Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Kilczewska

Sędziowie SSO Agata Regulska (spr.)

SSR del do SO Elżbieta Wylegalska

Protokolant Jowita Sierańska

przy udziale I. G. Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2013r

sprawy A. Ł.

oskarżonego z art. 124 Ustawy z dn. 6.09.2001r. - prawo farmaceutyczne
w zw. z art. 12 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Oleśnicy

z dnia 30 sierpnia 2012r. sygn. akt II K 279/12

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Oleśnicy do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt IVKa 1222/12

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa P. oskarżyła:

A. Ł. o to, że:

w okresie od co najmniej 26 czerwca 2009r do dnia 25 stycznia 2012r w miejscowości O. wbrew przepisom ustawy Prawo Farmaceutyczne działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej posiadał w celu wprowadzenia do obrotu produkty lecznicze w postaci 353 tabletek o nazwie K., 66 tabletek o nazwie S., 117 tabletek o nazwie S., 3 tabletek o nazwie C., 20 kapsułek o nazwie S. oraz wprowadził do obrotu leki o nazwach handlowych K., S., S., C. Pi Forsy, T., sprzedając je co najmniej 156 osobom, w ilości nie mniejszej aniżeli 30 tys. sztuk tabletek w cenie od 5 do 10 zł za sztukę, nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu,

tj. o czyn z art. 124 Ustawy z dn. 6.09.2001r. - prawo farmaceutyczne w zw. z art. 12 k.k.

Wyrokiem z dnia 30 sierpnia 2012r. Sąd Rejonowy w Oleśnicy , II Wydział Karny:

I uznał oskarżonego A. Ł. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego przestępstwo z art. 124 Ustawy z dn. 6.09.2001r. - prawo farmaceutyczne w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 124 Ustawy z dn. 6.09.2001r. - prawo farmaceutyczne w zw. z art. 12 k.k. wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych;

II na podstawie 45 § 1 k.k. orzekł od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa przepadek korzyści majątkowej w wysokości 75.000,00 (siedemdziesięciu pięciu tysięcy) złotych;

III na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania w dniu 25.01.2012r., przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny;

IV na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł Prokurator zaskarżając go na niekorzyść oskarżonego w zakresie dotyczącym środka karnego. Zarzucił zaskarżonemu orzeczeniu błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, wyrażający się w nieprawidłowym ustaleniu wartości, podlegającej przepadkowi korzyści majątkowej, osiągniętej z przestępstwa.

Wobec powyższego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o środku karny i orzeczenie wobec A. Ł. przepadku korzyści majątkowej w kwocie 150 000 zł.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja Prokuratora zasługiwała na uwzględnienie, czego skutkiem musiało być jednak uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Instytucja skazania bez przeprowadzania postępowania dowodowego, zastosowana w niniejszej sprawie, jest skróconą formą zakończenia sprawy, pozwalającą na odformalizowanie postępowania, stwarzającą przez to możliwość jego przyśpieszenia i oszczędności procesowych. Przepisy art. 387 § 1-5 k.p.k. stwarzają sądowi możliwość rozstrzygnięcia o odpowiedzialności karnej oskarżonego za popełnienie występku - na jego wniosek - bez przeprowadzania pełnego postępowania dowodowego. Przewidziana w tym przepisie instytucja tzw. dobrowolnego poddania się przez oskarżonego odpowiedzialności karnej uzależniona jest jednak od kumulatywnego spełnienia wszystkich wymienionych w nim warunków: gdy okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości i cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzania rozprawy w całości, a uwzględnienie wniosku przez Sąd jest warunkowane brakiem sprzeciwu prokuratora i prawidłowo zawiadomionego pokrzywdzonego.

Treść złożonego wniosku nie pozostaje poza kontrolą Sądu orzekającego w sprawie, który to może nie uwzględnić wniosku, uznając iż brak jest ku temu podstaw. Uwzględnienie wniosku jest dopuszczalne wówczas, gdy verba legis „okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości". Zebrane dowody muszą świadczyć niezbicie o popełnieniu przez oskarżonego zarzucanego mu przestępstwa i istotnych jego okolicznościach, mających znaczenie również z punktu widzenia pozostałych przesłanek tej instytucji [M. C.: P. procedura..., NP 1971, nr 4, s. 522]. Wydanie wyroku przez sąd pierwszej instancji w trybie art. 387 k.p.k. nie modyfikuje zasad kontroli instancyjnej orzeczenia z punktu widzenia podstaw zaskarżenia, określonych w art. 438 k.p.k.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż ustalenia faktyczne odnośnie winy i sprawstwa czynu przypisanego nie były kwestionowane przez żadną ze stron, pozostawały bezsporne i jako takie nie stanowiły przedmiotu rozważań Sądu Odwoławczego.

Sąd Odwoławczy po zapoznaniu się z aktami sprawy stwierdza, iż uwzględnienie wniosku oskarżonego w aktualnym jego kształcie, przy jednoczesnej akceptacji treści zarzutu aktu oskarżenia przez Sąd I instancji nie było uprawnione. Jego treść bowiem w zakresie dotyczącym środka karnego przepadku korzyści uzyskanych z przestępstwa pozostawała w sprzeczności z treścią zarzutu.

W treści zarzutu aktu oskarżenia wskazano, i tak też przyjął Sąd Rejonowy powołując na tę okoliczność dowody, iż oskarżony wprowadził bez stosownego zezwolenia 30 tysięcy sztuk tabletek, sprzedając je za 5 – 10 zł sztuka. Następnie w treści stanu faktycznego zawarł ustalenie, że oskarżony osiągnął z tego tytułu korzyść majątkową w kwocie nie mniejszej niż 75 000 zł. Sąd Odwoławczy podziela w pełni zarzut apelującego, wskazujący, iż ustalenie to jawi się jako nielogiczne, a wobec braku jakiegokolwiek wyjaśnienia przez Sąd orzekający sposobu, który pozwolił mu na przyjęcie powyższej kwoty jako pewnej korzyści majątkowej uzyskanej przez A. Ł. nie jest możliwym ocena poprawności toku rozumowania Sądu I instancji. Jak słusznie wskazał Prokurator, powołując się na orzecznictwo sądów powszechnych w tym zakresie, korzyścią majątkową są wszelkie składniki majątkowe uzyskane przy popełnieniu przestępstwa sprzedaży narkotyku, a nie tylko osiągnięty zysk tj. uzyskana cena pomniejszona o kwotę wydaną na zakup narkotyku. Zatem, przy akceptacji odnośnie ilości wprowadzonych do obrotu tabletek oraz ich ceny, osiągniętą korzyść majątkową stanowiłby co najmniej iloraz powyższych liczb tj. kwotę 150 000 zł ( i przepadku korzyści majątkowej w powyższej kwocie domagał się Prokurator w dołączonym do aktu oskarżenia wniosku w trybie 335 kpk, który to nie znalazł akceptacji oskarżonego z uwagi właśnie na orzeczenie w/w środka karnego w takiej kwocie ).

Mając na uwadze powyższe Sąd Odwoławczy stwierdza, iż zaakceptowanie przez Sąd orzekający wniosku skazanego złożonego w trybie art. 387 § 1 kk w którego treści oskarżony domagał się orzeczenia środka karnego (obligatoryjnego) przepadku uzyskanej z przestępstwa korzyści majątkowej określonej na kwotę 75 000 zł w okolicznościach ustalonych w sprawie, było nieuprawnione, a z pewnością nie znalazło należytego uzasadnienia.

Do wydania wyroku doszło z inicjatywy oskarżonego, który to decydując się na dobrowolne poddanie się karze, gotów był ponieść odpowiedzialność karną tylko na warunkach przez siebie zaproponowanych. Jak dobitnie wskazywał to w swoich orzeczeniach Sąd Najwyższy ( post. Wyrok z dnia 8 stycznia 2010r., (...) oraz z dnia 7 lutego 2012r. IIIK 242/11) orzeczenie przepadku na podstawie art. 45§1 kk ( a z pewnością także zwiększenie objętej przepadkiem kwoty) może w istotny sposób na nowo kształtować pogląd stron, a w szczególności oskarżonego, na adekwatność reakcji karnej w stosunku do popełnionego czynu. W toku rozprawy apelacyjnej oskarżony wyraźnie zaznaczył, iż nie widzi możliwości zaakceptowania podwyższenia kwoty przepadku korzyści majątkowej do kwoty 150 000 zł.

Powyższe implikowało konieczność uchylenia zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Rozpoznając sprawę ponownie, Sąd Rejonowy przeprowadzi postępowanie dowodowe w całości, bacząc o wyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Mając powyższe na względzie, po myśli art. 438 pkt 2 k.p.k. orzeczono jak na wstępie.