Sygn. akt VI U 88/13
Dnia 18 września 2013 r.
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSR Monika Rosłan - Karasińska
Protokolant: Agnieszka Łumińska
po rozpoznaniu w dniu 18 września 2013 r. w Warszawie na rozprawie
sprawy z odwołania J. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.
od decyzji z dnia 28 lutego 2013 roku znak (...)- (...)- (...)
o zasiłek chorobowy
orzeka:
zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. z dnia 28 lutego 2013 roku znak (...)- (...)- (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się J. S. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 7 lutego 2013 roku do 8 marca 2013 roku.
Sygn. akt VI U 88/13
Decyzją z dnia 28 lutego 2013 roku znak: (...)- (...)- (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił J. S. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 07 lutego 2013 roku do dnia 08 marca 2013 roku. Przyczyną było podanie niewłaściwego adresu pobytu lekarzowi wystawiającemu zaświadczenie lekarskie, co w ocenie organu zostało uznane za wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego celem (dowód – treść decyzji z dnia 28 lutego 2013 roku w aktach organu rentowego). Jako podstawę prawną swej decyzji organ rentowy podał regulacje z art. 17 oraz art. 68 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2010 roku Nr 77, poz. 512 ze zm.).
Pismem z dnia 21 marca 2013 roku (data stempla pocztowego – k. 2) J. S. wniósł odwołanie od wyżej wspomnianej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. , w którym domaga się zmiany tej decyzji i wypłaty spornego świadczenia. Odwołujący się podniósł, iż informował pisemnie organ rentowy o swoim czasowym pobycie już przy poprzednich zwolnieniach lekarskich, choć również te poprzednie zwolnienia miały w nagłówku adres zakwestionowany przez organ rentowy.
Dnia 09 kwietnia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. wniósł odpowiedź na odwołanie (dowód – k. 4), w którym podniósł, iż roszczenie Odwołującego nie zasługuje na uwzględnienie. W piśmie tym wskazano, że J. S. był wielokrotnie informowany telefonicznie o konieczności podania lekarzowi aktualnego adresu pobytu w czasie niezdolności do pracy.
Sąd ustalił, co następuje:
Dnia 06 lutego 2013 roku wystawiono zaświadczenie lekarskie stwierdzające niezdolność J. S. do pracy w okresie od dnia 07 lutego 2013 roku do dnia 08 marca 2013 roku (dowód – zaświadczenie lekarskie w aktach organu rentowego). Na tym zaświadczeniu w rubrykach dotyczących danych adresowych ubezpieczonego wpisano adres „ul. (...), (...)-(...) C.”.
W dniu 21 lutego 2013 roku przeprowadzono kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego przez Odwołującego. Komisja kontrolująca nie zastała J. S. w miejscu podanym jako adres pobytu na zaświadczeniu lekarskim. Od matki J. M. komisja dowiedziała się, iż nie mieszka on pod tym adresem już od około 10 miesięcy. Podała ona jednocześnie nowy adres „ul. (...), Z.” (dowód – uzasadnienie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. z dnia 28 lutego 2013 roku – w aktach organu rentowego, okoliczność bezsporna- k. 21 zeznania odwołującego się). J. S. przebywał na długotrwałych zwolnieniach lekarskich z powodu zaburzeń psychicznych (zwolnienia neurologiczno- depresyjne). Przez cały okres zwolnienia lekarskiego J. S. przebywał pod opieką rodziny w Z. (k. 20-21 zeznania odwołującego się w charakterze strony). Odległość pomiędzy C. a Z. wynosi około 300 km. Stan zdrowia odwołującego w jego ocenie nie pozwalał mu na podróż do C. w ciągu dwóch dni w lutym 2013 r. Obecnie od 07 lipca 2013 r. do 4 października 2013r. J. S. ma przyznane prawo do świadczenia rehabilitacyjnego (decyzja z dnia 02 września 2013 r. znak: (...)- (...)- (...)- (...)).
Na podstawie powziętych informacji organ rentowy wszczął postępowanie i wydał decyzję z dnia 28 lutego 2013 roku, która stała się przedmiotem rozpatrywanego odwołania.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na postawie dokumentacji znajdującej się w aktach rentowych oraz zeznań odwołującego się w charakterze strony.
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.
Argumentując swoje stanowisko i uzasadniając wydaną decyzję 25 lutego 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. podał regulacje zawarte w przepisach art. 17 oraz art. 68 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej jako: ustawa o świadczeniach).
Zgodnie z treścią art. 17 ust.1 tej ustawy „ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia”. Właśnie ten przepis stanowił podstawę dla wydania decyzji będącej przedmiotem niniejszego postępowania. Okoliczności , o których mowa w art.17 ust.1 ustawy o świadczeniach ustala się w trybie określonym w art. 68 tej ustawy (art.17 ust.3), który to z kolei przepis mówi o możliwości przeprowadzenia kontroli ubezpieczonego w zakresie prawidłowości wykorzystania zwolnień od pracy zgodnie z ich celem.
W przedmiotowej sprawie organ rentowy ustalił, iż adres wskazany na zaświadczeniu lekarskim ZUS ZLA jest niezgodny z faktycznym adresem pobytu ubezpieczonego. Organ uznał, iż fakt ten dowodzi wykorzystania przez Odwołującego zwolnienia lekarskiego niezgodnie z celem jego wystawienia.
Wzór zaświadczenia lekarskiego ZUS ZLA został określony w załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 lipca 1999 roku w sprawie szczegółowych zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, wzoru zaświadczenia lekarskiego i zaświadczenia lekarskiego wydanego w wyniku kontroli lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity - Dz. U. z 2013 roku poz. 229). Zgodnie z treścią punktu 3 pouczenia znajdującego się na owym wzorze dane adresowe ubezpieczonego powinny być zgodne z adresem jego pobytu w okresie trwania niezdolności do pracy.
Nie ulega wątpliwości, że adres podany na zaświadczeniu lekarskim znajdującym się w aktach organu rentowego, dotyczącym okresu od 07 lutego 2013 roku do 08 marca 2013 roku jest niezgodny z adresem faktycznego pobytu Odwołującego.
Jednak w ocenie Sądu niesłuszną jest interpretacja przyjęta przez organ rentowy, jakoby ta niezgodność adresów miałaby stanowić o wykorzystywaniu zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem. Należy zgodzić się z poglądem wyrażonym w doktrynie, że za zachowanie niezgodne z celem wystawienia zwolnienia należy uznać takie zachowanie, które jest w powszechnym odczuciu nieodpowiednie dla osoby chorej i nasuwa wątpliwości co do jej rzeczywistego stanu zdrowia (tak A. Gil-Rzetecka, Komentarz do art.17 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, Oficyna 2009). Chodzi tu zatem o zachowania mające w jakikolwiek sposób narażać zdrowie osoby korzystającej ze zwolnienia, czy też zachowania, które wskazują, że rzeczywisty stan zdrowia danej osoby nie przemawia za korzystaniem przez nią z owego zwolnienia. Tytułem przykładu można podać tezy orzecznictwa, przyjmujące za takie zachowania chociażby: nadużywanie alkoholu, czy podejmowanie innych działań, których powinno się unikać (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30 lipca 1991 roku w sprawie III Aur 144/91), a także udział w wyjeździe zagranicznym (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 października 1999 roku w sprawie I PKN 308/99).
W ocenie Sądu niewskazanie na zaświadczeniu lekarskim prawidłowego adresu przez Odwołującego nie może być interpretowane jako wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego celem, bowiem nie stanowi to zachowania, które w jakikolwiek sposób mogłoby mieć związek ze zdrowotnymi przesłankami udzielenia takiego zwolnienia, ani tym bardziej rodzić podejrzenia co do rzeczywistego stanu zdrowia ubezpieczonego.
W świetle przedstawionej argumentacji należało zmienić decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. z dnia 28 lutego 2013 roku znak: (...)- (...)- (...) i przyznać odwołującemu się J. S. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 07 lutego 2013 roku do dnia 08 marca 2013 roku.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.