikających z nich uprawnień F. B. (bratu R. B.), który nie chciał być ujawniony jako wspólnik.

Powyższe wynika w szczególności z korespondencji prowadzonej pomiędzy powódką, F. B. a R. B. (k. 86- 92). F. B. w kontekście ustaleń co do terminu i warunków umowy przeniesienia udziałów wprost mówi o tym jaka część udziałów będzie mu przysługiwała. Z treści konwersacji toczącej się pomiędzy powódką a F. B. można wywnioskować również, że osobą uczestniczącą w transakcji będzie R. B., jednakże tylko w sensie formalnym, tzn. ma się on stawić w celu podpisania umowy, nie uczestniczył on jednak w ustaleniach co do ilości przenoszonych udziałów i warunków umowy. R. B. koresponduje zaś z powódką, powołując się na informacje uzyskane od F. B., w celu ustalenia terminu podpisania umowy. Z dalszej korespondencji wewnętrznej Spółki wynika również, że F. B. jest osobą informowaną np. o stanach finansów spółki, uczestniczy w rozmowach na tematy strategiczne dla podmiotu. W powyższym nie bierze zaś udziału R. B..

Powyższe w ocenie Sądu daje podstawę, aby uznać za uprawdopodobnioną okoliczność, że umowa z dnia 10 lipca 2020 r. miała charakter pozorny, a zatem jako nieważna, nie przeniosła na R. B. udziałów Spółki. Powódka uprawdopodobniła w konsekwencji również, że osoba uczestnicząca w NZW zwołanym na dzień 18 września 2020 r. (R. B.) nie była wspólnikiem Spółki, albowiem umowa z dnia 10 lipca 2020 r. nie wywołała skutków prawnych. Podobną argumentację powódka przedstawiła co do N. C., jednak w ocenie Sądu powódka nie uprawdopodobniła powyższej okoliczności w wystarczającym stopniu.

Przechodząc do oceny podstawy prawnej roszczeń, Sąd doszedł do przekonania, że na gruncie podanej przez powódkę podstawy faktycznej, powódka nie uprawdopodobniła aby przysługiwało jej roszczenie o ustalenie nieistnienia kwestionowanych uchwał (o czym poniżej), zdołała jednak uprawdopodobnić zgłoszone ewentualnie roszczenie o stwierdzenie nieważności uchwał.

Zgodnie z art. 189 k.p.c. powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny.

Koncepcja „uchwał nieistniejących”, jako kategorii aktów prawnych organów spółek kapitałowych, innych niż, te dla których tryb wzruszenia przewiduje wprost k.s.h. (art. 249 i art. 252 k.s.h. dla uchwał wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), budzi uzasadnione zastrzeżenia zarówno wśród przedstawicieli doktryny jak i judykatury.

Argumentem przemawiającym przeciw przyjęciu koncepcji dopuszczalności podważania uchwał spółki kapitałowej na gruncie art. 189 k.p.c. jest przede wszystkim kompleksowość uregulowania k.s.h. Sąd zna wyrażone w orzecznictwie poglądy aprobujące dopuszczalność podważenia wadliwych uchwał na drodze powództw z art. 189 k.p.c. (por. np. wyrok Sądu Najwyższego w z dnia 12 grudnia 2008 r., II CSK 278/08, LEX nr 520012, w którym to Sąd Najwyższy stwierdził że o uchwale nieistniejącej wspólników można mówić m.in. wtedy, gdy uchwała została powzięta przez osoby niebędące w rzeczywistości wspólnikami), jednakże w ocenie Sądu powódka nie wykazała interesu prawnego, o którym mowa w art. 189 k.p.c, albowiem jest ona legitymowana do zaskarżenia wadliwych ustaw w trybie powództw przewidzianych w k.s.h. Za ugruntowany i tym samym nie wymagający pogłębionej argumentacji należy uznać bowiem pogląd, że przeciwko istnieniu interesu prawnego na gruncie art. 189 k.p.c. przemawia możliwość uzyskania pełniejszej ochrony praw powoda w drodze innego powództwa.

Z dyspozycji art. 252 § 1 k.s.h. wynika, że osobom lub organom spółki wymienionym w art. 250 k.s.h. przysługuje prawo do wytoczenia przeciwko spółce powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały wspólników sprzecznej z ustawą, a przepis 189 k.p.c. nie ma zastosowania.

Powódka jest wspólnikiem Spółki (odpis KRS). W NWZ w dniu 18 września 2020 r. uczestniczyli R. B. 213 udziałów), N. C. (425 udziałów), E. K. (212 udziałów), M. P. (150 udziałów) – k. 170. Skarżone przez powódkę uchwały zostały podjęte przy obecności 1000 ważnych głosów: 788 głosów za, 212 przeciw, 0 głosów wstrzymujących się. Powódka, uczestnicząc w NZW jako wspólnik, głosowała przeciwko wszystkim podjętym uchwałom, a po ich powzięciu zażądała zaprotokołowania sprzeciwu (k. 161-170). Powyższe oznacza, że na podstawie art. 250 pkt 2) k.s.h. w zw. z art. 252 § 1 k.s.h. przysługuje jej prawo do wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały wspólników. Przy czym zaznaczyć należy, że sprzeczność z prawem w rozumieniu k.s.h. oznacza sprzeczność zarówno z normą merytoryczną, jak i kompetencyjną, tj. może odnosić się do samej treści uchwały, jak i do sposobu zwoływania i obradowania zgromadzenia wspólników oraz trybu podejmowania uchwał (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z 19 grudnia 2013 r., II CSK 176/13, Legalis nr 819277).

Konkludując, Sąd uznał roszczenie powódki za uprawdopodobnione.

Powódka nie wykazała jednak interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia.

Domagający się udzielenia zabezpieczenia powinien podać konkretne przesłanki uzasadniające jego interes prawny, wynikające z okoliczności danej sprawy, w tym w szczególności z okoliczności związanych z działaniami podejmowanymi przez obowiązanego.

Stwierdzić należy, że interes prawny jako przesłanka zabezpieczenia istnieje w przypadku, gdy zachodzi potrzeba zapewnienia uprawnionemu „należytej ochrony prawnej”, zanim uzyska ochronę definitywną (ostateczną), czyli zanim zostanie osiągnięty cel postępowania w sprawie, w związku z którym następuje udzielenie zabezpieczenia.

Należyta ochrona prawna polega na usunięciu naruszenia albo zagrożenia naruszenia praw uprawnionego. Nie istnieje zatem interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia tam, gdzie naruszenie lub zagrożenie naruszenia praw uczestników nie występuje, chociaż sprawa nie jest jeszcze definitywnie załatwiona albo wprawdzie do naruszenia już doszło, ale nie zachodzi potrzeba jego usunięcia przed zakończeniem postępowania, gdyż mimo to realizacja praw uprawnionego (w przyszłości) nie jest w żaden sposób zagrożona. Oceny interesu prawnego jako "potrzeby" udzielenia zabezpieczenia należy dokonywać według kryteriów obiektywnych, na podstawie całokształtu okoliczności sprawy, a nie według kryteriów subiektywnych, czyli subiektywnego odczucia uprawnionego o potrzebie udzielenia zabezpieczenia w danym przypadku (por. A. Marciniak (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Tom IV. Komentarz. Art. 730–10951, Warszawa 2020).

Powódka argumentując w zakresie istnienia interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia nie wskazała na występowanie jakiejkolwiek bezpośredniej relacji pomiędzy istnieniem zaskarżonych uchwały a sferą jej interesu prawnego. Tego ostatniego nie sposób wywodzić wyłącznie z faktu, że powódka nie miała wpływu na wybór osób sprawujących zarząd pozwaną spółką.

Wskazane uchwały: nr 4 – w przedmiocie odwołania powódki z zarządu Spółki (k. 164), nr 5 – w przedmiocie powołania do zarządu Spółki Pana T. M. (k. 165) oraz nr 7 – w przedmiocie powierzenia funkcji Prezesa Zarzadu Spółki Panu M. P., w żaden sposób nie naruszają praw powódki jako wspólnika, gdyż odnoszą się wyłącznie do kwestii reprezentacji spółki.

Dodatkowo, nie zasługują na uwzględnienie ogólne stwierdzenia powódki co do potrzeby wyeliminowania z obrotu prawnego wszelkich skutków jakie mogą wywołać przedmiotowe uchwały oraz zapewnienia spółce stabilnego sprawnego i zgodnego z prawem działania organów. Skutki te na tą chwilę w istocie odnoszą się do zmiany sposobu reprezentacji w spółce i nie pozwalają na automatyczne przyjęcie, że po stronie powódki istnieje interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia.

Powódka winna uprawdopodobnić, iż nowo powołany zarząd będzie podejmował (lub już podejmuje) decyzje sprzeczne z interesami Spółki lub interesami wspólnika, np. podejmuje działania w celu wyprowadzenia majątku ze Spółki. Chodzi przy tym o groźbę realną - powódka natomiast ograniczyła się do wskazania groźby czysto hipotetycznej, gołosłownej i w żaden sposób nieskonkretyzowanej.

Za istnieniem interesu prawnego nie może przemawiać również podnoszona przez powódkę okoliczność „zmarginalizowana z dnia na dzień” pozycji powódki w Spółce. W tym kontekście podkreślić należy bowiem, że powódka sama przystąpiła do czynności, której celem było wyzbycie się przez nią ponad połowy posiadanych dotychczas udziałów (niezależnie od tego, że powódka aktualnie zarzuca tej czynności nieważność). Naturalną konsekwencją powyższego jest mniejszy wpływ na funkcjonowanie Spółki, na co powódka sama się zgodziła. Sąd nie traktuje powyższego jako zagrożenia interesów powódki i nie widzi w tym zakresie potrzeby udzielenia powódce ochrony.

Powódka podnosi również, że do naruszenia jej interesów może dojść w szczególności poprzez wykluczenie jej z transakcji sprzedaży udziałów należących do niej, która to transakcja ma być prowadzona i negocjowana przez rzekomych członków zarządu.

Zauważyć należy jednak, że jak wynika z § 1 uchwały nr 8 (k. 167) w przedmiocie upoważnienia zarządu spółki do podejmowania czynności związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem potencjalnej transakcji sprzedaży udziałów w kapitale zakładowym Spółki, wspólnicy upoważnili zarząd spółki jedynie do dokonywania czynności prawnych i faktycznych, które w ocenie zarządu będą niezbędne lub przydatne dla przygotowania i przeprowadzenia Potencjalnej Transakcji, w tym m.in.: poszukiwania zainteresowanych inwestorów, przeprowadzenie wewnętrznego audytu Spółki (vendor due diligence), wyboru doradców Spółki w związku z Potencjalną Transakcją, prowadzenia rozmów z zaineresowanymi inwestorami oraz przygotowania i negocjowania wraz z doradcami Spółki dokumentacji transakcyjnej dla Potencjalnej Transakcji. Jednocześnie wspólnicy Spółki zobowiązali zarząd do informowania ich o statusie przygotowań Potencjalnej Transakcji, w tym wszelkich istotnych czynności podejmowanych przez Zarząd w oparciu o ww. upoważnienie oraz przebiegu rozmów i negocjacji.

Powódka twierdzi, że powyższe skutkuje wykluczeniem jej z transakcji sprzedaży udziałów należących do niej, a powierzenie jej rzekomym członkom zarządu. Twierdzenia powódki nie znajdują jednak usprawiedliwionych podstaw, albowiem w treści ww. uchwały zawarto również oświadczenie, że uchwała nie obejmuje umocowania do zawierania w imieniu któregokolwiek ze wspólników jakichkolwiek umów zobowiązujących do zbycia udziałów w spółce i ostateczna decyzja o przeprowadzeniu Potencjalnej Transakcji, w tym warunków i zasad na jakich ma być dokonana Potencjalna Transakcja zostanie podjęta przez poszczególnych wspólników Spółki.

W ocenie Sądu stawiane przez powódkę na tym etapie postępowania hipotezy są zbyt daleko idące aby uznać, że brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 730 ¹ § 1 i 2 k.p.c. a contario, Sąd oddalił wniosek.

SSO Renata Olejnik- Tyszka