Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2021 r. w S.

sprawy z powództwa E. G.

przeciwko W. Z. (1), W. Z. (2), Gminie Ś.

o rozwiązanie umowy najmu i eksmisję

1.  oddala powództwo,

2.  nie obciąża powódki kosztami procesu na rzecz pozwanych,

3.  nie obciąża powódki kosztami sądowymi,

4.  przyznaje adw. T. J. ze Skarbu Państwa Sąd Rejonowy w Szczytnie kwotę 180 zł tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanym w postępowaniu apelacyjnym przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu podwyższoną o należny podatek VAT.

Sygn. akt I C 890/20

UZASADNIENIE

Powódka E. G. wniosła o rozwiązanie umowy najmu, na podstawie której pozwani E. i W. Z. (3) korzystają z lokalu nr (...) znajdującego się w D. budynek nr (...) i nakazanie pozwanym, aby opuścili i opróżnili z ten lokal mieszkalny oraz o zasądzenie od pozwanych kosztów procesu.

W uzasadnieniu swego stanowiska wskazała, że jest właścicielką lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku nr (...) położonym w D.. W lokalu mieszkalnym nr (...) w budynku nr (...) w D. mieszkają pozwani, którzy wynajmują ten lokal od Gminy Ś.. Pozwani dopuszczają się zachowań naruszających porządek domowy, a mianowicie grożą, wyzywają słowami obelżywymi, hałasują w nocy. Ponadto przetrzymują na wspólnym korytarzu swoje rzeczy, które przeszkadzają innym lokatorom. Raz miała miejsce sytuacja, w której pozwani odbyli publicznie stosunek seksualny.

W 2004 r. pozwani zaatakowali B. R., również zamieszkałą w budynku o nr (...). W 2009 r. W. Z. (1) złośliwie przebił oponę w tylnym kole roweru J. W.. W 2016 r. pozwani zniszczyli rzecz będącą własnością powódki, nadto E. Z. kierowała wobec powódki groźby karalne. Wszystkie te zdarzenia utrudniają mieszkańcom wspólne funkcjonowanie z pozwanymi w jednym budynku.

Pozwani E. i W. Z. (3) wnieśli o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazali, że przedstawione w treści pozwu okoliczności nie polegają na prawdzie. Przyznali fakt, że w budynku położonym w D. pod nr 34 istnieje konflikt sąsiedzki, jednak za taki stan rzeczy nie ponoszą winy wyłącznie pozwani. Przedmiotowa sytuacja jest wynikiem także zachowań powódki i pozostałych sąsiadów, małżeństwa W. i B. R.. Odnośnie zdarzeń z lat 2004-2009 pozwani wskazali, że nie odwołali się od zapadłych wówczas wyroków karnych, nie chcąc eskalować konfliktu sąsiedzkiego. Przywołane przez powódkę sprawy dotyczą okresu w sumie 13 lat, przy czym kolejne zaistniały w
2015 r.

Relacje stron układały się zgodnie do czasu, kiedy to powódka w 2015 r. pozyskała informację o zamiarze wykupienia mieszkania przez pozwanych. Wskazali, że powódka i pozostali sąsiedzi zachowują się niewłaściwe, co powoduje, że korzystanie przez nich z lokalu mieszkalnego jest uciążliwe. Powódka prowokowała sytuacje konfliktowe, w trakcie których wielokrotnie kierowała do pozwanych groźby i wyzwiska. (...) powódki i B. R. kilka lat wcześniej dokonali kradzieży hodowanych przez pozwanych ptaków. Nadto sąsiedzi namawiali małoletnich do rzucania niedopałków papierosów i kapsli od piwa pod okna pozwanych, na teren kwietnika i oczka wodnego. Sam fakt konfliktu sąsiedzkiego zdaniem pozwanych nie uzasadnia ich eksmisji.

Pozwany Gmina Ś. pozostawił do uznania sądu rozstrzygnięcie żądania. W razie uwzględnienia roszczenia wniósł o nieprzyznawanie pozwanym prawa do lokalu socjalnego (k.277)

Pozwany W. Z. (2) wniósł o oddalenie powództw podnoszą, że nie istnieje konflikt między jego rodziną a sąsiadami. (k.431)

W toku postępowania zmarła pozwana E. Z.. Postanowieniem z dnia 24 września 2020 r., sąd umorzył postępowanie w części co do E. Z.. (k.411 – 413)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany W. Z. (1) i E. Z. byli najemcami lokalu mieszkalnego położonego w D. pod nr 34/2, będącego własnością Gminy Ś. na podstawie umowy najmu zawartej w dniu 11 maja 2001 r. (dowód: umowa najmu z 11.05.2001 r., k. 100-100 odwr.) Po śmierci E. Z., pozwany W. Z. (4) nadal pozostaje najemcą przedmiotowego lokalu mieszkalnego. W lokalu tym mieszka również jego syn, W. Z. (2).

Budynek nr (...) wcześniej użytkowany był jako szkoła podstawowa, obecnie zaś znajdują się w nim cztery lokale mieszkalne. Poza pozwanymi zamieszkują tam powódka E. G., B. R. oraz małżeństwo D. i J. W.. Powódka wykupiła swój lokal na własność, zaś pozostali mieszkańcy budynku są najemcami zajmowanych lokali. Relacje sąsiedzkie między pozwanym W. Z. (1) i E. ZBirowską a wymienionymi osobami od kilku lat nie układały się prawidłowo. (bezsporne)

Między mieszkańcami budynku nr (...) w D., od dłuższego czasu dochodziło do konfliktów, w których brały udział wszystkie rodziny. J. W. złożył zawiadomienie, zgodnie z którym W. Z. (1) przebił mu oponę w rowerze. Toczyło się także postępowanie karne z zawiadomienia B. R. przeciwko D. W.. Następnie B. R. w maju 2011 roku złożyła pozew o eksmisję D. i J. W., jednakże powództwo zostało oddalone. Wymienieni lokatorzy wzywali na interwencję dzielnicowego w sprawach związanych z korzystaniem z lokali i nieruchomości wspólnej. Powódka E. G. najczęściej zawiadamiała o niewłaściwym zachowaniu ze strony E. i W. Z. (1). (dowód: wyrok nakazowy SR w Szczytnie z 18.05.2009 r., k. 23 akt II W 448/09, wyrok SR w Szczytnie z 16.09.2011 r., k. 94 akt I C 91/11)

Od marca 2015 r. E. i W. Z. (3) prowadzili negocjacje z Gminą Ś. w sprawie wykupu lokalu położonego w miejscowości D. B. pod nr 34/2. (dowód: wniosek o wykup lokalu z 09.03.2015 r., k. 51, zarządzenie Wójta Gminy Ś. z 25.03.2015 r., k. 47, protokół uzgodnień z dnia 30.10.2015 r., k. 39-40, wniosek Wójta Gminy Ś. z dnia 02 listopada 2015 r., k. 38)

E. i W. Z. (3) w sposób wulgarny odnosili się do swoich sąsiadów, wyzywają ich słowami obelżywymi, utrudniają korzystanie ze wspólnej nieruchomości. Nierzadko mają miejsce sytuacje, w których wymienieni wulgarnie zwracali się do małoletnich dzieci B. R., oraz dzieci D. i J. W., przeganiając je ze wspólnego podwórza. Takie reakcje pozwanych są związane z samą obecnością dzieci, które przeszkadzają im, bo zachowują się głośno. Na zwracane im uwagi reagowali obelgami i groźbami. Miała miejsce również sytuacja, w której E. i W. Z. (3) przed wspólnym budynkiem odbyli stosunek seksualny, nie zważając na to, że ich zachowanie mogło być z łatwością zaobserwowane przez osoby przebywające w sąsiedztwie.

E. i W. Z. (3) zdewastowali dwa pomieszczenia przeznaczone na wspólne łazienki, a trzecie z nich zamykają na kłódkę, uniemożliwiając wszystkim sąsiadom dostęp do wszystkich tych pomieszczeń. Wymienieni zastawili swoimi rzeczami pomieszczenie na strychu, korzystając z niego z wyłączeniem innych lokatorów. Wystawili także na korytarz swoje meble, utrudniając przejście sąsiadom. E. i W. Z. (3) zakręcali złośliwie znajdujący się w ich mieszkaniu główny zawór wody, odcinając jej dopływ pozostałym mieszkańcom. (dowód: pismo z dnia 25.06.2015 r., k. 91)

W dniu 3 lipca 2015 r. E. i W. Z. (3) zwrócili się do Wójta Gminy Ś. z prośbą o usunięcie z ich mieszkania zaworu bieżącej wody, wskazując że jest on zbędny i utrudnia zamieszkiwanie w pokoju, w którym się znajduje. (dowód: pismo pozwanych z dnia 03.07.2015 r., k. 72)

W dniu 15 lipca 2015 r. odbyło się spotkanie mieszkańców budynku nr (...) w D., w którym uczestniczyły powódka E. G., E. Z., D. i J. W., oraz B. R.. W trakcie tego spotkania uzgodniono, że pozwani udostępnią D. i J. W. łazienkę i wspólny zbiornik bezodpływowy. E. Z. zobowiązała się, że wraz z mężem do końca lipca 2015 r. usunie ze wspólnej części budynku stojące w niej meble, oraz umożliwi sąsiadom korzystanie z pomieszczeń gospodarczych. E. i W. Z. (3) mieli także uprzątnąć strych, który stanowi wspólną część dla wszystkich najemców i powódki. E. Z. wyraziła zgodę na demontaż zaworu wodnego w wynajmowanym przez nią lokalu. Nadto zobowiązała się do tego, że ich samochód zostanie przestawiony w celu udrożnienia przejazdu pozostałym sąsiadom. (dowód: pismo Urzędu Gminy Ś. z 17.07.2015 r., k. 15, zapis ustaleń dokonanych w trakcie spotkania lokatorów z dnia 15.07.2015 r. wraz z załącznikiem, k. 87-89)

W dniu 7 sierpnia 2016 r. odbyła się kontrola dokonanych uzgodnień, w trakcie której pracownicy Urzędu Gminy Ś. stwierdzili, że E. i W. Z. (3) nie uprzątnęli szafy i szafek ze wspólnego korytarza, oraz nie udostępnili pozostałym mieszkańcom pomieszczenia gospodarczego, które pozostawało zamknięte na kłódkę. W związku z tym zostali pisemnie wezwani do realizacji pisemnych ustaleń, z zagrożeniem że ich niewykonanie będzie skutkować wstrzymaniem procedury sprzedaży lokalu. Kontrola została ponowiona w dniu 3 września 2015 r. E. i W. Z. (3) wówczas nie dostosowali się do wcześniejszych ustaleń. (dowód: notatka służbowa z dnia 3.09.2015 r., k. 74, pismo Wójta Gminy Ś. z dnia 26 sierpnia 2015 r., k. 75)

E. i W. Z. (3) w dniu 9 listopada 2015 r. działając wspólnie i w porozumieniu dokonali uszkodzenia skrzynki energetycznej zamontowanej na elewacji zamieszkiwanego przez strony budynku, poprzez uderzanie w nią siekierą, działając na szkodę Gminy Ś.. Nadto E. Z. w tym samym czasie i miejscu groziła E. G. uszkodzeniem ciała, przy czym groźby te wywołały uzasadnioną obawę pokrzywdzonej, że zostaną spełnione.

(dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 3 listopada 2016 r., sygn. akt II K 127/16, k. 109-109v akt II K 127/16 SR w Szczytnie)

W związku z uszkodzeniem skrzynki energetycznej Gmina Ś. poniosła koszt wymiany złącza w budynku o nr (...) w D., w kwocie 1.494,45 zł.

(dowód: umowa zlecenia z dnia 22.02.2016 r., k. 63, protokół zdawczo-odbiorczy, k. 62, faktura VAT nr (...), k. 61)

Pismem z dnia 24 listopada 2015 r. E. G., B. R., oraz D. i J. W. zwrócili się do Wójta Gminy Ś. o wstrzymanie sprzedaży mieszkania nr (...) na rzecz pozwanych. W odpowiedzi z dnia 1 grudnia 2015 r. Wójt Gminy Ś. poinformował członków Wspólnoty Mieszkaniowej D. (...) o wstrzymaniu sprzedaży lokalu mieszkalnego na rzecz E. i W. Z. (1). (dowód: pismo z dnia 24.11.2015 r., k. 67, pismo Wójta Gminy Ś. z dnia 01 grudnia 2015 r., znak: ZZ.680.18.2015, k. 65)

Pod koniec października 2016 r. W. Z. (1) rozebrał piec kaflowy w zajmowanym mieszkaniu, pozostawiając szczelinę o średnicy 10 cm w kominie. Uniemożliwiało to E. G. ogrzewanie mieszkania zimą. Z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe innych mieszkańców budynku Wójt Gminy Ś. zwrócił się do pozwanego o naprawienie szkody, przez zamurowanie wymienionej szczeliny oraz zwrot kafli z rozbiórki, jednocześnie oświadczając że nie będzie wnosił o ściganie i ukaranie pozwanych. (dowód: notatka służbowa z dnia 31.10.2016 r., k. 55, oświadczenie Wójta Gminy Ś. z dnia 17 listopada 2016 r., k. 52, pismo Wójta Gminy Ś. z dnia 2 listopada 2016 r., znak: ZZ. (...).27.2016, k. 53, dokumentacja fotograficzna, k. 56-58)

W czerwcu 2018 r. E. Z. z części nieruchomości wydzielonej do korzystania rodzinie W., rozebrała postawiony przez nich grill z cegieł, przeniosła leżące tam opony na część nieruchomości, na której znajduje się wspólny wjazd.

E. Z. i W. Z. (1) w 2016 r. w W. kupli nieruchomość zabudowaną budynkiem, w którym wcześniej mieścił się sklep. Nieruchomość zakupili w celu zamieszkania na niej i wyprowadzenia się z dotychczas zajmowanego lokalu. Budynek znajdujący się na tej nieruchomości wymaga remontu. Obecnie nieruchomość ta stanowi własność pozwanego W. Z. (2).

Po śmierci E. Z. stosunki między sąsiadami a pozwanym W. Z. (1) unormowały się. Z lokalu mieszkalnego Z. został usunięty główny zawór wody doprowadzonej do przedmiotowego budynku mieszkalnego, pozwani W. Z. (1) i W. Z. (2) udostępni pani R. pomieszczenia znajdujące się na poddaszu chlewka. Pozwani nie wyzywają słowami wulgarnym pozostałych mieszkańców budynku, nie dochodzi między nimi do konfliktów wywołanych zachowaniem pozwanych.

Ponadto powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków: zeznania S. Ż., k. 414 odwr, 178-178 odwr., K. R. (1) k. 414, k.178 odwr., B. R. k. 414 odwr. -415, k. 120-121, D. W. k.415, k. 121-122, J. W. płyta k. 415 odwr., k. 122, zeznań powódki k. 441 odwr., k. 179, pozwanych W. Z. (1) k. 442, k. 180, W. Z. (2) k. 442 odwr.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał w oparciu o zgromadzone w aktach sprawy dokumenty, których autentyczność i wiarygodność nie była w toku niniejszego postępowania kwestionowana.

Stosownie do dyspozycji art. 11 k.p.c. ustalenia postępowania karnego co do popełnienia przestępstwa, zawarte w opisie czynu prawomocnego wyroku skazującego wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. Sąd zatem związany były ustalenia opisu czynu przypisanego pozwanym w wyroku wydanym w sprawie karnej o sygn. akt II K 127/16 Sądu Rejonowego w Szczytnie. Zgodnie z tym Wyrokiem E. i W. Z. (3), zostali skazani, za to że działając wspólnie i w porozumieniu dokonali uszkodzenia skrzynki energetycznej zamontowanej na elewacji zamieszkiwanego przez strony budynku, poprzez uderzanie w nią siekierą, działając na szkodę Gminy Ś.. Nadto pozwana E. Z. w tym samym czasie i miejscu groziła E. G. uszkodzeniem ciała, przy czym groźby te wywołały uzasadnioną obawę pokrzywdzonej, że zostaną spełnione.

Jednocześnie Sąd nie opierał się na rozstrzygnięciach zapadłych w sprawach o wykroczenia, którym ustawodawca nie przyznał podobnej mocy dowodowej. Na ich podstawie ustalono jedynie fakt skazania pozwanych za określone zachowania.

Rozstrzygając niniejszą sprawę Sąd nie odwoływał się do wyroków zapadłych w sprawach II W448/09, oraz VI K 501/04, mając na względzie, że stosownie do art. 46 § 1 k.w. oraz art. 106 k.k. w zw. z art. 107 § 6 k.k. skazania te uległy zatarciu, co oznacza że należy je uważać za niebyłe.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków S. Ż., K. R. (2), B. R., D. W., J. W. oraz zeznaniom powódki, pozwanych w części, że po śmierci E. Z. nie dochodzi do konfliktów z sąsiadami.

Jednocześnie należało odmówić wiarygodności zeznaniom M. D. i R. S.. Nie byli on świadkami sytuacji konfliktowych między mieszkańcami budynku położonego w D. pod nr 34. Zeznania swoje nie opierali się na zaobserwowanych faktach, lecz jedynie na własnych przypuszczeniach i ocenach, wynikających w głównej mierze z informacji przekazywanych im od pozwanych, których określali jako swoich znajomych. Jedyna istotna okoliczność, na którą wskazywali, to fakt, że E. G. miała zapowiadać W. Z. (1), że zamierza zrobić wszystko, doprowadzić do eksmisji pozwanych. Sama ta okoliczność w żaden sposób nie pozwala jednak na stwierdzenie, że powódka nie miała obiektywnych podstaw by wyrażać swoje niezadowolenie z zachowania sąsiadów.

Nie zasługują na uwzględnienie twierdzenia pozwanych, że w budynku o nr (...) w D. dochodzi jedynie do nieporozumień sąsiedzkich, a nieporozumienia te nie są przez nich wywoływane, gdyż są sprzeczne z wiarygodnym materiałem dowodowym. Nie mają też potwierdzenia w dowodach twierdzenia pozwanych, że przyczyna wytoczenia powództwa, jest chęć wykupienia przez powódkę zajmowanego przez nich mieszkania.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (dalej: u.o.p.l.), jeżeli lokator wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku, inny lokator lub właściciel innego lokalu w tym budynku może wytoczyć powództwo o rozwiązanie przez sąd stosunku prawnego uprawniającego do używania lokalu i nakazanie jego opróżnienia.

Aby doszło do zrealizowania hipotezy określonej w powyższej normie, konieczne jest ustalenie, że zachowanie pozwanych cechuje się znacznym nasileniem złej woli i zasługuje na dezaprobatę. Skutkiem tego rażąco negatywnego zachowania współlokatora musi być brak możliwości dalszego wspólnego zamieszkiwania z nim.

W oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy, w ocenie Sądu, należy przyjąć, że o ile w momencie wszczęcia sprawy zachodziły przesłanki do uwzględnienia powództw, to o tyle na datę zamknięcia sprawy odpadły przesłanki do rozwiązania umowy najmu i orzeczenia eksmisji pozwanych.

Ze zgromadzonego w sprawie wiarygodnego materiału dowodowego wynika, bowiem że E. i W. Z. (3) nie tylko zachowywali się agresywnie, wulgarnie i nieobyczajnie, ale również, że swoją postawą wielokrotnie uniemożliwiali sąsiadom korzystanie z części wspólnych nieruchomości. Wyganiali ze wspólnego podwórza dzieci sąsiadów, ubliżając im jednocześnie słowami obelżywymi. Podejmowali zachowania, na skutek których powódka i inni mieszkańcy nie mogli realizować uprawnień wynikających z zamieszkiwania w tym samym budynku. E. i W. Z. (3) przy użyciu siekiery zniszczyli skrzynkę elektryczną przytwierdzoną do elewacji budynku, za co zostali skazani prawomocnym wyrokiem karnym. Z dokumentów nadesłanych przez Gminę Ś. wynika, że tego rodzaju zachowanie nie było jednostkowe, a mianowicie W. Z. (1) rozebrał piec kaflowy w zajmowanym przez pozwanych mieszkaniu, czym utrudnił korzystanie z lokalu przez E. G.. Ponadto E. i W. Z. (3) zakręcali główny zawór wody w budynku, odcinając sąsiadom dostęp do wody. Nie konsultowali się z sąsiadami w tej kwestii i nie poinformowali ich o tym fakcie. Z zeznań B. R., D. W., oraz powódki wynika, że nie chcieli niczego wyjaśniać, nie otwierali sąsiadom drzwi. Świadkowie D. W. i J. W. zeznali, że w czerwcu 2018 r. E. Z. z części nieruchomości wydzielonej im do korzystania, rozebrała postawiony przez nich grill z cegieł, przeniosła leżące tam opony na część nieruchomości, na której znajduje się wspólny wjazd.

E. i W. Z. (3), jak wynika z zeznań świadków B. R., D. W., J. W., powódki, zawłaszczyli pomieszczenia przeznaczone do wspólnego korzystania, dewastując łazienki i zakładając kłódkę, praktycznie uniemożliwiając pozostałym osobom używanie tych pomieszczeń. Z notatek sporządzonych przez pracowników Urzędu Gminy Ś. wynika natomiast, że pomimo dokonania pisemnych uzgodnień co do udostępnienia zajętych pomieszczeń pozostałym mieszkańcom budynku, jak również zobowiązania się do usunięcia mebli, którymi zastawili przejście we wspólnym korytarzu, pozwani przez szereg miesięcy nie podjęli żadnych działań w tym kierunku, nie zważając na stanowisko sąsiadów.

Nadto, jak wynika z zeznań B. R. i D. W., E. i W. Z. (3) rażąco wykraczali przeciwko normom obyczajowym, odbywając stosunek płciowy przed budynkiem, w sposób widoczny dla innych osób.

Tym samym zachowanie E. i W. Z. (3) dalece wykraczało poza słowną agresje.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy dawał podstawy do przyjęcia, że pozwani podejmują uporczywie złośliwe działania, których głównym celem było uprzykrzenie sąsiadom życia, wspólnego zamieszkiwania na nieruchomości.

W obecnym na datę zamknięcia rozprawy stanie fatycznym wynikającym z zeznań świadków B. R., D. W., J. W., powódki i pozwanych, brak jest jednak przesłanek do uwzględnienia żądania. Jak wynika bowiem z tych zeznań, po śmierci E. Z. sytuacja między mieszkańcami nieruchomości w D. (...) unormowała się. Pozwani nie wywołują sytuacji konfliktowych z pozostałymi mieszkańcami nieruchomości, nie wyzywają ich słowami wulgarnymi, usunięty został z ich lokalu mieszkalnego główny zawór wody w tym budynku, udostępnili Pani R. pomieszczenia na poddaszu budynku gospodarczego – chlewka. Powódka stwierdziła, że obecnie nie był żadnego konfliktu z pozwanymi. Opisane przez nią zachowania pozwanego W. Z. (1) w postaci nie czyszczenia wykładziny leżącej na schodach wewnętrznych czy odśnieżanie tylko połowy chodnika, nie kwalifikują się do uznania, że pozwani wykraczają w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu.

W tym stanie rzeczy powództwo należało oddalić.

Mając na uwadze, że żądanie powódki na wcześniejszym etapie postępowania, było zasadne, a na skutek okoliczności zaistniałych w toku trwania sprawy, sąd na podstawie art. 102 k.p.c., nie obciążył jej kosztami procesu na rzecz pozwanych i kosztami sądowymi.

O kosztach pełnomocnika ustanowionego dla pozwanych E. Z. i W. Z. (1) w postępowaniu apelacyjnym, orzeczono na mocy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r..