Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 306/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 27 stycznia 2020r. sygn. akt II K 217/18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Błędu w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegający na uznaniu, że oskarżony M. L. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanych mu czynów a zwłaszcza stronę podmiotową – w sytuacji, gdy mając na uwadze dowody w postaci wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka W. S. – nie sposób uznać, że oskarżony płacąc podczas wizyt lekarskich kwoty po 200zł. czy też 100zł. miał świadomość, że udzielał bezprawnej korzyści majątkowej w zamian za uzyskanie zaświadczenia potwierdzającego nieprawdę.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut został przez sąd odwoławczy uznany za niezasadny. W związku z tym, że obrończyni oskarżonego nie złożyła wniosku o uzasadnienie wyroku na piśmie, a wniosek Prokuratora nie wskazuje aby domagał się on uzasadnienia pisemnego również w tej części sąd nie będzie szczegółowo odnosił się do tego zarzutu.

Lp.

Zarzut

2

Rażące naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 229§3 k.k., poprzez jego nie zastosowanie i zakwalifikowanie przez sąd czynów zarzucanych M. L. w punkcie 1 i 4 wyroku, jako występków wyczerpujących znamiona czynu z art. 229§1 k.k., w sytuacji gdy poczynione w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy ustalenia faktyczne wskazują, iż oskarżony udzielił korzyści majątkowych lekarzowi sądowemu w dniu 28 października 2008r. i w dniu 16 lutego 2009r. w celu zapewnienia sobie przychylności na przyszłość, w tym gotowości do naruszenia przepisów prawa i poświadczenia przez lejarza sądowego nieprawdy przy wystawianiu zaświadczeń lekarskich o niezdolności M. L. do stawiennictwa na rozprawy sądowe, a tym samym, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występków z art. 229§3 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie budzi żądnych wątpliwości redakcja omawianego zarzutu. W efekcie mamy zatem w czynienia z sytuacją, gdzie skarżący nie poddaje w wątpliwość ustaleń faktycznych a jedynie zarzuca, że oskarżony ( w tych dwóch przypadkach w dniach 28 października 2008r. i 16 lutego 2009r. ) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art.229§3 k.k., a nie jak przyjął sąd w zaskarżonym wyroku z art. 229§1 k.k.

Podstawowy typ przestępstwa przekupstwa z art. 229§1 k.k. polega na tym, że sprawca udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej lub osobistej osobie pełniącej funkcję publiczną w związku z pełnieniem tej funkcji. Kwalifikowany typ tego przestępstwa określony w art. 229§3 k.k. polega na tym, że sprawca działa aby skłonić osobę pełniącą funkcję publiczną do naruszenia przepisów prawa lub udziela albo obiecuje udzielić takiej korzyści majątkowej lub osobistej za naruszenie przepisów prawa.

Przez czynność stanowiącą naruszenie przepisu prawa należy rozumieć tylko takie zachowanie osoby pełniącej funkcję publiczną, które jest sprzeczne z bezwzględnie obowiązującym zakazem lub nakazem wskazanym w odpowiednim przepisie prawa. Nie mogą stanowić naruszenia przepisów prawa te czynności i decyzje osoby pełniącej funkcje publiczną, które nie wykraczają poza sferę przyznanej jej uznaniowości ( zob. Ewa Guzik-Makaruk, Emil Pływaczewski w Kodeks karny. Komentarz pod red. Mariana Filara, wyd. V, opublik. WK 2016, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 sierpnia 2010r. sygn. V KK 355/09, LEX nr 603965 ).

Przepis art. 229 § 3 k.k. określa typ kwalifikowany łapownictwa czynnego polegającego na udzielaniu albo obiecaniu udzielenia korzyści majątkowej lub osobistej osobie pełniącej funkcję publiczną, aby skłonić ją do naruszenia przepisów prawa albo udzieleniu takiej korzyści za naruszenie przez tą osobę przepisów prawa. Utrwalona w orzecznictwie i doktrynie wykładnia wymienionego przepisu wskazuje, że pod pojęciem "naruszenia przepisów prawa" rozumieć należy takie naruszenie każdego aktu normatywnego obowiązującego powszechnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które oznacza niewykonanie nakazu lub przekroczenie zakazu, obowiązujących osobę pełniącą funkcję publiczną jako adresata tych norm. Naruszenie przepisów prawa w rozumieniu art. 229 § 3 k.k. nie obejmuje natomiast tych postąpień i decyzji osób pełniących funkcje publiczne, które są uzależnione od ich oceny danej sytuacji faktycznej (...). Nie jest możliwe przypisanie sprawcy przestępstwa z art. 229 § 3 k.k. bez wskazania normy prawnej nakazującej osobie pełniącej funkcję publiczną określone postąpienie, a także ustalenia, że udzielenie korzyści majątkowej lub osobistej (bądź obietnica jej udzielenia) wiązało się z naruszeniem tej normy ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2011r., sygn. V KK140/11, OSNKW 2012/4/37, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2014r., sygn. II AKa 145/14, LEX nr 1624051 ).

Skoro zatem w zarzutach opisanych w pkt 1 i 4 części wstępnej zaskarżonego wyroku oskarżyciel publiczny a za nim sąd nie wskazali zakazu lub nakazu ( normy prawnej ), który został naruszony przez lekarza wystawiającego zaświadczenie o niezdolności stawiennictwa oskarżonego M. L. na rozprawie sądowej nie było możliwe przyjęcie kwalifikacji prawnej do tych czynów z art. 229§3 k.k. Skarżący bowiem nie postawił zarzutu błędnych ustaleń faktycznych w tym zakresie a „tylko” naruszenia prawa materialnego. Sad odwoławczy zatem nawet gdyby stwierdził, że w tych wypadkach doszło do naruszenia przez lekarza W. S. bezwzględnie obowiązujących zakazów lub nakazów wskazanych w odpowiednim przepisie prawa nie mógłby dokonać korekty w tym zakresie ze względu na nie możność orzekania na niekorzyść oskarżonego poza granicą skargi – art.434§1 pkt 1 i 2 k.p.k.

Stwierdzić jednakże należy, że ustalenia sądu meriti są prawidłowe. Zarówno w dniu 29 października 2008r., jak i w dniu 16 lutego 2009r. oskarżony M. L. był gabinecie lekarskim W. S., przedstawił mu powody swojego przybycia. W pierwszym przypadku miał przy sobie stare wyniki morfologii krwi, zdjęcie RTG, W. S. zmierzył mu ciśnienie, osłuchał. W drugim przypadku oskarżony przedstawił kartę z Izby Przyjęć w P., uskarżał się na problemy z sercem. W obu tych przypadkach zatem czynności lekarza mieściły się w sferze przyznanej mu uznaniowośći.

Lp.

Zarzut

3

Rażąca niewspółmierność – łagodność kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego M. L. w odniesieniu do wysokiego stopnia winy i szkodliwości społecznej zarzucanych mu czynów oraz prewencyjnego oddziaływania kary w zakresie celów zapobiegawczych i wychowawczych, jak również potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rażąca niewspółmierność kary w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. zachodzi wówczas, gdy orzeczona kara bądź suma zastosowanych kar zasadniczych i środków karnych wymierzonych przez sąd za przypisane oskarżonemu przestępstwo nie uwzględnia należycie stopnia szkodliwości społecznej czynów oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celów kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie ma uczynić w stosunku do osoby skazanej.

Oczywistym jest, iż zmiana kary w instancji odwoławczej nie może następować w każdym przypadku, lecz wyłącznie wówczas, gdy kara orzeczona nie daje się akceptować z powodu różnicy między nią a kara sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej rażącej. Taka sytuacja – w ocenie Sądu Okręgowego, nie ma miejsca w niniejszej sprawie, co czyni niezasadnym podniesiony w apelacji przez jej autora zarzut rozpatrywany na gruncie wspomnianego art. 438 pkt 4 k.p.k.

Rażąca niewspółmierność kary jest uchybieniem w zakresie konsekwencji prawnych czynu, a zatem realnie można o niej mówić wówczas, gdy suma zastosowanych kar i środków karnych, wymierzonych za popełnione przestępstwo, nie odzwierciedla należycie stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie zapewnia spełnienia celów kary. Ponadto, orzeczona kara lub środek karny mogą być uznane za niewspółmierne, gdy nie uwzględniają w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnionego czynu, jak i osobowości sprawcy ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30.06.2009r. sygn. akt WA 19/09, OSNwSK 2009/1/1255 ).

W innym swoim wyroku Sąd Najwyższy stwierdza, że rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą ( zasłużoną ). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, iż zachodzi wyraźna różnica między karą wymierzoną a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22.10.2007r. sygn. akt SNO 75/07, LEX nr 569073 )

W realiach niniejszej sprawy stwierdzić należy, że jakkolwiek społeczna szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów jest stosunkowo znaczna, motywacja która kierował się oskarżony dopuszczając się wręczania łapówek lekarzowi sądowemu również jest wysoce naganna – chciał w sposób bezprawny przedłużyć toczące się przeciwko niemu postępowania sądowe. Trzeba jednakże uwzględnić kilka okoliczności przemawiających za tym aby nie orzekać w stosunku do niego kary bezwzględnego pozbawienia wolności. Po pierwsze kwoty przekazywane przez oskarżonego lekarzowi sądowemu nie były wysokie a osiągnięte przez niego zyski z niestawiennictwa na rozprawach były można rzec chwilowe. Istotne jest, że od czasu inkryminowanych zachowań oskarżonego do chwili obecnej upłynął już okres 12 lat. Orzekanie kary bezwzględnego pozbawienia wolności za tego typu zachowania po tak długim czasie traci swoje cele w zakresie oddziaływania zarówno wychowawczego na oskarżonego, jak i ogólnoprewencyjnego. Wreszcie wskazać należy, że oskarżony jest obecnie osobą już 73 letnią. Nie bez znaczenia jest fakt ( na co zwrócił uwagę sąd meriti ), że w chwili realizowania inkryminowanych czynów zabronionych oskarżony nie był karany sądownie.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów oraz nie obciążanie go kosztami procesu ( z apelacji obrońcy oskarżonego )

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd okręgowy nie uznał za zasadny zarzut apelacji obrońcy oskarżonego. Wyżej już wskazano, że obrończyni oskarżonego nie złożyła wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia. W tej sytuacji sąd odwoławczy nie widzi podstaw do głębszego ustosunkowania się również do wniosku zawartego w jej apelacji.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uznanie, że oskarżony M. L. zachowaniem opisanym w pkt 1 i 4 zaskarżonego wyroku wypełnił znamiona przestępstw z art. 229§3 k.k., uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczonych wobec M. L. jednostkowych kar pozbawienia wolności oraz kary łącznej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i wymierzenie mu za czyny opisane w pkt od 1 do 5 części wstępnej wyroku na podstawie art. 229§3 k.k. w zw. z art. 19§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. w zw. z art. 4 §1 k.k. kary 3 lat pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyżej już wskazano powody, dla których sąd odwoławczy nie uwzględnił zarzutów apelacji odnoszących się zarówno do obrazy prawa materialnego, jak i rażącej niewspółmierności kary. Tym samym również wnioski prokuratora w tym zakresie nie mogły zostać uwzględnione.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Sprawstwo i wina oskarżonego oraz wymierzona mu kara

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powyżej przedstawiono argumenty, dla których sąd okręgowy nie uznał zarzutów apelacji i zawartych w nich wniosków za zasadne, a w konsekwencji wyrok sądu I instancji jako słuszny utrzymał w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

III

Z uwagi na fakt, że oskarżony w postepowaniu przed sądem II instancji korzystał z pomocy obrońcy ustanowionego z urzędu na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. prawo o adwokaturze sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. L. M. kwotę 516,60zł. w tym 96,60zł. podatku od towarów i usług albowiem koszty tej obrony nie zostały opłacone. Wysokość tych kosztów ustalono w oparciu o przepis §17 ust. 2 pkt 4 w zw. z §4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Apelacja złożona przez obrońcę oskarżonego nie została uwzględniona w całości podobnie jak i apelacja wywiedziona przez oskarżyciela publicznego. Stąd też w oparciu o przepis art. 636§1 k.p.k. kosztami sądowymi za postepowanie odwoławcze należało obciążyć zarówno oskarżonego, jak i Skarb Państwa ( po 10zł. ). Zgodnie z treścią art. 616§2 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 8 i art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych oskarżonemu wymierzono opłatę za II instancję w kwocie 300zł. Z uwagi na jego ciężką sytuację materialną zwolniono go od ponoszenia kosztów za postępowanie odwoławcze w pozostałym zakresie ( ponad kwotę 310zł. ).

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uznanie oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Kwalifikacja prawna przypisanych oskarżonemu przestępstw i wymierzona mu kara

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana