Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 4 lutego 2021 r.

Sąd Rejonowy w Bartoszycach I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2021 r. w Bartoszycach

sprawy z wniosku K. R. (1) i Z. R. (1)

z udziałem Skarbu Państwa - Krajowego Ośrodka (...) - Oddział Terenowy w O.

o zasiedzenie

postanawia:

I.  oddalić wniosek,

II.  stwierdzić, że wnioskodawcy i uczestnik ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie,

III.  odstąpić od obciążenia wnioskodawców nieuiszczonymi kosztami sądowymi, tymczasowo poniesionymi przez Skarb Państwa- Sąd Rejonowy w Bartoszycach.

Sygn. akt I Ns 216/ 19

UZASADNIENIE

Wnioskodawcy K. R. (1) i Z. R. (1) wnieśli o stwierdzenie, że nabyli przez zasiedzenie własność nieruchomości gruntowych o numerze (...) i (...) położonych w miejscowości G., gmina G., dla których Sąd Rejonowy w Bartoszycach prowadzi księgę wieczystą numer (...).

W uzasadnieniu wniosku wskazali, że wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości działki stanowią własność ewidencyjną Skarbu Państwa- Krajowego Ośrodka (...) w W., a od 1982 r. są w ich władaniu samoistnym jako właścicieli.

Podali, że we wrześniu 1982 r. K. R. (1) otrzymał przydział mieszkania pracowniczego znajdującego się w miejscowości G. (...), w którym się zameldowali i wspólnie zamieszkali z zamiarem stałego pobytu. PPGR wraz z mieszkaniem przyznał małżeństwu do użytkowania działki numer(...). Z biegiem lat, użytkując przydzielone działki, wnioskodawcy poczynili nakłady finansowe. W celu przechowywania w okresie zimowym przedmiotów gospodarczych oraz pasz dla zwierząt wznieśli budynki o konstrukcji drewnianej: na działce numer (...) wybudowano stodołę, na działce numer (...) wybudowano budynek gospodarczy – garaż. Na działce numer (...) wybudowano dwa budynki gospodarcze o konstrukcji murowanej przeznaczone na hodowlę zwierząt a na działce numer (...) budynek konstrukcji murowanej - garaż.

Nadmienili, że z dniem 31 października 1992 r. PPGR uległ likwidacji jednak zakres użytkowanych przez mieszkańców działek nie zmienił się.

W dniu 25 stycznia 1996 r. wnioskodawcy podpisali akt notarialny stwierdzający nabycie od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa mieszkania numer (...) w budynku numer (...) mieszczącego się w miejscowości G. oraz działki ewidencyjnej numer (...). Z biegiem czasu i w miarę możliwości finansowych wnioskodawcy nabyli na własność kolejne działki. W dniu 3 września 2007 r. wnioskodawcy podpisali akt notarialny stwierdzający nabycie działki numer (...). Wnioskodawcy ze względów finansowych nie wykupili działek o numerze: (...), które przez cały czas były w ich władaniu.

Dodali, że nieruchomości objęte przedmiotowym wnioskiem zostały zajęte za zgodą ówczesnego dyrektora Zakładu Rolnego w Ż. Państwowego Gospodarstwa Rolnego w G..

Pismem z dnia 16 stycznia 2020r. zmodyfikowali swój wniosek, wskazując, że z dniem 15 września 2012 r. nabyli do majątku wspólnego przez zasiedzenie działkę numer (...), a 10 listopada 2012 r. działkę numer (...) ponieważ w tym dniu upłynął 30 letni termin samoistnego posiadania (wniosek k. 4-6, pismo k. 108)

Uczestnik postępowania Skarb Państwa – Krajowy Ośrodek (...) - Oddział Terenowy w O. wniósł o oddalenie wniosku i zasądzenie od wnioskodawców na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na wniosek pełnomocnik uczestnika postępowania wskazał, że działki gruntu, których dotyczy wniosek, znajdowały się w zarządzie Państwowego Przedsiębiorstwa Gospodarki Rolnej - Kombinatu Rolnego w G.. Korzystanie z nich wiązało się z mieszkaniem i pracą w ramach funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Podniósł, że posiadanie przedmiotowych nieruchomości przez wnioskodawców nie miało charakteru samoistnego. Przyznanie K. R. (1) przez PPGR mieszkania wraz z przedmiotowymi działkami numer(...), a także fakt ich zajęcia za zgodą ówczesnego dyrektora Zakładu Rolnego w Ż., ewidentnie wskazuje na zależny charakter posiadania.

Nadmienił, że wnioskodawcy nie ponosili też obciążeń publiczno-prawnych związanych z tymi nieruchomościami.

W związku z powyższym, w ocenie pełnomocnika uczestnika, nie posiadają oni zajętego obecnie terenu w sposób samoistny przez co najmniej 30 lat, co oznacza, że nie nabyli jego własności w drodze zasiedzenia.

Ponadto, na zlecenie uczestnika wszczęta została procedura wznowienia punktów granicznych, z uwagi na utrudnienia związane z określeniem granic działek, spowodowane występowaniem na ich terenie licznych form zabudowy.

Pismem z dnia 15 maja 2019 r. uczestnik wezwał wnioskodawców do wydania nieruchomości, jednakże bezskutecznie (odpowiedź na wniosek k. 36-40).

Sąd ustalił, co następuje:

Dla działek gruntu oznaczonych numerami geodezyjnym (...), położonych w G., gmina G., o powierzchni 0,0126 ha, prowadzona jest księga wieczysta numer (...). Jako właściciel nieruchomości w księdze wieczystej jest ujawniony Skarb Państwa – Agencja Nieruchomości Rolnych.

(dowody: dokumenty z akt księgi wieczystej nr (...), uproszczony wypis z rejestru gruntów k. 14, wydruk z elektronicznych ksiąg wieczystych k. 15-18)

Przedmiotowe działki o numerze: (...) o powierzchni 0,0057ha oraz (...) o powierzchni 0,0069ha powstały w wyniku podziału działki o numerze (...), będącej od 1964 r.- czyli od dnia załażenia rejestru ewidencji gruntów- własnością Prezydium Powiatowej Rady Narodowej – Wydział Oświaty. Decyzją Naczelnika Miasta i Gminy w G. z dnia 1 października 1980 r. nieruchomość Funduszu Ziemi została przekazana na rzecz (...) Kombinatu Rolnego – Zakład Rolny w G.. Zarządzeniem Wojewody (...) numer (...) z dnia 30 października 1992 r. Państwowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Rolnej – Kombinat Rolny w G., z dniem 31 października 1992 r. uległo likwidacji. Zarządzeniem Dyrektora Oddziału Terenowego Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w O., nr (...) z dnia 30 października 1992 r., mienie Państwowego Przedsiębiorstwa Gospodarki Rolnej w G. przejęte do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa zostało zorganizowane z dniem 3 listopada 1992 r. w Gospodarstwo Rolne Skarbu Państwa. Na zlecenie Gospodarstwa Rolnego Skarbu Państwa działka numer (...) położona w miejscowości G. została podzielona na działki o numerach geodezyjnych od (...)

(dowody: pismo k. 97, k. 119, mapy geodezyjne k. 120-132, zarządzenie k. 32, uproszczony wypis z rejestru gruntów k. 14)

Obecnie działki numer(...) są własnością Skarbu Państwa, we władaniu Krajowego Ośrodek (...) Oddział Terenowy w O..

(dowody: pismo k. 97, wypis z rejestru gruntów k. 72, dokumenty z akt KW(...))

Wnioskodawca K. R. (1) był zatrudniony w Państwowym Przedsiębiorstwie (...) w G. na stanowisku traktorzysty. W dniu 28 sierpnia 1982 r. wnioskodawca zawarł związek małżeński z Z. R. (2). We wrześniu 1982 r. otrzymał przydział pracowniczego lokalu mieszkalnego nr (...) w budynku numer (...) w miejscowości G., gdzie zamieszkał wraz ze swoją małżonką Z. R. (1). Dyrektor PGR wyraził zgodę na korzystanie z tego lokalu na zasadzie lokalu zakładowego.

Z dniem 15 września 1982 roku wnioskodawcy zostali zameldowani w miejscowości G. (...) na pobyt stały.

(dowody: zaświadczenia k. 7 i k. 8, zeznania wnioskodawczyni Z. R. (2) k. 151-151 v, zeznania K. R. (2) k.151v)

Z czasem wnioskodawcy zaczęli korzystać z części działki (...). We wrześniu zaczęli użytkować fragment działki (...) odpowiadający swoją powierzchnią aktualnej działce geodezyjnej o numerze (...), na której znajdował się budynek o konstrukcji drewnianej. Wnioskodawcy składowali w nim opał: drewno i węgiel. Działka nie była ogrodzona. Z biegiem czasu i użytkowania poczynili nakłady finansowe, powiększyli stodołę, wymienili deski na ścianach budynku, dach pokryli najpierw papą następnie blachą. Obecnie w budynku przechowują paszę dla zwierząt.

W kolejnych miesiącach wnioskodawcy zaczęli korzystać z innych fragmentów działki (...), odpowiadających swoją powierzchnią aktualnej powierzchni działek ewidencyjnych numer (...), przy czym z fragmentu działki odpowiadającej aktualnej działce geodezyjnej oznaczonej numerem (...) zaczęli korzystać w listopadzie 1982r. Na tym fragmencie działki (...) postawili drewniany budynek na paszę.

(dowody: zeznania wnioskodawczyni Z. R. (2) k. 151-151 v, zeznania K. R. (2) k.151v, oględziny k. 137-138a).

Dnia 25 stycznia 1996 r. Z. R. (1) i K. R. (1) zawarli ze Skarbem Państwa – reprezentowanym przez Agencję Nieruchomości Rolnych w W. umowę o ustanowienie odrębnej własności lokalu i sprzedaży. Na podstawie tego aktu wnioskodawcy nabyli: 1) własność lokalu mieszkalnego numer (...) o powierzchni 60,1m ² położonego na parterze w budynku numer (...) w miejscowości G., wraz z udziałem (...) w prawie własności nieruchomości – gruntu, na którym wzniesiony jest dom mieszkalny (działka numer (...) o powierzchni 1.675m ²) oraz w częściach wspólnych tego domu i innych urządzeń nie służących wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali, a obejmujących w szczególności: mury zewnętrzne, mury wewnętrzne, dach, komin, korytarze piwnice; 2) działkę numer (...) o powierzchni 558m ² bez zabudowań, położoną w G.. W treści umowy wskazano, że zapłata ceny z tytułu nabycia tych nieruchomości jest pomniejszana o 56 % z tytułu 14 lat pracy.

(dowód: umowa k. 9-10)

Dnia 3 września 2007 r. Z. R. (1) i K. R. (1) jako najemcy zawarli ze Skarbem Państwa – reprezentowanym przez Agencję Nieruchomości Rolnych w W. umowę sprzedaży. Na podstawie tego aktu wnioskodawcy nabyli: działkę numer (...) o powierzchni 284m ² wraz z usytuowanymi na niej dwoma budynkami gospodarczymi oraz działkę numer (...) o powierzchni 274m ² wraz z usytuowaną na niej szopą. W związku z nabycie tej działki sprzedający obniżył jej wartość o 95 % z tytułu 14 lat pracy w (...) oraz 14 lat najmu lokalu mieszkalnego.

(dowód: umowa k. 11-13, wniosek k. 16-17)

Wnioskodawcy nie opłacali za zajęte działki numer(...) należności publicznoprawnych. Należności te, od 1992 r., regulował Krajowy Ośrodek (...) w O..

(dowód: zeznania wnioskodawczyni k.90, pismo k. 61-62)

Zobowiązania podatkowe za przedmiotowe działki numer(...) wykazywane były od 1992 r. w podstawie opodatkowania przez uczestnika postępowania.

(dowód: informacja k. 61-62).

Uczestnik postępowania w związku z przeprowadzoną w dniu 7 maja 2019 r. lustracją nieruchomości położonych na terenie gminy G. w obrębie G. wezwał wnioskodawców do usunięcia wszystkich budowli, przedmiotów oraz upraw będących ich własnością z przedmiotowych działek numer(...). Ponadto zobowiązał wnioskodawców do protokolarnego przekazania nieruchomości w stanie uporządkowanym.

(dowód: pismo k. 35-36)

Z uwagi na trudności w określeniu granic działek spowodowane posadowionymi na nich budynkami, po dokonanej w dniu 7 maja 2019 r. lustracji nieruchomości położonych na terenie gminy G. w obrębie G., Krajowy Ośrodek (...) Oddział Terenowy w O. wezwał wnioskodawców do usunięcia wszystkich budowli, przedmiotów oraz upraw będących ich własnością z nieruchomości oznaczonych numerami ewidencyjnymi działek (...) (ogród ze szklarnią). Ponadto wezwał wnioskodawców do protokolarnego przekazania nieruchomości w stanie uporządkowanym w dniu 14 czerwca 2019 r. o godzinie 10:00. Jednocześnie poinformowano, że w przypadku niewydania przez nich nieruchomości zostaną obciążeni wynagrodzeniem za bezumowne korzystanie z nieruchomości.

(dowód: wniosek o wznowienie punktów granicznych k. 33-34, pismo k. 50-52, pismo k. 35-36, protokół zdawczo-odbiorczy k. 37)

Pracą geodezyjną nr zgłoszenia (...) dokonano wznowienia znaków granicznych dotyczących działek nr, (...) położonych w obrębie G., gm. G.. W w wyniku wznowienia tych znaków granicznych ustalono, że na działce (...) znajdują się budynki, które zgodnie z § 78 Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków nie wykazuje się w ewidencji gruntów i budynków.

(dowód: pismo k. 97)

Wnioskodawcy są właścicielami działek o numerze (...).

(dowód: wypis z rejestru gruntów k. 73-74, dokumenty z akt KW(...) KW (...))

Do dnia dzisiejszego korzystają z całej działki (...), na których w dalszym ciągu posadowione są budynki gospodarcze, w których składują siano i zboże.

(dowód: oględziny k. 137-138, z dokumentacją fotograficzną)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, oraz z załączonych do akt sprawy dokumentów z ksiąg wieczystych i ze sprawy I Ns 272/18. Treść tych dowodów jest zgodna ze sobą i tworzy spójny obraz stanu faktycznego w sprawie, a autentyczność żadnego z nich nie była przez strony kwestionowana.

Za podstawę ustalonego stanu faktycznego przyjęto też dowód z oględzin przeprowadzonych przez sąd (k. 137-138) oraz fotografii (k. 138a), jako obrazujących obecny stan nieruchomości objętej wnioskiem.

Sąd uznał też za wiarygodne zeznania przesłuchanych w sprawie świadków. W swoich zeznaniach wskazywali oni fakty, które są im wiadome oraz te, co do których wiedzy nie posiadają, wskazywali jakie fakty pamiętają, a jakich nie potrafią umiejscowić w czasie. W sprawie nie ujawniły się też okoliczności podważające ich wiarygodność i moc dowodową złożonych przez nich zeznań.

Sąd podzielił również opinię biegłego z zakresu geodezji M. S. złożoną w trakcie oględzin wskazującą, że zakres posiadania przez wnioskodawców działek numer (...) dotyczy całej powierzchni tych działek.

Podstawą ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd w sprawie były też zeznania wnioskodawców. W ocenie Sądu treść tych zeznań w powiązaniu również z zeznaniami świadków wskazuje, na charakter posiadania działek objętych wnioskiem.

Wniosek o zasiedzenie nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 172 § 1 k.c. posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze (§ 2). Ze sformułowania art. 172 k.c. wynika, że do nabycia w drodze zasiedzenia prawa własności nieruchomości konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: samoistnego posiadania oraz upływu czasu: 20 lub 30 lat. Natomiast dobra wiara posiadacza nie jest samodzielną przesłanką nabycia własności nieruchomości tą drogą. Ma tylko takie znaczenie, że skraca termin zasiedzenia z 30 do 20 lat

Podstawowym wymaganiem, które ustawa przewiduje dla nabycia własności nieruchomości przez jej zasiedzenie jest zatem by posiadacz posiadał daną nieruchomość jako posiadacz samoistny. Zgodnie zaś z art. 336 k.c. posiadaczem samoistnym jest ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel, natomiast posiadaniem zależnym jest ten, kto włada rzeczą użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą. Zgodnie zaś z k.c. kto rzeczą faktycznie włada za kogo innego, jest dzierżycielem. W orzecznictwie sądowym (np. w wyroku SN z 18.09.2003 r., sygn. akt I CK 74/02, LEX nr 141416) wskazuje się, że samoistne posiadanie polega na wykonywaniu przez posiadacza czynności faktycznych wskazujących na samodzielny, rzeczywisty, niezależny od woli innej osoby stan władztwa. Posiadaniem samoistnym nieruchomości będzie również z reguły samowolne objęcie w posiadanie („zawłaszczenie”) cudzej nieruchomości. Z kolei zawarcie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itp. przesądza raczej o nabyciu posiadania zależnego. Posiadanie zależne może być przy tym jednostronnie zmienione w trakcie jego wykonywania przez posiadacza zależnego w posiadanie samoistne, jednakże zmiana charakteru posiadania powinna być widoczna na zewnątrz poprzez określoną zmianę zachowania posiadacza.

Samoistny posiadacz nie traci cech takiego posiadacza, gdy zwraca się do właściciela z ofertą kupna nieruchomości, bowiem takie zachowanie nie ma wpływu na zamiar władania nią w charakterze właściciela, a świadczy jedynie o tym, że posiadacz ma świadomość braku tytułu prawnego do nieruchomości i zmierza do jego wcześniejszego uzyskania od jej ewentualnego zasiedzenia w przyszłości (tak postanowienie SN z dnia 14 października 2011 r., III CSK 251/10).

Aby doszło do nabycia rzeczy przez zasiedzenie, posiadanie samoistne powinno trwać nieprzerwanie przez określony w ustawie czas. Należy zwrócić uwagę, że ciągłość posiadania ma dotyczyć nie w ogóle władztwa faktycznego, lecz władztwa mającego charakter posiadania samoistnego, sytuacja w tym zakresie może ulec zmianie (por. J.St. Piątowski (w:) System prawa cywilnego, t. II, 1977, s. 324; postanowienie SN z dnia 17 marca 2010 r., II CSK 507/09, Lex nr 786557). Do oceny ciągłości posiadania odnoszą się zasady określone w przepisach dotyczących posiadania: w szczególności wyrażone w art. 340 k.c. domniemanie ciągłości posiadania oraz zasada, że przemijająca przeszkoda w wykonywaniu posiadania nie pozbawia go charakteru posiadania ciągłego. Poza tym obowiązuje zasada, że posiadanie przywrócone poczytuje się za nieprzerwane (art. 345 k.c.).

Gdy chodzi o upływ czasu jako przesłankę zasiedzenia, to art. 172 k.c. przewiduje dla nieruchomości dwudziestoletni i trzydziestoletni termin zasiedzenia, który rozpoczyna swój bieg od dnia objęcia rzeczy w posiadanie samoistne. Terminy te zostały wprowadzone przez ustawę z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 55, poz. 321 z późn. zm.); poprzednio wynosiły 10 i 20 lat. Te krótsze terminy stosuje się, gdy zasiedzenie nastąpiło przed wejściem w życie wyżej wymienionej noweli, tj. przed dniem 1 października 1990 roku (w szczególności uchwała SN z dnia 10 stycznia 1991 r., III CZP 73/90, OSN 1991, nr 7, poz. 83; postanowienie SN z dnia 2 września 1993 r., II CRN 89/93, Lex nr 110583). Jeśli bieg zasiedzenia rozpoczął się, ale nie zakończył przed tą datą, mają zastosowanie terminy dwudziestoletni i trzydziestoletni (art. 9 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r.).

Przed dniem 1 października 1990 roku wyłączone było zasiedzenie nieruchomości państwowych (skreślony powołaną wyżej nowelą art. 177 k.c.). Zatem bieg zasiedzenia tych nieruchomości mógł się rozpocząć dopiero po tej dacie. Jednakże, zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990 roku, co do osób, które były posiadaczami samoistnymi takich nieruchomości przed dniem 1 października 1990 roku, kodeksowe terminy ulegają skróceniu o czas trwania tego posiadania, lecz nie więcej niż o połowę, czyli nie więcej niż o 10 i 15 lat (tak w szczególności uchwała SN z dnia 31 stycznia 2002 r., III CZP 72/01, OSN 2002, nr 9, poz. 107).

Z brzmienia art. 172 k.c. wynika, że dobra wiara posiadacza skraca czas zasiedzenia nieruchomości do 20 lat. Zgodnie z utrwalonym poglądem dobra wiara polega na usprawiedliwionym w danych okolicznościach przekonaniu posiadacza, że przysługuje mu prawo własności (por. m.in. postanowienie SN z dnia 7 maja 1971 r., I CR 302/71, NP 1973, nr 4, s. 580, z glosą A. Kunickiego; E. Skowrońska-Bocian (w:) K. Pietrzykowski (red.), Komentarz, t. I, 2005, s. 552 i powołane tam orzecznictwo). Przy ocenie dobrej wiary u posiadacza nieruchomości decyduje chwila objęcia jej w posiadanie. Późniejsza zmiana świadomości posiadacza nie ma już znaczenia i nie uzasadnia przedłużenia terminu zasiedzenia do lat 30 (por. postanowienie SN z dnia 25 czerwca 2003 r., III CZP 35/03, Prok. i Pr. 2004, nr 2, s. 32; postanowienie SN z dnia 1 grudnia 2010 r., I CSK 35/10, Lex nr 786550).

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezspornie w ocenie Sądu wynika, że wnioskodawcy objęli w posiadanie fragmenty działki numer (...) odpowiadające aktualnie działkom oznaczonym numerem ewidencyjnym (...) podobnie jak działki numer (...) w 1982r., wraz z przydziałem K. R. (1) lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w budynku numer (...) w G.. Nie ulega przy tym wątpliwości fakt, że działki te w dacie objęcia ich w posiadanie przez wnioskodawców, nie stanowiły geodezyjnie wyodrębnionych działek, albowiem wydzielone one zostały dopiero w 1993r. z działki numer (...). W ocenie Sądu z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy I Ns 272/18 tut. Sądu jednoznacznie wynika, że teren wokół budynku mieszkalnego numer (...) w G. został podzielony na mniejsze działki. Ze sposobu podziału wynika, że uwzględniał on ówczesny sposób używanie tego terenu, w tym istniejące wówczas budynki gospodarcze i ogródki działkowe, co do których wydzielono osobne działki, tak aby możliwe było ich nabycie przez ówczesnych posiadaczy byłych pracowników PGR na własność (uzasadnienie postanowienia w sprawie I Ns 272/18). Tezę tą potwierdza ta okoliczność, że po 1993r., a zatem po wyodrębnieniu z działki (...) między innymi działek numer (...), wnioskodawcy systematycznie nabywali te działki to jest działkę numer (...) w 1995r., zaś działki numer (...) w dniu 2007r. Jednocześnie wnioskodawcy wskazali, że podejmowali działania zmierzające również do nabycia działek numer (...), jednakże z uwagi na brak środków finansowych, działki te pozostały własnością uczestnika.

Dlatego też w ocenie Sądu przychylić się należy do twierdzenia wnioskodawców, że od 1982r. do dnia dzisiejszego władali i władają oni fragmentami działki oznaczonej numerem (...) odpowiadającym aktualnej powierzchni działki (...).

Bez względu na powyższe wątpliwości Sądu budzi charakter tego posiadania. Zauważyć należy, że wnioskodawcy, jak również sam Sąd podjął inicjatywę zmierzającą do pozyskania dokumentów wskazujących na podstawę prawną objęcia w posiadanie przez wnioskodawców w 1982r. lokalu mieszkalnego numer (...) w budynku nr (...) i fragmentów działki numer (...), lecz żadnych dokumentów nie udało się pozyskać. W ocenie Sądu podstawa wejścia w posiadanie tych działek wynika z zeznań świadka W. O., który był dyrektorem PGR, Świadek wskazał, że lokal numer (...), położony w budynku nr (...) w G. został przyznany wnioskodawcom na zasadzie lokalu pracowniczego, wraz z przydziałem tego lokalu przydzielane były działki (k. 89v). Korzystanie zatem z fragmentów działki numer (...) wiązało się z mieszkaniem i pracą w ramach funkcjonowania PGR. Wnioskodawcy wskazywali ponadto, że przedmiotowe działki zostały zajęte za zgodą ówczesnego dyrektora Zakładu Rolnego w P. – PPGR w G. W. O., który zresztą potwierdził ten fakt (k. 89-89v).

Prawo do władania nieruchomością wnioskodawcy wywodzili zatem od właściciela PGR G.. Prawo to związane było z przydziałem pracowniczego lokalu mieszkalnego i niezależnie od czynności dokonywanych na działkach u numerze: (...) mogły one stanowić wyłącznie przedmiot posiadania zależnego. Istotne jest bowiem to, że władztwo nad fragmentem nieruchomości (...), odpowiadające aktualnie działkom oznaczonym numerami (...) związane było z określonym stosunkiem prawnym łączącym wnioskodawców z właścicielem nieruchomości. W chwili objęcia przez wnioskodawców w posiadanie przedmiotowych działek stanowiły mienie Państwowego Gospodarstwa Rolnego, a zatem były własnością Skarbu Państwa. Wnioskodawcy otrzymali w 1982 r. przydział mieszkania pracowniczego. Wówczas też otrzymali możliwość korzystania z fragmentów działki oznaczonej numerem (...), znajdującej się w sąsiedztwie budynku mieszkalnego. Prawo do korzystania z tych działek było związane z mieszkaniem pracowniczym, przydzielonym Wnioskodawcy K. R. (1) w związku z pracą w PGR. Wnioskodawcy mieli zatem świadomość, że posiadają prawo do korzystania z działek, które wywodzi się z prawa do lokalu i zatrudnienia w jednostce państwowej. Po 1982r. - jak wynika z akt sprawy I Ns 272/18- przydział poszczególnych lokali otrzymywali inny pracownicy PGR . Wszak wnioskodawcy nie znaleźli by się w ogóle na nieruchomości, na której posadowiony był budynek numer (...) w G. i nie korzystali z lokalu numer (...) znajdującego się w tym budynku, jak również z fragmentów działki numer (...), gdyby nie fakt zatrudnienia K. R. (1). Wnioskodawcy nie objęli tego terenu w sposób samowolny, nie pytając się nikogo o zgodę, a wywodzili swoje prawo do korzystania z faktu właśnie zatrudnienia wnioskodawcy w PGR. Nie ma przy tym znaczenia, że wnioskodawcy korzystali tej nieruchomości swobodnie, gdyż jak wynika z ustalonego stanu faktycznego ta swoboda wynikała ze zgody ówczesnych prawnych dysponentów tej nieruchomości, a ponadto była w zasadzie kontynuacją dotychczasowego sposobu korzystania z tej nieruchomości, nie wychodząc poza jej dotychczasowe przeznaczenie. O braku samoistności posiadania wnioskodawców świadczy też, choć jedynie pomocniczo, to że jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, te osoby nie uiszczały też podatków od nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, do czego zobowiązani są posiadacze nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego bez tytułu prawnego (art. 3 ust. 1 ppkt 4b) ustawy z dnia 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych). Sytuacja w zakresie oceny charakteru posiadania wnioskodawców uległa w ocenie Sądu zmianie wraz z likwidacją Państwowego Przedsiębiorstwa Gospodarki Rolnej, Kombinatu Rolnego w G. w dniu 31 października 1992r. Z uwagi na likwidację dotychczasowego właściciela, stosunek prawny łączący dotychczas strony, umowy uległ rozwiązaniu, a władztwo nad przedmiotowymi działkami zmieniło swój charakter. Nie wywodziło się już od innego podmiotu i nie było związane z żadnym stosunkiem prawnym. Było zatem posiadaniem samoistnym. Zauważyć należy, że podobne stanowisko co do charakteru posiadania nieruchomości przez byłych pracowników PGR zajął Sąd Okręgowy w Olsztynie, IX Wydział Cywilny Odwoławczy w sprawie IX Ca 275/18. O charakterze posiadania przez wnioskodawców fragmentów działki (...) położonej w G. świadczą również zeznania samych wnioskodawców. Wszak wnioskodawcy wskazywali, że przydział poszczególnych działek otrzymywali stopniowo po przydziale mieszkania. W ocenie Sądu twierdzenia te nie polegają do końca na prawdzie, albowiem w 1982r. nie istniały działki oznaczone wnioskiem, jak również działki numer (...), albowiem ich wyodrębnienie nastąpiło dopiero w 1993r. Zdaniem Sądu ówczesny właściciel działek tj. Skarb Państwa- - (...) Kombinat Rolny- Zakład Rolny w G. pozwolił wnioskodawcom na korzystanie z fragmentów działki numer (...) wraz z przydziałem wnioskodawcom lokalu mieszkalnego, podobnie zresztą jak pozostałym pracownikom PGR, którzy otrzymywali przydział lokali mieszkalnych w budynku numer (...) w G.. Dodatkowo z aktów notarialnych sporządzonych w dniu 25 stycznia 1995r. i w dniu 03 września 2007r. jednoznacznie wynika, że wnioskodawcy uzyskali obniżkę ceny za nabycie poszczególnych nieruchomości, w związku z tym, że przysługiwał im status najemcy lokalu numer (...) i pracą K. R. (2) w PGR.

Z powyższego materiału dowodowego wynika, że wnioskodawcy teren, którego dotyczy wniosek, mogli objąć w posiadanie samoistne, to jest wyłączający korzystanie z niego nie tylko Skarbu Państwa, ale też innych mieszkańców budynku mieszkalnego numer (...) w G., najwcześniej z momentem likwidacji PGR, co miało miejsce 31 października 1992r.

Nie budzi też wątpliwości, że wnioskodawcy objęli działki (...) w posiadanie samoistne w złej wierze. Jako pracownicy PGR i najemcy mieszkania zakładowego byli świadomi, że budynek mieszkalny i tereny go otaczające są własnością Skarbu Państwa. Nie zaprzeczyli oni zresztą tej świadomości w toku postępowania i nie wskazali na żadne okoliczności, które mogłyby świadczyć o objęciu posiadania w dobrej wierze. Wobec powyższego okres potrzebny do nabycia zajętych części nieruchomości przez zasiedzenie wynosił 30 lat.

Termin ten, liczony od 31 października 1992r. upływa najwcześniej z dniem 31 października 2022r. Wobec powyższego, wniosek o zasiedzenie nieruchomości, z uwagi na niespełnienie przesłanki samoistnego posiadania w złej wierze przez lat 30, na podstawie art. 172 § 1 i 2 k.c., uległ oddaleniu.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. uznając, że wnioskodawcy i uczestnik ponoszą koszty postepowania związane ze swoim udziałem w sprawie. Wprawdzie sprawa miała charakter sporny, tym niemniej Sąd nie znalazł podstaw do obciążenia wnioskodawców kosztami postępowania na rzecz uczestnika, biorąc pod uwagę fakt, że sprawa zależała od oceny Sądu co do charakteru posiadania nieruchomości objętych wnioskiem.

Dodatkowo Sąd odstąpił od obciążenia wnioskodawców kosztami sądowymi, biorąc pod uwagę charakter przedmiotowej sprawy i fakt, że wnioskodawcy występując z wnioskiem mogli mieć błędne przekonanie, że przysługuje im status posiadaczy samoistnych.